One night stand olympics | Ezio

Met een diepe zucht, die klonk alsof Sareth zó levensmoe was dat ze elk moment haar laatste adem kon uitblazen, liet ze zich op een van de vele barkrukken glijden. De Jolly Jester was nog redelijk leeg. Hier en daar hadden mensen plaatsgenomen op de grote, comfortabele banken en in totaal waren er maar drie barkrukken bezet. Het was om deze reden dat Sareth zich had durven nestelen aan de bar. Hoe graag Sareth ook eersterangs zat als het ging om geestverruimende middelen, er waren dagen waarop zelfs alcohol er niet meer voor kon zorgen dat ze zich tussen een hoop onbekenden wilde werpen. Dergelijke dagen kwamen extreem zelden voor. Normaliter waren het de onbekenden waarvoor ze in de eerste plaats besloot om uit te gaan en was de alcohol een extreem welkome bijzaak, maar vandaag was toch echt een van die dagen.
Ze schraapte haar keel en wierp een blik op de barman, die op dit moment bezig was met het helpen van de enige twee andere klanten die hier aan de bar zaten. Aangezien deze twee klanten aan het uiteinde van de bar plaats hadden genomen en Sareth weinig behoefte voelde om aan het andere uiteinde te gaan zitten, was ze content met de plaats die ze in het midden had weten te veroveren. Uit haar tas, die ze samen met haar mantel op de barkruk naast zich had gelegd, viste ze een pakje sigaretten. Ze plaatste een van de peuken in haar mondhoek en graaide opnieuw in haar tas om lucifers te zoeken. Terwijl ze bezig was het haar zoektocht, had de barman zijn gesprek met zijn andere klanten afgerond en was hij haar kant op gekomen.
'Wat mag het wezen?' bromde hij op vriendelijke toon. Sareth keek op van haar tas en glimlachte haar Sareth-glimlach. De glimlach waar ze jarenlang op had geoefend en die haar meer had gebracht in het leven dan haar vader ooit had gekund.
"Iets sterks," antwoordde ze, haar stem stroperig zoet.
De man knikte. Dit was precies de juiste plek om te komen als je op zoek was naar sterke drank en Sareth was hier dan ook regelmatig na school te vinden. Niet alleen na school, trouwens, maar praktisch elke dag wanneer ze ergens behoefte aan had en ze niemand had om haar hierin te steunen, of wanneer ze simpelweg lazarus wilde worden. De man achter de bar wist inmiddels ook wel dat ze iedere keer hetzelfde bestelde, maar toch bleef hij haar vragen "wat het mocht wezen". Iets sterks, dus.
Iets sterks werd onder haar neus op de bar geplaatst en Sareth pakte het glaasje waar het goedje in zat tussen de duim en wijsvinger van de hand waarin ze de nog altijd onaangestoken sigaret hield. In een keer wierp ze het donkere vocht naar binnen en ze slaakte een tweede zucht. Deze keer klonk de zucht al een stuk minder levensmoe. Het drankje brandde in haar keel, ze was eindelijk waar ze al de hele dag naar had verlangd en op haar teken zou er een tweede drankje voor haar neus geplaatst worden. Het leven was zo slecht nog niet. En als ze nou eens haar lucifers kon vinden, dan zou het leven helemaal prachtig zijn.

Met gedempte toon praatte Ezio met zijn buurman die hij zoeven had ontmoet. Het leek een aardige knul, maar de toon waarop hij praatte beviel hem niet. Het was wel duidelijk dat de jongen in bepaalde dingen geïnteresseerd was die niet helemaal legaal waren en dat hij er waarschijnlijk ook wel wat aan had. Ezio deed alsof hij geïnteresseerd was want hij had al aardig wat drank op en voelde zich wat alleen. Het was nog wat vroeg in de bar dus zo heel veel mensen hadden zich hier nog niet verzameld. En eigenlijk had de jongen wel zin in een lekkere dame. De roodharige met het kind was geen succes geweest, dus had hij zich hier heen verplaatst. Maar tot nu was er nog geen succes. Bijna geen enkele meid leek in hem geïnteresseerd te zijn en daarbij vond Ezio ze ook niet bepaald mooi. Wat afwezig knikte hij toen de jongen nog steeds bezig was met zijn verhaal en stak zijn hand op naar de barman om nog een drankje te bestellen. De man gaf het en verplaatste zich toen naar de andere kant. Ezio volgde zijn bewegingen en keek toen naar wie het drankje bestelde. En damn, dat was een mooie kans. Meteen begon zijn interesse naar de dame te trekken en niet meer naar het vage deal verhaal van de jongen naast hem. Ezio pakte zijn biertje op, gaf een klopje op de schouder van de jongen en een veelbetekenende blik en slofte naar het meisje toe om naast haar op de barkruk te ploffen. Uit zijn zak haalde hij een aansteker en reikte die haar aan. Aan haar on-aangestoken sigaret en het rommelen in haar tas te zien, leek het erop dat ze geen vuur had. De jongen had een simpele grijns op zijn gezicht. Dit was wel een mooi aas om mee te spelen. 'Are you a magician? Because whenever I look at you, everyone else disappears!' Zei hij speels terwijl hij met zijn ellebogen op de bar leunde en zijn lichaam naar haar toedraaide. Een knipoog volgde. Ah kom op, als die meid iets sterks bestelde dan was ze wel op iets uit. En Ezio deed maar al te graag mee.

Uit haar ooghoeken zag Sareth een jongen haar kant op bewegen. Hij bood haar een aansteker aan, die ze dankbaar aanpakte. De sigaret belandde weer in haar mond en ze hield het uiteinde in de vlam. Hoewel ze maar al te benieuwd was naar het persoon dat had besloten haar deze middag aan te spreken, keek ze de jongen pas aan toen haar peuk goed en wel brandde. Ze inhaleerde en luisterde naar zijn vraag. Met de ietswat spottende lach die volgde als reactie op zijn prachtige oneliner, ontsnapte de rook haar mond weer.
'Why, aren't you a magician too, darling?' antwoordde ze, in dezelfde zoete stem waarmee ze de barman had gevraagd om haar drankje. Haar pakje peuken, dat nog altijd op de bar lag, schoof ze met twee roodgelakte vingers richting het nieuwe gezelschap. 'Ook een?' bood ze hem met een bijna sarcastische, maar aantrekkelijke glimlach aan.
Haar tweede drankje arriveerde en direct pakte ze het glas weer op, zoals ze eerder ook had gedaan, om hem opnieuw in een teug achterover te slaan. Als reactie op het brandende gevoel en de, het moet gezegd worden, verschrikkelijke smaak, trok ze een gezicht en schudde kort haar hoofd. Met deze beweging vielen spierwitte lokken voor haar ogen, die ze met een snelle veeg opzij werkte zodat ze haar tegenspeler van de avond weer kon aanschouwen. Langzaam liet ze haar ogen over de jongeman glijden. Breed gebouwd, aantrekkelijk. Een blik in zijn ogen die haar, hoewel ze wist waar die op uit was (en misschien juist omdat ze wist waar die op uit was), wel aan stond en een verschrikkelijk goedkope manier van flirten. Had hij even geluk dat dat precies was waar Sareth doorgaans voor ging. Hij was niet de enige die de kunst van het goedkoop flirten onder de knie had. Sareth plaatste haar hand zachtjes op zijn knie en boog wat voorover, waardoor haar decolleté, voor zover dat mogelijk was, nog meer zichtbaar werd. 'But I could show you some tricks, if that's what you're asking.' Ze glimlachte weer de Sareth-glimlach, nog altijd spottend, maar deze keer duidelijk verlangend. Als dit was waar hij naar op zoek was, dan kon hij het krijgen.

De grijns op zijn gezicht werd alleen maar breder. Met de drankjes die hij op had en de liefelijke stem die deze dame had, was zijn brein maar al te blij dat hij eindelijk iets aan de haak had geslagen. Maar wellicht had zij hem ook te pakken. Alsof het iets uit maakte. Deze nacht zou al alleen maar door het antwoord wat de witharige had gegeven geweldig worden. Ezio schudde zijn hoofd bij haar aanbod voor de sigaret. 'Een schone man heeft een schone keel, maar ga gerust je gang.' Wees hij haar af. Dat hij zin had in een spelletje betekende niet dat hij meteen aan haar regels aanpaste. Haar hand op zijn knie gaf hem alleen maar meer het gevoel om hier mee verder te gaan en zijn ogen gingen van haar decolleté naar haar gezicht, al was het heel moeilijk om zich ook op haar gezicht te concentreren. Misschien was het de alcohol, misschien was het gewoon de goede kwaliteit waar hij nu mee omging. 'Oh Dear, I would love to.' Zei hij met pretlichtjes in zijn ogen terwijl hij een paar haren uit haar gezicht haalde en die achter haar oren stopten. 'Maybe we can exhange our knowledge.' vervolgde hij terwijl hij zijn drankje achterover sloeg en de alcohol in zijn keel voelde prikken. Het deed hem alleen maar geweldiger voelen, dit was iets wat hij zeker nodig had na een saaie dag vol met lessen en vage typetjes. Dit meisje wist precies waar ze hem moest raken en het maakte hem misschien wat roekelozer, maar voor hem was het geen enkel probleem om door te gaan. Ezio pakte de hand van het meisje en plakte er een kusje op, cliché maar iets waar de meiden nu eenmaal van hielden. 'Ezio is de naam.' Het enige wat nu nog nodig was waren een paar glazen alcohol om de mood te verblijden.

'Suit yourself,' glimlachte ze als antwoord op zijn afwijzing. Ze nam een zoveelste trek van haar sigaret en observeerde de jongen terwijl hij haar observeerde. Het spel dat de twee waren begonnen op het moment dat de jongen bij haar was gaan zitten, was Sareth maar al te vertrouwd. Ze genoot ervan. Ze genoot van de aandacht, van zijn ogen die instinctief naar haar decolleté werden getrokken, van de manier waarop ze woorden naar elkaar speelden. Het was duidelijk dat ze allebei beoefend waren in dit spel, dat dit zeker niet de eerste keer was dat ze het speelden. Sareth was meer dan tevreden met het feit dat uitgerekend deze jongen op haar af was gekomen deze middag. Het beloofde een goed vooruitzicht voor de rest van de middag en, belangrijker nog, de avond. Ze zou het spel spelen tot het eind en kon alleen maar hopen op de winst. Ze sloot haar ogen even toen hij de haren uit haar gezicht veegde en glimlachte geamuseerd. Het was duidelijk dat de jongen een gelijkwaardige speler was en dat hun strijd een stuk interessanter zou worden dan ze vaak gewend was. 'I suppose we can,' antwoordde ze op zachte toon. Hij sloeg zijn glas achterover en drukte vervolgens zijn lippen op haar hand, die bijna net zo spierwit was als haar lokken. Geamuseerd liet Sareth dit toe. Toen hij haar hand los liet, plaatste ze de peuk weer tussen haar lippen en nam ze een trekje. De rook blies ze in een dun wolkje richting de jongen die Ezio bleek te heten, rond haar lippen hing een uitdagende grijns. 'Aangenaam, Ezio,' sprak ze plechtig maar plagerig. 'Ik ben Sareth.'
Ze strak de sigaret voor de laatste keer tussen haar lippen en drukte de peuk vervolgens uit in de dichtstbijzijnde asbak die op de bar stond. 'Nog maar een drankje dan?' stelde ze voor, terwijl ze de barman al wenkte met nog altijd die geamuseerde glimlach rond haar lippen. Ze kon niet ontkennen dat ze nu al meer genoot van haar vertrouwde spel dan ze in tijden had gedaan. Alsof ze door was naar een nieuw, interessanter level. En de avond was nog niet eens begonnen.

Haar mierzoete stem en de haast slijmerige glimlach ging er als koek in bij Ezio. Als hij misschien in een andere mood was geweest, dan had hij haar allang afgewezen. Maar de alcohol en de hunkering naar een meisje aan zijn zijde maakte hem daar alleen maar blind voor. Daarbij, het was een spel, waar ze beiden goed bedreven in waren en waar ze alleen nog maar van konden leren. Dus waarom terug stappen als je alleen maar voorruit kon gaan? Ezio was altijd wel open voor nieuwe dingen en dat was nu juist het gene wat dit meisje hem aanbood. De plechtige toon liet hem grinniken, humor had ze duidelijk ook wel. Haar wenking van de barman liet Ezio kijken naar de lege glazen voor hem. Het was nog best vroeg, zou hij nu al aan de zuip gaan of nog even wachten tot ze dieper in het spel zaten zodat de pret echt kon beginnen? Dit was eigenlijk nog voorspel, je moest elkaar leren kennen, weten waar het territorium lag. 'Wil je me nu al dronken hebben? Darling, the game just started.' Grijnsde hij zo speels mogelijk terwijl hij naar zijn eigen drankje wees en twee vingers opstak. Zo snel was hij niet van plan te gaan. Het was altijd wel handig om na de kater te weten wie je in je bed had liggen. Hij leunde weer tegen de bar aan en keek Sareth aan. 'Now tell me about yourself. What brings you here?' Alsof dat eigenlijk niet duidelijk was. Maar je speelde het spel nu eenmaal mee en hij was benieuwd wat deze Sareth zou bedenken, of was ze een meisje van waarheid? Zo onopmerkelijk mogelijk, maar wel met reden, knoopte Ezio het bovenste knoopje van zijn shirt los. Als zij haar decolleté kon showen, waar zijn ogen nog meerdere malen naar verdwaalden, dan mocht hij toch heus wel zijn prachtige borst laten zien? It takes two to tango.

Sareth kon een lach niet onderdrukken toen hij haar drankje afwees. Ze haalde haar schouders op en sprak tot de barman dat ze er nog een wilde. 'Misschien,' beaamde ze. In feite kon het haar maar weinig schelen hoe dronken hij zou worden. Ervaring had haar geleerd dat de meeste mannen, dronken of niet, altijd zonder veel tegenstribbelen met haar mee kwamen zodra de avond vorderde. De hoeveelheid alcohol in haar bloed, echter, kon haar een stuk meer schelen. Zolang ze niet kotsend boven een wc hing, gold "hoe meer, hoe beter". Haar alcohol tolerantie lag over het algemeen redelijk hoog en dit derde drankje zou genoeg zijn om haar aangeschoten te maken. Hoe graag Sareth het goedje ook voelde branden, Ezio had gelijk. Na dit glas zou ze even pauze nemen. Als zij de enige was die dronk, zou er niks meer aan zijn. Dan zou ze zonder twijfel het spel verliezen, ook al zou ze zeker krijgen wat ze wilde. 'Denk je dat dat nodig is?' vroeg ze hem met een grijns rond haar lippen.
Normaliter was het voor Sareth geen moeite om de vraag die hij stelde te beantwoorden. Waarom ze zich doordeweeks, direct uit school in een bar zat te bezatten? Logisch. School was vermoeiend, ze had niks beters te doen, bedwelmd door verdovende middelen was het leven een stuk, stuk dragelijker dan nuchter, ze had gespijbeld en moest de leraren op school ontlopen. Regelmatig waren meer dan een van deze antwoorden ook waar en dat was vandaag ook het geval, maar de voornaamste reden hield ze praktisch altijd achterwege. Ze meesten wisten zelf ook wel waarom ze hier zat, daarvoor hoefden ze maar een blik op haar te werpen. Die reden uitspreken, echter, was iets dat het spel zou verpesten. En Sareth hield te veel van het spel, om het ooit te willen verpesten.
Vandaag, echter, liet haar antwoord op zich wachten. Hoewel Ezio de beweging onopvallend had uitgevoerd, was Sareth haar blik automatisch toch naar zijn hand getrokken. Zijn vingers openden het bovenste knoopje, waardoor zijn gebruinde borst zichtbaar werd. Hoewel Sareth het niet graag toegaf, was dit genoeg om haar zodanig af te leiden, dat haar antwoord er later uit kwam dan gehoopt. Wat bracht haar hier?
Op het moment dat ze zich besefte dat ze afgeleid was geweest, richtte ze haar blik weer omhoog, zodat ze Ezio in zijn ogen aan kon kijken. 'Stress relief,' sprak ze uiteindelijk, met diezelfde ondeugende glimlach die ze al eerder had getoond. Ze sprak de waarheid, hoewel ze deze had verkleed tot een simpel en bijna nietszeggend antwoord. Sareth pakte het gevulde glas van de bar en nam er een kleine slok van, in plaats van dat ze hem in een keer achterover gooide zoals ze dat bij de vorige twee glazen had gedaan. 'En jij?' vroeg ze, terwijl ze het glas weer neerzette. Ze boog dichter naar hem toe, zodat hij haar zou kunnen horen als ze fluisterde. 'If your answer beats mine,' sprak ze zacht, terwijl ze haar hand op zijn borst plaatste, waarbij haar duim en wijsvinger zijn ontblote huid aanraakten, 'you may ask another question. If not, it's my turn.'

Haar slimme antwoorden paste helemaal bij het uiterlijk dat Ezio voor zich had. Terwijl hij juist het tegenovergestelde van haar uiterlijk was. Ze had wit haar, een haast witte huid en van die prachtig felle ogen waar Ezio, als hij niet afgeleid was door haar borsten, nog wel een tijdje in kon staren. Hij daarentegen had een donkere huid van de vele zon waar hij in had gelegen en zijn bruine haar dat zoals altijd in een paardenstaart zat. Hoewel hun uiterlijk tegenpolen waren, leken hun karakters het wel met elkaar te vinden. Sterker nog, ze hadden elkaar nu, een kwartier ontmoet? En damn, wat was het al gezellig. Ezio kon niet zeggen dat hij zo vaak van dit soort gesprekken had gevoerd, waar ze beiden aas waren en beiden beet hadden. 'Het ligt eraan waar mevrouw van houd.' Sprak hij met een grijns terwijl hij een kleine slok van zijn eigen drankje nam. De grijns werd alleen maar breder toen het duidelijk was dat Sareth afgeleid was door zijn, een klein beetje maar, ontblootte borst en daardoor niet meteen antwoordde op zijn vraag. Ha, hij had het ook wel in zich. En als Sareth lief bleef konden er vast wel meer knoopjes open. En dan niet alleen van zijn shirt. Haar antwoord stelde hem een beetje teleur, maar hij gaf de hoop niet op. Voorheen was ze al geweldig geweest, een antwoord wat hem niet zozeer aanstond kon niet alles verpesten. Toen ze zich naar voren boog en haar hand op zijn borst legde wist Ezio al helemaal dat hij aan het goede adres was. De zoete stem, de hand op zijn borst, ze wist het heel goed te spelen. Als antwoord legde hij zijn hand op haar been. 'Ik kwam hier om een geweldige tijd van mijn leven te hebben.' Fluisterde hij op dezelfde toon als haar terug. Vervolgens nam hij afstand, het spel moest sloom gespeeld worden. Je moest naar de andere persoon hunkeren, niet meteen alles geven wat je had. Ezio nam een slok van zijn drankje en keek vervolgens weer naar Sareth. 'Does that beat your answer?' Klonk het een beetje plagerig. Het was maar goed dat alcohol niet het goedkoopste in de bar was, anders was Ezio allang dronken geweest en lagen ze nu al in bed.

Sareth liet haar ogen vallen op de hand die hij op haar been had geplaatst. Het contrast tussen haar witte benen en zijn getinte huid, maakte dat zijn huid nog donkerder leek en haar benen nog witter. Sareth constateerde dat die hand daar prima lag en dat hij daar best nog even mocht blijven liggen, als haar metgezel het daarmee eens was. Ze betrapte zichzelf op deze gedachte en hoewel deze niet ongebruikelijk was voor de witharige schone, wist ze dat ze deze gedachte voor zichzelf moest houden, wilde ze zich niet direct gewonnen geven. De teleurstelling kwam zodra de hand haar been verliet, maar Sareth wist deze te onderdrukken. De jongeman speelde het spel prachtig. Hij had duidelijk door wat hij bij Sareth bereikte, maar gelukkig werkte het ook andersom. Haar eigen hand had inmiddels weer naar haar glas gegrepen, om nog een slokje te nemen. Versloeg het haar antwoord? Natuurlijk deed het dat. Haar antwoord was zo waardeloos geweest, dat ieder persoon een beter antwoord had kunnen geven. Dit had ze geweten, natuurlijk had ze dat geweten. Ze speelde langer mee dan vandaag. Lang genoeg om geleerd te hebben dat het absoluut geen kwaad kon om je tegenspeler af en toe te laten denken dat hij de overhand had in het gesprek. Sareth nam nog een slokje, waarna ze haar glas weer neerzette en ze haar roodgelakte vingers door haar haar haalde. 'I suppose it does,' glimlachte ze. De plagerige toon in zijn stem stond haar wel aan. Ze hield ervan wanneer haar prooi net zo met haar speelde als zij met hen wilde spelen. Het was een kat en muis, waarin beiden dachten de kat te zijn, maar waarin beiden evengoed de muis waren. En hoewel ze als ratten in de val zaten, waren de katten nog lang niet klaar met spelen. De gezichtsuitdrukking waarmee ze hem aankeek was net zo plagerig, als niet plageriger dan de toon van zijn juist gestelde vraag. 'Well, go ahead, sweetie,' sprak ze hem toe. 'You won this time.' Deze keer, ja.

Hoe meer alcohol er in zijn bloed kwam, hoe losser de jongen werd. Maar dat was wat alcohol nu eenmaal deed en het was iets waar Ezio op kickte. Als het elke dag weekend was geweest had de jongen allang een alcoholverslaving gehad. Maar hij hield zich in, het zou de trots van zijn familie krenken en hem alleen maar in de goot helpen. Maar zouden dit soort praktijken dat ook niet doen? Ezio de vrouwenverleider die elke week wel iemand anders had? Niemand hoefde het te weten behalve hijzelf en het meisje waar hij mee omging. Maar hij kon ook wel beseffen dat Sareth ook wel doorhad dat hij niet in zat voor een relatie. Zo naïef schatte Ezio haar niet, ze had haar rake antwoorden, haar speelse lach en haar zoete stem. Het kon alleen maar betekenen dat zij dit spel al eerder had gespeeld en het ook vaker had gedaan. Ze was een match voor hem, bijna een wedstrijd. Om te kijken wie het beste reageerde, wie de ander het best kon verleiden met de verschrikkelijke pick-up lines en de vlakke onderwerpen waarover werd gesproken. Haar instemming dat zijn antwoord beter was, wat hij ook wel had verwacht, liet hem grijnzen en nog een slok van zijn drank nemen. Zijn beurt om nog een vraag te stellen. Choose wisely. Even beet Ezio op zijn lip, alsof het moeilijk was om zo'n vraag te bedenken. Hij had er al een aantal klaar liggen, lekker cliché en oppervlakkig. 'Wat nou als ik jou lievelingskleur raad, als ik hem raad bestel ik een drankje naar keuze, zit ik fout, bestel jij de drankjes en mag je een vraag stellen.' Klonk het speels en haast geniepig. Het zou een blinde gok zijn waarbij Ezio hoopte dat hij het fout had, want zelfs in deze namiddag ging drank er al goed in bij hem. En bij haar waarschijnlijk ook. 'I'm going for,' Hij pauzeerde even alsof hij nadacht, terwijl de jongen allang een antwoord in zijn hoofd had. 'blue.' Hij goot de laatste beetjes van de drank in zijn keel en keek Sareth vragend aan. Hij hoopte dat hij verkeerd geschoten had, maar alsnog iets had geraakt. Niet geschoten is altijd mis.

Ook Sareth goot nog een slok van het drankje naar binnen. Nadat Ezio haar had uitgedaagd, kon ze een oprechte lach niet onderdrukken. Niet alleen om zijn voorstel, waarvan zij wist dat die alleen werd gevraagd voor de alcohol die zeker zou komen en die bovendien erg vergezocht was (immers, waarom zou zij de drankjes betalen als hij de uitdaging verloor), maar ook om de huidige situatie. Het feit dat beiden wisten waar ze mee bezig waren, wisten waar ze op uit waren en sterker nog, precies wisten waar de ander mee bezig was, was moeilijk niet lachwekkend te vinden. De twee waren bezig met een toneelstukje, waarin zij allebei de hoofdrol hadden. Het was duidelijk dat zij allebei hun tekst goed uit het hoofd hadden geleerd. Ondanks het voorstel dat vrijwel zeker in zijn voordeel zou eindigen, stemde ze in. De drankjes had ze toch wel gekocht. Nog niet zo lang geleden had ze hem het drankje zelfs aangeboden. 'Dus we gaan toch maar aan de drank?' sprak ze enthousiast, niet alleen enthousiast om de drank, maar ook omdat ze simpelweg verschrikkelijk genoot van de manier waarop de twee hun spel speelden. Dit was precies waar Sareth van hield. Slechte weddenschappen, die alleen maar uit konden lopen op het over de straten terug naar huis zwalken. Of naar een vreemd bed, in Sareth haar geval. De jongen gokte blauw en Sareth lachte weer, met een twinkeling van zowel plezier als amuse in haar ogen. Het was duidelijk dat hij niet echt zijn best had gedaan. Had hij een blik op haar geworpen, dan had hij makkelijk kunnen zien dat blauw niet haar favoriete kleur was. Van de weinig kleuren die ze droeg, was blauw er zeker geen. Sareth hield van donkere kleuren, in de eerste plaats omdat deze haar witte gelaatstrekken nog bleker deden lijken en in de tweede plaats omdat verzadigde- en pastelkleuren haar simpelweg niet lagen. Donker paste meer bij haar persoonlijkheid dan fel of zacht. Less was, in haar geval, zeker more. En van die donkere kleuren, lag bordeauxrood haar het beste. Hoewel zwart en donkergroen de andere twee plekken in haar top drie vulden, bezat ze duidelijk meer voorwerpen die bordeauxrood waren en daarmee was zojuist besloten dat dit haar favoriete kleur was.
'Fout,' sprak ze. Haar stem klonk cynisch, maar haar uitspraak ging gepaard met een glimlach. 'Bordeauxrood, couldn't you tell or did you not want to?' Ze lachte speels naar hem en pakte haar glas op om de laatste, grote slok naar binnen te werken. Zodra ze het glas weer op de bar liet neerkomen, stak ze haar hand op naar de barman. 'Voor ons allebei, graag,' zei ze met een glimlach, waarna ze zich weer naar Ezio keerde. 'So it's my turn now,' sprak ze bedenkelijk. De barman zette twee nieuw gevulde glazen voor hen neer en Sareth greep naar haar pakje sigaretten terwijl ze zich bedacht wat ze ditmaal in de strijd zou gooien. 'Oh! Ik weet het.' Terwijl ze sprak, tikte ze met haar hand zachtjes tegen zijn bovenbeen, alsof het een automatische reactie was geweest die voortkwam uit haar enthousiasme omdat ze iets had bedacht. Het feit dat ze haar hand vervolgens op zijn bovenbeen liet rusten, verried echter dat dit, zoals praktisch al haar handelingen deze middag, niet spontaan was gegaan, maar dat het simpelweg een strategische zet was geweest. 'If I guess your age right, you finish your drink at once. If I'm wrong, I will.' Hoewel de jongen er redelijk volwassen uit zag en hij zich zeker gedroeg als een volwassene, was er iets in hem dat Sareth deed denken dat hij jonger was. Niet veel jonger, maar wel jonger dan dat zij was. Hoewel dit meestal een probleem was voor haar, kon het haar nu maar weinig schelen. Hij was aantrekkelijk, hij speelde haar spel en hij was genoeg dominant om een goede match te zijn voor Sareth. '17?' gokte ze, met een licht onzekere toon in haar stem, omdat ze niet volledig overtuigd was van haar talent voor het gokken van leeftijden.

Haar antwoord verraste hem niet, maar een vragende wenkbrauw gebruikte hij wel om in het spel te blijven. De grijns lag nog steeds op zijn lippen, klaar om te veranderen in iets speels, iets zoets, iets wat hen verder bracht naar de finish. De finish die hij eigenlijk nog niet wilde zien, het liefst nam hij nog een omweg, liep hij terug of begon hij opnieuw. Sareth was te leuk om mee te spelen, het was heerlijk om een gelijkwaardige tegenpool te vinden die het spel net zo goed begreep als hem. Hoelang geleden was het geweest dat hij zo iemand had gevonden? Dat moest nog op Erd zijn geweest, in de plaatselijke pub. Maar de vrouwen daar wisten van alles wel wat, het was makkelijk om ze om je vingers te winden. Bij Sareth was het net zo, al raakte hij net zo verstrikt in de draden. Bordeauxrood was haar antwoord. Ezio had het half zien aankomen. Met haar bleke huid en haren moest ze wel voor iets fels gaan, iets wat afstak en opviel, zoals haar ogen. 'Maybe both.' Speelde hij met het spel mee. Het drankje waar de barman mee aankwam zetten zag er maar al te spannend uit en Ezio was blij dat hij het fout had geraden. Iemand alcohol laten bestellen zei ook altijd iets over die persoon. En nu was het Sareth's beurt om een gok te wagen op hun, tijdelijk opgezette, vriendschap. Ezio knikte goedkeurend bij haar woorden, ze zou er vast en zeker naast zitten. De hand op zijn bovenbeen liet hem denken dat ze hem aan het spiegelen was, dat had hij toch ook net gedaan? Nog even en ze veegde ook een haarlok uit zijn gezicht. De onzekere toon, maar wel het goede antwoord, deed hem verrassen. Blijkbaar was ze wel goed in gokken, Ezio had haar onderschat. Hij knikte goedkeurend. 'Did you read my mind, or was it too obvious?' Zei hij terwijl hij het glaasje oppakte en een 'proost' gebaar naar haar maakte. In een keer ging het goedje naar binnen, het brandde maar was fijn voor de verdoving. Hij veegde met zijn mouw de laatste druppels van zijn mond en zijn ogen vielen even op het pakje sigaretten dat Sareth al weer klaar had staan. Hij viste weer de aansteker uit zijn zak en overhandigde hem. 'Damn girl, am I not hot enough for you?' Grapte hij en hij gaf een klein, speels tikje tegen haar wang. Nu was het haar beurt om de volgende zet te spelen, en boy, het begon steeds meer op stratego te lijken.

Tevreden met zichzelf pakte ze haar glas op om zelf een klein slokje te nemen, terwijl Ezio zijn glas in een keer achterover gooide. 'Oh, neither. Would you believe that I have been stalking you for years now?' merkte ze op een sarcastische toon op. Kort lachte ze om haar eigen grap, terwijl ze haar ogen even neersloeg. Toen ze haar blik weer oprichtte, zag ze dat Ezio zijn aansteker weer tevoorschijn had getoverd. Zeer galant, wat een uiterst vriendelijke jongen. Ze lachte stilletjes om haar eigen gedachten.
Haar hand had zijn been verlaten op het moment dat hij zijn shot had moeten nemen en opende nu het pakje sigaretten, om er een uit te vissen. Haar witte vingers omklemden de aansteker die haar werden aangereikt en ze stak de sigaret in haar mond. Met de sigaret tussen haar lippen bungelend, luisterde ze naar hem. De onaangestoken peuk nam ze tussen wijs- en middelvinger en liet ze weer zakken. Het tikje tegen haar wang had haar doen verlangen naar meer dan dat korte tikje. Nu was er niet veel voor nodig om Sareth te doen verlangen naar meer, aangezien dit meestal het geval was. Maar niet vaak werd dit verlangen zo aangewakkerd door iets simpels als het aanraken van haar wang. 'Oh, believe me, you are,' verzuchtte ze haar zoete, uitdagende toon. Ze greep weer naar haar glas op de bar en nam een slok. Vervolgens zette ze het glas neer en plaatste ze de sigaret weer tussen haar lippen. Aan de moeite die ze had met het brandende houden van de aansteker, merkte ze dat de alcohol inderdaad zijn werk aan het doen was. Haar fijne motoriek ging duidelijk achteruit. Geruststellend voor haar tegenspeler had deze achteruitgang nooit veel effect op haar prestaties in bed, of waar de twee dan ook zouden eindigen. Op het moment dat ze haar peuk eindelijk zag oplichten en ze haar longen voelde vullen met rook, schoot haar een nieuwe vraag binnen. Ondeugend keek ze op van haar sigaret. Ze nam de peuk tussen haar vingers en blies de rook uit. Terwijl ze hem de aansteker overhandigde, sprak ze. 'Tell me,' Op het moment dat hij de aansteker van haar over pakte, liet ze haar hand langs de zijne strijken. 'Why is it that a non-smoker carries a lighter?' Ze liet zijn hand en de aansteker los en nam nog een slokje van haar drankje, gevolgd door een trek van haar zoveelste peuk van de dag. 'Rook je stiekem toch of val je gewoon op rokers?' Ze stelde de vraag met een bijna donkere, geamuseerde blik in haar ogen.

Ezio sloeg het hele proces gade wat Sareth uitvoerde om de sigaret aan te steken. Het was niets bijzonders, maar aangezien zijn drankje op was en hij toch wel heel graag de aansteker weer terug wilde, bekeek hij het in alle nauwkeurigheid. Wellicht viel hem een tikje op, of iets wat er op duidde dat ze nog een beginnende roker was. De speelse glimlach verscheen weer op zijn gezicht bij haar antwoord. Vleierij en opschepperij was een van de punten die je in het spel kon gebruiken en winnen. En Sareth leek er goed bedreven in te zijn want ook al wist Ezio dat dit slechts spel was en dat ze het wellicht niet meende, het maakte hem wel warm en gaf hem een soort kick die hem vertelde dat hij verder moest gaan, dieper. Duidelijk was ook dat de alcohol niet alleen effect had op de jongen, Sareth had duidelijk moeite met de sigaret goed aan te steken. Misschien de volgende keer helpen? Het was een tip die hij in zijn achterhoofd hield terwijl hij de aansteker weer aannam en in de zakken van zijn vest stopte, misschien dat ze hem later nog een keer nodig had en dan was het makkelijker om hem te pakken. Haar geamuseerde blik en haar vraag liet Ezio wat naar voren buigen, alsof hij een zwaar geheim wilde vertellen dat niemand anders dan zij alleen mocht weten. 'It's so that I can light up every girl's world.' Het was een zin die hij eigenlijk net compleet had verzonnen, eigenlijk was het zelf nog verrast dat hij zoiets nog had kunnen uitkramen met de hoeveelheid alcohol in zijn bloed. Hij ging weer normaal zitten en had haar geamuseerde blik over genomen, misschien werd het eens tijd om actie te ondernemen. Het was vroeg op de avond maar hij verwachtte niet dat de twee nog tot diep in de nacht zouden blijven praten. Als de drankjes maar bleven komen en de alcohol steeds meer werd, dan moest er uiteindelijk toch wel iets gebeuren. 'And tell me,' imiteerde hij haar, 'Why has a beautiful girl like you, not found the perfect man like me.' Weer een haar achter haar oor strijken, weer de geamuseerde, speelse lach en blik in zijn ogen. Time to spice up the wine.

'Every girls world, hmm?' herhaalde ze zijn woorden. Ze grijnsde en nam de laatste slok van haar drankje terwijl ze de jongen gade bleef slaan. Inmiddels had hij haar geamuseerde blik overgenomen, wat maakte dat Sareth begon te vermoeden dat er wat ging komen. Tevreden rechtte ze haar rug. Haar ogen glinsterden van plezier toen hij haar houding overnam en haar op precies dezelfde toon een vraag stelde. Zijn hele verschijning was prachtig. Het werd inmiddels steeds duidelijker dat Sareth was bedwelmd door de alcohol die zich met haar bloed had gemengd. Hoe langer ze de jongen bekeek, hoe interessanter hij werd. De manier waarop hij sprak was prettig, zijn stem precies uitdagend en geamuseerd genoeg. Zijn woorden net zo uitdagend als zijn hele houding en deden Sareth vermaakt giechelen. Ze keek hem in de ogen terwijl hij nogmaals een pluk haar achter haar oor streek. De speelse lach in zijn ogen was genoeg om haar dichter naar hem toe te trekken. Ze imiteerde zijn geheimzinnige manier van beantwoorden niet. In plaats daarvan liet ze zich van de barkruk op de grond zakken, waardoor ze tussen haar barkruk en de zijne in kwam te staan. Ze moest lichtelijk omhoog kijken, wilde ze hem nog altijd in de ogen aankijken. 'Well, maybe this beautiful girl was waiting for you,' sprak ze op een flirtende toon. Haar glimlach nog geamuseerder dan eerst, haar blik nog uitdagender. In plaats van verdere actie te ondernemen, bleef ze hem aankijken. Ze wilde weten wanneer hij haar niet meer zou kunnen, of willen weerstaan. Hoewel ze hem hier makkelijk en, laten we eerlijk zijn, vol liefde op de bek had willen nemen, deed ze dit niet. Wat ze wel deed, was haar hand opnieuw op zijn bovenbeen te plaatsen. Deze keer meer naar de binnenkant en verder naar boven. Mocht ze haar hand nog verder naar boven verplaatsen, dan was het spel waarschijnlijk over. Hij zou nog wel uitgespeeld worden, maar de spanning die eraan vast zat om het betreffende contact eindelijk te maken, zou er gelijk vanaf zijn. Door haar hand echter te laten waar hij nu lag, net onder hetgeen waar ze zo naar verlangde, zou het spel alleen maar spannender worden. 'And it looks like she's found you now,' voegde ze eraan toe.

Het was jammer dat hij de weddenschap had verloren en zijn drankje in een keer had achterover moeten gooien. Het was zonde geweest van de alcohol die nu in een keer in zijn bloedbaan was terecht gekomen. Er was geen fijne overgang geweest, het was er gewoon. Ineens. Bam. Maar dat maakte hem ook bewerkbaar. Hoe meer alcohol, hoe slechter de reflexen en hoe slechter de pick-up lines en alles wat er aan vast zat. Niet dat Sareth ook nog helder leek te zijn, het was wel duidelijk dat ze beiden lol hadden in wat ze nu aan het uitvreten waren. Daarbij, de omgeving was voor Ezio compleet weg gevallen. Het enige wat nog telde was Sareth, de drank en de bar. Een speelse, maar ook wat dromerige, grijns lag op zijn lippen terwijl hij met een hand zijn hoofd steunde om het nog overeind te houden. Niet dat hij binnen nu en een minuut in slaap zou vallen, het was de alcohol die zijn hoofd zwaar maakte. Daarbij zag het er ook nog eens lief uit als jongens zo dromerig naar je staarden, alsof ze allerlei fantasieën in hun hoofd hadden die ze met je wilden uitspoken. En dat was nou net waar Ezio over na aan het denken was. Want dit meisje, dronken of niet, had heel wat in zich en de jongen kon niet wachten om haar behendigheid in praktijk te zien. Andere behendigheid dan elkaar aan de bar versieren. Want Ezio stond ook te popelen om het verder te brengen. Zijn gezicht maakte zich los van zijn arm toen Sareth ineens opstond en haar hand op zijn bovenbeen legde. Ezio moest het toegeven, een tinteling schoot door hem heen. Of het de alcohol of Sareth zelf was, hij wilde beiden graag de schuld geven. Haar flirtende toon maakte de tinteling alleen maar erger en zijn handen jeukten om haar vast te pakken en iets met haar te doen. Íets. Ook hij gleed van zijn barkruk af zodat ze beiden tussen de ruimte van de twee krukken stonden en heel dicht op elkaar waren. Zijn handen begonnen ergens midden op haar lijf, maar zakten algauw naar beneden rond haar billen. 'Well, why not bring it to the next level?' Sprak hij geheimzinnig met een zweem van flirt. Het was aan Sareth nu om zijn aanbod te accepteren, of het spel nog langer te rekken. En eigenlijk gaf Ezio de voorkeur aan optie een, want hij kon niet anders dan toegeven dat Sareth zijn hart in haar handen had. Voor nu dan. Tot de volgende ochtend en ze gewoon als kennissen uit elkaar zouden gaan.

Sareth zag zijn houding veranderen. Onrustiger, misschien zelfs ongeduldiger. Ook hij stapte van zijn barkruk en ook hij plaatste zich tussen de krukken in. Door haar hele lichaam gierde de spanning en tegelijkertijd was het alsof ze het alcohol door haar bloed voelde stromen. Aan de ene kant voelde ze iedere spier aanspannen, in afwachting van wat er zou komen en aan de andere kant voelde ze diezelfde spieren ontspannen door het goedje dat haar zo had bedwelmd. Ze voelde zijn handen eerder dan dat ze door had dat hij zich had bewogen. Eerst voelde ze ze branden bij haar taille, maar het duurde niet lang voor ze ze naar beneden voelden glijden. Op iedere bil een warme hand. Ze huiverde. Hij was zo dichtbij dat ze zijn lichaamswarmte voelde en dat ze zijn lichaamsgeur kon ruiken. In zijn proces van opstaan, had ze haar hand van zijn bovenbeen moeten halen. Ze had haar hand langs haar zij laten vallen en deze daar tot op dit moment roerloos laten hangen. Het was ongetwijfeld de alcohol die haar zo vreemd deed voelen. Die haar hele lichaam deed verlangen naar iets dat ze al zoveel malen eerder had gedaan, maar waar ze nooit zo naar had verlangd als op dit moment. In iedere hand pakte ze een deel van zijn vest vast, ter hoogte van zijn borst en met enige moeite trok ze hem naar zich toe. Ze was nooit erg sterk geweest en de alcohol had haar spieren ernstig verslapt. Zijn woorden deden haar glimlachen, ze liet een flap(?) van zijn vest los en bracht de hand die nu vrij kwam naar zijn haar. Haar vingers gleden door zijn haar naar achteren, naar zijn nek, waar ze zich vestigden zodat ze zijn hoofd nog verder naar haar toe konden trekken. Next level, here we come. Ze wist dat ze eerder had geweigerd om deze eerste stap te nemen, maar ze kon zichzelf net zo min als hem voor de gek houden. In feite had ze de eerste stap al gezet door haar hand op zijn bovenbeen te plaatsen en het had geleid tot de huidige situatie, die haar hoofd geholpen door de alcohol volledig op hol joeg. Ze bracht haar lippen dicht naar zijn oor en fluisterde. 'Do you dare me?' Haar lippen krulden even in een sierlijke glimlach, waarna ze ze op zijn gezicht, vlak bij zijn oor drukten.

Ezio was niet de enige die wist hoe je een lichaam kon bewerken met je handen, hoe je de ander kon laten verlangen naar meer. Hij kon behendig te werk gaan, zelfs met de hoeveelheid alcohol die hij ophad wist de jongen nog waar de grenzen lagen. Maar alsnog probeerde hij ze stukje bij beetje te overschreiden en tot nu toe had Sareth geen punt erachter gezet. Dus ging hij vrolijk verder, met zekerheid maar ook voorzichtig. Een foute stap nu en het was voorbij. Al moest hij toegeven dat Sareth er waarschijnlijk doorheen zou kijken. Ze waren al zover, waarom nu terug stappen? Ze hadden er beiden zin in, dat was duidelijk te merken en te zien. Maar Ezio was niet de enige die wist waar handen op een lichaam geplaatst moesten worden. Voorheen hingen de armen van het meisje nog langs haar zij, nu kropen ze langzaam omhoog, beginnend bij zijn vest. Een van haar handen ging zelfs door zijn haar en belandde in zijn nek en even ging er een gevoel van kippenvel door hem heen. Haar aanraking was haast magisch en liet hem hunkeren naar meer. Haar zoete stem en de lippen bij zijn oor lieten hem verlangend zuchten. 'I sure do.' Mompelde hij terug terwijl hij zijn handen van haar billen losliet en in plaats daarvan haar handen vastpakte. 'How about we take this..' Hij pauzeerde even om zich naar haar gezicht toe te buigen en een kleine kus op haar lippen te plakken. Vervolgens keek hij haar recht in de ogen aan. 'Somewhere intimate.' Eindigde hij zijn zin terwijl zijn hart van binnen wat sneller was gaan kloppen. Niet van de spanning of ze zijn uitnodiging zou accepteren. Het was meer opwinding dat hij had gekregen wat hij wilde en dat hij er ook nog eens van profiteerde. Het was een goede keuze geweest om een bezoekje aan de bar te brengen en nu dit allemaal in gang was gezet gaf het alleen maar meer motivatie om terug te komen.

Hij nam haar handen in de zijne. In vergelijking met zijn gebruinde handen, leken die van haar klein en bijna schattig. Terwijl Sareth keek naar hoe haar witte vingers afstaken tegen de zijne, voelde ze zichzelf kleiner worden, krimpen onder zijn blik. Het was geen vervelend gevoel, integendeel. Het was een gevoel waar Sareth altijd naar verlangde en dat alleen werd opgewekt wanneer iemand haar zo goed wist te bespelen als Ezio hier deed. Ze hield ervan wanneer iemand haar zo klein kon laten voelen, bijna nietig, puur door de manier waarop hij zich gedroeg. Niet nietig op een manier waarop het voelde dat ze niks kon of niks was, maar op een manier waarop het voelde dat ze niks hoefde te doen. Dat het wel voor haar werd gedaan. Dat ze op een vreemde, onrealistische manier werd beschermd. Want natuurlijk werd ze niet echt beschermd door deze jongen. Het was niet alsof hij ook maar iets om haar gaf, of dat zij ook maar iets om hem gaf. God, dat zou onmogelijk zijn. Hun vriendelijkheid naar elkaar kwam alleen voort uit hun drang naar lichamelijk contact en misschien wel uitdaging. Een hele, hele sterke drang die ze blijkbaar deelden. Maar toch, ze leek te smelten onder zijn aanraking, door zijn woorden, door zijn stem. Toen hij begon te spreken, keek ze op. Zijn woorden drongen amper tot haar door en tijd om die woorden te verwerken, had ze niet. Zijn lippen op die van haar, hoe kort het ook maar was, waren genoeg om haar hart te doen kloppen als een razende en om de volledige buitenwereld af te sluiten. Op het moment dat hun lippen elkaar weer loslieten, was het alsof Sareth werd teruggeslagen in de realiteit. Het was overduidelijk dat de jongen haar meer in zijn macht had dan dat ze van de meesten tolereerde. Het kwam maar zelden voor dat Sareth het zo ver liet komen. Meestal was zij het persoon dat de ander om haar vinger wond, maar hier waren de rollen omgedraaid. Of niet zozeer omgedraaid, maar de twee gingen zeker gelijk op in hun strijd voor- voor wat? Elkaar?
Somewhere intimate.. Sareth kon een ondeugende glimlach niet onderdrukken. 'It's like you're reading my mind,' sprak ze. Hoewel ze kon niet ontkennen dat ze het liefst direct vertrok, was ze het niet eens geweest met de duur van hun kus. Ze drukte haar lippen nogmaals op die van hem en liet haar tong voorzichtig langs zijn onderlip glijden voor ze zich weer terugtrok. Voorzichtig maakte ze haar handen los van de zijne. De barman had waarschijnlijk doorgehad dat de twee niet lang meer zouden blijven, want zodra Sareth zich van Ezio los maakte, bewoog hij zich richting de twee en noemde hij de prijs die ze zou moeten betalen voor haar dronk van de avond. Ze overhandigde de man het geld en sloeg vervolgens haar mantel over haar schouders. In haar ene hand hield ze haar tas, met haar andere streek ze langs de onderarm van Ezio. 'Laten we eerst ergens een fles sterke drank halen voor we..' Ze draaide zich naar Ezio en toonde opnieuw die uitdagende glimlach. 'Ons spel hervatten.'

Alsof de twee voor elkaar gemaakt waren. Het was vreemd om iemand tegen te komen die hem zo goed kon bespelen, maar tegelijkertijd net zo goed werd bespeeld door hem. Ze hadden beiden de acties van de ander door maar hoewel het duidelijk was dat dit nergens anders heen ging dan een kamer ergens in een hotel, gingen ze beiden door. Maar ze waren nu al zo ver, het zou hem pijn doen als ze nu ineens zijn uitnodiging niet zou accepteren of het hele spel zou afbreken. Hoewel ze elkaar nog niet zo lang kende, het was ongeveer een uur gokte Ezio, waren ze al zover verwikkeld in elkaars flirts en opmerkingen dat er geen stoppen meer aan was. Hij begon een beetje ongeduldig te worden, zojuist had hij nog willen rekken, maar nu Sareth duidelijk op zijn uitnodiging om het spel ergens anders verder te spelen had aangenomen was het voor hem wel de tijd om wat meer drastische stappen te nemen. Maar nee, Sareth was nog steeds voorzichtigheid zelve en bood aan om nog ergens een fles sterke drank op de kop te tikken. Gelijk had ze, zo zwaar dronken voelde Ezio zich nog niet om een hele avond te flikflooien en in een bed te eindigen, hoewel dat het enige was waar hij op dit moment aan kon denken. Haar streling over zijn arm bracht hem wel duidelijk weer in de roes van waar ze net in hadden gezeten. De speelse grijns kwam weer terug op zijn gezicht en hij deed een paar passen vooruit zodat hij de deur open kon doen om Sareth er door te laten. Als een echte heer. 'Milady.' Klonk hij quasi-formeel met een vrolijke ondertoon. Hij maakte er zelfs een kleine buiging bij en liep vervolgens achter het meisje aan. Sareth moest maar de weg wijzen want zo heel vaak kwam Ezio niet in Oaks Field, alleen voor dit soort gelegenheden, en daar was vaak geen extra fles sterke drank voor nodig.

Het was bijna grappig dat hij de deur voor haar opende. Nee, het was grappig. Sareth, en naast haar waarschijnlijk de hele wereld, wist dat zij het laatste persoon was waarvoor een deur geopend hoefde te worden. Beleefdheden als dit waren absoluut niet nodig om haar in het bed of in een willekeurige andere plek te krijgen. Haar het hof maken was onnodig en waarschijnlijk onmogelijk. Ze had dan ook nog nooit meegemaakt dat iemand uit beleefdheid de deur voor haar had willen openen en dit kon haar maar weinig schelen. Ze verlangde er niet naar, het was voor haar absoluut niet nodig. Ze hunkerde er niet naar om behandeld te worden alsof ze meer was dan een lustobject, integendeel. Maar nu het hoorde bij het spel, nu het Ezio was die de deur voor haar open hield, vond ze het prachtig. Hij maakte een kleine buiging voor haar en Sareth pakte de rand van haar rok tussen haar duimen en wijsvingers, zodat ze een buiging kon maken zoals dat door wel opgevoede, rijke dames of ballerina's gedaan werd. Twee soorten vrouwen waar zij absoluut niet bij in de buurt kwam. "Milord."
Ze stapte langs Ezio de straat op. De zon stond lager dan eerst, maar was nog lang niet onder. Zij zouden waarschijnlijk de enigen zijn die rond dit tijdstip ervoor kozen om dronken te worden en elkaar beter te leren kennen. Of wel, elkaars lichaam. Interesse voor de jongen zijn persoonlijkheid, voor zijn grootste angsten of zijn jeugdtrauma's had ze absoluut niet. Als ze iemand ontmoette met wie het contact zo goed verliep als met Ezio, dan was het noodzakelijk dat de relatie tussen de twee ook precies zo bleef als het was begonnen. Oppervlakkig en puur lichamelijk. Wouldn't want to ruin the fun when we're just getting started, now do we? Het winkeltje waar ze een fles drank vandaan wilde halen, bevond zich op de hoek van de straat. Sareth ging Ezio voor naar het zaakje en draaide zich voordat ze het pand betrad nogmaals naar hem om. "I'll be right back," sprak ze met haar zoete, verlangende stem. Ze stapte het winkeltje binnen en achter de toonbank klonk een belletje. De winkelier knikte haar toe en vroeg haar of hij haar kon helpen. Sareth knikte en kondigde wederom aan dat ze iets sterks zocht. Het maakte haar weinig uit wat. Ze wilde zo gauw als het kon dit winkeltje weer uit zijn, zodat ze haar spel zo gauw mogelijk kon winnen. Binnen enkele seconden stond ze weer buiten met een fles in haar hand. Ze stak het ding triomfantelijk omhoog en tuitte haar lippen tevreden. "It's on, baby," zei ze met een uitdagende, bijna duistere glimlach.

PROFILE MAGICIAN

» [EVENT] Le Blind Date~ || One-Night Stand
» Dark water||Ezio
» What a Night...
» Winter winds||Ezio
» In the night, the stormy night away she'd fly...[&MinWoo]

One night stand olympics | Ezio

One night stand olympics | Ezio

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen