Gefrustreerd liep Drake door de gang. Zijn gezicht was een donderwolk en onder zijn arm hield hij wat boeken en een rol perkament. Wat een onzin, wat een onzin.. . Hij snoof diep door zijn neus en iedereen die langs hem liep deed een stap bij hem vandaan. Beter ook, want iedereen die hem nu in de weg stond kon een sneer naar hun hoofd verwachtten. Je hoorde zijn voetstappen tegen de stenen vloer van het kasteel. Uiteindelijk kwam hij aan in de bibliotheek, waar zijn woedde vandaan kwam. In een rechte lijn liep de jongen naar de balie van het biebjuffie. Daar liet hij met wat stof de boeken op het oude hout vallen. Verschrikt keek de vrouw op, maar Drake was boos. ''Ík heb wel betaald voor deze boeken! De leen periode is niet overschreden en ze zijn ook niet beschadigd!'' sprak de jongen. Onder hem lagen boeken over vuur magie en een draken encyclopedie. Hij hield het perkament voor haar neus. De vrouw keek hem aan, haar mond tot een streep getrokken. ''Meneer Burned, ten eerst dient er stilte te zijn geboden in dit vertrek. Ten tweede, u is deze brief niet voor niks gestuurd. Ten derde wilt u respectvol omgaan met mij en deze boeken! Als u nog meer stampij gaat lopen maken, dan laat ik u verwijderen.'' Drake snoof diep, keek de vrouw vurig aan. ''Ik heb betaald.'' ditmaal rustiger maar wel met ingehouden woedde. ''Dat zal wel wezen, maar in ons register staat van niet.'' zei de vrouw ferm. Drake grimaste en draaide vol arrogantie met zijn ogen. 'Ik ga dit uitzoeken, maar echt niet dat ik dit ga betalen.'' De stem van Drake was kil en er zat misschien zelfs wat dreiging in. Nu de vrouw de telefoon wilde pakken, zag hij wat ze bedoelde. ''Fine, ik ga al.'' sprak hij kort en met een ruk draaide hij zich om. De jongen liep richting de andere ingang die naar buiten leidde, maar in zijn weg botste hij per ongeluk op tegen een van de lees sofa's. Toen hij er naar keek, zag hij dat er een meisje inzat, kort rood haar met een boek in haar handen. Drake keek haar een kort moment aan, tot hij wat binnesmonds mompelde.

De sofa die waar hij tegenop was gebotst was van warmrood leer gemaakt. Door de jaren heen dat er mensen hadden gezeten, was er ook slijtage bij gekomen. De randen waren gemaakt van hout en Drake vond het zelf ook altijd prettig om in te zitten. De stoel zelf stond op een oud tapijt met allemaal symbolen en afbeeldingen. Naast de stoel waar het meisje zelf in zat stonden er nog twee van ongeveer dezelfde stoelen. In het midden van de driehoekscompositie stond een rond tafeltje met hierop wat bloemen en een lamp. Zo had je meerdere zit plekjes met ook banken en je had vensters waar kussens waren geplaatst. Als Drake zelf in de bieb kwam, ging hij naast de mooie stoelen het liefst in zo'n erker zitten. Op die manier kon hij ook genieten van het uitzicht dat je had, over de velden en bossen van de academy. Verder was de zaal zelf best groot en de overige ruimte werd opgevuld door meters hoge boekenkasten. Ze liepen ver door en er was ook veel informatie in te vinden. Ze hadden ook een afdeling waarvoor je speciale toestemming nodig had omdat deze boeken niet voor alle ogen bestemd waren. Hier stonden bijvoorbeeld de meest dodelijke spreuken in, of er zat een vloek over het boek heen. Drake was er zelf nooit geweest en hij wist wel zeker dat hij er nooit de toestemming voor zou krijgen ook. Nu keek hij naar het meisje wat in de stoel zat. Rood kort haar en zachte ogen, ze was niet groot en eigenlijk ook best lieflijk om te zien. Drake zag aan haar ogen met een steek van spijt dat hij haar best wel bang had gemaakt. Drake kon een gemene bullebak zijn, iemand expres het leven zuur maken en meer gruwelijke dingen waren er te verzinnen. Onder de roddels.. was zijn naam onder de negatieve dingen het vaakst genoemd, behalve dat hij een meiden magneet bleek te zijn en goed was in bed. Mensen zagen zelfs dat ook nog wel als een walgelijk iets. De jongen snoof even, bedacht zich wat te doen. Het viel hem nu pas op welk boek ze aan het lezen was, hij herkende het. Ooit had het op zijn huiswerklijst gestaan van Savador. Hij had het toen wat doorgebladerd en sommige stukjes gelezen. De jongen was namelijk meer geïnteresseerd in de technieken van vechtmagie. ''Geen probleem.'' hoorde hij haar zachte stem zeggen. Drake keek even in het boek tot hij zijn besluit nam. Hij liep om haar stoel heen, zodat hij plaats nam in die tegenover haar. Drake keek het meisje even aan, daarna weer naar het boek. ''Ik heb je hier nog niet eerder gezien op school.'' zei Drake. hij haalde een hand door zijn haren en dacht even na. Zijn woedde was door de nieuwe situatie en ergens was dit Drake zijn manier van verontschuldigen.''Meer interesse naar de grote meesters uit het verleden, inplaats van de stof die je kunt gebruiken voor je eigen magie?'' dit was geen aanval, maar een vraag vanuit nieuwsgierigheid

Rustig was Drake in de andere sofa gaan zitten. Zijn diepzwarte haar hing in pieken voor gezicht. In dit gezicht lagen zijn vurige ogen. Hij wreef in zijn handen en keek het meisje aan. Zo te zien was ze al iets minder bang nu hij zat. Er kon zelfs al een lachje vanaf. "Nee ik ben hier net toegekomen," Drake knikte, begreep haar. "Ik ben trouwens van mening dat je meer kan leren uit de geschiedenis dan men beweert." Drake wreef even over zijn kin en haalde zijn schouders op. ''Ach dat zal vast. Het is alleen jammer dat mensen niet daadwerkelijk hebben geleerd uit het verleden en door de eeuwen heen dezelfde fouten blijven maken.'' sprak Drake rustig. Hij wist het maar in hoofdlijnen doordat hij het standaartvak magiegeschiedenis had. Hierin zag hij dat mensen het ene moment origineel wilde zijn en dan vervolgens weer elkaar na aapte. Ze wisten nooit wat ze nou wilde. "En om eerlijk te zijn wou ik eerst een uitgangspunt hebben voor dit..." Hij zag haar ogen door de ruimte heen dwalen, ze waren ergens nieuwsgierig maar hij had ook haar onzekerheid in de gaten. Hij zei hier echter niks over. "...alles" Drake hief een wenkbrauw als vragend signaal. Dit was gewoon de school waar je magie kon leren. Dit was voor hem heel normaal, maar zoals Drake al eerder had opgemerkt, was ze hier nieuw. Voor hen kon de school erg overweldigend zijn. ''Hm, je went er snel genoeg aan hoor. Voordat je het weet is dit 'alles' allemaal normaal voor je.'' sprak hij rustig. De jongen keek de ruimte even door. Hij ving de blik op van de vrouw achter de balie. Ze keek hem streng en waarschuwend aan. Drake draaide met zijn ogen en keek weg. hij was opgehouden met zijn drama te scheppen, dus ze kon verder niks meer tegen hem zeggen hierover. Drake zijn aandacht werd weer getrokken toen het meisje iets aan hem vroeg. "Geen fan van oude meesters?" Drake keek haar aan en dacht even na. ''Dat zeg ik niet. Het is alleen zo dat ik me liever met het nu bezig houd, inplaats van het verleden. Daarbij..'' Drake hield zijn hand omhoog alsof hij een goed glas wijn vast had. In de palm van zijn hand ontstond een kleine vlam ter grote van een tennisbal. ''Hou ik me liever bezig met het echte werk.'' zei de jongen met een triomfantelijk grijnsje.

Drake voelde de spanning tussen de vrouw achter de balie en hijzelf. Niet erg gezellig te noemen dus. Al snel was zijn aandacht weer door het meisje afgeleid. Ze had het er over of hij fan was van de oude meesters. Drake had dan wel een beetje in het boek gelezen, maar vroeg zich af of het veel wat blijven hangen. Hij bedacht zich dat hij vooral de formele magiers saai had gevonden. De mannen in pakken die bij het ministerie werkte en amper hun magie gebruikte. Misschien was dat ook wel zo omdat zijn eigen vader zo'n man was. En aangezien door de haat voor zijn vader, boeide dat soort mensen hem niet. Ze waren voor hem onbelangrijk, want ze zorgde toch alleen maar voor ellende. Ze waren niet te vertrouwen en en.. Drake had er geen behoefte aan om aan zijn eigen vader te denken, of nog erger. Welke hij wel interessanter vond, waren de waaghalsen. De mannen en vrouwen die het universum bereisde en vele werelden zagen in al hun pracht. Toch hield Drake het op het meer praktische vlak. Dit liet hij zien door een vlammetje tevoorschijn te toveren op de palm van zijn hand. Hij zag hoe het meisje er naar staarde. ''Hoe doe je dat?'' was haar vraag. Drake was ergens een beetje verbaasd. Dit meisje had geen idee hoe ze magie moest oproepen. Ondertussen was het voor Drake hetzelfde als het opheffen van een simpel gewicht. Het koste wat moeite en kracht, maar door veel en goed te trainen ging het steeds makkelijker. De jongen keek het meisje even aan de vol verwondering naar het vlammetje keek, hij glimlachte. ''Eigenlijk heel simpel. Ik beeld me in dat er een vlam op mijn hand ligt, voeg daar energie bij wat magisch is en tada.'' Hij bewoog zijn hand en de vlam bewoog mee. Nu liet hij het vlammetje zelf bewegen, het cirkelde zich rond zijn hand. De jongen grinnikte. Opeens hoorde hij het geluid van hakken. Drake keek om en zag de vrouw met ziedende ogen naar Drake kijken, met haar armen over elkaar. Oja.. dat was ook zo, in de bieb werd magiegebruik niet altijd gewaardeerd. Hier waren de praktische lessen voor. Drake hief de vlam op en kon het niet laten om even te grinniken. ''Ik denk dat het beter is dat ik opstap. Je mag mee komen naar buiten? Dan kan ik je meer laten zien.' zei hij terwijl hij opstond.

Het schattige vlammetje op zijn hand was als sneeuw voor de zon verdwenen. Toen de vrouw van de bieb op haar manier aangaf er klaar mee te zijn. Drake begreep het, nu moest hij wel echt gaan. Dit zei hij ook tegen het meisje, die erg veel interesse leek te hebben in de vlam. Toen hij zei dat hij weg ging, zei ze al snel mee te willen. Drake glimlachte hierom. Ze moest wel eerst het boek weg leggen en Drake knikte daarom. Hij zag haar naar de boekenkast lopen, ondertussen liep hij naar de uitgang. Deze weg leidde naar een deur die naar het binnenhof van het kasteel ging. Toen Drake hier stond wreef hij over zijn neus en stak hij met zijn eigen magie een sigaret op. De jongen keek naar de helderblauwe lucht, waar evengoed nog wat witte wolkjes dreven. Het was zo'n dag waarbij de lucht helder maar de temperatuur behoorlijk koud was. Het gefluit van de vogeltjes was niet te horen, want die zaten warm verscholen. Wat je wel hoorde waren de geluiden van de fontein midden op het plein. Deze kon door de constante beweging niet bevriezen, ook vooral niet als de vorst nog maar zwak was. Er lag her en der ook nog wat sneeuw, weg gelopen door de voetstappen van levende wezens.
Over voetstappen gesproken, Drake hoorde ze achter zich en hij zag het meisje al snel weer verschijnen. Drake grijnste naar haar en wuifde met de hand waar hij de sigaret vast hield. ''Ahh, daar ben je al.'' Hij nam een trekje. Hierna liep Drake verder het plein op en keek haar aan, tot hij zich half draaide. Drake deed een simpele vuurspreuk, die hij vaak gebruikte bij de opwarming voor als hij ging trainen. De jongen hief zijn gestrekte arm en keek nu serieus, vanuit het niets ontstond er zich een vuurbal, die hij afschoot. Hij was veel groter dan de tennisbal van zonet. De bal van magie en vuur schoot door de lucht en Drake wist het beheerst over het plein te sturen. Uiteindelijk spatte het in een kleine vuurregen uit een. Dit deed Drake ook gemikt boven de fontein, zodat het gelijk gedoofd werd door het water. Er kwamen kleine kringeltjes van stoom boven het water uit. De jongen glimlachte en keek het meisje aan, hij gebaarde dat ze naar hem toe kon komen, zo kwam hij ook dichter naar haar toe. ''Door dit hele gedoe bijna vergeten. Ik ben Drake.'' sprak hij vriendelijk, terwijl hij zijn hand uitstak.

spreuk:

Drake bewoog met zijn arm, Vanuit hier liet hij zijn magie komen. De jongen keek naar de vuurbol en maakte wat bewegingen met zijn handen, waardoor het over de oppervlakte schoot. Je zag dit zelfde vuur flakkeren in de ogen van Drake. Hij had altijd plezier in het gebruiken van zijn magie. Vooral omdat het ook voor hem niet altijd normaal was geweest. Die tijd, daar sprak hij echter nooit over met iemand. Hij bewoog uiteindelijk zijn hand tot een vuist en toen de vuurbol boven de fontein hing, spatte hij uiteen precies toen Drake zijn handen open gooide. Er stond een voldane glimlach op zijn gezicht. Er zaten ook wat mensen op het plein, huiswerk maken, stelletjes of ze staken het plein over. De mensen keken Drake verwijtend of argwanend aan. Vooral de gene die hij ook kende. In het kort gezegd, Drake had niet zoveel vrienden met een reden. Na zijn trucje van de vuurbal wendde hij zich weer tot het meisje, hij had gezien hoe ze er met vol bewondering naar had gekeken. Drake glimlachte, stak zijn hand uit om zich voor te stellen. Ze had een mooie naam en je zag iets in zijn ogen veranderen door deze naam. De jongen slikte even, deze naam had hij al echt in geen jaren meer gehoord. Een naam die bij hem wat beelden terug bracht, maar die schudde hij van zich af. Hij schudde haar hand en glimlachte alsof er niks aan de hand was, vooral dat het hem niks deed. Drake was een jongen met vele maskers en erg goed in het opzetten daarvan. ''Aangenaam, Olivia.'' Hij zag hoe ze op haar vingers blies, Drake ging er vanuit dat ze iets riep. Zoals verwacht kwam er even later ook een Duitse herder aanwandelen tussen de bosjes vandaan. Drake keek naar het dier, zijn ogen gereserveerd. Het dier snuffelde wantrouwig. Ergens kon Drake ook wel begrijpen waarom, vooral met honden had Drake gemengde relaties."Siegmund af," sprak Olivia. Drake keek onderzoekend naar de hond. Het leek een lieve hond, maar ze waren ook erg zorgzaam en daarom altijd op hun hoedde. "Niet te veel op hem letten, hij kan nogal beschermend overkomen," Drake grinnikte. ''Ja, ik zie het. Maak je geen zorgen, ik ben niet bang voor honden.'' sprak Drake laconiek. Hij keek het dier in de ogen, kneep ze even samen. Zo gek altijd hoe dieren dwars door je heen konden lijken te kijken. Gelukkig konden ze niet allemaal spreken.

Drake had gerust gezien hoe de mensen op de binnenplaats naar hem keken. Ach, het was iets waar hij aan gewend was, want roddels en geruchten waren niet toegestaan, dus deed de hele school het. Soms werden de verhalen nog groter gemaakt dan Drake het zelf ooit verteld of meegemaakt had. De jongen haalde een hand door zijn halflange zwarte haar. Haar naam kwam hem bekend voor en Drake dacht er even over na, het was vreemd voor hem om die naam te horen. Deze gedachten werden echter verstoord door de hond die kwam aanlopen. Dit dier bleek Siegmund te heten, het was een duitse herder en zo te zien gaf hij veel om zijn lieve baasje. Drake keek naar de hond, deze was erg argwanend en gromde zelfs zacht naar Drake. Hij keek de hond even aan en besloot hem verder met rust te laten, ondangs dat Olivia tussen hen in kwam staan. Het dier was niet blij met Drake, dus het was ook niet verstandig om verder op hem in te gaan. "Nee, hij bijt niet," Drake trok zijn wenkbrauw op. ''Ál goed hoor.'' sprak Drake rustig. Beter zou die hond hem niet bijten, als de hond Drake goed kwaad zou maken zou hij er spijt van krijgen. Hij richtte zich maar tot Olivia die hem iets te vragen had. ''Hoe lang volg je hier eigenlijk al les?'' hij hoorde de vraag en dacht hier even over na. Hij was eind zestiende hier op school gekomen, maar hij had al voorkennis gehad van zijn oude school. De jongen had nooit naar deze school willen gaan, hij was gedwongen en ondertussen, was hij eind 18. Drake glimlachte. ''Hm, ik denk ruim 2 jaar. Die jaren zijn omgevlogen.'' Sprak de jongen. Drake vreef even over zijn kin waar al wat piekjes van zijn baardje waren ontstaan die hij er een paar dagen geleden af had gehaald. ''En jij, heb jij hiervoor al iets van magische kennis opgedaan?'' vroeg Drake nieuwsgierig.

Drake zag hoe Olivia de stok voor de hond weg gooide. Dol enthousiast en Drake vergetende, rende hij achter het ding aan. Drake zag hem ermee weg rennen en uiteindelijk kwam hij weer terug bij het meisje. De hond gaf de stok zelf alleen niet terug, Drake was ook niet van plan om het af te pakken. Na haar vraag over hoelang hij hier al was, stelde hij haar ongeveer dezelfde vraag. "Alleen de oude meesters die ik net aan het lezen was," Drake glimlachte en knikte. ''Aha, Isee.'' Toch was het gek voor hem dat ze er dus bijna niks vanaf wist. Ze keek weg en Drake keek daarom naar de fontein zelf waar ze heen gelopen waren. Het water maakte een prachtig geluid vol leven. Hij zag hoe Olivia ergens over leek te twijfelen, de jongen hield zich stil."Ik heb het zelf nog maar een paar weken ontdekt... Per ongeluk," dit liet Drake even opkijken, best verbazen eigenlijk. Magie was erg aanwezig in de werelden, al wist hij ook af van de gedeeltes waar ze het in de doofpot stopte. Daar zagen ze het als slecht. Ze was nog niet klaar, dus Drake liet haar verder praten. De twijfel werd groter, maar ze wreef in haar handen. Ze zocht naar de standvastigheid. "Twee jaar geleden is mijn vader overleden en sindsdien heeft mijn moeder alleen maar thuis gekomen met verkeerde types en euh..." Drake keek haar even aan, al was het moeilijk in zijn ogen te lezen wat hij dacht. Hij vroeg zich wel af waarom ze hem dit vertelde. "Ik heb hem, samen met het huis in brand gestoken. En voor je iets zegt: dat was níet de bedoeling," Drake kon het niet laten even een grinnik te slaken bij haar laatste zin. Hij stopte zijn handen in zijn zakken, leunde tegen de rand van de fontein en keek Olivia aan. ''Ik snap dat dat niet je bedoeling was. Niemand zet zomaar zijn of haar huis zomaar in de fik. Ik vind het rot dat het je overkomen is. Er is wel een voordeel.'' Drake haalde een hand uit zijn zak en tikte heel kort op haar kleine neusje. '' Je bent er levend uit vandaan gekomen. Daarbij hoef je je geen zorgen te maken over je magie, op Starshine leer je alles wat je weten moet om dit op te roepen.'' Hij maakte wat gebaren met zijn linkerhand maar liet het vuur zelf achterwegen. ''Maar vooral ook hoe je het onder controle moet houden en beheersen.'' Zijn toon was zacht en bijna lief te noemen. Hij keek haar aan met een glimlach.

Hij zag haar lachen toen hij haar neus aanraakte, Drake glimlachte daarom. Hij legde de voordelen uit, ondanks dat haar situatie zwaar kut was. Uiteindelijk zag hij haar nadenken en hij luisterde. "Het verklaart wel waarom ik altijd gefascineerd was door vlammen," Drake haalde zijn schouders op. ''Soms weet ons onbewuste al meer over ons, dan we zelf weten.' Drake wreef met zijn hand over de tweede rand van de fontein. Er lag een laagje ijs op, maar door de eerdere aanval van Drake zaten er op sommige plekken wat gaatjes. Hij had wat gebaren gemaakt bij zijn woorden, de hoopvolle ogen had hij opgemerkt. Het meisje was erg nieuwsgierig en dat beviel Drake wel. Hij was zelf ook een vreselijk nieuwsgierig iemand die altijd alles wilde weten, het was dus ook vaak zo dat hij alles te weten kwam. Drake negeerde de hond die daar zat met z'n stok."Kan je mij nog zo een trucje tonen?" Drake keek verrast op, maar hij vond het leuk dat ze het vroeg. ''Ja, is goed. Ik zal je laten zien wat ik mijn laatste les heb geleerd.'' Sprak hij rustig. Drake deed wat meer afstand van Olivia zodat er geen ongelukken konden gebeuren. Drake concentreerde zich, herinnerde zich alle stappen die hij van Geralt geleerd had en snoof diep. Voor een goede magiespreuk had je veel zuurstof nodig. Hij was al een beetje opgewarmd door de spreuk van net, dus deze kon hij nu ook doen. Drake stak zijn armen uit. Hij hield zijn rechterhand gestrekt met open hand. Hierin verscheen al snel een kleine vlam. Drake wist nu wat hij moest doen, door zijn andere hand in een vorm van een 'L' te bewegen. Hij begon boven, maakte de hoek en als hij bij zijn andere hand was, werd deze bol vuur groter. Dit deed hij totdat het vuur zo groot was als een basketbal. Nu slikte Drake even want, dit was het moeilijkste. Hij hield nu zijn rechterhand stil, hier ontstond een soort bol, maar het leek meer op een soort schild van vuur, het had iets weg van magma. Drake snoof nogmaals diep terwijl hij beide componenten vast had, dit koste hem veel moeite, maar hij had er veel op geoefend sinds de les van Geralt. Nu wist hij de twee verschillende componenten samen te smelten door zijn handen bij elkaar te doen. Wat Drake nu vast had, was een kleine meteoor. Hij grijnsde naar Olivia, boog zich wat naar voren, gelukkig stond hij verder van haar af. Vanuit dat hij meer naar beneden stond, gooide hij de grote bal de lucht in. De vuurbal schoot suizend de lucht in, hoger dan de hoge torens van het kasteel, tot hij weer begon te dalen. Op de helft van zijn weg naar beneden, spatte de meteoor uit elkaar alsof hij iets raakte. Dit was echter een illusie, want Drake had het expres laten exploderen. Dit met de bewegen dat hij zijn handen uit elkaar getrokken had. Hij beet zijn kaken op elkaar en bewoog wat met zijn armen. Wat er nu te zien was, was een mini meteoorregen. Kleine vonkjes die steeds kleiner werden dwarrelde naar beneden. Uiteindelijk verdwenen de vlammetjes en was er niks beschadigd. Drake slaakte een tevreden zucht, keek naar Olivia met een glimlach. ''Zoiets?'' De mensen op het plein zelf waren erg geschrokken geweest, sommige waren weg gelopen, maar hij had ook wat anderen vol bewondering zien kijken. Dit stemde Drake zijn ego weer eens heerlijk gerust.

Hij voelde de adrealine door zijn gehele lichaam gaan. De warmte, zijn spieren die op volle spanning stonden en de energie die het vrat. Hij gooide de vuurbrok de lucht in, het schoot boven de toren uit en was van ver te zien. Toen hij uiteindelijk weer naar beneden toe kwam, daalde hij tot dit ding explodeerde. Er was nu een letterlijke meteoorregen te zien. Drake balde zijn hand tot een vuist waarbij alle vlammetjes uiteindelijk weer doofde. Hij nam een diepe teug lucht, bedacht zich even de ademhalingsoefeningen om ook zijn hartslag weer op normale hoogte te krijgen. Dit was een spreuk voor gevorderde leerlingen. Vooral omdat dit in de les zelf eigelijk een opdracht was geweest voor een tweetal. De jongen kuchte even en keek uiteindelijk weer terug naar het meisje, vroeg of zoiets goed was. Toen Drake naar haar keek, zag hij hoe ze amper haar enthousiasme voor zich kon houden. De jongen lachte toen hij zag hoe ze met sprongetjes op hem af kwam. Even dacht hij dat ze hem in de armen zou vliegen. Nu het meisje zo vrolijk was met al die vrolijkheid.. moest hij even denken aan Yang. Hij keek haar aan, schoof de andere gedachten van zich af. Sommige mensen vetrokken ondertussen al, Drake keek omhoog waar de late middag was ingeslopen. De hond.. had zich ergens verscholen. "Dat was geweldig," hoorde hij haar zeggen. Drake glimlachte en zag het rode haar in de wind op en neer deinen. ''Dank je.'' sprak de jongen rustig en hij haalde een hand door zijn haar. Drake genoot ervan dat iemand zo versteld stond van zijn magie. Wat waardering was ook wel eens leuk, dus hij kon het niet laten om dit ook zo te laten zien. Hij grinnikte en keek weer naar Olivia. Hij voelde zijn maag knorren en bedacht zich honger te hebben. ''Olivia, heb jij de grote zaal hier al gezien?'' vroeg Drake vriendelijk.