Terwijl hij afwachtte op het meisje, was hij toch nog bezig geweest met dénken aan opruimen, niet effectief opruimen ,maar het denken aan opruimen hield hem bezig. Wat anders kon je doen terwijl je wachtte? Hij had het meisje vroeger kunnen laten komen, maar dan had ze haast moeten kunnen vliegen om er op tijd te raken. Dat was ook niet de bedoeling. De man krabde kort achter zijn oor, aan de kant waar zijn haar opgeschoren was en raakte daarbij één van de piercings die in zijn linkeroor zat. Doordat hij ze na een tijd uitgedaan te hebben weer aan had, was het nog een beetje pijnlijk om het aan te raken. De man kromp kort in elkaar, maar besloot zijn aandacht af te leiden door naar de punt van een potlood te kijken, niet het meest interessante ooit, maar het was beter dan niets.

Hij was nog steeds de punt van het potlood aan het bekijken toen het meisje waarop hij aan het wachten was, Syo, met haar knokkels op de deurpost klopte. “Syo Kursair present meneer!” hoorde hij gesproken worden met een zachte stem. De man keek op naar het meisje, legde het potlood neer en schonk langer geen aandacht meer aan de punt. Het leek alsof het meisje even van haar melk was, iets gezien had waar ze niet op voorbereid was. Hij blies geamuseerd lucht door zijn neus heen (als in een soort lach, mensen deden het vaker dan je dacht maar het was moeilijk te omschrijven) en glimlachte toen ook naar de blondine met de grote, groenblauwe ogen. "Goededag, Syo", sprak hij. "Kom binnen en zet je maar ergens." Nog even keek hij naar het meisje en gebaarde daarna naar de tafels op de eerste rij waar nog bladzijden papier op lagen. "Ik ben Master Diusz, maar er is een kans dat je dat al wist." Nogmaals glimlachte de man kort naar de studente. "En we gaan beginnen met redelijk wat vrijheid; je hebt gekozen voor een praktijkles, maar heb je ook een voorkeur qua materiaal, want je hebt de keuze tussen meer dan enkel potlood en papier. We hebben ook inktpennen, water- en gewone verf en klei tot onze beschikking."

OOC: Excuses voor de laatheid, Nickname~

Hij had haar gezegd dat ze mocht gaan zitten, maar ze was nog blijven staan nadat ze zich voorgesteld had, maar vervolgens was ze toch naar binnen gelopen. Hij keek haar nog even aan terwijl ze haar tas afdeed, maar had niet veel aan zien hoe ze ging zitten, dus lette hij niet meer op haar tot hij zijn mond opende en haar de mogelijkheden opsomde. Zijn gen beven op het meisje met de blonde haren hangen. "Zullen we anders iets proberen met waterverf? Ik heb dat namelijk nog nooit gedaan." Hij knikte naar haar. "Natuurlijk", sprak hij waarna zich naar de achterzijde van het atelier begaf. In de grote, georganiseerde rekken moest hij niet lang zoeken naar de waterverf. Hij nam de bovenste doos van de stapel af en haalde ook een penseel uit een beker waarin hij ze hield. Hij draaide zich om op zijn hielen en liep op zijn gemak weer naar voor. Met een stil, rustig gebaar zette hij de doos neer op Syo's tafel. De penseel legde hij erboven nadat hij ook een beker water gehaald had voor haar. Slecht had ze het niet, hij had haar ook alles zelf kunnen laten halen. De man met het zwarte haar liep verder, naar zijn bureau om uit de kast ernaast een dikker blad te nemen. De tekenpapieren die al klaar lagen, waren te dun om op te verven. Ze zouden samenkrimpen, slap worden of opbollen, en dan was zonde. Hij legde het dikker papier ook op de bank van de blondine en ging toen weer tegen zijn eigen bureau op leunen. "Je hebt het nog nooit gedaan, zeg je. Het is vrij vanzelfsprekend, maar hoe meer water je gebruikt, het lichter je kleur is en hoe minder water je gebruikt, hoe sterker je kleur zal zijn." Hij keek naar haar bureau. "Je hebt een dikker en een dunner papier op je tafel liggen, het dunne kan je gebruiken om de sterkte van de verf uit te proberen." Hij sloeg zijn armen over elkaar. "In principe mag je tekenen - in jouw geval verven - wat je wilt. Heb je al enig idee, Syo?"