Hij snoof, geuren drongen zijn neus binnen. Hij had een sterker reukvermogen dan de meeste op deze school. Hij liep tussen de bomen door, keek om zich heen en voelde dat het best koud was. Hij zag de damp uit zijn mond komen en wreef over zijn armen om het warmer te krijgen. Ondanks dat hij het snel warm had door hoe hij er uitzag, kon de persoon wel last hebben van de kou. Hij liep het pad af richting Oak's field en zag sommige mensen wat verschrikt opkijken. Ja, dat verhaal kende hij zo langzamerhand dus wel. Hij negeerde de blikken en stapte rustig door. Toen hij in de winkelstraat liep besloot hij een eet café binnen te stappen want hij voelde duidelijk zijn maag knorren. Toen hij binnen kwam was het gelijk een stuk warmer, dat was erg fijn. Alleen minder fijn was de bar man die zijn glazen stond te drogen. Hij keek het wezen met vreemde ogen aan, maar vroeg niet om een bestelling. ''Doe maar een tosti.'' sprak hij vriendelijk. Ergens tussen de mensen hoorde hij een opmerking over dat het hondenvoer in de hoek stond. Jep, hij zag er anders uit, maar zo was hij nou eenmaal geboren. Hij spitste zijn oren die hoog op zijn kop stonden, bedekt met zwartgrijze vacht. Al snel zag hij de jongen die het had geroepen, alleen de anthro draaide met zijn ogen en negeerde het. Zijn naam was Sylvester, als noemde veel hem Syl. Hij werd altijd moe van dit soort situaties, dus zodra de tosti klaar was pakte hij het aan, betaalde en verliet de ruimte. Het liefst was hij bij de haard gaan zitten, zoals thuis. Alleen hij wist zeker dat als hij op vervelende vragen naar zijn hoofd gekregen wilde hebben, dat hij vooral daar moest gaan zitten. Daarom verliet hij het café en at ondertussen van zijn tosti. Zodra hij een paar meter buiten stond, haalde hij zijn getrainde vleugels tevoorschijn. Sylvester zette af en al snel had hij een mooie luchtstroom gevonden waar hij zich in liet mee voeren. Hij at de tosti op terwijl hij vloog, voelde zich nu ook al veel beter. Zo vrij in de lucht, niemand die hem vragen zou stellen of raar zou aankijken. Hij scheerde over het terrein en genoot er van. Het was wel nog steeds erg koud, vooral hoger in de lucht, alleen dat boeide hem niet. Hij had op het moment ook geen afspraak of zoiets dergelijks met Ronodan, dus hij kon vredig zijn eigen ding doen. Terwijl hij zich weer naar de school begaf, zag hij in de verte iets groots staan. Het leek een oud vervallen huis. Nieuwsgierig als hij was veranderde hij zijn koers en vloog er op af. Deze hier had hij nog niet gezien, al was dat best logisch omdat hij hier nog niet erg lang was. Hij sloeg met zijn vleugels en even later landde hij in een raam. Het glas was eruit geslagen en het hout was zwart geblakerd. Hij stapte naar binnen en keek nieuwsgierig om zich heen. Opeens zag hij nu een lichtje, zijn ogen bewogen alert als reactie. Het leek uit de andere kamer te komen. Hij stapte voorzichtig door de gang heen tot hij bij de andere kamer kwam, daar zag hij iemand zitten. ''Hallo?''

Welcome back<3