Introduction {Mentorklas}

Die ochtend klonk er al vroeg het lawaai van stoel- en tafelpoten die over de houten vloer schoven. Het was afkomstig uit het muzieklokaal. Eres was die ochtend wat eerder heen gegaan om alles in het lokaal voor te bereiden. Ze had alle stoelen in een ruime kring geschoven en zette nu voor elke stoel een tafel. De instrumenten die meestal het lokaal opvulde had ze tegen de muren gezet zodat ze niet in de weg stond en niemand ze per ongeluk om kon stoten. Ze zouden veel gaan praten vandaag, dus het was makkelijker als ze elkaar gewoon aan konden kijken. Toen ze klaar met schuiven was leunde Eres even tegen de rand van haar bureau om even op adem te komen terwijl ze de nu nog lege kring rond keek. Daarna zette ze zich zachtjes af zodat ze weer op twee benen stond en liep om het bureau heen naar het bord achter haar. Ze pakte een krijtje en begon het programma van die les op te schrijven. Het was de eerste mentorles van haar klas dus ze had veel te vertellen. Er waren ook flink wat dingen om te regelen.
Sowieso moest ze alles uit gaan leggen over de Melodiam en de leerlingen die daarin geïnteresseerd waren opgeven voor een auditie. Ook moest er vandaag een klassenoudste worden uitgekozen door de anderen dus Eres hoopte dat er een ruime opkomst was. Ze legde het krijtje weer neer nadat ze boven het ‘’te doen’’ lijstje met sierlijke letters welkom had geschreven en klopt het krijtstof van haar handen. Ze ging achter haar bureau zitten en wierp een blik op de klok. Het was nog vroeg. Ze was sneller klaar dan ze had verwacht. Eres haalde voor een moment haar schouders op en pakte haar viool die ze na de vorige les in het lokaal had laten liggen. Ze controleerde of de snaren nog wel mooi gestemd waren waarna ze zachtjes begon te spelen. Eerst een langzame en mooie maar verdrietige toon. Dat hield ze niet lang vol, ze was te opgewekt om zielige nummers te spelen. Eres maakte een overgang van de langzame tonen tot ze steeds sneller ging in een vrolijk opzwepend nummer dat ver in de gangen al te horen zou zijn.

(Dit is alleen voor leerlingen van de mentorklas van Miss Eres)

Edana keek half slapend in de spiegel terwijl ze haar haar kamde. Hoezo moet school zo vroeg beginnen? Ze moest zometeen toch echt nodig een dosis warme chocolademelk naar binnen gieten, daarom was ze ook zo vroeg wakker, zodat er geen rij stond bij het apparaat. Welke les had ze als eerste? Geschiedenis? Kunst? Vuur? Nee dat was het ook alweer niet.... Wat was het ook al weer? Edana legde har kam weer terug en liep naar haar rooster die ze bekeek. Docent: Miss Eres, mentor les...Fijn... NU moest ze de andere leerlingen leren kennen..oh fijn dan moest ze die namen ook onthouden..grom.. Met een zucht pakte Edana haar tas en liep naar beneden naar de heilige apparaat, geen rijen, geen gezeur dat iemand voordrong. Edana gooide wat muntjes en rook het heerlijke chocola. Edana pakte haar bekertje en dronk het voorzichtig naar binnen. Het was heerlijk, en rustig liep Edana richting het muziek lokaal, zowat de enige lokaal die ze wist hoe ze moest vinden, maar het hielp ook wel dat ze muziek hoorde, prachtige zuivere muziek. Toen het bekertje leeg was gooide ze die weg en liep naar het lokaal en glimlachte toen ze Miss Eres zag spelen, prachtige muziek. Ze moest echt een keertje kijken of ze iemand kon vinden die viool bespeelde, zo een instrument wou ze wel leren bespelen. Edana bekeek de lokaal en zag een kring van stoelen staan waar ze naar toe liep en op 1 van de stoelen ging zitten en haar ogen sloot, het chocola meost nog zijn werk doen en dan pas zou ze echt helemaal wakker zijn en het muziek hielp ook wel een beetje, om zich niet te vervelen terwijl ze zou wachten tot de andere leerlingen binnen zouden komen pakte ze een schrift en maakte daar een snelle notenbalk tekende en haar ogen sloot om de noten goed te horen, het was pure gokken wat ze deed maar het was gewoon grappig om te zien hoeveel ze noten goed kan raden.

PIEEP! PIEEP! PIEEP! PIEP!......BAM!
PIEEP! PIEEP! PIEEP! PIEP!......BAM!
PIEEP! PIEEP! PIEEP! PIEP!......BAM!

En nog twee keer ging de wekker af. Hij had het niet meer, hij zocht het niet meer om nu nog op te staan en de mentor les te gaan. Alles leek duister zonder het zonlicht dat in de ochtend naar binnen kwam. De gordijnen waren nog dicht en Mitsu opende loom zijn ogen en keek naar het plafond. Het was tijd om op te staan. Hij had als eerste mentor les van Eres. Hij had op de gangen gehoord dat het best een prachtige docent was. Een aantal kennissen hadden hem tegen zijn schouder gestoten met de woorden dat hij nog een kans zou maken. Hij draaide zich op zijn zij toen hij aan die woorden terug dacht. Puberale praat dat sommige negentiende jarige leerlingen uitkraamde tegen hem. Mitsu schudde zijn hoofd even. Nee, hij zag Nina zitten, niet een willekeurige docent die er knap uit leek te zien. Mitsu kwam langzaam overeind en kleedde zich voorzichtig aan. Zijn ogen waren slaperig en keken voor zich uit. Hij kamde vluchtig zijn blonde lokken en keek met een waterig glimlachje in de spiegel. Hij zette zijn beanie-must op, iets wat hij vaker droeg de laatste tijd. Hij pakte zijn tas en wierp het over zijn schouder terwijl hij even geeuwde. Hij keek op zijn horloge en knikte. Het is nog een kwartier voor de les begint. Voldoende om er heen te gaan en te gaan zitten en nog even wakker te worden. Hij at tijdens het lopen zijn boterham met kaas en ham rustig op en stond met droge mond voor de deur van het muzieklokaal. Mitsu was dus absoluut niet bedreven in muziekinstrumenten. Hij klopte een aantal keer krachtig en opende de deur langzaam. Hij kwam naar binnen en keek even opzij naar de docente die er al was. Even werd zijn blik vreemd. Madeline? Hij kon nog herinneren toen hij nog nieuw hier was dat hij met zijn klunzige gedachten aanklopte en dat deze vrouw in enkel een handdoek tegenover hem stond. Hij schudde even zijn hoofd. Dit was Eres toch? Dit kon Madeline niet zijn. Maar de gelijkenis was er en dat kon niet snel weggenomen wordt. 'Goedendag....' sprak hij. 'Mijn naam is Mitsu Melua....een van uw mentorleerlingen...' sprak hij terwijl hij ijn hand even uitstak naar haar. Na dat deze geschud was liep hij vervolgens door naar een van de stoelen en nam er plaats op. Hij pakte een noteblok waarvan de helft met lijntjes was gevuld en de andere helft met wit papier. Het was een speciaal noteblok dat zijn werk had ontwikkeld voor het snel notities maken en schetsen op dezelfde papier. Hij pakte een zwarte pen uit zijn tas en begon licht te schetsen. Het zou nog een paar minuten duren voor extra leerlingen kwamen en daarom vulde hij zijn tijd maar even. Besides had hij nog een opdracht liggen voor de komende week om een reeks te maken voor in de krant. En de deadline werd krap dus zou hij zijn tijd nuttig besteden.

Ik zou wel willen inschrijven als klassenoudste.

Ochtenden gmrbl.. wie had ze ooit bedacht, waarom duurde schol niet gewoon van de middag tot in de.... middag?
Vragen waar Light op dit moment niet aan hoorde te denken, hij had deze dag in z'n agenda al bruin aangevinkt. Zijn eerste mentorles, en hij mocht niet te laat komen! Zijn mentrix had al een announcement gemaakt, en daar had in gestaan dat er ook een klassenoudste werd gekozen. Als Light op een manier zich in wou zetten voor deze school, dan was het wel op deze manier. Op deze manier kon hij zijn mentrix helpen met het mentorschap van deze klas. Hij had al extra zijn best gedaan in de vorige les, maar kwam er nu achter dat er door de klas gekozen zou worden. Snel kleedde hij zich aan, en rende de trappen af. De route door school ging hem gelukkig veel sneller af, aangezien hij de vorige keer aantekeningen in zijn gedachte had gemaakt. Toen hij aankwam in het lokaal, zag hij zijn mentrix op de viool spelen die ze vaker in haar handen had. Hij zag ook twee leerlingen zitten, maar kon niet herinneren dat hij ze eerder ontmoet had. Een perfecte kans om alvast een goede indruk achter te laten, voor als er straks gestemd moest worden op de klassenoudste. Hallo, beste medeleerlingen, ik ben Light, Light Yagami.. en blijkbaar zitten we in de zelfde mentorklas, laten we hopen op een gezellig en leerzaam schooljaar! Dit gezegd te hebben liep hij ook langs de lerares, zijn mentrix, Miss Eres, de mooie dame met het blonde haar, die muziek kon spelen als de beste. Dag mevrouw, Light Yagami meldt zich. Hierna liep hij naar een bureautje en ging zitten op een stoel in de kring, legde een map met aantekeningen perkament op z'n tafel, en pakte vast een pen. Nu maar wachten op de concurentie... eeeh medeleerlingen.

| Hei | | New place, same memories | | Topic 2 | | Post 1 | | Vorige | | ~~Volgende~~ |

Nog wat slaperig was Hei de trap afgekomen en naar buiten gestapt om een frisse neus te halen. Hij pakte zijn eigen handen vast en strekte zijn armen geeuwend ver boven zijn hoofd uit. Hoewel hij gisteren, na aankomst, wat had liggen dutten, leek hij nog steeds wel moe van de reis. Hij keek even rustig op zijn uurwerk. Hij was uitgenodigd geweest om deel te nemen aan de activiteit van de mentorklas waar hij bij hoorde, maar twijfelde wel als hij al dan niet zou langsgaan. In feite had hij helemaal geen zin in gezelschap, laat staan in les. En voor zover hij had gehoord wat zijn mentor gepassioneerd door muziek. En dat was wel het laatste wat hij zichzelf zag doen, muziek spelen.
Net toen hij van plan was zich om te draaien, terug naar binnen te gaan en zich lui voor de tv te plaatsen, hield zijn eigen lichaam hem tegen en begon hij toch richting de school te wandelen voor zijn eerste les. Hei zuchtte diep, niet wetend wat hem te wachten stond en als hij dat wel te weten wou komen. Maar nu hij zich had ingeschreven voor een mentorklas, moest hij uiteindelijk ook wel eens langsgaan. Al was het maar om erachter te komen wie nog ingeschreven was.
Het duurde niet lang voor hij het lokaal gevonden had. Hij moest maar het geluid van muziekinstrumenten volgen en was er al. De deur stond open, dus keek hij rustig naar binnen. Drie leerlingen hadden plaats genomen in de kring met stoelen. Hei zijn blik gleed over hen heen. Maar uitgezonderd Ellia had hij hier nog niemand leren kennen, dus verbaasde het hem ook helemaal niet dat er geen bekende gezichten bij waren. Hij bleef nog even in de deuropening staan, luisterend naar de vioolmuziek, om daarna uiteindelijk toch binnen te stappen en plaats te nemen op een van de stoelen. Hij sprak echter niet, geen woord. Hij wist ook helemaal niet waarom. Vioolmuziek vulde het lokaal en iedereen leek stil en in zichzelf gekeerd, elk met een schriftje voor de neus, dus waarom zou hij die rust verbreken?

De eerste mentorles was vroeg in de ochtend en eigenlijk had Gaia hier totaal geen zin in. Maar ze moest er wel heengaan, er was iets in haar dat ervoor zorgde dat ze zich haast noodgedwongen uit bed hijste en haar zo naar de badkamer liet lopen. De kleine halfgesloten ogen letten niet op haar omgeving, dus ze was ook niet zo spraakzaam dan normaal. Sommigen mensen keken haar vaag na sinds ze haar kenden als een zeer sociaal, spraakzaam en giechelend meisje dat absoluut wel hield van een beetje lol. Maar vandaag zag het er helemaal anders uit. Ze was helemaal niet wakker en dat hadden velen al wel gemerkt aan haar manier van doen. Een zucht ontsnapte uit haar mond toen ze eenmaal onder de douche vandaan kwam. Eindelijk was ze toch een beetje wakker geworden en daarmee verscheen er ook een glimlach op haar gezicht. Make-up werd met zeer geringe maten aangebracht zodat ze er nog altijd een beetje naturel uitzag en dan keek ze naar zichzelf in de spiegel. Zo slecht zag ze er nog niet uit, met een glimlach keek ze naar de deur, het was bijna tijd om te gaan. Snel deed ze haar kleding aan, het zou vandaag zwart worden, zo vrolijk was ze ook weer niet dat ze felroze zou dragen vandaag. Onderweg naar de les deed ze toch de felroze strikjes in haar haren, twee kleine staartjes. Dat sierde haar namelijk, de twee staartjes waren o zo bekend bij haar, iedereen wist dat dat iets typisch was bij haar kledingsstijl.

Gaia was volop aan het rennen naar het lokaal van haar mentor. Want ze moest echt werkelijk op tijd zijn. Deze les mocht ze werkelijk echt niet missen eigenlijk, ze had stiekem wel een kleine hoop dat ze misschien zou worden uitgekozen als klassenoudste. Als zij dat zou worden, dan zou ze volgens haarzelf het gelukkigste meisje op aarde zijn. Een kleine verlegen glimlach stond op haar gezicht terwijl ze nu voor de deur van het muzieklokaal stond. Hier moest ze dus zijn, nu zou ze haar mentrix zien en natuurlijk hoopte ze dat de vrouw aardig was en lief. Met haar hand frunnikte Gaia aan een van haar kleine staartjes en ze deed de deur open. Ze was dus nog vrij op tijd, veel leerlingen waren er nog niet te bespeuren, wat had zij toch geluk zeg! Een meisje en twee jongens, nu waren ze in perfect evenwicht. "Goedemorgend Miss, ik ben Gaia Isamu Honoka. Hopelijk ben ik nog niet te laat?" vroeg ze zachtjes en ze keek naar de stoelen die in een mooie cirkel stonden. Ze ging naast het meisje zitten die haar ogen had gesloten en ze staarde lichtelijk afwezig door het raam, wachtend op wat Miss Eres zou zeggen, ze zag er wel aardig uit, maar schijn kon bedriegen. Dat had ze al wel vaker opgemerkt bij anderen. Nog een jongen kwam binnen, met een glimlach begroette ze hem, net zoals al de anderen en dan staarde ze weer verder afwezig door datzelfde raam, niet echt lettend op wat er gezegd werd. Ze was immers nog een beetje moe.

Eres keek op toen ze voetstappen op de gang hoorde. Ze glimlachte toen ze de eerste leerlinge binnen zag komen. Ze had haar al eerder gezien, toen in de gewone muziekles. Edana had ze zich toen voorgesteld. Ze knikte haar met een vriendelijke glimlach een welkom toe maar onderbrak voor geen seconde haar vioolspel. Al werd dit wel noodzakelijk toen de volgende leerling binnen kwam. De jongen met de muts stelde zich voor als Mitsu Melua en stak zijn hand naar haar uit. Eres legde de strijkstok even neer om zijn hand te schudden. 'Aangenaam Mitsu, en welkom,' zei ze tegen hem waarna ze hem met een kalm gebaar vertelde dat hij een plekje kon gaan zoeken. Ze pakte haar strijkstok weer op en weefde verder aan de melodie waar ze eerder mee begonnen was. Ondertussen werden haar gedachten geprikkeld. Mitsu, waarom klonk dat zo bekend? Ze kon haar vinger er niet op leggen en Eres schoof het af op weer iets uit haar verleden als Madeline.
De volgende leerling die door de deur kwam gelopen kende ze wel. Ook hem had ze eerder in de gewone muziekles gehad. Hij heette Light, en ook toen al was Eres er achtergekomen dat hij in haar mentorklas zat. 'Fijn je te zien Light. Ga maar zitten,' zei ze tegen hem. Daarna kwamen er vlak na elkaar een jongen en een meisje binnen die ze beide niet kenden. De jongen stelde zichzelf niet voor maar liep meteen naar een plek om te zitten. Het meisje stelde zichzelf voor als Gaia. Eres schudde haar hoofd op haar volgende vraag. 'Nee hoor, je bent precies op tijd,' sprak ze. En na die woorden stierven de tonen van de viool langzaam weg en werd het weer stil in het lokaal. Eres keek even rond. Vijf leerlingen. Een grotere opkomst dan ze had verwacht gezien het tijdstip. Eres legde de viool en de strijkstok neer en stond op van haar bureau. 'Een goedemorgen allemaal. Mijn excuses voor het vroege tijdstip, ook ik zou liever wat langer in mijn bed blijven liggen. Maar ik heb helaas de roosters niet gemaakt. Gelukkig zijn jullie er dus als we even snel door alles heen gaan zijn we ook snel klaar en kan ik jullie wat eerder weg sturen. Want ik weet zeker dat jullie vast wel iets beters weten te doen dan vroeg opstaan voor mentorles,' begon ze met een schuine glimlach.
'Zoals jullie weten hebben de meeste klassen een klassenoudste. Iemand die belangrijke boodschappen van mij aan jullie door kan geven, bijvoorbeeld of lessen komen te vervallen. Maar hij of zij is ook een aanspreekpunt als je mij niet kunt vinden. Een klassenoudste moet een bemiddelaar kunnen zijn en ruzies tussen medeleerlingen op kunnen lossen. Je moet hem of haar kunnen vertrouwen zodat je je veilig voelt om met de klassenoudste te praten als er dingen zijn waarvan je van mening bent dat je ze echt niet aan mij kwijt kunt. Het is een grote verantwoordelijkheid zoals jullie horen. Maar ik ga hem niet kiezen. Zoals in mijn verhaal al duidelijk werd is de klassenoudste er over het algemeen daar voor jullie. Dus jullie mogen hem of haar ook kiezen. Wie van jullie zou graag klassenoudste willen worden? Dan schrijf je je naam even op het bord. Daarna mogen jullie allemaal een naam van het bord op je briefje schrijven. Ik zal de uitslag vanmiddag bij de leraren mededelingen ophangen. Als jullie klaar zijn ga ik wat vertellen over de Melodiam,' zei ze waarna ze weer ging zitten en de leerlingen gebaarde dat ze aan de gang mochten gaan.

(Ik weet niet wie er precies klassenoudste willen worden. Maar misschien is het handig om even onder in je eerste post te vermelden dat je graag wilt. Als je gaat stemmen stuur je een pb naar mij met de titelvermelding Klassenoudste stem. Als ik alles binnen heb zet ik het neer bij teacher annoucements. Mensen die nu nog de mentorles in willen kunnen dat maar zijn dan wel te laat)

Nou maar hopen... dat.. er niemand.. op staat.. Light zag nog niemand een vin verroeren, dus nam hij zelf maar het initiatief. "Gegroet Vrouwe Eres, ik zou met een enorme trots een kans willen maken op deze taak. Dit gezegd te hebben ging hij weer zitten. Hij was trots op zichzelf, sinds hij hier op school was gekomen had in ieder geval zijn zelfvertrouwen een enorme boost gekregen. Niet dat hij arrogant werd, maar hij werd wel zelfverzekerd. Hij stond nu achter zijn beslissingen, ook achter de beslissing die hij zojuist had gemaakt door op te staan. Hij wist van zichzelf dat hij met z'n altijd nuchtere blik vast en zeker ruzies kon oplossen, en ook zeker goed als contact-persoon kon functioneren tussen de klas en de lerares. Hij pakte een stukje perkament en scheurde er een klein vierkantje af. Zo, nu kon hij een naam op gaan schrijven als er meer kandidaten kwamen. "Eeh.. Vrouwe? Als er verder niemand zich voorzet als klassenoudste? Dan hoef ik niet te stemmen gok ik?" Een beetje humor. De toon was gelegd, nu wachten tot zijn concurrentie opstond.

Als Mitsu eenmaal begon met tekenen kwamen de meest leuke verhaaltjes tevoorschijn op het papier. Hij moest nu eenmaal een reeks van een week maken zodat hij de week daarna de volgende kon doen. Dit hield in dat er 7 verhaaltjes gemaakt moest maken. Een gemiddelde tekening bestond uit 4 fragmentjes waarin duidelijk werd wat de grap uiteindelijk was. En Mitsu was vrij vlug. Zijn papier schetste snel een vierkant en hij tekende een persoontje er vluchtig in. Het waren maar ideetjes. En al snel lagen er drie schetsen op de stoel naast hem terwijl hij met een van de drie nu aan de slag ging. Hij tekende het netjes uit met de andere kant van zijn potlood, ditmaal was het een fineliner. Hij had voor het gemak ze gecombineerd met wat magie zodat hij beide altijd bij zich had. Hij had de gum in zijn andere hand terwijl hij op een wat dikker karton een vrij zwaar papiertje had liggen en tekende hier nu wat langzamer op. De eerste leerling kwam binnen na hem. En hij was al klaar. Hij keek tevreden en pakte een map uit zijn tas terwijl hij deze zorgvuldig opborg in de eerste flap. Hij pakte de schetsen en borg ook deze op in dezelfde map. Hij pakte zijn schetsblok weer en begon met een tweede. En toen ook de tweede leerling binnen kwam zette hij zijn handtekening klein in het laatste plaatje. Het was een dubbele M met een streep er door. Hij borg ook deze op en deed zijn tekenmateriaal weer in de tas. Hij ging toen weer recht zitten en deed een laatste check of hij zeker niets had laten liggen. Nee, alles was opgeruimd. De tekeningen waren vrij simpel en hadden voor zowel volwassenen, subtiele grappen die alleen een volwassenen kon snappen, als voor kinderen een leuke aard. Hij moest dus meestal twee grappen in een zien te mengen en dat kon soms nog verdraaid lastig zijn.
Hij keek op en deed zijn muts wat rechter toen Eres begon te spreken. Hij ging recht zitten en pakte zijn schrift samen met een pen en begon te schrijven met wat Eres zei. Voor nu kende hij zijn medeleerlingen niet, maar hij had zo zijn vermoedens dat dit nog wel zou komen. Voor nu was even de mentor belangrijker. Mitsu schreef alle eigenschappen netjes op. Accuraat, check. Omgang met weerstanden, check. Inlevingsvermogen, check. Verantwoordelijkheidsgevoel, check. Waarom niet? sprak hij terwijl hij zwijgzaam zijn schrift neerlegde. Hij bleef koelbloedig zitten toen ook Light op stond. Hij grijnsde toen hij zijn laatste woorden hoorde. 'Dan mag ik je corrigeren, beste kerel...' sprak hij met vriendelijke toon als weerwoord en liep langs hem af naar het bord en schreef zijn naam op het bord om aan te geven dat hij tevens kandidaat was voor deze rol. Mitsu glimlachte en knikte naar Eres dat hij er zeker van was en ging rustig zitten op zijn stoel. Hij luisterde na over het melodiam en keek even nadenkend. Gezien dit een muziekdocente was zou het met muziek te maken hebben en viel zijn interesse ergens wel. Hij keek glimlachend naar Eres en wachtte geduldig af terwijl hij een perkamentlap door midden scheurde en er in het midden zijn stem er op schreef. Hij vouwde het op en legde het neer op het bureau van mevrouw Eres. Rustig nam hij plaats terwijl hij zijn voet op de andere knie legde en zich wat makkelijkere houding gunde.

Ik zou wel willen inschrijven als klassenoudste.

Er kwamen al gauw mensjes binnen, ze hoorde het aan de voetstappen en ergerde zich dood aan dat het muziek steeds onderbroken werd, maar goed ze kreeg wel wat namen binnen en toen iemand naast haar kwam zitten opende ze haar ogen en keek een meisje aan en glimlachte vriendelijk, best wel een schattig meisje. Edana borg haar schrift weg en keek iedereen 1 voor 1 aan, ze herkende een jongen van muziek les, hij bespeelde viool maar wat was zijn naam ook alweer? Ze had 2 jongens namen die ze kon geven aan die jongen: Mitsu en Light...Light....Die naam deed haar rinkelen en ze was er bijna toen Miss Eres begon te praten. Klassen oudste? Nee dat was zeker niet voor haar, ze lette niet goed op, kreeg vaak op haar donder dat ze iets verkeerds deed en ze vergat sowieso wie wie was...nee niks voor haar! ze zag hoe 2 jongens opstonden en hun namen op bord schreven, goed dus dat waren mensen voor klassenoudste wouden spelen! Nouja goed dan, ze bleef rustig zitten en keek iedereen aan, wachtend tot er mee zou komen.

PROFILE MAGICIAN

» [#1] Introduction~
» VvF || Introduction Group A
» Survival Introduction
» VvF || Introduction Group B
» Short introduction

Introduction {Mentorklas}

Introduction {Mentorklas}

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen