Wat boeken uitzoeken.

Met kalme passen liep Vine langs de boekenkasten. Op een arm balanceerde een stapeltje boeken terwijl ze met haar andere hand de achterkant van eentje bekeek. Waarom wist ze niet maar ineens moest ze denken aan Savador. Ze wist dat ze nog lang niet van hem af was. Ze zou nog wel problemen met hem krijgen voor wat ze tegen hem had gezegd. Dapper volgens Norwood maar zelfs Vine wist dat Savador het waarschijnlijk niet bij zou laten zitten. Hij zou waarschijnlijk wel wraak willen. Vine legde het boek waar ze mee in handen stond op de andere op de stapel. ''Nou ja, dan heb ik gewoon pech gehad'' mompelde ze zachtjes.

Een aardig grote slang glipte de bibliotheek binnen. Het richtte zich al kronkelend op de voetstapdempende vloer op en proefde met zijn flitsende tong, die zo nu en dan uit zijn bek schoot, de omgeving. Savador volgde niet veel later daarna met een stapel stoffige boeken in zijn armen. 'Savíer ru svern, Saethion,' siste hij zijn slang zacht in het Shadraans toe, wat iets betekende dat hij in de buurt moest blijven. Saethion beantwoordde die woorden door kort met zijn ratel te schudden en gleed zacht sissend voor zijn meester uit. Savador ging zwijgend de boekenkasten af om de juiste categorie bij de boeken te zoeken. De bibliotheek was aanzienlijk leeg en het was er opmerkelijk stil; iets wat hij toch veel aantrekkelijker vond dan rumoerige plaatsen tjokvol met leerlingen die een hekel aan hem hadden. De eerste blik op de zo leeg lijkende ruimte had hem bedrogen, want toen Savador een hoek omging liep hij bijna Vine tegen het lijf. Saethion begon nu pas venijnig te sissen en te ratelen, een veel te late waarschuwing. Zijn gezicht betrok toen hij het gestalte van de jonge stagiaire onbewust opnieuw in zich opnam. Sinds de vorige en eerste ontmoeting met haar, had hij haar naar de verdoemenis gewenst en het hele tafereel het liefst willen vergeten. Dat was tot heden nog niet gelukt. 'Zo. Jij ook hier,' zei hij op een onvriendelijke toon. Savador tilde de stapel boeken hoger op zijn armen en liet zijn norse blik langs de boekruggen gaan. Aan de veelzeggende titels te lezen was hij bij de juiste categorie gestrand. 'Ga eens aan de kant,' beval hij snauwerig tegen Vine. Hij liep naar een gat tussen de boeken op de planken toe en liep haar daarbij haast gewoon omver, alsof ze er helemaal niet stond. Daar plaatste hij de boeken en minderde de stapel tot hij zijn armen weer vrij had. Savador ging door zijn knieën en tilde Saethions flinke lijf vervolgens met twee handen op. Het dier liet zich maar doen en liet onderdanig zijn kop hangen, zijn listige ogen nog steeds giftig op Vine gericht. Terwijl de slang het gespannen geratel nog steeds liet klinken, bleef Savador Vine met een gure blik aanstaren. De kwaadheid die hij opgebouwd had sinds hun eerste ontmoeting was nog steeds niet ver te vinden.

Vine's donkerblauwe ogen keken met een ruk op toen ze iemand de hoek om hoorde komen. Toen ze Savador herkende verhardde er iets in haar blik. Ze kreeg iets kils, iets niet Cassiaans maar eerder Shadraans. Zo'n blik van 'haal jij je maar niets in je hoofd'. ''Ik vroeg me al af wanneer we elkaar weer tegen het lijf zouden lopen. Eerlijk gezegd dacht ik net aan u'' zei ze kalm terwijl ze zich weer op de boekenkaften richtte. Toen hij tegen haar snauwde deed ze kalm een stap naar voren. ''Kan dat soms ook iets vriendelijker of gaat u daar dood van?'' vroeg ze kalm.

Donovan had inmiddels ookal gehoord dat Savador flink op zijn plaats was gezet door een stagiaire. Fantastische actie had hij dat gevonden. Hij had Savador de bibliotheek in zien gaan en was hem stiekem achterna geslopen. Hij verdween even kort in een steekvlam en kwam in diezelfde steekvlam bovenop de boekenkast terecht waar Savador voor stond. ''Hoe voelt dat nou om eens op je plaats gewezen te worden door een leraar in opleiding. Lijkt me nogal vernederend'' grijnsde hij tegen Savador. Hij zag verderop een jonge vrouw staan en besefte dat dat die stagiaire moest zijn. ''Mooi actie hoor'' zei hij tegen haar.

'Tegen iemand die me op zo'n groffe manier behandeld kan ik niet vriendelijk doen, nee,' reageerde Savador bars op Vine's woorden. Terwijl zijn ogen zich in de hare boorden, streek hij met een hand zacht over Saethions lange lijf. Hij keek met een ruk op toen de doodse stilte verscheurd werd door een stem die in zijn oren misselijkmakend klonk. Puur omdat die stem aan Donovan toebehoorde. Die lastpak zat bovenop een boekenkast en leek met een voldane blik op hem neer te kijken. Savador hief in een snelle beweging zijn arm op en wees dreigend met een priemende vinger in Donovans richting. 'Snoer die grote mond en hoepel op naar een heropvoedingscursus! Ik waarschuw je; van jou ga ik geen dingen meer pikken. Ik kan je zo weer naar een willekeurig martelwerktuig slepen als ik dat wil. Daarbij spreek je me met u aan of hou anders je mond!' Hij begon steeds zachter te praten, tot het enkel nog op een dreigende fluistertoon was. 'En kom daar vanaf!' voegde hij er snauwend aan toe. Savador maakte een woest gebaar met zijn duim. Hij voelde zich alleen maar meer opwinden toen Donovan Vine ook nog eens prees voor haar, in zijn ogen, vulgaire actie.

Donovan bleef voldaan grijnzen. ''Ziet er anders niet naar uit dat je niks meer van me pikt Savador. Je wordt wel weer laaiend. Maar ja, bij jou is dat niet moeilijk'' zei hij. Hij sprak Savador expres niet aan met u of met Master voor zijn naam. Die man verdiende dat niet. Hij sprong kalm naar beneden en bleef nonchalant met zijn handen in zijn zakken voor Savador staan. ''Of anders wat?'' vroeg hij uitdagend. Hij draaide zich kalm om en liep naar het andere einde van de boekenkast. ''Wat was je van plan te doen?'' vroeg hij vals grijnzend. Een hand begon licht rood op te lichten wat aangaf dat hij een spreuk aan het voorbereiden was.

Vine reageerde niet op Savadors woorden maar keek op toen ze een andere stem hoorde. Ze zag een jongen bovenop de boekenkast zitten. Vine mocht Savador welliswaar niet maar ze kon niet tolereren hoe de jongen tegen hem sprak. En dat moest een leerling voorstellen? ''Kijk eens aan, de clown van de school neem ik aan'' zei ze kalm. Ze zette de boeken die ze in handen had even neer en volgde de jongen met haar ogen. Pas toen ze zag wat hij van plan was greep ze in. Ze greep naar een kleine waterzak die om haar ceintuur hing en schoot een sterke waterstraal af op de jongen zodat ze hem tegen de vlakte smeet. ''Ben je gek? Het schoolhoofd aanvallen. Denk maar niet dat dit goed zal staan op je dossier. Ga zo door en geen enkele werkgever wil je hebben. Je hebt de man gehoord dus luister daar naar. Verdwijn'' zei ze tegen hem.

Donovan krabbelde snel weer overeind toen die stagiaire hem tegen de vlakte smeet met een water straal. Hij keek haar dreigend aan en ging vlak voor haar staan. Hij was net een paar centimeter groter dus keek hij op haar neer. ''Waarom zou ik naar jou luisteren als ik niet eens naar hem luister'' zei hij met hoofdknik richting Savador. ''Waarom zou je uberhaupt zijn kant kiezen? Die man is het niet waard verdedigd te worden'' zei hij vervolgens tegen haar.

Vine keek zonder vrees op naar de jongen tegenover haar. Maar zijn woorden maakte haar kwaad. ''Hou toch je grote mond jij'' zei ze kalm terwijl ze hem met de rug van haar hand tegen zijn wang sloeg en niet zachtzinnig ook. ''Misschien niet maar hij blijft het schoolhoofd en als leerling behoor je naar hem te luisteren wat hij ook zegt. Misschien handig als jij het schoolregelement nog eens doorleest. Je kan voor dit geintje geschorst worden voor het leven. En reken maar dat ze je op geen enkele andere school willen hebben. Weet je wat er dan met je gebeurd? Je valt in een diepe put van schulden waar je nooit meer uit komt. Je moet al je bezittingen verkopen en uiteindelijk zul je uitgemergeld onder een vieze koude burg aan je eind komen. En dan pas bedenk je je dat dit alles niet gebeurd zou zijn als je je hier had gedragen. Maar dan is het te laat en dan kun je alleen jezelf nog de schuld geven. Als je een echte vent was dan zou je je excuses maken aan het schoolhoofd en hem verder met rust laten'' zei ze tegen de jongen.

Donovans hoofd vloog opzij van de klap. Hij legde zijn hand even tegen zijn wang en voelde het gloeien. Hij keek verbaasd weer naar het meisje tegenover hem. Hij luisterde verslagen naar haar woorden en vervloekte zichzelf omdat ze gelijk had. Van zijn stuk gebracht bleef hij zwijgend haar woorden aanhoren. Hij slikte even zacht. Hij bleef haar een paar tellen zwijgend aankijken en wende zijn blik toen naar Savador. ''Het spijt me'' zei ze zacht en ergens een beetje verward. Hij keek nog even naar het meisje maar vertrok toen.

Savador had het hele tafereel kalm toegekeken, al leek dat maar zo. Zijn lippen waren van kwaadheid samengetrokken en de controle over de grote woede die hij binnenin voelde begon ook steeds sterker af te nemen. Hij was wat verbaasd geweest toen Vine het voor hem op leek te nemen. Zoiets had hij in eerste instantie nooit van haar verwacht, vooral niet na hun stroeve kennismaking. Hij luisterde met ongeloof naar Donovans verontschuldiging en staarde hem verstard na. Toen ging zijn blik weer naar Vine, en was er iets van ongemak in zijn ogen te zien. 'Dus toch wel enig respect, zie ik,' zei Savador zacht, zijn blik afwendend. Zijn hand die Saethion aaide, vertoonde in plaats van soepele strelende bewegingen wat haperingen. Hij draaide zich om en liep naar een klein venster tussen twee boekenkasten in, dat uitzicht bood op het grasveld. Om zijn blik ergens op te richten en om zichzelf maar een houding te geven, bleef hij op het terrein neerkijkend zwijgend voor het venster staan. Donovan zou het bezuren als hij hem weer ergens alleen tegen het lijf liep, want zijn kinderachtige spelletjes kwamen hem de strot uit. Hij was nog lang niet klaar met dat joch.

Vine keek met een hand op haar heup en een stalen blik Donovan na. Haar blik verzachtte iets toen ze de woorden van Savador hoorde. Ze keek hem even zwijgend aan. Ze wist nu in elk geval wat hij onder respect verstond. Ook had Vine het ongemak in zijn ogen gezien. Ze zuchtte even licht. ''We zijn nogal verkeerd begonnen. Maar waar het op neerkomt is wel dat u het schoolhoofd blijft. In principe dus zeg maar mijn baas. En ik denk dat die sneller iemand verdient die hem in acties bij staat dan dat joch van daarnet. Hoe dan ook, mijn verontschuldigingen voor wat er op het platform gebeurd is. U hoeft niet meteen goede vrienden met me te worden dat vraag ik niet. Ik vraag alleen minder vijandelijkheid'' zei Vine zacht en misschien met iets wat veel weg had van onderdanigheid. ''Als u me verder nodig hebt, ik zal hier nog wel even zijn'' zei ze waarna ze de boeken oppakte en de hoek om liep naar een tafel.

Savador bleef tijdens het luisteren naar Vine's woorden stil uit het venster staren terwijl hij Saethion nog steeds zacht over zijn geschubde lijf streelde. Met zijn rug naar haar toegekeerd en zijn koppigheid, vertikte hij het om haar te bedanken of zijn excuses aan haar aan te bieden. Minder vijandelijkheid, dat zou ergens toch eens moeilijk kunnen uitpakken. Want respect of niet, het was immers nog wel een waterrat. Een verraderlijke waterliefhebber die hem zomaar eens achter zijn rug om kon bespatten met die afschuwelijke magie. Net zoals ze net bij Donovan deed. Nu hij aan die gedachte dacht, leek de angst hem even om het hart te slaan. En de belofte die hij zichzelf had gemaakt een hele tijd terug om close contact met Cassianen te vermijden - op Mizore na - , zat nog altijd in zijn achterhoofd geplant. Hoe dan ook had Vine respect voor hem getoond, dus was hij bereid hetzelfde voor haar terug te doen. Een beetje maar. Mits ze hem niet nog een keer op zijn plaats durfde te zetten. Savador stak zijn hoofd even om het hoekje van de boekenkast om te zien of ze zich niet toevallig ergens verstopte om hem daarna voor de gein met water in zijn gezicht te verassen. Maar Vine zat gewoon in alle rust en stilte aan een tafel. Hij zou bijna kunnen zeggen dat ze er onschuldig uitzag. Ondanks dat was ze bijna net zo eng als Celebrian.

Vine zat rustig aan tafel en had het eerste boek van de stapel opengeslagen voor haar neus liggen. Zo af en toe schreef ze iets over uit het boek maar las daarna weer verder. Ze wist dat ze bespied werd door Savador, ze voelde het maar zei niets. Als hij iets van haar moest zou hij daar zelf wel mee komen. Vine wreef na een tijdje even met twee vingers in haar ogen. De letters begonnen een beetje voor haar ogen te dansen. Zo lang was ze toch niet niet aan het lezen? Het zou wel gewoon vermoeidheid zijn. Daarbij was het vanavond nieuwe maan en stond Cassia niet in zijn aura teritorium. Dat betekende dus nog minder kracht vanacht.

Savador had maar een willekeurig boek uit de boekenkast getrokken en ging in het raamkozijn zitten. Om de een of andere reden, hoe vredig ze er ook bij mocht zitten, had hij geen trek om langs Vine de bibliotheek uit te lopen. Misschien was het beter hier te blijven zitten tot ze zelf weg was. Dat idee stelde hem meer gerust. Hij sloeg het boek op zijn schoot open en las de titel op de eerste bladzijde: Aspecten van Shadraanse magie, een boek dat - zoals de titel al vertelde - duistere magie uit verschillende standpunten bekeek. Lezen over de magie van eigen bodem namen de zorgen en de lichtelijke angst die hij voelde gedeeltelijk weg. Terwijl zijn gouden slangachtige ogen over de regels gleden, streek hij geruststellend over Saethions schubben, die de beklemmende gevoelens van zijn meester aanvoelde. Savador merkte dat hij al een halve bladzijde gelezen had, maar dat er nog geen woord tot hem was doorgedrongen. De aanwezigheid van watermagie die Vine uitstraalde verstoorde zijn rust, merkte hij met een geërgerde frons op.

PROFILE MAGICIAN

» Boeken?
» Boeken lezen bij het meer
» Nieuwe leerling dwaalt tussen de boeken

Wat boeken uitzoeken.

Wat boeken uitzoeken.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen