Help me out!

Shima liep naar beneden, ze kwam in een grote hal terecht, iedereen zei tegen haar dat dit de kerkers waren, ze was hier nog nooit geweest, ze liep met kleine stapjes voorzichtig in elke kerker te kijken, waarom zouden ze mensen HIERIN willen stoppen?
ze werd een beetje bang, het was hier zo donker, waarom ging ze hier dan ook heen? , oohja, haar vrienden zeiden dat ze het niet zou durven, ze wou het tegendeel bewijzen. Maar achteraf vond ze zigzelf dom, want het was hier behoorlijk donker en eng, ze wou zo snel mogelijk weg! Ze liep een kerker in , er zat Niemand in. 'Woow, wat is het hier groot!' mompelde ze in zichzelf. Ze liep terug en keek elke kerker na, ze negeerdde de mensen die telkens dingen zeiden van 'ik heb niks gedaan!' en 'help me hieruit!' ze vond het hier doodseng en wou zo snel mogelijk terug. Maar ze vond het hier zo groot dat ze de weg even niet meer wist. Ze keek in elke kerker. He!, een trap die naar beneden lijdt!, Het was niet de weg terug, want dan zou er een trap naar boven moeten zijn, maar misschien was dit ook een uitgang!, Shima liep heel gestrest en bangig de trap af, ze kwam in een hal , daar was de begintrap!, Ze rendde de trap op naar boven en kwam weer in de hal met leerlingen uit, ze vond het er doodeng en zuchtte even.
'Ik moet weten waarom ze die mensen zoiets aandoen!' mompeldde ze in zichzelf, 'dus morgen, ga ik er weer heen' ..... ze wist dat ze er spijt van zou krijgen, maarja, Shima was nou eenmaal nieuwschierig aangelegd!

Silvana stond op de trap die naar beneden leidde, met haar ogen volgde ze het meisje die nieuwsgierig heen en weer liep. Rustig liep ik de trap af, ze had zichzelf gezegd om niet te kijken naar links en rechts waar de armen soms uit de tralies stoken.
Ze was verbaasd dat het meisje niks door had terwijl het hier vreselijk echode.
Toen het meisje naar beneden was gegaan volgde ze haar en besloot om wat te zeggen.
'' Wat doe je? '' kwam droog uit haar mond.

Shima keek om naar het meisje achter haar, ze was net de kerker uitgekomen 'Ik was mijn boek kwijt' zei ze, en ze liep verder,ze keek nog even om naar silvana en liep weer terug 'oke, ik ga uitzoeken waarom die mensen daar zitten, maar ik ga er vanacht weer heen' zei ze fluisterends. Ze keek silvana aan 'ik ben shima, en ik ben sterk genoeg om ze af te weren vanacht als ze op hol slaan ' ze begon iets te lachen. Ze keek haar nog even sirieus aan 'maar ik ga dus vanacht terug, die mensen zouden iets heel ergs hebben gedaan, of ze overdrijven hier op deze school heel erg' fluisterde ze extra zacht.

Silvana keek haar verbaasd aan, zoiets kon ze beter niet doen. '' Ik ben Silvana en ik weet zeker dat je zoiets beter niet kan doen '' ze zuchtte en keek haar aan. '' En het is hier eng s'nachts. '' Silvana wist nog niet veel af van deze school maar ze wist wel dat je beter de kerkers met rust kon laten. '' Ze hebben vast een goede reden om ze hier vast te houden, ga het anders vragen? ''

Shima zuchtte, ' jij snapt echt niks van deze school he ' shima keek haar uitdagend aan 'maar als je bang bent, hoef je niet mee hoor' ze keek nog even naar het meisje, met haar lange blauwe harenen haar felle blauwe ogen. Ze draaide zich om en keek nog even 1 keer om na het meisje 'bangerd' fluisterde ze gemeen. Ze maakt aanstalten om weg te lopen.

Silvana keek het meisje woedend aan. '' Misschien wil ik wel helemaal niet mee? '' ze keek even naar rechts en toen weer terug. '' Maar dat betekend niet dat ik bang ben maar ja, in het donker vind ik het niet fijn. '' Ze keek haar aan en deed niks om haar stoppen, ze had geen intresse in de kerkers of in het meisje.

Shima draaidde zich even om , stopte haar hand in haar waterzak die ze ALTIJD bij zich had, zodat ze kon watersturen, en vervolgens vormde ze een bel rond haar hand die licht gaf. 'het is niet donker, ik heb licht' Ze grijnsde 'dus ik houd het erop dat je bang bent ' zei ze bijdehand. Ze stopte het water met de waterzak weer terug en draaide zich om , ze liep langzaam, naar de grond kijkend verder en grijnsde in ziczhelf, zij hield wel van een uitdaging.

Silvana keek het meisje aan voor zo lang het kon. '' Of ik heb gewoon geen intresse om te weten waarom deze mensen er zitten. '' siste ze, normaal was ze niet zo maar het meisje lokte het uit, vond ze.

Eheum, lees de regels... minimaal 3 regels per keer

_____________________________________________

Shima negeerde het meisje en liep weg naar haar kamer. Toen het tegen de nacht liep pakte ze haar waterzak, ze vulde hem bij en stak haar hand erin, Ze vormde weer de bel rond haar hand die lichtgaf. Ze keek nog even in de spiegel, ze dronk een slokje water, en deed een dik vest aan over haar pyama, ze liep op haar pantoffels, met de luchtbel de hallen door, ze liep alsmaar door en door, totdat ze bij de kerkers kwam, Toen ze op de trap stond twijfelde ze nog even. Ze slaakte een diepe zucht en liep voorzichtig naar beneden.

Silvana was nog even gebleven toen het meisje die Shima heette was weggelopen, haar ogen waren nog aan het donker gewend. Ze sloot haar ogen tot spleetjes en ze was naar buiten gelopen, voorzichtig had ze haar ogen geopend. Ze haatte het donker en iedereen mocht dat weten.

Toen het donker werd en Silvana nog steeds niet sliep was ze van plan om te kijken of het meisje bij de kerkers was, ze had haar pyjama shirt en korte broekje aan en liep op haar roze konijnen slippers naar de kerkers, ze zocht naar een lichtbolletje omdat ze zich herinnerde wat het meisje met haar water deed. Ze liep rustig de trap af, rustig tastend met haar voeten aan de treden, ze zag dan ook niks voor ogen. Ze keek naar rechts en zag een lichtbol en liep er rustig naar toe. '' Hallo? '' fluisterde ze.

Shima draaidde zich om 'sstt, ben je tog nog gekomen?' fluisterde ze zacht toen ze het meisje van top tot teen bestudeerde en keek naar haar pyama. Zelf had ze een topje aan met een kort zwart broekje en gewoon doodnormale roze pantoffels, die bij haar roze topje paste, ze had er nu wel een zwart vest over heen want het was best wel koud bij de kerkers. Ze keek naar silvana en zag dat die het ook koud had, Ze gaf silvana haar vest en maakte zelf een waterbel om zich heen, het water was warm, lekker warm.
Shima begon weer zachtjes te lopen, ze draaide zich even om naar Silvana 'zachtjes doen, als de gevangene allemaal wakker worden, dan hebben we de poppen aan het dansen'
ze liep heel zacht op haar tenen langs de tralies 'we zoeken 1 iemand die wakker is, de rest laten we slapen ' fluisterde ze heel zacht tegen silvana.

Silvana keek naar Shima, leuk setje, dacht ze in zichzelf. Ze lachte naar het meisje toen ze haar haar vest gaf. '' Dankje. '' fluisterde zachtjes. Ze keek in de richting van een cel, ze zaten vastgeketend en ze zagen er mager uit. Ze knikte naar haar. '' Weet je zeker dat dit gaat werken? '' vroeg ze nog voor de zekerheid, ze was er namelijk niet zeker van.

Shima slikte even en keek achterom naar silvana 'nee dat weet ik niet' fluisterde ze.
Ze liep met haar waterbel naar 1 van de tralies, ze keek recht in de open ogen van een jongen, een knappe jongen, hij was niet zo mager als de andere, zijn haar zat mooi opzij geschoven en hij zag er nog best netjes uit voor een gevangene. Ze keek naar zijn borstkast die open lag, hij zat onder de bloed en de jongen bewoog niet meer, hij knipperde zelfs niet. Ze keek een beetje geschokt 'denk je dat hij..... dood is?' vroeg de fluisterends aan Silvana terwijl ze verder liepen de kerkers door.

Silvana liep met haar mee naar de cel, de jongen zag er inderdaad levenloos uit. '' Volgens mij wel ja, zonde zeg. '' Ze bleef nog even staan en keek naar de jongen, ze slikte. '' Als ik hier maar nooit terechtkom. '' Ze liep verder in de richting van Shima, soms keek ze op de vloer en zag ze bloedplekken op de grond, het was een angstaanjagend geheel en het zag er allemaal maar donker uit, elke cel die we passeerden en waar genoeg licht inviel inspecteerde ik, de meesten waren vrij levenloos en leken dood, ze was er niet zeker van maar het zag er wel zo uit.

In een van de achterste celblokken zat Zalas. Af en toe scheen er fel wit licht vanuit zijn cel. Hij moest al die wonden helen die Marcus hem had toegebracht. Al gauw was alles weer genezen. Marcus zou opkijken als hij zag dat Zalas helemaal niks meer had. Nu moest hij iets bedenken om weer uit die cel te komen. Hij moest eerst een soort afleiding hebben. Hij haalde diep adem door zijn neus en blies dat door zijn mond uit in zijn handen, alsof hij die probeerde op te warmen. Maar in plaats daarvan ontstond er een zilverwitte mist. Dit deed hij nog een par keer tot de mist zo dik was dat niemand het zou merken als hij bij de tralies stond. Zalas liet zijn nagel groeien tot een klein scherp mesje en probeerde het slot te forceren. Hij mompelde zachtjes een verwensing toen het niet lukte. De mist was ondertussen opgelost. Hij sloeg hard met zijn vuisten tegen het ijzeren tralies. ''Bij Lilith. Ze weten her wel hoe je ijzer sterk maakt'' mompelde hij zacht.

Shima schrok toen ze een harde bonk hoorde en iemand hoorde praten. Ze maakte haar lichtbel feller en feller, telkens kon ze meer zien. Ze kwam bij een cel aan,er zat een knappe jongen in, en ze wist wel zeker dat die nog leefde! Hij had mooie groene ogen met ijswit haar,Ze liep naar hem toe. 'ik kan je eruit helpen,onder 1 voorwaarde' Zei ze lief tegen hem. 'want ik neem een groot risico, dat als ik jou vrijlaat ik hier ook terechtkom, dus ik doe het onder 1 voorwaarde' Ze knikte naar hem en wachtte op andwoord. Ondertussen werden sommige gevangenen ook wakker dus gauw deed ze haar lichtbel uit en stopte het water terug in haar waterzak. Ze keek naar de jongen, hij was erg aan het zweten, omdat hij deheeltijd probeerde vrij te komen. Ze gooie een straal megakoud water over hem heen.

(Eigenlijk heb ik amberkleurige ogen maar oké)

Zalas liet zijn hoofd hangen. Hij zuchtte even. Er moest toch een manier zijn om hier uit te komen. Hij keek op toen hij ineens een stem vlak voor zich hoorde. Zijn pupillen versmalde toen hij recht in het licht van een waterbel keek. Toen hij gewend was aan het licht knipperde hij even en keek toen het meisje aan. Hij leunde met zijn armen boven zijn hoofd tegen het ijzeren traliehek aan. ''Ik luister'' zei hij op haar woorden dat ze hem hieruit wou helpen. Gelukkig doofde ze al gauw het licht waardoor kijken niet zo pijnlijk meer was. In het duister leken Zalas' amberkleurige slangen ogen op te lichten. Zalas schrok zich rot toen het meisje ineens een straal ijskoud water over hem heen gooide. Hij hapte even naar adem. ''Waar was dat nou weer goed voor?'' riep hij verontwaardigd uit. Hij kneep het water uit zijn spierwitte haar en haalde de vlecht even uit. Hij kneep nog meer water uit zijn haar en vlocht het toen weer vast. ''Welke voorwaarde had je in gedachte?'' vroeg hij daarna toen hij weer wat gekalmeerd was.

Shima moest wel een beetje lachen toen ze hoorde dat de jongen schrok. Ze keek hem in zijn amberkleurige ogen.'je hebt het warm' zei ze toen kalm. Ze hoorde een geluid, Zalas had zo hard gepraat dat de andere misschien ook wel wakker waren! 'sst, de anderen mogen niet wakker worden, dan willen ze ook dat ik hun eruit laat!' Ze keek hem nog eens aan 'de voorwaarde is , vertel me waarom je hier zit, en waarom de andere hier zitten' Ze keek hem ernstig aan 'je zal wel iets heel ergs moeten hebben gedaan, anders zou je hier niet zijn tog?' Ze keek nog eventjes naar zijn gezicht en keek toen terug naar de grond.
'Als ik jou nu losmaak, wat ik zo ga doen, reken ik erop dat je meegaat naar mijn kamer en me alles vertelt' Ze keek hem aan, en ze pakte wat water uit haar waterzak. Ze maakte er een lange slang van water van,Ze liet de ijzeren tralies verdrinken in het water , Het water EN de tralies bevroren helemaal. 'ik kan niet zo hard trappen, dus trap de tralies in' Ze gaf haar vest aan hem. 'doe dit voor je schoen als je trapt, dan hoor je het veeel minder hard , en als je vrij bent, rennen we als een gek naar mijn kamer, die is op de 1e verdieping,2e deur links ' Ze zuchtte even 'en dan ga je eventjes onder mijn bed liggen ongeveer een kwartier lang. Ze keek hem aan 'ik reken op je, Trappen NU!!!!' dat fluisterde ze tegen hem.

Silvana had niet opgelet en stond voor een cel toen opeens het licht doofde, ze zette haar handen op de grond en kroop richting het geluid dat ze hoorde, Shima was aan het praten met een gevangene. Toen ik wist dat ik dichtbij was stopte ik en vleef zitten, ik keek naar een jongen met een bleke huid en wit haar, hij viel op in het donker. Ze zei niks omdat ze niet precies wist wat er aan de hand was, wel had ze gezien dat Shima het tralies bevroor, ze was toch niet van plan om ...? Ik schudde die gedachte uit mijn hoofd, tuurlijk doet ze dat waarom anders?

Shima schrok even toen ze iets hoorde aankomen, ze kalmeerde even toen ze Silvana zag, gelijk erna richtte ze zich op de jongen, ze hoorde voetstappen van de trap 'Komop, we hebben niet veel tijd meer!' Shima deed zelf haar vest onder haar voet en traptte de bevroren tralies kapot, gelijk erna trok ze de jongen en silvana mee, en sprintte ze ergens een hoekje in, het was een donker hoekje, waar ze je dus niet konden zien, ookal keken ze je recht in de ogen aan, het was te donker om iets te zien. Er liep iemand langsheen, maar diegene liep verder Snel slaakte ik een diepe zucht en pakte ik silvana en Zalas bij hun hand, ik trok ze mee verder de kerkers in, en we liepen een trap af, we waren nu ergens in een tunnel, het was er heel donker. 'Ik doe nu nog niet mijn lichtbel aan, anders ziet diegene ons, we moeten eerst dieper de tunnel in' Zei shima fluisterends. 'Kom' ze liep op haar tenen, dieper en dieper de tunnel in ,Toen ze stopte deed ze haar hand in haar waterzak en maakte een lichtbel. Ze keek de jongen voor zich aan, recht in zijn Amberkleurige felle mooie ogen. 'we moeten verder' fluisterde ze zachtjes tegen silvana en zalas.

Silvana werd meegetrokken met het meisje, ze liet het toe omdat zij ook hoorde dat er iemand aankwam, ze was echter gefascineerd hoe het meisje de tralies intrapte, het was zeker al diep bevroren. Inmiddels waren ze erg diep de tunnel ingerend en het licht verscheen weer. '' Kon je hem niet beter laten zitten? nu gaan ze hem zoeken! '' siste, maar niet te hard. Ze keek het meisje aan die zei dat ze verder moesten, het moest dan ook wel. Het had veel geluid gemaakt en ze waren vast allemaal wakker geworden en de bewakers zullen ook wel gaan opmerken dat het tralies kapot is.

Shima keek silvana aan en gebaarde dat ze stil moest zijn.Shima keek naar de helle lichtbol en ze begon het licht iets te dempen.'ik ken hier al een beetje de weg' fluisterde ze tegen silvana en Zalas. Ze begon zachtjes op haar tenen te rennen. 'kom mee!' fluisterde ze hard. 'hier kunnen ze ons vast niet meer horen' zei ze op normale praat toon toen ze heel diep onder de grond zaten. Ze keek zalas aan. 'nu onze deal, zeg me waarom de meeste mensen in de kerkers zitten' Ze keek hem sirieus en doordringend aan 'hebben ze zulke erge dingen gedaan?' Zei ze een beetje verbaasd.

(Leuk ook dat jullie wachten op me. Ik had een familie feest en ben daar blijven slapen omdat ze nogal ver weg wonen dus had ik geen internet. Is het ècht zo moeilijk om even 24 uur te wachten op me? Trouwens, wie ben jij om te bepalen wat mijn karakter doet. Dit mag volgens mij niet)

Zalas keek het meisje even gefronst aan. Informatie?! Was dat echt alles wat ze wou hebben? Hij reageerde maar niet op het feit dat ze een straal water over hem heen had gegooid alleen omdat het eruit had gezien dat hij het warm had gehad. Zalas zuchtte een zachtjes. Veel keus dan meegaan in dit gekke plan had hij immers toch niet. Het duurde te lang om hier zelf uit te komen en Deshas had zijn hulp waarschijnlijk nodig met Marcus. ''Goed dan'' zei hij zacht zuchtend waarmee hij toestemde. Tijd om de tralies in te trappen kreeg Zalas niet eens. Hij sprong gehaast naar achteren en struikelde bijna toen het meisje hem daarna meetrok. Hij merkte nu pas het andere meisje op die ook meegetrokken werd. Hij hoorde de woorden van het andere meisje en keek haar aan. Zijn amberkleurige ogen gleden over haar gestalte heen. Ze had mooi blauw haar maar een beetje een onnozel gezicht. Kinderlijk kon je het noemen. ''Geloof me, ik heb niet zoveel mensen achter me aan als jij denkt'' zei hij zacht. Zijn enige dreiging was Marcus en zolang die dacht dat hij nog opgesloten zat was er weinig aan de hand. Hij trok zich los van het meisje dat de tralies eerder had ingetrapt en concentreerde zich even. Hij sloot zijn ogen en toen hij ze weer open deed gaven ze een zwak schijnsel van licht. Nu kon hij tenminste zien waar hij heen rende. Hij kwam even op adem door tegen de muur te leunen toen het meisje stopte met rennen. Hij richtte zijn blik naar de gang waar ze vandaan kwamen. Daarna draaide hij zich om naar de twee meisjes. ''Oké luister want ik heb weinig tijd. Waarom de meeste hier zitten, dat zal me een rotzorg wezen maar op deze school is er meer aan de hand dan spijbelaars en spiekers. Deze school kan je dood worden als je het goed verpest. De rest hier zal vast wel iets tegen Savador hebben gehad, schooleigendommen vernield of gevechten met andere leerlingen gehad. Ze zijn streng hier dat wel'' vertelde hij. Daarna keerde Zalas zich naar de muur en tastte de stenen. Het leek of hij iets zocht.

(Sorry , ik had gewacht maar toen reageerde silvana weer enzo. )

Shima keek hem aan 'ALEEN DAT?' zei ze perongeluk iets te hard. Ze keek naar de jongen die druk met zijn handen over de muur heen ging 'Zoek je iets?' Ze wachtte even op hem en wou toen weer verder rennen ,maar ze deed het niet, misschien was dat wat de jongen zocht wel heel erg belangrijk voor hem ,Wie zou zij dan zijn om zomaar zonder hem weg te gaan, en bovendien, ze was sterk genoeg , ze had duistere magie. Ze zuchtte even. 'Al gevonden wat je zocht?' Ze keek hem doordringend aan 'wat zoek je eigenlijk?' herhaalde ze haar eerste vraag.

Zalas keek even kalm om. ''Ja alleen dat'' zei hij op normaal stemvolume. ''Maar dat is niet waarom ik hier zat'' voegde hij daar kalm aan toe waarna hij zich weer naar de muur keerde. Hij keek niet om toen hij de vraag van het meisje hoorde. ''Niet wat, maar wie'' sprak hij enkel zonder zijn blik van de muur te houden. Uiteindelijk legde hij zijn handen plat tegen de muur. Hij sloot zijn ogen en leunde ook met zijn voorhoofd tegen de stenen aan. ''Vertel Marcus, waar zit je jij achterlijke lichaamsteler'' mompelde hij zachtjes. Er ging een zilverwitte schokgolf door de muur heen. Al gauw kwam de schok terug en knalde Zalas tegen de andere muur achter hem aan. Zalas wreef even over zijn achterhoofd. ''Daar ben je dus'' mompelde hij zacht. Hij was dichtbij, veelste dichtbij. Marcus moest ongetwijfeld weten dat hij weg was. ''Eèn tip als je er straks vandoor gaat. Sla alleen rechtsaf, kijk niet om en als een lange vent tegen komt met kort zwart haar en gouden irissen, jij hebt mij niet gezien'' zei hij tegen haar. Hij zette zijn handen weer tegen de muur en mompelde een spreuk. Zalas stapte zo door de muur heen alsof hij van vloeibaar steen was. Voor hij helemaal verdwenen was keek hij nog even om. ''Onthouden, allèèn rechtsaf. Deze kerkers zijn magisch. Denk dan ook niet dat je er op een normale manier uitkomt. Als je rechtsaf blijft gaan kom je weer uit bij het begin'' zei hij tegen haar. Daarna verdween hij door de muur.

PROFILE MAGICIAN