a secret note // Theneras

Ze had een briefje geschreven tijdens een van haar lessen. Het was nu al een week ruim saai geweest voor haar op school. ‘Ontmoet mij in het duisteren bos rond middennacht als je durft~ -S. ‘ Zou op het briefje staan.
De lessen erna waren saai, eentonig de dag door. Toen ze even tijd had met NIppy begon ze op hem te oefenen met haar Magie. Helende magie was meer haar ding, net zoals defensieve dingen.
“Hmm..” Klonk ze eenmaal na de trainen. Nog even en ze zou het briefje bij iemand random onder de deur schuiven… Van de kamers. Ze besloot zich naar verboden terrein te begeven. Voorzichtig en langzaam aan begon ze te lopen naar de Duistere afdeling. Ze sloop daarbij ook nog eens naar de heren afdeling en zou daar een briefje op een kussen leggen bij een random persoon.
Toen ze eenmaal weg was, was ze de rest van de dag gespannen. Bang dat de hoofdmeester erachter kwam, via de slangen zoals geruchten gingen.

De avond zelf zou ze buiten staan als novaan. Met toch rode wangen van de kou stond ze buiten te gapen. Ze was duidelijk niet voor de nacht gemaakt. Wel zou ze blijven staan. Een jas aan, lange jeans met plofsokken eronder. Gympen en een sjaal. Haren hoog in een staart en achter een boom staan. Ze stond aan de grens ervan en keek wat rond… wat moest ze nu precies.

Occ: Sorry het was even snel via mijn tablet. Hoop dat de spelling wat OK is.

Fronsend keek Theneras naar het blaadje in zijn hand. Het papiertje lag op zijn kussen, toen hij terug zijn kamer in gekomen was. Maar door wie dat was gedaan kon hij zich niet bedenken. Verder dan de 'S' die erop stond, had hij geen aanwijzingen. Hij verwachtte dat het iemand was geweest van zijn eigen afdeling, maar het kon net zo goed als iemand van een andere afdeling zijn. Er zat niks anders om dat vanavond richting het donkere bos te gaan, anders zou zijn eigen nieuwsgierigheid niet bevredigd zijn.

'S avonds slenterde hij richting het bos, zijn soul beast in wolven vorm Revas genaamd, liep naast hem mee. Hij voelde zich buiten, en in het donker, beter dan in Theneras zijn kamer. En Theneras kon hem geen ongelijk geven.
Theneras was toch wel een beetje zenuwachtig en hij vroeg zich af wie S was en hoe hij of zij zou gaan zijn. De wind was fris en hij was blij dat hij warme kleren, een dikke jas en een sjaal aan had. Op zijn hoofd zat als altijd zijn karakteristieke hoed. Toen hij in de buurt van de rand van het bos kwam, hoorde hij Revas licht grommen en zijn soul beast snauwde dat er iemand anders was. Achter een boom. Theneras bedankte hem en zuchtte zacht. Revas... tolereerde hem maar écht aardig vond hij hem nog niet.

Theneras fronste en liep voorzichtig naar de boom toe, en zag een meisje staan. Ze gaapte en leek erg moe. 'S?' vroeg hij, lichte glimlach op zijn lippen. Als dit S was, was het helemaal niet zo erg. Ze zag er harmless uit, alhoewel dat vaak toch niets zei. 'Dus...S? Waarom kreeg ik een briefje van je?' Hij plukte even aan zijn mouw van zijn jas terwijl hij op haar antwoord wachtte.

-

(No probs ^^)

Een briefje met de woorden; ‘Ontmoet mij in het duisteren bos rond middennacht als je durft~ -S. ‘ had een persoon gevonden. Het was immers random op iemands kamer neer gelegd.
Zijzelf stond nu een minuut of 10 te wachten, voordat de ander te vroeg was en zij kwam aanlopen. Zo was het namelijk veel leuker naar haar idee. Ze trok haar jas iets hoger op met de kraag voordat ze er kort in snuggelde. Het was kouder voor haar gevoel dan waarschijnlijk een cassiaan. Sinds zij van een warmere planeet af kwam... was herfst toch wel even wat minder. Ook in magie gebruik begon te het wel sterk te merken.

Toen ze iemand zag vanuit de verte probeerde ze 'cool' te gaan staan tegen de boom aan. Een been opgetrokken haaks naar achteren tegen de boom toe waarna ze haar armenin haar zakken had gedaan. "Hmm..? Misschien.." Klonk ze op zijn woorden of zij de letter persoon was. "Ik heb het gewoon random bij iemand neer gelegd... maar nu je er toch bent... Heb je zin in wat leuks te doen? Zoals rond te lopen in de donkere bossen? Of durf jij dat ook niet?" Klonk ze 'stoer' mogelijk. Wel keek ze naar het dier dat bij hem was. "Is dat je huisdiertje?" KLonk ze vragend, wees ernaar en ging op haar hurken zitten. "Hier beestje beestje, heb eventueel een koekje?" Klonk ze en uit haar jaszak haalde ze nog een dood gewoon honden koekje.

Het meisje stond tegen een boom aan met een been haaks opgetrokken en handen in haar zakken. Het leek erop dat ze stoer deed, of ze echt zo stoer was als ze liet blijken dat viel nog te bezien dacht Theneras. Hij vroeg haar of zij 's' was waarop ze antwoordde "Hmm..? Misschien.." maar al snel ging ze verder "Ik heb het gewoon random bij iemand neer gelegd... maar nu je er toch bent... Heb je zin in wat leuks te doen? Zoals rond te lopen in de donkere bossen? Of durf jij dat ook niet?" Theneras lachte zacht bij haar uitspraak. Nu ik hier toch ben kan ik jou net zo goed gezelschap houden lijkt me. begon hij En ik durf het bos in ben zelfs al een aantal keer het bos ingeweest al was dat altijd overdag en met een docent' vertelde hij haar, licht glimlachend. Hij zag dat ze haar aandacht op Revas gevestigd had en een hondenkoekje uit haar zak had gehaald en hem probeerde te lokken. Revas gromde zacht en trok zijn neus voor het koekje op. Hij mompelde een dreiging naar het meisje, al kon die hem niet verstaan. Mentaal vertelde hij Revas om haar niks te vlikken en was blij verrast toen het deze keer zonder brokken over kwam en dat Revas een akkoord zei. Het meisje had gevraagd of het zijn huisdieren was en hij kwam tot de conclusie dat hij haar nog geen antwoord had gegeven. Nee, dit is mijn soul beast, mijn schaduw wezen Revas. En hij eet niet echt, eerlijk gezegd. Geen normaal voedsel in iedergeval legde hij haar uit, glimlachend.

Een avontuur vonden de meeste leuk, maar op haar afdeling waren er enkel mensen bang. Het was DE donkere bossen. Een plaats waar je juist niet moest komen, een plaats waar je vaak niet meer van terug kwam. Toch stond ze hier nu niet alleen. "Niet je eerste keer?" klonk ze toch verbaasd terwijl ze hem aankeek. "Met... een leraar... huh.. dat is grappig. Oeh... een goeie om te weten... Ben jij bang voor insecten?" Zijzelf... had ze het er liever niet over.. maar het was maar goed te weten of de ander er bang voor was. "Wat is jouw magiesoort trouwens?" Het gokken naar magiesoorten, het aanvoelen... Iets waar ze never nooit goed mee was.

Ze hield een koekje uit naar het diertje, maar deze leek er al een neus voor op te halen. Ze keek kort naar het koekje in haar hand voordat ze naar de jongeman keek en naar zijn uitleg luisterde. "Aha... Dacht al... Mijn hond is er gek op.." Ze had het arme soul beast als hondje neergezet in haar geheugen, dat zou je er nog moeilijk uit krijgen. "Hij is in ieder geval wel schattig." Zei ze met een kleine grinnik voordat ze zich weer op hem begon te focussen. Blonde haren... blauw achtige ogen? of had ze het nu verkeerd gezien. "Dus.. uhmm... Zullen we de bossen gaan verkennen? Oh! Voordat ik het vergeet. Ik ben Syo. " Ze gaf hem een kleine glimlach, deed haar sjaal iets losser waardoor je haar ook beter zou kunnen zien. "Nice to meet you." Zei ze nog wel in haar thuistaal, ze had nog enige moeite om het af te leren.

Theneras had haar gezegd dat hij al eerder in het bos geweest was en het meisje keek verbaasd naar hem voor ze vertelde dat het een goeie was om te onthouden, om er met een leraar in te gaan. Hij grijnsde lichtjes en dacht even na toen ze vroeg of hij bang was voor insecten. Hij schudde zijn hoofd even. 'Nee, Ze doen mij vaak niets en zijn banger voor mij dan ik voor hun.' antwoordde hij. Hij was soms een beetje socially awkward misschien, al ging dat steeds beter, maar bang voor insecten zeker niet. "Wat is jouw magiesoort trouwens?" Vroeg het meisje daarna aan hem. Theneras glimlachte breed voor hij haar dat vertelde. 'Dark.' zei hij 'Ik heb zover ik weet geen tweede magie soort' ging hij verder. 'jij?' de nieuwsgierigheid klonk door in zijn stem.

Het blonde meisje had geprobeerd Revas een koekje te geven, wat bij hem niet helemaal gewenst was. Theneras legde haar uit waarom en ze keek even naar het koekje in haar hand. "Aha... Dacht al... Mijn hond is er gek op." klonk het even. "Hij is in ieder geval wel schattig." hoorde hij haar grinniken. Revas snoof even maar Theneras lachte naar haar. 'Laat het hem maar niet te vaak horen.' zei hij grinnikend. "Dus.. uhmm... Zullen we de bossen gaan verkennen? Oh! Voordat ik het vergeet. Ik ben Syo." Het meisje deed nadat ze dit gezegd had haar sjaal wat losser. "Nice to meet you." ging ze daarna verder in het Engels. Theneras grijnsde even breed. 'Ik ben Theneras. En likewise.' Hij fronste even toen hij naar de bossen keek 'ik vind het goed maar.. het krioelt het er wel van de mysterieuze wezens dat weet je?' vroeg hij, licht grinnikend. Revas zou het bos prachtig vinden, het was nu nog schaduwrijker dan overdag maar Theneras zelf had er lichte bedenkingen bij. Hij vond het gevoel van het bekeken worden door meerdere ogen nog steeds niet prettig en al helemaal niet als hij ze, met geen mogelijkheid, goed kon zien.

Ze borg het koekje weer op in haar jaszak. Ook had ze het diertje schattig genoemd, wat blijkbaar niet in de smaak was gevallen. Ze kon het ergens merken door de snuif van het dier. Kort was ze toch iets zenuwachtiger geworden. Was het nu wel een slim iets geweest? Zou ze haar magie moeten vertellen, een precieze tegenpool van hem? “Hmm…” Klonk ze kort bedenkelijk en deed haar handen in haar zakken. “ Ik heb licht magie. “ Klonk ze wat zachter dan ze eerst begon.” Dus ik zal niet de sterkste zijn van de twee… Je… bent niet zoals… De schoolmeester toch? “ Vroeg ze ergens toch voorzichtig geworden maar bovenal had ze een klein piep stemmetje. Toen kreeg ze zijn naam te horen. Het was een aparte naam, maar ook hij sprak haar tweede taal. Dit liet haar verbaasd achter. Niemand had tot nu toe in diezelfde taal gesproken zoals zijzelf.
Toen ze over het verkennen begon zag ze de ander kort fronzen. Was hij er niet geheel zeker van? Toch ergens nerveus net zoals haarzelf? Hij had het erover dat er mysterieuze wezens hier schuilhielden. Ergens stond ze hier alleen maar meer van te stuiteren. Zo zou ze toch nog wat leuks te zien krijgen hier! “Uhm… Dat weet ik… Denk ik.” Voegde ze het laatste deel snel toe, maar ook zachter dan daarvoor. Ze kneep in haar zij om haarzelf wat rustiger te houden.

Zijzelf keek ook een keer naar het donkere woud nu zo achter haar, ja ze was nerveus wie niet? “Nou… Kom we gaan!” Klonk ze al vrolijk en zou de ander toe wuiven om mee te gaan naar binnen, zelf jogde ze de eerste paar meter, een soort hupje over een drempel heen was gegaan. “Kom je?” Riep ze uit naar de ander, vrolijk zwaaien met haar armen.

Het meisje, Syo, klonk ineens vrij zenuwachtig nadat hij zijn magiesoort gezegd had. Er klonk een bedenkelijk geluid uit haar mond voordat ze vertelde dat ze licht magie had. Het was zachter en minder stoer dan straks en Theneras fronst even toen ze vertelde dat ze waarschijnlijk niet de sterkste zou zijn. Hierna vroeg ze hem of hij was zoals Savador en vlug schudde hij zijn hoofd. 'nee. Nee ik ben niet als Savador, ik heb geen hekel aan licht magie. Waarom zou ik?' vertelde hij haar met een kleine glimlach. Nee Hij had geen hekel aan iemand enkel en alleen om hun magiesoort. Nee daar speelde meer factoren in mee, zoals karakter en gedrag. Syo begon over het verkennen van het bos en even had Theneras gefronst waarna hij haar waarschuwde voor de verschillende wezens. Het meisje zei dat ze dacht het te weten en Theneras wist niet of ze het een leuk iets vond ofdat ze juist nerveuzer werd. Het was duidelijk de eerste wat te merken was aan haar vrolijke“Nou… Kom we gaan" waarna ze was weg gejogged."kom je?" klonk het hierna. Haar enthousiasme wás aanstekelijk en hij kon haar moeilijk in haar uppie laten gaan toch? Met een kort lachje liep hij naar haar toe met een gedwee volgende Revas op zijn hielen. Mocht er wat gebeuren zal Revas ons beschermen. Toch Revas? zei hij met een glimlach. Revas mopperde dat Hij hem zou beschermen maar dat hij nog niet zo zeker was over haar. Theneras gaf een afkeurende blik voor hij het bos verder in liep. Wat moest hij nu weer zeggen? Hij kauwde op zijn lip en hoopte dat de vrolijke Syo zou beginnen met praten.

Ze was blij te horen dat de ander niet was zoals de akelige docent Savador. Ze was er meer dan vrolijk mee dat ze ten minste nog iets goeds zag in een shadraan, maar ze bleef ergens door 2 docenten toch op haar tenen.
Met vrolijke bewegingen was ze iets naar het bos gegaan waar ze toch wat nieuwsgierig begon rond te kijken. Toen ze eenmaal de ander naast haar had keek ze hem kort vrolijk aan. “Ik hoop het, 3 is altijd beter dan 2. “ beaamde ze en zou wat grinniken. Ze keek hier soms links, langs de bomen, dan vooruit en weer achter hun door een kleine cirkle te maken. “Hmm… Niets huh..” Zei ze zachtjes en grinnikte. Ja, ze was nou eenmaal nerveus geworden. Toen er al een kleine stilte was keek ze hem vrolijk aan. “Dus~” begon ze met het babbelen. “wat voor dieren kan je hier allemaal tegen komen?” vroeg ze meer om een gespreks onderwerp te starten. Zelf wist ze het wel, dacht ze, gewoon kikkers, vogels, een verdwaald hondje… Maar echt grote dingen of gevaren nee, daar dacht ze niet eens aan. “Het is best donker, zal ik een lichtje maken?” opperde ze al snel en vouwde haar handen kort samen en opende deze mét een bolletje licht die genoeg licht gaf om de grond voor hun tenminsten wat te verlichten. Zelf had ze wel al door wat voor wezen het was door haar les, ze hield ook rekening dat ze haar magie niet te sterk maakte. Al… was dat al moeilijk in de nacht. “Sterker doe ik het nu niet in verband met je huisdiertje. “ legde ze uit. Je zou al goed in het donker moeten kijken om dat ook maar net een meter vooruit te kunnen kijken. “Denk je dat we nog iets of iemand zullen tegenkomen?”

Nadat Theneras had gezegd dat Revas ze wel zou beschermen beaamde ze dat “Ik hoop het, 3 is altijd beter dan 2. “ Zei het meisje. Syo keek links, rechts, achter hun en achter bomen maar vond niets. Was niet zo gek ook. Vele kon ze niet zien. “Hmm… Niets huh..” klonk de zacht grinnikende stem van het meisje naast hem. Ze klonk lichtelijk nerveus. Even liepen ze in stilte, tot Syo hem vrolijk aan keek en begon met praten. “Dus~” klonk het “wat voor dieren kan je hier allemaal tegen komen?” Theneras grinnikte even. 'Wat ik er van af weet leven hier vooral schaduw wezens, Zoals Revas, maar dan bos dieren. Dus denk aan Eekhoorntjes, muizen, musjes en vossen om er zo een paar op te noemen. Maar zoals ik al zei zijn dat schaduwwezens en leven ze in de schaduwen waardoor je ze, zeker 's nachts niet zult zien. Al heb ik dit ook nog maar pas geleerd in mijn les hoor! Dus helemaal zeker ben ik niet' zei hij met een brede grijns. Ze liepen nog een stukje en Theneras dook een stukje naar rechts toen hij bijna een tak in zijn oog kreeg. “Het is best donker, zal ik een lichtje maken?” Hoorde hij Syo opperen en voor hij kon antwoorden had ze haar handen samen gevouwen en onstond er een lichtbron. “Sterker doe ik het nu niet in verband met je huisdiertje. “ Theneras zei een bedankje en zelfs Revas leek dat een aardig gebaar te vinden. “Denk je dat we nog iets of iemand zullen tegenkomen?” vroeg Syo hierna. Snel schudde Theneras zijn hoofd maar was niet zeker of ze het goed kon zien. 'Nee, ik denk het niet eerlijk gezegd. Als we al een schaduw wezen tegenkomen zijn deze meestal zwakker dan Revas en vrij klein en het lijkt me niet dat er op dit uur mensen in het bos lopen. Op ons na dan!' zei hij licht grinnikend. 'Wat bracht je trouwens op het idee om naar het donkere bos te gaan?' vroeg hij uit nieuwsgierigheid.

Ze had een paar wezens opgenoemd, maar dat de ander er nog veel meer wist, had zij geen idee van. Eekhoorntjes, muizen, musjes en vossen en dus nog meer. Er ging een kleine rilling over haar rug heen toen ze hoorde dat er meer van die wezens waren. "Zijn... ze allemaal zo ijzig zoals die van de leraar?" Vroeg ze zichzelf, perongelijk, hard op af. Toen de ander vertelde dat hij dit ook pas in zijn les had gehoord knikte ze kort. "Ik heb geleerd over dat die wezens wel te vinden zijn met licht magie, maar dat mijn magie pijn kan doen voor ze. Ik wil ze niet pijn doen... " Zei ze zachtjes. Ieder wezen was er een. "Blij te horen dat ze dan zwakker zijn, dat scheelt weer een hoop mochten we er wel in een lopen. " Zei ze rustig en tuurde de verte in, voor zover ze het allemaal kon zien. "Hmm? Ah-" Ze vroeg de vraag na, maar daarna grinnikte ze zelf. "Ik verveelde me deze middag in de les. " Ja... dat klopte, zo zat ze bij lichtmagie te nietsen en besloot toen al dat ze zo lang geen leuk iets meer had gedaan. "Schoolwerk en neits doen... dat past niet bij mij... Dus besloot ik een tripje te maken, maar durfde niet alleen waarna ik dus een brief schreef en bij een random iemand op haar of bij jou het geval zijn bed neerlegde. Ik ging wachten buiten in de hoop dat de andere persoon ook durfde te komen om zo iets nieuws te gaan doen. Al... moet ik zeggen, nu dat we een heel stuk verder in het bos zijn... Weet ik niet zeker of ik de weg terug wist. " Zijzelf had de leiding sinds ze het lichtje had, althans dat vond ze zelf. " Dus... erm... Laten we hopen dat we terug komen zonder problemen?" Grinnikte ze wat awkward.

occc; Zullen we anders iets leuks erin gooien? Als FATE dat al niet gaat doen xD

Theneras keek even geamuseerd naar Syo toen hij haar iets hoorde zeggen. "Zijn... ze allemaal zo ijzig zoals die van de leraar?" hij schudde even licht zijn hoofd en grinnikte even om haar woorden.
Hij had haar wat verteld over de bos diertjes maar wel dat hij het niet zeker wist doordat hij het nog maar net had geleerd in de lessen. "Ik heb geleerd over dat die wezens wel te vinden zijn met licht magie, maar dat mijn magie pijn kan doen voor ze. Ik wil ze niet pijn doen... " zei ze daarna. Theneras knikte dat kon hij wel begrijpen. 'Dat snap ik, maar ze kunnen heel wat hebben hoor. vertelde hij met een glimlach. Hij dacht even aan de dag dat hij zijn soul beast gevangen had en zijn hand ging onbewust even naar zijn binnenzak waar hij Revas' tand had zitten.
Hij vertelde haar daarna dat de meeste schaduw wezen zwakkere waren, Revas was iets sterker dan hun. Syo vroeg of ze verder nog iets of iemand tegen zouden komen en hij had haar eerlijk geantwoord dat nee, hij dacht van niet en zeker niet op dit uur. Even grinnikde hij voor hij haar vroeg wat haar op het idee bracht om naar het bos te gaan.'Mmh? Ah..' hoorde hij haar zeggen voordat ze zijn vraag herhaalde. Ze beantwoorde zijn vraag met dat ze zich had verveeld en daardoor een briefje op een random kamer had gelegd. Wat dus zijne bleek te zijn, omdat stilzitten niets voor haar was en dat ze iets nieuw wilden doen. Hij grinnikte daar zachtjes bij. Zelf vond hij het goed om rustig in de bieb te zitten of op zijn kamer. Syo haar stem drong weer tot hem door dat ze nu wel verder het bos in waren en dat ze niet zeker wist of ze de weg terug wist. " Dus... erm... Laten we hopen dat we terug komen zonder problemen?" klonk het ietwat ongemakkelijk. Theneras haalde even zijn schouders op en grinnikte zacht. 'Het zal wel loslopen. Het bos is niet al te groot, denk ik, en anders hebben we Revas nog.' sprak hij. Hij wilde nog iets zeggen toen Revas zijn attentie vroeg en even hardop gromde. Hij volgde waar Revas op naar keek, hoopte te zien wat hij zag, maar het was donker en hij zag niets. 'Revas?' vroeg hij, meteen iets nerveus. Die bleef grommen, zei iets over gezelschap en deed een aantal stappen naar voren. 'Syo? We hebben bezoek.' of het een laag level schaduw wezen was, een sterk schaduw wezen of een persoon wist hij niet. Hij hoopte dat het iets ze met rust zou laten, al betwijfelde hij dat nu Revas zo reageerde.

-

ooc: Done! XD Wie weet krijgen we een FATE! xD ~~Also, hoop dat je wat kan met deze Flut post.~~

Ze was toch blij te horen dat ze wel iets konden hebben. "Uhu." Zei ze zachtjes en knikte een keer erop. "Goed te horen, dan weet ik ook dat dit zeker slappe magie is voor hun." Grapte ze een keer waarna ze even weer vooruit keek.

Syo was eindelijk wel iets gerust gesteld, maar toen begon het diertje van Thereras te grommen. Iets wat zij ook herkende en het al gelijk niet vertrouwde. Toen ze ook nog hem zo hoorde, begon ze toch wat licht te panieken. "W-wha?" Haperde ze in haar woorden en deed gelijk een stap dichter naar hem. Het lichtbolletje liet ze op de plaats zweven waar ze net stond. "Ik... vind dit niet echt leuk! " Piepte ze zacht uit en keek achterom naar hem. "W-wat is het?" Alsof hij het kon weten, maar zijzelf was nu meer dan angstig... Goh... waar was haar stoere imago nu? Even verstopt onder een schaduw. Het was het punt dat ze niet wist wat het was, wat haar juist zo angstig maakte. Wel ging ze in een defence staan en keek al snel rond haar, maar ook zij kon het niet goed zien wat het was. Wist zij veel wat het was... het beste was in de aanval gaan toch? Ze liet haar magie balletje uitspreiden naar een ring wat ze een keer los liet. Het zou een meter of 3 uitbreiden en vervagen waardoor er geen licht meer was... Juist.. wat was er met eerst denken dan doen gebeurd. "Hnn!" klonk Syo toch wat angstig nu ze helemaal niets zag op moment.

Occ;; ik kan er altijd wel wat mee, of het alelen een groot stukje word kan ik nooit beloven tehe!

De stem van Syo klonk haperend toen ze hoorde wat hij gezegd had. "W-wha?" hoorde hij haar zeggen en ze deed een stap dichter naar hem toe, maar het licht bolletje bleef op zijn plek, zag hij vanuit zijn ooghoek. "Ik... vind dit niet echt leuk! " Hoorde hij haar zacht en piepend uitbrengen. Hij deed zijn mond open om iets te zeggen maar deed hem weer dicht toen Syo hem wat vroeg. "W-wat is het?" Op die vraag had hij geen antwoord en hij schudde zijn hoofd. 'Geen idee. Het kan van alles zijn' zei hij zacht. Het balletje van lichtmagie werd een ring en breidde zich uit.. Om daarna te verdwijnen. Blijkbaar was dit niet Syo haar bedoeling geweest want ze zaten één nu helemaal in het donker en twéé, het blonde meisje voor hem maakte een angstig geluide. 'Syo.' zei hij zacht 'Ik denk dat het beter is dat we vertrekken.' en hij pakte haar mouw vast. 'Kom.' zei hij hierna en hij trok haar zachtjes mee. Hij vond het donker niet erg of eng, meestal vond hij het prettiger dan fel licht, maar dit was toch wel licht beangstigend. Het was hoogstwaarschijnlijk niets maar die theorie wilde hij liever niet persoonlijk uittesten. Hij drong Revas op dat hij achter hun bleef, de wacht hield en hun beschermde als het nodig was. Theneras zou de schaduwen kunnen gebruiken om naar de rand van het bos te gaan, maar eerlijk gezegd durfde hij dat niet met Syo bij hem. Klopt, hij had het vaker gedaan maar nooit zélf en ook niet met een medeleerling die ook nog eens licht magiër was. Het werd dus lopen. Hij pakte toen haar hand vast, het hield beter vast dan haar mouw en hij wilde haar toch echt niet kwijtraken.

Ze stond vast in een soort trans. Ze leek zich van geen kant willen te bewegen, maar nadat Theneras haar naam zei keek ze wel op met grote ogen. “H-hai..?” Beantwoorde ze in het novaans, kort kwijt zijn waar ze het over hadden. 'Syo.' zei hij zacht 'Ik denk dat het beter is dat we vertrekken.’ Ze voelde de ander zijn hand rond haar arm klemmen. 'Kom.' Zachtjes werd ze mee getrokken en ze liep ook met hem mee, toch bleef ze wat ander hem lopen en beet op haar lip. “ what do I need to do? What can I do? What is it? Could we face it?” Gingen de gedachten door haar heen en ze keek achterom. Ze kreeg een kleine frons op haar gezicht terwijl ze in de schaduwen tuurden. “W-weet jij de weg dan?” Klonk ze nerveus en kneep haar hand dicht tot ze de warmte van zijn hand voelde. Gelukkig was het donker genoeg, want ze kreeg toch een lichte blos op haar wangen. Niemand had dit nog zo bij haar gedaan… Haar grip van een vuist verslapte toch en ze keek ze jongen weer aan…
Voor hun zou de weg afgekapt worden door een boom dat omviel. Syo schrok en trok hem terug, maar ook zichzelf en bleef maar net aan staan. Ze keek met geschrokken ogen en slikte toch een keertje. “W-wat..” Ze raakte angstiger met een minuut waarna ze toch lichtjes begon te bibberen. “D-dit vind ik echt niet leuk meer..” Bekende ze wel en keek rond. “S-sorry puppy…” Zei ze naar het schaduw diertje maar ze maakte het bolletje licht weer, ietsjes sterker dan hiervoor. Hierdoor hadden ze toch beter zicht.

occ;; hoop dat het iets is, ben beetje moe xD

Syo was in een soort trance geraakt, bemerkte hij. Hij zei haar naam en dit leek haar weer uit haar trance te halen. “H-hai..?” klonk het. Was dat novaans? Hij vertelde haar dat het beter was als ze zouden gaan en hij pakte haar mouw vast met een zachte 'kom.' Hij trok haar zachtjes mee en pakte daarna haar hand vast voor een betere grip.“W-weet jij de weg dan?” hoorde hij Syo vragen. Hij knikte voor hij antwoordde ' Ja, ja ik geloof het wel' Syo kneep even in zijn hand voor ze hem wegtrok doordat er een boom neerviel.“W-wat..” hoorde hij haar zeggen.“D-dit vind ik echt niet leuk meer..” bekende ze. Theneras keek even rond voor hij haar lichtjes mee trok langs de boom. 'hierlangs kunnen we weer terug bij de school komen!' Hij wist dat ze de goede kant opliepen maar kon niet zeggen of ze omliepen of niet. Theneras hoorde Syo een“S-sorry puppy…” zeggen voordat ze een licht bolletje maakte, sterker dan ervoor. Revas liep wat weg van het licht maar was verder vrij rustig.
Een licht stekende pijn voelde hij op zijn arm, maar hij negeerde het. 'met een beetje mazzel zijn we zometeen weer op het schoolterrein' vertelde hij haar.

Het moest niet gekker gaan worden, eerst werden ze zo 'bekogeld' met bomen. Nu rende ze weer een stuk verder. Syo wilde hier wel graag uit vandaan komen. Ze had het niet zo meer op het donkeren meer ondertussen. Haar ogen gingen van links naar rechts, ze bekeek alles zo goed als ze kon. Toch liet ze Theneras de leiding nemen. "Ik hoop het!" Zei ze en beet op haar lip. "nu hopen dat Mr. Sjaggie er niet achterkomt! dan zijn we alsnog pulp!" Klonk ze en probeerde magie soorten te zoeken, maar lopend kende ze het nog maar net, laat staan rennen. "Hoever zijn we in deze bossen beland?!" Piepte ze even, ze zag het enkel nog maar negatief op moment.
Ze rende met hem mee, maar kon het niet helpen dan dat ze een keer bijna struikelde. Vervolgens inderdaad viel en met grote ogen keek ze naar hem. Een kou ging om haar been heen uit reactie sloeg ze haar magie naar der been toe en probeerde toch in paniek los te komen van wat het ook was.
Zodra ze, met of zonder Theneras zijn hulp, los was ging ze toch tegen Theneras aan staan, bang en paniekerig. Tsja... er was een reden waardoor de Duistere bossen verboden gebied waren in de nacht.

occ;; OZoooooo vlup vlup post sorry D:

Het zou waarschijnlijk niet lang meer duren voor ze op het schoolterrein aankwamen en dit vertelde hij haar ook. "Ik hoop het!" klonk haar stem van achter hem. "Nu hopen dat Mr. Sjaggie er niet achterkomt! Dan zijn we alsnog pulp!" Theneras knikte 'Ik neem aan dat je Savador bedoeld? Laten we daar inderdaad maar niet op hopen nee.' antwoordde hij haar. Nee, als het schoolhoofd erachter kwam, zou hij teruggaan naar Shadra en daar onderduiken. "Hoever zijn we in deze bossen beland?!" kwam Syo haar piepende stem en Theneras schudde licht zijn hoofd. 'We kunnen nooit zó ver de bossen ingekomen zijn, zo lang, ver of snel hebben we niets eens gelopen!' redeneerde hij. Ze rende vrij snel door het bos heen, af en toe voelde hij hoe Syo haar evenwicht bijna verloor, en op het moment dat hij wat langzamer ging voelde hij haar wel degelijk vallen. Hij draaide zich om, zag dat ze magie naar haar been afvuurde... Werd ze door iets gegrepen? Hij schudde snel zijn hoofd, geen tijd om daar over na te denken, en hielp de blondine overeind. Ze stond nu dichtbij hem, ban en paniekerig, en weer greep hij haar hand vast. 'Kom... We zijn er bijna.' Dit was waar, hij had net de eerste blik opgevangen van een van de torens van het grote kasteel. Voorzichtig en rustiger dan voorheen, leidde hij haar door het bos. Ze rende nu niet meer op topsnelheid. 'Wat was er net, met je been?' vroeg hij haar na een paar minuten. Het kon niets heel ernstigs zijn toch? Waarschijnlijk waren het koude wortels van een boom geweest of iets in die trand. Dat hoopte hij dan maar in ieder geval.

Zijzelf had het idee dat ze ver het bos in waren gekomen, maar toch leek dit volgens haar metgezel anders.

Ze was nog bij aan het komen van de schrik of ze rende alweer verder met hem. Ze hijgde ondertussen flink en was buiten adem eenmaal dat ze een paar minuten verder waren. "G-geen idee!" riep ze eerst uit en gebaarde door aan zn hand te trekken dat ze te vermoeid was verder te rennen... sporten? Niet haar ding! ze was meer van op de bank hangen en geen ene ding doen. "Iets.. Iets greep mij vast, ik kon niet los komen. " Sprak ze en haalde snel adem. Ze was al een tijd buiten adem, maar nu was ook elke spier in haar lichaam aan het protesteren. Ze zeiden haast allemaal dat ze moest stilstaan, eerst adem en dan pas weer bewegen. " Iets hield me vast." Zei ze dit keer in een keer.

Al rennend had hij haar gevraagd wat er aan de hand was met haar been. Het rennen viel Syo blijkbaar zwaar want hij hoorde haar flink hijgen. "G-geen idee!" klonk het van achter hem en hij voelde hoe ze aan zijn hand trok. Hij ging wat langzamer "Iets.. Iets greep mij vast, ik kon niet los komen. " Ging Syo verder, en vervolgens kwamen ze tot een halt. Hij ademde even in en uit, hij was niet zo buiten adem als Syo was maar wat extra zuurstof kon nooit kwaad. Hierna draaide hij zich naar haar om. " Iets hield me vast." Hij knikte naar haar. Zijn ogen scanden de duisternis maar hij zag niets en, behalve dan hun ademhaling, was het stil in het bos. 'Het is hier te donker om iets te zien.. Maar straks moet je even naar je been kijken. Mocht het open zijn moet het schoon, al was het alleen al een tak.' Waarschijnlijk wist het meisje dit zelf ook wel, maar het kon nooit kwaad om het te melden toch? De takken zaten onder de mossen en vuil en een ontsteking, of erger, bloedvergiftiging was alles behalve leuk. 'We zijn al bijna bij het kasteel, ik zag net het puntje van een van de torens.' vertelde hij haar hierna. Hij leunde tegen een van de bomen aan terwijl hij haar aankeek. 'Ik denk niet dat we nog hoeven te rennen.. Of een van die wezens moet ons gevolgd zijn..' Hij kauwde op zijn lip, hij wist hier nog te weinig van om een goede beslissing te nemen. Waarom had hij met haar ingestemd? Hij had haar van haar idee moeten afbrengen, haar moeten meesleuren terug het warme kasteel in. Maar nee, nu stond hij hier in het hulst van de nacht en in de ijzige kou van de winter in het duistere bos. Samen met Syo en Revas. Daar was hij dan wel blij om. Syo had licht magie en Revas was loyaal en territoriaal. En hij zo ook zijn trucjes. Hij fronste even voordat hij zich van de boom af duwde. 'Zeg maar wanneer je zo ver ben, Syo, en dan gaan we verder.' Sprak hij terwijl hij wat blonde haren uit zijn licht blauwe ogen veegde en deze onder zijn hoed stopte.

"J-ja.." Daar had hij wel een juiste benadering. Zijzelf voelde het been nu op moment ook niet doordat ze toch wel in de problemen had gezeten. Het adrenaline gierde nog door haar lichaam heen waardoor ze het dus ook nog helemaal niet voelde.
Hij had de toren punten gezien, wat haar toch vrolijker maakte en zich begon door te zetten. "Laten we hopen dat we gewoon veilig zijn.." klonk ze en ging een keer over haar voorhoofd heen. Ze had het wel warm gekregen op deze manier. Ze keek weer op toen hij zich van de boom af duwde en zelf ging ze ook recht staan. "Huh... ah.. ja... zullen we dat maar doen?" Klonk ze en zou weer dichter naar hem toe lopen. Zo konden ze sneller reageren als iemand weg viel of iets. "Dus... 's nachts niet meer zomaar ergens heen sluipen.." Dat was haar conclusie althans. Dit had zij zelf niet verwacht, anders had ze dit ook niet gedaan zonder een goeie voorbereiding.

occ;; sorry so klein en late en stuffs ;-;

Theneras wees haar op het feit dat ze straks, ergens waar ze het kon zien, haar been goed moest bekijken en waarschijnlijk ook even schoonmaken. "J-ja.." Hoorde hij haar antwoordden en een kleine glimlach kwam op zijn lippen en hij knikte kort. Bij zijn woorden over dat hij de punten van de torens had gezien en dat ze, met een beetje mazzel, niet gevolgd waren en niet hoefde te rennen zag hij opvrolijken. "Laten we hopen dat we gewoon veilig zijn.." Een instemmend geluid vormde zich en hij duwde zich van de boom af met de woorden dat, als ze zover was, ze verder zouden gaan. "Huh... ah.. ja... zullen we dat maar doen?" Wederom knikte hij. Een lichte glimlach op zijn liepen en Syo wat dichter naar hem toe kwam. Met rustige passen liep hij naast haar en een zacht lachje ontsnapte uit zijn keel toen ze sprak. "Dus... 's nachts niet meer zomaar ergens heen sluipen.." Nog licht grinnikend schudde hij zijn hoofd. 'Nee. Volgende keer als je zoiets bedenkt omdat je je verveeld, ga dan niet het donkere bos in? Nog beter.. misschien is het een idee om de volgende keer de keukens in te sluipen of zo?' Hij keek haar nog kort even aan voordat hij weer voor zich uit keek en zag dat de bomen steeds minder werden. 'Ah, kijk. Daar is het einde .. Of begin van het bos , net hoe je het bekijkt. Mooi' Hij was wel blij dat ze bijna het bos uit waren. Hij keek ernaar uit om zijn warme bed in te kruipen en gewoon lekker te slapen.
-

Is okay. is niet erg Wink

Kan je hier wat mee?

Haar plan on ’s nachts zo de donkere bossen in te gaan hadden tot nu toe niet een al te best effect gegeven. Dit was iets waar ze niet op gehoopt had, maar ook het dier wat haar metgezet mee had, was ook een complete verassing voor hem. “Dus..” Klonk ze weer kort, nu ze liepen. “De keukens?” Nu ze erover nadacht. Die zou waarschijnlijk heel veel lekkers verbergen, zoals chocolade, aardbeien of misschien wel taart! Haar gedachten gingen verder tot het moment dat haar maag zelfs ervan begon te rommelen. “Ah…” Klonk ze al na zijn woorden, wat zei hij? Ohja, nu wist ze het weer. “Haaa~! Yokata~!” Klonk ze heel vrolijk in het novaans en besloot het laatste stukje maar een sprint van te trekken.
Buiten de bossen keek ze omhoog, ze zag sterren!! Het was een stuk lichter dan in de bossen zelf. “Jaaaaa~!” klonk ze giga vrolijk en besloot wat te springen van vreugde. “ZO blij~ We zijn er echt ui!” Nu kon je wel haar been beter zien een deel zien, echt open was het niet, maar het was ook niet meer geheel dicht. Ze had een lelijke schaafwond opgelopen dat op de onderkant open was. De zijkant van haar been, daar zat het voor het grootste deel. Van knie tot zeker halverwege het onderbeen en ze had het nog niet door. Haar broek zou wel gescheurd zijn op de zij kant, naast van de vieze plekken was dat het allemaal.
“We zijn er echt uit!” Riep ze en sprong rond zn hals met een knuffel. “a-ah!! S-sorry!!” Ze schrok zelf van haar eigen actie.

Hij hoorde Cyllae zeggen dat ze maar niet meer 's nachts ergens heen moest sluipen. Theneras grinnikte nog licht en beaamde het voordat hij opperde dat ze de volgende keer de keukens on zou sluipen. “De keukens?” Een kleine glimlach was om zijn lippen te zien en hij knikte even kort voordat hij zijn ogen weer op het pad voor hun richtte. Hij merkte op dat de bomen iets minder werden en zag ook iets wat leek op een plek zonder bomen. Als hij zo om zich heen keek, was dat na alle waarschijnlijk het schoolterrein waar ze op uit zouden komen. Hij verwoorde dit ook en schonk even een zijdelingse blik op Cyllae. “Ah…” klonk ze zacht nu hij was uitgepraat. “Haaa~! Yokata~!” klonk ze vrolijk. De blonde jongen wisten niet wat ze zei, en hij concludeerde dat het novaans moest zijn, maar het klonk erg vrolijk. Het blond harige meisje sprintte het laatste stukje en een zacht kort lachje kon hij niet onderdrukken. Hij sprintte niet, ging eerder in een soort van drafje verder en keek even opgelucht om zich heen toen hij ook het bos uit was. Een uiterst vrolijke “Jaaaaa~!” bereikte zijn oren en hij draaide zich weer richting het novaanse meisje. “ZO blij~ We zijn er echt uit!” Wat een energie had ze toch. Hij had het eerder al wat gemerkt maar het was nu verdriedubbeld. Niet erg, alleen iets wat voor Theneras vrij onwennig was. Hijzelf was namelijk helemaal niet druk en uitbundig maar eerder rustig en in zichzelf gekeerd. Zijn ogen gleden even naar haar been. Er zat open wond op, misschien ook een schaafwonde?, zeker was hij niet want het grootse gedeelte werd bedekt door haar broek en ook wat vuil. Niet te spreken over het beperkte licht wat ze hier hadden. 'Het lijkt open te zijn, als ik jouw was da- ' Zijn zin werd afgekapt door een Cyllae die hem om zijn nek vloog met een enthousiaste “We zijn er echt uit!, Waardoor er een klein 'oof' geluidje aan hem ontsnapte. Je kon wel stellen dat hij verrast was door haar actie. “a-ah!! S-sorry!!” Hij knikte een paar keer en glimlacht even naar haar voordat hij haar met een arm half terug omhelsde voordat hij zich los wurmde uit haar omhelzing. Hij was niet tegen omhelzingen, knuffels en noem maar op, maar deze keer kwam het onverwachts en wist hij even niet hoe te reageren. Hij schraapte zijn keel zachtjes. 'Gelukkig zijn we er inderdaad echt uit, ja' sprak hij zacht grinnikend tegen het blonde novaanse meisje voordat zijn ogen weer naar haar been gingen 'Als je zo binnen bent, zou ik je been even schoonmaken en ontsmetten. Het lijkt open.' vertelde hij haar en hij wenkte even naar haar been. Met een paar vingers veegde hij een paar losse haren uit zijn ogen. 'Zullen we dan maar langzaam terug gaan naar het kasteel? Dan kun jij je been schoonmaken en ik nog proberen wat slaap te vatten?' opperde hij met een kleine glimlach.

Ze was hem om zijn nek gevlogen, iets waar haar intentie nooit geweest was. “A-ah..! “ Ze was er altijd nog wat van geschrokken en bleef op haar ene been leunen. Toen hij over haar been begon keek ze erheen en bekeek het ook even. “heh… Dus wel open gehaald..” Zei ze zachtjes mutterend, alsof ze het nu pas door had. Voorzichting rijkte ze er met een vinger heen en prikte als het waren op de rand van de wond. “Yup.. het is open.” Zei ze toen ze als schrik reactie op de pijn haar hand had terug getrokken. “Bedankt, had het nog niet door… voel het haast niet..” Al snel keek ze weer op en zag hem nog net een paar haartjes uit zijn ogen duwen. Even grinnikte ze weer waarom? Geen idee, ze was gewoon eens vrolijk
'Zullen we dan maar langzaam terug gaan naar het kasteel? Dan kun jij je been schoonmaken en ik nog proberen wat slaap te vatten?' Ze knikte erop en glimlachte even. “Uhu! Dat lijkt mij een prima plan!” ze zou daarna richting kasteel gaan lopen, echter hoe langer ze liepen hoe pijnlijker de wond wel werd. “Heb je even?” Vroeg ze toen ze er bijna waren. Ze zou op de grond gaan zitten en de wond nog een keer bekijken nu ze licht hadden. “het trekt…” Zei ze zachtjes en keek naar haar hand… Ja ze kende helende magie… Maar op haarzelf had het nog nooit gewerkt. Met een zucht keek ze weer neer naar beneden haar been. “kan je me overeind helpen?” Vroeg ze daarna weer en hield haar hand uit. “Alsjeblieft?”

PROFILE MAGICIAN

» Bijles Shadow controle {Theneras}
» Heart on // Theneras
» No words needed || Theneras
» People always leave - Theneras
» Bijles Theneras || Gemrons

a secret note // Theneras

a secret note // Theneras

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen