Brief ofzo:

Waarom had hij hier mee ingestemd? Het was veel te vroeg om uit z'n nest te gaan, het bed was te warm en de dekens lagen te lekker. Sinds de blonde jongen weer goed kon slapen deed hij dat ook het allerliefste al nam Drake daar niet veel genoegen mee. En Zean's huiswerk ook niet. Het was al meerdere malen voor gekomen dat hij zijn huiswerk niet af had maar dat boeide hem niets, slapen was belangrijker. Met een zucht draaide hij zich weer om en staarde een beetje naar de muur. Hij had belooft met Drake te gaan sporten, er moest tenslotte wat gedaan worden met dit prachtige, goddelijke lichaam. De spieren moesten te zien blijven. But at what cost? Vroeg opstaan en je in het zweet werken, iets wat hij niet graag deed. Nog eens zuchtte hij en draaide zich om naar de klok. Te vroeg, maar het moest. Drake was nu zeker al een half uur weg en hij vond het niet fijn om zijn broer teleur te stellen om niet op te komen dagen, niet na wat er allemaal gebeurd was. Zean was hem dankbaar geweest dat hij altijd vertrouwen in hem had gehad, hoe kwaad ze ook op elkaar waren geweest. Met een kreun kwam hij uit bed, woelde even door zijn haar en ging toen naar de badkamer om zich te douchen en aan te kleden.
De grote zaal was het volgende wat op het programma stond. Hij had niet veel honger dus met een snelle hap van een broodje en wat koffie was hij al een stuk wakkerder. Toen hij daarmee klaar was slofte hij zo sloom als het kon richting de gymzaal. Hij had zich al half omgekleed, alleen zijn trui nog uit en dan kon hij beginnen met gymmen. Hij had nog een kleine tas bij met een handdoek en een flesje water, stel dat het zover kwam dat hij het zweet van zijn voorhoofd af moest vegen. Net toen hij de gang in kwam ging de deur van de zaal dicht. Nog iemand met een gek idee naast hemzelf en Drake? Hij gooide zijn tas in de kleedkamer en liep de zaal in, waar iemand een papiertje uitreikte aan Drake. Nog voor Drake het had kunnen aanpakken had Zean het uit zijn handen gegrist. 'Lieve Drake, ik wilde dit al een hele tijd zeggen maar in durfde het niet. Ik vind je leuk.' Zei hij met een meisjesachtige stem en grijnsde. Maar toen zijn ogen over de woorden vlogen veranderde zijn blik naar serieus. 'Een grafput? Ik zich die gast veel liever in het binnenste van de aarde vallen.' Gromde hij vervolgens kwaad. 'En dit moet z'n zoon zijn? Niet veel beters.' Hij keek de jongen met vernauwde ogen aan, hij vertrouwde hem niet. Zeker niet na wat zijn vader hem had aangedaan. Hij overhandigde het briefje aan Drake en sloeg zijn armen over elkaar. Het was een grote familiereünie.

De grijns was snel van zijn gezicht gegaan toen hij de woorden las. Hij had gedacht om er compleet vanaf te zijn, van het hele verleden en die kuttijd die hij had meegemaakt. Maar het kwam allemaal in een klap terug alleen maar door naar deze woorden te staren. Zean haalde even diep adem en liet Drake het briefje uit zijn hand grissen. Zijn borstkas ging even hevig op en neer terwijl hij alle herinneringen weer probeerde terug te stoppen waar hij ze nooit zou vinden. Gelukkig werd er haast geen aandacht aan hem besteed en viel het niet op dat hij zo gegrepen was door de woorden. ''Dus jij bent een van de uitwerpselen van dat monster? Als ik je al zou geloven tenminste. Ik weet niet hoe je hier aan komt,'' Drake kon zichzelf niet inhouden. Hij greep de kraag van Ryan beet, zijn ogen schoten vuur. Zean wilde een stap in zijn richting zetten om Drake van de jongen af te halen, hoe erg het ook was dat hij met de zoon van zijn oom te maken had die heel zijn leven had verkloot, hij verdiende het niet om Drake vol op zijn gezicht te hebben, maar hij wist dat dat geen goed idee was dus hij hield zich in. ''Maar hier valt niet mee te spotten. Wie denk je dat je bent, stuk vreten? Omdat ik je de hele tijd treiter, laten we Drake terug pakken op waar hij niet tegen kan?'' Drake spoot de woorden uit. ''Daarbij, je plannetje valt mooi in het water 'Ryan Burned, want je pappie leeft al lang niet meer. '' Even schoot Drake in een soort maniakale lach. Zean fronste even. Hij wist hoe Drake hier over dacht, maar dit klonk gewoon verontrustend. Hij hoopte dat Drake zijn pyschoness niet had geërft. ''I killed him with my own hands, you know nothing!'' Drake liet hem los, maar het was meer een harde duw dan loslaten. Drake Draaide zich met een ruk om en keek Zean aan. Zean sloeg zijn armen over elkaar heen. ''Come brother, I am sick of his games.'' Hij schudde zijn hoofd. 'Bro, you don't. Give him a chance just like you gave me a chance, over and over.' De jongen was het misschien niet waard, maar een kans moest altijd gegeven worden. “Het verbaasd me dat iemand zoals jij hem hebt kunnen vermoorden, welke drugs heb je hem gevoerd kind? Of was je helemaal niet alleen? Oh laat me niet lachen Drake alstjeblieft, ik hou het niet meer!” Hij schaterde het uit. Zean werd ongemakkelijk. Drugs, niet het fijnste onderwerp voor hem. “Ik ben niet het type die spelletjes speelt met mijn familie, maar als je wilt spelen, kunnen we dat zeker doen Drake,” De jongen grijnsde vals, het deed Zean denken aan Raymond wat hem alleen maar meer zorgen liet maken. “Als je hem broer noemt, neem ik aan dat hij ook familie is, wat een prachtige familiereünie” Hij klapte in zijn handen van puur plezier. “Hoe heb je hem gedood Drake? Is hij pijnlijk heengegaan?” Hier stapte hij tussen de twee in want hij wist ho opgefokt Drake nu was. Hij keek zijn broer aan. 'Bro. No. This ain't a good time.' Zei hij dringend tegen de zwartharige jongen. Vervolgens draaide hij zich om naar de blondharige jongen. 'Well then. Nice to meet you. The name is Zean.' Zei hij wat kortaf. 'May I suggest not to fuck my little bro up. He had a rough time, we both did. And I don't want to end up at the hospital. Again.' Zean stak niet zijn hand uit, ondanks dat hij de jongen een kans wilde geven betekende het niet voor hem dat hij er beleefdheden aan moesten kleven. 'En ja. Raymond is dood. Drake heeft hem vermoord toen hij werd gered en mij daarbij redde. Long story rather not talk about it. Well. Let's just shake hands and get this over with.' Nog steeds had hij bedenkingen bij de jongen maar hij probeerde ze zo goed als het kon te negeren.

In pure woedde keek Drake naar de jongen die voor hem stond, beweerde dat hij zijn zoon was. De zoon van die tiran, monster, duivel. Drake werd misselijk van het idee. Dat dus, daarom wílde Drake niet geloven dat het waar was. Daarbij, áls het de zoon was van Raymond, waarom stond hij dan opeens nu voor zijn neus, waarom kwam hij dan nu pas opdagen en had Ray het nooit over hem gehad? Het klopte gewoon niet en daarom wilde en kon Drake zijn woorden niet geloven. Het bracht beelden omhoog die Drake liever zo ver mogelijk weg stopte. Zean die achter hem stond leek verbluft te zijn, Drake liet hem maar dat kwam ook doordat zijn aandacht onbewust in beslag was genomen door Ryan. Hij had zijn 'neef' bij zijn kraag gegrepen, Drake voelde gelijk de hitte van zijn vuurmagie, dus dat hadden ze dus wel degelijk gemeen. Alleen omdat Drake duidelijk ook voelde dat zijn magie hier sterker in was, omdat er iets in de magie stoorde, deed het Drake niet zoveel. Het was behagelijk, warme handen. De ogen van Drake konden letterlijk branden als vuur en op dit moment stonden ze gefixeerd in de richting van Ryan. Wel leek hij bepaalde trekken in zijn gezicht te herkennen, maar daardoor werd hij alleen maar nog gefrustreerder. Zijn maniakale ogen terwijl Drake zei dat hij Raymond had vermoord was bijna eng. Hij zag voor zich hoe Ray voor zich tegen hem aan in elkaar zakte, Drake zijn hand omklemde een switchblade dat door het hart van zijn oom was geboord. Met een duw liet Drake Ryan los, het liefst had hij de jongen in elkaar geslagen, maar iets hield hem tegen. In zijn hoofd was het een warboel, wist niet of hij de jongen wel of niet moest geloven. Drake wilde weg lopen met Zean, weg van deze jongen en alle frustratie die hij van hem kreeg. 'Bro, you don't. Give him a chance just like you gave me a chance, over and over.' hoorde Drake Zean zeggen. Drake keek hem even aan, de blonde lokken langs zijn verbaasde en ook boze gezicht was voor Drake nu zo vertrouwd. ''How could I? We grew up together. I don't even know this guy and he claims to be our family? I don't even understand why someone would do that.''

“Het verbaasd me dat iemand zoals jij hem hebt kunnen vermoorden, welke drugs heb je hem gevoerd kind? Of was je helemaal niet alleen? Oh laat me niet lachen Drake alsjeblieft, ik hou het niet meer!” Drake stopte en er gleed een rilling over zijn ruggengraat heen. Zijn blik was nog steeds op Zean gevestigd, zijn ogen; 'ik zei het toch' ''Dus je denkt dat ik uit mijn nek klets Ryan?'' Hij snoof en slikte. “Ik ben niet het type die spelletjes speelt met mijn familie, maar als je wilt spelen, kunnen we dat zeker doen Drake,” Drake draaide zich om en keek Ryan weer aan. ''Watch your words grumps.'' nu hij dus Ryan opnieuw aan keek, met die grijns op zijn rotsmoel, zijn ogen, zijn gelaat uitstraling en ogen. Drake slikte en eigenlijk hoefde hij er nu niet meer aan te twijfelen, maar dit... dit was niet een positief iets. “Als je hem broer noemt, neem ik aan dat hij ook familie is, wat een prachtige familiereünie” Drake grauwde meer dan dat hij normaal sprak. Hij mocht dan inderdaad de zoon van zijn oom zijn. Maar hij had Raymond nooit als familie gezien en in no way zou hij dat dus bij Ryan doen. ''Don't call us family you filthy fool! Zean is my brother and he is someone that I see as my only blood family. The only person I will ever see that way. Don't even think about it, to see me as family, because you are nothing more than the dirt underneath my shoe!'' Drake wilde nu echt weg lopen, hij was klaar met deze fking sloeber.  “Hoe heb je hem gedood Drake? Is hij pijnlijk heengegaan?” elk woord met die lelijke toon. Elk stuk woord dat door Drake als kots werd gezien. Hij stak zijn vuist in zijn jaszak van de zwart witte jas, hij was het zat. Drake liep met een bloedseries kwaad gezicht op Ryan af. Op de vloer ontstonden vlammen, die langs de muur omhoog kropen. Als duivelshandjes gebaarde ze naar Ryan toe. 'Bro. No. This ain't a good time.' hoorde hij opeens Zean zeggen. Drake keek even Zean aan, maar de jongen met zwarte haren was ver te zoeken. ''If he is his son, what if he is just the same and will do to others what he did to us?'' Toen hij weer naar Ryan keek haalde hij iets uit zijn zak. De switchblade en iedereen kende zijn mes. Wanneer het tevoorschijn kwam was het zeker dat je in de nesten at. -Of Drake zat er mee te spelen in de klas- Drake beet op zijn lip en klikte het open, keek naar het zilver dat blinkerde in het vuur. ''Dit is een kleine vriend van me, jullie hebben elkaar al eens ontmoet. Het helpt me bij zoveel dingen.. het schillen van appels, het verdedigen van mijzelf in de leraren WC's.. en het doorboren van het hart van mijn oom. Een beetje draaiden en het bot horen kraken.. heel handig dingetje dit.''

Drake wilde verder spreken, maar hij hoorde opeens Zean. 'Well then. Nice to meet you. The name is Zean.' Drake haalde een hand door zijn zwarte haren en luisterde naar de woorden van zijn broer, maar hij liet Ryan niet los en het mes lag gevaarlijk in zijn handen in de richting van Ryan. 'May I suggest not to fuck my little bro up. He had a rough time, we both did. And I don't want to end up at the hospital. Again.' Drake was het ook ergens wel weer met Zean eens, hij moest toegeven dat dit wel erg extreem was zoals hij handelde. De jongen slikte, besefte opeens waar hij mee bezig was. Hij was nu niet veel beter dan Raymond, Zean in zijn psychose of Ryan met zijn vreemde handelingen. Hij moest zichzelf tot kalmte brengen. 'En ja. Raymond is dood. Drake heeft hem vermoord toen hij werd gered en mij daarbij redde. Long story rather not talk about it. Well. Let's just shake hands and get this over with.' Drake zuchtte en keek nu weg. Hij klikte het mes weer in en liet de vlammen doven. ''It's okey Zean. I will calm down now..'' De jongen keek naar de grond en zag dingen uit het verleden, wanneer hij naar Ryan zijn gezicht keek werd dat erger. Drake balde zijn vuist en begreep er gewoon helemaal niks meer van. ''Je wilde hem dus vermoorden, nou dat heb ik dus al gedaan. Maar wat ik dan nu niet begrijp, waarom sta je hier dan opeens zo random alsof je uit de lucht bent komen vallen? We hebben nooit een woord over je gehoord. Daarbij, waarom zeg je het nu pas?!'' Drake was rustiger dan net, maar een zat een kwaaie toon in zijn stem, die de antwoorden bijna opeiste. Hij had nooit iets over Ryan gehoord vroeger. Al was dat ook weer niet iets bijzonders. Drake had nou niet echt gesprekken met Ray gehad, enkel bevelen tussen de afranselingen door. De momenten van praten waren er niet en Raymond vulde liever de mond van Drake met iets anders dan woorden. Drake keek weg en wachtte op antwoord van zijn 'neef'.

Zean stond een beetje tussen de twee in als een derde wiel. Het was duidelijk dat deze jongen hier, Ryan, samen met Drake al wat had meegemaakt en eerlijk gezegd had Zean niet al te veel zin om de twee zien vechten of nog meer ruzie te zien maken. Het verbaasde hem eigenlijk ook al dat Raymond een kind had verwekt met iemand, hij zag de man er helemaal niet voor aan, zeker niet na wat hij wel niet met Zean en Drake had geflikt. Maar Ryan had er een verklaring voor en Zean rolde met zijn ogen toen hij hoorde dat Ryan aan zijn geschiedenis begon. Hoe vaag het ook was dat de jongen ineens voor zijn neus stond, zo zwaar geïnteresseerd in hem was hij ook weer niet. “Mijn moeder werd vlak na mijn geboorte ingespoten met een traagwerkend gif, geen idee waarom hij mij levend heeft gelaten, vast uit medelijden. En op mijn achttiende schoot het gif in haar wakker en viel het haar hele lichaam aan. Ik was dus genoodzaakt voor mijn moeder te zorgen en kreeg dan ook maar pas te horen dat mijn vader dat had gedaan, al wist mijn moeder eerst niet dat het gif was,” hij haalde even een poos adem en met een frons op zijn gezicht ging hij verder. “Een paar maanden nadat het gif in actie was geschoten, deed ze me het hele verhaal, over hoe Raymond haar had ingespoten met een vloeistof, ze begon zelfs over jou Drake, dat jij wist waar hij was. Dus ik besloot het op me te nemen om hem te vermoorden, maar dat is dus niet meer nodig blijkt,” zei hij met nog steeds een serieuze blik, Ryan wendde zijn blik naar de grond. “Ik ben inderdaad een beetje uit de lucht gevallen, als ongewenste zoon van hém.” Zean rolde nogmaals met zijn ogen en zuchtte. 'Ah well. Wees blij dat hij niet in je jongere jaren er was want dat is ook geen pretje. Ain't I right Drake?' Het was niet gemeen bedoeld maar Drake begreep vast wel waar Zean het over had. 'En wees ook maar blij dat hij er ook niet was in je puber jaren want ja.. Ook niet fijn.' Zeans stem was zachter geworden naarmate hij de zin eindigde. Pijnlijk werd hij weer herinnerd wat de man met hem had gedaan. Met een zucht stopte Zean zijn handen in zijn zakken. 'Anyway he was a psychopath, nothing to do about that anymore since he's dead. Let's just get a drink and get this over with.' Zei hij ietwat norsig zijn blik op Drake gericht, duidelijk makend dat hij niet nog meer geruzie wilde.