Al zabbelend en zuigend op een lolly, de kleuren van de regenboog, struint Revea over het koele gras heen. De wind die kort op komt zetten besluit haar paars-witte haren even op te tillen voordat deze weer terug bounced in haar twee perfect gelijke paardenstaarten. Eigenlijk droeg ze haar haren nooit los, dat was veel te ongemakkelijk tijdens het eten van haar snoepgoed en bovendien paste haar paardenstaarten bij vrijwel elke look, en daar ging het om. Waarom Revea in eerste instantie naar Star academy is gekomen heeft namelijk alles te maken met de plek en vrije tijd om aan haar kledinglijn te werken en niets te maken met het leren van haar magie. Natuurlijk ze had een gift in donkere magie en zou ze moeten leren dit onder controle te krijgen, maar voor de fashion wereld had ze er helemaal niets aan, dus why bother? Dus nee, magie interesseert haar niets hoewel dat niet terug in haar punten reflecteert. Sterker nog, voordat ze naar Star Academy kwam was ze altijd de nummer 1 in de klas, en dat moest en zou ze zijn ook. Niemand is slimmer of meer begaafd als haar, niemand. En iedereen die dat is... moet simpelweg aan de kant geruimd worden. Zucht, nog een gedachte die niet bij haar werkelijke karakter past.  

Het geluid van gesmak en gelebber wordt snel vervangen door het knagen op iets hards; het witte stokje van haar al verorberde lolly. Waar was ze eigenlijk naar toe aan het lopen? Naar een plek waar ze rust zou vinden? Of meer naar een plek waar haar tranen 'veilig' een weg naar beneden konden banen, zonder dat ze aangestaard of lastig gevallen werd? Feitelijk is beiden correct. Hoewel Revea zich altijd arrogant gedraagt en zich zelfverzekerd opstelt is ze werkelijk een bloempje wat siddert en beeft in de minste of geringste wind. De rest is slechts een afweermechanisme. Een fout mechanisme, wat eigenlijk averechts werkt maar het is beter de nadelen op lange termijn zijn altijd beter dan die op korte termijn. Ofzo.

Boven bij de ruïnes had ze gehoopt alleen te zijn, alleen met haar gedachten maar niets is minder waar. Een of andere snotaap, uh, meisje licht uitgebreid te slapen vlak naast een muurtje. En ze heeft weliswaar dan geen 'open' ogen maar haar aanwezigheid is al genoeg voor Revea om niet haarzelf te zijn, tenslotte is ze ook nog eens iemand die ze nog nooit gezien heeft. Zonder twijfel loopt ze naar haar toe en duwt ze met de punt van haar high heel boot tegen het meisje haar been aan. ''Zullen we ergens anders gaan snurken? Je jaagt de vogels weg.'' zegt ze cynisch, haar paarse ogen vernauwend op het 'schepsel' aan haar voeten. Hoewel ze vanbuiten er als een bitch uit ziet en zich ook zo gedraagt panikeert ze vanbinnen. Tenslotte was ze diep van binnen helemaal niet zo gemeen. sorry little birdie, bedenkt ze zich simpel.
{hope you don't mind ~}