Ze had ondertussen gewoonweg al een grote grijns op haar gezicht gekregen; ze vond dit leuk. Heel leuk. Ondertussen had ze ook al een sjaal om haar gezicht heen geslagen om zichzelf warm te houden, want de ijzige wind begon toch redelijk koud te worden in haar gezicht. De brunette rende, ja, letterlijk, rende verder terwijl ze af en toe in lachen uitbarstte. Ze wou gewoon plezier hebben, in tegenstelling tot de anderen die echt leken te willen winnen met heel dit event. Haar besproette neus was rood geworden van de kou. Jess wist nu ondertussen wel wie er al in haar team zat - ze hadden Master Rivaille! Ook al had de andere groep drie Novice-studenten bij hen.  Maar ze was zeker dat Master Rivaille ook een aanwinst was (dat blinde vertrouwen, sjonge). Het meisje rende nog steeds, maar had er niet bij stilgestaan dat er op Cassia ook wel putten waren en dingen waar ze achter kon blijven hangen. Met een doffe bons viel ze recht op haar buik en kreeg een deel sneeuw in haar mond. Nog steeds niet uit haar hum geslagen, spuwde ze het gewoon met een grinnik uit en ging ze op haar knieën in de sneeuw zitten.

OOC: Melina, daarna voor iedereen~

Mel had haar hand vast gepakt en Jesse hielp haar omhoog. Ze kreeg een vriendelijk bedankje en het meisje met de sproeten glimlachte terug. Toen ze vroeg of Melina de sneeuwman niet moest bewaken, grinnikte die én stak ook even haar tong uit. 'Ik ga straks ook wel weer terug. Wilde de omgeving even verkennen', vertelde ze met een lach, waardoor Jess begrijpend en knikkend grinnikte. "Klaar om in het stof te bijten als the dark side wint?" vroeg ze aan het meisje van de bib. 'Oh ja hoor, al ben ik bang dat jij het wordt die in het stof Zal bijten.' Jess schoot in de lach, geen uitlachende lach, maar een geamuseerde lach. "Nehhh, dat denk ik niet." Ze knipoogde en veegde de sneeuw van haar broek en buik af. "Ik kan je ook nu al onder de sneeuw begraven", dreigde ze met een lach op haar gezicht waarna ze ook kort een lachend geluid produceerde. Jess maakte een pirouette en een halve buiging waarbij ze haar evenwicht weer verloor en in de sneeuw ging zitten. Haar handen vormden een sneeuwbal die ze even van haar ene hand naar de andere liet rollen. "Of je uitdagen tot het sneeuwballengevecht van de eeuw." Ze grinnikte en gooide de sneeuwbal in de lucht, maar die viel recht op Jess' hoofd waardoor ze haar ogen dichtkneep om geen sneeuw in haar ogen te krijgen.

Melina was in de lach geschoten toen Jess haar twijfels uitgesproken had over dat Mels team zou winnen. De grootste van de twee klopte sneeuw van haar jas en broek af. "Ik kan je ook nu al onder de sneeuw begraven", zei ze daarna, grote lach op haar gezicht. 'Ja dat zou kunnen', lachte de ander. Jess glimlachte vrolijk er om en maakte een pirouette - en viel ook mooi om na haar buiging op de grond. Wéér eens. Ze hoorde dat Melina er om in de lach schoot, en ook Jess grinnikte nu. Ze maakte een sneeuwbal en gooide die van haar ene hand in de andere. "Of je uitdagen tot het sneeuwballengevecht van de eeuw." Na de sneeuwbal omhoog gegooid te hebben, en die in haar gezicht gekregen te hebben ook. 'Ik zie dat je graag in en onder de sneeuw zit?' Ze grijnsde en hielp zichzelf recht met behulp van de hand die Melina naar haar uitgehouden hield. 'En ja ik heb graag het sneeuwballengevecht van de eeuw met je!' Jess lachte breed naar haar. "Mooi!" zei ze vrolijk. Vervolgens trok ze een diep nadenkende lip en draaide zich om. Ze deed zo'n vijftien passen van Mel af en draaide zich toen weer naar haar om. "Dit vind ik wel een mooie afstand. Nu wil ik nog zo'n iglo om me in te verschuilen", zei ze, dat laatste grappend. Ze begon enkele sneeuwballen te maken en hief af en toe haar ogen op naar Melina.
Oké. Oké. "Oké", zei Jesse, alleen de derde 'oké' luidop uitsprekend. "Ben je klaar voor dit legendarisch gevecht?" Ze grinnikte. Waarschijnlijk schakelde ze zichzelf toch weer uit door een sneeuwba in haar eigen gezicht te gooien, de brunette met de sproetjes begon zichzelf ondertussen al goed te kennen.

Tim was op haar rug gesprongen, was er ook weer gauw af gesprongen, maar Jess moest zich met windmolende armen rechtop houden, anders zou ze weer opvallen. “Ahhh zo dik ben ik niet!” lachte de jongen, en een grinnik verliet Jess' mond, maar hey, what's new. Ze grinnikte toch altijd. Timothy stelde zich voor aan Melina, maar daar had Jess allemaal geen tijd voor, ze moest zich voorbereiden op dit geweldige sneeuwballengevecht, ze zou het winnen. Waarschijnlijk niet, maar hoop is een goed ding. Ze deed een achterwaartse koprol in de sneeuw en begon een muurtje sneeuw te maken waarachter ze een verzameling sneeuwballen aanlegde. Al gauw had ze sneeuwballen in de richting van haar vrienden gegooid. De sneeuwballen raakten Tim en die viel om, waardoor er een grote lach op Jesses gezicht verscheen. De jongen kroop verder over de grond, zo dramatisch dat ze haast medelijden kreeg, mocht ze niet beter weten dat dat dit het beste sneeuwballengevecht ooit zou zijn. Ook hij maakte een muurtje. De sneeuwbal die ze naar Melina gegooid had, raakte haar op haar schouder, en doordat ze zo vrolijk naar Mel keek, merkte ze de sneeuwbal van Tim niet op die dan ook een prachtige voltreffer was. Nu ze allemaal hun eigen muurtje en voorraad sneeuwballen hadden, kon het echt beginnen. 'Jesse! Vangen!' Quasi verbaasd keek ze op, en vind de sneeuwbal op. Dat was wat de brunette bedoelde, toch? Ze grinnikte opnieuw en gooide weer een sneeuwbal naar Melina, maar een beetje scheef omdat ze met haar linkerhand gooide (en ze was niet linkshandig).
"Dan is het legendarische, geweldige sneeuwballengevecht nu officieel gestart."