Met een vermoeide uitdrukking op zijn gezicht kroop Kai over een rots heen die in de weg lag, en hij veegde met zijn mouw langs zijn neus. Een bloedvlek had zich gevormd op zijn mouw, en met een zucht besefte de jongeman dat hij weer een bloedneus had. De laatste tijd gebeurde dat meer en meer, en het was niet bepaald handig, want hij was te lui om zijn kleren te wassen. Hij waste ze wel, maar niet zo regelmatig. Kai kneep met zijn vingers aan de zijkant van zijn neusbrug, en hield zijn andere hand onder zijn neus, zodat zijn kleren niet meer verder ondergebloed konden worden. Hij leunde voorzichtig tegen de rots, waar hij net overeen gekropen was. Het rotsblok was niet erg groot, ongeveer tot net onder zijn schouders. Hij knipperde met zijn ogen, en keek afwachtend rond totdat zijn bloedneus gestopt was. Kailee liet zijn handen terug naast zijn lichaam vallen, en keek even scheel naar het puntje van zijn neus. Hij likte even langs zijn bovenlip, maar proefde geen vloeiend bloed meer. Hij glimlachte even bij zichzelf, en liep verder. Hij was uit de richting van de ruïnes gekomen, maar nu kwam de waterval in zicht. Kai liep verder, over het  gras, naar de waterval. Natuurlijk klaterde die nog altijd, want de winter was nog niet sterk genoeg om het water te doen bevriezen. Het water aan de oever was wel bevroren, maar waar het water van de waterval neerviel en zich mengde met het water eronder, was het niet bevroren. Kai stapte door de sneeuw, en kwam aan aan de oever. Hij keek rond zich, en vond nog een redelijk dikke stok. Hij klopte de sneeuw van de stok af, en daarna sloeg hij een wak in het ijs. Kailee legde de stok neer, en stak voorzichtig zijn handen in het koude, ijzige water. De jongen huiverde, en had plots spijt dat hij geen handschoenen had meegenomen. Hij waste snel het aangekoekte bloed van zijn handen, en wreef ook het bloed onder zijn neus weg. Kai schudde zijn handen af, en haalde er één van door zijn blauwe haar. Hij wreef kort over het opgeschoren gedeelte van zijn haar, maar stond daarna op en stak zijn handen onder zijn jas. Het was wel niet zo'n dikke jas, maar dik genoeg zodat zijn handen niet bevroren. Kai keek rond, en ging op een steen zitten, -waar hij de sneeuw vanaf had geduwd-, kort bij het water. Hij frunnikte aan de rits van zijn jaszak, en haalde er een pakje sigaretten uit. Door zijn trillende vingers lukte het hem niet meteen om een sigaret uit het pak gehaald te krijgen, maar uiteindelijk lukte het hem wel. Hij stak het pakje terug en nam een aansteker in de plaats. Hij stak de sigaret aan, en stak deze tussen zijn lippen. Nu had hij beide handen vrij en kon hij de aansteker wegsteken, plus zijn jaszak terug dichtdoen. Kailee zoog zijn wangen naar elkaar toe, nam de sigaret tussen zijn vingers en blies vervolgens de rook langzaam aan. Hij herrinerde nog altijd het gevoel van stikken, de eerste keer dat hij een sigaret rookte. Nu was hij verslaafd geraakt aan de dodelijke dingen die zijn longen verwoestten. Een kleine glimlach speelde om zijn lippen terwijl hij bleef genieten van de sigaret, die hem een gevoel van warmte gaf. Hij vergat zelfs even dat het winter was. Kailee sloot zijn ogen even en luisterde alleen naar het geluid van de neerslaande waterval, en het geluid van de stilte. Maar daarna besloot de blauwharige jongen toch echt wel op te staan, want de koude die in de steen zat, zorgde dat de spieren aan de onderkant van zijn bovenbenen verkrampten, en het zou hem pijn doen te wandelen als zijn spieren 'bevroren' waren. Kai stak de sigaret weer tussen zijn lippen, en hij liep een eindje van de waterval weg. Hij vroeg zich af of er nog mensen zich buiten de academie gewaagd hadden, of dat ze allemaal binnen waren gebleven, bang om sneeuw op hen huid te voelen, bang om het koud te krijgen. En terwijl hij daarover nadacht, begonnen er weer kleine, fijne sneeuwvlokjes uit de hemel te vallen.

+Deze post duurde veel te lang om te typen voor wat 'ie waard is Hoop dat je er wat mee kan~