Mank liep Kagami richting haar badkamer.Ze keek door het raam,Het was gaan schemeren maar het was nog veel te vroeg dus was er geen enkel mens te bekennen. Zelf had ze geen oog dicht gedaan doordat ze veel last had van haar been. Geeuwend stond ze voor de spiegel haar haar te doen. Ze liep langzaam de trap af en sloot de deur van haar kamer achter dr dicht. Haar been deed nog wel gewoon zeer. Ze had lichte wallen onder haar ogen en haar bruinblauwe ogen verraade hoe vermoeid ze was. Had ze nu de deur eigenlijk op slot gedaan? Ja vast wel. Ze liep in de richting van het grasveld waar ze niemand had verwacht,maar blijkbaar stond er al iemand.'hmm' hoorde ze zichzelf zeggen.Een rustige blik wierp ze naar hem. Ze sloot even haar bruinblauwe ogen en zuchtte. Ze keek even omlaag door de pijn aan haar been.De pijn deed alles,Daardoor kon ze geen oog dicht doen. Nurieënd liep ze naar een een openplek,Als er iets was waar ze van kalmeerde was het wel een soort van zingen. Ze liet de stralen van de koude zon in haar gezicht schijnen. Haar handen hield ze half voor haar ogen.Ze ging zitten en keek naar haar been,Ze zag tot haar ergernis dat haar been wat dikker en blauwer leek.Met een zucht deed ze haar ogen dicht en verbergde haar hoofd in haar knieën zakken.Al snel viel ze enkel 5 minuten in slaap.Daarna werd ze wakker en keek op,De zon scheen fel in haar ogen.Ze keek even opzij of diegene er nog tond,Misschien was ze iets te ver gegaan waardoor ze een tikkeltje verdwaald kon zijn,maar het maakte haar niet echt uit.De rust die ze verdiende was er eindelijk en daar was ze tevreden mee.''Het leven is zwaar''Mompelde ze in zichzelf,Met een dikke zucht staarde ze voor haar uit naar haar been die heel veel pijn deed.''Ik trek me er niets van aan,Dan gaat het vanzelf weg''zei ze tegen zichzelf, ''ik kan erdoor nu ook niet meer in mn dierlijkevorm veranderen dus dat is wat minder''Zei ze rustig.
OOC ; Master Julius