Een les in maken…. Het zou nog wat worden, twee hadden zich opgegeven van medium of hard… ze kon het dus bepalen… Maar eerst moest ze een gebied regelen.. Gren zou een mooi gebied zijn, ze wist in een uithoekje een groot gebied. Jade Forest. Het heette zo omdat alles daar gewoon groen was, zelfs de dieren die daar leefde hadden groene lichtgevende ogen en hadden een jade kleur als vacht. De planten waren of bamboo, wilde struiken tot gewoon halve bamboo bomen.
Er was een ouderwets huisje, een rieten dak. Bamboo palen en alles vastgemaakt met touwen. Binnen in zat een luxe stoel die groot genoeg was voor twee personen, een tafel gemaakt van steen en een waterput buiten naast de bier ton. Of, de bierton stond naast de waterput. Het was haar eigen huisje waar ze de leerlingen opwachten en les zou gaan geven. Ze had zelfs al in de welkom kamer en had daar wat water staan op een tafel terwijl ze zelf in haar kamer lag en gewoon een boekje aan het lezen was. Ook lag er een papiertje dat ze rustig konden blijven zitten tot iedereen er was.

Het was laatst een lange dag geweest en ze had zich kort maar wel lekker uitgerekt en hield zich weer rustiger. “Hmmm…” Klonk ze kort en stond even op waarna ze door haar raam keek. Het was een rommeltje naar haar idee, maar vanaf haar achtertuin had je een groot reservaat met bamboe achtige bomen, kleine struiken die piek stonden, apen die door de bomen slingerde. Grote schildpadden die bij het meertje liepen, grote zand krabben die ook in het water zich schuil hielden. Verder hield ze rekening dat er leerlingen kwamen en had de jade kleurige panters al opgesloten, die hadden soms nog wel eens trek in een hapje.

Ze hoorde al snel het een en andere waarna opstond in haar trainingen kleren. Het was een soepel iets, zwarte stretch met daarover een oranje sweater, zwarte schoenen met erover oranje beenwarmers. Oranje pols bracers. “Hey there. “ glimlachte ze rustig terwijl ze nonchalant tegen de deurpost aanleunde met gekruiste armen. “ Want some tea or water..?” Vroeg ze rustig en bekeek hem kort. Het leek erop dat hij een novaan was zoals zijzelf. Eenmaal na het antwoord zou ze het pakken of niet, maar wel voor haarzelf wat Grens thee pakken. “We will wait a hour before your partner arrives…

“Ik zal je deze les uitleggen.’ Sprak ze op haar dooie gemakje en gebaarde dat ze bij de tafel konden komen zitten waar een map van het gebied in de tafel bewerkt was. Je had een hout laag, een kaart en glas bovenop. “Dit is het gebied wat je tot beschikking heb. “ En ze wees toch een redelijk groot gebied aan vanaf haar achterhuis. “De bedoeling is om te gaan zorgen dat je een schuilplaats gaat maken, je ziet dat je einde gebied komt zodra je die hoge bergen tegenkomt, we zitten hier bijna in een kom van stenen en gebergte. Echter is een gebied wel echt off limit. “ Ze wees een donkere plek aan op de map. “Dit heb ik gedaan voor jullie eigen veiligheid, wil je blijven leven, zoek je ze niet op. “Haar stem was serieus bij het hele gesprek geweest, maar toen ze het over de waarschuwing sprak keek ze wel waarschuwend. “ Verder verblijf je ook in die hut om de avond te overleven. Ik heb een kleine rugtas met eten voor je, het is overleving rantsoen en dus het minimum. In de latere ochtend beoordeel ik je waarna we bij mij verzamelen, eten wat lunch voordat je terug in de shuttle naar school gaan. “Legde ze uit. In de tas zat een plat brood, twee laagjes brood en een 400ML bidon. Hier zat water in, verder nog een map en een grote kattenkop op de verboden plek. Ze stond op waarmee ze aanduidde dat de les bespreking over was, geen vragen want de niveau lag hoger dan gemiddeld. “Je moeten de dieren niet al te veel pesten… “ Ze zwaaide naar ze en deed de schuifdeur open wat het reservaat al liet zien. “Ik zal niet makkelijk zijn en ik hou jullie goed in de gaten, net zoals mijn kleine vriend. “ De kat op de tafel reageerde erop. “Tijd gaat nu in~” en ze stapte aan de kant, ze had niet haar verwachtingen verteld, toch had ze er nu al plezier in.

Ze hoorde de jongens en knikte als een goedkeuring. Toen ze eenmaal naar buiten liepen keek ze naar hun. Ze gingen een aparte weg in vond ze zelf, maar zocht er niet veel achter. De stelletje sukkels zouden hun leven toch niet wagen. Ze had ze immers gewaarschuwd, en als zij een waarschuwing gaf, kon je die vaak maar beter volgen.
Ze had geen idee dat de jongens op weg waren naar de jade panters, tot haar kleine harige vriend vertelde welke richting ze op gingen. In een punt was haar humeur een stuk minder geworden. Een kleine rook kringen kwamen terug om haar heen en ze veranderde langzaam naar een antromorph, haar handen kregen langzaam vacht en haar vingers werden er langzaam 4. Ook de handen en voeten werden katten poten. Haar lichaam werd klein na kleine tijd rende er een kliein zwarte kat uit de rookpluim en rende naar de jongens toe. Maar voordat ze dichtbij was, begon ze zelfs half te sluipen. Ze ging de jongens achtervolgen en verschool haar magie. Als de jongens beetje brein hadden zouden ze er niet naartoe gaan. Bedacht ze zichzelf en hield een gepaste afstand terwijl ze situatie begon in te schatten.

Yori vertrouwde de boel niet, en ze was blij met die zintuig. Het was moeilijk om ze beide te volgen toen ze apart gingen, haar vriendje de kat ging achter anton aan terwijl zij achter Yoshiki ging.
De jade panters waren eerst rustig tot ze een geur roken. Ze werden al snel onrustig en bovenal rumoerig. De kat achter Anton aan bleef de jongen sterk in de gaten houden. Toch werden de panters bevrijd en vielen de arme jongen al aan. De zwarte kater ging achter Anton vandaan en hield een paar panters op afstand maar zou niet lang duren of ook deze kat zou een snack worden.

Yori hoorde de klanken van een gil maar al te goed en besloot er snel heen te sprinten. Ook al was ze in zicht van Yoshiki, ze mocht geen leerlingen dood laten gaan. Ook al had hij hem gewaarschuwd! Ze baande zich een weg door het gewas heen, maar zou niet snel zijn door de afstand die ertussen zat.
Eenmaal aangekomen veranderde ze gelijk naar haar eigen vrouwelijke vorm. Een rookwaas was erbij op gaan komen en de panters waren tevens verblind. Toch, het waren een paar panters… “Yoshiki, ik weet dat je er bent. Haal Anton hieruit, breng hem in veiligheid, ik reken af met de panters. Geen zorgen, Mr. Kat houd jullie in de gaten. “ Dingen namen geven, nooit haar sterkste punt en had haar pluizige vriendje kat genoemd…

Kat was naast de blonde jongen gaan staan en hield zich rustig, toch gloeide de ogen lichtjes van het dier dat mee begon te rennen. Het zou een aura geven dat ze geen geur achter lieten, geen sporen op de grond. Hierdoor werden hun niet vervolgd door de panters wat een grote opluchting was voor Yori. Toch was ze niet blij, ze had de jongen zien bloeden en ook was Yoshiki helemaal buiten adem had ze gezien.
Het schild wat Yoshiki had neer gezet gaf haar ruimte om te bewegen, het hielp tevens de panters op een afstand waarna ze de rest ontweek of vast pakte en tegen een andere aan slingerde. De jongen was gelukkig weg samen met haar kleine pluizige vriend, maar zelfs nu had zij het moeilijk. Ze wilde de dieren geen pijn doen maar moest ze wel weer onder controle krijgen. “Shunkö!” Riep ze op den duur en een licht gevende gloed kwam rond haar.

Na een kleine of echter aardige tijd was ze terug, kleding gescheurd en ze had een klauw afdruk op haar zijde, maar ze was er wel weer. Kat was terug naar buiten gerend en bleef buiten. Zijzelf keek direct naar Yoshiki voordat ze doorging naar de bloedende geval. “Well done Yoshiki, je heb hem waarschijnlijk in leven gehouden.” Zei ze snel en trok haar sweater uit, legde die over Anton heen en gebaarde Yoshiki ietjes afstand te nemen. Zonder een waarschuwing pakte ze een spier in anton’s nek. Die als een zoutzak in elkaar zakte. “Sorry Anton, zo heb je het minste pijn.” Zei ze zachtjes en liep al snel heen en weer. Ze had een fles in haar handen verband en tape. Ze kende heal spells, maar ze vond dit geen nodige situatie, ze gaf het eigenlijk als een soort straf. Ze deed de trui weg verbrande het shirt met super verhitte licht magie waarna ze alcohol over de wonden goot. Dit was enorm sterke alcohol en werkte erdoor desinfecterend. Ze legde snel een verbandje aan en heelde enkel zijn gezicht. Zijn arm had hij goed gezet en met een spalk vast gezet. Eenmaal dat ze klaar was legde ze de trui met een deken over Anton heen, ging naar Yoshiki toe. Ging voor hem zitten en gebaarde hetzelfde te doen. Ze keek hem strak aan, zoekend naar de juiste woorden voor deze jongen.

Ze bekeek hem met armen over elkaar geslagen, een wenkbrouw stond omhoog terwijl een zucht haar verliet. “Because you are honest, I guess you can try this lesson again, or continue at your own once were back. “ Ze keek hem recht aan in de hoop dat hij haar ook bleef aankijken. “ I am a teacher in survival boy. If I give a warning you better take it for life. I don’t joke around when I say something is dangerous. “ Het was een simpele waarheid die ze op moment sprak. Ze stond weer op hield een hand op de eerder opgelopen wond. “Right now Anton is in the major trouble, but don’t you dare to count yourself safe. “ Het was een waarschuwing, maar zo lang boos blijven op een leerling had ze het ook niet op haar. “ Next time when you are with a teammate, please stick together. That way you are stronger, don’t forget you are both students.. not adults with a knowledge for survival. “

Ze pakte een medallion en sprak een paar woorden waarna er een spirit dier kwam. Het was doorzichtig maar je kon het dier gewoon aanraken. Het was een grotere tijger dan een normaal voormaat en het stond al buiten. “Think you can get up yourself, or would you want to wait here? We will just bring anton to school to Dr. August, he can deal with him further. After that we will be going back. “