Onderwerp: ★ Treasure Room ★ [Legend] zo aug 30 2015, 21:55
Helaas, je bent opgeslokt door Mimic en na een duizelingwekkende teleportatie kom je terecht in wat op een schatkamer lijkt: bergen goud flankeren de hoge ruimte, maar niets van de weelde kun je aanraken. Je hebzuchtige vingers gaan dwars door het goud heen. Dit is als een droom, besef je, een nachtmerrie en een speling op je gedachten door Mimic! Van onder de bergen goud openbaart zich een merkwaardig wezentje, dat je begroet met een afschuwelijke grijns. Meteen zie je dat hij kwaad in de zin heeft.
▶ Tref je het lot om door Mimic opgeslokt te worden, dan laat Fate een link achter naar een topic in de Arena waar je een klein wezen bevecht (met het account waar je een bericht hebt geplaatst); verlies je dit gevecht, dan krijg je geen prijs. Win je dit gevecht, dan krijg je vijf punten + een prijs. Pas op, want de wezens die Mimic op je loslaat zijn behendig, snel en slaan vaak op de vlucht. ▶ Omdat het de bedoeling is dat deze gevechten kort en niet zo'n grote uitdaging zijn, wordt er bij de Treasure Room geen gebruik gemaakt van de Dice. Het gevecht zal dus gewoon worden uitgeschreven zonder dat er dobbelstenen worden gerold, en Fate zal met een generator bepalen of de aanvallen van jou en hem raak zijn of niet. De eerste aanval mag jij doen, maar bedenk wel dat Fate met een generator bepaalt of deze raak zijn of niet!
Legend .
PROFILE Real Name : Ez Posts : 79
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Wood Klas: Miss Eres Partner: Somebody stole my car radio and now I just sit in silence
Onderwerp: Re: ★ Treasure Room ★ [Legend] ma aug 31 2015, 18:54
Natuurlijk had hij weer pech, en toen hij die kist benaderde werd hij opgeslokt. Hij had gezien dat andere mensen er mooie dingen van kregen, en hij had gehoopt ook zo een handig dingetje te krijgen, maar natuurlijk niet. Misschien vond de kist hem gewoon vervelend en wou het hem niets geven. Dat zou kunnen, natuurlijk. Hij was opgeslokt door het ding en nu stond hij in een soort schatkamer. Zo veel goud en zo veel munten en moois. Legend draaide 360° rond om alles in de kamer te kunnen zien, maar hij wou niets aanraken. Deels omdat hij niet durfde, wie weet wat voor dingen hij activeerde door zijn hand naar het geld uit te steken. Maar net zoals bij de meesten won de nieuwsgierigheid het van het verstand. Hij wou het geld niet in zijn eigen zakken steken, maar hij wou het wel een keer vasthouden. Want het was niet iedere dag dat je zo veel goud vast kon houden. Legend stak zijn hand uit en wou een paar munten pakken, maar zijn vingers gingen door het goud heen. Hij trok zijn hand terug. "Oh", zei hij, maar hij was niet echt teleurgesteld. Zo zou hij het gevoel van meenemen tenminste onder bedwang houden. Hij zou zichzelf het nooit vergeven, als hij wat zou stelen. Hij liep naar het midden van de kamer en zag toen van onder het goed een wezentje uitkomen. Hij wist niet dat het mogelijk was, maar het beestje zat naar hem te grijnzen, en het gaf de roodharige jongeman een onbehagelijk gevoel. Hij dacht niet dat het zo een goed wezen was. Omdat lang stilstaan en te lang kijken en inschatten nooit een goed idee was, besloot hij dat het best was om zo snel mogenlijk een aanval op hem af te vuren. Hij zou hem kunnen aanvallen voor de ander de eerste aanval deed. En dat kon natuurlijk in zijn voordeel werken. Dat hoopte hij toch. Tenzij dat hopen een slecht ding was, de Mimic had zijn gehoop ook al niet werkelijkheid gemaakt. Legend schoot een liaan op het beestje af en maakte er een armbeweging bij waardoor - als hij raakte en de liaan om hem heen kon krijgen - hij het hem tegen de muur kon gooien. En het zou handig zijn als het een effectieve aanval was, maar enkel als het hem ook lukte.
Hij stond er bibberig bij, verstopt tussen twee hoge bergen goud. Schoorvoetend bekeek Fear de vreemde gast die zomaar zijn besloten ruimte in kwam geduikeld en hield zijn minikanon met bevende handen tegen zijn buik geklemd. De roodharige jongen had het lef om het geld in zijn kamer aan te raken, grote graaiende handen die natuurlijk dwars door de muntstukken heen grepen. Niet voor jou, mens. Maar het maakte hem ontzettend bang, en dat manifesteerde zich in een geveinsd grijnsje dat het wezentje met moeite op hield, bevende mondhoeken inbegrepen. De jongen ging meteen tot de aanval over; een sterke liaan slingerde door de lucht en zou hem als een zweep geraakt hebben, maar Fear laadde zijn minikanon in een verrassend tempo en knalde de liaan aan stukken. Nu kwam hij voorzichtig uit zijn schuilplaats vandaan, zijn wapen op een schouder en voetje voor voetje, zonder zijn tegenstander uit het oog te verliezen. Fear hief traag een hand op en liet zijn aanval The Illusion los. In plaats van een schatkamer rezen er overal om Legend heen metershoge vlammen op, die hem met bulderende agressie omsloten. Dit was natuurlijk echter maar een illusie; de vlammen oogden levensecht, maar waren dit niet. Fear beheerste lichtmagie en kon enkel de zinsbegoocheling van vlammen oproepen, maar hij hoopte vurig dat het zijn gewenste effect had om deze ellendeling uit te bannen.
Legend .
PROFILE Real Name : Ez Posts : 79
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Wood Klas: Miss Eres Partner: Somebody stole my car radio and now I just sit in silence
Het beestje was iets vreemd, want het leek niet zo stoer en zeker als hij verwacht had van hem. Het had tenslotte een kanon, waarom zou hij er zo bibberig bijstaan? Als Legend een kanon tot zijn beschikking gehad, was hij zeer zeker niet bang geweest dat hij dit gevecht zou verliezen. Maar dat had hij dus niet, en hij had enkel zijn woudmagie tot zjn beschikking. Omdat de eerste aanval altijd in zijn voordeel zou kunnen werken, besloot de jongeman dat het een goed idee was om die kans met beide handen aan te grijpen. Je wist mar nooit wanneer je tegenstander ook besloot dat de eerste aanval de beste was. De roodharige jongen schoot een liaan af richting de mimic mionion, maar die had zijn minikanon snel geladen en schoot Legends liaan stuk. Wel, tot zover zijn moging tot zover zijn poging om het ding als eerste te raken. Met samengeknepen ogen keek Legend hoe hij uit zijn schuilplaats tevoorschijn kwam. Het kanon was niet meer op hem gericht, maar het wezentje had het wel nog steeds bij zich, dus El moest nog steeds opletten. Het ding hief zijn hand op, waardoor Legend gewaarschuwd fronste. Voor hij besefte wat er goed gebeurde verdween de schatkamer om hem heen. Was dit net zo'n vervelend trucje als de Mimic zelf had uitgevoerd? Alleen dat hij nu niet opnieuw opgeslokt was. Nu waren zover hij kon kijken vlammen om zich heen. Angstig door de hoge vlammen probeerde hij zo ver mogenlijk uit de buurt te blijven van het vuur, maar toen hij besefte dat er geen warmte van de vlammen af kwam haalde hij licht opgelucht adem. Hij was nog steeds bang dat hij zich zou verbranden, maar hij kon nu wel helderder nadenken, al was het nog steeds niet helder genoeg om in 1-2-3 een oplossing en nieuwe aanval te bedenken. Daarom schoot hij opnieuw een liaan af, om zijn poging van ervoren te hervatten, maar een tel later schoot hij er nog een liaan achteraan. Die laatste was gericht op het wapen van zijn tegenstander. Als die dat kwijt was, kon hij dat al niet meer gebruiken en als het nog intact was zou Legend kunnen proberen het zelf aan de praat te krijgen.
Volledig in het thema van Valentijn staan er twee Events op het programma van de site. Beide zullen van start gaan vanaf 14 februari, dus houd de site zeker goed in de gaten.
Cupid Hearts: Verras vrienden of in game characters met een vrolijk hartje deze Valentijn. Met of zonder lief berichtje eraan vast. Anoniem of juist niet. Stuur je hartjes naar het account van Alpha.
Valentine's Dance:Vanaf 14 februari zal de grote zaal van de school omgetoverd worden tot een danszaal vol met eten, drinken en live muziek. Iedereen is welkom om aan dit algemene topic deel te nemen.
WINTER
Tijdens de winter is het terrein van de school in diepe rust. De meeste dieren zijn onvindbaar verscholen en de ijzige wind houd ook de leerlingen binnen. De perfecte tijd om met een kop warme choco naar de vallende sneeuw te kijken.