Going for a stroll // [Oase]

Gast PROFILE MAGICIAN

Deze morgen besloot ik om na school samen met Akuma door het Dark Forest te gaan lopen. Waarom? Simpel, Akuma en Ik leerde elkaar kennen in een bos op Shadra, en het Dark Forest lijkt sterk op onze ontmoetings plek.

Aiden en Akuma lopen samen door het bos heen, tot ze een opening in de bomen zien. Hier beslissen ze dat ze gaan zitten om even op te laden in het maanlicht.

Zodra Akuma op de grond ligt pakt Aiden de ocarina van zijn moeder uit een van de travelbags die Akuma om heeft, en begint rustig muziek te maken.

Na twee uur muziek gemaakt te hebben valt het Aiden op dat de maan nog nauwelijk is bewogen. Hij vraagt zich af of dit ook magie is, of staat de tijd in deze opening stil? Hij schrijft zijn vraag op en besluit dit later aan een van de leraren te vragen. Vervolgens stopt hij de ocarina weg en pakt hij zijn gitaar, waar hij vervolgens op gaat spelen.

Zodra hij een bekender nummer gaat spelen hoort hij ergens een stem vandaan komen die de songtekst van het nummer neuriet, sinds het nummer al een automatisme is voor hem om te spelen, blijft die door spelen terwijl die probeert de geluidsbron te pinpointen.

Het Duistere Woud was de perfecte plaats waar Asmarin en Opaal zich een keer konden uitleven. Dat en de twee draken hadden er op gestaan om vanavond te gaan trainen met hun schat. Oase moest ze gelijk geven dat het even geleden was dat ze hun vechtkunsten hadden bijgeschaafd. Dus dat werd een avondje hollen met spierpijn, builen en blauwe plekken als gevolgd.

Parcour, dat was de planning van de edelreptielen. Op een zo'n hoog mogelijk tempo je weg zien te vinden onder/over/door obstakels heen. Wanneer het pad gemakkelijk werd, stuurden Opaal en Asmarin haar een andere kant op. Na een tijdje besloot Asmarin om de training moeilijker te maken door Oase en Opaal aan te vallen. Oase kon niet heel haar lichaam tegen de zwarte draak beschermen. Het was de schone taak van Opaal om haar schat te beschermen tegen de aanvallen van haar broer richting de openingen van Oase.

Het was een uitputtende slag waarbij de drakenlichamen onophoudelijk om het lichaam van hun schat cirkelden, aanvallend, verdedigend, grommend en spuwend, terwijl Oase zichzelf probeerde te beschermen en de vaart er in moest houden. Onnodig om te zeggen dat ze een uurtje later helemaal gesloopt was.

Om niet te snel af te koelen, liep Oase nog een stuk door de wouden heen. Asmarin op zijn vertrouwde plaats als armband op haar bovenarm en Opaal om haar nek als halsketting. De draken spinden tevreden.

Na een tijdje bemerkte Oase het geluid van een gitaar. Muziek. Ze kende dat nummer, maar waarvan ook alweer?

'Draak,' fluisterde Opaal alert. 'Er zit een draak verderop.'

'Een draak met een gitaar?' vroeg Asmarin soezig. Hij kreeg een sis van zijn zus. Het zwarte edelreptiel zette de slaap van zich af om, indien nodig, te reageren op het gevaar.

Oase stopte het gegeven van de nabijheid van een andere draak in haar achterhoofd en liep richting de geluidsbron. Dat nummer. Waar had ze het ook alweer eerder gehoord? Ze neuriede mee, op zoek naar de woorden. Toen wist ze het plotseling weer. Het was dat nummer!

Ze lachte een keer en zong toen mee met het gitaarspel, nog altijd zoekende waar het nu precies vandaan kwam.

Gast PROFILE MAGICIAN

Aiden lachte toen hij hoorde dat er mee gezongen werd. "Hallo, kom der bij!" riep hij vrolijk, terwijl hij aan het laatste deel van het nummer begon. "Akuma zou je misschien wat vuur kunnen maken?" vroeg hij. Akuma stond op, vond wat takken die dicht bij lagen, en spuwde vuur om een kampvuur te maken. "Dankjewel meis" zei Aiden, vervolgens zag hij een silhouet vanaf de plek waar hij dacht dat het gezang vandaan kwam. "Hey Ik was serieus joh, kom der bij, hoe meer zielen hoe meer vreugde!" riep hij nog maals, Aiden glimlachte toen hij het silhouet in beweging zag komen, en besloot terug te lopen naar het kampvuur en naar Akuma, die vrolijk zat te wachten tot ze wist waar de silhouet van was.

Aiden vond het wel spannend om erachter te komen wat het silhouet was, en hij zuchtte dan ook opgelucht toen hij, "hmm wie was het ook al weer, Oh ja! Oase." uit de duisternis zag lopen. Hij nam haar eens even goed in zich op, en zag ze twee mooie sieraden droeg.

"Hey Oase, toch?" vroeg hij, waarna hij meteen zei "come on, take a seat". Aiden stond op en maakte zijn gebruikelijke buiginkje als teken van respect. Vervolgens zei hij: "Dit is Akuma, mijn Draak". Akuma knikte aangezien ze het nog lastig vond om telepathisch te communiceren met vreemden.

Oase stopte niet met het lied toen Aiden haar begroette. In plaats daarvan zong ze door met een ondeugende blik in haar ogen en twee mondhoeken die al net zo speels stonden. Ze wist dat op deze manier een nogal vreemde entree maakte. Haar lichaam was bezweet, vol blauwe plekken, onder de bloederige krassen en met hier en daar een beet, maar Oase toonde alleen haar stralende glimlach met twee hemelsblauwe ogen alsof haar geen kwaad beschoren was.

Het zou niet de eerste keer wezen dat mensen meenden dat ze zwaar aan de drugs was, niet helemaal goed of beide.

Oase maakte, bij het zingen van de laatste noten, een vloeiende buiging naar de muzikant en diens draak. Toen ze opkeek, was daar nog altijd die typische glimlach. Zelfverzekerd met misschien een spatje arrogantie, al zou dat nooit toegeven.

'Goedenacht, Aiden,' zei ze. 'En goedenacht, vrouwe draak. Is Aiden uw schat? In dat geval heeft de jongeman zeer veel geluk met een edelreptiel als u.'

Oase schonk Aiden nog een snelle glimlach voor ze een plaats bij het vuur zocht.

Gast PROFILE MAGICIAN

Aiden keek nog eens goed naar Oase en het viel hem op dat ze onder de blauwe plekken en bloederige krassen zat, "Hé shit, had ik nu toch maar opgelet bij Dark Healing 101." dacht hij. Akuma reageerde door telepathisch zeggen "Haar aura lijkt inconsistent, alsof ze niet alleen is. maar dat kan ook mijn verbeelding zijn". Aiden knikte, half om naar Akuma te bevestigen dat hij het had gehoord, en half als reactie op Oase haar begroeting.

"En goedenacht, vrouwe draak. Is Aiden uw schat?" had Oase gevraagd, Aiden glimlachte hij vond het wel wat hebben, tikje apart, maar wel leuk. Akuma zetten een poot tussen Aiden en Oase in, om te laten zien dat ze Aiden zou beschermen no matter what. Aiden gaf Akuma een aai over der poot waarna Akuma ging liggen en stilletjes Oase in de gaten hield. "Wat doet een prooi als jij hier zo laat in het donkere woud?" had Aiden met een vriendelijke glimlach gevraagd. Ondertussen bleef Akuma Oase in de gaten houden, tot haar opviel dat de sieraden van Oase een vreemde energie bevatten. Akuma stelde Aiden hier telepathisch van op de hoogte, waarna Aiden knikte om te bevestigen dat hij het had gehoord.

'Wat doet een prooi als jij hier zo laat in het donkere woud?'

In het korte moment dat Aiden Akuma een knikje gaf, was Oase opgestaan. Ze had haar zwaard opgeroepen en het op de hals van haar klasgenoot gezet op een zodanige wijze dat zijn draak nooit in staat te zijn om en haar schat te redden.

En dat alles in een flits. Snelheid was haar beste forte.

'Ik ben geen prooi, Aiden. Ik jaag,' zei ze met een wel heel zelfverzekerd gezicht.

Toen stak ze het zwaard weer weg en zette een paar passen naar achteren. Als Akuma een onschuldige krachtmeting niet herkende, dan gaven die stappen haar draken de ruimte om het andere edelreptiel te lijf te gaan.

Gast PROFILE MAGICIAN

"Ik ben geen prooi, Aiden. Ik jaag" had Oase gezegt. Echter voelde Aiden dat haar zwaard bot was, en niet bedoeld om dodelijk te zijn. Hij lachte even en zei toen: "Jagers gebruiken vlijm scherpen zwaarden Oase, jou zwaard voelt bot aan. Kan het zijn dat je hem als defensieve maatregel hebt". Aiden bleef rustig en voelde dat Oase haar zwaard weg stopte en liet de spreuk die hij paraat had dan ook vallen. Gelukkig was die niet nodig.

Aiden vond het wel wat hebben een meid met pit. Op dit zelfde moment sprong Akuma achter Aiden en veranderde zich snel in een harnass, sterker dan staal, maar even licht als aluminium. Aiden was blij dat Akuma niet had aangevallen, de laatste keer dat hij werd aangevallen had Akuma een hellgate geopent waar ze haar broers en zussen uit had laten komen om Aiden zijn belager even op andere gedachten te brengen. Aiden dacht daar liever niet aan.

"Oh zei hij, mijn draak heet Akuma, ze is een Shadraanse demoon draak, origineel kunnen alleen draken meesters ze temmen, alleen Akuma en ik hebben meer een vriendschappelijke band. Je hebt geluk dat zij en ik samen veel geleerd hebben, anders had dit best ugly kunnen worden. Ik bedoelde trouwens niks met prooi, behalve dan dat je leuk bent om te zien."

Aiden zijn dragon armor had electrisch blauwe accenten die pulserent gloeide. Akuma was zich aan het opladen voor iets, maar voor wat wist Aiden niet. Hij haalde diep adem en vroeg toen: Jij wil toch klassenoudste worden? Vertel daar eens wat over."

'Je hebt geluk dat zij en ik samen veel geleerd hebben, anders had dit best ugly kunnen worden.'

Oase glimlachte. Hij moest eens weten. De Shadraanse demondraken waren niet mis, maar de loyaliteit van een Theebergersendraak viel niet te onderschatten. Zeker niet in tweevoud.
Leuk trucje trouwens met dat harnas.

'...behalve dan dat je leuk bent om te zien.'

Pff, leuk om te zien. Weer dat vlaagje ontkende arrogantie. Ze wist dat ze veel "leuker was dan leuk om te zien", maar misschien was Aiden niet het persoon dat op zweterige, bebloede types viel. Doorgaans ook niet haar eigen keuze.

'Zou je me eens in actie willen zien, Aiden?' zei Oase met een plagerige grijns. 'Ik ben wel in voor een vriendschappelijk potje sparren. Maak je geen zorgen. Je mag je harnas aanhouden. Bot of scherp zwaard?'

Oase ging op een laaghangende tak zitten, de koele drakenschubben rustig tegen haar huid aan geplakt. Er was voor hen geen rede om tot actie over te gaan. Een potje sparren kon geen kwaad.

Gast PROFILE MAGICIAN

Aiden had oase even zien glimlachen, daar zat een gedachten achter, echter besloot hij hier niet op door te vragen. Akuma had meer trucjes dan mensen dachten, hij had haar vaker laten trainen tegen draken, laatst nog tegen een Ertse Elder draak. Ze won keer op keer, maar van oorsprong was Akuma dan ook geen schat draak, Oase had gevraagd of Aiden de schat van Akuma was, waarop Akuma reageerde als een schatdraak, maar eigenlijk was Akuma veel mysterieuzer.

'Zou je me eens in actie willen zien, Aiden?' had Oase gevraagd.

Aiden overweeg dit even, en mompelde toen iets van een spreuk, waarop hij 2 trainings zwaarden opriep, beide maakte gebruik van een shadow blade, waardoor ze geen schaden zouden aanbrengen. Hij gaf een van de zwaarden aan Oase en pakte de andere zelf. Vervolgens keek hij met elektrisch blauwe ogen naar een rots die dicht bij stond, en veranderde dit in een score bord.

Toen vroeg Aiden aan Akuma om bij de rots te gaan zitten, waar Akuma naar luisterde en snel terug veranderde in haar normale vorm. Aiden rekte zich even uit, hij had laatst nog zijn dualwielding geoefend, echter wist Oase nog niet wat Aiden in zijn arsenaal had, Aiden had zo een gevoel dat ze redelijk tegen mekaar op gewassen waren, was het niet voor zijn dual wielding, die hem het element van verrassing zou geven.

Hij ging in het midden van de open plek staan en zei toen: "Extra regel, swords only." Hij glimlachte toen hij zijn tweede trainings-zwaard aan zijn gesp voelde, deze had hij al om, maar zat onder zijn cape. Eigenlijk had Aiden niet zo een zin om te sparren, hij was hier gekomen door twee redenen, de eerste was dat de plek hem deed denken aan zijn ontmoeting met Akuma, de tweede was dat deze plek hem deed denken aan het verlies van zijn ouders. Het was goed om zijn zinnen even te verzetten, daarom had hij de uitdaging geaccepteerd. Vervolgens ademde hij diep in en uit zoals hij dat geleerd had van de zijn demoonse docent, waarna hij zich in eens bewust was van ieder klein dingetje dat op hem af kwam. Dit gaf hem genoeg tijd om Oase haar snelle aanvallen te ontwijken, of blokkeren.

"They say you only know foe from friend when you felt the sting of their blade." zei Aiden, toen hij zag dat Oase tegen over hem was gaan staan op acceptabele afstand. Hij maakte een kleine buiging uit respect en wachtte even tot Oase ook aan gaf klaar te zijn.

"They say you only know foe from friend when you felt the sting of their blade."

'Dan zijn mijn vrienden beduidend betere zwaardvechters dan mijn vijanden,' antwoordde Oase.

Ze testte het gewicht van het wapen. Matig. Morgenrood was perfect uitgebalanceerd en had daarbij een gewicht dat haar veel beter in de hand lag, maar dit viel te handelen. Je had ook niet heel veel zwaarden die Shadow Blade konden dragen zonder onhandelbaar te worden.

Dat glimlachje. Oase zag het wel. Onder die cape kon gemakkelijk nog een tweede zwaard zitten en dat ademtrucje kende ze ook. Ze deed het alleen onbewust altijd al. Dat krijg je als je opgroeit in een omgeving waar alles plotseling dodelijk kan worden. Bewustzijn werd dan uiterst belangrijk.

Maar Aiden leek niet volledig geconcentreerd op het gevecht. Eerder scheen het te wezen dat hij zijn focus gedwongen tot het sparren bracht. Oase zou wel zien of dit haar later in het voordeel viel of dat de jongeman het van zich af kon zetten.

Langzwaard. Geef haar maar een bastaardzwaard, maar niets dat ze nog niet eerder gebruikt had. Oase ging klaar staan. Aan Aiden de eer om te beginnen.

Gast PROFILE MAGICIAN

Aiden had nog echt even geen zin in een gevecht, maar Oase leek klaar te zijn, dus nu moest hij.
Hmm hij constateerde een open houding bij Oase, ze daagde hem uit te beginnen. Het Shadow Blade lag niet geweldig in de hand, maar het is dan ook een trainings zwaard. Hij had gezworen zijn echte zwaarden alleen te gebruiken in situaties waar het voor iemand om leven en dood ging. Hij weet nog wel dat hij voorheen veel trainings matjes flink pijn had gedaan met de zwaarden. Wat was hij toen jong en naïef, nee dat overkwam hem niet meer. Oh ja het gevecht wat voorhanden was. Aiden concentreerde even op Oase haar energie, hmm dat tikje arrogantie zat niet in haar energie genesteld, haar energie was puur en geraffineerd. Aiden verzetten zijn zinnen, en liep rustig op Oase af. Toen hij binnen haar bereik was ging hij rustig staan alsof hij de hele wereld was. Oase was eerder snel, en vermoedelijk kon ze nog sneller, daarin tegen kon Aiden ook sneller, en Oase had zijn snelheid nog niet kunnen constateren.

Aiden drukte zijn zwaard rustig tegen dat van Oase aan, gaf drie tikjes en sloeg toen volop tegen de basis van het zwaard. Door de ligging van het zwaard moest Oase even wennen om hem vast te houden. Aiden zag Oase haar grip versterken en sloeg nog een keer de andere kant uit.

Aiden ging terug staan en zei "nu we beide de ligging van het zwaard kennen kunnen we eindelijk fatsoenlijk beginnen." Aiden had er zin in, zag dat Oase klaar stond, grip was beter, stand was nog altijd uitdagend. Ja nu kon Oase ook haar arsenaal openen, voor Aiden was het een teken van kracht dat Oase het zwaard nu al goed kende, getraind met haar eigen zwaarden, maar flexibel genoeg voor andere, dat zie je niet vaak.

Aiden stond klaar en rende rustig op Oase af, eenmaal binnen bereik zag hij een opening die niet bij Oase haar uitdagende houding hoorde, hij bewoog als water, langs haar af, en sloeg toen naar haar open rug. Het zwaard ging er dwars door heen, mooi, niemand zou gewond raken. Toen hij ook die zorgen van zich af liet vallen zat hij volledig in het gevecht, Oase had zich inmiddels om gedraaid, Aiden zorgde dat de open plek die hij had laten vallen gecoverd was tot hij klaar was voor zijn volgende aanval.

Er was iets mis. Oase merkte het toen Aiden haar rug raakte. De zwarte magie die de shadow blade mogelijk maakte, connecteerde met een derde aanwezigheid. Eentje die niet bijzonder vriendelijk aanvoelde. Haar draken merkten het ook.

'Listo tres?' vroeg Opaal telepathisch. Alle drie paraat? Het was een commando waarbij de draken hun aanwezigheid duidelijk kenbaar zouden maken aan de bedreiging.

'Listo,' dacht Oase terug ten teken dat ze het voorlopig nog even alleen aanging. Natuurlijk zouden Opaal en Asmarin tot de actie overgaan wanneer het uit de hand liep, maar nu nog niet.

Oase had al die tijd naar haar zwaard gestaard, ondertussen trachtend de bron te achterhalen voor haar slechte voorgevoel. Nu drong het besef tot haar door dat ze met een shadow blade beschermd trainingszwaard niets ging uitrichten.

Ze riep haar eigen wapen op: Morgenzon en spreidde haar vleugels uit. Het gevoel van onrust steeg binnenin haar. Aiden zou het mogelijk ook opgemerkt hebben, maar waarschijnlijk lette hij nu voornamelijk op de verandering van Oase uitstraling.

De blondine had de luchtigheid van het sparren laten varen en keek nu doordringend naar een punt achter Aiden, klaar om een moord te begaan mocht dat nodig zijn. Opaal lette op Akuma, Asmarin speurde met zijn schat mee.

Toen was daar die rilling. Een ijskoude wind die over haar ruggenmerg gleed. Oase lanceerde zich naar voren toe, tackelde Aiden met volle kracht en kwam een tiental meter verderop op de grond terecht. Op de plaats waar ze net hadden gestaan, stond nu een figuur van wie enkel de contouren zichtbaar waren in het maanlicht.

'Listo!' riep Oase, want haar draken wilde haar beschermen. 'Listo!'

Gast PROFILE MAGICIAN

Zodra Aiden tegen Oase kwam met zijn zwaard voelde Akuma zich ongemakkelijk.

Aiden voelde dat er iets was bij Oase en toen zij haar zwaarden op riep, deed Aiden dat zelfde.
Darkstar en Crimsonhell waren in zijn handen gematerialiseerd. Aiden kon Oase haar lancering ontwijken, maar werd mee getrokken door de schokgolf die ze achterliet. Akuma ving Aiden uit de lucht op en zorgde dat hij snel naast Oase kon staan.

Ondertussen had Aiden de situatie kunnen bekijken en toen hij naast Oase stond zei hij: 'Vertrouw me' waarna hij haar hand pakte terwijl Akuma haar vleugel tegen hem stond. Direct daarna gebruikte Akuma en Aiden shadow tunnel. Deze spreuk had hij recentelijk van Master Iro geleerd, en verder door ontwikkeld.

ze waren nog niet honderd procent veilig, maar ze waren hier wel veiliger. Akuma had nog nooit iets door haar shadow tunnel laten breken. Toch wou Aiden snel zo vermogelijk weg zijn. Hij liet Oase der hand los en zei: 'Vragen stellen doen we straks, lets get out of here.' in plaats van door de schaduw wereld lopen, lieten Aiden en Akuma hun kleine schaduw bubble door de wereld bewegen, dit was sneller en efficiënter, maar ook vermoeiender. Aangekomen bij de schaduw aan de school kant van het donkere woud trok Akuma Aiden en Oase uit de schaduw bubbel. Vervolgens verdween Akuma in een hell gate, ze moest opladen. Gelukkig was Akuma haar schaduw bubbel niet te tracken, demonen waren altijd lastig te volgen, Akuma was hier geen uitzondering in.

Aiden keek Oase dringend aan, pakte vervolgens Darkstar steviger vast en probeerde een schaduw barriere te plaatsen. 'Shit!' dacht Aiden, hij had niet genoeg energie meer voor de spreuk. Hij kon gelukkig met zijn zwaarden vechten, maar dit moment kwam ongelegen voor puur zwaarden.

Hij keek opnieuw naar Oase en wachtte op haar reactie.

Oase zocht tussen de bomen af naar een teken of ze nog gevolgd werden. Aanvankelijk voelde ze niet veel, behalve nog die dreigende onrust. Beter bleven ze lopen tot dat gevoel verdwenen was en ze terug naar de school konden. Wat dat monster ook was geweest, Oase wilde het niet in de buurt van haar medeleerlingen hebben.

Akuma waren ze tijdelijk kwijt, Aiden had geen energie meer over. Ze hadden het beide te snel verspild. Kwestie van meer oefenen of tactischer verdelen. Hard wegrennen in combinatie met een Vertis' verstuiver spreuk (die magische sporen alle kanten op gooide) had ook gewerkt.

Ach ja, gebeurd was gebeurd. Als Oase alleen was geweest zou ze zo zijn weggevlogen. Ze kon Aiden meenemen, maar aangezien ze de aard van het monster niet kende, wilde ze het er niet op gokken dat hij hen in de lucht zou aanvallen. Het werd dus de benenwagen.

'Kom op, Aiden, spaar je krachten. Wie weet heb je ze nog nodig,' zei Oase en ze liep verder van die duivelse plek vandaan. In haar handen vormden zich een wervelend bolletje magie dat ze over haar schouder naar achteren gooide: Vertis' verstuiver. Binnen een kilometer viel er geen touw meer aan de magische sporen vast te knopen. Ze zou er dadelijk nog wel eentje gooien.

'Laten we via het meer richting de graslanden lopen. Ik prefereer een strijd op open vlaktes boven dat tussen de schaduwen van de woudreuzen,' zei Oase en ze zette er flink de pas achter.

Gast PROFILE MAGICIAN

Aiden was verstomt door wat hij Oase zag doen. In plaats van een bedankt zag hij dat Oase Akuma en hem beoordeelde. niet eens een klein beetje dankbaarheid. Hij schudde dit snel van hem af en hoopte dat dit niet vaker voor ging komen. Oase was inmiddels gaan lopen, toen Aiden haar wou volgen merkte hij dat hij niet kon bewegen. Hij analyseerde snel de situatie en zag dag er een hell gate onder zijn voeten was geopend. Hij ontspande toen hij de grootte van de poort zag, zo een 40 meter breed en 10 meter hoog. Oase was inmiddels al 25 meter verder op, en had nog niet door dat Aiden niet was gevolgd. De spreuk die hij als laatste gebruikt had was gelukt, dit had hij kunnen weten door de hoeveelheid energie die hij had verspilt.

De grond begon te schudden, en onder Aiden zijn voeten kwam een enorme draak uit het portaal. Aiden ging rustig in de nek van het beest zitten terwijl hij zag dat Oase achter zich keek om te zien waar de vibraties vandaan kwamen. De draak was op de plek gaan zitten waar het portaal net was verschenen, en Aiden ging in zijn nek liggen.

'Waarom roept u mij, paladin Aiden?' vroeg de draak beleeft. Aiden lachte en zei toen: 'Doe eens even lekker informeel Ryū, we zijn partners weet je nog wel?'. Ryū las Aiden zijn gedachten en zag wat de situatie was. Toen keek hij naar Oase, in Aiden zijn geheugen zag hij dat hij de dame niet achter wou laten.

Aiden tapte even in de energie pool van de draak, en vulde zijn eigen pool. Deze draak straalde altijd rust en vrede uit. Maar dat kwam alleen maar omdat de draak genoeg kracht had om koninkrijken mee te veroveren, de energie van Magicians viel hierbij vaak in het niets, gelukkig waren de sterkste draken verstandiger dan de rest en zouden ze niet snel een offensive rol nemen.

Ah, nog een draak. Dat kon van pas komen. Niet noodzakelijk, maar wel praktisch door hey feit dat dit edelreptiel Aiden even liet opladen. Oase liep een paar meter terug. Ryu? Die naam had ze eerder gehoord. Mogelijkerwijs had Tafarel, de Stalen Reus van de westelijk Puffoonse draken, de naam eens laten vallen tijdens een van zijn verhalen. Over Tafarel gesproken, die kende wel wat duistere monsters. Ze moest het hem later maar eens vragen.
'Heer Ryu,' begroette Oase het edelreptiel met een buiging, maar het dier was niets wat ze niet eerder gezien had. Alhoewel ze een groot respect had voor diens kracht en wijsheid was haar zichtbaar intimideren een hele opgave. Doch, Oase had geleerd dat je draken het beste als vorsten kon behandelen wilde je er enigszins zonder brandwonden vanaf komen.
'Jullie gaan samen verder, begrijp ik? Mag ik u dan aanraden om niet direct terug naar school te gaan, maar een omweg te nemen tot u er seker van bent dat het monster niet langer u spoor kent? Ik durf de heer Ryu niet in de verlegenheid te brengen door om zijn diensten te vragen wanneer ik nog andere middelen tot mijn beschikking heb,'
Ze zag Aidens groeiende ongenoegen. Klaarblijkelijk had hij hun beiden willen redden, maar Oase was niet het type dat wachtte op het moment dat iemand in actie kwam. Sterker nog: Oase zou niet zijn wie ze was als zij niet degene was die voor iedereen op de bres sprong. En regelmatig betekende dit dat ze koel en berekenend moest reageren in gevaarlijke situaties de extreme omgevingen van de Zuid-Puffoonse woestijnen en woestenijen.
'Kijk niet zo lelijk, Aiden,' zei Oase dan ook. 'Dit is niet het moment voor vragen of dankbetuigingen. Je zei het zelf. Laten we hier eerst maar eens wegkomen en dan zullen we achteraf zien wat we elkaar en de draken schuldig zijn.'

Gast PROFILE MAGICIAN

'Heer Ryu' had Oase Ryu begroet, waarna Ryu een buiging terug maakte. 'Jullie gaan samen verder begrijp ik?' vroeg Oase. 'Nee hoor' zei Aiden. 'Kom der bij zitten, we moeten tenslotte iemand hebben die Ryu verteld waar hij heen moet, en het leek erop alsof jij graag de omgeving wou scouten, so lets do that.'. Vervolgens dacht hij even na en zei hij: 'Oh btw, dit is Ryu, mijn oude mount en de zoon van Ryak, de shadraanse draken koning. Ryu, dit is Oase, 'n meid van school waar ik nog niet helemaal over uit ben of ik der mag of niet, ik weet wel dat ik niet wil dat haar iets slechts overkomt.' Aiden stak zijn tong even plagerig uit naar Oase om aan te geven dat er geen bad blood was vanuit zijn kant.

Oase had het idee dat Aiden haar laatste woorden had genegeerd, maar ze liet het er maar bij. Ze wilde gewoon weg hier. Morgen maar eens in de bibliotheek kijken of ze niet meer over dat monster kon vinden.

'Bedankt voor het aanbod,' zei Oase. 'Maar ik kan de oefening goed gebruiken.'

Ze stuurde haar magie naar haar rug toe, richting de schouderbladen naar buiten toe. De energie duwde en trok eventjes voor het zijn vorm aannam. In goudstralende lijnen vormden zich de contouren van haar vleugels voor de abstracte magie zich omzette in bot, spier en veer.

Nu stroomde haar krachten door een veel groter oppervlak heen en Oase voelde zich sterker, sneller en fitter. Ze testte rustig de soepelheid van de vleugels, wetende dat ze haar in geval van nood toch altijd konden dragen.

Een krachtige slag en ze zat boven de bomen. De noorderwind greep haar vast. Oase spreidde haar vleugels. Ze begon direct de stijle klim in te zetten. Aiden en Ryu zouden haar vanzelf wel volgen. Nu bewees de thermiek haar opnieuw een dienst om de hele vlucht een stuk soepeler te laten verlopen.

Gast PROFILE MAGICIAN

Oase had kennelijk geen zin om even te zitten, en zonder een verder woord te zeggen vloog ze weg. Ryu keek Oase na en zei toen: 'Dat meisje heeft een hoop negatieve energie Aiden, het lijkt me verstandig om aan de kantlijn te blijven staan.'. 'Mee eens' reageerde Aiden. De manier waarop Oase hem had achtergelaten betoog niet van vriendschap of respect. 'Laten we naar de academie gaan, ik durf te wedden dat daar nog wel iets te snacken valt.' vervolgde Aiden. Aiden had niet echt het gevoel dat hij het goed zou kunnen vinden met Oase, hoe respectvol hij ook probeerde te zijn, zij leek te vol van zichzelf te zitten. Mocht ze hulp nodig hebben dan zou hij wel eens kijken of hij daar tijd en zin voor had, hij wist wel dat hij Oase niet nodig had om beter te worden.

PROFILE MAGICIAN

» Night Stroll~
» Oase van de Niemandslanden
» What's wrong with me? ║ Oase
» 1001 vragen van Oase
» [LES] Tornado fist || Kailee, Drake & Oase

Going for a stroll // [Oase]

Going for a stroll // [Oase]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen