Er moest natuurlijk een lerares komen die even polshoogte kwam nemen voor de drank. Legitimatie? Zag hij eruit alsof hij zestien was? 'Miss, zie ik er uit als iemand onder de 18?' Vroeg hij lichtelijk geïrriteerd. Maar toch liet hij zijn legitimatie zien, plus de inhoud van zijn tas. Twee flesjes bier die hij gisteravond niet had opgedronken en drie flessen wodka. Want wodka was het beste wat je kon hebben.
De groep praatte ondertussen vrolijk verder en Zean's blik viel nogmaals op Hayden. 'Ik denk dat je het fijner vind als ik niet in je buurt ben.' Zei hij tegen haar, meer om echt de bevestiging te hebben dat hij wist wat hij moest doen. Maar als hij ging drinken wist hij niet hoe het dan verder ging. Hij knikte bij haar antwoord en zijn ogen vielen op een wat oudere jongen, duidelijk geen student meer, die stond te roken. Het kwam in Zean zijn hoofd op dat hij zijn aansteker was vergeten. Natuurlijk. Hij kocht er wel een op Gren. Hij liep naar de jongen toe en gaf een knikje als begroeting. De hoofdpijn was er nog steeds dus zo heel erg veel zin in een gesprek had hij niet, hij was alleen maar op die aansteker uit. 'Ik ben mijn aansteker vergeten, zou ik de jouwe even mogen gebruiken?' Hij vroeg het op zijn vriendelijkst. Voor zover dat kon met zijn hoofdpijn.

Tag: Hayden, Aloiysius

Ryan keek naar de mensen die hier maar bleven binnenstromen en de oprechte glimlach op zijn gelaat bleef staande. De vrolijke herinneringen aan zijn moeder stroomden terug terwijl hij de tas dichtritste na de controle van Miss... Alylore? Hij had een flauw vermoeden dat zij die leerkracht kunst was, maar zij zou nu niet de hele boel verzieken. Nee, dit gelukkige gevoel moest blijven stand houden, hij wilde er nu nog geen gedag tegen zeggen. “Hebben jullie er wat zin in beiden?” vroeg hij terwijl hij tegen de Kailee  op ging staan leunen.  "Ik wel", antwoorde Kailee en Ryan grijnsde, duidelijk tevreden dat de mensen er zin in hadden. Tegen de nieuwe jongen stelde hij zich ook voor, simpel maar toch enigszins vriendelijk. "Heb je er zelf wel zin in?" vroeg Kailee met een lichte grijns en Ryan knikte enthousiast. Ryan keek naar de mensen die hier maar bleven binnenstromen en de oprechte glimlach op zijn gelaat bleef staande. De vrolijke herinneringen aan zijn moeder stroomden terug terwijl hij de tas dichtritste na de controle van Miss... Alylore? Hij had een flauw vermoeden dat zij die leerkracht kunst was, maar zij zou nu niet de hele boel verzieken. Nee, dit gelukkige gevoel moest blijven stand houden, hij wilde er nu nog geen gedag tegen zeggen. “Hebben jullie er wat zin in beiden?” vroeg hij terwijl hij tegen de Kailee  op ging staan leunen.  "Ik wel", antwoorde Kailee en Ryan grijnsde, duidelijk tevreden dat de mensen er zin in hadden. Tegen de nieuwe jongen stelde hij zich ook voor, simpel maar toch enigszins vriendelijk. "Heb je er zelf wel zin in?" vroeg Kailee met een lichte grijns en Ryan knikte enthousiast. “Ik kwam ook met het idee om dit met heel de meute te doen, dus het is een beetje vreemd als ik het niet naar m’n zin had, toch?” zei hij terwijl hij de jongeman met de sidecut een speelse por in zijn zij gaf en naar voren liep. Het was immers tijd en de motoren van de shuttle waren al gestart.
“Het is tijd dat we vertrekken! Zoek een plekje in de laadruimte voor je tas en begeef je dan naar een plaats in de shuttle!” riep Ryan met een luide stem terwijl hij zijn eigen sporttas in de laadruimte deed en ging zitten op een plekje vooraan in de shuttle, wachtend tot het vertrek.

[Binnen een paar echte dagen maak ik de post dat ze vertrekken en aankomen, dan worden ook meteen de twee topics voor songwriting en de nachtwandeling aangemaakt. Happy Leaf bonfire!]

Oliver was net er bijgestaan en had misschien nog net een stuk of vier woorden uitgesproken, of er kwam al een jongen voorbij met een reactie. "Welkom, Oliver, ik ben Kailee." galmde de rustige mooie stem van de jongen die hij net leerde kennen, blijkbaar Kailee. Nog meerdere reacties kwamen hem te gast, zo die van een jongen die zijn naam niet noemde, maar wel vroeg of Oli nieuw was. Oliver wist niet wie het reageren waard was, dus reageerde hij maar op beide. "Bedankt voor de welkomstvrijheid, Kai, als ik je zo mag noemen? En hoi euh.. jongen met het zwarte haar. Ja ik ben nieuw, net sinds een paar daagjes hier aanwezig, Haha." Even glinsterde Oliver's rode ogen. Hij keek even naar een andere jongen, blijkbaar iemand met de naam Ryan. "De naam is Ryan Oli-boy," ging de stem van die jongen. "Haha,  bedankt voor de bijnaam" zei Oliver even verlegen. "Ik heet Jackie." zei vervolgens een klein meisje, met ogen waar je misschien zeker wel goudlagen onschuld in zag. "Hoi Jackie, leuk je te leren kennen!" zei Oliver even met een opgekweekte glimlach. Even keek Oli naar het landingsplatform, moest hij zo´n mooie plek vol magi-technische spullen nou verlaten? Kijk naar die shuttles, ze zijn gewoon te cool om waar te zijn! Even later kwam er geluid uit de jongen die zich als Ryan voorgesteld had. "Het is tijd dat we vertrekken! Zoek een plekje in de laadruimte voor je tas en begeef je dan naar een plaats in de shuttle!" zei hij namelijk. Oli bedacht zich al snel dat hij naar Gren zou gaan, een van de beste planeten ooit, en liep dus dan maar al te graag de shuttle in. Hij zette zijn enorme tas af en zette hem in de laadruimte. Hij keek even naar al de mensen die erin kwamen zitten. Hij keek de bestuurder glimlachend aan,. en toen hij het oormerkte knikte Oli eventjes. Hij keek vervolgens aar buiten, kijkend hoe de reis zou verlopen.

_{Rustig kwam ze uiteindelijk bij de groep staan, haar helderblauwe ogen gleden van persoon naar persoon en even trok ze een wenkbrauw op toen ze de gesprekken hoorde, maar voor de rest bleef ze vrij stil voor haar doen. Immers had ze er geen behoefte aan om nu al gezellig te staan kletsen, ze wilde heel graag bij Gren aankomen zonder problemen en had zo'n gevoel dat als ze een gesprek met iemand zou aangaan, ze uiteindelijk een pijnlijke opmerking zou maken of diegene al zou haten voordat de reis überhaupt van start zou gaan. Drake ging blijkbaar ook mee, ze wist niet bepaald hoe ze zich rond deze jongeman moest voelen. Hij was zo'n gladjanus en had haar gezoend, maar leek heel soepel te zijn geweest en ze had geen enkele gevoelens gekregen voor de zwartharige jongeman. Ze hield niet van mannen die zo soepel konden omgaan met dat soort zaken, daarvan wist je immers dat ze vaker deden flirten en zoenen, wie weet wel meer dan dat. Ze wilde het niet eens weten. Een jongen met afgeschoren haar aan de onderkant en nog een volle bos bovenop, riep dat het tijd was om te gaan. Ze herkende hem als de gast die dit allemaal geregeld had en knikte zachtjes, waarna ze hem rustig de shuttle in volgde, haar bagage ergens propte en een plekje uitzocht om daar rustig te gaan zitten. Hopelijk ging ze er geen spijt van krijgen dat ze mee was gegaan naar Gren, ze wilde een leuke tijd hebben op deze planeet en hoopte maar dat ze zich kon vinden met de mensen waarmee ze ging - al was die kans altijd vrij klein.}