Het begin van deze week was zeker niet te vergeten voor Tilor. Veel kwam vanaf maandag zijn levenspad op, wat veel zorgde voor extra zin in het komende schooljaar. Het was een genoegen voor hem toen hij hoorde dat hij was aangenomen als Stagiair binnen de Starshine Academie voor zeker wel Tilor's grootste interesse in vakkundig gebied. Het ging als volgt, het begon al sinds Maandag. Hij werd wakker op de ranch van zijn ouders en hoorde de op magie aangedreven telefoon rinkelen. Hij nam op, en hoorde een bekend voor komende stem. Het eerste moment kon hij niet echt goed achterhalen wie de stem was die zich met de woorden "Hallo, u spreekt met Starshine academie" begroette, maar na een korte tijd had hij het al uitgevogeld. Master Savador, het schoolhoofd wees hem namelijk aan op het feit dat hij zojuist is aangenomen als Stagiair Verzorging van Fabeldieren. Tilor kon wel letterlijk een gat door het o zo te lage plafond springen, maar aangezien hij eerder zoiets had meegemaakt wou hij dit niet weer uit eigen zak betalen. Wat ook nog zeker niet mis was, was dat hij meteen de een na volgende morgen er al mocht zijn. Tilorcian nam toen snel een boterham mee, wenste zijn ouders heel veel liefs, en kon eindelijk verder aan zijn lang verwachte studie. Tilor werd door zijn ouders uitgelaten en Tilor nam een enkeltje spaceship naar de bijplaneet van SS Academie. De reis was best een tijdje, aangezien Gren niet zo zeer om de hoek lag. Tilor kwam woensdag aan, maar pas in de middag. Die dag heeft hij vooral alles laten bezinken en het terrein leren kennen.

Hoe dan ook, het was nu donderdag, en Tilor maakte een middellange ochtendwandeling naar de prachtige waterval, waar hij veel over had gehoord. Toen hij aankwam, zag hij gek genoeg al een meisje zitten. Hij had dit meisje al een keer eerder gezien, maar nietmee gesproken of wat dan ook. Hij wist dat het ook een stagiair was, een stagiaire dan, maar voorderest wist hij niet echt veel over het meisje. Ze zag der met een schetsblock en potlood in haar handen, en zag haar een Sylka (OOC NOTE: Fabeldier gebaseerd op de Selkies uit HP klikmaar voor meer informatie) bestuderen en tekenen. Hij liep maar richting haar toe om contact te maken. "Verassend  'aparte' beestjes he? Ze zijn zeker niet de mooiste maar wel enorm interessant.. Ik ben Tilorcian trouwens, een nieuwe stagiaire Verzorging van Fabeldieren" Tilorican knikte dan ook maar even netjes. "Jij kan trouwens echt mooi tekenen!" zei Tilor verbijsterend toen hij met een open mond naar de tekening van Kalista keek.


OOC: Topic alleen bestemd voor mij en Anne/Kalista atm.

Kalista was eigenlijk al een tijdje afwezig uit het raam aan het staren, met een potlood in haar handen zat ze gewoon doelloos te tekenen zonder zelfs er maar enig oog aan te bieden. Ze was al een paar dagen zo afwezig, maar ze kon zelf niet goed zeggen hoe en door wat het kwam, het was zeker onduidelijk. Ze tuitte haar lippen afwezig toen ze haar goudgele ogen weer op haar schetspagina richtte en zag wat ze had getekend. Kort grinnikte ze, het was een kleine vogel geworden die haar vleugels uitstrektte. Ze besloot zichzelf uiteindelijk toch maar toonbaar te maken en zichzelf in een jurkje te heisen om dan in een huppel naar buiten te gaan met haar schetsboek in haar hand en haar potlood hield haar haren bij elkaar.

Eenmaal aan de waterval aangekomen viel haar mond half open, het was hier werkelijk prachtig! Ze was hier nog niet eerder geweest maar ze had al meteen spijt dat ze niet eerder was geweest. Het was hier zo mooi. Ze ging zitten op het gras en nam haar potlood om meteen een van de meermensen te bestuderen die er zaten op de rotsen vlakbij de waterval. Een glimlach verscheen op haar gelaat toen ze langzaam begon te tekenen tot ze een stem achter zich hoorde, ze draaide zich om, haar goudgele ogen vielen op een man met mosgroen haar, ze glimlachte vriendelijk. "Verassend 'aparte' beestjes he? Ze zijn zeker niet de mooiste maar wel enorm interessant.. Ik ben Tilorcian trouwens, een nieuwe stagiaire Verzorging van Fabeldieren" Tilorican knikte dan ook maar even netjes. "Jij kan trouwens echt mooi tekenen!"
Kalista keek naar Tilo en ze knikte: “Bedankt Tilo, is het goed dat ik je Tilo noem?” ze grinnikte zachtjes, deels omdat ze de man al meteen een bijnaam gaf, maar zijn naam was een hele mond vol. “Welkom op starshine trouwens en ze zijn zeker interessant te noemen, ik vind zowat elk dier leuk om te tekenen,”
Ze legde de laatste hand aan haar Sylka en keek er tevreden naar. “Het is goed gelukt voor mijn eerste keer. Ik ben trouwens de stagiaire kunst hier, vergeet ik mezelf voor te stellen, stomme ik,” ze schudde zachtjes haar hoofd al lachend voor de verder ging. "De naam is Kalista, je mag me Kali noemen als je wilt."

Tilorcian had nog nooit eigenlijk zo'n mooie waterval meegemaakt.. Het water sprankelde in de mooie lentezon die deels verstopt was door kleine regenwolkjes wat verder weg van hier. De bloemen en planten waren ontzettende groen en de rozen geurden als voortreffelijke rozen, wat eigenlijk best te begrepen viel. De geëxporteerde Grenaanse boomwormen doorboorde rustig hun type boom om vervolgens hun eitjes in hun zelf gemaakte, uiterst knusse holletjes te stoppen, opzoek naar regen die de eitjes doorbrandde waarna de pasgeboren larven uit hun ei kropen. De door Tilor zelf genoemde Lepülatriur (dier lijkend op een leguaan met een vogelbek van een lepelaar) waren rustig aan het nestelen in het lange grasgroene gras vlak naast de adembenemende waterval waarvan de druppels op de stenen tikte als een soort van ritmisch geluid. Tilo vond het in een woord geweldig..

Om terug bij het gedeelte te komen waar Tilorcian in voor komt, kwam er na een tijdje genieten van de natuur, leven in de brouwerij.  “Bedankt Tilo, is het goed dat ik je Tilo noem? Welkom op starshine trouwens en ze zijn zeker interessant te noemen, ik vind zowat elk dier leuk om te tekenen,”  zei het nog altijd deels onbekende modieuze meisje met mooie zwart glimmende haren. Hij wachtte vervolgens nog altijd op haar naam, maar ging ondertussen maar verder met door ratelen. "Ja hoor, is perfect! De meeste noemen mij Tilor, maar Tilo is ook goed, en zelfs vele malen mooier!" Tilor dacht even redelijk tot kort na met een blik alsof hij wel niet aan het filosoferen was over waarom een beer honing snoept, wanneer zou ze in de luchts- naam nou der naam zeggen? "Magische wezens zijn inderdaad leuk om te tekenen ja, dat ben ik met je eens.. K' ben ook redelijk in tekenen, niet zo goed als jou hoor, maar doe vooral aan anatomie tekeningen van magische wezens, je zal niet verwachten wat er allemaal nog meer in een Grenaanse boomworm zit, niet iets vies ofcourse, meer iets.. Naja een kleine spoiler, iets wat het hout verteerd wat er nogal grappig uitziet. Naja hoe dan ook, bedankt dat je me welkom heette." zei Tilor maar snel. Hij keek even weer naar het meisje, hij zag haar enkele laatste details aan de Sylka geven en vervolgens weer naar Tilorican kijken. "Het is goed gelukt voor mijn eerste keer. Ik ben trouwens de stagiaire kunst hier, vergeet ik mezelf voor te stellen, stomme ik, de naam is Kalista, je mag me Kali noemen als je wilt." zei ze eventjes. "Dat is helemaal zeker! Echt een kei gave tekening, en eindelijk hoor ik je naam!" Tilor begon even weer te grijnzen. Zijn kei mooie witte tanden vormden een mooie samenwerking met zijn kuiltjes in zijn wangen, wat samen een voortreffelijke glimlach produceerde. "Dankjewel voor je naam Kali, het is een eer om jou te ontmoeten! Hetis misschien een aparte vraag maar, wat doe jij meestal op zo'n dag zoals nu? Naast het stageren in de kunstklas natuurlijk? Wat zij bijvoorbeeld je andere hobbys?"

Ze vond het hier helemaal prachtig en dat was ook van haar gezicht af te lezen, ze was zo enthousiast geworden dat ze gewoon all out ging tegen de persoon die naast haar stond, uitleg te geven over het dier dat ze aan het tekenen was. Het dier droeg de naam Syla en eigenlijk toen hij begon over dat ze interessant waren, wilde ze meteen meer weten. "Verassend 'aparte' beestjes he? Ze zijn zeker niet de mooiste maar wel enorm interessant.. Ik ben Tilorcian trouwens, een nieuwe stagiaire Verzorging van Fabeldieren" Tilorican knikte dan ook maar even netjes. "Jij kan trouwens echt mooi tekenen!"
Kalista keek naar Tilo en ze knikte: “Bedankt Tilo, is het goed dat ik je Tilo noem?” misschien was het onbeleefd dat ze hem meteen een bijnaam gaf, maar zijn naam was gewoon zo lang dat ze het meteen wilde afkorten en stiekem ook omdat ‘Tilo’ schattig klonk. "Ja hoor, is perfect! De meeste noemen mij Tilor, maar Tilo is ook goed, en zelfs vele malen mooier!" haar goudgele ogen keken hem vol verbazing aan, was hij het nu met haar eens? Toen ze doorhad dat dat inderdaaad zo was begon ze breed te glimlachen.

Kalista heette hem welkom, hij had net haar nog gezegd dat hij nieuw was en ze vond het een hele eer om hem meteen welkom te mogen heten op deze fantastische school. "Magische wezens zijn inderdaad leuk om te tekenen ja, dat ben ik met je eens.. K' ben ook redelijk in tekenen, niet zo goed als jou hoor, maar doe vooral aan anatomie tekeningen van magische wezens, je zal niet verwachten wat er allemaal nog meer in een Grenaanse boomworm zit, niet iets vies ofcourse, meer iets.. Naja een kleine spoiler, iets wat het hout verteerd wat er nogal grappig uitziet. Naja hoe dan ook, bedankt dat je me welkom heette." Zei de jongeman en het enigste wat Kalista kon doen, was aandachtig met een dromerige blik op haar gelaat naar hem luisteren. Grenaanse boomwormen, ze had ze nog nooit gedissecteerd, dus echt weten wat er in de inhoud van die worm zat, wist ze niet. Wat ze niet kon ontkennen was dat hij veel wist over dieren en dat was wel leuk om te horen. Haar tekening was af en ze keek trots naar het resultaat."Het is goed gelukt voor mijn eerste keer. Ik ben trouwens de stagiaire kunst hier, vergeet ik mezelf voor te stellen, stomme ik, de naam is Kalista, je mag me Kali noemen als je wilt." zei ze eventjes. "Dat is helemaal zeker! Echt een kei gave tekening, en eindelijk hoor ik je naam!" Tilor begon even weer te grijnzen. Haar goudgele ogen keken naar de jongen die zijn spierwitte tanden bloot grijnsde, haar ogen gingen ook naar de kuiltjes in zijn wangen die hem gewoon schattig maakten. Meteen begon ze te grinniken, haar goudgele ogen sloten zich en ze glimlachte op een schattige manier terwijl ze haar hand voor haar mon hield tot ze klaar was met zachtjes te lachen. "Dankjewel voor je naam Kali, het is een eer om jou te ontmoeten! Hetis misschien een aparte vraag maar, wat doe jij meestal op zo'n dag zoals nu? Naast het stageren in de kunstklas natuurlijk? Wat zij bijvoorbeeld je andere hobbies?" vroeg hij en Kalista opende haar ogen even en ze dacht na. “Ik hou ervan om in de natuur te zitten en te luisteren naar de geluiden van de dieren, ik lees graag, ik zing onder de douche, ik hou van koken en ik vind het leuk om met kinderen bezig te zijn,” zei ze zachtjes met een enthousiaste blik op hem gericht. “Wat zijn jouw hobbies Tilo?” vroeg ze terwijl ze opstond en voor hem ging staan. Het viel op dat ze kleiner was dan de man voor zich, maar dat weerhield er haar niet van om vol nieuwsgierigheid naar hem te kijken, willen wetende wat zijn hobbies waren.