Bijlesje: wat zou dat goed klinken, als ze aan haar allerliefste vader ging vertellen wat ze dit jaar op school allemaal bereikt had. Ze had niet bij die les kunnen zijn, omdat ze al een andere les aan het volgen was en dus had ze, ijverig als ze was, besloten dat deze spreuk toch wel genoeg de moeite waard was om hem toch te leren. Of ja, ze had hem nodig voor een missie. Haar teamgenoot kende de spreuk wel, maar als Wren nou een beetje deed alsof kon zij ook nog met de eer strijken. Alleen maar meer puntjes scoren, daar ging het uiteindelijk om, toch? Als je genoeg puntjes had verdiend kon je alles doen wat je wilde.
Jammer genoeg was zij daar nog lang niet; ze was al begonnen met alles doen wat ze wilde voordat ze ook maar over de puntjes nagedacht had. Dat had haar wel een flinke achterstand opgeleverd, maar ach. Dat haalde ze wel weer in, ze was immers te cool! Hopelijk vond Saffie dat ook. Ze had hem immers al even niet meer te grazen genomen, dus misschien was zijn mening over haar er alweer op vooruit gegaan. Of was hij net een olifant en vergat hij dat soort dingen niet? Ach, ze zou het wel zien. Allen had samen met haar toch een fles wijn voor Saffie onder de boom gelegd! Hopelijk zou hij dat waarderen. Zij en Allen hadden besloten dat de arme man toch wel heel erg gewaardeerd werd in hun leven - al gold dat niet andersom. En waardering kon je het best op deze manier delen!

Het meisje liep ondertussen vrolijk door de gangen. Ze had zowaar haar spullen bij in haar tas, ze was soort van voorbereid. Tja, het was niet dat ze bijlessen ineens leuk vond. Lang hoefden ze nu ook weer niet te duren. Ze zou blij zijn als ze die spreuk zou leren: Wren was bang van vuur, maar zolang het niet per se dicht bij haar in de buurt kwam, was ze nog wel okay. Het was niet dat ze totaal geen magisch talent had. Anders was ze nooit in de zesde klas gekomen. Dus, op naar vuurmagie en haar favoriete leraar! Nou ja, op-een-na favoriete, ze vond Nannete natuurlijk leuker.
Ah, daar was haar oude vertrouwde lokaal! Wren klopte op de deur, wachtte even op een instemmend gegrom en kwam toen naar binnen. 'Hallo Master!' Ze deed de deur oh zo netjes achter zich dicht en hield de neiging haar tas over de grond door het lokaal te slingeren in. 'Bedankt voor uw tijd alvast!' Ze ging netjes tegenover de man zitten en zei even niets, terwijl ze de spullen bestudeerde. Hé, dat was de fles wijn! Hij had hem gekregen, wat leuk. Verder lag er ook een ei op een satijnen kussen. Wat zou ze daarmee moeten? Haar blik bleef daar wat langer hangen, tot ze naar Saffie zelf keek. Hij zag er nogal gespannen uit. En dat in combinatie met een dichte fles wijn.. Ah! Ze snapte het al!

Wren lachte lieflijk naar de man tegenover haar. De puzzelstukjes vielen nu wel op hun plaats. 'Oh, wat goed van U, meneer!' Wat dan? 'Drankonthouding is een goede keuze! En dan is het al helemaal dapper om een dichte fles wijn op uw bureau te zetten, directe confrontatie! Dan leer je het ook het beste af, zeggen ze toch? Ik snap wel dat u zo chagrijnig kijkt. Het is een zware, maar een goede keuze!' Ze keek hem met een brede, enthousiaste lach aan. Want oh, wat was ze trots op hem! En oh, wat geloofde ze haar eigen verhaal niet. Maar het paste bij alles wat ze zag en Saf was zo'n zuiplap. Misschien luisterde hij wel naar haar goede raad.
Wren verschoof wat op haar stoel en dacht even na of ze al iets van haar spullen zou pakken. Aan de andere kant, ze kon beter wachten tot ze wist wat ze gingen doen. Eerst haar hoofd eraf hakken en dan aan de slag, of eerst de les afmaken? Je wist het nooit. Haar blik ging even naar het ei, maar daarna weer vrolijk terug naar de Hoofdmeester. Wat leuk, ze miste die one-on-one afspraken wel hoor. Zouden ze vaker moeten doen. Hier hing echt de leukste sfeer! Ze wist zeker dat, als er iemand binnen zou komen, dat die heel langzaam weer achteruit zou lopen en zou doen alsof hij bij het verkeerde lokaal was geweest. Je zag namelijk een overenthousiaste leerling met een net niet als aardig te classificeren glimlach op haar gelaat en een erg chagrijnige, gevaarlijke Hoofdmeester. Rennen was dan misschien wel de beste optie. Maar zij was hier aan gewend en ze was niet van plan hem haar bijles te laten verpesten. Het ging om haar imago en wat haar vader van haar zou vinden! Dus, let's get going.