Door het duister van de nacht slopen twee figuren. Rood haar, fonkelende ogen, hun grijnzen een synoniem voor problemen. Als een docent hen zo zou zien kregen ze gegarandeerd een hartverzakking. Allen had zijn pak aangedaan voor de gelegenheid, nette schoenen, nette broek, twee paar sokken -waarom zou gauw duidelijk worden- en natuurlijk shirt, overhemd en jasje met zo'n afgrijselijk pochet ding. Zowel de zakdoek als zijn vlinderdasje waren in bordeuax rood, was dat niet onwijs chique? Ja ja, hij was een echte man. Het was het pak dat hij als Hoofdmeester Springs gedragen had en deze avond was een mooie gelegenheid om het weer uit de kast te trekken.  
Met een dramatisch gebaar haalde Allen een haarspeldje tevoorschijn, de goochelaar op zijn vijfde verjaardag was niets vergeleken met zijn mysterieuze bewegingen. Een zachte ploink klonk toen hij de haarspeld uiteen trok. Daarmee werd vakkundig het slot van het vuurmagie lokaal onklaar gemaakt. ''Voila.'' Zo gauw als ze verschenen waren voor het lokaal verdwenen Allen en Charlie weer, door naar binnen te glippen. ''Zorg jij voor wat licht, dan versleep ik wat tafels.''

Helaas mocht hij niet te veel lawaai maken, straks zouden de schone slaapsters op de lerarenetage nog wakker worden. Maar ook op het rustigere tempo had Allen in mum van tijd een ruime vierkante tafel gecreeërd. Hij gooide een wit laken, vanhet bed van een onwetende Shadraan gegapt, over de tafels en zette de doos met fiches en pakjes kaarten neer. Hij hevelde enkele stapels fiches over naar de tafel, zodat daar al een aardig 'bedrag' lag. Niet dat ze echt voor geld zouden gaan spelen, waarschijnlijk. Als laatste trok hij de majestueuze stoel van Savador van het bureau weg en zette die neer aan de tafel. Daar nam hij plaats, met een zacht gefluit. ''Aaaah perfect, dit doet mijn delicate kont goed.'' Ja, Allen voelde zich overduidelijk de koning te rijk. Hij begon een pakje kaarten te schudden, ondertussen nog wat van de trucjes oefenend die hij en z'n broer ontdekt hadden.

Allen en Charlie hadden weer eens een prachtig initiatief opgezet: Een pokeravond in Savador's kostbare lokaaltje. Ha. Zelf had hij enkele mensen een uitnodiging doorgegeven, twee dagen geleden, de boodschap was ongeveer dit: Pokeravond des epicheid, vanaf 11 uur 's avonds in het vuurmagie lokaal. Neem eten of drinken mee, anders kom je er niet in. Want zeg nou zelf, wat was een party zonder voedsel en drank? Vooral dat laatste werd belangrijk, anders bleef de sfeer vast nogal.. rustig. En het moest juist uitbundig worden!

Toen de deur open zwaaide keek hij met een serieus gezicht op. ''Ik zie dat je de uitnodiging gekregen hebt.. Mooi. We verwachtten je al.'' Een grimmig, ietwat geniepig lachje gleed over zijn lippen. Leefde hij zich te veel in in de sinistere dealer? Misschien, heel misschien. ''Voedsel of drank?'' vroeg hij dan, een toon die al een stuk aangenamer was, namelijk die van de natuurlijke grappenmaker Allen.

[Zoals al duidelijk is; pokeravond. Waarschijnlijk strip/opdrachten-poker. Open voor iedereen, maar alsje- alsjeblieft geen mensen die 1 keertje posten en vervolgens eeuwen op zich laten wachten. Ik heb liever niet dat het vastloopt voordat het interessant is geworden Docenten zouden op zich wel binnen mogen komen, maar het liefste als het topic iets verder gevorderd is -en iedereen ladderzat en luid is- Genoeg gebabbeld, kom maar gauw binnen :>]

Lightning geeuwe vermoeid. De laatste tijd sliep ze wel heel erg veel, en kwam zo grimmig wakke rdat men zou denken dat ze slecht had geslapen, of haast geen slaap kreeg. Maar je kunt het niet kwalijk nemen. Duvessa had een periode gehad dat ze zeer onrustig was geweest. Nu begon dat al weer een heel stuk beter te worden aangezien Lightning zich weer eens wat wakkerder voelde dan de laatste paar dagen, en dat was dus een goed teken. Het gelik van de kleine cheetah zorgde ervoor dat ze recht ging zitten terwijl ze glimlachte. Met een enkele sprong was ze uit haar bed en stapte ze met verse kleding de badkamer in om dan meteen onder de douche te gaan. Lightning geniet dan met volle tegen van de warme water stralen die over haar huid streelde. Ze sloot haar ogen om het over  haar heen te laten lopen. Zo'n heerlijk gevoel. Het zorgde ervoor dat ze meteen wakker en opgefrist was. nadat ze haar haren en lichaam had gewassen stapte ze uit de douche, en deed een grijs  topje met daarover een zwarte blouse dat ze helemaal niet dicht deed, daarbij droeg ze een zware jeans met witte sneakers erbij aan. Haar haren liet ze in golven over haar rug hangen.

Een frons verscheen op haar gezicht toen ze een brief onder haar voordeur zag liggen twee dagen geleden had ze Nieuwsgierig het van de grond geraapt en gelezen. Na de al snel was er dan een genippige grijns op haar gezicht tevoorschijn gekomen. Een uitnodiging. Geweldig, dit ging zeer interessant worden, wie zou er nog allemaal uitgenodigd zijn? Na haar tanden nog even vlug te hebben gepoetst  en haar haren goed te hebben gekamd stapte ze haar kamer uit en ging naar de ontmoetingsplaats waar ze lekker gingen pokeren. het was haar lievelingsspel, Toen ze nog in haar eigen bende zat had ze dat vaak genoeg met hen gespeeld en wist nu zo het een en het andere erover. Niet dat ze een professional was, nee verre van. Maar ze zou zich wel weten te redden, met wat ze kreeg. Zonder te kloppen opende ze de deur met een grijns dat niks goeds betekende.''Ik zie dat je de uitnodiging gekregen hebt.. Mooi. We verwachtten je al.'' Hierop moest Lightning grinniken. 'Goed om te weten dan' sprak ze op een zoete toon, maar haar ogen verrieden dat ze helemaal niet zo lief was als haar stem liet merken. ''Voedsel of drank?''  Even keek ze kort bedenkelijk ' drank' ze deed de deur achter zich dicht. En daarna haalde ze een hele fles sake tevoorschijn, zeer zware en sterke drank, iets waar ze van hield

Het was niet de eerste avond dat ze tot diep in de nacht als enige docent de lichten aan had. Oriël had nooit veel slaap nodig. En dromen waren een goede bron voor meditatie. In dromen kwamen energieën vrij waar ze mensen, als ze wakker waren, ze zich niet langer bewust van waren. Maar deze avond ving ze ook andere energieën op. Een handjevol mensen was wakker. Niet alleen dat, maar was ook actief. Ze waren uit bed. Oriël sloot haar ogen weer en liet haar geest dwalen. Ze zag het lokaal vuurmagie. Ze deed haar ogen weer open. Meer hoefde ze niet te weten. Ze stond op, klaar om naar de deur te lopen. Het was niet de bedoeling dat leerlingen 's nachts uit bed waren om illegale poker feestjes te houden. Maar zodra ze haar hand op de klink had gelegd kromp ze ineens. Hoofdpijn sloeg in als de bliksem. Angelica was afgekomen op de roep van illegale praktijken. Angelica was de geest van een overleden vrouw, een paar jaar jonger dan Oriël. De energie van haar geest was agressief en sterk. Precies het soort geest dat iemand als Oriël met gemak over kon nemen. De toekomst kunnen voorspellen was een handige gave. Maar het zorgde ervoor dat Oriël een soort sluis was geworden. Het meeste kon ze tegen houden. Maar Angelica was te sterk voor haar. En er waren van die momenten dat zij besloot om het over te nemen. Het moment dat Oriël haar hand op de deurklink had gelegd, was er zo een.

Gehuld in een nette zwarte broek en een zwarte top met een boothals, een kledingstuk wat typerend voor Oriël had omdat ze haar schouders een van de mooiste delen van haar lichaam vond, liep Angelica door de gang. In haar hand had ze twee flessen, haar vingers er stevig omheen geklemd. Al gauw bereikte ze het lokaal waar de pokeravond zou plaatsvinden. Ze trok de deur open en in de deuropening bleef ze staan. 'Ik heb dan wel geen uitnodiging maar ik hoop dat dit ook als toegangsbewijs geldt,' sprak ze waarna ze het lokaal verder in liep nadat ze de deur weer achter zich had dichtgedaan. Met een gedempte bonk zette ze de twee flessen op tafel. In de een zat vodka en in de ander absint. Het was ondoordacht dat ze het lichaam van Oriël gebruikte om aan een, vrij waarschijnlijk, illegale pokeravond deel te nemen. Maar dat kon Angelica weinig schelen. Wanneer was de laatste keer dat die tuthola echt iets leuks had gedaan. Ze verdiende dit. Angelica hield zich maar voor dat Oriël haar hier dankbaar voor zou zijn.

(Vanaf dit moment zal ik als Angelica schrijven omdat zij Oriëls lichaam heeft overgenomen. Ze zal het ook als ''schuilnaam'' gebruiken)

Het brede blauwe bord was goed afgedekt met een zilverglanzend papier en toch kon Kriss de verrukkelijke warme geur van de brownies duidelijk ruiken. “hmmmmmm,” klonk haar stem zacht door de donkere gang tegen een uur of elf. Gekleed in een kort strak crème kleurig jurkje, een beigeachtig satijnen colbertje en dezelfde kleur beige sleehakken zocht ze haar weg door het grote kasteel naar het lokaal van haar mentor. Tijd voor een potje secret poker. Want fun! In haar andere arm droeg ze twee kostbare flessen met sterke drank. Het had haar een godsvermogen gekost bij de slijterij in Oak’s field en als een leraar haar smokkelwaar had ontdekt zat ze waarschijnlijk diep in de nesten, maar ze had het er voor over. Daarbij kwam dat ze zonder die twee flessen niet eens het lokaal binnen kwam. Het bord vol met vers gebakken brownies, gevult met heerlijke stukjes gesmolten chocolade – lekker veel suiker, was meer een bonus voor iedereen. Het was een hele berg dus moest het genoeg zijn. Het feit dat ze nog nooit poker gespeeld had en geen idee had hoe het werkte maakte haar weinig uit.

Het duurde niet lang voor ze bij de juiste gang aan was gekomen. Het kon ook niet missen met het streepje licht dat onder de deur door over de vloer heen scheen, als enige in de hele donkere gang, in het hele slapende kasteel. Met een paar laatste vlugge pasjes, waarbij ze het bord als een echte acrobaat recht wist te houden, kwam ze bij de deur aan die ze met een beetje moeite, door haar volle handen, eindelijk open wist te krijgen. De deur zwaaide open en baldadig stapte ze naar binnen. “Let the games begin!” Ze schonk een glimlach naar iedereen in het half omgebouwde lokaal en hield, zo ver als dat kon, de flessen omhoog. Bewijs dat ze binnen mocht komen. Het bord met brownies werd vlug op een lege tafel gezet, gevolgd door de flessen. “Genoeg brownies voor iedereen hoop ik? Ohja.. 70%,” ze hield een van de flessen, absint, omhoog “En 50%,” zei ze wijzend naar de andere fles waar kleine gouden vlokjes door heen dreven, goldstrike genaamd. Met een zwierig gebaar trok ze de uitnodiging te voorschijn die ze aan Allen gaf. Vervolgens nam ze plaats op een van de stoelen bij de tafel. Nog een paar mensen en het spel kon beginnen!

Mijn stropdas knoopte ik goed, mijn hemd knoopte ik dicht, zorgde dat er geen kreuken zaten in het pak, deed een riem in mijn broek en bekeek mezelf nog eens in de spiegel. Ik haalde mijn schouders op, het pas was veel te ruim voor mij, misschien had ik maar beter een kleinere maat genomen. Maar zover ik had gekeken in de winkel was dit de kleinste mannenmaat die ze hadden, ik slaakte een zucht en draaide me weg van de spiegel en nam het papiertje beet dat onder mijn deur was geschoven een paar dagen geleden. Het was een uitnodiging voor een avondje poker. De brief ging zoals volgende: Pokeravond des epicheid, vanaf 11 uur 's avonds in het vuurmagie lokaal. Neem eten of drinken mee, anders kom je er niet in. Deze avond had ik zeker maaltijden voor een heel leger gemaakt, van minitaartjes tot kleine worstenbroodjes, ook had ik cocktails gemaakt met natuurlijk fruit en alcohol. Dus ik mocht er zeker en vast wel in. Ik wreef in mijn gezicht en pakte de schotels en de drank  op zoals een echte ober en wandelde er de slaapzaal mee buiten. Ik moest er immers op tijd zijn, ze hadden me overtuigd van het begin. Mensen hadden raar gekeken toen ik vanalles bereidde voor iets waar ze niks vanaf wisten. Gelukkig maar dat ze geen enkel hapje in hun grijpgrage handjes hadden genomen of ze waren al hun vingers kwijtgeweest sinds ik er met een kapmes bijstond, om het gehakt te snijden en in het bladerdeeg te stoppen.
 
Het was nu bijna twaalf uur, de tijd ging vooruit en ik raasde door de gangen, zo snel ik kon. De plateaus mochten niet vallen dus ik ging niet al te snel, maar zette er wel vaart achter zodat ik zeker nog op tijd ging zijn voor die pokeravond der epicheids. De naam alleen al zette er vast mensen aan toe om te komen. Natuurlijk was ik ervan overtuigd dat hij alleszins niet de enige was. De gang was leeg en verlaten, geen spoor van mensen te bekennen, de kinderen lagen vast al te slapen. Slappelingen. Ik was niet een van die mensen, ik genoot graag van het leven en dat zouden ze vandaag nog zien ook nog. Een lichte grijns sierde mijn gezicht terwijl ik weer op een rustig tempo verderliep. Het vuurlokaal, daar moest ik zijn, eerder een lokaal met een norse oude vent die zijn leven beu was die lesgaf omdat hij moest en nu was dat lokaal een feesttent, geweldig toch, rondsluipen na twaalven om wat leuks te gaan doen.
 
Ik was er, opende de deur en meteen stond er een jongen met vuurrood haar voor mijn neus, vast de host van deze avond. ''Ik zie dat je de uitnodiging gekregen hebt.. Mooi. We verwachtten je al.'' De grimmige uitdrukking van de jongen deed me even fronsen, maar al snel veranderde zijn toon helemaal. Raar joch, maar ach, who cares? We gingen allemaal lol hebben, want ik was gelukkig niet de enigste die op de uitnodiging was ingegaan. ''Voedsel of drank?''

Het was overduidelijk wat ik in mijn handen had. “Beide.” Was mijn antwoord al grijnzend terwijl ik het lokaal betreedde. Ik zette de zelfgemaakte snacks en –cocktails op tafel en ik ging tegen de muur aanleunen, wachtend op de start van de avond, eigenlijk nacht, die vast zometeen ging beginnen.

Twee identieke grijnzen stonden op hun gezicht, net zoals eigenlijk bijna alles aan hen identiek was. Allen was misschien net iets groter dan Charlie was en natuurlijk hadden ze allebei wel wat ‘schoonheidsplekjes’ die niet allemaal op dezelfde plaats stonden. Toch waren er maar weinig mensen die hen echt uit elkaar konden houden, tenzij ze hun naam zeiden natuurlijk. Het grappige was dat ze ook best elkaars namen konden aannemen zonder dat iemand door zou hebben dat ze voorgelogen werden. Dat was het mooie aan een tweeling zijn, naast het feit dat je eigenlijk een beste vriend voor het leven had. Zo kwam de een ook meestal met een goed idee en vulde de ander het aan tot een nog beter idee. Zo was Allen aangekomen met het idee om een pokeravond in het vuurmagielokaal te geven en had Charlie er nog iets leuks bijgevoegd. Wat hij er juist had bijgevoegd stond niet op de uitnodiging die ze twee dagen geleden hadden rondgegeven, anders zou het niet meer zo leuk zijn. Net zoals zijn broer had Charlie zijn pak aangetrokken, al was het strikje om zijn hals beige van kleur in plaats van bordeaux. Zo was het toch iets makkelijker voor de deelnemers om hen toch iets of wat uit elkaar te houden, mits ze raadden wie wie was natuurlijk. Maar bon, deze nacht ging het daar niet om, deze nacht ging het over poker.

De jongen knikte toen aan hem gevraagd werd om voor wat verlichting te zorgen. Pokeren met kaarslicht was niet zo’n goed idee, volgens hem dan. Die kaarsen zouden alleen maar in de weg staan en daarbij kon er zo ook makkelijk een kaar tin brand vliegen. In plaats van kaarsen boven te halen, draaide hij dus de lichtknop zo dat er wel licht was, maar nu ook niet te veel. Met het puntje van zijn tong naar buiten stekend en zijn blauwe ogen tot spleetjes toegeknepen, inspecteerde hij de boel om daarna tot de conclusie te komen dat het toch geen kwaad kon om een paar kaarsen aan te steken. Savador had er toch genoeg in zijn la liggen en twee kaarsen zou hij zeker niet missen, toch? De twee dingen werden aan de uiteinde op Savadors bureau geplaatst, de plaats waar een deel van het eten en drank waarschijnlijk kwam te staan. Een jaloerse blik werd op Allen geworpen toen deze aan de haal ging met Savadors stoel waardoor hij het wel met een gewoon stoeltje moest doen. Oh well, hij kon zijn broer nog altijd van die stoel afduwen als het spel al eventjes bezig was. Charlie zette zich neer en zette zijn ellebogen op tafel waarna hij zijn vingers in elkaar vlocht en zijn blik op de deur gericht hield. Laat de spelers maar kome, hij was er klaar voor.

De allereerste deelnemer liet niet lang op zich wachten. Hij herkende het meisje vaak, maar voor zover hij wist had hij nooit echt een conversatie met haar gevoerd. Het enige dat hij van haar wist, was dat ze nogal wel eens de regels durfde te overtreden, perfect voor het spel dus. Allen vroeg al direct naar de drank of het voedsel waarop het meisje het eerstgenoemde bovenhaalde. Charlies ogen begonnen te fonkelen toen de sake zichtbaar werd. Dat was al de eerste die begrepen had wat ze juist bedoelden met drank, mooi zo. De tweede persoon die binnenkwam, zorgde ervoor dat Charlie bijna van zijn stoel viel. Een leerkracht, hoe kon een leerkracht nu weten van hun plan? Zou iemand hen verlinkt hebben of had ze een uitnodiging te pakken gekregen? Hij opende net zijn mond om een heel smoesje op te dreunen toen ze ineens twee flessen drank bovenhaalde en duidelijk maakte dat ze hier was om mee te doen. Ok…dat was nog eens iets dat hij totaal niet verwacht had. Zijn mondhoeken krulden om in een grijnsje terwijl hij gebaarde dat ze plaats mocht nemen, hoe meer zielen, hoe meer vreugd. De derde die binnenkwam was een bekende waardoor de grijns op zijn gezicht alleen maar breder werd. Ook Roakas had drank bij, dus dat zouden ze deze avond zeker niet te kort hebben. Naast het bier had ze ook wat chips mee, lekker. Het volgende meisje kende hij dan weer helemaal niet, al vertrouwde hij erop dat ze geen watje was. Hij dacht niet dat de braverikken van de school zich op dit uur in het vuurmagielokaal zouden begeven, zeker niet voor een illegaal potje poker. Niet dat ze het met geld gingen doen, maar dat maakte het nog altijd niet erg legaal. Ook zij had zowel drank als eten bij. De geur van brownies deed hem watertanden en voor een kort moment keek hij even of er iemand op hem lette vooraleer hij zijn hand naar het bord liet schieten en er eentje afpakte. Het lekkernij werd meteen in zijn mond gepropt en genietend sloot hij zijn ogen. “Lekkah.” Charlie keek terug op toen hij de deur voor de zoveelste keer open hoorde gaan en voor een kort moment verscheen er een beteuterde uitdrukking op zijn gezicht toen hij merkte dat het een jongen was. Spijtig, ze zouden zich best vermaakt hebben met alleen maar meiden. Het eten en de cocktails die hij bij had, maakte alles echter al een stuk beter. “Ik stel voor dat we nog een paar minuten wachten en dan beginnen, wat jij?” Vragend keek hij zijn broer even aan om daarna toch nog een jaloerse blik op de stoel te werpen. Nee, hij vond het nog altijd niet eerlijk en was nog steeds aan het broeden op een plan om de stoel te kunnen bemachtigen.

11 uur in het Vuurmagie lokaal. Pokeravond des epicness. Wren kon niet wachten! Het was niet dat ze kon pokeren - wat kon ze immers wel goed - maar poker was cool, ze konden waarschijnlijk bezopen raken en het was in Saffie's place. Alles bij elkaar opgeteld klonk dat alsof ze er absoluut naartoe moest. Dus waar was ze om 11 uur 's avonds? Niet in haar zachte, warme, saaie bedje. Nee. Ze kwam zonder te kloppen het vuurmagie lokaal binnen om te kijken wie er waren. Haar blik viel het eerst op de geniale tweeling, met wie ze maar al te graag optrok om Savador te zieken. Allen en Charlie. Het zou haar niets verbazen als zij dit geregeld hadden. Verder was er een wat ouder kind dat ze niet kende, nog iemand met roze-achtig haar; Roakes, die ze kende van survival lessen [die haar wel aardig leek, omdat ze gewoon niets had gedaan met de survival] en een blonde jongen die haar aandacht wel trok. Hij zag er nogal stoer uit, het beviel haar wel. Die 'Don't care' attitude was best wel cool~
'Voedsel of drank?' Wren glimlachte en zette eerst een zooi aan shotglaasjes op tafel, die ze had meegenomen zodat ze niet uit de fles hoefden te drinken; verder had ze bonbons met drank mee - wat anders - en nog wat malibu en flügel. Er stonden al heel wat soorten drank en voedsel: genoeg om een geweldige avond te beloven. Wren keek even om zich heen en nam de sfeer van het lokaal in zich op. Er lag een wit laken, waar de fiches oplagen. Fijn dat er al best wat mensen waren! Zo had je pas een goed feest. De stoel van Savador was door één van de tweeling ingenomen, iets wat Wren een brede glimlach bezorgde. Zij had ook een keer de stoel in zijn kantoor gegapt; die man wist zeker waar hij op moest zitten. Hopelijk zouden ze zo beginnen! Ze liep naar de tweeling toe, keek hen breed lachend aan. 'Mag ik jullie feliciteren?' begon ze, sarcastisch formeel. 'Wat een heerlijk plan! Ergens hoop ik bijna dat Saffie binnenkomt. Ik kan me z'n hoofd hierbij al voorstellen!' Ach, ze was zo dol op de tweeling. Hopelijk zouden ze haar partners in crime nog eens zijn, want om eerlijk te zijn was al dat brave gedoe wat ze voor haar papa volhield helemaal niets voor haar. Waarschijnlijk moest ze niet ontdekt worden, juist daarom, maar dat gaf juist weer zo'n kick! Besides, Savador had haar al een keer bijna verdronken, dus veel erger kon de straf niet worden. Wren nam plaats, had geen zin meer om te staan. Ze hing haar benen over de leuning van de stoel, zodat ze er nogal scheef in zat. Als de drank rond zou gaan pakte ze daar wel wat van; ze wist vrij zeker dat dat niet lang meer zou duren. Die brownies zagen er ook wel lekker uit..
Wren bekeek alle mensen nog eens, probeerde in te schatten of ze betrouwbaar waren of niet. Van de tweeling wist ze wel dat ze op hen aankon, mocht er iets misgaan. Dat was altijd riskant met mensen die je niet kende.. spannend. Om eerlijk te zijn zorgde het hele illegale hiervan al voor de adrenaline rush waarvoor ze dit deed. Heerlijk! Na nog een paar minuten gezeten te hebben voelde ze toch de drang wat snacks in haar kleine lichaam te duwen en keek naar de mensen vlakbij haar. 'Kan ik al wat voor jullie inschenken? Ik ga ook wat halen,' vroeg ze nonchalant. Nee, ze was niet aardig; maar voor pokerbuddies kon je één nachtje best wat overhouden. Misschien wilde iemand haar nog wel naar haar etage brengen als ze straalbezopen was.

De twee beruchtste jongens van school, voor de docenten dan. De meeste leerlingen mochten hen wel. Op de zeikerds na, die jankend naar de hoofdmeester renden omdat er een propje in hun richting was gevlogen. Boehoe. Net alsof een nieuwe reputatie als huilende klikspaan je leven zo veel beter zou maken. Het was niets groots, het was niet alsof ze samen het zakgeld van zielige eersteklassertjes jatten of hen afpersten om hun huiswerk te doen. Nee, het waren gewoon wat geintjes en als je dat niet kon waarderen kon je maar beter meteen je haar grijs verven en jezelf oma of opa chagrijn noemen.

Aah, kaarslicht. Sfeervol zeg. Daar kwam de eerste al. Whoepdiedoe, Allen en Charlie waren een uniek koppel als gastheren. Hun grijnzen weerspiegelden een gelijke levensvreugde in beide roodharigen, het zou nog leuk kunnen worden, heel leuk. De eerste die binnenkwam was geen directe bekende van hem. Maar dat gaf niet, want ze paste wel in het plaatje van dit gebeuren. Een beetje rebels, uitbundig, niet te nauw op regeltjes lettend. En met een fles drank in haar hand. ''Ga zitten!'' nodigde hij haar uit om een van de stoelen in zijn buurt te gebruiken.
De deur gleed weer open en verwachtingsvol keek Allen op. De vrolijke uitdrukking op zijn gezicht ging van wantrouwig naar bedenkelijk toen een volwassene binnen kwam. Fuck, nee. Was zijn eerste reactie. Daarna keek hij alleen maar toe hoe de roodharige twee flessen op tafel dumpte. Pas toen durfde hij weer adem te halen. Het zou behoorlijk balen zijn als ze al gesnapt werden voordat alles goed en wel begonnen was.  ''N-natuurlijk,'' was zijn overdonderde antwoord op haar vraag, aangevend dat ze mocht blijven. Want, zo beredeneerde hij: Nee zeggen zou zorgen dat ze zich tegen hen kon keren en daarbij zou een docente het ook makkelijk(er) maken om onder straf uit te komen, toch?
Daar kwam een bekende binnen. ''Hey,'' beantwoorde hij haar begroeting vrolijk. Yes! Precies wie hij hier had gehoopt te treffen. "Roaksie, niet zo verlegen, meid, kom erbij,'' zei de jongen plagerig, maar toch goed bedoeld, toen Roakes plaats had genomen aan de muur. Roakes werd gevolgd door een meisje in een outfit die in de nachtclub niet zou misstaan. Niet dat ze eruit zag als een hoertje hoor, nee. Het was gewoon een plezant gezicht, net als het eten dat ze bij zich had. Allen volgde het voorbeeld van zijn broer en hapte een stuk goddelijk rijke brownie doormidden. ''Niiiice,'' becommentarieerde hij het baksel.

De collectie flessen groeide en daarmee ook de verwachtingen voor deze avond. Vooral die gouden vlokjes zagen er behoorlijk interessant uit. Ook de jongen die volgde op de prettige stroom aan meiden zag er interessant uit. Op een vreemde manier. Z'n pakkie was een tikkeltje te groot, waardoor hij er bijna in leek te verzuipen. Afwezig grinnikte Allen. ''Welkom, dude.'' Alle zooi werd bijeen gezet en Allen's ogen glommen van plezier. Eten! Drinken! Vreugde!

“Ik stel voor dat we nog een paar minuten wachten en dan beginnen, wat jij?” Allen maakte een halve waaier van de kaarten in zijn hand en vouwde de kaarten weer samen met een samenzweerderig grijnsje. ''Prima.'' Even gleden zijn ogen over de fiches. Ze waren nu al met zeven mensen en Allen vermoedde dat er zo nog best een paar mensen -hopelijk meiden- binnen konden komen. Toen huppelde een klein blauw dingetje binnen, de gezegende Wren.'Mag ik jullie feliciteren? Wat een heerlijk plan! Ergens hoop ik bijna dat Saffie binnenkomt. Ik kan me z'n hoofd hierbij al voorstellen!' Instemmend knikte Allen. ''En anders laten we wel een boodschap achter op zijn prachtige krijtbord ofzo.'' Hij stak zijn hand loom uit, in een halfslachtig aanbod tot een highfive. Ja, met Roakes en Wren zat t wel goed vanavond.

''Korte uitleg, voor de newbies onder ons.'' begon hij dan enthousiast, het pakje kaarten nogmaals open spreidend, zodat de jokers, heren, vrouwen en azen zichtbaar waren. Aangezien er vast mensen waren die nog nooit gepokerd hadden zou hij het kort uitleggen. Niet al te gedetaileerd natuurlijk, dan zouden ze straks nog winnen. Nee, nee. Het was beter om gewoon maar een vage uitleg te geven. ''Iedereen krijgt twee kaarten. In het midden komen uiteindelijk 5 kaarten te liggen. Die moet je combineren met jouw eigen kaarten om zo het beste setje van 5 kaarten te krijgen. Je hebt een paar, dat is twee dezelfde. Daarvan kan je er ook twee hebben natuurlijk. Dan heb je three of a kind, drie dezelfde, wat daar weer van wint. Een straat, dus een optellende volgorde van vijf kaarten is nog beter.'' Even keek hij rond. Volgden ze het nog? ''Als je vijf kaarten bij elkaar hebt die allemaal harten, ruiten, schoppen of klavers zijn. Dat is een flush, bijna onverslaanbaar. Nog één laatste mogelijkheid is de straat en de flush te combineren, maar ok. Dat is het wel zo'n beetje. Bij gelijk spel wint degene met de hoogste ongebruikte kaart in zijn hand geloof ik.'' Op een witte chip die iets groter was dan de rest stond dealer, die gooide hij in Charlie's richting. ''Think fast.''

Ja, ze konden bijna beginnen. Het enige wat nog miste was een drankje. Allen kwam een beetje overeind, trok zijn stoel aan, hing half over tafel en graaide een fles drank naar zich toe. Maar in plaats van daarmee genoegen te nemen pakte Allen er ook een bonbon bij, die hij onbeschaamd in zijn mond stopte, een jongensachtige grijns naar het meisje in crémekleurige jurk sturend. Behoorlijk charmant allemaal. Hij zakte dan langzaam weer terug naar achteren om zichzelf een glaasje in te schenken van de vodka.

[Wat een geprut xD Ik heb geprobeerd alle info erin te verwerken~ Hoe het echte pokeren geregeld gaat worden mag of Kaatje verzinnen of ik zal wel iets bedenken xD Hoe dan ook: I am liking this party ]