Het zachte tikken van het regen, tegen de slaapkamerraam, had het meisje vroeg gewekt. Met een slaperig gezicht, en een lange geeuw was ze opgestaan. Zodra haar blote voeten de grond hadden aangeraakt, was ze met een rilling naar de kast gerent. Daar lag haar kleding in, en kon ze snel een paar sokken uit vissen. Nadat ze de sokken had aangetrokken, was ze de badkamer in gehaast, en had ze zichzelf een blik in de spiegel gegund. Haar haren stonden in pieken overeind, waardoor haar uiterlijk er erg onverzorgd uit zag. De wallen onder haar ogen lieten haar al niet gezond ogen, en dat maakte het ongetemde haar het nog erger. Hopelijk zou ze naar een korte douche er stukken beter uitzien. Haar grijze ogen, die er nu nog tamelijk rustig uit zagen, keken met een kille blik naar haar slaperige spiegelbeeld. Met een neppe glimlach draaide ze zich om en zocht ze naar haar douchespullen. Een van haar kamergenootjes, of afdelingsgenootjes had duidelijk de badkamer overhoop gehaald. Waardoor ze wat langer moest zoeken naar de juiste shampoo. Meteen daarna haalde ze een badhanddoek en haar sportkleding uit de kast. Waarna ze de deur dicht deed, en snel onder de douche sprong. Binnen een klein halfuurtje was ze aangekleed en wel op weg naar de gymzaal. De regen zal haar toch langer uit haar slaap houden, en ze moest nodig eens haar conditie wat op orde stellen.

De weg naar de gymzaal toe, was stil en redelijk saai. Enkel haar voetstappen klonken door de lege gangen van het schoolgebouw, waardoor ze een keer in de zoveel tijd schichtig rond keek. Ze zou geen straf krijgen, omdat de vastgestelde tijd van binnenblijven al voorbij was. Er waren veel, en strenge schoolregels. Regels die zwaar telden, en waarbij een leerling goed op moest letten. Al hielp het wel mee dat ze ook een gedeelte Shadraans bloed bezat. Dat was dan ook een van de enige keren dat een halfbloedje zijn goed voor haar werkte. Thuis werkte het juist tegen haar, en vele mensen hadden moeite halfbloedjes als volwaardig te zien. Thuis had ze veel energie kwijt gekund in het oefenen en trainen van haar spieren en conditie. Ze kon lange afstanden rennen als het nodig was, en soepel weg springen mocht er een aanval zijn. Toch wist ze dat ze erg achteruit gegaan was sinds die tijd. Haar geest, en emotionele staat hadden haar lichaam verzwakt, en nu was ze niets meer dan een zombie.

Met een nadenkende zucht opende ze de gymzaal en keek ze rond. Het leek tamelijk leeg en stil te zijn, waarschijnlijk omdat er al een hele poos geen leraar was geweest. Met een paar onwennige passen liep ze de zaal dan ook in, voordat ze haar armen strekte. Haar spieren opwarmen ging vaak snel, maar was ook onmisbaar. Zonder opgewarmde spieren zou ze zich bezeren en vreselijke spierpijn krijgen. Sporten was eigenlijk haast het enige waar ze niet al te veel moeite voor hoefde te doen. Haar magie kalmeerde dan ook vaak, en ze raakte sneller opgekropte energie kwijt. Ze had een behoorlijke hoeveelheid opgekropte energie. Het was een kwestie van tijd voordat het probleem uit de hand zou lopen. Haar grijze ogen gleden langs de muur, terwijl ze de activiteit voor die dag overdacht. Misschien zou een stukje joggen en rennen haar goed doen. Met haar gedachten afwezig durfde ze niet wat moeilijkere dingen uit te halen. Met een rustige en diepe zucht begon ze te lopen. Ze was best snel, zeker voor haar leeftijd en lengte. Terwijl ze het nog steeds rustig aan deed, ze had zichzelf getraind lange afstanden te lopen, en dan was het belangrijk niet te snel te willen in het begin. Anders verspilde je alle energie in het eerste stukje van de baan, om vervolgens te moe te zijn om echt te rennen als het nodig was. Haar regelmatige en diepe ademhaling niet blijken dat ze ontspannen bezig was. Eindelijk had ze tijd om even alles los te laten.