Naam: Libra Ying
Bijnaam: Li
Leeftijd: 25
Gender: Mannelijk
Magie soort: Licht en een beetje woud magie
Verjaardag: 7 Juni
Geboorteplaats: Shadra
Woonplaats: Nova
Geaardheid: Hetero
Dierlijke vorm: Groene draak met twee grote vleugels van 4 meter spanwijdte en met prachtige hemels blauwe ogen.

https://i.servimg.com/u/f78/20/03/52/14/libra10.png

Ouders: beide ouders heeft Libra nooit gekend en zijn vader heeft hij op zijn sterfbed pas ontmoet. Maar van zijn moeders kant heeft Li Gren's bloed door zijn aderen stromen.
Huis dieren: Troy zijn paard, Lilly de Trilliba, Falkor de vis arend.
Sieraden: Een medaillon die hij van zijn stervende vader gekregen heeft. Dit Medaillon heeft de vorm van een eikenblad waar een prachtig kristal in rust. Oorbellen, Ze zijn van blauw edelsteen glad geslepen met zilveren stekers, maar soms kan Li ze voor speciale gelegenheden ook veranderen.

https://nl.pinterest.com/pin/477381629246708563/
https://nl.pinterest.com/pin/337981147030299116/
https://nl.pinterest.com/pin/798122365190133005/


Appearance:
Lengte: 1.70cm
Gewicht: +/-70 kg
Haarkleur: Goud blond
Ras: Mens, Al heeft hij door zijn moeders afkomst puntigere oren dan de meeste mensen.
Oogkleur: Hemels blauw met een vrolijke twinkeling erin.
Huidskleur: licht gebruind door de zon.
Kledingstijl: Zolang het maar kleur heeft. Al zijn Li's broeken vaak wit, beige of bruin, zelden zwart
Faceclaim: Link uit de game Zelda

https://nl.pinterest.com/pin/491385009334086389/
https://nl.pinterest.com/pin/630855860278088008/
https://nl.pinterest.com/pin/181551428714231679/
https://nl.pinterest.com/pin/538672805413225573/

Personality
[b]Lievelingseten: Gezond eten, fruit, groente al vind Li vlees en bepaalde vis ook lekker op zijn tijd.
Geen lievelings-hapjes: Alles waar suiker in zit of te veel vet.
Hobby’s: Op avontuur gaan, Schatten zoeken, lekker eten, gezellig uitgaan, puzzelen.
Dieet: omnivoor, Li eet bijna alles.

General personality:
Vriendelijk:
Hij is een vriendelijke man die iedereen ter zijde staat. Of het nu een leerling is of een andere collega of burgers die hem om hulp komen vragen.

Goed lachs:
Libra heeft altijd wel een glimlach op zijn gezicht en is een vrolijke jongeman die altijd wel in is voor een grapje. Al kent deze Novaanze jongeman duidelijk de grenzen. Zo nu en dan lacht hij zelfs met de grappen van de leerlingen mee met hun grapjes tijdens de lessen, maar is vooral serieus als de grappen vooral ongepast zouden zijn.

Behulpzaam:
Door zijn vriendelijke aard is Libra ook heel erg behulpzaam. Niets is hem te dol om de hulpvragende te helpen en te steunen waar dit natuurlijk in zijn macht ligt.

Charmant:
Li is ook een hele Charmante jongeman en weet vaak genoeg de vrouwen om zijn vinger te binden. Maar ook sommige mannen weet hij gunstig te stemmen zonder dat ze meteen denken dat hij meer van hen wil.

Alert en sluw: Libra heeft een heel scherp brein en is daardoor dan ook vaak mee in het voordeel, maar tja dat hem je wel nodig als je al jaren schatten hebt gejaagd. Dit is ook handig voor tijdens de lessen als leerlingen denken slim te zijn.

Serieus en niet snel boos te krijgen:
De mensen hebben hem vaak genoeg boos proberen te krijgen, maar dan heb je heel wat in huis nodig om Libra op zijn tenen te moeten trappen. Niet figuurlijk natuurlijk. Li in mentaal sterk en laat de mensen maar kletsten al kan hij wel erg serieus worden als men hem probeert boos te krijgen.

Slechte gewoontes:
Soms een nachtje over slaan: Libra kan zo nu en dan gefascineerd zijn door een oude boek of kaart die hem naar een nieuwe schat of magisch voorwerp kan leiden dat hij soms wel eens vergeet om te gaan slapen. Dit is een van zijn weinige slechte gewoontes.

[b]Volhardend zijn:
Dit kan natuurlijk ook goed zijn, maar soms kan Li er in door slaan, vooral wanneer hij een puzzel bijna gekraakt heeft. Of het nu met schatten jagen te maken heeft of met een kruiswoord puzzel. Niemand kan hem dan bijna bereiken tenzij ze hem storen door een hand op zijn schouder te leggen.

Cleaning freak:
Libra houd van orde en netheid. Hoewel hij daar soms in door kan slaan, zeker als het niet naar zijn zin is kan Li uren bezig zijn met de schoonmaak.

History:

Libra's werd geboren in een ijskoude donkere nacht op Shadra in een koude diepe grot. Zijn Ouders waren beide schattenjagers en waren niet echt een geliefd gezelschap in de dorpen en steden. De meeste dorpelingen zagen schattenjagers als onrust stokers en piraten van het land. Ze verstoorde vaak de tombes waar de schatten van eeuwen oude magiërs verborgen in lagen. En daarbij ook de magische items die vaak gevaarlijke verborgen krachten bezaten. Dus wilde men hen graag weren om mensen die zich vaak anders kleden zoals de dieven van de oudheid zoals men dat noemende. Vaak moesten de ouders van Libra hun hervonden schatten verkopen op de zwarte markt omdat het dan meer talons opbracht. Maar ook omdat ze zo de meeste mensen vonden die vooral graag de magische items wilde hebben die ze meer in waarde achten dan de rest van de schatten zoals de edelmetalen en juwelen. Dus naar een vroedvrouw gaan ging dan ook niet omdat deze vrouwen hen toch de deur zou wijzen. Zelfs de boeren waren geen fan van vreemdelingen die hij dan in de schuur zou moeten laten overnachten. De dorpelingen zouden dan geen producten meer bij hen willen bestellen of achter de rug van de boeren gaan roddelen. Dus waren ze aangewezen op tenten of grotten als de ouders van Libra die konden vinden. Hoewel de bevalling in zulke omstandigheden erg zwaar waren zonder de juiste hulp overleefde zijn moeder de geboorte van hun enige kind dan ook niet. Verdriet nam bezit van zijn vader en hoewel Libra het niet kon helpen dat hij door hun liefde verwekt was, was zijn vader in zijn droefheid zo verzonken dat hij geen liefde voor zijn pas geboren zoon voelde zoals het oorspronkelijk wel hoorde te zijn. Tilly had erop gestaan om mee te gaan, want ze wilde niet thuis op Nova achter blijven waar zij ook zou hebben kunnen bevallen, maar dan zou haar man er niet erbij zijn geweest. Zijn vader Claud Ying begroef zijn vrouw dan ook op de plek waar zijn geliefde Tilly gestorven was. Eerst had hij het kind gewoon in de kou achter willen laten, maar Libra krijste van de kou die over zijn fragiele lijfje woei. In twee strijd van een aarzelende stap naar voren te zetten en dan weer terug draaide Claud zich weer om en liep terug naar zijn zoontje. Daarna nam hij de baby toch maar mee en wikkelde de mantel van zijn gestorven vrouw om de pas geboren baby heen die Claud over zijn arm had geslagen had gehad en nam hem mee terug naar Nova. De gehele reis terug naar Nova had Libra zich stilletjes of al slapend bij zijn vader in de armen gelegen. Soms maakte hij wel eens geluid, maar dat was niet het vragen naar melk of enige kou die zowel door de mantel als in de cabine van de schuttel niet aanwezig was. Eenmaal op Nova was zijn vader vast besloten om zijn zoon niet zelf op te voeden. Hij hoefde niet steeds te zien als hij weer thuis kwam. Daar wilde hij rust hebben en geen gekrijs van een baby midden in de nacht te horen. Daarom gaf hij zijn zoon af in een weeshuis en deed zich voor als zijn oom. Om zo nu en dan eens te zien of hij dan ooit nog eens toch nog de vader liefde voor zijn zoon zou kunnen terug krijgen. Daarna vertrok Claud weer, maar af en toe wanneer hij in de buurt was kwam Claud langs om in de schaduwen naar zijn opgroeiende zoon te kijken. Soms kwam hij zelfs binnen en voelde zich toch iets of wat aan getrokken door de vrolijke en uitbundige jongen die hem zo hartelijk ontving, maar echte vader liefde dat was er niet bij. Wel gaf hij Libra puzzels dozen om te zien hoe snel hij deze open wist te krijgen. Soms moest de jonge Libra van 7 jaar soms wat magie toe passen die van nature door zijn aderen vloeide, maar echt goed was hij als kind er nog niet mee, maar zo leerde Li zijn voorliefde voor puzzels en avontuur kennen. Libra was soms ook vaak rond zwervend te vinden als hij weer eens niet stil kon zitten om nieuwe dingen te ontdekken.

De avontuurlijke Libra vond het heerlijk om alles te ontdekken al vanaf dat hij kon kruipen en als hij dan iets interessants vond nam Li het mee terug naar het weeshuis. Soms was het waardeloze troep, maar zo nu en dan kon het ook iets waardevols zijn. Meer omdat iemand het simpelweg verloren was. Maar dan namen de verzorgers het op zich om het weer terug te brengen naar de eigenaar als ze dat konden. Anders verkochten ze het gewoon weer. De jaren deden hem goed in het weeshuis. Al zouden er vele kinderen in de meeste weeshuizen niet kunnen zeggen dat ze het goed hadden in het begin van hun jeugd. Ze kregen les van de monniken die in de licht tempel een half uur bij het weeshuis vandaan lag op een hoge heuvel. Door hen leerde de kinderen lezen, schrijven, rekenen en voor wie er aanleg voor had kregen ze les in de basis begrippen van de magie. De nu 10 jarige Li vond het geweldig om zijn magie te gebruiken. Zeker als het andere kon helpen. De jongen hielp waar hij kon of er mocht helpen en steunde de eigenaar en de opvoeders als ze hulp nodig hadden. Van het wassen van de was of mee helpen met voedsel aangeven in de keukens. Of post naar het postkantoortje brengen die twee straten van het weeshuis af lag. Maar soms was het bij een onderlinge ruzie of bij het verdelen van het eten of boodschappen doen. Libra leerde goed op de school van de monniken al droomde hij ooit naar Star shine academy toe te gaan, maar daar had het weeshuis nooit geld genoeg voor. Maar dat weerhield hem er niet van om te blijven studeren al was het maar dat Libra zo nu en dan twee dagen weg was waar de opvoeders hem dan konden terug vinden in de bibliotheek die tegenover het weeshuis gelegen was.

Op zijn 18de verliet Li de plek waar hij al vanaf hij zich kon herinneren had gewoond en trok eerst richting een boerderij in de buitenwijk van Lavals een boeren dorpje ergens in het zuidelijke gedeelte van Nova gelegen. Daar werkte hij hard en verdiende er best nog goed. Al was het wel gevaarlijk om de kuddes zo nu en dan langs de kliffen langs te drijven. Maar met zijn licht en woud magie kon hij ze best goed sturen. Zo kon Libra zijn eerste eigen paard bij elkaar sparen en kopen. Wanneer hij vrij had reed de jonge novaanze door de uitgestrekte velden of bossen om van het uitzicht te genieten of op onderzoek te gaan. Opeen dag betrapte hij een oude man op het stelen van de kippen eieren. De vreemdeling verzetten zich niet aangezien hij daar de kracht niet voor had. Op het eerste gezicht herkende Libra de nieuwkomer niet en hoewel Li de boer wel melden dat ze een indringer hadden nam de boer de verzwakte dief mee naar binnen. De oude man was ziek en zou spoedig sterven. Op de bank vertelde Claud dat hij eigenlijk de vader van Libra was die net zo geschokt was van het nieuws als zijn werkgever. Claud wilde in het reine komen en was lange op zoek geweest naar het juiste moment om het zijn opgroeiende zoon te vertellen, maar steeds werd de man daar van weerhouden. Nu hij voor een half jaar terug te horen had gekregen dat Claud ongeneselijk ziek was, moest hij het zijn zoon wel vertellen. Maar de honger had hem in zijn reis ook parten gespeeld vandaar dat Claud de eieren had willen stelen. Na zijn verhaal te hebben gedaan gaf Claud zijn zoon een medaillon en blies zijn laatste adem uit. Libra wist even niet hoe hij het had en zonk in een stoel. Verward door het verhaal was zelfs de boer ook op een stoel gaan zitten en liet alles even bezinken. Het was heel wat om zoiets uit het niets te moeten aanhoren, verwerken en begrijpen. Libra tilde zijn hand op en liet het medaillon even alle kanten op bewegen tussen zijn vingers tot het opensprong en een foto liet zien. Het gezicht was zo fijn afgebeeld dat de vrouw er bijna eruit had kunnen stappen, maar er stonden ook een paar woorden aan de andere van het sieraad ingegraveerd. Libra las ze zonder het te beseffen hardop voor en het medaillon begon plotseling op te lichten. Het licht bundelde zich samen en kwam los van het sieraad. Prompt ontsproten er twee kleine vleugeltjes aan de bovenkant van het lichtgevende wezentje en begon het kleine fonkelende stofdeeltjes te verspreiden. Het lichtbolletje bleek een licht feetje te zijn en wie de woorden uitsprak zou haar meester of meesteres zijn. Het wezentje zweefde naar Libra toe en maakte een rondje om zijn hoofd, maar niet zo snel als een insect zou doen, maar rustig en kalm. Ze nam hem in zich op en wachten nadat ze het rondje had afgemaakt geduldig op wat komen ging. De boer had deze wezentjes wel eens gezien, maar niet vaak. Hij vertelde dat het Trilliba’s waren, De naam was meer door het geluid wat ze konden produceren wat de spullen om hen heen konden laten bewegen al was het trillend. Maar ze konden zich aan verschillende objecten hechten zoals het medaillon. Maar ze verdwenen vaak meer in het groen waardoor de Trilliba’s ook zo moeilijk te vinden waren. Het waren eigenlijk meer licht feetjes die zowel licht magie als woud magie beheerste. Het laatste meer om de plant waarmee ze verbonden waren ze mooier te laten groeien. Ze was er door zijn moeder in het medaillon gestopt voor ze Gren verlaten had. Natuurlijk om haar ooit op te roepen als ze het licht feetje nodig zou hebben. Libra was nu 20 jaar en voelde dat hij naar het huis van zijn ouders moest gaan.

Na een korte begrafenis verliet Li de boerderij en reisde naar het huis dat ooit van zijn ouders was geweest. Deze stond op een kaart die zijn vader hem nog had kunnen geven voor hij stierf. Het was een statige woning en verried weinig over de leefwijze van een schattenjager van buiten af. Het was een prachtig gebouw om te zien en het was goed bij gehouden zonder dat je zou vermoeden dat het verwaarloosd werd. Maar eenmaal binnen ontdekte Libra een grote rijkdom. Hij had zijn vader niet horen spreken over familie leden en omdat hij geen rijk man eigenlijk wilde zijn en zocht naar een veilinghuis waar Li de meeste spullen aan kon verkopen werd het huis wel wat leger dan dat hij hem vond. De veilingmeester mocht door het huis lopen om de spullen die hij kon verkopen uit te zoeken en te taxeren, maar Libra zag het nut er niet echt er van in om het meeste te houden. Wel hield hij zelf wat stukken die Libra wel mooi vond en liet de rest voor een groot bedrag meenemen. Van het bedrag van de talons kon hij weer terug naar school omdat hij al van kleins af aan docent had willen worden. Dit had zich voor gedaan toen hij de kleinste alles leerde wat ze moeste weten binnen het weeshuis of aan de oudere nieuwkomers, hij had het altijd leuk gevonden en had de andere kinderen ook altijd geholpen tijdens hun huiswerk. Libra was een goede leerling en nam alle kennis op als een spons die hem aangeboden werd. Al waren de andere studenten niet zo over hem te spreken en dachten dat Li hen de ogen wilde uit steken door zijn uiterste best te doen alles van de leerstof in zich op te nemen. Ze noemde hem vaak boekenwurm of Nerd, maar Libra liet hem maar praten en bleef hen vriendelijk bejegenen. Hier leerde Li de meer gefarceerde magie kennen en hoewel hij altijd alleen de basis gebruikt had ging het hem door zijn volle concentratie erin te gooien goed af en leerde Libra hoe natuurlijk niet zonder slag of stoot en zelfs de gepeperde spreuken moest Li goed natuurlijk niet zonder slag of stoot en zelfs de gepeperde spreuken moest Li goed oefenen en trainen! Er waren natuurlijk ook twee vrienden die zijn voorkomen vreemd waren, maar ze vonden het ook fascinerend om iemand te vriend te hebben die zich niet zoals iedereen gedroeg en vooral niet een populair iemand wilde zijn. Ze studeerde vaak samen en Li leerde hen zijn methode om alle kennis in zich op te nemen. Zingend in een taal die hij toen der tijd van de monniken had geleerd, zongen zijn vrienden ook mee. Het had een magisch tintje waardoor het lezen van de boeken juist vergemakkelijkte. Al bleef hij naar prachtige dingen en schatten zoeken in zijn vrije tijd en vaak vond Li prachtige schatten al waren ze nog zo klein. Van mooi gevormde gewone stenen die hij dan voor het raam op het kozijn legde, tot edelstenen die hij uit een grot had meegenomen. Na drie jaar hard studeren haalde hij zijn docenten diploma en besloot op zijn 23ste jaar om nog 1 jaar rond te reizen. Er waren moeilijke tijden waarin Libra zijn uiterste best moest doen om niet het onderspit te delven tijdens het betreden van verschillende tombes. Deze meer omdat er soms dagen overheen ging dat Libra de juiste ingang kon vinden of de toegang had gekraakt. Sommige magische items waren zelfs lastig te verwijderen, maar er waren ook gemakkelijkere schat kamers om binnen te komen. Deze waren erg voorspelbaar en gemakkelijk te kraken. Al moest Li natuurlijk wel altijd alert blijven, om niet gewond, vergiftigd te raken of gedood te worden. Op een van zijn aangenomen missies vond hij een kuiken die uit het nest gevallen was. Het bleek een kuiken van een bruine vis adelaar te zijn. Libra nam hem mee en voeden het diertje met veel liefde op. Na dat jaar vroeg Libra of hij de monniken kon mee helpen de kinderen van het weeshuis les te geven. Ze waren maar wat blij met zijn vraag en hoewel Li het niet aannam wat ze hem wilde betalen en zei dat hij het uit vrije wil deed konden de monniken niet anders dan hun loon aanbod in trokken. Deze talons konden ze dan weer voor andere goede doelen gebruiken. De leerlingen van het weeshuis waren eerst huiverig over de komst van de nieuwe leerkracht, maar Libra stelde hen gerust en leerde hen magie terwijl de andere leerkracht van de monniken de kindreen leerde lezen en schrijven en weer een andere leerde hen rekenen. Toen Li op een dag een advertentie voor docent zag staan te Star shine academy besloot hij zich meteen aan te melden en na een periode van wachten werd zijn aanmelding beantwoord en trok Libra naar de kleinste planeet in het kovomaka-stelsel