Words 579
Mood Happy, nervous, excited
Notes Derpish

Een irritant gepiep schalde door de ruimte. Waarom had ik een alarm gezet? Het was toch weekend? Ik zuchtte. Was ik het weer vergeten afzetten? Ik rolde me even om en wou verder slapen, maar toen keek ik naar de tijd en zag dat het geen 6 uur was, maar iets later. Juist, ik had vandaag een afspraak. Een winkeluitje, samen met Zack. Een glimlach verscheen op mijn gezicht terwijl ik uit bed sprong en me naar de badkamer begaf. Ik had er zin in!
Op m'n gemak maakte ik me klaar. Haasten hoefde niet, ik was op tijd opgestaan dus zou ik niet te laat komen, ook al deed ik alles lekker rustig. Even twijfelde ik terwijl ik het tubetje lipgloss opendraaide. Wat als hij nu niet van lipgloss bij meisjes hield? Als hij liever een natuurlijk meisje had? Al zag ik er toch net dat tikkeltje beter uit met mijn lippen in een kleurtje...
Uiteindelijk gleed het borsteltje toch over mijn lippen, waardoor ze een subtiele roze glans kregen. Ik gaf een flauw glimlachje aan mijn spiegelbeeld. Mijn haar lag misschien niet zo mooi en de wallen van het slaaptekort van vorige dagen waren nog steeds zichtbaar. Ik zag er allesbehalve op m'n best uit. Zucht.
Zonder nog een blik in de spiegel te werpen, liep ik verder. Snel greep ik een skinny jeans en een hoop truien. Ik nam de eerste van de stapel. Te opvallend. Tweede, te simpel. Derde, had nog iets. Vierde, waarom had ik dit ooit gekocht? Vijfde, oké. Ik hield de derde en de vijfde naast elkaar. De ene was een grijze met een zilverkleurig randje en de andere was één in donkere tint turquoise. Uiteindelijk nam ik de grijze. Oh god, was dat niet te saai? Alhoewel dat zilveren randje het nog wel leuk maakte..
Ik keek naar de klok. Wow, had ik zo lang bezig geweest? Ik zou al bijna mogen vertrekken als ik niet te laat zou willen zijn! Zonder nog langer verder te denken, deed ik de grijze aan, een leren jasje erover en zwarte sneakers aan mijn voeten. Snel nam ik mijn portemonnee, waar ik gisteren al een beetje geld in gedaan had, en stak hem in een schoudertasje. Goed, klaar om te gaan!
Buiten scheen een aangenaam zonnetje. De temperaturen waren tot mijn grote vreugde al weer lekker aan het stijgen. Van al die koude en sneeuw was ik inmiddels al een beetje beu aan het worden, dus de zon kwam op tijd weer terug, gelukkig.
Iedereen om me heen leek er blij mee te zijn, hier en daar waren mensen aan het genieten van een lekker hapje of drankje op het gras, en zelf koppeltjes zaten gezellig tegen elkaar aangedrukt te lachen. Valentijn was dan wel al voorbij, maar het romantische gedoe was duidelijk nog lang niet voorbij... Om eerlijk toe te geven, ik was misschien wel een béétje jaloers..
Zonder er verder aan te denken, liep ik verder. We hadden afgesproken aan een hegje en ik geloofde dat ik er nu dicht bij was. Alert gleden mijn ogen langs de menigte. Plots voelde ik een nerveuze kriebel in mijn maag en een glimlachje op mijn gezicht: daar stond hij, tegen het hegje, precies zoals we afgesproken hadden.
Nog geen 10 seconden later stond ik naast Zack. 'Hoi,' zei ik. 'Alles goed?' Ik schonk hem een glimlachje terwijl mijn ogen vrolijk glansden. Ik had zin in vandaag, en dat was zeker aan me te zien!

Words 558
Mood Happy
Notes -

Een glimlach verscheen op Zacks gezicht na mijn begroeting. 'Hallo!' antwoordde hij vrolijk terwijl hij lichtjes zwaaide naar me. 'Alles is prima met me, alleen heb ik geen shorts meer voor in de zomer, dus ik moet er nieuwe gaan halen. Hoe gaat het met jou en wat moet jij hebben van nieuwe kleding?' Ik knikte kort en opende daarna mijn mond om antwoord te geven op de vraag die hij stelde.
'Ook goed hoor, en ik denk dat ik ook wat nieuwe shorts nodig heb.' Plots viel me te binnen dat ik ook een nieuwe zonnebril nodig had, nadat ik per ongeluk op mijn tas was gaan staan. Resultaat: de 2 glazen waren eruit en één ervan was gebroken, en de linkse poot van de bril stond iets te veel naar opzij. 'En een zonnebril.' voegde ik er nog aan toe. Voor de rest had ik niet echt iets gepland, als ik ergens een leuke bikini of een mooi jurkje voor de zomer zag, zou ik het waarschijnlijk ook kopen, maar deze zou ik toch zeker graag mee hebben.
Er stond een hele menigte voor ons. Ik zag dat Zack langzaam aan het vertrekken was. Uit gewoonte richtte ik mijn ogen op de grond, oplettend voor voeten waar ik niet op mocht trappen, toen ik merkte dat Zack zijn hand uitgestoken had in mijn richting. Met een glimlach keek hij achterom. 'Kom we vertrekken.' Ik keek even op naar zijn gezicht met die prachtige glimlach en dan weer naar zijn hand die nog altijd in mijn richting uitgestoken was. Het zou echt fantastisch zijn om die vast te houden, maar ergens was ik er zenuwachtig voor: wat als m'n handen te hard zweetten? Of wat als hij zijn hand gewoon graag naar achteren uitstak en het helemaal niet voor mij bedoeld was? Zou ik daar een excuus voor kunnen bedenken?
Goed, als hij verbaasd vroeg wat ik in godsnaam aan het doen was, zei ik dat ik dacht dat ik verdwaald ging raken in de menigte en voor de zekerheid zijn hand vasthield, omdat dat helemaal niet vreemd klonk. Ja, het klonk ontzettend vreemd, maar goed..
Ik stak mijn hand uit naar de zijne en plooide mijn vingers om zijn hand. Het leek alsof zijn hand elektrisch geladen was: ik voelde de schok door mijn arm gaan, recht door alle aderen die leidden naar mijn hart, met als reactie dat het iets sneller begon te slaan.
Lichamelijk contact was iets waar ik het vaak nogal moeilijk mee had. Het had niet echt een reden, vaak voelde ik me een beetje ongemakkelijk als mijn been nog maar iemand anders been aanraakte. Dit voelde dus zeker raar: ik had zin om mijn hand weer terug te trekken en voor altijd in mijn zak te laten glijden, maar overal rond ons liepen mensen en ik wou Zack niet kwijtraken in de massa.
Ik leunde ietsje dichter naar Zacks gezicht zodat hij me zou horen boven het gepraat van de menigte. 'Welke winkel zou je binnen willen gaan?' vroeg ik. Hij mocht de eerste winkel kiezen: ik wist nog niet zo goed welke winkeltjes hier goed waren, en hij wist dat misschien wel, dus hij kon beslissen. Ik zou wel gewoon achter hem aanlopen: het maakte me echt niet uit waar we heen gingen, zo lang ik maar bij hem bleef.

Words 520
Mood Happy
Notes Mweh it's a bit derp I know

Met mijn hand in de zijne liepen we over straat. Zijn duim aaide over de rug van mijn hand, wat zorgde voor een gevoel in mijn buik als insecten die onrustig heen en weer kropen. Een sprookje leek het. Het zou zo iets kunnen zijn dat ik zou schrijven op een koude saaie middag als ik weer aan het wegdromen was.
Ik vroeg naar welke winkel we gingen, wat me een grijns opleverde. Meteen werd ik meegetrokken naar een van de winkels. Het eerste wat ik opmerkte? De dromerige glimlach van die ene winkelbediende naar Zack toe. Het verlangen om haar een dodelijke blik toe te werpen of haar een stevige mep in haar gezichr te geven ondrukte ik nog net. Kon ze niet even stoppen? Ze was - zoals het merendeel van de bevolking - mooier dan ik, en als ik twee seconden weg zou kijken zou ze misschien al bijna in zijn pashokje kruipen om te zeggen hoe mooi de kleren hem stonden.
'Thayeline... Jij mag keuren...' sprak hij zachtjes terwijl hij langs de rekken keek. Glimlachend gaf ik een kort knikje. Tong niet uitsteken naar de kwijlende bediende... Maar ha! Ik mocht keuren. Bleef jij maar lekker dromen, schat.
Inmiddels had Zack enkele shorts genomen en liep hij haastig naar een pashokje. Terwijl hij er zat, bestudeerde ik even het rekje naast me. Kettingen. Mijn hand gleed langs de touwtjes met de vrolijke hangertjes eraan en bleef even hangen bij een gevlochten wit touwtje waar een zilverkleurig maantje aan hing, ingelegd met glinsterende steentjes. Het touwtje was vrij lang, precies zoals ik mijn kettingen graag had. Ik wou hem van iets dichter bekijken toen ik een stem van achter me hoorde.
'En? Wat vind je ervan?' Met een onzekere blik keek hij me aan. Ik keek naar de shorts die hij aanhad. Een blauwe met een witte streep onderaan. Het was niet mijn stijl, maar oh, ze stonden hem prachtig. De onzekere blik was nergens voor nodig. 'Leuk!' zei ik, iets enthousiaster dan ik wou. Oh god, nu kwam ik vast over als gestoord en geobsedeerd. 'Ze staan je goed,' zei ik er nog bij, erop lettend dat ik niet weer te enthousiast klonk, maar ook niet ongeïnteresseerd.
'Welke heb je nog?' vroeg ik, een blik werpend in het hokje, waar nog een stapeltje lag. Zo veel waren het er niet, dus ik kon nog even wachten tot ik op zoek ging naar wat spullen voor mij. Niet dat ik zo veel geduld had, maar het zou onbeleefd overkomen als ik nu al iets anders ging doen terwijl hij nog bezig was met zijn shorts. Wachten dus. Ik zette mijn rug tegen de muur en glimlachte, afwachtend tot hij tevoorschijn zou komen met het volgende kledingstuk, waarvan ik sowieso zou zeggen dat het mooi was, ook al was het verschrikkelijk. Het laatste wat ik van plan was, was hem kwetsen, en daarvoor zou ik vast een béétje moeten liegen, maar dat vond ik minder erg dan het feit dat ik hem zou moeten kwetsen als ik zei dat ik iets niet mooi vond wat hij gekozen had.

Words 746
Mood Insecure
Notes -
Dresses 1 / 2

Zack begon uitbundig te glimlachen bij het horen van mijn enthousiaste reactie, maar die glimlach vervaagde toen de iets minder enthousiaste zin daarop volgde. Goddamnit, ik had het weer verpest.
'Welke heb je nog?' vroeg ik. Hij wees even naar het stapeltje in het pashokje en verdween er dan weer in. Hij toonde me elke broek die hij had. Hij nam degene die ik aan had gewezen als 'mooi' op zijn arm en hing diegene die hij niet gekozen had terug op de plek waar ze hingen.
Ik liep achter hem aan, tot ik plots bijna een rek omver gooide met mijn heup. Ik kon nog net op tijd mijn arm opzij zwaaien om te voorkomen dat het rek naar voren zwaaide en alles eraf viel. Het enige wat viel was een klein stapeltje shirts. Snel raapte ik ze weer op, vouwde ze slordig en legde ze op een slordig stapeltje terug. Klusje voor de werknemers, niet mijn probleem. Sorry.
Even keek ik opzij naar de andere shirts op het rek. Zuchtend, want ik vond niks dat ik mooi vond. Ik zocht nog naar net iets anders dan wat daar lag, maar ik wist niet precies wat. Ik stond op het punt naar een ander rek te zoeken als ik Zack op me af zag wandelen, waardoor ik onbewust een glimlach op mijn gezicht plakte. Toen hij net voor mij stond, hield hij een armbandje met een zilveren katje eraan voor mijn gezicht. 'Cadeautje.' klonk het met een glimlach. Een blos trok over mijn wangen terwijl ik zijn hand wat naar beneden schoof zodat ik zijn gezicht kon zien. 'Zack...' zei ik, een glimlachje om mijn lippen, 'het is echt lief.. maar... dat kan ik toch niet van je aannemen..'
Het was echt enorm lief maar ik wou niet dat hij zijn geld verspilde aan mij. Er waren wel betere dingen waar hij zijn geld aan kon uitgeven. Plus, ik durfde het niet aan te nemen. Cadeautjes waren leuk, maar ik had er ook een beetje schrik van. Alsof ik te hebberig over zou komen als ik het aannam. Tenzij... Tenzij ik iets teruggaf... Maar ik had geen idee wat ik voor hem moest kopen, ik was slecht in aanvoelen wat mensen wouden, en als ik het hem zou vragen, zou ik zo dom overkomen en dat wou ik niet. Misschien kwam ik er ooit nog achter, en als dat zo zou zijn, kon hij erop rekenen dat ik hem dat zou geven.
Ik keek nog eens op naar hem. 'Toch bedankt.' Ik zette een lief glimlachje op, en liet daarna even mijn blik naar de kassa glijden. 'Ben je klaar? Dan kunnen we naar de volgende winkel. Die zal ik uitkiezen.' Daarna grijnsde ik even, waarna ik wachtte tot hij afgerekend had en terugkwam met de zak met de broeken erin.
Alsof het altijd al een gewoonte was, greep ik zijn pols zoals hij daarnet mijn hand nam en trok hem zachtjes mee, niet dwingend maar ook niet slapjes. Ik wandelde langs de etalages en stopte even bij een winkeltje dat interessant leek. Volgens mij was ik er zelf al eens binnengeweest, al kon ik me niet meer herinneren wat ik er gekocht had. 'Hier?' vroeg ik, waarna ik binnenstapte.
Voor ik naar een bepaald deel liep, keek ik eerst eens rond. Mijn aandacht werd meteen getrokken naar een rek met jurkjes. Ik had geen jurkjes nodig, maar een leuk zomerjurkje kon er altijd wel bij. Shortjes zou ik zo wel zoeken.
Het eerste dat mijn aandacht trok was een wit jurkje uit een soort van witte kanten stof met zwarte randjes, en het tweede was een jeansjurkje met een kanten bovenstukje. Hm, hier had ik voor nu nog wel even genoeg mee.
'Ga jij straks ook voor mij keuren?' vroeg ik glimlachend aan Zack, waarna ik in het hokje kroop. Snel veranderde ik de kleren die ik nu aanhad in het eerste jurkje, het witte. Het was misschien iets te groot want het hing een beetje losjes, maar het rokje waaierde mooi uit, precies zoals ik mijn jurkjes graag had.
Ik schoof het gordijn van het pashokje opzij en keek weer naar Zack, en daarna liet ik mijn blik even over mijn eigen lijf glijden voor zover dat mogelijk was. 'En?' Ik keek weer op. 'Is het niet te... Groot?' Ik had door dat ik ook best onzeker klonk, alsof ik niet zeker was dat dit jurkje wel voor meisjes als ik geschikt was.

Words 456
Mood Nervous
Notes Zit echt met een soort van writersblock.. But I tried ._.

'E-een beetje, m-maar hebben ze dan geen k-kleinere maat?' stamelde Zack terwijl zijn wangen langzaamaan rood werden. Terwijl hij dichter kwam voelde ik de blos bij mij ook al opkomen. 'Ik - ik denk van w-wel...' Damn. Zijn gestamel bracht mij ook aan het stotteren...
Zijn vingers gleden over de zachte stof op mijn linkerschouder en lieten iets achter dat leek op een elektrische schok door mijn arm. 'Hou je getril in - hou je getril in - hou je getril in' herhaalde zich steeds in mijn gedachten. 'S-sorry...' zei hij. Zijn hand had hij inmiddels weggehaald. Hij moest zich niet excuseren. Het kon me niet schelen. Desnoods stond hij maar de hele dag met zijn hand op mijn schouder.
Oké, ik wist dat dat gelogen was. Ik hield niet zo van langdurig lichaamscontact, ook al was het maar een kort moment of een kleine aanraking. Maar dat gevoel dat door mijn arm trok toen hij me aanraakte, hoe kort het ook was...
'G-geen probleem', mompelde ik kort, mijn ogen neergeslaan op mijn schoenen. Ik keek op toen Zack iets uitstak naar me. Een geel shirt met een giraffe erop. 'P-pas e-eens...?' vroeg hij. Ik nam het shirt aan en liet daarbij even - of het expres of per ongeluk was wist ik zelf ook niet erg duidelijk - mijn vingers langs zijn hand die het shirt vasthield gaan. Een korte aanraking die toch voor een schokje kon zorgen.
Ik glimlachte even, een geruststellende glimlach, en draaide me om. Eerst haalde ik een kleinere maat van het jurkje dat ik net genomen had, waarna ik terug naar het pashokje liep. Ik hing het te grote jurkje aan de kapstok en trok weer mijn broek aan en het shirt dat Zack me gegeven had. Het was een enorm opvallend kleur, niet iets wat ik meteen zelf zou kiezen: ik haatte opvallen, en dat gold ook voor mijn kleren. Vaak droeg ik alleen de minder opvallende kleuren, zwart, grijs, wit, donkere tinten. Soms durfde ik er wel eens een kleurtje tussen gooien, een oranje shirt of héél uitzonderlijk een rode broek als ik er zin in had, maar geel had ik nooit durven aan te doen, misschien eens stiekem in mijn kamer om te zien hoe ik ermee stond.
Mijn ogen gleden over de spiegel. Het was misschien niet echt iets voor mij en ook al had ik de juiste maat, het leek alsof al het vet van mijn buik nog beter te zien was. Het was frustrerend. Ik had een gewoon gewicht voor een 16-jarige, maar toch zat er zoveel vet op mijn buik dat niet weg wou. Ik haatte het.
Met een beverige zucht schoof ik het gordijn van het pashokje weer open. 'En?' vroeg ik.

Words 516
Mood Waiting
Notes -

Zack was met zijn hand in zijn gezicht aan het knijpen toen ik naar buiten kwam. 'En?' vroeg ik. Hij draaide zich om. 'Echt prachtig,' zei hij glimlach. De glimlach op mijn gezicht groeide ook toen ik zijn woorden hoorde. Prachtig. Het ging niet om mij, het ging om het shirt, zeiden mijn gedachten. Ik was niet prachtig.
'Je lichaam komt er goed in uit. Dat vind ik enorm belangrijk bij kleren kiezen.' zei hij daarna. Ik knikte even en zag toen hoe hij zijn mobiel bovenhaalde en in de positie hield om - HEY! - een foto te maken. Ik besloot er maar niks van te zeggen - hij moest maar weten als hij een foto van me wou nemen. Het was misschien een raar gedacht om te weten dat een vast verschrikkelijke foto van mij op z'n mobiel stond, maar ik had de moed niet om hem te zeggen dat hij het moest wissen.
'Heb je nog kleding die moet gepast worden?' was zijn volgende vraag. Ik keek even om naar het pashokje. Ik had nog twee jurkjes, maar ik had even geen zin meer om te passen, dus ik zou dat ene in de nieuwe maat maar gewoon nemen en eventueel nog komen wisselen en dat andere weghangen. Kort schudde ik mijn hoofd van nee. 'Ik ga gewoon nog even mijn eigen kleren weer aandoen, dan ga ik betalen en dan gaan we weer naar een winkeltje dat jij kiest.' Ik glimlachte kort en kroop weer in het pashokje.
Ik wisselde snel het gele shirt voor mijn eigen, gelukkig minder opvallende trui. Ik hing de spullen over mijn arm, hing het ene jurkje weg en liep nog even langs een rekje met zonnebrillen naast de kassa. Het linkse was voor meisjes en het rechtse voor jongens. Ik keek even snel naar de zonnebrillen en mijn aandacht werd meteen naar de onderste getrokken. Ik had zo'n model wel eens in zo'n modeblaadje gezien en vond het meteen mooi, dus ik besloot deze mee te nemen. Had ik ook al meteen mijn zonnebril!
Daarna keek ik naar het andere rekje, en meteen zag ik nog een andere mooie. Meteen kwam de gedachte in me op: waarom het niet kopen voor Zack? Als verrassing? Snel nam ik heb en verstopte hem onder mijn arm zodat hij het niet zou zien, en liep daarna naar de kassa. Nadat ik betaald had, liep ik terug naar Zack. 'Dus, waar gaan we nu heen?' vroeg ik glimlachend.
Het was weer zijn beurt, en dat was ergens wel een opluchting voor me: kon de aandacht weg van mij. Het was veel leuker als het even om hem draaide, want eigenlijk was hij veel interessanter dan ik. Zoals iedereen dus, eigenlijk. Even staarde ik naar de grond. Jep. Ik was saai, en ik vroeg me echt af waarom hij met mij wou rondlopen hier. Ik was er blij om, ja, ik was graag bij hem, maar waarom ik?
Ik schudde de gedachten van me af en keek weer met een afwachtende blik op naar hem. Ik was klaar om te vertrekken.

Words 663
Mood Okay
Notes Derpsels

'We gaan wat eten halen, ik heb honger.' antwoordde Zack. Ik knikte even kort om aan te geven dat ik het ermee eens was. Ik had het rammelen van mijn maag genegeerd, maar nu ik eraan dacht, merkte ik op dat ik ook best wel honger had.
Met een licht glimlachje volgde ik hem naar buiten. Ik volgde zijn bewegingen, probeerde alle andere drukke mensen om me heen te negeren terwijl ik op hem lette. Hierdoor hoorde ik dat hij een liedje aan het zingen was. De glimlach op mijn gezicht verbreedde terwijl ik genoot van het geluid van zijn stem - oh, ik zou er uren naar kunnen luisteren. Even lette ik op de woorden die hij zong en kwam tot het besef dat ik het liedje kende. Tuurlijk kende ik het, het was een tijdje mijn favoriete liedje geweest, eerlijk was ik het zelf nog altijd niet beu. Bijna onhoorbaar zong ik de tekst mee, die ik bijna vanbuiten kende.
De woorden trokken me naar mijn herinneringen. Dit was het liedje dat ik zo vaak op repeat had geluisterd op een slechte dag. Het deed me denken aan die ene jongen uit het tweede jaar van het middelbaar, waarvan ik ooit dacht dat hij me leuk vond, maar toen had ik hem zien zitten met een meisje in het park - en ze zagen er niet als 'gewoon vrienden' uit. Ik herinner me het gevoel van mijn hart nog, alsof het gewoon in stukken getrokken werd.
Wat als dit ook zo zou zijn nu? Met Zack? Dat ik op een dag uit mijn kamer kwam, zonnetje scheen, dag kon niet meer stuk, en dan zag ik hem zitten met een ander meisje, op een afstand die iets dichter was dan een vriendschappelijke afstand? Het zou me niet verbazen. Het gebeurde altijd bij me, en daarom was het zo gevaarlijk om verliefd te worden. Het was dom om verliefd te worden. Waarom had ik het dan steeds en steeds opnieuw? Waarom wou ik het dan nooit gewoon opgeven?
Bijna vergat ik dat ik een stad liep met mensen door mijn onophoudelijke gedachten, waardoor ik bijna overreden werd door een fietser. Oh, en ik was Zack uit het oog verloren. Niet goed.
De paniek sloeg al in mijn lichaam als ik de achterkant van zijn haar zag door het raam van een broodjeszaak. Snel spurtte ik de winkel in. Hij had net betaald - hopelijk had hij niet gemerkt dat ik nog maar net binnen gekomen was. Hij gaf me het broodje en een flesje water aan. Wacht, had ik wel gezegd wat ik wou eten? 'Kom, we gaan in het park zitten,' zei hij. Ik volgde hem naar het bankje waar hij ging zitten en ging ernaast zitten. Goed, hoe dicht mocht ik zitten? Ik wou niet te dicht tegen hem aan zitten zodat hij merkte dat ik hem leuk vond, maar ik wou ook niet te ver van hem zitten om aan te geven dat ik hem niet leuk vond. Twijfelend schoof ik zachtjes opzij en bleef uiteindelijk zitten op een wat voor mij normale afstand was.
'Hopelijk vind je het niet erg als ik hetzelfde voor je besteld heb als ik heb.' zei hij zachtjes. Ik schudde met mijn hoofd. Ik zag net dat hij een smos had besteld met kaas, hetzelfde wat ik altijd nam. '... Het spijt me zo...' sprak hij terwijl hij naar de grond staarde.
Mijn mond viel lichtjes open maar sloot zich snel weer. In een onbewuste gedachte legde ik mijn hand op zijn schouder. 'Geen probleem, ik bestel dit toch ook altijd.' Ik kantelde mijn hoofd een beetje schuin en zette mijn liefste glimlach op, hopend dat hij zich niet meer schuldig voelde, tot ik besefte dat mijn hand op zijn schouder lag. Snel trok ik mijn hand weg, mompelde een korte verontschuldiging met vuurrode wangen en haalde de plasticfolie die rond het broodje zat eraf, waarna ik een hap in het broodje zette.