Nu ze eenmaal een stukje van de school en de meeste leerlingen vandaan was tilde ze haar shirt een stukje omhoog aan de achterkant. Met haar rechter arm reikte ze naar haar rug, al snel kreeg ze de kunai te pakken. Het was een kleinere versie van het werpmess dat de naam droeg die het zelfde was als de achternaam die ze kreeg toen ze was geadopteerd. Rustig liet ze het handvat van het mesje over haar hand rollen waarna ze het kleine beschermkokertje er af haalde. Het kokertje was speciaal voor die kunai gemaakt, het paste er perfect om en was ook erg dun. Door de dunte kon ze het makkelijk tussen haar schouderbladen dragen zonder dat het gezien werd. Dat deed ze met een stuk stof dat ze vrijwel altijd om haar borsten had zitten. Dat zat daar dan weer omdat ze niet wilde dat een incident zou gebeuren als haar shirt om welke manier dan ook kapot zou gaan. Na die ene keer thuis op Shadra had ze daar maatregelen voor genomen. Die maatregel zorgde ook voor een prima verstop plaats voor de kleine kunai. Inmiddels kwam ze aan bij het meer dat op het schoolterrein lag. Er leek niemand te zijn, tot Shay een staart merkte die uit een van de bomen hing. Meteen stopte ze de kunai terug op zijn plaats waarna ze richting de boom liep. Er leek een soort half mens half kat in te slapen. Apart. "Ehm hallo?" Zei ze met een niet al te vrolijke toon in haar stem. Wie dat ook was, het was apart wat dat persoon deed. Als het al geen huisdier van iemand was.

Het 'ding' ging op de tak zitten op een manier waarop een kat er ook op zat. Vervolgens sprong hij naar beneden om op vier poten voor haar te landen. Het ding ging op twee poten, of benen, staan en rekte zich uit. Shay schatte dat hij ongeveer vijftien centimeter groter was dan haar. Nog steeds had ze geen flauw idee wat het nou eigenlijk was. ''Hello dear. Aan het genieten van het weer zie ik?'' Het roodharige meisje trok hier een wenkbrauw bij op, wat een aparte vertoning zeg. De stem klonk diep en grauwerig, niet een half dier. Ze dacht dan ook dat het zoiets was, half mens half dier. "Meer wat rust zoeken, ik hou niet zo van warm weer. Wat deed jij eigenlijk in die boom?" Vroeg ze zonder ook maar een aarzeling te tonen. Kleine leugentjes, daar was ze op getraind. Al was het niet van de warmte houden wel waar. Ze mocht wel op Razen geboren zijn, maar ze was gewend aan het klimaat op Shadra.

Het ding stapte wat dichter naar haar toe terwijl hij aan zijn neus krabde. ''Warm weer en rust, ik hou er wel van.'' Zei hij waarna zijn blik naar het meer ging waar ze bij in de buurt stonden. ''Ik zat in de boom voor de zelfde reden als jij denk ik, rust. In een boom zitten is heerlijk, ik hou van hoogte en val er makkelijk in slaap. Als jij niet was komen aanlopen denk ik dat dat ook wel het geval zou zijn.'' Vervolgde het katachtige wezen met zijn blik op het water gericht. Shay knikte bevestigend op wat hij zei, daarin kon ze hem wel mee begrijpen. Het roodroze harige meisje had wel vaker een nacht in een boom doorgebracht. ''Mijn naam is trouwens Sylvester. Voor het geval je het jezelf afvroeg, ik ben een anthro.'' Anthro... Daar had ze wel eens van gehoord, nog nooit een gezien echter. "Aangenaam dan Sylvester, mijn naam is Shay," stelde ze zich terug voor. Blijkbaar was hij toch uit op een soort gesprek met haar, anders had hij zich niet voorgesteld. Zelf had ze niet bijzonder veel intenties om een gesprek met de anthro te ondergaan.