Het was bewolkt met grijze wolken en een klein windje liet de boombladeren doen dansen. Enkele blaadjes vielen door de wind uit de boven maar, overal was het rustig op een plaatje na. Vanuit de verte hoorde je al panters geschreeuw en gegrom, zo hier en daar zelfs een brul. Yori zat in haar huisje de laatste bloed vlekken weg te werken en kleedde zich snel om in andere kleding. “Hopelijk kunnen die missie mensen mijn Cat vinden… “ Mompelde ze zacht en bekeek haar tuin waarvan ze de deur dicht had gedaan.

Langzaam kwamen alle mensen binnen en bij de adviseur sloeg ze haar armen over elkaar heen, ging een wenkbrauw omhoog en bekeek Riku een keer. “Ohayoo~” besloot ze maar vrolijk te zeggen en liet haar armen weer langs haar lichaam vallen met een hand op haar heup. “Goed dat jullie hier zijn en nu we er allemaal zijn. Ik ben Cat kwijt, mijn kat. Ik weet dat hij hier in het reservaat zit en de kleine rat heeft de panters los gelaten. Maar Cat komt niet terug… “ Ze had Cat de schuld gegeven terwijl het eigenlijk andere leerlingen waren geweest, maar cat was wel weg. “Ik wil dat jullie cat vinden en hier een Bench doen. Toch moeten jullie oppassen voor de panters, ze zijn een beetje… agressief geworden en ben bang dat alle dieren in die kwaad straks nog gaan mee doen, dus als jullie ermee bezig zijn. Kunnen jullie dan ook de panters opsluiten~? “  Ze glimlachte erbij en was ondertussen naar een map in de tafel gelopen. “Deze map is van het gebied. Hier zijn we nu.” En ze wees een paars huisje aan. “Hier…” En haar hand ging haast helemaal omhoog in de kaart. “Zit het panter verblijf. Het werkt met houten pilaren maar je zal de dwarsbalk er opnieuw op moeten leggen. Bekijk de kaart maar even, dan pak ik wat spullen voor jullie. “ Zei ze snel en liep gehaast naar een kamer ernaast, had een rugtas vast wat niet al te groot was en bekeek de inhoud. “Jullie hebben water, gedroogd vlees, een kaart kopie, zal echter niet alles opstaan wat daar op staat. En er zit nog een katten drugs in. Hiermee kan je elke kat loopy maken, maar laat de panters het niet ruiken… “  zei ze snel en waarschuwend. “Kan ik op jullie rekenen..?” Haar stem was hoopvol en zo bekeek ze ook. Snel pakte ze een andere tas en gooide die op haar rug. “Bedankt!” En met een oog knipper was ze weg.

De katten waren allemaal her en der verspreid, maar de onschuldige diertjes waren allemaal al weg verstopt. De schilpadden die zo groot waren als een volwassen mens hadden weinig te vrezen, de gemene oude krabben waren verscholen in meertjes of andere water gebieden en ook hun grootes waren niet te vertellen. De een was klein en snel wendbaar, de grotere was sloom maar sterker.
Cat was verscholen voor alle dieren, Yoruichi had hem dat geleerd, wel zien maar niet gezien worden en als het heet onder de voeten werd, verschuilen.

De panters deden rustig hun ding, hielden gevechten met elkaar, pesten de schildpadden of daagde ze uit. Een enkele panter was al gewond van een schildpad. Maar ook de jongen panters waren buiten op speel plezier.

Yori was op moment met een leerling terug naar school. Het was een idioot geweest waarvoor zij nu weer moest gaan opdraaien.

Cat zat echter lekker in een boomholletje te slapen tot er wat viel, regen. Iets waar hij een grotere hekel had. Toch hadden hier echter niet alle dieren last van want de schildpadden, krabben en panters bleven lekker vrolijk door jakkeren in hun gebied. Enkele panters waren bezig met het slopen van elkaar om bij een rangorde te kunnen komen. eentje stond er echter boven, maar de vachtkleur was anders dan Jade. Dit was een donkerdere kleur en was duidelijk de leider van ze allemaal.

Het was wel duidelijk dat hij er helemaal niet blij mee was dat Aubree het had aangedurfd om water op hem te laten vallen, maar diep vanbinnen wist hij wel dat het echt nodig was geweest. Hij wilde het gewoon niet toegeven, was er veel te trots voor om te laten merken dat iemand anders misschien wel gelijk had gehad. De blik die hij het meisje toewierp, was er dan ook eentje die haar –als blikken konden doden- morsdood op de grond zou hebben laten vallen. Veel tijd verspilde hij echter niet aan het laten merken dat ze dat zeker niet nog een keer moest proberen. Er was werk te doen en daar konden ze beter nu aan beginnen. Zijn rode oog volgde nog even het kattenkruid dat in een tas werd opgeborgen voordat hij zijn volledige aandacht op de kaart richtte en begon met het formuleren van een voorstel.

Riku keek toe hoe de kaart van de tafel werd gegrist, een soort teken dat zijn plan goedgekeurd was. “Werk zoals? Het zoeken van een andere hobby zodat je mensen niet constant met water bekogeld?” Ok, die was misschien een beetje gemeen, maar dat moest gewoon even van zijn lever af. Hij kon de druppels water nog altijd op zijn huid voelen branden en dat bracht een hele hoop slechte herinneringen met zich mee. Hij moest gewoon even een paar opmerkingen maken zodat hij zijn gedachten wat kon herzetten. Misschien dat dat nog wel een andere reden was voor het feit dat hij zich had opgegeven. Hij moest gewoon iets te doen hebben zodat hij alleen ’s nachts last had van nachtmerries en er overdag niet ook mee geconfronteerd werd.

Zonder verder nog iets te zeggen, liep de adviseur achter Aubree aan naar buiten terwijl hij zijn handen in de zakken van zijn gebleekte spijkerbroek stak. “Nu maar hopen dat we die kat snel vinden en kunnen afleveren,” mompelde hij zachtjes terwijl hij het meisje volgde en zijn rode kijkers ondertussen over elk plantje en elke boom die ze tegen kwamen liet glijden.

Riku stelde voor om eerst naar de kat te zoeken, en de rand van het reservaat af te spitten. Nadat de spullen waren opgeborgen en een aantal nijdige blikken waren uitgewisseld, stapte het drietal naar buiten. Een koude, vochtige lucht kwam haar tegemoet. Even bleef ze staan, zich zorgen makend op haar haar. Het ging altijd enorm pluizen als het nat werd, maar gelukkig had ze een borstel bij. Jacey stampte in een regenplasje, piepte even toen het koude water opspatte en haar broek doorweekte, en sjokte achter de andere twee aan.
Eigenlijk wilde ze haar kattenspeeltjes in de strijd gooien, maar ze wist niet of Riku dat wel zo fijn zou vinden. Bovendien leken de jongen en Bree elkaars gezelschap niet zo op prijs te stellen. "Zullen we opsplitsen?" Was haar derde zin én vraag. "Dan kunnen we de kat sneller vinden" Gebruikte ze als excuus

~Hoezo vergeten .-.

In de natuur had je rangorde, deze werden altijd behouden door de gevechten die ze hielden. In het kleine gedeelte hadden ze de rangorde al geheel compleet, maar nu dat het gebied vergroot was waren er onderling ruzie gekomen bij de panters. Bij confrontatie waren ze dan ook maar al te snel bij elkaar en waren in gevecht gegaan. De sterkste deelnemer won daarbij en maakte de hals compleet open, liet het dier voor dood achter. De panter liep wat rond het dode lijk, voordat het zich richtte op de geur van mensen.
De staart zwiepte een paar keer heen en weer terwijl de grote kat dichterbij begon te sluipen, het dier was niet achterlijk geweest. Hij rook wat, iets dat hijzelf misschien als hapje kon gebruiken. Hij begon te blazen en maakte een sprong over hun heen en stond al snel aan de andere kant. De ogen vielen op de een naar de ander en maakte zijn sprong naar een van de drie ongelukkigen in de hoop het al tot moes te kunnen krijgen.