Een opgewekte glimlach gleed rond de lippen van Alice toen ze naar haar creditcard keek. Haar vader had er nieuw geld opgezet. Ze zou nu wel eens het gezicht van haar moeder en haar oudste zuster willen zien. De jaloerse krengen. Ze wilde dit weekend Nova echter wel weer bezoeken om haar kleine zusje weer eens te zien. Of ze kon haar ook gewoon naar hier halen, want anders zaten ze weer met die krengen opgescheept. Dan zou ze wel wat mooie mascara voor haar zusje kopen. Ze begon de leeftijd te krijgen dat haar wimpers voller werden en dat mocht ook gezien worden. Ze zou vast een beauty worden als zij. En als ze geen make-up wilde, zou ze dat proberen te accepteren. Dat zou wel moeilijk worden haar kennende, maar ach. Voor haar kleine zusje had ze alles over. Ze was bij haar zusje soms een heel ander persoon. Veel rustiger, minder op haarzelf gesteld. Mensen vonden dat aangenaam, maar zij gedroeg zich liever zoals mensen dachten dat ze was: een verwende trut. Toch scholen er echte gevoelens onder dat truttige gedrag, maar dat toonde ze niet graag. Ze wilde mensen laten geloven dat ze enkel goed was in overdrijven en flirten. En voor een deel was dat ook het enige waar ze goed in was, maar ze kon ook aardig zijn en behulpzaam. Met nadruk op kon, want die aandacht verdienden die mensen hier nog niet. Enkel haar zusje verdiende dat. Alice sloeg haar haren uit haar gezicht, bracht lichte mascara aan en pakte de creditcard van het tafeltje. Een tikkeltje achteloos gooide ze het in haar tasje, draaide zich om en zwierde haar haren over haar schouder. Ze had haar favoriete hoge pumps, jurkje en halsketting aangetrokken, maar hier op pumps lopen was vreselijk lastig. Ze trok de krengen dan ook even uit om gauw het schoolplein achter zich te laten en eenmaal op de weg naar Oak’s Field zijnde trok ze ze weer aan. Ze glimlachte toen de winkels al in haar gezicht op begonnen te doemen, maar haar glimlach viel van haar gezicht toen ze zag hoe de winkels erbij stonden. Ieuw. Nodig een schoonmaakbeurt nodig en zo. Ach ja. Ze rende de eerste beste winkel in en begon tussen de kleding te neuzen. Oké, ze moest toegeven dat de kleding die ze hier verkochten niet heel slecht was, maar het kon nog altijd beter. Haar ogen bleven hangen op een paskamer en snel begon ze met passen. Ze keurde zichzelf in de spiegel, knikte en deed haar jurkje en haar hoge pumps weer aan. Ze wilde net langs iemand lopen toen haar voet achter iets bleef haken en ze languit op de grond viel. Godsamme, dat had zij weer zeg!

De klap was gelukkig niet al te hard geweest. Haar knieën waren tegen de grond gekomen, maar het leek niet alsof ze echt beschadigd waren. Ze had haar armen instinctief uitgestoken om haar val te breken. Daar had ze spijt van, want nu klopten haar armen pijnlijk. Haar blik gleed even kort naar haar armen, maar alleen haar handen leken een beetje geschaafd te zijn. Met een vies gezicht keek ze naar de kleine velletjes die loszaten en naar het beetje bloed dat zich daar ophoopte. Ze wilde zich net omdraaien toen ze iets hoorde snuffelen aan haar. Ze verstijfde. Oh nee. Een beest. Ze haatte beesten. Honden, slangen, leguanen, leeuwen, leeuwinnen,… wat het ook was, ze haatte het. Behalve katten, want dat was haar dierlijke vorm. En zo gedroeg ze zich ook wel: verwend, koppig en niet om zonder handschoenen aan te pakken. Ze draaide haar hoofd met een ruk om en keek recht naar het gevaarte dat boven haar hing. Ze slaakte een gil toen ze zag dat het een draak was en negeerde de jongen zijn vraag compleet. ‘HAAL DAT VIEZE BEEST VAN ME WEG!’ gilde ze tegen hem. Ze zette haar handen tegen de kop van het beest en duwde het gauw weg waarna ze naar achteren kroop. Ze deed haar jurk wat naar beneden omdat deze door haar snelle bewegingen omhoog was gekropen, negeerde daarmee ook de uitgestoken hand van de jongen en kwam op eigen krachten overeind. Ze besloot om expres geen aandacht aan haar geschaafde handen te besteden, want anders zou ze zich weer misselijk voelen. Ze haatte bloed en alles wat ermee te maken had. Ze haatte het ziekenhuis ook. Ze trok haar wenkbrauwen op terwijl ze naar het beest keek. Een gitzwart beest met groene ogen. Gadverdamme. Dat ze dat zomaar toelieten op Starshine, zeg. Ze vond het niet normaal dat er beesten toegelaten werden die anderen lastig vielen met hun gesnuffel en stinkende adem. Ze sloeg haar lange haren uit haar gezicht, trok haar neus op en keek naar het beest. ‘Luister, als ik je zeg dat alles goed is, ga je dan weg?’ vroeg ze. ‘Ik heb nog veel te doen en nog veel te bereiken in mijn leven. Ik wil nog veel schoenen, jurkjes, truien, rokjes, shirts, broeken en andere belangrijke dingen kopen en wil nog niet doodgemaakt worden. Dus haal dat ding weg of ga zelf weg!’ Haar stem begon steeds panischer te klinken en ze hield haar hand op haar borst zodat ze haar razende hart kon voelen kloppen.

Alice rilde van angst. Ze had echt een hekel aan elk beest dat er bestond. Behalve katten dan. Katten vond ze leuk. Ze waren lief, snoezig, slim en wisten ze wilden. Een beetje zoals zij dus, buiten het feit dat zij niet echt lief was dan. Maar goed, dat waren de kleine details. Over het algemeen was ze – en dat vond ze zelf, daar was ze heilig van overtuigd – best een leuk persoontje om mee om te gaan. Mits ze een goed humeur had, ze je aardig vond en je deed wat ze wilde natuurlijk. ‘Het maakt me niet uit of het mensenvlees eet of niet, haal het weg!’ riep ze nu haast hysterisch naar hem. Begreep hij de ernst van de situatie soms niet? Haar hamerende hart en haar transpirerende huid waren heus geen leuk dingen om mee te maken, hoor! Zweet zorgde ervoor dat haar huid nat werd en ging stinken, iets wat ze vreselijk vies vond. Hij kon dus maar beter naar haar luisteren en dat beest weghalen of ze zou maatregelen nemen. Gelukkig leek de jongen de ernst van de situatie dan toch in te zien en de draak ging weg. Het voorstel dat de jongen deed zorgde ervoor dat ze ging denken. Als ze in zijn bijzijn verkeerde, zou ze nog steeds in de buurt van zijn draak zijn. Aan de andere kant waren er helemaal niet veel jongens die voorstelden om haar tassen te dragen en dat was iets wat voordelig kon uitkomen. ‘Oké, als je dat beest op afstand houdt, vind ik het goed,’ zei ze nadenkend. Vervolgens liep ze naar hem toe en duwde de tas in zijn hand met de kleren die ze net had gekocht. Ze moest hem wel goed in de gaten houden, want dadelijk was hij een dief en ging hij wegrennen met haar spullen. Dat wilde ze wel eens testen. Grijnzend besloot ze om naar een lingeriewinkel te gaan. Hij was zeker jonger dan haar, maar hij moest er ooit in zijn leven eens geweest zijn, niet dan? ‘Ik durf te wedden dat je ooit wel eens samen met je moeder in een lingeriewinkel bent geweest omdat zij daar iets wilde kopen?’ vroeg ze zo luchtig mogelijk aan hem terwijl ze voor de etalage van de lingeriewinkel ging staan. Ze ging hem ongemakkelijk doen voelen. Dat was zijn eigen schuld. Had hij haar maar niet met die vreselijke draak van hem aan moeten vallen. Ze sloeg haar armen over elkaar heen en keek van de etalage weer terug naar hem, grijnzend wachtend op antwoord.

Terwijl de jongen tijd nam om de vraag te beantwoorden, liet Alice haar blik naar de etalage glijden. Ze trok haar neus op toen ze een lelijke kanariegele BH voor haar neus zag hangen. En wie droeg dit ding in godsnaam? Misschien was het de bedoeling dat je dat ’s nachts moest dragen als je een wandeling ging doen in een woud en ze je makkelijk wilden vinden? Een soort fluo-BH in plaats van een fluo-vestje? Ze grinnikte al bij het idee. Ze draaide haar hoofd en luisterde naar de jongen zijn antwoord. Ze grinnikte. Dat maakte het eigenlijk nog leuker. Ze had zin om naar binnen te gaan en hem mee te trekken, maar ze had geen idee hoe oud de jongen was. Dadelijk was hij jonger dan zestien en dan kreeg zij nog de schuld ook. Hoewel… zolang hij geen dertien was was het in orde, toch? ‘Dit hier is een lingeriewinkel,’ legde ze uit alsof ze het tegen een kind van drie had. ‘Ze verkopen er slipjes, strings, BH’s en leuke dingen die je ’s nachts kunt dragen als je spannende dingen gaat doen.’ Ze verlaagde haar stem expres toen ze dat zei zodat er geen twijfel mogelijk was over waarover ze het had. Ze hoopte dat hij zich nu vreselijk ongemakkelijk voelde. Ze hoopte dat hij haar spullen zou droppen – zachtjes natuurlijk, want haar pas gekochte kleding mochten geen kreukels vertonen! – en weg zou rennen. Dat zou nog de beste reactie zijn die ze van hem kon krijgen. Ze legde een hand tegen de deurstijl en grijnsde naar hem. ‘Dus…’ Ze liet even een dramatische stilte vallen. ‘Heb je zin om mee naar binnen te gaan? Misschien zit er wel iets leuks voor je tussen. Of voor je vriendin.’ Ze durfde te wedden dat deze uk nog geen vriendin had. Eigenlijk was ze best wel gemeen. Maar ach, heel de wereld was gemeen, dus één persoon meer of minder maakte het verschil niet echt.

Haar ijzige paarse blik bleef op hem hangen terwijl een vals glimlachje zich om haar lippen speelde. Haar paarse ogen fonkelden gemeen terwijl ze wachtte op een antwoord. Ze kon aan zijn lichaamstaal duidelijk zien dat hij hier geen zin in had, maar was dat iets wat haar ook maar één ding kon schelen? Nee, helemaal niet. Ze vond het leuk om mensen te treiteren, om mensen één stapje voor te zijn. Het zat in haar bloed en dat zou ook voor altijd zo blijven. Misschien was er diep in haar een deel dat aardig kon zijn, maar dat kwam zelden naar buiten omdat ze dat gewoon niet wilde. Ze gedroeg zich liever als een verwend, gemeen kreng dan dat ze haar ware zelf zou laten zien aan deze losers. Niemand verdiende het om de zachte Alice te zien, de Alice die ze was een aantal jaar geleden. Rond haar twaalfde begon dat te veranderen door de verslechterde band met haar moeder en omwille van het feit dat meer naar haar broer en naar haar zus werd gekeken. Haar jongere zusje en zij werden gewoon achter gelaten. Haar moeder voelde zich daar niet eens schuldig over, maar haar vader wel. En daarom gaf hij haar nu alles wat ze wilde, maar een beetje liefde geven die hij o zo graag aan haar oudere zus schonk? Nee, dat kon dan weer niet. Ze schoot uit haar gedachten toen de jongen aangaf dat hij naar binnen wilde gaan. Ze haalde haar schouders op, toonde haar valse glimlach weer om haar lippen en liep vervolgens naar binnen. Haar ogen bleven hangen op de lelijke BH’s en slips die er hingen. Ze probeerde er eentje uit te zoeken waar hij zich zeker ongemakkelijk om zou voelen en had er algauw eentje gezien dat hem zou doen huiveren. Als hij nu een paar jaartjes ouder was geweest, hadden ze hier een leuk spelletje van kunnen maken. Alice wist echter wel waar de grens was en deze was er duidelijk een die niet overschreden mocht worden. Jammer, maar het zij zo. Op haar gemakje, alsof ze hier echt alle dagen rondliep, liep ze naar een rode BH die gemaakt was uit kant. Ze hield het ding uitdagend voor de jongen zijn neus en trok haar wenkbrauw op. ‘Wat denk je? Leuk voor een nachtje uit met je vriendin?’ Ze liep naar voren en drukte de BH tegen zijn borstkas zodat het net leek alsof hij het aanhad. ‘Ik denk dat het een maatje groter moet. Wat vind je zelf? Ze mogen uiteraard niet gaan hangen, natuurlijk.’ Ze grijnsde vals naar hem en hing de BH terug waarna ze haar handen in haar zij zette en wachtte op antwoord.

De knalrode kop die hij momenteel had was gewoon te leuk om naar te kijken. Niet omdat hij één of andere knapperd uit een tijdschrift was, maar gewoon omwille van het feit dat hij het zwaar had met haar. Ze kon het zich wel indenken. Er waren wel meer jongens die het zwaar hadden met haar. Ze was dan ook niet één van de gemakkelijkste en dat mochten ze heus wel weten. Deze jongen werd niet zomaar een vriend van haar. Nee, daar moest hij toch echt wel wat moeite voor doen en hij moest er ook een hoop pijn voor ondergaan. Ongemakkelijke, vernederende pijn in dit geval. Of het echt pijnlijk was wist ze niet, maar ze had al wel mensen waaronder meisjes van zijn leeftijd verbaasd naar hun zien kijken. Het gaf haar een goed gevoel. Eindelijk had zij de touwtjes eens een keertje in handen en niet een ander. Eindelijk kon zij eens een keertje genieten van andermans ellende en konden ze dat voor één keer niet bij haar. Ze keek met haar paarse ogen naar hem en trok haar wenkbrauwen op. Ze pakte de BH terug – uiteraard zorgend dat het haar maat was – en bestudeerde het kledingstuk overdreven. ‘Weet je, ik denk dat je gelijk hebt,’ sprak ze. Haar ogen keken hem gemeen aan. Vervolgens deed ze het kledingstuk in haar rechterhand en pakte zijn hand met haar linkerhand. Ze begon hem mee te trekken naar de kleedkamers, duwde hem in één van de stoelen en draaide haar hoofd naar hem terwijl die gemene glimlach nog steeds om haar lippen lag. Ze deed een teken naar hem dat hij even moest wachten, ging één van de kleedkamers binnen en begon haar bovenlijf te ontbloten. Ze pakte de BH en deed deze aan. Echt waar, ze zou ervoor zorgen dat het arme schaap gewoon gillend weg zou rennen. Ze keek naar de BH in de spiegel en vond het, ondanks dat het een tuttig winkeltje was, toch wel een mooi ding. Haar rondingen kwamen er mooi in uit en werden zelfs wat omhoog gedrukt omdat het schijnbaar een push-up BH was. Des te meer reden om te lachen. Ze opende plagerig de kleedkamer en stak haar hoofd naar buiten. ‘Oh neefje, je moet even komen kijken of deze wel geschikt is voor me. Ik moet er goed uitzien op mijn date vanavond, hoor,’ zei ze met luide stem. Ze hoorde gegiechel van een paar tutjes verderop en grijnsde uitdagend terwijl haar paarse ogen naar hem zochten. Ze deed het gordijn wat meer open zodat de BH redelijk goed zichtbaar was en sloeg haar haren over haar schouder.

Een gemene glimlach kwam om haar lippen toen ze het gezicht van Syrax zag. Het was duidelijk dat de jongen zich geneerde voor de situatie. Niet dat dat haar iets uitmaakte, want hij was heel deze oorlog begonnen. Hij had haar belachelijk gemaakt door die vieze draak van hem haar te laten likken, dus daar moest hij nu de prijs voor betalen. Dat er over haar gepraat zou worden in dat lelijke kasteel kon haar niks schelen. Ze had sowieso een hekel aan de meeste mensen van die rotacademie, dus dat zat wel goed. Bovendien had ze het gevoel dat Syrax hier meer onder zou lijden dan zij omdat hij juist het type leek dat zich dit soort dingen wel erg aantrok, anders zou hij nu niet rondlopen met zo’n rood hoofd. Zack zou hier bijvoorbeeld heel rustig op hebben gereageerd en waarschijnlijk niet eens aandacht hebben besteed aan het feit dat haar rondingen zo bloot voor hem waren. De gedachte aan de jongen liet haar even grinniken. De dag dat hij het bed met een meisje zou delen werd de dag dat zij geen bitch meer zou zijn. Nooit dus. Ze richtte haar paarse ogen weer op Syrax. ‘Wat ik bedoel?’ vroeg ze poeslief, maar voor hem duidelijk de gemene ondertoon laten horend in haar stem. ‘Ik bedoel dit,’ sprak ze. Ze wees naar de BH en duwde haar boezems tegen elkaar zodat het stof wat naar voren schoot. Ze hield vervolgens een deel van het stof dat zich om één van haar boezems sloot vast en trok het naar voren zodat haar boezem uit de BH dreigde te vallen. ‘Dit hier,’ sprak ze nog eens terwijl ze wat dichter ging staan zodat het wel duidelijk werd waar ze het over had. Ze draaide nog een rondje zodat hij de sluiting achter ook kon zien en keerde zich daarna glimlachend weer naar hem toe terwijl ze de BH weer netjes op zijn plaats duwde. Ze zou maar niet te ver gaan met deze jongen, want dan zou hij echt in zijn broek pissen en werd zij bestraft omdat hij waarschijnlijk minderjarig was. Ze legde haar arm tegen de rand van de kleedkamer en wachtte vervolgens af op wat hij zou gaan doen of zeggen. Waarschijnlijk niet al te veel.

Alice voelde een lichte glimlach om haar lippen komen toen ze zag hoe Syrax reageerde op haar boezems. Zelfs een vijftienjarige kon zoiets niet weerstaan. Ze nam in elk geval toch aan dat hij minstens vijftien of zestien moest zijn, want hij leek echt nog piepjong. Eigenlijk was dit veel te traumatisch voor hem. Dan zou hij later een vriendin krijgen en dan zou hij al kunnen zeggen dat hij al ervaring had met boezems. Dan zou zijn vriendin woedend worden en hem een slag in zijn gezicht geven. Alleen de gedachte liet haar al sidderen van de spot. Haar ogen haakten zich in de zijne vast. Ze zweerde dat ze zijn gedachten bijna kon lezen. Dat hij haar boezems wilde vastpakken. Jammer, maar dat lolletje ging ze hem niet gunnen. Hij was veel te jong voor haar. Dadelijk zou zij opgepakt worden. Ze had best behoefte aan wat mannelijke aandacht, maar zo jong hoefde voor haar nu ook weer niet. Ze kon niet bepaald zeggen dat heilig was wat betrof naar bed gaan met anderen, maar ze was nog altijd niet iemand die echt met iedereen het bed wilde delen. Ze moesten wel een beetje van haar leeftijd zijn en een beetje pit hebben, want dit jochie zou al in zijn broek schijten als ze haar BH zou uittrekken. Ze boog zichzelf naar voren, naar zijn oor en zorgde dat haar ademhaling over zijn oor ging zodat hij dat zeker moest merken. ‘Jammer dat je zo jong bent,’ fluisterde ze in zijn oor. ‘Anders hadden we vast het één en ander samen kunnen doen. Maar dat is strafbaar voor mijn leeftijd, dus laten we het maar op kijken houden, niet?’ Met een valse grijns trok ze zich terug, deed de voorkant van haar BH snel naar beneden en weer terug en deed vals lachend het gordijntje dicht. Sukkel. Nou ja, in elk geval was de BH wel goedgekeurd, dus zou ze hem nemen ook. Dan had ze toch weer wat verdiend aan dit uitstapje met hem, maar dat was gewoon echt te leuk geweest. Dacht die jongen nu werkelijk dat hij zulke dingen bij haar mocht doen? Eh… Dus niet!

Het duurde niet lang voordat Alice haar BH had verwisseld voor diegene die ze eerst droeg. Ze trok haar shirt weer over haar hoofd en voelde nog even langs de stof van de BH. Ze had nog wel een paar gemene plannetjes met de jongen. Als hij daar nog zin in had en niet al gillend weg wilde rennen. Ze had heus wel gezien hoe opgewonden hij raakte van haar. Zij helaas niet van hem. Er was wel wat meer nodig dan een knappe kop om haar opgewonden te maken. Hij was niet de knapste die ze tot nu toe had gezien, maar hij was ook niet lelijk. Het zat er een beetje tussenin. Ze wist echter zeker dat als ze hem dat zou zeggen, dat hij in huilen uit zou barsten omdat hij het als een belediging opvatten terwijl het voor haar doen eigenlijk nog wel een compliment was. Een lichte glimlach gleed om haar lippen terwijl ze de BH vastpakte, het gordijn opzij schoof en hem aankeek. Ze was verbaasd over het feit dat hij er nog steeds stond. Ze zag dat hij boos was, maar dat kon haar niks schelen. En als hij iets probeerde te doen, zou ze hem terug aanvallen. Ze was ouder en had op alle vlakken meer ervaring dan hem. Maar als die rotdraak op haar afkwam, dan was ze er waarschijnlijk geweest. Toch leek zelfs die draak geen bedreiging te volgen. Het meisje gooide de BH naar hem toe. ‘Vangen!’ riep ze nog en ze lachte. Ze had haar shirtje expres wat lager getrokken dan nodig was zodat haar decolleté goed te zien was. Ze ging wat dichter bij hem staan. ‘Zullen we afrekenen?’ vroeg ze doodleuk terwijl er een gemene glans in haar ogen verscheen. Ze duwde hem vervolgens opzij met haar heup en liep al naar de kassa toe. Hij mocht zelf kiezen wat hij met stofje BH deed. Als hij het uit woede kapot zou maken omdat zij het leuk vond, moest hij de schade aan de winkel betalen. Als hij het weggooide, werden ze kwaad op hem en moest hij het oprapen omdat hij slecht omging met het materiaal van de winkel. Als zij hem was geweest, zou ze de BH gewoon naar de kassa brengen. Het was niet dat ze hem daarna direct met rust ging laten. ‘Weet je trouwens zeker dat je niks meer voor je vriendin wilt kopen?’ riep ze toen ze langs iemand kwamen die het logo van de winkel op zijn T-shirt droeg. De jongen fronste zijn wenkbrauwen en keek de bruinharige jongen aan waardoor Alice grinnikte. Perfect.

Alice probeerde een gemene lach in te houden zodra ze Syrax’ gezicht zag. Ze kon gewoon aan zijn uitdrukking zien dat wat ze daarnet had gedaan niet helemaal zijn zin was geweest. Hij had haar natuurlijk het liefste in die kleedkamer willen duwen en haar willen betasten. Jammer voor hem, maar hij was te jong voor haar en zij kon opgepakt worden als ze foute dingen met hem deed. Natuurlijk was het even door haar hoofd geschoten om het gewoon te doen en zich niks aan te trekken van de wet, maar de straf die dan boven haar hoofd hing was veel groter dan ze wilde toegeven en bovendien was het nu ook weer niet bepaald imponerend om met zo’n jonkie het bed te delen. Daarbij wilde ze hem ook weer niet traumatiseren. Zij had gewoon een veel te mooi lijf voor hem, iets waar hij pas aan kon komen als hij ouder was. Als ze dan nog op deze school zat. Wie weet was ze dan allang van school, had ze een man en was ze gelukkig getrouwd. Alleen de gedachte liet haar al grijnzen. Nee, zij was niet gemaakt voor een relatie. Ze was niet gemaakt om gelukkig te zijn met een man. Ze kende het woord liefde niet eens, laat staan dat ze het kon toepassen. Ja, ze voelde liefde voor haar kleine zusje, maar dat was iets heel anders. Ze grinnikte even toen ze Syrax’ opmerking hoorde en deed haar portemonnee open om de BH te betalen. Tegelijkertijd dat ze aan het afrekenen was, probeerde ze iets te bedenken waarmee ze hem weer kon pesten. Ze kon natuurlijk even langs de winkel gaan waar ze make-up verkochten om daar vervolgens vervelende vragen over te gaan stellen. Ze zag hem al echt met een geïrriteerde frons naar haar kijken tot ze klaar was met over make-up te bazelen. Ze nam de BH mee in een tasje en draaide zich naar Syrax toe. ‘Dus dat wilt zeggen dat je mee gaat?’ vroeg ze gemaakt vrolijk aan hem. Ze wenkte hem ondertussen en liep vervolgens de lingeriezaak uit. Ah, aan deze zaak zou ze echt hele leuke herinneringen aan overhouden. Vooral dan vanwege het feit dat Syrax elke keer een rode kop zou krijgen als hij langs deze winkel zou wandelen waarin hij opwinding had gevoeld voor iets dat hij niet had gekregen. Leuk om later aan zijn eerste vriendinnetje te vertellen. ‘Want ik durf te wedden dat je van make-up niet opgewonden raakt, wel dan?’ vroeg ze en ze gaf hem een knipoog. Nu mocht hij zich gaan schamen om het feit dat ze heus wel had gezien dat er zich een tent in zijn broek had gebouwd toen ze daar zo voor hem had gestaan in de kleedkamer. Oh, wat hield ze hier toch van, zeg!