♚

For the night is dark and full of terrors

De vroege morgen gaat gepaard met het fluiten van de lentevogels en de zachte doch strenge wind die door Julius' haren waait. Vandaag was D-Day, of zoiets. Hij had er niet echt naar uit gekeken moest hij bekennen, het idee van die 'zoete' kindersnoetjes voor zijn neus, voor een uur lang gaf hem een rebels gevoel. Hij zou natuurlijk naar de 'hoofdmeester' kunnen stappen, a.k.a Savador, om zich ziek te melden en de kinders voor niets op te laten staan. Het idee verleidt hem zodanig dat hij voor een moment stopt met joggen en op een looppas verder over het idee piekert. Hij zou zich camoufleren met behulp van aarde bij de ruïnes en met veel genot naar hun balende gezichtjes kijken wanneer ze tot de conclusie kwamen dat ze deze ochtend voor niets uit bed gestapt waren. Hoe verleidend het idee ook is, hij is simpelweg niet meer het rebelse jongetje van een aantal jaren geleden en die 'wilde' periodes zouden inmiddels voorbij moeten zijn. Julius' looppas veranderd daarmee weer in een soepele jog, zijn rebelse gedachten weer met de wind wegwaaiend. De rest van Julius' -inmiddels al standaard geworden- hardlooprondje vliegt om, en precies op het moment dat de klok 9 uur slaat is hij voor de deur van zijn kantoor/kamer beland. Zuchtend rekt en strekt hij zijn spieren, zich innerlijk al voorbereidend op de lange twee uur die hem te wachten stond.

Een klein half uur later staat Julius gedoucht, droog en omgekleed bij zijn massief houten bureau. Zijn vingers glijdend razendsnel langs allerlei papieren heen, enkelen er tussen uit vissend. Het waren kleine profielschetsen van de leerlingen die zich daadwerkelijk van tevoren hadden ingeschreven. Altijd handig om een beetje achtergrond informatie te hebben van de leerlingen die de moeite deden om zich in te schrijven voor dit soort dingen. Toen hij een leerling was, was zijn mentaliteit wel anders. Hij ging nauwelijks naar de standaard lessen, laat staan dat hij zich inschreef voor optionele lessen. Aan de andere kant had hij altijd hoge punten, dus de extra lessen had hij nergens voor nodig. Ironisch dat hij nu staat te mopperen op juist dat soort leerlingen, en dat hij nu zelf zo'n zeikerd van een leraar is geworden die lessen geeft die een waste of time zijn. Gek hoe de dingen in het leven kunnen lopen, bedenkt hij zich droogjes. Enkele andere melancholische gedachten passeren zijn gedachten maar een blik op de klok brengt hem weer op aarde. Tijd om een waste of time van een les te gaan geven bedenkt hij zich grimmig.

Met een -met boeken gevulde- rugzak op zijn rug baant Julius zich een weg door de ruïnes van het tweede gebouw van Starshine Academy. Zelfs Julius' tijd op Starshine was dit gebied al ruïne, hoewel het in de afgelopen paar jaar nog meer overwoekerd is geworden. Hij had voor de les van vandaag niet voor niets gekozen voor de ruïnes. Wat hij de kids vandaag wilde leren was makkelijker op een stevige ondergrond en een omgeving met veel vaste gesteenten. Hoe fijner of vloeibaarder de gesteenten, hoe lastiger het was om de techniek vast te houden of te vormen. Aan zand en modder of iets in die trant zouden we vandaag niet toekomen. Nee dat was meer iets voor de overijverige leerlingen die hem aan het einde van de les misschien nog aan de mouw zouden trekken, niet dat hij echt van plan was om daar de komende tijd op in te gaan. Hoe dan ook, vandaag zouden ze 'simpel' beginnen; door natuurlijk voorkomende stukken steen te vormen aan het lichaam en met behulp daarvan een huls te vormen. Hun eerste taak zou zijn om überhaupt gesteente passend/aansluitend om hun lichaam te krijgen en dit stevig te maken. Daarna zou er misschien nog tijd over zijn voor als je dit in beweging zou doen, hoewel Julius geloofd dat dit voor deze les misschien nog te ver gegrepen zou kunnen zijn.

Bovenaan bij de ruïnes op een plateau wat qua bodem nog enigszins in tact was gooit hij zijn rugzak neer. Het plateau zelf was nog in redelijk gave staat, maar de omringende muren lagen in puin; wat ideaal zou zijn als materiaal voor deze opdracht. Al mentaal vermoeid voordat hij überhaupt begonnen is, wrijft Julius met zijn hand door zijn gezicht heen. Nu was het afwachten, hopend dat de luilakken op tijd zouden komen aansloffen. Hij hield niet van mensen die te laat kwamen, en diegene die het zouden pogen zouden persoonlijk op zijn kamer mogen komen straf schrijven. Hij had nog genoeg formulieren van blablabla formaliteiten die ingevuld moesten worden. Een verveelde uitdrukking staat op Julius' gezicht wanneer hij, naar wat hij geloofd de eerste leerling ziet komen aanslenteren. Hij slaat zijn brede armen over elkaar heen en zucht. Goedemorgen. spreekt hij met zijn lage velvet-achtige stem. Je mag ergens een plek op de grond uitzoeken, of blijven staan. eitherway, we wachten nog even op de andere slachtoffers. zegt hij bloed serieus, met zijn hoofd knikkend naar het plateau waarop de leerling ergens plaats zou kunnen nemen.

[Voor alle mensen die zich hadden ingeschreven en als je zin hebt om te joinen en je hebt je niet aangemeld mag dat ook gewoon!! Ik wil trouwens het liefst een soort van post-volgorde instellen. Dus wie het eerst post, moet daarna altijd na Julius posten etc.  Als iemand overigens langer als 10 dagen niet geantwoord heeft, dan slaan we diegene voor die ronde over. Als die daarna weer wil invallen kan dat, maar dan moet diegene weer even wachten tot het weer zijn originele beurt was. C:
Have fun~ ensorrynogvoordeimmensedelay[
- Ryan
- Celia
- Ezio ]