Het was zo'n dag geweest als waar je er maar één in de zoveel jaar van kreeg. Zo'n dag waarop je je halverwege besefte dat je beter in je bed had kunnen blijven liggen. Het gedonder was vanochtend vroeg al begonnen, toen hij zijn bed uit gejaagd was met een spoedbericht dat hij onmiddellijk naar Puffoon moest komen. Dat spoed had uiteindelijk minder spoed geleken dan hij had gedacht. Het was maar wat je zelf belangrijk vond en het waren dingen geweest waar hij liever Sylvester op af had gestuurd. Iets waar hij ook nog steeds aan moest wennen. Maar ach, hij zou de knul een eerlijke kans geven. De rest van de dag was hij op en neer tussen planeten en steden gevlogen. Ronodan was pas een half uur geleden weer aangekomen op het terrein van de academie. Maar hij liet de weg naar de school links liggen en zette koers naar Oak's Field. Dit was een van die dagen dat je oprecht kon zeggen ''ik heb behoefte aan een borrel''. Hij was helemaal klaar met vandaag. Het was al vreselijk laat en veel dingen waren al dicht. Een van de weinige opties die over was gebleven was the Jolly Jester. Een plek waar hij op elke andere dag geen voet binnen had gezet. Maar vanavond was de dorst groter dan de afgunst en stapte Ronodan toch maar naar binnen. Hij zocht zijn weg naar de bar waar hij plaats nam en wachtte tot de barman hem opmerkte. Gelukkig voor hem gebeurde dit nog vrij snel. 'Een whiskey,' sprak hij zacht en lichtelijk schor. Zijn blik ging opzij langs de bar. Er zat een vrouw die al aardig onderweg was. Maar wacht, hij kende haar. Dat blonde haar, die rode ogen. Het was de vrouw die hij nog niet zo heel lang geleden op het grasveld was tegen gekomen. Zijn blik was nog een paar seconden op haar gericht toen overduidelijk een scholiere aan de bar stapte en aan de blonde vrouw vroeg of zij wat kon bestellen voor haar. Ze zag er niet echt uit als iemand die überhaupt toegestaan was om te drinken. Maar behalve dat zag ze eruit als iemand die het nu wel kon gebruiken. Er zat nog iemand aan de bar, helemaal aan de andere kant. Eveneens een vrouw. Ze leek hem bekend voor te komen, maar in dit licht kon Ronodan het niet met zekerheid zeggen. Toen de barman een glas voor zijn neus neerzette hield hij hem tegen. 'Ik betaal hun volgende drankje,' sprak hij tegen de man en knikte naar de drie dames aan de bar. De man haalde zijn schouders op en liep maar naar de dames om hun bestelling op te nemen.

_{In absolute kalmte staarde ze naar de blondine, alsof het voor haar een doodnormale zaak was hier te zijn en hier ook een drankje te bestellen. Ze kon er best voor aangezien worden als een achttien jarige, haar lichaam had zich al ver ontwikkeld tot dat van een vrouw en er hing een zekere zelfverzekerdheid over de brunette heen alsof ze hier wel vaker kwam. Bovendien zag de vrouw naast haar eruit alsof ze enkele glaasjes teveel had leeggedronken, de kans dat ze een drankje van haar zou krijgen was er dus wel degelijk. Natuurlijk ving ze de sarcastische ondertoon in de stem van de blondine op, sarcasme zou haar immers nooit ontgaan omdat ze er zelf ook zo vaak gebruik van neigde te maken. Echter behield ze een vriendelijke blik, ze wilde haar drankje en dan zou ze de vrouw niet meer lastig vallen ermee. Eenmaal een drankje hebbend, zou ze vast nog een paar extra kunnen bestellen. De bartender zou denken dat ze haar identiteitskaart al had laten zien en haar gewoon nog een drankje inschenken – easy as fuck. Haar helderblauwe ogen gleden naar de bartender toen deze hun kant op kwam gelopen en zei dat de volgende drankjes die ze bestelden betaald zouden worden door de jongeman. Haar blik volgde de wijsvinger van de bartender die kort naar de man wees die hun drankjes zou betalen. Lichtjes, bijna onzichtbaar omdat het redelijk donker was in de ruimte, trok ze een van haar wenkbrauwen op bij het aanblik van de man. Hij was zeker een apart figuur, maar mocht er volgens de brunette best wezen. Twee verschillende kleuren ogen, dat kon ze nog net opmerken door het licht dat zo eens in de zoveel tijd op hem viel, en had van die rode haren die aan een kant opgeschoren waren en aan de andere kant in slordige plukken langs zijn gezicht vielen. Ze bestelde rode wijn bij de bartender, die haar een glas inschonk en het naar haar toeschoof. Haar vader had het vroeger gedronken, ze kon zich het rek dat aan de rechterzijde van de kelder had gestaan nog goed herinneren. Vol met dure wijntjes, die hij had gekocht en op bijzondere gelegenheden omhoog haalde. Ze glimlachte even naar de man en pakte het op, hij was er vast van uitgegaan dat ze 18 of ouder was geweest, want een vraag naar haar ID kreeg ze niet.
Haar aandacht voor haar omgeving wekte echter pas weer toen de blondine naast haar op was gestaan nadat ze iets gezegd had. Het duurde even voordat de vraag ook daadwerkelijk tot haar door drong. Lichtjes knikte ze, al wist ze dat niemand het meer kon zien omdat de vrouw allang richting de man was gestapt en haar rug naar haar had toegekeerd. Met een glas in haar rechterhand liep ze wederom naar de twee toe, een slok nemend van de rode vloeistof die haar op de een of andere manier toch terug liet denken aan vroeger, aan haar thuis. Ze knikte naar de man, zonder glimlach op haar gezicht omdat ze dat niet bepaald nodig achtte in deze situatie, enkel en alleen als een begroeting. Zo hoefde ze verder niet veel tegen hem te zeggen, ze wist ook niet wat ze zou moeten zeggen in dit soort situaties. Bedankt voor het drankje? Haar lichaam leek haar het bevel te geven te drinken, want voordat ze het wist had ze het halve glas achterover geslagen. Misschien in een poging alles te vergeten, de stress en druk van haar schouder af te laten vallen zodat ze één nacht eens écht plezier kon hebben. ”Nog bedankt voor het drankje,” klonk haar stem uiteindelijk helder boven de muziek uit, waarna er kort een zuinige glimlach rond haar lippen speelde. Ze bracht het glas wijn weer naar haar rode lippen om nog een grote slok van de vloeistof naar binnen te brengen. Het boeide haar even geen ene zier wat anderen van haar dachten, ze wilde voor even die moeilijke gedachtes uit haar hoofd krijgen en dat zou waarschijnlijk alleen lukken als ze enkele van deze glazen op zou hebben. En hoe sneller dat gebeurde, hoe beter.}