Zuchtend en kreunend stond Nina op van haar heerlijk warme bed, waar ze veelste lang in had gelegen. Ze was nog steeds niet bij de hoofdmeester geweest. Simpelweg te druk met roken, drugs en jongens. Sloffend liep ze naar haar kast. Trok er een panty uit die vol zat met gaten en ladders en hielp zichzelf er in door te springen en te doen. Daarna trok ze een van haar korte rokjes aan die net over haar bips viel. Een strak denim rokje. Ze trok een wit kanten beha aan met een zwart topje dat een diepe uitsnede had, waardoor er uitzicht was op haar decolleté. Trok er een bolero overheen en liep richting de badkamer. Keek de meiden eigenlijk nors aan en de jongens, waarvan ze het waard vond, flirterig aan. Ze deed wat make-up op, schudde haar haar waardoor het wat meer volume kreeg en zette een vriendelijke glimlach op die ze had geoefend. Toverde hem weer weg en liep mokkend de etage af. Richting het kamertje van, ze had hard op zijn naam geoefend, laat ze hem nou niet vergeten, master Savador. Al gauw in de buurt van zijn kamer ging ze rechter op lopen en stak haar borst een stukje naar voren. Ze waren echt wel groter geworden sinds haar zwangerschap. Ze kreeg een zelfverzekerde blik in haar ogen en op haar mond kwam een klein vriendelijk lachje, wat ze enigszins meende. Liep naar de deur en klopte heel zachtjes er tegen aan. "Master Savador?" Zei ze zachtjes en vriendelijk. Ze wachtte even tot ze antwoord kreeg van de man, waarvan ze genoeg verhalen van had gehoord. Vreemde en vervelende verhalen. Hoe nors hij was, en hoe gesteld hij was op vrouwen. Maar roddels kon je nooit echt geloven. Al ging je het haast spontaan geloven als veel mensen het er over hadden. Ze had al eens les van hem gehad. Dus misschien dat hij haar herkende. Misschien stond er wel wat in over haar verleden, over de 4 keer van school getrapt zijn en haar zwangerschap.. Ze had geen idee. Als er maar niets in stond van haar drugs gebruik. Daar was ze al iets te vaak mee betrapt. Ze wachtte geduldig tot ze hem hoorde. Iets dat haar aanleiding gaf om naar binnen te gaan. Voorzichtig drukte ze de klink naar beneden, duwde de deur open en sloot hem voorzichtig achter zich. Glimlachte vriendelijk. "Goedemiddag Master Savador." Zei ze vriendelijk tegen hem. Geheel gemeend. Ze wist dat ze vriendelijk moest zijn om alleen al te blijven, en hoe graag ze ook weg wilde, Moest ze het eerst een beetje leuk maken, een reputatie opbouwen. Zodat het steeds meer opstapelde en ze er uiteindelijk vanaf getrapt zou worden, maar bij het zien van de man wist ze dat dat laatste niet snel zou gebeuren.

In gedachten verzonken zat Savador met een been scheun op de vensterbank voor het raam, zijn ene hand leunde op het koude marmer waarvan zijn bleke vingers het voetstuk van een tot de rand toegevuld wijnglas ontklemden. In zijn andere had hij een nieuw leerlingendossier. Het beige mapje van A4-formaat lag opengeslagen op zijn bovenbeen, alle informatie van een nieuwe leerlinge open en bloot. Eigenlijk was hij gestopt na het kleine lijstje van persoonlijke gegevens bovenaan om zich aan de rode wijn te wijden, hij had besloten om daarna weer verder te lezen maar zijn blik en gedachten waren afgedwaald naar buiten. Het schoolterrein lag er verlaten bij, hier en daar zwierven roze franjes van ongetwijfeld Valentijnpresentjes over de tegels om een eindje verderop eenzaam te blijven liggen. Zijn eigen Valentijnsdag was prut geweest, Diva had zich niet eens laten zien. Het had hem teleurgesteld, maarja, dan toch niet? Deed hij weer eens iets goeds aan hun relatie, stak ze er zelf geen moeite in. Zoals wel vaker de laatste tijd. Het was niet dat hij er geen begrip voor had, maar de reden dat ze het steeds te druk had werd voor hem nu wel heel erg uitgemolken. Geërgerd bracht Savador zijn wijnglas naar zijn lippen om er een flinke slok uit te nemen. Hij moest zijn gedachten nu ergens anders op richten, over hetzelfde punt blijven mokken tot hij zichzelf weer kwaad zat te maken had geen zin. Verveeld las hij het dossier van ene Nina Chloë Maiy door. Dat kind was al op een jonge leeftijd zwanger geweest, had haar vorige scholen meer dan eens op stelten gezet en had kennelijk moeite om met haar fikken van de drugs af te blijven. Ongeplezierd vormde zich tussen zijn donkere wenkbrauwen automatisch een diepe frons. Fijn, nog een probleemkind om te handhaven. En het zat er hier al zo vol van. Savador keek op toen er zacht op de deur werd geklopt. Misschien was het Diva, daar hoopte hij wel op. Al veel te lang was ze niet meer uit haarzelf naar hem toegekomen, ook niet wanneer ze wel tijd had. Maar de zachte en vriendelijk klinkende stem achter de deur toonde direct aan dat het iemand anders was. De norse uitdrukking gleed direct weer terug over zijn bleke gelaat. 'Aanwezig,' reageerde hij grimmig. Zijn verveelde blik bleef strak gevestigd op de deur, die niet veel later openzwaaide waarna er een meisje zijn kantoor binnentrad. Haar gezicht herkende hij direct van de kleine pasfoto in haar dossier. Als een heilig boontje wenste ze hem een goedemiddag toe, eentje die hij allang niet meer goed kon noemen door alles waarmee hij zat. 'Zo..,' sprak hij op een toon alsof hij een lange tijd op haar gewacht had, haar begroeting straal negerend. Met een doffe klap sloeg hij het dossier dicht en zette zijn nu nog halfvolle wijnglas neer op de vensterbank. 'Ik verwachtte je al,' vervolgde hij zacht. Zonder zijn ietwat strenge blik van Nina los te scheuren, ging Savador zwijgend verzitten zodat hij nu met zijn gezicht recht naar haar was gericht.

Nina keek wat vragend naar de man die zich verdraaide in de vensterbank. Hij had haar verwacht? Dat kon niet veel goeds betekenen. Ze staarde even naar haar pumps die ze aan haar voeten had zitten en keek daarna naar de man. "Dat zou best kunnen Master, Op mijn rooster staat dat u mijn mentor bent." Zijn strenge blik keek haar aan. Ze slikte even. Ze zag een dossier bij hem liggen. Zou dat de hare zijn? Wat zou er allemaal in staan. Haar ogen verwijde zich een beetje, waarna ze naar de man keek. Precies zoals ze al had gehoord van al die leerlingen. En volgens haar zag ze, zoals ze dacht dat het eruit zag in het dossier, er uit als een probleem kind. En duidelijk niet de enige. Drew die ze ontmoet had was ook al zo, laat staan Bellingar en Sheena. De perfecte mensen om mee om te gaan als Nina het zo bekeek. Precies zoals zij was. Al leek Wren ook wel op zo'n persoon, alleen had zij nog wat meer sturing nodig. Ze werd even uit haar gedachten gehaald toen ze bedacht dat ze al een hele poos haar mond had gehouden. "Maar, als ik het mag vragen, Waarom verwachtte u mij eigenlijk al?" Ze keek met vragende ogen naar de Master voor haar. Ze zou echt wel eens bang kunnen worden van die man. Maar ze vermande zich, nog steeds niet van haar plan wijkend. Ooit zal ze hem gek krijgen. Zo gek dat hij haar van school zou sturen. Maar ze had nog een lange weg te gaan. Een hele lange weg.

De vragende uitdrukking op Nina's gezicht deed hem weinig, zijn blik bleef zo nors als altijd. Voor een moment scheurde Savador zijn blik van haar los om haar even in het geheel te bekijken. Kort rokje, grote boezem, panties met gaten, pumps. Wat een sloerie, hij had bij dit beeld inderdaad geen moeite om zich in te denken dat dit kind zich al een keer zwanger had laten maken. Naast het feit dat hij zelf ook een jong meisje had bezwangerd en haar zelfs tot zijn vrouw had gemaakt, vond hij de rest onacceptabel en dellerig. Minachtend trok hij even een enkele wenkbrauw op bij het horen van Nina's woorden. 'Je meent het,' klonk zijn reactie sarcastisch. Moest zeker een totale verrassing voor haar geweest zijn, waarschijnlijk ook een schok. Wat zou het ook uitmaken? Hij wist allang dat hij met het ergerlijke feit te kampen had zo iemand in zijn mentorklas te hebben. Zelfs als hij er zijn best voor had gedaan zou hij de halve, nauwelijks zichtbare grijns die op zijn bleke gelaat was verschenen niet kunnen hebben onderdrukken toen hij opmerkte dat Nina's blik op het dossier was gevallen. Een tijdlang leek ze sprakeloos te zijn, maar Savador bleef geduldig en daarbij starend en roerloos afwachten tot ze verdersprak. Dat gebeurde niet veel later, een vraag die met onwetende ogen gesteld werd. Voor een paar lange seconden bleef hij nog even zwijgen om de situatie des te ongemakkelijker voor haar te maken. 'Ik denk dat jij je dat heel goed zelf kan indenken,' zei hij uiteindelijk kalm terwijl hij het dossier weer voor zijn neus pakte. 'Wat ik hier allemaal over je lees zint me niet goed,' hij sloeg het dossier open en bladerde er even demonstratief door. 'Helemaal niet goed,' sprak Savador er zachter achteraan. Over de rand van het opengeslagen mapje dat hij voor zijn neus hield wierpen zijn goudkleurige slangachtige ogen Nina een veelbetekende blik toe.

Nina richtte haar blik even naar beneden waarna ze haar rokje recht trok. Keek hem even aan bij zijn sarcastische opmerking. Ze fronste lichtjes en ging even anders staan. Het kon haar eigenlijk niks schelen wat hij van haar dacht. Ze vond dat leerkrachten, en zeker schoolhoofden, een ieder moest nemen zoals hij of zij was. Ongeacht wat. Ieder persoon was toch immers anders. En ieder uitte dat anders. Hoewel ze zelf ook wist dat deze kleding misschien wat ongepast was voor een bezoekje aan de Master/ schoolhoofd/ haar mentor. Na haar vraag en de blik op het dossier bleef ze de master aan kijken tot hij antwoord gaf, een strakke blik die wellicht zei dat hij haar niks kon maken, al werd de stilte iets te ongemakkelijk. Hij wachtte wel erg lang, misschien had hij geen antwoord klaar, maar dat zal haast niet. Ze wiebelde wat heen en weer op haar schoenen terwijl ze wachtte op antwoord. Zodra hij begon te spreken keek ze hem aan. Fronste lichtjes bij zijn antwoord, waaruit ze eigenlijk vrijwel meteen kon concluderen dat het dossier alles had. Alles stond er in. Van haar zwangerschap tot de avontuurtjes met de drugs. Ze keek hoe hij het dossier voor zich pakte en hem open sloeg. Tevergeefs rekte ze zich een beetje uit om te zien wat er stond. Maar terwijl hij er in keek en zij meekeek merkte ze al snel dat het niks uitmaakte en stond ze alweer normaal toen hij weer naar haar keek. Zijn woorden waren natuurlijk goed tot haar doorgedrongen. Iets wat niet bepaald nieuw was voor Nina om te horen. Ze hoorde het immers op de vorige 3 scholen waar ze als nieuweling was gekomen. Allemaal de zelfde woorden. "Het zint me niet Nina, wat hier staat. Wat je allemaal hebt gedaan is niet goed Nina. Het zal zwaar voor je worden Nina." Blablabla. Altijd die zelfde woorden, waar standaard het zelfde antwoord op uit kwam. "Dat weet ik Master, dat weet ik heel goed." Ze keek hem nog steeds fronsend aan. Was zij even blij dat ze nooit dronken in de les had gezeten. Dat was iets wat ze buiten school had gelaten, en buiten haar ouders. Gewoon alleen met vrienden. En natuurlijk had ze de wijn al geroken die de master dronk. Maar ze had zich kunnen weer houden, ze kon niet nog erger overkomen dan ze nu al deed. Ze bevochtigde even haar lippen. "Maar het kan wel eens gebeuren dat het niet helemaal lekker gaat." Vulde ze zichzelf aan alsof er alleen een paar zinnetjes in het dossier stonden van een keertje drugs gebruik, een keertje een grote mond of een keertje een flirt met een leerkracht. Ze zei het alsof het helemaal niks voorstelde. Haar gezicht had ze in een pokerface houding getrokken, geen emotie was er van af te lezen. Terwijl ze donders goed wist dat het niet zo gemakkelijk was. Dat er veel meer stond dan alleen een keertje drugs, dat er veel meer stond dan alleen gewoon een flirt in een schoonmaak hok. Dat er stond van de meerdere keren betrapt worden met coke of wiet dat ze een kind had en al die andere dingen die ze misdaan had. Al geloofde zij erin dat het bij haar hoorde, en ze hield ervan. Ongeacht was een schoolhoofd er van vond. Veranderen zou ze niet snel.

Als zijn uitstraling aan de buitenkant niet zo nors, streng en onheilspellend geoogd had - de vrijwel altijd zichtbare kenmerken bij een typische Shadraan - zou er ongetwijfeld een brede spottende grijns over zijn gezicht zijn gegleden bij het zien hoe Nina fronste op zijn sarcastische opmerking. Heerlijk. Nu was er enkel een kleine schittering in Savadors goudkleurige ogen te zien, die zijn amusatie verriedde. Hij deed het op zijn gemakje, lastte pauzes in en negeerde eventuele felle blikken van Nina's kant. Hij was hier immers de baas, alles kon hij in een handomdraai tegen haar gebruiken als ze hem iets wilde flikken. Bij die gedachte alleen al kregen zijn beide mondhoeken de sterke neiging om triomfantelijk om te krullen, maar hij hield zich in. Nina's blik zodra hij dan uiteindelijk zijn mond opentrok en haar liet vermoeden dat al de problemen uit haar verleden wel degelijk in het dossier vermeld stonden, was niet eens zo heel verbaasd. Dat moest vast niets nieuws voor haar zijn. Toch was dat voor Savador toch een reden om er van binnen om te kunnen grinniken, allicht op valse wijze. Om er een extra schepje bovenop te doen had hij haar dossier er opzettelijk weer bijgepakt. Wat deed het hem stiekem toch ook een plezier. Dit waren nu momenten uit leedvermaak waar hij grijnzend om in slaap kon vallen, met een tevreden gevoel.

'Werkelijk,' sprak hij monotoon op haar reactie. Met een doffe klap werd het dossier weer dichtgeslagen, zijn sluike zwarte lokken op schouderlengte werden door de korte windvlaag een stuk naar achteren geblazen. 'Wel kennelijk niet goed genoeg, je record staat immers al op drie scholen.' Nuchter pakte Savador zijn glas wijn weer op en nam er zwijgend een paar slokken van. Terwijl hij dat deed legde hij het dossier weer weg, daarbij had hij zijn blik even van Nina afgewend. Nors keken zijn starende ogen haar weer aan toen ze even later verdersprak. 'Ja, "dat kan weleens gebeuren",' herhaalde hij haar woorden op een nadrukkelijke toon, waaruit direct op te maken was dat ze geheel spottend bedoeld waren en hij op dat punt alles behalve aan haar kant stond. 'Dan gebeurt het bij jou toch wel bijzonder vaak.' Zonder zijn blik nu van Nina af te scheuren zette hij zonder te kijken zijn glas weer weg en boog zich vervolgens met een wat onheilspellende blik naar haar toe. 'Mocht je het in je hoofd halen deze flauwe dingen ook op mijn school te herhalen en het me zo moeilijk mogelijk te maken, dan zal ik je met plezier van school trappen en je achteraf persoonlijk opzoeken om je voor de rest van je leven tot in je diepste nachtmerries te blijven achtervolgen,' sprak Savador sissend, zijn stem klonk nu eerder als een hese fluistering die dreigend overkwam. Daarna, alsof hij Nina deze woorden nooit had toegesproken, week hij weer terug in een rechte positie om kalmpjes nog een slok van zijn wijn te nemen.

Nina's ogen verwijdde zich lichtjes toen de man voor haar neus haar dossier met een klap dichtsloeg. Ze zag zelfs zijn zwarte lokken naar achter waaien. Ze hoorde hem reageren op haar woorden. En maakte toen een klein foutje. Hoewel ze zich er niet voor schaamde ging ze er tegen in. "Sorry, Master, maar als ik u even mag verbeteren. Het zijn vier scholen..." Ze wist zeker dat hij dit als brutaliteit of iets zou opvatten. Maar het was iets zoals het was. Het was typisch iets voor Nina om te doen. En zeg nou zelf. Iemand veranderen is vaak moeilijker dan je denkt, en dat wisten al die vier scholen al.. Ze zag hem een paar slokken van zijn wijn nemen. Ze vond het wel iets. Zij aan de drugs en hij aan de alcohol. Al verbande ze het deel dat zei het beide was, ze maakte er een vergelijking, die op het punt stond om over haar lippen te laten komen toen de man weer verder ging. Zijn nadrukkelijke toon deed haar heel lichtjes haar mondhoeken krullen. Hoewel het eigenlijk bijna niet te zien was veranderde ze haar blik weer in een neutrale blik. Zijn woorden hadden spottend geklonken, en ook het geen wat er daarna kwam kon ze bijna als spottend benoemen. "Ach, een mens veranderd niet zomaar." Zei ze zachtjes tegen hem, geheel monotoon en geheel zonder emoties. Haar blik bleef op de man rusten die al snel zijn glas weg zette en zelf weer begon te praten. Zijn onheilspellende blik verraadde eigenlijk al dat hij iets zou doen wat haar goed bij zou blijven. Zijn sissende en dreigende woorden deden haar fronsen, alsof ze even er over na moest denken. De man voor haar ging weer normaal zitten, zover hij dat deed, en keek haar aan alsof hij nooit gezegd had wat hij net daadwerkelijk gezegd had. Nou lekkere schoolhoofd. "Ik kan u niet beloven dat het niet gebeurt. Ik kan u enkel mededelen, net als dat ik het bij de andere schoolhoofden heb gedaan, dat ik het kan proberen." Zei ze nuchter. Het was nou eenmaal de waarheid en als ze zou zeggen dat het niet zou gebeuren, dan zou ze keihard liegen. En waarschijnlijk was dit niet een antwoord dat de master zou willen horen, maar aan de andere kant bedacht ze zich ook dat hij het haast wel moest waarderen dat ze de waarheid sprak. Al, als ze naar die man keek, ze het nooit zou kunnen geloven dat hij iemand kón waarderen. Met nog steeds een lichtte frons keek ze naar de man voor haar. Wachtend op de uitbarsting die hij wel of niet zou kunnen krijgen. Hoewel ze zich er eigenlijk wel op voorbereidde.

Nina sprak hem zonder pardon tegen, iets wat ze juist beter niet had kunnen doen op dit moment - nu zat hij nog in de gebruikelijke fase van dreigen en spotten, de fase erna zou ongetwijfeld overgaan op happen en snauwen. Savador had zijn wijnglas aan zijn lippen gezet, maar hij dronk er niet uit. Alsof hij midden in een beweging verstijfde bleef hij in die houding roerloos zitten, enkel zijn ogen gingen langzaam naar zijn ooghoeken om Nina aan te staren. Wat nog wel het vervelendste zou zijn was dat je nooit direct wist wat er op zulke momenten in zijn hoofd omging. Zijn uitstraling bleef kalm, zijn doen doodgewoon - terwijl er in zijn binnenste steeds sneller een grotere woede begon op te stapelen. 'En dat is één van je vorige scholen of bewijs je je al laf genoeg om mijn school ook maar vast mee te tellen?' vroeg hij nijdig. Zijn blik dwaalde daarna weer af naar de wijn, het alcoholische spul was in de loop van de tijd bij zijn basisbehoeften gaan horen. En dan vooral typische Shadraanse rode wijn.
Savador wierp Nina een waarschuwende blik toe bij haar monotoon gesproken woorden. 'Inderdaad,' zei hij zacht, zijn stem in vergelijking met zijn dreigende blik geheel tegenstellend. 'Niet "zomaar". Harde regelementen en een ijzeren discipline zijn de benodigde ingredriënten om iemand onder te dompelen in de doofpot en tot een geheel ander mens te maken. Iets wat ik direct heb ingesteld op het moment dat ík over de school ging.' Nog een slok wijn volgde voor hij verderging. Vervolgens boog hij zich meer naar Nina toe. 'Ik zal je net zo lang kneden en vervormen, je pijnigen en afbeulen waar dat nodig is, tot jij ook aan die discipline zal toegeven. Je ouders zullen tevreden zijn om je na een succesvolle afstudering thuis te krijgen als een geslaagd resultaat van mijn instellingen.'
Zonder er verder nog woorden over te breken pakte Savador het leerlingendossier en nam van zijn bureau ook nog een paar mappen en documenten mee om zich vervolgens ietwat moeilijk lopend naar de kasten tegen de wand te begeven - vlakbij Nina. Terwijl het kind nuchtere woorden sprak, plaatste hij kalmpjes de mappen en documenten op hun desbetreffende plekken op de planken, maar draaide zich halverwege Nina's zin naar haar toe. Zijn bleke hand was naar haar gezicht geschoten om haar kin stevig beet te pakken. Zachthandiger omdat ze niet mannelijk was, want voor vrouwen had hij immers meer respect. Zacht maar niettemin alsnog stevig trok hij haar wat meer naar zich toe, zodat haar gezicht naar hem gericht bleef en ze op de tippen van haar tenen moest staan. Zijn gezicht was met een zuur verwrongen mond en een dreigende blik dichter naar het hare gebracht. 'Toe maar, ga maar snuiven, steek maar naalden in je arm en slik gerust al die troep door. Laat je iedere avond maar over een tafel leggen om je keer na keer te laten bezwangeren, wordt maar flink dronken. Ik zou er niet eens een vinger voor hoeven uit te steken, de Raad over Onderwijs en Leerplicht zal je al snel genoeg in een tehuis plaatsen voor moeilijk handelbare kinderen waar je iedere dag ongelukkig kan wenen, drinken en bedvogelen met je medepatientjes tot je jezelf mentaal helemaal gesloopt hebt. Geniet van je lijden en zonden zolang je er nog plezier in denkt te kunnen hebben, meisje, maar kom niet op je knietjes bij mij sobben als je het hoogtepunt bereikt waarop alles voor je in elkaar stort,' siste Savador zacht. Hij liet Nina daarna met een ruk los en ging rustig verder met het ordenen en plaatsen van de mappen. 'Medusa, wat heb ik toch een medelijden met dat kind van jou om zo'n godvergeten afgebatste sloer als moeder te hebben,' mompelde hij er zachter achteraan waarbij hij Nina geen blik waardig gunde maar zich geheel tot zijn werk richtte.

Nina bleef de man aankijken. Zonder een keer haar blik van hem af te scheuren. Ooit zou ze een zwakke plek van hem te zien krijgen, dat wist ze zeker. Zijn woorden die na haar opmerking klonken deden haar lichtjes fronzen. "Nee, Master." Zei ze tegen hem. "Het zijn de vier scholen hiervoor. Ik hoop dat dit de laatste is, waar ik dus ook mijn diploma zal behalen." Haar frons vertrok weer. Weer in het emotieloze gezicht als daarvoor. Altijd handig als je dat getraind had. Zeker als je wel eens een leugentje vertelde. Die ze in sommige gevallen maar al te makkelijk kon verzinnen en die absoluut overtuigend klonken. Zijn nijdige toon was meer dan hoorbaar, maar daar lette ze niet bepaald op. Meer om hem. Zijn doen en laten. Ze begon bijna te turven hoe vaak hij wel niet aan het glas wijn begon te lurken. Zijn waarschuwende blik was haar ook duidelijk opgevallen. Wat wilde die man van haar. Zijn woorden samen met zijn gezicht vormde maar een raar fenomeen samen. Zijn waarschuwende, dreigende blik tegenover een zachte stem. Die man was duidelijk een rare. Ja of gewoon in zijn midlifecrisis. Stemmingswisseling noemen ze het ook wel eens. Maar voor zijn midlifecrisis zag hij er toch te oud uit, dat kon haast niet. Misschien had hij wel last van verschillende stemmen in zijn hoofd. Eentje die de hele tijd woedend wilde zijn, de ander die wat zachter was, weer een ander die hem aanmoedigde waarschuwend te zijn, dan had je nog de persoon die altijd nors was. Maar zou er dan ook wel eentje bestaan die gewoon nórmaal was?! Goh, zou vast een chaos zijn in zijn hoofd dan. Doe dit, doe dat... Diep van binnen kon Nina er wel om lachen, maar zijn woorden des te minder. Kneden en vormen tot haar ouders haar top vonden, nou dan wenste ze hem veel succes. Ver zou hij waarschijnlijk niet komen. Het zijn die andere vier voorgangers duidelijk ook niet gelukt. Hoewel ze haar mond wilde houden maar het totaal niet kon floepte er weer prachtige woorden uit haar mond waardoor die man, zo zou ze bijna kunnen zeggen, helemaal flipte. Hij liep langs haar heen toen ze de woorden uitsprak. Voorzichtig draaide ze mee, volgde hem nauwkeurig. Hoewel ze wel moest stoppen midden in haar zin van een krankzinnige actie van die man. Hij greep haar bij haar kin vast. Drukte haar de lucht in waardoor ze op haar tenen moest staan, hoewel dat bijna onmogelijk was door de reusachtige hakken die onder haar voeten zaten. Ze kon haar wangen volgens haar wel tegen haar neus voelen, zo goed had hij haar beet. Nou ze wist wel dat als ze op razen was had ze die man aangeklaagd jegens mishandeling van minderjarigen. Maargoed, hier op die vervloekte acedemy kon ze haast niet anders. Zover ze kon veranderde haar gezicht. Haar gezicht kwam in een frons te liggen met grote ogen die de man in zijn ogen diep aan keken. Ze zag zijn gezicht dichterbij komen waardoor ze nog meer moest fronsen. De man begon te sissen, net wat hij eerder had gedaan, alleen kwam er nu een hele woordenbrij uit. Hoewel ze normaal zo brutaal was, durfde ze het niet aan om er nu iets uit te flappen, die man had nog steeds haar kin vast. Tot hij hem met een ruk los liet. Ze wreef even over haar kin die inmiddels rood was geworden van de druk. Het liefst wilde ze nu nog iets eruit gooien, als Ik zit niet aan de coke, ik spuit niet en ik snuif niet. Ik weet niet waar u uw bronnen vandaan haalt, maar ze zijn niet bepaald goed. Maar zijn woorden over haar dochter deden haar het tegenhouden om het te zeggen, hoewel ze inmiddels kookte van woede van binnen. Nou ze zou het hem wel duidelijk maken als ze weg ging. Hoewel ze het niet langer voor zich kon houden, zeker niet na zijn zachte opmerking die na zijn woordenbrij volgde. "Toe maar.. Hoe weet u nou hoe alles is verlopen. U gist maar wat. Dat u weet dat ik een keer zwanger bent geweest hoeft niet te betekenen dat het altijd zo gebeurt of dat het meerdere keren is gebeurt. U doet net alsof u alles over me weet, Nou dan kan ik u een ding mededelen. U weet helemaal NIKS over mij! Helemaal NIKS!" Haar stem sloeg over bij de laatste woorden. Waarna ze er nog wat achter voegde. "En maakt u over dat kind maar geen zorgen. Ik ben al lang blij dat zíj het goed heeft." Met in haar hoofd de gedachten dat ze pas echt medelijden had met de eventuele kinderen van die achterbakse man, van die gestoorde gek. Ze draaide zich naar de deur en beende er naartoe. Hoe dúrfde die man. Hoe durfde hij zomaar alles te denken te weten over haar. Hij wist helemaal niks. Alleen een paar kleine feitjes waar hij van alles om heen verzon. En hoe durfde die man een leerlinge uit te maken voor sloer. Hij wist niet eens hoe alles gelopen was. Ze trok ruw de hendel van de deur naar beneden en zwaaide de deur open, om vervolgens weg te benen richting Joost mocht weten waar. Die man kon maar beter niet in haar buurt zien te komen! Voorlopig niet in ieder geval. Ze kon de hele boel wel bij elkaar schelden, aan flarden scheuren en alles kapot maken. Die man was ver, ver over de grens gegaan, en dat zal hij merken ook. Reken maar!

Licht had hij een wenkbrauw opgetrokken toen Nina zijn woorden kalm maar fronsend afsloeg, over de rand van zijn wijnglas wierp hij haar een minachtende blik toe. Wat nou nee? Ging het nu niet wagen om zijn woorden neer te halen. Hij haatte het als hij zijn feiten niet naging en ongelijk had, pure triomf was wat hij voor streefde. Savador liet zijn glas wat zakken toen Nina haar woorden vervolgde en het naar zijn gevoel wel meeviel met het teneerhalen van zijn woorden. 'Werkelijk,' kwam het er niet eens op een vragende toon uit. 'Hoe meer kansen je voor jezelf verspild hebt op hoeveel scholen dan ook, hoe meer je het jezelf des te moeilijker maakt.' Kalmpjes vouwde hij zijn handen in elkaar, bekommerde zich niet om het ongelukkige feit voor Nina dat juist hij nu de functie van hoofdmeester had, en niet Miss Madeline die in alles veel gemakkelijker en softer was geweest in haar tijd als schoolhoofd.
Het af en toe, en steeds vaker nippen aan zijn wijnglas tussen zijn woorden door was een gebruikelijke gewoonte geworden, hij wilde niet enkel zitten en luisteren voor de wil van anderman, maar in de tussentijd ook iets voor zijn eigen belangen doen. Allicht in de vorm van zijn eigen verslaving. Zwijgend sloeg Savador zijn ogen naar Nina op om haar weer in een lange stilte aan te staren. Stemmen in zijn hoofd had hij niet, wel behoorlijke stemmingswisselingen als steeds meer dingen hem niet zinden. Vooral wanneer er veel met zijn geduld gespeeld werd en hij kostbare tijd verdeed. Eigenlijk zoals nu. Hij had al lang aan al het nakijkwerk kunnen beginnen of alle andere administratieve zaken naast zijn eerste oorspronkelijke baan als leraar. Hij had ook rustig met een glas voor het raam kunnen zitten, ontspannen uitkijkend over het buitenterrein van de gehele school die hij tot zijn eigen had gemaakt. Als laatste had hij deze tijd ook met Diva kunnen delen, iets wat hij de afgelopen periode steeds meer miste. Maar dit was nu eenmaal zijn werk. Vragen en gesprekken van leerlingen en dergelijke afhandelen, alles ordenen voor zijn taak als hoofdmeester.
Bij Nina's volgende woorden was Savador van zijn plaats opgestaan, had wat documenten en mappen meegenomen naar de kasten langs de wanden, en begon ze daar te ordenen tot hij uit een plotselinge reactie haar gezicht plotseling had beetgegrepen. Een diepe frons vormde zich in Nina's gelaat bij deze actie, hij boog zich daarna voorover om de beledigende woorden die op het puntje van zijn tong brandden in haar gezicht te sissen. Het was des te beter dat Nina niets zei op het moment dat hij haar nog steeds vasthad, het zou hem alleen maar nijdiger kunnen hebben gemaakt. Op een zeker moment had hij haar kin weer met een ruk losgelaten, verder geen aandacht meer op haar richtend alsof ze opeens niet meer bestond. Zijn richtingspunt ging nu totaal uit naar de documenten en mappen die hij hier en daar in de kasten plaatsten. Zo, hij had zijn zegje gedaan. Wat hem betreft kon ze nu met een ja en amen oprotten. Zoals natuurlijk normaal zou zijn na zo'n woordenwaterval aan beledigingen en spottende opmerkingen, en wat hij aanzienlijk ook wel verwacht had, trok Nina al gauw genoeg haar mond open om er direct op in te hakken. Zelfs zo erg dat haar stem ervan oversloeg. Met een vermakelijke uitdrukking op zijn bleke gelaat had Savador zijn gezicht haar richting in gedraaid, in zijn goudkleurige ogen waren amuserende twinkelingetjes te zien die aantoonden dat hij er volop plezier aan beleefde haar zo gefrustreerd te zien. De woorden deden hem nauwelijks iets, met diezelfde amusatie liet hij ze over zich heenkomen. Tot zijn mondhoeken zich omkrulden en hij tegen het einde van Nina's zinnen doodleuk hard in lachen uitbarstte. Een gemeen bedoelde lach, midden in haar gezicht.
Klasse, echt klasse. Hoe ze zichzelf erover opfokte, dat was gewoon geweldig. Haar laatste toegevoegde woorden hoorde hij niet eens; zijn eigen lachen overstemde alle andere geluiden in de kamer, vals als een lach maar kon zijn. Alsof hij nog niet klaar met haar was, liep hij Nina een stuk achterna tot de deurpost toen ze de klink ruw omlaag rukte en flink boos door de gangen wegbeende. 'Doe zoveel pogingen als je wilt om het me zo moeilijk mogelijk te maken, ik zal het je evengoed bemoeilijken tot je opgeeft en smeekt om vergiffenis. Dit gaat nog een moeilijk jaar voor je worden, hoor je!' riep hij haar luid na. Met een triomfantelijk gebaar gooide Savador daarna de deur dicht. Hij schuifelde terug naar zijn bureau, legde de overige documenten en mappen neer, nam zijn wijnglas mee en ging vervolgens ontspannen in de vensterbank zitten. Tevreden, voldaan. Weer een nieuwe leerling die dacht het even goed te bont te kunnen maken bij hem. Niet zolang hij hier nog over de school ging. Wat ze ook zouden doen, iedereen die er medeplichtig aan was zou het net zo hard terugkrijgen.