Waar Night was en wat hij deed werd bepaald door hoe de windrichting. Niet letterlijk, nee maar hij de bekende uitdrukking; hij is zoals de wind past wel uitstekend bij hem. Meestal heeft hij geen specifieke reden om zichzelf ergens toe te zetten en vormt het idee en de reden erachter zich naderhand. Zo blijft het leven spannend en onverwachts en wordt het geen ritueel, aldus hemzelf. Zo ook vandaag, een semi warme dag was het geweest vol met saaie theoretische lessen in een stoffig klaslokaal. De hele dag had Night moeite gehad om zijn ogen open te houden, waardoor hij het na de derde les opgegeven heeft en terug naar zijn kamer is gegaan. Zonder pardon was hij op zijn -toen- koele bed neergeploft en vijf minuten later in een rustige slaap gevallen.

Echt gedroomd over dingen deed hij die dag niet, tenslotte was het dus ook een rústige slaap en teisterde nachtmerries hem meestal 's nachts. Zijn slaap, ondanks dat deze rustig was, was licht en gemakkelijk te onderbreken. Meerdere keren die dag dreigde hij uit zijn slaap te vallen waarop hij alle zeilen bij moest zetten om weer in slaap te tuimelen. En dat allemaal door die god-verdommense hitte. Wie dat bedacht had verdiende echt een bezoek aan de hel, om vervolgens nooit meer weg te gaan. Hoe het ook zij, Night weet uiteindelijk grotendeels van zijn dag door te komen, om rond 10 uur 's avond weer te ontwaken. De zon kruipt net achter de horizon wanneer Night voor een tweede keer die dag de slaap uit zijn ogen wrijft. Een gaap volgt zijn korte inspanning, daarna waterig zijn ogen richtend op de roze-blauwe en oranje gekleurde hemel. Het was eigenlijk nog 'te vroeg' om op te staan, maar echt energie om zichzelf weer in slaap te houden had hij niet. pff, wat een ironie.

Met pijn en moeite weet Night zijn eerste en ook zijn tweede been uit bed te hijsen, gevolgd door de rest van de pudding aan lichaam. Hij voelde zich immens zwak, als een pasgeboren hert wat nog niet kon staan en voor de eerste keer zijn ogen opende. Misschien was meer slaap en beter eten geen slecht idee... Of misschien moest hij maar weer terug gaan naar de oude gang van zaken en de lessen staken? Het laatste trekt hem meer dan het eerste, maar hij schud zijn hoofd resoluut. Nee, tenslotte had hij voorlopig zijn zinnen gezet op het uitblinken in de piano, om daar later misschien iets mee te gaan doen. Dat kon alleen met betere punten en aanwezigheid realiseerde hij zich, en dat was precies wat hij probeerde te doen. Overigens is dat voor een voorheen nachtbraker en professioneel school ontwijker makkelijker gezegd als gedaan. School vrat energie, niet zozeer de lessen en het opletten maar alle kleine handelingen die je moest verrichten met andere mensen. Leraren, studenten en kantine dames zelfs de schoonmaakploeg die allemaal even kort om je aandacht vroegen. Night was het gewoon even helemaal beu en dat uitte zich in een gebrek aan slaap en irritatie.

Night stapt letterlijk met het verkeerde been uit bed en kleed zich vluchtig aan in een wit shirt, zwart vest, zwarte boy sweatpants en geelgroene sneakers; perfect. Hij wandelt zonder moeite te doen om stil te zijn voor de andere slapende naar de badkamer en plenst wat water in zijn gezicht; verfrissend en verkoelend. Na zichzelf met een handdoek te hebben afgedroogd wandelt hij in een richting de deur uit, op zoek naar wat frisse lucht die de paar vierkante meters van zijn kamer niet kon bieden. Vanzelfsprekend bevind hij zich dus na een kwartier buiten, onderweg naar Oak's Field waar wellicht rond dit tijdstip nog wat te doen zou zijn. Tenslotte gebeuren er vreemde dingen hier in Kovomaka, en je hoeft maar goed rond te kijken om iets nieuws en 'vreemds' te ontdekken. Wonderen zijn deze wereld, zeker weten, nog niet uit.

Na een korte tijd wandelen slaat hij het pad in richting het 'spookhuis', wat niets meer was of minder was als een verlaten krakkemikkig houten huis. Een smalle glimlach siert Night's lippen wanneer hij beduidend meer activiteit ziet dan normaal. Hm? Een feestje wellicht? Zonder pardon volgt hij een random persoon in de richting van het huis. Op korte afstand blijft Night het persoon volgen, dit persoon door de voordeur volgend. Daar wordt hij opgewacht door twee bespierde lui, allebei van groot formaat. Beiden geven Night een stevige blik voordat ze hem en diegene die hij gestalkt was ondervroegen. Puur door geluk en degelijke observatie weet hij wat het persoon voor hem tegen de bewakers zegt; wat Night dan ook herhaald. Waar ben je fan van? Vraagt de linker aan Night. Paniek borrelt in hem op, paniek die van de buitenkant niet te zien valt. Night haalt zijn schouders op. Zolang er maar bloed is ben ik fan. Night had geen idee wat voor dingen hier werden gedaan, maar aangezien de bewaking zo degelijk was kon hij zich indenken dat bloed er vast iets mee te maken had. Zijn antwoord leek de bewaker te plezieren aangezien Night een ferme klap op zijn rug krijgt en daarmee naar binnen struikelt.

Wat hij ziet is iets wat hij nog nooit is tegen gekomen. In plaats van kippen, varkens, honden of andere wezens zijn het daadwerkelijk mensen die zich verlagen om te gaan vechten met elkaar als hooligans. Night werpt er een blik van afschuw op en voegt zich kort bij de juichende menigte. Dit is zeker niet wat hij verwacht had te vinden nadat hij een uur geleden uit bed gestapt was. Night zucht en ploft neer op een vrije plek ergens, inmiddels al geïrriteerd door de absolute herrie in het hok. Fans schreeuwden naar elkaar en de pijn kreten vlogen in het rond, nee dit was niet Night's scene, verre van zelfs. Toch blijft hij, puur omdat hij voor even tegen zijn eigen natuur wil ingaan en verder, om eerlijk te zijn, toch niets anders te doen heeft. Bij het dan plots horen van een bekend naam schiet hij overeind, dat meen je niet?! Een grijns kruipt bij Night op de lippen, blijkbaar waren dit soort nachtelijke uitstapjes naar rare plekken toch niet zo slecht. Het begon z'n vruchten af te werpen, zoveel was duidelijk. Night drukt zijn gezicht tegen het hekwerk en doet zijn ogen te goed aan een bekend figuur in de ring; Lightning.

*Hoop you don't mnd about the last parttt... ;v;
Anders mag je ht natuurlijk veranderen.

---

words; <3 | notes;

Night's gele ogen lichten op in het schemerlicht van wat de ring moet voorstellen. Toch vallen zijn speciale ogen en kleine postuur nauwelijks op tussen het drukke publiek. Er wordt gejoeld, geschreeuwd en gegierd maar Night zelf legt het zwijgen op. Zijn toongevoelige oren waren al overspannen genoeg met het afgrijselijke geluid wat zich nu al de ronde deed. En waarvoor? Niet eens om een stel kippen, honden, hanen, katten of varkens met elkaar te zien vechten maar om te zien hoe domme mensen elkaar de koppen inslaan, belachelijk. Desalniettemin kan Night niet ontkennen dat zijn nieuwsgierigheid aangewakkerd is door de verschijning van een bekend figuur. Lightning, het meisje wat hij meerdere malen in de omgeving van de academie tegen het lijf gelopen is, soms letterlijk. Night had niet bepaald vrienden en ook dit meisje behoorde niet tot die selecte groep, maar een echte vijand was ze evenmin. Net wanneer Night goed zicht heeft op grotendeels van de ring begint er een meisje links van hem in zijn oor te schrijven. In slome en ongecontroleerde spraak probeert het vrouw, gekleed in wat leek op een bikini met langere pijpen, aan Night duidelijk te maken dat ze hem leuk vind. Night grijnst schud zijn hoofd en duwt haar vervolgens zacht van hem weg. Niet vandaag, niet ooit bedenkt hij zich beledigd. Ze gaat maar op zoek naar een andere boytoy, maar hij weigerde haar een nachtelijk pleziertje te doen voor whatever ze dan ook te bieden had. Als er met iemand gespeeld werd dan was het met zijn partner niet met hemzelf. Disgusting

Kennelijk had Night de vrouw beledigd aangezien ze hem daarna geen blik meer waardig gunt en dat is prima ook, Night had toch geen interesse. Zijn aandacht is volledig bij de ring en de roodharige die zich daar voor aan het bereiden was voor het kippenhok. Eigenlijk had Night dit nooit van de roodharige verwacht. Hij wist wel dat ze net wat anders was als de meesten, maar dat ze zich bezig hield met dit soort activiteiten was weer het andere uiterste. Afwachtend trekt Night aan zijn sjaal, iets meer ruimte creërend voor zijn halslijn om te ademen, in dit hok werd het godverdommens warm bedenkt hij zich somber.

Kort na zijn conclusie en vlaag van irritatie springt het publiek ineens tot leven, blijkbaar ging het beginnen. De mensen om hem heem begonnen te duwen en te trekken maar met pijn en moeite weet Night zichzelf staande te houden op de eerste linie, vlak voor het hek. Night heeft weinig verstand van vechten, en het enige wat hij ervan af kan leiden is dat het pijn moet doen en dat er pijn gedaan moet worden. Night's gele ogen zijn als het ware aan het gevecht geplakt, zijn hand heeft hij intussen al in het hek geweven, zijn vingers soepel door en rondom het staal geplaatst. Het gevecht lijkt op het begin gelijk op te gaan en misschien licht in het voordeel van Lightning te gaan, tot dat Lightning een schop ontvangt van haar tegenstander. Night's gezicht veranderd in een grijns en zijn grip op het hek verstevigt iets wanneer Lightning op de grond valt. Ok, ok, hij kon ergens misschien wel begrijpen wat mensen zo deed opjutten. Toch, dit hele gebeuren was iets wat tegen zijn eigen principes in ging, het sloeg nergens op tenslotte. Tevreden kijkt Night neer op de ring wanneer Lightning een schop weet te plaatsen en haar tegenstander enkele meters van haar afdeinst. Ga ervoor lightning. is de gedachte waarop Night zichzelf betrapt. Há, de uitkomst maakte hem eigenlijk niets uit, maar een Lightning waarmee later nog te praten en te sollen viel was natuurlijk meer waard als een Lightning die in coma lag. Niet geheel opgejut bekijkt Night het gevecht af, nieuwsgierig en tegelijkertijd ook verveeld met de situatie. Zou het nog lang duren? En hoe zou Lightning reageren wanneer hij haar geheim ontdekt had? Een grimas siert wedermaal zijn lippen, het moment nu al anticiperend.

sorry voor het weinig vooruit geschreven verhaaltje, wist niet zo goed hoe ik verder moest haha xD

---

words; <3 | notes;