Dit was het dan. Het weekend zou ze doorbrengen op Gren in wat nu haar huisje was. Ze Had de weinige spullen gepakt die ze had en wat eten ingeslagen. Benodigdheden waren verder daar aanwezig. Kookgerei en dat soort dingen. Ze bond de tas achterop haar motor en keek uit naar de shuttle die na haar zou arriveren. Zack zou meegaan. Misschien wilde hij het goedmaken van wat er bij de waterval was gebeurd, of het leek hem gewoon leuk. Er moest wat geklust worden in het huisje en daar was iemand van zijn lengte ideaal voor. Ze grinnikte inwendig.
Het huisje, ooit begonnen als een schuurtje voor schapen, heette Sanctuary. Haar oom had het zo genoemd omdat als hij en haar moeder toen ze klein waren gingen spelen en het begon te regenen, schuilden ze altijd in dat hutje. Toen haar oom tegen de twintig was, had hij het gekocht en uitgebreid tot een bewoonbare hut. Ravenna was er als klein kind vaak langs gegaan en was er, na een fikse ruzie met haar vader, zelfs een tijdje gaan wonen. Nu stond het alweer iets te lang leeg en moest het verstevigd worden.
Ravenna streek een haarlok uit haar gezicht en keek afwachtend naar de lucht, tot Zack zou arriveren.

Vandaag had Ravenna hem uitgenodigt voor een weekendje naar Gren met haar te gaan. Zelf had hij geen besef wat er aan de hand was geweest met haar want vlak nadat ze had gevraagd of hij gay was, was er een zwart gat, een onverklaarbaar gat in zijn geheugen. Hij snapte echt niet goed wat er was gebeurd maar ze was duidelijk boos geweest. Oh... Nee... wat als hij haar zoals bij Rhine... Oh god nee... nu schaamde hij zichzelf werkelijk kapot. Met een geërgerde zucht keek hij naar zichzelf in de spiegel, zijn ijsblauwe ogen op zijn reflectie gericht, een nijdige haat jegens zijn andere kant was duidelijk op te merken nu. Met een grom deed hij een shirt met daarover een gele sweater met een jolly roger op. Eentje die hij best wel lekker zitten vond. Zijn witte muts zette hij op zijn hoofd en hij deed nog zijn zwarte jeans aan om dan met een kleine koffer met kleding mee te nemen. Hij had werkkledij mee voor aan het huisje te werken zodat het weer snel in orde kwam.

Hij rende, ja rende, op een hoge snelheid richting de lanceringsplatformen, zijn haar stak alle kanten uit en zijn ijsblauwe ogen waren op het zwartharige meisje gericht met haar motor. Hij stond naast haar en hij omhelsde haar innig. “Heey Raafje, ik ben er,” kondigde hij onnodig aan terwijl hij haar eigenlijk een kus op haar voorhoofd wilde geven, maar dit maar gewoon zo liet sinds zijn andere kant het helemaal had verpest kennelijk sinds ze zo boos was geweest. “Het spijt me van vorige keer trouwens...” zei hij zachtjes terwijl hij zijn gezicht afwendde en naar het platform keek. Met een luid gebulder landde de shuttle en stapten er mensen uit en hij keek naar Ravenna. “Ik denk dat we kunnen instappen,” zei hij zachtjes terwijl hij al enkele stappen richting de shuttle nam.

Ze leunde even achterover tegen haar motor aan en voelde zich plots weer eventjes de oude Raaf; compleet met leren jack, haar dat constant in de weg zat en een te hoog agressie gehalte. Om de een of andere reden kon ze haar niet meer zijn, hoewel ze zich nog vaak genoeg ertoe voelde.
Daar had je meneer. Zijn haar stak alle kanten uit en meteen omhelsde hij haar, wat haar even van haar stuk bracht. “Heey Raafje, ik ben er,” verkondigde hij, volkomen onnodig. Het leek of hij haar een kus wilde geven, maar leek zich in te houden. Dat moest hij ook maar eens wagen! Ze keek hem niet onvriendelijk aan. “Het spijt me van vorige keer trouwens...” Ze fronste haar wenkbrauwen maar keek toen een stuk aardiger. 'Laat maar zitten...' mompelde ze. 'In ieder geval fijn dan te mee wilde.'
Aan een hoop lawaai leidde ze af dat ze in konden stappen. Zack leek hetzelfde te zeggen, maar het voertuig maakte zoveel lawaai dat ze er geen woord van hoorde. Ravenna kreeg onenigheid met een shuttlebediende die haar motor met veel tegenzin toeliet. 'Het is de laatste keer dat dat smerige ding mee gaat?' 'Ach steek toch je kop in de plee en trek door!' snauwde Ravenna en parkeerde de motor in de laadruimte. Toen ze eindelijk naast Zack op haar plek zat, kreeg ze het benauwd. Ze kon niet goed tegen de turbulentie en bij elke schok maakte ze een erg on-Ravenna achtig piepje.
Toen ze eindelijk weer vaste grond onder haar voeten had, reed ze haar motor weer naar buiten en reikte Zack een motorhelm aan. 'Die was van mijn oom, dus ik denk dat je hem wel past.' zei ze grijnzend.

Hij was op weg naar zijn beste vriendin om haar te gaan helpen met het repareren van haar huisje. Geen idee hoe het eruit zag, maar hij had toegestemd, deels omdat het leuk was, maar anderzijds was het ook om het goed te maken, soort van. Al wist hij dat het serieus verkeerd was gelopen door zijn andere kant. Hij haatte zichzelf hiervoor, enorm, puut omdat hij die andere kant maar niet onder controle kreeg. Misschien was een weekendje weg zijn van deze school misschien een goed idee en goed voor zijn hoofd dat een complete warboel was op dit moment. Hij rende, ja rende, op een hoge snelheid richting de lanceringsplatformen, zijn haar stak alle kanten uit en zijn ijsblauwe ogen waren op het zwartharige meisje gericht met haar motor. Hij stond naast haar en hij omhelsde haar innig. “Heey Raafje, ik ben er,” kondigde hij onnodig aan terwijl hij haar eigenlijk een kus op haar voorhoofd wilde geven, maar dit maar gewoon zo liet sinds zijn andere kant het helemaal had verpest kennelijk sinds ze zo boos was geweest. “Het spijt me van vorige keer trouwens...” zei hij zachtjes terwijl hij zijn gezicht afwendde en naar het platform keek. Ze zei dat alles in orde was, maar dat luchtte hem nog steeds niet op, ze zat er nog steeds mee in en dat voelde hij echt wel aan, maar hij begreep het wel.

Verdorie dat ding was lawaaierig, hij kromp ineen bij het gierende geluid en probeerde wat te zeggen in de trant van dat ze in konden stappen, maar hij hoorde zichzelf zelfs niet eens over dat lawaai. Zack wandelde richting de laadruimte van de shuttle en stond vlak voor een dame die tot aan zijn middel kwam, letterlijk. 'Het is de laatste keer dat dat smerige ding mee gaat?' 'Ach steek toch je kop in de plee en trek door!' snauwde Ravenna en parkeerde de motor in de laadruimte. Zack fronste naar de dame die meteen een paar passen achteruit deed door zijn enorme gespierde gedaante en ze had opeens een minder grote mond. Zack wandelde naar zijn zitje en ging daar zitten, speelde met zijn witte muts omdat het zo lekker zacht was. Bij elke schok die de shuttle maakte, begon Ravenna te piepen en hij trok haar gewoon in zijn armen, haar geruststellend tot ze landden.

Zack wandelde naar buiten met zijn tas in de hand en stopte er zijn muts in terwijl hij deze goed vastbond op het rek van de motor. Met zijn handen nam hij de motorhelm van haar over en zette die op, al was hij wel een tikkeltje krap, maar het ging nog prima. Ze hoorden immers zo te zitten. 'Die was van mijn oom, dus ik denk dat je hem wel past.' zei ze grijnzend en hij knikte. “De helm past prima,” zei hij met een stralende glimlach terwijl hij zichzelf vanachter op de motor zette, zijn knieeën tegen de zijkant van haar lichaam geplakt, meer als negentig graden gebogen, tonend dat hij echt wel te groot was voor deze motor. Mensen keken hem vreemd aan toen hij daar zo ongemakkelijk achterop bij Ravenna zat en ze vroegen zich vast ook af waarom het niet andersom was. Zack wachtte gewoon tot ze beiden vertrokken, zijn handen hadden haar leren jack vast op de hoogte van haar ribben, vlak onder haar oksels.

In de shuttle kwam ze maar niet tot rust. Hij bonkte en het licht flikkerde af en toe. Ravenna zat angstige piepjes te slaken, ondanks haar verzet ertegen. Zack sloeg zijn armen om haar heen en ze voelde zich ietsjes rustiger. 'Dit hele geval stort nog in elkaar!' snauwde ze, meer tegen zichzelf.
Toen ze eindelijk geland waren, reed Ravenna haar motor weer naar buiten terwijl Zack zijn muts in zijn tas stopte en hem achterop bond. “De helm past prima,” zei hij met een glimlach. Ze namen beide plaats, hoewel het een tikkeltje krap leek. Logisch, toen ze achterop zat en haar oom dit ding bereed, was ze een stuk kleiner geweest. Maar nu met haar een meter tachtig en Zack die bijna twee meter was... Ze grijnsde bij het zien van de verbaasde gezichten omdat zij achter het stuur zat en niet Zack. Hij sloeg zijn armen om haar heen en Ravenna trapte op de kickstarter.
Het gevaarte brulde oorverdovend. Ze gaf gas en zette haar voet op het pedaal. De motor suisde weg, als een pijl uit de boog. Lange tijd reden ze over een gladde, geasfalteerde weg, daarna kwam een zandpad en vervolgens een aangestampte aarden weg die dwars door het bos liep. Ravenna maakte af en toe scherpe bochten en hoopte dat Zack het niet te benauwd kreeg. De bomen raasden voorbij en het zonlicht bescheen veel open plekken. Op het laatst sloeg ze een overwoekerde weg in die vol varens stond. Hier en daar waren ze al afgeknapt, wat betekende dat haar broertjes hier inderdaad waren.
Eindelijk hielden ze stil op een grote, open plek. Er stond een stevige houten hut, die nog niet eens zo klein was als in Ravenna's geheugen, met een veranda en een houtschuur ernaast. Ze wachtte tot Zack was afgestapt en reed de motor de schuur in. Er kwamen drie jongens en een meisje naar buiten. Het meisje rende meteen naar Ravenna toe die weer kwam aanlopen en haar helm afdeed. Twee van de jongens, veertien en dertien jaar oud, gingen voor Zack staan. De oudste van zestien liep ook naar Ravenna. 'Peter, is het allemaal gelukt?' vroeg ze, terwijl ze haar zusje Olive op haar rug nam. 'Ging wel, jullie hebben het in ieder geval warm als het nacht wordt.'
'Ben jij haar vriendje?' hoorde ze tot haar woede Benjamin tegen Zack blèren. 'Vast wel, hij is zo groot!' treiterde Josef. 'Maak dat jullie wegkomen!' snauwde ze haar broertjes toe. Olive liep nu naar Zack toe en sloeg haar kleine armpjes om hem heen. 'Raafje heeft het heeeeel vaak over je!' kirde ze en keek met een lief gezichtje omhoog. Ze was pas elf en nog steeds zo klein als een kabouter. Peter liep naar hem toe en knikte Zack vriendelijk toe. 'Ik ben Peter, Raafs oudste broer.' Olive leek helemaal in haar element en trok Zack aan zijn hand mee en wees op de andere twee jongens. 'En dat zijn Josef en Benjamin, Rebecca wilde niet komen, ze zei dat ze vies zou worden.' Olive zei dit allemaal heel snel en haar gezicht veranderde met ieder woord mee. 'Okee, opgehoepeld, allemaal!' riep Ravenna met een rood hoofd. Ze omhelsde Olive en Peter, wierp haar jongste broertjes een vuile blik toe. 'Kusjes aan Av en Em, en verkoop Josef eens een trap onder zijn achterwerk wil je.' zei ze tegen Peter.
Toen ze uit het zicht waren verdwenen, keek ze Zack een beetje onhandig aan. 'Dat was dus een deel van mijn familie.' zei ze ongemakkelijk. 'Van Benjamin moet je je nooit veel aantrekken, hij is pas dertien en aapt altijd Josef en Peter na.' Ze reikte Zack zijn tas aan en liep de veranda op. Ze opende de deur en snoof de lucht in.
Ze was thuis.

//note: Av en Em betekend vader en moeder in het hebreeuws

Dit was echt een gek zicht, met Zack achterop als passagier en Ravenna die het gevaarte op twee wielen bestuurde. Tijdens de rit kreeg Zack een paar takken tegen zijn arm en nek, wat krassen veroorzaakte over heel die plekken. Met een geërgerde zucht toen ze eenmaal er waren, deed hij de helm af, zijn haar stond alle kanten uit door de motorhelm en het zag er bovenal ook enorm fluffy uit. Ravenna reed de motor de schuur in en drie jongens en een meisje kwamen naar buiten. Zacks ijsblauwe ogen keken naar de vier kinderen, twee van de jongens gingen voor Zack staan en de andere liep naar Ravenna die er ondertussen ook weer bij was. “Ben jij haar vriendje?” begon een van de jongens tegen hem zeggen en hij wilde antwoorden voor de andere begon te spreken: 'Vast wel, hij is zo groot!'
“Ehm... jullie hebben het mis, gewoon vrienden,” zei hij al grijnzend terwijl Ravenna hen wegjoeg. Het kleine meisje kwam dan naar hem toegelopen en sloeg haar kleine armpjes om hem heen. Zack grinnikte en hurkte voor het meisje. 'Raafje heeft het heeeeel vaak over je!' kirde ze en keek met een lief gezichtje naar hem en hij glimlachte. “Echt? Da’s schattig van je grote zus,” zei hij al lachend terwijl hij weer recht ging staan en de oudste van de hoop jongens sprak hem toe: 'Ik ben Peter, Raafs oudste broer.'

“Aangenaam, ik ben Zack,” zei hij en hij werd meegetrokken door de kleine zus, dus hij volgde haar gewoon gehoorzaam terwijl hij luisterde naar wat ze zei: 'En dat zijn Josef en Benjamin, Rebecca wilde niet komen, ze zei dat ze vies zou worden.' Olive zei dit allemaal heel snel en Zack knikte zachtjes terwijl hij de kleine meid een knuffel gaf. “Bedankt voor je voorstelronde,” zei hij met een vriendelijke, schattige glimlach terwijl hij weer naar Ravenna keek, die rood was geworden. Schaamde ze zich zo voor haar broers en zus? Ze omhelsde Olive en Peter, wierp haar jongste broertjes een vuile blik toe. 'Kusjes aan Av en Em, en verkoop Josef eens een trap onder zijn achterwerk wil je.' zei ze tegen Peter.

Eenmaal ze allemaal weg waren keek Zack met een grijns naar Ravenna die duidelijk niet al te blij was geweest met de twee jongste broers. 'Dat was dus een deel van mijn familie.' zei ze ongemakkelijk. 'Van Benjamin moet je je nooit veel aantrekken, hij is pas dertien en aapt altijd Josef en Peter na.' Ze reikte Zack zijn tas aan en liep de veranda op. “Maak je niet druk, ik vond ze wel een leuke bende,” zei hij met een grinnik terwijl hij haar volgde, het huisje in. Hij zette zijn tas in de hoek van de kamer en haalde er zijn werkkledij uit om dan ongegeneerd zijn shirt en broek uit te doen, om ze te wisselen voor een losse bermuda en een kleurrijke tanktop die was besmeurd met verf in alle kleuren, ook roze. Zijn schoenen waren ondertussen ook teenslippers geworden. “Dus, wat moet er gebeuren?” Hij draaide zich om, om met een brede glimlach naar Ravenna te kijken.

//#NoShame

Nog steeds met een nijdige uitdrukking op haar gezicht, begon ze haar tas uit te pakken zette spullen in de kasten naast een kleine kachel waarop gekookt kon worden. Er brandde al een vuur in, zodat de hut lekker warm kon worden. De zon scheen, maar 's nachts was het koud, wist Ravenna. Ze legde haar tas op haar bed, dat zou ze vanavond wel opmaken. Zack leek haar familie wel leuk te vinden. Hij kleedde zich om terwijl zij met de blikken in de weer was. Toen ze uiteindelijk ook haar jack had uitgedaan en er een t-shirt voor in de plaats had aangetrokken, liep ze naar buiten, naar zo'n tien meter vanaf het huisje. Ze haalde haar been omhoog en stampte één keer op de grond. Er verschenen scherpe ijzeren pinnen uit de grond die onmiddellijk weer wegschoten zodra ze een stap naar achteren deed. Plots leek de grond weer zoals tevoren. 'Inbrekersalarm.' legde ze droog uit, alsof het doodnormaal was. 'Maak je geen zorgen, wij kunnen eroverheen lopen.'
Zack was klaar met omkleden. “Dus, wat moet er gebeuren?” Ze ging hem voor naar de houtschuur, waar ook allerhande gereedschap lag. 'De goot is kapot, de veranda is een wrak en er zitten een aantal lekken in het dak. Als jij met de goot zou kunnen beginnen, achterin de schuur staat een pot Instant iron.' ze grijnsde en knikte even naar boven: de goot reikte net tegen Zack's slaap; een uitstekende klus voor meneer. Ze wees hem ook op al het gereedschap waar hij uit kon kiezen. Zijzelf pakte een doosje spijkers, een hamer en een aantal planken en liep daarmee naar de achterkant van het huisje, waar een ladder stond.
Na twee uur, diverse woedeaanvallen, een doffe klap die aangaf dat ze eraf was gevallen en een stuk of zes splinters in haar handen, had Ravenna eindelijk alle rotte plekken in het dak vervangen. Nors mompelend liep ze het huis weer in en zette thee. Toen ze naar buiten kwam met twee koppen in haar handen en ze Zack er een wilde aanreiken, merkte ze plotseling een diepe snee op in haar handpalm. 'Wel alle...' Ze liet haar beker bijna vallen en stampte nijdig naar de regenton om haar handen schoon te spoelen.

//Instant iron: some crazy magical shit xD

De zon scheen lekker door de ramen van dit gezellige hutje, Zack zelf was zich aan het omkleden om dan meteen aan het grote werk te beginnen. Haar familie was wel geinig, allemaal van die jonge mensen bleek en allemaal al even gezellig. Zelf wandelde hij ook naar buiten eenmaal hij klaar was om haar met een spreuk in de weer te zien, een soort van héél efficiënt spiekensysteem? De mensen die probeerden in te breken zouden vast hun voeten kwijt zijn dat stond vast. 'Inbrekersalarm.' legde ze droog uit, alsof het doodnormaal was. 'Maak je geen zorgen, wij kunnen eroverheen lopen.'
“Gelukkig maar, ik wil mijn voeten nog houden, ik zie ze te graag om er nu al afscheid van te moeten nemen,” zei hij al lachend terwijl hij had gevraagd wat er moest gebeuren en zij antwoordde haast meteen op zijn vraag: 'De goot is kapot, de veranda is een wrak en er zitten een aantal lekken in het dak. Als jij met de goot zou kunnen beginnen, achterin de schuur staat een pot Instant iron.' ze grijnsde en knikte even naar boven: de goot reikte net tegen Zack’s slaap. Met een simpele pas richting de schuur begon hij te zoeken tussen het gereedschap om dan die pot met het label: ‘Instant Iron’ vast te nemen en kort te lezen wat er op het etiket stond als gebruiksaanwijzing.

Eenmaal hij dat had gelezen pakte hij de pot, wandelde hij naar het kapotte stuk van de goot en daar dat spul dus gewoon droog op goot, wat meteen dus het gat herstelde. “Wel heb je ooit... Geweldig spul man!” zei hij met een brede grijns om dan de goot schoon te maken. Dit duurde toch een mooie tweetal uren, er lag nogal veel troep in en dode dieren, wat best vuil was; maar het moest gebeuren.
Met een frons ging hij naar de schuur voor nog meer gereedschap en kuisspul. Natuurlijk was hij niet te spreken over de rozige rubberen handschoenen die als enige paar daar lagen, maar daar moest hij het maar mee doen terwijl hij de goot nu voor de laatste dingen reinigden, zoals aangekoekt bloed en bladeren die nogal goed vastplakten.

Eindelijk was hij klaar en ging hij, met die roze handschoenen nog aan naar de veranda. Man die zag er verschrikkelijk uit! maar toch met een vrolijke grijns op zijn gezicht deed hij die rubberen handschoenen uit en begon hij de deur van het hekje eruit te vijzen sinds het nieuwe scharnieren nodig had.

Het deed niet veel pijn, maar haar hand bloedde wel als een rund. Vloekend stak ze hem in de regenton en begon het bloed weg te wassen, de kou beet in haar vingers, maar deed ook het bloeden enigszins stelpen. Ze hield hem vast terwijl ze het huis terug in stampte en de verbanddoos opzocht. Die lag keurig onder haar bed en was aangevuld, zo te zien door haar moeder. Ze nam het ding mee naar buiten en begon verband te zoeken. Ondertussen keek ze naar de goot, die er weer keurig uit zag. 'Geweldig!' riep ze verrast uit. Zack was intussen al bezig met de veranda. Ongewild keek ze naar hem en probeerde haar rode hoofd in bedwang te houden toen haar ogen over zijn romp gleden. Nijdig mompelend haalde ze een rolletje verband en een schaartje uit de doos en begon haar hand in te binden. Opeens viel haar het potje op waarop een briefje zat vastgeplakt, in het vertrouwde, zwierige handschrift van haar moeder.
Raafje,
Ik heb de verbanddoos opgeruimd en aangevuld.
Deze zalf is voor je vriend, mocht hij er behoeft aan hebben.
Kusjes van Em!
Ze wierp wantrouwend een blik op het etiket en sloeg haar gewonde hand tegen haar hoofd. 'Auw! Ik bedoel, dat meent ze niet!' Met een blik die het midden hield tussen afgrijzen en ongeloof hield ze het potje in haar handen. Gefrustreerd keek ze Zack aan. 'Van mijn moeder...Ik had verteld dat je groeiziekte hebt en...' Ze kon van frustratie niet meer uit haar woorden komen. 'Dit is zalf tegen buikstriemen...voor zwangere vrouwen! Ma vertelde me dat het vast ook zou werken tegen een uitgerekte huid die je ongetwijfeld zou hebben na zo'n groeispurt.' Ravenna imiteerde haar moeders stem door een zwaar Arabisch accent op te zetten.

Hij was meteen aan de goot begonnen, goot het spul erop, niet te veel van de pot, maar genoeg om het gat meteen egaal te laten worden. Wat een wonderspul was dit zeg! Zack stond er zelf vol verbazing naar te gapen voor zeker een vijftal minuten. Dit was gewoonweg een echt geweldig iets, waarom had hij dit nog nooit gezien? Elke keer als hij met zijn ouders ging winkelen op Shadra, had hij dit eigenlijk nog nooit zien staan. Jep dit had hij zeker gebruikt tijdens de renovaties van het huis waar hij in had geleefd met zijn broer. Toen hij klaar was met de goot te reinigen en hij er weer net als nieuw uitzag was hij ondertussen begonnen met de poort van het hekje los te vijzen en dan de scharnieren te vernieuwen. Zack wilde net wat nagels in zijn mond steken voor de scharnieren aan de poort te bevestigen, tot hij opeens haar hoorde uitroepen, best verrast dat het geweldig was. Natuurlijk kon hij zijn glimlach niet meer onderdrukken en stond hij op om zich dan te richten naar haar, de vijzen lagen mooi weer in de metalen werk kist.

Zack trok zijn wenkbrauw omhoog toen haar blik wantrouwend naar een potje zalf zat te staren. Ze sloeg haar hand tegen haar hoofd en hij fronste toen hij het verband zag rondom haar hand, had ze zich bezeerd? Zijn gedachten werden onderbroken door haar stem en hij keek meteen weer naar haar gezicht, een beetje geschrokken: 'Van mijn moeder...Ik had verteld dat je groeiziekte hebt en...' Ze kon van frustratie niet meer uit haar woorden komen. 'Dit is zalf tegen buikstriemen...voor zwangere vrouwen! Ma vertelde me dat het vast ook zou werken tegen een uitgerekte huid die je ongetwijfeld zou hebben na zo'n groeispurt.'

Zijn mond viel voor een korte periode open om dan meteen over te schakelen naar een series van lach horten en stoten. Hij greep naar zijn buik terwijl hij bleef lachen, tot hij uiteindelijk eventjes weer serieus naar haar keek, met nog steeds die grimas op zijn gezicht. "Ik denk dat je moeder me eens moet zien, maar als jij striemen ziet, mag je er wel even zalf op smeren desnoods," zei hij met een grijns terwijl hij zijn shirt omhoog deed, zonder enige vorm van schaamte en zijn rug liet zien, de moeilijkste plek voor hem om serieus naar te kunnen kijken. Zijn lichaam vertoonde helemaal niets van striemen, alleen misschien een beetje te veel spiervorming. Hij deed zijn shirt na een poos weer omlaag om naar haar toe te gaan en haar hand vast te nemen. "Mag ik even?" zijn zachte toon, niet luider dan een fluistering terwijl hij het verband los maakte en zijn handen op de hare legde die meteen zo begonnen op te gloeien als een fel licht. Eigenlijk hetgene wat hij deed was de wonde op hem overbrengen, maar hij hield ze zo verborgen dat ze er helemaal niets van zou opmerken. Met een tevreden gezicht bekeek hij haar hand na het hele proces. "Weer zo goed als nieuw," waren zijn woorden terwijl hij zich omdraaide en verder deed met zijn werk, de diepe snee in zijn hand bekijkend, dat was een aardig diepe snee die ze had. Zack was blij dat ze die niet meer had. Met een gefocuste blik stak hij een aantal vijzen in zijn mond en zette hij de scharnieren erin door de vijzen in het hout te kloppen met een hamer, daarna bevestigde hij de poort weer aan het hek en testte hij die.

Met een tevreden gezicht keek hij kort naar het resultaat om dan het hek zelf weer stabiel de grond in te krijgen en het daarna misschien een likje verf te geven, want het hout zag er alles behalve proper uit.

Ongelovig staarde ze naar het potje en voelde een sterke rancune opkomen. Zack ontmoette voor het eerst haar familie en meteen stond ze voor paal. Haar gefrustreerde gedachten werden onderbroken door gelach. Zack hield zijn buik vast met een hand en hield zichzelf overeind aan het hek met de andere. Ravenna's blik werd steeds neerslachtiger maar tegelijkertijd keek ze hem ook nijdig aan. "Ik denk dat je moeder me eens moet zien, maar als jij striemen ziet, mag je er wel even zalf op smeren desnoods," zei hij met een grijns terwijl hij zijn shirt omhoog deed. Net als laatste keer werd Ravenna eerst rood en maakte toen een geluid of de lucht langzaam uit haar lijf werd geperst. Ze wilde iets over haar hoofd trekken om hem niet aan te hoeven kijken, maar haar jack lag binnen en ze had alleen haar hemdje aan, daarom keek ze maar een andere kant op.
Opeens merkte ze dat hij naast haar zat. "Mag ik even?" Zij stem was heel anders dan daarnet, veel zachter. Hij pakte haar hand en wikkelde het verband eraf. Het bloeden was gestopt, maar de snee was nog duidelijk zichtbaar. Op de plek waar hij haar hand aanraakte, verscheen een fel licht en toen dat optrok was het verdwenen. Stomverbaasd staarde Ravenna naar haar handpalm. Ze was zelfs te verbaasd om hem te bedanken. Al jaren was het bekend dat de Dai familie niet veel magische eigenschappen bezat. Ravenna's aardniveau zat net diep genoeg om haar één te kunnen maken met het element, maar magie als dit had ze nooit kunnen opbrengen.
Zack sloeg de laatste spijker in het hek en keek er tevreden naar. Ravenna vergat haar verbaasde uitdrukking en sprong op. De zon was al aan het zakken en dan zou de duisternis gauw volgen. 'Ziet er prima uit, als je het morgen wilt afmaken is dat oké, dan brengen mijn broers de nieuwe badkuip, die gaan we samen installeren. Ze keek even over de bosrand en snoof de lucht in. 'Ik ga nu de pannen op de kachel zetten, dus als je inspraak wilt in welk blik we opentrekken, moet je mee naar binnen.' ze grijnsde en knipoogde. In de kast stonden een aantal blikken met diverse soorten soep, een heel brood, een brok kaas, een streng worstjes en een opgevouwen papiertje waar wat gehakt in zat. Verder lagen er appels en een potje met kruiden voor de thee. Ze haalde een pan uit de houten kast in de hoek en zette die op de kachel, die al aan was gemaakt door Peter.

Ze had een potje vast, een potje met zalf leek. Moest er iets ingesmeerd worden? Maar voor hij die vraag kon stellen, legde zij het al uit wat het was. Een zalf tegen de striemen voor zwangere vrouwen en het was voor hem bedoeld. Hij kon zijn lach letterlijk niet inhouden, hij barstte gewoon uit in gegiechel terwijl hij zijn buik omklemde met zijn armen. Oh haar moeder was zo’n lief iemand eigenlijk, nu hij er zo over nadacht, ze had dat speciaal voor hem opzij gezet, best attent. Alleen had hij dat dus helemaal niet nodig, hij was zo gespierd als wat en hij had alles behalve striemen. "Ik denk dat je moeder me eens moet zien, maar als jij striemen ziet, mag je er wel even zalf op smeren desnoods," zei hij met een grijns terwijl hij zijn shirt omhoog deed, misschien had hij een plekje waar hij dat wel had, misschien dat zij wat zag, maar het enigste wat er uit haar keel kwam was een soort piepje en hij draaide zich om, zijn shirt ging weer omlaag. Dit nam hij aan als een nee, hij had dus geen striemen, geweldig.

"Mag ik even?" zijn zachte toon, niet luider dan een fluistering terwijl hij het verband los maakte en zijn handen op de hare legde die meteen zo begonnen op te gloeien als een fel licht. Eigenlijk hetgene wat hij deed was de wonde op hem overbrengen, maar hij hield ze zo verborgen dat ze er helemaal niets van zou opmerken. Met een tevreden gezicht bekeek hij haar hand na het hele proces. "Weer zo goed als nieuw," waren zijn woorden terwijl hij zich omdraaide en verder deed met zijn werk, de diepe snee in zijn hand bekijkend, dat was een aardig diepe snee die ze had. Nu deed hij gewoon weer verder aan het poortje, bevestigde het aan het hek en dan zei Ravenna: 'Ziet er prima uit, als je het morgen wilt afmaken is dat oké, dan brengen mijn broers de nieuwe badkuip, die gaan we samen installeren.’
Hij draaide zich om en stond recht om naar haar te kijken met zijn ijsblauwe ogen om te knikken. 'Ik ga nu de pannen op de kachel zetten, dus als je inspraak wilt in welk blik we opentrekken, moet je mee naar binnen.' Natuurlijk ging hij meteen mee naar binnen.

Zack moest eerlijk toegeven dat het héél veel soep was, maar dat was oke, misschien moest hij wat afvallen. Met zijn lichaam half tegen dat van Ravenna gedrukt nam hij de pot soep die hij graag wilde die gemaakt werd: tomatensoep met gehaktbolletjes. Iets typisch hem natuurlijk. Hij was een vleeseter, hij kon het niet ontkennen. “Deze?” vroeg hij zachtjes met een grijns terwijl hij het licht aandeed zodat de boel verlicht werd. Met een brede glimlach keek hij rond in het huisje en hij ging vervolgens gewoon zitten. “Het is hier super gezellig eigenlijk,” zei hij met diezelfde vrolijke toon terwijl hij met zijn hoofd steunde op zijn handen, wachtend.

Oké misschien was ze dan geen goede magiër en zeer zeker kon ze het nooit schoppen tot een veelbezochte danseres zoals haar moeder, maar ze kon wél koken. Als oudste zus had ze wel vaker voor het hele gezin iets moeten neerzetten en hoe je het ook wende of keerde, met weinig ingrediënten had ze altijd wel iets kunnen klaarmaken. Zack koos voor de tomatensoep met gehaktballetjes en Ravenna leek op te merken dat hij een vleesliefhebber was. Ze gniffelde eventjes in zichzelf en besloot er ook wat kip doorheen te doen als verassing. “Het is hier super gezellig eigenlijk,” Hoorde ze hem achter zich, terwijl ze de kip in kleine stukjes sneed en de soep in een pan goot. 'Mijn oom kocht het toen ik vijf was, hij zei dat geen enkel meisje een goede huisvrouw kon worden zonder dat ze wist hoe ze moest overleven als de omstandigheden bar waren, dus haalde hij me zo vaak mogelijk hier naar toe.' ze draaide zich om en gaf een hoofdknik naar de vensterbank. Er stonden een aantal fotolijstjes. Op een ervan stond de zes jaar oude Ravenna met een enorm geweer in haar handen, bovenop de schouders van een enorme man met een wilde bos haar en een ruige baard, daarnaast een verguld lijstje met een foto van Ravenna's moeder en weer daarnaast... 'Mariëlle.' Verklaarde Ravenna en wees met een kipbesmeurde vinger naar de derde foto. De vrouw die erop stond leek sprekend op Ravenna, hetzelfde zwarte haar en ogen, dezelfde uitdrukking van lichte spot en verwilderde glorie. 'Tante Mariëlle stierf toen ik net geboren was, toen ik wat ouder werd snapte niemand hoe ik zo op haar kon lijken, omdat ze immers voor haar huwelijk geen bloedverwante van me was.' Ze grijnsde en gooide de kip in een braadpannetje. Toen hij goed gaar was, deed ze hem bij de soep en zette die op de kachel. Ze pakte twee houten kommen uit de kast in de hoek, houten lepels en twee tinnen bekers. Ze begon water te pompen bij de gootsteen en zette vervolgens een kan water op tafel. De soep was ondertussen aan het borrelen en een kruidige geur verspreide zich door de hut. Ravenna wierp een blik op het raam en zag dat de zon al achter de boomtoppen aan het verdwijnen was. 'We kunnen eten.' riep ze vrolijk en trok een dikke wollen trui over haar dunne hemdje.

Zack wilde dokter worden, niet veel mensen wisten ervan maar de mensen die het wisten, waren ervan overtuigd dat hij het zover ging schoppen. Het was best ongelooflijk hoe mensen al meteen wisten dat hij de potentie had om een succesvol dokter te worden zonder te weten of hij wel voor die opleiding zou slagen. Grappig gewoonweg... oke hij kon niet ontkennen dat hij best goed bezig was, maar het viel nog af te wachten wat er ging gebeuren met hem. Maar nu was hij hier, in Ravenna’s hutje. Eerlijk gezegd had hij al redelijk wat kunnen afwerken. Zelf was hij fan van vlees, misschien een beetje te erg, want zodra er ergens vlees bij te pas kwam, was hij altijd de eerste om op te scheppen, het grootste stuk voor hem. Zo ging dat eenmaal als je met hem at. Stiekem was hij erg blij dat ze dus hetgene ging klaarmaken wat hij lekker vond, misschien was hij ook wel een beetje geflatteerd.

Zack had het licht aangedaan en was ondertussen comfortabel gaan zitten op één van de stoelen en te zeggen dat het hier gezellig was. Ondertussen terwijl het wachten begon ze te vertellen. Zack hield van verhaaltjes en luisterde dus ook aandachtig naar wat ze te zeggen had. 'Mijn oom kocht het toen ik vijf was, hij zei dat geen enkel meisje een goede huisvrouw kon worden zonder dat ze wist hoe ze moest overleven als de omstandigheden bar waren, dus haalde hij me zo vaak mogelijk hier naar toe.' ze draaide zich om en gaf een hoofdknik naar de vensterbank. Zack keek naar waar ze knikte en hij knipperde een aantal keren aandachtig kijkend naar de foto’s op de muren, zijn blik bleef hangen op een vrouw die enorm op haar leek. 'Mariëlle.' Verklaarde Ravenna en Zack keek weer naar Ravenna, zijn ijsblauwe ogen aandachtig op haar gevestigd.

Na een tijdje zei ze dat het eten klaar was en meteen sprong hij haast recht om over haar schouder te koekeloeren om meteen een lekkere walm van kruiden in zijn neusgaten te krijgen. Hij sloot zijn ogen en hij mompelde: “Mmmmm...”
Een tevreden grijns verscheen op zijn gezicht terwijl hij voor zichzelf vijf sneetjes brood nam en een kom soep met een houten lepel. Al snel zette hij zichzelf aan tafel en begon gewoon te eten, omdat hij honger had. “Oh god dit is lekker!” riep hij uit terwijl hij vrolijk verder at, als een kleine puppy.

Ze sneed het brood en glimlachte warm toen Zack de lucht opsnoof en met een verrukte blik aan tafel kwam zitten. Hij schepte soep op en pakte maar liefst vijf sneeën brood. Ravenna bleef grijnzen terwijl ze ook soep in haar kom deed en een snee brood pakte. “Oh god dit is lekker!” Het werd plotseling heel warm in haar borstkas en haar hart klopte in een vrolijk ritme. Er verscheen een blos op haar besmeurde wangen, niet de knalrode kleur die hij normaal kreeg als Zack haar weer eens van d'r stuk bracht, maar een vrolijk kleurtje dat meer de illusie gaf van een lange dag in de zon. Ze lepelde haar soep naar binnen en schonk water voor zichzelf en Zack in. Toen ze klaar was leunde ze een beetje achterover in haar stoel en keek opnieuw uit het raam. De zon was verdwenen, maar er hing nog een gouden gloed over de boomtoppen. De kachel hield het gelukkig warm want zo dadelijk zou het koud worden, zeker waar zij zouden gaan slapen.
Ze wachtte tot hij klaar was met eten en ruimde toen de tafel af. Na een snelle afwas pakte ze hem bij zijn arm beet en trok hem mee naar buiten. 'Kom op, dit moet je zien!' Ze hoorde nauwelijks haar bijna kinderlijk vrolijke stem. Ze leidde hem naar de achterkant van het huisje waar de bosrand weer begon en wees naar een enorme eik waarin een touwladder was bevestigd. Ze klom omhoog tot ze op de laatste goede tak was en ze begroet werd door de laatste zonnestralen. Een lichte bries woei door haar losse haren. Het bos strekte zich uit tot ver in de omtrek en de gouden gloed kleurde de hele omgeving. 'Geweldig hè?' vroeg ze Zack stralend.

Na een tijdje was de zon echt verdwenen en werd het te koud om te blijven hangen. Ze klauterde weer omlaag en ging snel de warme hut weer binnen. Er lagen twee dikke dekens onder de kachel; het geheim voor een warme nacht. Ze klom een ladder op in de andere hoek van de kamer en opende een luik die toegang gaf naar een piepklein zoldertje. Er stonden twee 'bakken' met een houten schot ervoor tegenover elkaar met een laag dak erover dat schuin afliep en met een klein rond raam in de muur. Ravenna kon er net gebukt staan en legde de dekens van beneden op de opgemaakte matrassen in de bedden, dan konden die alvast hun werk doen. Ze klauterde weer naar beneden en plofte op de stoel neer. Het licht in de kleine lamp boven de tafel was net genoeg om de hut helemaal te verlichten. 'Ik heb me sinds ik naar school ging niet meer zo tevreden gevoeld.' mompelde ze slaperig en trok haar knieën op.

Ravenna was druk bezig met het brood te snijden terwijl Zack gewoon de geur opsnoof en met een glimlach, het rook echt geweldig en dat kon hij alles behalve ontkennen, hij sloot zijn ogen om de goede geur nog wat tot hem te laten doordringen. “Mmmmm,” mompelde hij op een verrukte toon terwijl zijn maag vrolijk gromde. Met een tevreden grijns ging hij met zijn bord en vijf sneetjes brood aan tafel zitten terwijl hij begon te eten, zijn grijns werd breder toen hij de eerste hap nam: “Oh god dit is lekker!” riep hij uit terwijl hij sneller begon te eten, een kleine blos verscheen op zijn getinte wangen terwijl hij de laatste sneden brood op at. Zack deed er ietsjes langer over dan Ravenna terwijl hij zijn ogen naar haar liet gaan, ze zat een beetje achterover naar de raam te kijken, ook hij liet zijn ogen even naar daar afdwalen, het leek erop dat de zon weg was. Ze ruimde de tafel af en trok hem na de snelle afwas mee aan zijn arm. Met een grinnik liep hij met haar mee, nieuwsgierig naar waar hij getrokken zou worden.


Zack klom net zoals zij op de ladder en hij klom mee op de dikke tak die zeker hun beide gewichten aankon. Met zijn ijsblauwe ogen keek hij in de richting van de horizon, waar de zon hen beiden begroette met zijn laatste zonnestralen. Twinkelingen in zijn ogen verschenen toen de zon nog een laatste keer één straal liet zien en dan verdween. Het werd tijd voor de nacht. Eigenlijk had hij hier langer gezeten dan Ravenna zelf en besloot dan ook maar snel om van de boom af te klauteren, want ook hij vond het hier best frisjes en hij opende de deur om de hut weer binnen te wandelen, de deur dichtdoende wanneer hij binnen was. Normaal had hij daar vast langer gezeten, maar nu was hij niet alleen, dus hij wilde zijn gezelschap ook niet te lang alleen laten.


De jongen met het ravenzwarte haar ging over haar zitten, zijn blauwe kijkers op haar gericht. 'Ik heb me sinds ik naar school ging niet meer zo tevreden gevoeld,’ zei ze al mompelend en Zack glimlachte. “Ik moet toegeven, het is voor me ook al een tijdje geleden dat ik me zo vrolijk en gelukkig voelde,” gaf hij eerlijk toe terwijl hij rechtstond en naar het laddertje keek waar hij zo naar boven moest. “Dat is waar we slapen?” vroeg hij zachtjes terwijl hij zich uitrekte. Normaal was hij nu nog gaan douchen of een bad gaan nemen, maar sinds dat hier nog niet was besloot hij zichzelf te verfrissen aan de pompsteen, zo rook hij toch alleszins fris en ook zijn haren maakte hij nat om ze naar achteren te brengen, zijn oude look. Een spriet die bungelde naar voren en de rest was naar achteren, alleen een pak korter dan wat hij ooit had had gehad van haren. “Eigenlijk… ik had best lang haar vroeger,” gaf hij toe mompelend terwijl hij zijn shirt en broek hier uit deed, zodat hij eigenlijk nog alleen maar in zijn boxers stond, om dan dat gedeelte te verfrissen. Eenmaal klaar keek hij naar Ravenna met een glimlach, “Ik ga al naar boven”. Met een simpele tred klom hij naar boven om dan eenmaal boven zijn hoofd te stoten aan het plafond. “Ugh…” kreunde hij zachtjes terwijl hij op het deken ging zitten, even over zijn hoofd wrijfend.

// https://2img.net/h/oi57.tinypic.com/oa93b6.jpg deze enzo, je weet XD

Ze doezelde een klein beetje in, maar hoorde Zack nog net. “Ik moet toegeven, het is voor me ook al een tijdje geleden dat ik me zo vrolijk en gelukkig voelde,” Ze grijnsde loom en knikte toen hij vroeg of ze op het zoldertje gingen slapen. Ze merkte nauwelijks hoe hij zijn hoofd even verfriste bij de gootsteen. Wel had ze door dat hij met water zijn haar naar achteren wreef en ze even de oude Zack weer voor zich had. “Eigenlijk… ik had best lang haar vroeger,” Ze lachte even zachtjes terwijl hij zich alvast uitkleedde en de ladder op klom. Ze proestte het uit toen ze boven een bonk en een kreet van pijn hoorde.
Ravenna besloot ook maar naar boven te gaan. Ze kleedde zich uit en trok een lang shirt aan, dat als nachthemd gold. Ze keek even gniffelend omhoog en kamde toen met haar vingers haar lange haren half voor haar gezicht. Ze beklom de ladder en ging op het houten schot voor haar bed zitten. 'Ik ben Zack Fair en ik val twee rokende meisjes in het bos lastig, mijn haar reikt tot in de wolken en ik probeer met stille lichaamstaal duidelijk te maken dat ik het vind stinken.' imiteerde ze zijn stem terwijl ze haar armen een beetje wijd hield alsof ze een gorilla imiteerde. Ze proestte het uit en kukelde achterover haar bed in. Boven haar hoofd zat een lichtknopje. 'Nouja...welterusten dan maar.' zei ze zachtjes en knipte het licht uit. Ze krulde zich op onder haar deken en binnen vijf minuten sliep ze in.

Het viel op dat ze half in slaap aan het vallen, dus het werd tijd dat ze maar eens in bed kropen. Eerlijk gezegd werd hijzelf ook slaperig, dus hij deed zijn kleding uit en verfriste zichzelf, samen met zijn haar, hij streek het naar dat hij net had natgemaakt naar achteren zodat het lag zoals hij het vroeger altijd deed met gel. Zijn haar was toen echt lang, want nu zag je toch nog een deel van zijn nek, toen helemaal niet. “Eigenlijk… ik had best lang haar vroeger,” gaf hij toe mompelend, het was te lang geweest en hij was de andere kant van hem, dankbaar dat het zijn haren has kort gewiekt. Eenmaal klaar keek hij naar Ravenna met een glimlach, “Ik ga al naar boven”. Met een simpele tred klom hij naar boven om dan eenmaal boven zijn hoofd te stoten aan het plafond. “Ugh…” kreunde hij zachtjes terwijl hij op het deken ging zitten, even over zijn hoofd wrijfend. Verdorie het was hier klein en bekrampt.

Ravenna zelf kwam ook na een tijdje naar boven, gekleed in een lang nachtshirt, ze keek gniffelend omhoog terwijl hij op het bed was geplofd, kreunend om de bonzende pijn in zijn hoofd.


haar lange haren half voor haar gezicht. Ze beklom de ladder en ging op het houten schot voor haar bed zitten. 'Ik ben Zack Fair en ik val twee rokende meisjes in het bos lastig, mijn haar reikt tot in de wolken en ik probeer met stille lichaamstaal duidelijk te maken dat ik het vind stinken.' imiteerde ze zijn stem terwijl ze haar armen een beetje wijd hield alsof ze een gorilla imiteerde. Zack schudde grijnzend zijn hoofd bij de herinnering en hij kroop langzaam onder de dekens. “Heel grappig Ravenna” zei hij zachtjes met een grinnik. Ze proestte het uit en kukelde achterover haar bed in. Boven haar hoofd zat een lichtknopje. 'Nouja...welterusten dan maar.' zei ze zachtjes en knipte het licht uit.


Zack zelf viel ook haast meteen in slaap, alleen was zijn droom niet al te geweldig te noemen.

“Pa, waarom gaan we naar de winkel?”

“Je bent jarig jongen, dus we gaan je een lekkere taart halen,” zei de oudere man met het zwarte haar en de vriendelijke blik in zijn ogen. Terwijl ze in de winkel stonden, voor de taart, werd het dorp al helemaal overhoop gehaald door één bepaald iets. Toen ze de taart hadden gekocht keek kleine Zack er verrukt naar, het was een aardbeitaart, maar deze viel al snel op de grond toen er een zwarte demoon voor hen stond, met zijn moeder in zijn klauwen, dood en ze zag er gruwelijk uit. De demoon probeerde uit te halen naar Zack, maar raakte daarbij zijn vader en Zack moest het op een lopen zetten.


“AH!” riep hij uit, verschrikt terwijl hij recht schoot en weer zijn hoofd bonsde tegen het plafond. Met zijn ogen groot en verschrikt staarde hij letterlijk minuten voor zich uit om dan naar het bed over hem te kijken. Voorzichtig klom hij uit zijn bed en porde hij Ravenna zachtjes, met waterachtige ogen. “Raaf…? Ik… heb slecht gedroomd… mag ik bij jou komen liggen?” vroeg hij zachtjes met die grote puppyogen van hem die verlicht werden door het maanlicht en ze nog harder deed oplichten dan dat ze al deden.

De kaars flakkerde in de wind en de gedempte geluiden uit de kamer maakten de kinderen onrustig. Een grote man met een baard hield een jongetje van net drie op zijn schoot, dat half in slaap was gevallen en een meisje van vier dat met een pop zat te spelen. Naast hem zat een andere jongen van vijf die zijn ooms arm vasthield. Zijn grote zus van zeven had een baby van twee jaar oud op haar schoot. De enige die bewoog was een lange man met blond haar. Hij ijsbeerde heen en weer voor de deur van de kamer ernaast en keek om de haverklap op de staande klok in de hoek. Een kreet klonk op vanachter de muur. 'Het is een meisje!' De man stormde de kamer binnen en het geroezemoes van de kleintjes vermengde zich met het gekrijs van de pasgeboren baby. Iedereen dromde om het bed heen, waarin een vrouw met lang haar een bundeltje vasthield. Alleen het oudste meisje bleef op afstand. Ze had haar broertje nog steeds vast en leek de drempel niet over te durven. De man met blond haar nam de bundel van zijn vrouw over en liep naar zijn oudste dochter toe. Een oude dame met een streng gezicht pakte de baby die het meisje nog steeds vasthield van haar over. De man bukte zich en reikte haar het bundeltje aan. 'Dit is je nieuwe zusje, beloof me dat je net zo goed over haar zult waken als alle anderen.' Het meisje pakte aarzelend de dekentjes vast en keek naar het kleine lichaampje. De piepkleine handjes grepen haar vinger vast. 'Raafje, kom hier.' zei de vrouw in het bed. Ravenna liep voorzichtig met de baby naar haar moeder. 'Ze heet Olive, jullie worden vast de beste vriendinnen.'

“AH!” Een kreet uit het bed aan de overkant deed Ravenna wakker schrikken. Ze schoot overeind en keek slaapdronken naar het silhouet tegenover haar. Het maanlicht scheen zwakjes door het raampje heen. De gedaante klom haar bed in en begon haar zachtjes te porren. “Raaf…? Ik… heb slecht gedroomd… mag ik bij jou komen liggen?” Nog half slapend staarde ze hem aan en zuchtte toen zachtjes. Ze hield haar deken omhoog zodat hij erbij kon kruipen. Zonder echt door te hebben wat ze deed, krulde ze zich tegen hem aan, met haar hoofd tegen zijn borst en haar arm om zijn middel geslagen. 'Geen rare streken uithalen.' mompelde ze en sliep weer in.

“AH!” riep hij uit, verschrikt terwijl hij recht schoot en weer zijn hoofd bonsde tegen het plafond. Met zijn ogen groot en verschrikt staarde hij letterlijk minuten voor zich uit om dan naar het bed over hem te kijken. Voorzichtig klom hij uit zijn bed en porde hij Ravenna zachtjes, met waterachtige ogen. “Raaf…? Ik… heb slecht gedroomd… mag ik bij jou komen liggen?” vroeg hij zachtjes met die grote puppyogen van hem die verlicht werden door het maanlicht en ze nog harder deed oplichten dan dat ze al deden. Ze bleek half te slapen dus ze wist ook maar vast van de helft wat ze deed, maar ze inviteerde hem in hetzelfde bed, dus hierbij kroop hij er ook bij zonder enige aarzelen. Op zijn etage was hij altijd al alleen geweest en had hij ook last van die nachtmerries die maar bleven komen. Dus hij was blij voor deze keer dat er iemand was waarop hij kon steunen. Het was misschien zielig dat hij nog altijd met die problemen kampte, maar hij wilde gewoon alles behalve alleen zijn. Ze krulde tegen hem aan en haast automatisch sloeg hij zijn arm om haar heen en begon hij haar rug afwezig te aaien terwijl hij hoorde wat ze zei: 'Geen rare streken uithalen.'
Geen idee wat ze daarmee bedoelde, maar hij haalde gewoon zijn schouders op voor hij zijn ogen sloot en weer langzaamaan in slaap viel.

Het was vroeg in de ochtend wanneer hij wakker werd, met zijn gezicht half op dat van Ravenna en zijn benen recht omhoog tegen de muur, Met zijn arm had hij Ravenna nog vast en hij knipperde slaperig met zijn ogen om dan te beseffen hoe vreselijk hij wel niet lag voor zijn lichaam. Een zachte kreun ontsnapte zijn lippen terwijl hij recht stond, voorzichtig voor het plafond en Ravenna weer goed in het bed legde. Op een rustig tempo klom hij van de ladder en deed hij zijn joggingbroek aan die hij gisteren had gebruikt en besloot die kip te gaan bestelen die er zat. Misschien had ze genoeg eieren voor twee personen.
Voorzichtig wandelde hij naar buiten en graaide in het kippenhok om per ongeluk te kip pijn te doen en zo de vier eieren die er waren te grabbelen, wat hij niet wist was dat die kip verdomd agressief was en hem dus meteen begon te pikken aan zijn handen om dan zijn borstkas te assaulten met haar verdomd scherpe bek. Luidkeels begon Zack te vloeken terwijl hij die kip van zich afhaalde en meteen de deur achter zich dichtsloeg, met toch een aantal fikse pîkwonden van dat beest. Hij haalde gejaagd adem, maar eenmaal hij weer rustig was, nam hij een pan uit een van de kasten en wat boter om dan de eieren te bakken, als een verrassing voor Ravenna.

Het zonlicht kietelde op haar gezicht en stofjes dwarrelde in het rond. Ze strekte haar arm uit op zoek naar Zack's warmte, maar ze voelde alleen de ruwe stof van het matras waarop ze lag. Nog half slapend opende ze haar ogen en keek in het rond. Zack was blijkbaar al op. Ze hoorde wat gestommel buiten, gevolgd door gescheld en het gekakel van de grote bruine legkip. Dat beest zorgde voornamelijk voor haar eigen eten, maar was vreselijk agressief. Ze voelde zich nog te loom om te gaan kijken wat er aan de hand was. Ze graaide naar de deken en gooide die over haar hoofd. Ze rook zijn lichaamsgeur er nog in. Ze herinnerde zich nauwelijks meer waarom ze überhaupt naast elkaar hadden geslapen, alles was wazig.
Na een tijdje rekte ze zich uit en klom het bed uit, de ladder af. Zack stond eieren te bakken. Ze glimlachte, liep naar hem toe en sloeg haar armen om hem heen. Nog even wakker worden en ontbijten, voor haar familie op de stoep zou staan. Die kwamen sneller dan verwacht, bleek tot haar ergernis. Door de open deur klonken er stemmen van veraf. 'Joehoe! Raafje!' Ravenna hoorde Olive haar naam roepen en keek naar buiten. Alleen Peter en Olive waren gekomen, maar ze hadden nog mensen bij zich. Vol afschuw herkende Ravenna haar middelste zusje Rebecca, met haar lange kastanjebruine haar in een elegante vlecht. Achter haar liep haar moeder, een nog kwiek uitziende vrouw van gemiddelde lengte met een grote bus bruine krullen en haar arm door die van Ravenna's vader gestoken; een lange, magere man met blond haar en een gezicht waarop vergane strengheid af te lezen was. Ravenna sloeg een paar keer met haar hoofd tegen de zijkant van de deuropening en kreunde van verslagenheid. Olive kwam aangerend en vloog haar grote zus om de hals. Meteen daarna was Zack aan de beurt. Rebecca kwam hooghartig de veranda opstappen en keek Ravenna van top tot teen aan. 'Raaf.' zei ze kortaf en keek spottend naar Ravenna's blote benen en warrige haren. 'Snol.' zei Ravenna op haar beurt snibbig. Ze bokste opzettelijk tegen haar op terwijl ze naar buiten liep en haar moeder omhelsde. 'Raafje, lieverd! Wat zie je er goed uit!' Ravenna lachte als een boer met kiespijn en bedacht intussen stellig dat het erop kon uitdraaien dat haar moeder Zack als een kasplantje zou gaan bekijken. Dat gebeurde dan ook. Terwijl haar moeder naar hem toe liep om hem te begroeten, keek Ravenna met een blik waarop niks te lezen was haar vader aan. Die leek te willen glimlachen, maar bedacht zich. Ze bleven elkaar een aantal seconden aankijken, voor Ravenna besloot Zack uit haar moeders inspectie te bevrijden. 'Jij moet Zack zijn, Raaf heeft het altijd over je!' zei ze vriendelijk. Haar vader schoof een stoel bij en keek Zack schattend aan. Olive hing om zijn middel en Rebecca, die al snel doorhad dat hij voorlopig geen shirt kon aantrekken, begon met haar wimpers te knipperen en verleidelijk te glimlachen. Ze stak haar hand in haar haar en keek hem vanonder haar lange wimpers aan. 'Ik ben Rebecca, Raaf zal wel niet veel goeds over mij hebben verteld, maar daar moet je geen woord van geloven.' Ravenna die machteloos had staan toekijken, kreeg een kop als vuur en trok haar zusje aan haar kraag van Zack weg. 'Niemand heeft jou hier uitgenodigd, rat! Als je hier alleen bent heengekomen om met je pubertietjes te pronken, dan hoepel je nu op.' siste ze, zodat haar moeder het niet zou horen. Rebecca snoof schamper en rukte haar kraag los uit Ravenna's greep. 'Mam, geef hem eens wat ruimte!' riep Ravenna haar moeder toe. 'Olive, laat hem los, hij is geen kapstok.' zei lachte half toen haar moeder Zack's arm beetpakte en stralend uitriep 'Wat een charmante jongen en zo knap, Raaf!' Ravenna slaagde erin haar geduld niet te verliezen en richtte haar blik op Peter. Die begreep de wenk en trok Olive van Zack af.

Verdorie dat was een agressief ding, die kip van hier. Maar het was het waard, want hij had vier eieren van dat beest kunnen bemachtigen voor een lekker ontbijtje. Dus wat was het resultaat? Zack had rode stippels op zijn borstkas die lichtelijk pijn deden eigenlijk. Zack begon dus eigenlijk aan het ontbijtje dat hij had voorzien voor hem en Ravenna. Opeens kreeg hij een knuffel van vanachteren en hij keek om zijn schouder om dan Ravenna te zien. “Goedemorgend,” zei hij met een zachte glimlach terwijl hij de eieren dus op twee borden verdeelde. Maar blijkbaar kregen ze de tijd niet om te eten, want toen Zack net een vork vol omelet in zijn mond wilde steken, werd hij door iemand geassault met een knuffel. “Hey Olive,” zei hij met een grijns terwijl hij zijn bord en vork opzij legde en ook Olive een knuffel gaf als begroeting, alleen was het een beetje ongemakkelijk, want hij stond daar in zijn blote bast en iedereen kon zien hoe muscled hij wel niet was. Misschien schrok dat haar familie wel af, dus dan stond hij liever in shirt eerlijk gezegd.

De volgende van de familie kwam... hooghartig... de veranda opgelopen? Zack kon het niet laten even te grinniken bij het pasje dat ze deed. God... dat was belachelijk. 'Raaf.' zei ze kortaf en keek spottend naar Ravenna's blote benen en warrige haren. 'Snol.' zei Ravenna op haar beurt snibbig en Zack keek gewoon toe hoe die twee tegen elkaar reageerden. Zijn blik werd nog ongemakkelijker toen hij besefte dat Olive nog steeds rond zijn hals hing, maar maakte er verder geen problemen van. De moeder van Ravenna kwam hem inspecteren en hij voelde zijn wangen rood worden omdat hij zo geïnspecteerd werd, halfnaakt. Verdorie, hij had echt een shirt moeten aantrekken. 'Jij moet Zack zijn, Raaf heeft het altijd over je!' zei ze vriendelijk en hij knikte met een glimlachje “Ik ben inderdaad Zack, aangenaam mevrouw.” Vriendelijkheid stond bij hem hoog in het vaandel en hij was dit bij bijna iedereen. Zijn ijsblauwe ogen vielen even kort op de oudere man die was gaan zitten en hij schonk de man een glimlach om dan zijn ogen te laten afdwalen naar een veel te jonge zus van Raaf die naar hem aan het knipperen was. Dit was awkward.

'Ik ben Rebecca, Raaf zal wel niet veel goeds over mij hebben verteld, maar daar moet je geen woord van geloven.'
“Aangenaam Rebecca,” zei Zack met een vriendelijke glimlach terwijl hij nog steeds Olive rond zijn middel had hangen en zijn blik viel op Ravenna die duidelijk not pleased was met de hele situatie. 'Niemand heeft jou hier uitgenodigd, rat! Als je hier alleen bent heengekomen om met je pubertietjes te pronken, dan hoepel je nu op.' Wel, ravenna had haar punt duidelijk gemaakt, dat zeker. Met een beetje ongelovig geknipper keek hij toe hoe Ravenna haar jongere zus van hem wegtrok. 'Mam, geef hem eens wat ruimte!' riep Ravenna haar moeder toe. 'Olive, laat hem los, hij is geen kapstok.' zei lachte half toen haar moeder Zack's arm beetpakte en stralend uitriep 'Wat een charmante jongen en zo knap, Raaf!'
Oh god, dit was zo embarrassing... De blos op Zacks wangen bleef terwijl hij nog steeds aan de arm vastgehouden werd door de moeder van Ravenna. Het kleine meisje werd ondertussen al wel van hem afgetrokken en Zack’s maag begon te rommelen. Oh god, kon het nog beschamender worden?

Haar moeder ging met een tevreden gezicht aan de tafel zitten en keek nog steeds glimlachend naar Zack. Haar vader had na een één blik op hem te werpen meteen weer een andere kant op gekeken en was toen met Peter naar buiten gelopen, om de badkuip van een grote kar af te laden. Ravenna leidde hen naar de plek waar die moest komen. Ondertussen zat Rebecca nog steeds begerige blikken naar Zack te werpen en keek met een lichte wrok toe hoe Olive, bevrijd uit Peters greep, weer achter Zack aanhuppelde. 'Olive, ga zitten en val die jongen niet lastig.' zei haar moeder bedaard. Olive droop meteen af en ging aan de spijlen van de ladder hangen. 'Mam, als ik niet hoef te helpen met Miriël, mag ik dan vandaag hier blijven met Zack en...Raaf?' vroeg Rebecca hoopvol en draaide krullen in haar haar met haar vingers. 'Nee lieverd, je hebt het oma ook belooft.' 'Maar Raaf hoeft niet te helpen, het is helemaal niet eerlijk!' snauwde Rebecca. 'Ik heb al eerder gezegd dat je zus meerderjarig is en ik daarom niks meer over haar te zeggen heb, bovendien is dit nu haar huis. Hou Ravenna hierbuiten en laat haar vriend met rust, Rebecca!' Er verscheen een felle gloed in Rowena's ogen. Rebecca stampvoette het huis uit en Ravenna kwam weer aanlopen, met olievlekken op haar shirt en armen. 'Zo, dat varkentje is gewassen. Mam, wil je aan Benjamin vragen of hij die ouwe gereedschapskist wil hebben? Ik heb er niks meer aan.' Ze wees haar moeder een grote, metalen kist in de hoek aan. 'Tuurlijk lieverd, zeg je papa ook even gedag?' Rowena glimlachte nog een keer naar Zack en omhelsde Ravenna. Peter verscheen ook en trok Olive van de trap af. Ravenna keek met een schuldbewuste blik naar Zack en sloeg met haar vuist tegen de kachel aan, om wat agressie af te slaan. Olaf kwam de kamer binnen en keek een beetje geschrokken, alsof hij niet verwacht had dat hij alleen zou achterblijven. Hij kuchte een paar keer, liep toen naar Ravenna toe en legde even een hand op haar schouder. 'Zorg...zorg goed voor jezelf...' mompelde hij. Ravenna keek hem alleen maar aan en knikte zachtjes, bijna onmerkbaar.
Toen haar familie eindelijk uit het zicht was verdwenen, plofte ze op de stoel neer en veegde met haar hand over haar voorhoofd, waarop ook een lange olieveeg verscheen. 'Daarmee kamp ik elke zomer. Wees blij dat je ze niet allemaal tegelijk hebt gezien, inclusief mijn grootmoeder en oudtante.' Ze begon met een zucht haar ei naar binnen te werken, die was inmiddels koud, maar nog steeds lekker.

Het was vreemd, het leek net alsof haar vader hem niet mocht. Wat eigenlijk niet zo goed in zijn keelgat schoot eerlijk gezegd. Het was vreemd om bij andere familie te zijn, de ene mocht je, de ene kwijlde haar tanden er bijna uit, de andere hing om je nek. Dit was een gekke familie maar best leuk ook eigenlijk. Een glimlach sierde uiteindelijk zijn gezicht eenmaal hij van zijn awkwardness overheen was en hij wierp een blik op Rebecca die begeerlijk naar hem keek, hij fronste naar haar om dan zich weer op zijn omelet te werpen en gewoon droog te gaan eten. Hij had honger.

'Olive, ga zitten en val die jongen niet lastig.' zei haar moeder bedaard. Olive droop meteen af en ging aan de spijlen van de ladder hangen. 'Mam, als ik niet hoef te helpen met Miriël, mag ik dan vandaag hier blijven met Zack en...Raaf?' vroeg Rebecca en zack rolde met zijn ogen, ze was veertien en aan het puberen. En dan kreeg hij een flashback, met een pijnscheut kromp hij in elkaar terwijl hij de herinnering herbeleefde dat Rhine met hem aan het flirten was. Was dat... flirten...? Dat gebloos...? Was dit... exact hetzelfde als bij Ravenna? Nee... onmogelijk... Hij ging het in de gaten houden.

Toen hij eenmaal meer bij in de wereld was, was zijn bord op wonderbaarlijke wijze gewoon leeg en zijn maag gromde ook geneens meer. Haar familie nam afscheid en hij wuifde ze een beetje afwezig uit. Zijn hoofd bonsde nog wat na terwijl zijn ijsblauwe ogen licht gaven, maar zachtjes, maar het was op te merken. oen haar familie eindelijk uit het zicht was verdwenen, plofte ze op de stoel neer en veegde met haar hand over haar voorhoofd, waarop ook een lange olieveeg verscheen. 'Daarmee kamp ik elke zomer. Wees blij dat je ze niet allemaal tegelijk hebt gezien, inclusief mijn grootmoeder en oudtante.'
“Ze waren leuk hoor en je hebt wat troep op je... voorhoofd,” zei hij zachtjes terwijl zijn lichtgevende ogen naar haar voorhoof gingen en zijn hand alles voorzichtig wegveegde, alsof hij een katje aan het aaien was.

“Ze waren leuk hoor en je hebt wat troep op je... voorhoofd,” Zack boog zich naar voren en veegde met zijn hand over haar voorhoofd. De inmiddels bekende trom roffelde in haar borst. Voor ze alsnog knalrood kon worden, stond ze acuut op. 'Ik ga die badkuip uittesten!' riep ze bijna te hard en sprintte naar het zijkamertje. De badkuip was zo geïnstalleerd dat hij door magie constant weer warm water kon bijvullen. Een lastig spreukje van haar vader, en hij was aangesloten op de pomp onder de grond. Ravenna deed de deur dicht en trok haar shirt over haar hoofd. Haar onderbroek vloog erachteraan en binnen vijf minuten zat ze in het warme water. Ze legde haar hand op haar borst en voelde hoe haar hartslag inmiddels iets was afgenomen. Ze leunde achterover en dacht na.
Zack zou waarschijnlijk nooit begrijpen wat ze bedoelde. In zijn ogen was het uittrekken van kleren een teken van een spelletje en een kus een bewijs dat hij geen homo was. Om de een of andere reden zat die kus haar nog steeds dwars. Het had haar vreselijk pijn gedaan dat hij haar zo onverschillig had gezoend. Zonder dat ze het kon tegenhouden, vielen er een paar tranen in het water.
Toen ze even later de kamer weer instapte, afgedroogd en wel en zonder makeup op haar gezicht, ging ze weer op de stoel zitten en streek met een zucht door haar vochtige haren. 'Nou nog even dat hek verven en dan kunnen we doen wat we willen.' Haar stem leek nog wat schor te klinken, misschien had ze wel langer gehuild dan die paar seconden. Ze stond op en begon haar kleren weer aan te trekken.