Hij sloeg met zijn hand op de wekker een minuut voordat die af moest lopen. Hij liet zijn hand op het ding liggen tot hij zeker was dat diestil ging zijn, maar haalde daarna zijn hand van de wekker af en liet die door zijn warrige haar heen gaan. Hij wreef door zijn ogen en hield weer die hand voor zijn mond toen hij een geeuw voelde aankomen. Shia staarde nog een tel langer voor zich uit voor hij zich plots omdraaide en naar de deur toe liep. Hij haalde de ketting met de sleutel van het haakje en hing die rond zijn nek heen. Het bekende gewicht hing weer op zijn borstkas en het bekende gevoel van de ketting op zijn nek deed voor een seconde een glimlach op zijn gezicht verschijnen. Hij wist dat hij vandaag als eerste uur survival introduction had. Hij had geen idee wat hij er van kon verwachten en hij had ook geen idee of hij de andere studenten zou kennen of niet. Waarschijnlijk van gezicht maar niet bij naam. Hij kende amper iemand bij naam, omdat hij niet bijzonder vaak sprak met anderen. Niemand zat op zijn niveau qua denken, en dan had hij geen zin om een gesprek te beginnen. Dat was trouwens niet eens negatief bedoeld, van zijn niveau. Er waren mensen die hoger en lager zaten dan hem, maar hij wou alleen met mensen omgaan die op hetzelfde niveau zaten. Misschien een beetje kieskeurig, maar zo was hij nu eenmaal, en hij zou voor niemand en niets zich anders voordoen dan hoe hij zich wou voordoen. De glimlach die op zijn gezicht zichtbaar geweest was, was al gauw verdwenen. Hij moest naar de gymzaal. Leuk. Een zaal vol gummy- en lichaamsgeuren. Absoluut de plek waar je 's ochtends wou zijn. Hij liep de trap af, naar de floor waarop de gymzaal zich bevond. Hij had geen idee wat voor kledij hij nodig had voor de les, dus hij had gewoon een T-shirt en een gemakkelijke broek aangetrokken, wel met een vest over want hij vond het in de ochtend toch nog maar een beetje fris. Dat vest kon dus uit als het nodig was en hetzelfde gold voor de ketting om zijn hals. Hij duwde de deuren van de gymzaal open en zag een jongen en een vrouw in de zaal. De jongen vond hij niet speciaal. Hij had meteen een gevoel van afkeer voor hem en nam zich voor zo weinig mogelijk tegen hem te zeggen. De vrouw zou vast hun leerkracht zijn. "Goedemorgen, Miss", zei hij zonder haar echt aan te kijken. Hij dropte zijn rugzak tegen de muur van de zaal en keek rond. Er stonden banken in een driehoek. Oké, ze zouden er vast nog wel uitleg over krijgen. Hij zag dat de vrouw thee had, en daardoor kreeg hij spijt dat hij in de ochtend niet nog even langs de refter gelopen was om koffie te halen. Hij had wel ontbeten die ochtend, want hij was al anderhalf uur voor zijn wekker af zou moeten gaan wakker geworden. Hij haalde opnieuw zijn hand door zijn haar en liet zich via de muur naar de grond toe zakken om naast zijn rugzak te gaan zitten. "Shia Leif present." Hij eed geen moeite om een glimlach op zijn gezicht te toveren, hij liet gewoon weten dat hij aanwezig was. Dat was genoeg in zijn ogen.

_{Waarom begonnen de lessen überhaupt altijd zo vroeg? Ze liet een blik over haar lesrooster vallen en een diepe zucht rolde over haar lippen heen. Ze begonnen vroeg en eindigden laat, gezellig toch? De hele dag een leraar voor je neus hebben staan, een zwetser die niet veel anders kon dan onzin uitkramen of de saaiste uitleg ooit te geven. Ze liet haar blik op haar wekker vallen, want natuurlijk had ze weer een slechte nachtrust gehad. Het was raar hoe haar nachtmerries op een bepaald moment niet meer voorkwamen en dan opeens net zo hard weer iedere nacht terugkwamen. Allemaal hetzelfde en ze kon er niets aan veranderen, niets anders doen om ze te stoppen en van de nachtmerrie een droom te maken. Alles liep altijd slecht af, zoals het ook in het echt altijd slecht was afgelopen. Voor haar eerste uur moest ze opstaan voor Survival, een les die haar ergens wel interesseerde. Ze hadden veel te lang geen leraar voor Survival gehad en nu had eindelijk iemand voor de baan gesolliciteerd en deze ook gekregen. Niemand minder dan miss Ryo, al had ze geen idee wie die vrouw was. Hoogstwaarschijnlijk was het een persoon die heel erg van Survival hield, want goh je moest toch wel van iets houden als je goed les daarin wilt kunnen geven, en dus ook vrij goed was in bepaalde aspecten. Gelukkig voor de vrouw vond Ziva deze les wel degelijk interessant – het was dan ook niet voor niets haar op twee na favoriete vak – en daarom stond ze met ‘plezier’, voor hoever Ziva plezier kan beleven, op om zich aan te kleden en klaar te maken voor de les. Het zou maar een introductie les zijn, maar ergens hoopte ze dat ze zich niet helemaal uitbundig hoefde voor te stellen. Een ‘ik ben ziva thorne’ zou vast wel al genoeg zijn, de vrouw zou haar uiteindelijk toch wel beter leren kennen tijdens de lessen zelf. Al lag het natuurlijk geheel aan haar humeur of haar eerste indruk een goede of een slechte zou zijn.
De les zou plaatsvinden in de gymzalen, waardoor ze wel degelijk dacht dat ze niet de hele les bezig zouden zijn met een introductie. Ze zouden vast nog iets gaan doen, al was het maar iets zoals een basis gevechtstraining, ziva vond het allemaal wel prima. Survival was tenminste iets wat ze nuttig vond, ze leerde er ook daadwerkelijk iets van. Veel anders dan verzorging van fabeldieren, want wat moest ze daar nou weer mee als ze er toch niet aan dacht om zo’n dier in huis te nemen of iets in die richting te gaan doen later? Nee, ze vond het nutteloos dat ze het vak moest nemen, maar helaas had ze geen andere keuze dan toch naar de lessen te gaan. Ze wilde natuurlijk niet op zo’n dom vak blijven zitten, daar was het waarschijnlijk te makkelijk voor – althans, zo dacht Ziva er natuurlijk over. Ze had geen plattegrond of iets dergelijke meer nodig, in haar eerste jaar was ze toch bijna overal gekomen door de eerste paar lessen die ze had gehad en bovendien kwam ze wel eens vaker in de gymzaal om er te trainen, als het buiten bijvoorbeeld te druk of te koud was om dat te doen. Een verkoudheid krijgen was namelijk iets dat ze liever wilde ontwijken, want voor een Raziaan was dat natuurlijk nooit bepaald fijn. Haar vuurmagie zou er dan onder leiden, niet dat ze daar nu veel aan had. Rustig opende ze de deuren van de gymzaal, om daar tot de ontdekking te komen dat er al drie leerlingen aanwezig waren. Allemaal jongens, waarvan ze er geen één echt kende. Het was alweer stil in de zaal, de twee jongens hadden zich net voorgesteld want daar leek het inderdaad op. Ze stapte verder de zaal binnen en bekeek de vrouw even, haar nieuwe lerares Survival. ”Ziva Thorne,” sprak ze kort, veel moeite hoefde ze toch niet te doen om zichzelf voor te stellen. De vrouw zou het vast wel begrijpen dat ze nu present was, dat hoefde ze er niet bij te melden want dat kon de vrouw vast wel zien – of ze was blind, maar daar hoopte Ziva natuurlijk niet op.}