_{Vandaag was ze opgestaan met het doel om haar kamer eindelijk af te maken, alle spullen op hun plek te zetten. Het werd immers wel eens tijd om zoiets te doen, al het papierwerk had haar tegengehouden om werkelijk alles wat ze bij zich had uit te pakken en zorgvuldig ergens te plaatsen, dus had ze het voor een groot deel maar gewoon in haar tassen laten staan. Vandaag zou de grote schoonmaak van haar kamer dan ook eindelijk plaatsvinden en zoals gewoonlijk was ze alles wat ze voor de rest die dag nog zou moeten doen allang vergeten. Zachtjes neuriënd zette ze wat spulletjes op een rek in haar kamer, gewoon wat dingen die haar deden denken aan thuis. De kamer wat meer personaliseerden, want nu was het vooral Deshas’ zijn smaak, gecombineerd met een paar andere smaken van waarschijnlijk enkele opvolgers die hij had gehad. Ze was van plan hier nog wel even te blijven, dus waarom zou ze haar kamer dan niet inrichten zoals ze het wilde? Echter was een deel van de stijl ook haar smaak, ze kwam immers ook van Shadra op en was in een thuis opgegroeid waar het er voornamelijk ook zo uitzag. Een grote openhaard, zwarte gordijnen voor het raam, het was een typische Shadraanse sfeer dat over de kamer heerste en ze voelde zich er ergens wel in thuis – desondanks dat haar eigen magie nooit echt aan had gevoeld als die van haar, was de shadraanse stijl toch echt wel iets dat haar beviel. Even zette ze een stap achter uit, haar blik voldaan gericht op haar inrichting. Het was niet alsof er heel veel in de kamer was veranderd, meer een paar persoonlijke dingen die haar aan haar thuis deden denken. Zachtjes zuchtend keek ze naar het bureau, dat ze vanuit de open deur in haar kamer kon zien. Er lag een stapel werk op en daar zou ze vandaag ook nog eens aan moeten beginnen, want morgen zou er weer een stapel komen en dan had ze geen stapel, maar een grote stapel om af te maken – en die motivatie zou ze waarschijnlijk niet meer kunnen vinden. Legendarische magiër van een planeet zijn, was niet bepaald wat je noemt een chille baan.
Met de intentie terug naar haar bureau te lopen, zetten ze een vluchtige stap richting de deur. Veel verder dan dat kwam ze echter niet, want er lag blijkbaar nog iets over de vloer geworpen, waar ze bij het neerzetten van haar voet hard over uitgleed. Zich nog proberend op te vangen, trok ze de hele plank waar ze zonet wat spullen op had gezegd mee naar beneden. De klap die ze op de grond maakte gaf haar nog meer het bewustzijn van het feit dat ze zojuist was gevallen. Met een zucht bleef ze even liggen, de plank van zich wegduwend voordat ze rechtop ging zitten. Want natuurlijk, waarom ook niet. Het was niet alsof ze zo hard haar best had gedaan om dat verdomde ding op de juiste plek te hangen, laat staan die verdomde spullen die nu over de grond heen lagen er op te zetten. Snel duwde ze zichzelf weer overeind en veegde haar kleding recht, waarna ze de rotzooi de rug toekeerde en naar de deur liep die haar uit haar slaapvertrek leidde. Met een klap maakte ze de deur achter haar rug dicht, even een hand door haar haren halend en een blik door haar kamer werpend. Ze moest echter even meerdere malen knipperen toen ze daar iets zag zitten, eerder denkend dat het haar wilde verbeelding zou zijn geweest, maar het dier zat er nog steeds. Opeens herinnerde ze zich het weer, het feit dat ze een adviseur nodig had gehad en iemand had gevraagd die haar wel waardig leuk voor deze positie. Arawn, een wolf die ze ooit had ontmoet. Een glimlachje verscheen op haar gezicht. ”Oh, Arawn, had even geroepen! Ik eh, was bezig.” Even wierp ze een blik op de deur die ze had dichtgeslagen, waarna ze op de wolf afliep. ”Goede reis gehad?” Ze was het feit dat hij vandaag zou aankomen natuurlijk helemaal vergeten toen ze vanmorgen had besloten haar kamer eens op te ruimen.}

_{Onhandig als ze was, was ze over een van haar eigen spullen heen gestruikeld en had ze in een poging haarzelf te herstellen de planken met daarop enkele spulletjes naar beneden getrokken waardoor ze met veel kabaal en geluid op de grond terecht was gekomen. Zo hard dat het haar niks zou hebben verbaasd dat de persoon die boven haar woonde uit zijn stoel was gesprongen van de schrik of verbaasd naar onderen had gekeken voor een moment, zou deze thuis zijn geweest. Wederom weerklonk er gerommel vanuit haar slaapvertrek, toen ze zichzelf onder de puinhoop losmaakte en opstond. De stof die met de vallende planken naar beneden was gekomen van haar kleding afvegend. Want natuurlijk, dat had zij weer. Radeloos had ze naar de planken staan kijken, even zelfs een blik op de muur geworpen waarvan ze de planken af had getrokken. Goed, dan niet. Dat .. zou ze een andere keer wel fixen. Om even af te blazen, en met de bedoeling toch maar te beginnen aan een deel van haar papierwerk dat ze vanmorgen slordig over het bureau had verspreid, had ze de deur van haar slaapvertrekken open getrokken en deze vervolgens nadat ze erdoorheen was gestapt weer achter haar rug dichtgeklapt. Wederom met veel geluid natuurlijk. Echter had ze toen iemand opgemerkt in haar kamer, er eerst zelfs van geschrokken omdat ze niemand had horen kloppen noch had horen binnenkomen. Gelukkig had ze toch nog redelijk kalm geoogd toen ze de wolf had opgemerkt, want zodra haar hersenen weer op volle toeren begonnen te werken bedacht ze zich dat ze inderdaad iemand had moeten verwachten vandaag. Zelfs op de planning had gehad om naar de lanceringsplatformen te gaan om die zekere persoon, of dier, op te halen. Het was Arawn, na het vertrek van haar voormalige adviseur, met wie ze nooit echt contact had gehad en daarom dus ook had aangenomen dat hij was verdwenen van de planeet nadat Queralena haar rang had opgezegd, had ze hem gevraagd om te komen. De wolf had een grote kennis van de wereld, was ontstaan uit de duistere schaduwen van Shadra en daarom had hij haar een goede adviseur geleken. Bovendien kende ze de wolf en vertrouwde ze hem al, dat maakte het contact tussen de twee gewoon wat makkelijker dan het zou zijn als ze een onbekende adviseur binnen zou moeten halen. Dat zou ze lastig hebben gevonden, want wie zou nou anders een goede adviseur voor haar kunnen zijn?
De wolf boog kort zijn hoofd als een soort begroeting, maar ze zag het als iets onnodigs. Als het aan haar lag stonden zij gelijk, hij bezat immers ook over een immense kracht van duistere magie en daarbij was hij haar adviseur. Zonder adviseur zou ze deze baan vast niet eens vol kunnen houden en ze hoopte dat hij nuttig voor haar zou zijn als adviseur. Iemand waarop ze kon rekenen in tijden wanneer ze het allemaal even niet meer wist en geen idee had hoe ze op iets moest reageren. Al verwachtte ze niet van de zwarte wolf om ten alle tijden zo vriendelijk en vrolijk te zijn zoals ze zelf voornamelijk was, hij kwam namelijk van Shadra af, was daar geboren en getogen en zelfs ontstaan uit de duistere schaduwen van de planeet. Ze verwachtte niet van hem dat hij zou afwijken van het shadraanse stereotype, al leek hij haar op het eerste ogenblik een stuk vriendelijker dan de meeste shadraanse wezens die ze was tegengekomen – een stuk wijzer ook, natuurlijk. De wolf liep dan ook een veel langere tijd rond dan menig ander wezen op deze wereld, want naar haar kennis was hij een stuk ouder dan zij op het moment was. Een waardige adviseur dus. Ze glimlachte lichtjes naar hem, keek even naar de deur die ze net met een klap achter haar had dichtgeslagen en luisterde vervolgens naar zijn woorden. Hij verontschuldigde zich voor iets waar hij zich helemaal niet voor hoefde te verontschuldigen. Het was immers haar fout. ”Daar hoef je geen excuses voor te geven, Arawn.” Sprak ze, terwijl ze richting haar bureau liep en begon met het sorteren van het papierwerk dat ze deze morgen zo onzorgvuldig op haar bureau had gedropt. Ordenen was iets wat ze vaak deed als ze in gesprek was met iemand, het kon goed als een tik gezien worden die de vrouw had. ”Vergeef me voor mijn afwezigheid op het lanceringsplatform, ik had je willen ophalen, maar zoals je daarnet vast en zeker gehoord hebt –“ ze keek even op of hij wist waar ze het over had. ”- dan ben je vast al tot de conclusie gekomen dat ik ergens druk mee bezig was en hier en daar misschien vergeten was dat je vandaag zou komen.” Helaas, ze moest het toegeven, ze was zo af en toe wel eens vergeetachtig. Daarom had ze misschien ook wel een goede adviseur nodig, iemand die haar kon vertellen wanneer ze een afspraak had, haar een reminder kon geven zelfs. Ze staakte haar bezigheden toen de wolf begon over zijn reis, even vragend een wenkbrauw ophalend. Ze hadden haar adviseur dus liever niet gewenst in hun shuttle? Raar, zij zou het ergens als een hele eer zien, zou ze iemand van zo’n hoge rang mogen vervoeren. Helaas waren sommige mensen nou eenmaal niet zo’n fan van dieren, wat ze een schande vond natuurlijk. Want sommige dieren konden je meer leren dan alle duizenden boeken die zich bevonden in de shadraanse bibliotheek. ”Het spijt me dat te horen, Arawn. De volgende keer zal ik het personeel melden dat ik wens dat je met net zo’n respect wordt behandeld zoals ze dat bij mij zouden niet.” Want dat verdiende hij wel als haar adviseur. Natuurlijk hoefden ze niet voor hem te buigen, dat hoefden ze ook niet bij haar te doen, maar ze wenste dat hij gewoon behandeld werd zoals een gelijke. Niet als een of ander wild beest zonder hersenen dat je ieder moment kon aanvallen en oppeuzelen. Ze hadden hem vast gezien als zoiets, gewoon een wolf. Ze haalde eventjes kort haar schouders op en liet de papieren voor wat het was om nu haar aandacht op Arawn te focussen. ”Goed Arawn,” begon ze, haar handen leunden op het bureau terwijl ze hem doordringend aankeek. ”Ik ben niet zo ervaren in dit vak, maar als adviseur moet je me begeleiden en helpen waar het kan in mijn taken. Zie het als een soort samenwerken, ik wil niet dat je me ziet als je baas of iets dergelijke want dat ben ik niet. Geef eerlijk je mening over dingen, want die heb ik liever dan leugens.” Dat gezegd hebbende, liet ze haar blik weer op de papieren vallen, er even nadenkend naar kijken. Al gingen haar gedachtes alles behalve uit naar het blaadje dat bovenop lag, ze had het niet eens gelezen, en dacht ze na over wat ze nog allemaal had willen zeggen tegen de wolf. Een glimlach verscheen weer op haar gezicht. ”Welkom in Dorchadas Arawn, dit zal vanaf nu ook jouw thuis zijn.” Ze keek weer op naar de wolf, even fronzend. ”Je moet me wel even vertellen wat een wolf zoals jij allemaal moet hebben, want eh, ik heb geen idee wat je eet noch wat je moet drinken.” Misschien voedde hij zich gewoon op de schaduwen, des te makkelijker zou dat voor haar zijn natuurlijk. Al zou het geen moeite zijn om ook boodschappen voor hem te doen, drinken en voedsel halen deed ze natuurlijk met plezier.}

Ze had er volledige vertrouwen in dat de wolf eerlijk tegen haar kon zijn, het was immers vrij duidelijk dat de twee elkaar al eerder hadden gezien en hij was een van de enige wezens geweest die van Shadra afkomstig waren, waar ze het ook oké mee had kunnen vinden. Met de rest had ze immers nog weinig contact gehad, de adviseur van Queralena was samen met haar verdwenen, had blijkbaar niet veel zin gehad om de nieuwe legendarische magiër nog te adviseren - of had misschien een nieuwe drukke baan gekregen ergens anders. Ze kon het het wezen niet kwalijk nemen, natuurlijk. Een legendarische magiër en adviseur moesten een band hadden en met de demoon die de voormalige adviseur van Queralena was geweest, had ze nog nooit echt gesproken. Het kon zijn dat hij het gewoon moeilijk vond te wisselen van persoon die hij volgde en dat begreep ze ook volkomen. Ze was dan ook zeer blij dat Arawn positief op haar vraag om haar adviseur te worden had gereageerd, want hij was wel degelijk een persoon die ze kon vertrouwen naar haar gevoel. "Dan zal ik ervoor zorgen dat er ook wat te eten voor jou in de koelkast belandt." Hij had zo af en toe wat vlees nodig, dat moest wel lukken, niet waar? Ze liet haar blik even over haar bureau glijden, opzoek naar een leeg blaadje en een pen. Rustig duwde ze zichzelf van het bureau waartegen ze had staan leunen af en trok een van de laden open om daar een pen en wat papier tevoorschijn te halen. "Voordat ik het vergeet," ze glimlachte lichtjes naar de zwarte wolf - niet bepaald het onderwerp willen aansnijden dat ze wel eens haar momenten van vergeetachtigheid had. Hij was en bleef een lastig onderwerp voor de blondine, vooral omdat het haar eigen fout was geweest dat ervoor had gezorgd. Vluchtig schreef ze in haar eigen thuistaal de woorden op die haar eraan zouden moeten herinneren dat ze ook vlees voor Arawn mee moest nemen of moest laten halen door iemand anders. Ze wilde immers niet dat haar adviseur honger had, met honger kon je namelijk niet bepaald helder nadenken.
Nadat ze het had opgeschreven gaf ze het blaadje een mooi plekje op haar bureau, waarvan ze de gedachte had het daar niet meer kwijt te kunnen raken. Waarschijnlijk zou dat laatste toch wel gebeuren, want het zou vast en zeker overwoekerd worden door de andere blaadjes - al ging ze haar uiterste best doen het niet te vergeten. "Dus, wat ik van jou verwacht.." Ze keek even nadenkend naar de wolf, want eigenlijk wist ze geen concreet antwoord op die vraag. Ze was nog nieuw op dit gebied, had nog nooit een adviseur gehad in haar hele leven en om eerlijk te zijn had ze ook nooit Deshas gezien met zijn adviseur. Queralena was er niet meer om het aan haar te vragen, dus stond ze er voor het grootste gedeelte helemaal alleen voor. Helaas voor haar had ze nooit echt een bepaalde opleiding gehad tot dit beroep, alleen wat fijne kneepjes van Deshas geleerd door te observeren. Voor de rest had ze zich er immers al meer dan 200 jaar buiten gehouden, het was niet haar taak geweest en na de verdwijning van Deshas had ze hem ook niet bepaald meer gezien. "Om eerlijk te zijn, heb ik hier weinig ervaring in Arawn." Besloot ze dan maar met een zucht te vertellen. Eerlijkheid waardeerde ze uiteraard, en daarom was ze in de meeste gevallen ook vrij eerlijk tegen anderen. "Ik verwacht gewoon dat je er voor me bent om me te helpen wanneer ik je nodig hebt, advies geeft en dergelijke." Ze haalde lichtjes haar schouders op. "We hebben een grote planeet om te begeleiden en met twee breinen lijkt mij dat dat wel moet lukken." Misschien een vaag antwoord, maar voor Carissa was het genoeg. Ze trok haar mondhoeken wat omhoog en ging vervolgens verder met het rommelen in haar spullen en de papieren op haar bureau te verdelen. Iets wat ze wilde gaan doen voordat ze door had dat de wolf in haar kamer had gezeten. Als ze het immers een dag liet liggen, dan zou ze de volgende dag het dubbele werk moeten doen en dat zou een ramp zijn.