Koud. Het was zo koud, waarom was het altijd zo.. koud. De winter met zijn witte deken die verspreid lag over het school terrein en de mensen die het spul vertrapte en tot grijsbruine drap. De drap die op het pad lag terwijl de voetstappen zich eroverheen slenterde. Het was raar om te denken dat het hier prachtig kon zijn in de lente en de zomer. Alleen nu lagen de tuinen er kaal en rot bij, hij stopte zijn neus dieper in de zwartwitte sjaal. De jongen met het ravenzwarte haar keek om zich heen en liep richting de kassen terwijl hij het grint onder zijn voeten geluid hoorde maken. Zodra hij binnen was liet hij met een gerust gevoel zijn schouders zakken, dit voelde beter. Het was misschien niet de echte warmte van de zon, maar met bepaalde magie hadden ze het goed na kunnen maken. Warmte van de zon zelf hoefde je nu namelijk niet te verwachten. Hij liet zijn bruine ogen over de rijen planten en kleine bomen gaan. Drake, een vuur magiër die eigenlijk niet eens zoveel had met natuur of tuinieren stond bij de ingang van de kas. Hij deed de glazen deur achter zich dicht en liep door het groen heen, bijna kreeg je het idee dat het lente was met al dat groen hier. Was dat maar zo, Drake had veel liever de zomer. Ondangs dat hij niet hield van planten en dat soort gekeuvel, hij was wel een heel erg nieuwsgierig persoon en werd vaak sterk getrokken door onbekende dingen. Hij had zich bedacht dat hij dus eigelijk nooit in de kassen was geweest en wie weet zou hij hier nog interesante plantjes kunnen vinden voor dingen waar hij een leuke streek mee kon uithalen. Bijvoorbeeld stinkbessen die als je ze droogde en in een mini bommetje deed, dat ze nog erg bruikbaar waren. Erg leuk voor in de klas, het leek Drake best lollig om da in een les te doen met Savador. De jongen grinnikte even bij die gedachte tot het hem opviel dat hij voetstappen hoorde.

Hoop dat je er wat mee kan x3

Voorzichtig plaatste ze zichzelf voort over het pad, terwijl ze de rits van haar jas nog wat dichter probeerde te maken. De ijskoude wind doorboorde haar nog steeds tot op haar bot. Veel keuze had ze niet. Naar binnen gaan was voor haar geen optie, ze had geen zin om daar een leraar tegen te komen en vooral niet de man die ze al een tijd had proberen te vermijden. Haar vuurmagie had hij in de steek gelaten en ze kon zichzelf niet opwarmen tegen deze kou, vandaar dat ze een andere plek zocht. Die plek had ze ook al bedacht, maar ze moest er eerst heen zien te komen. Haar passen werden dan wel voorzichtig geplaatst, ze liep nog steeds op een rap tempo. Hij blauwe kijkers keken alert om haar heen, terwijl ze de kasten naderde. Ze wist niet echt of ze hier mocht zijn of niet - vast niet gezien het school terrein was waar soms lessen werden gehouden - maar het maakte haar op het moment weinig uit. Ze wilde warmte en dat wel nu. Nadat ze nog een korte blik om haar heen had geworpen, opende ze de deur dan ook. Meteen werd ze overspoeld door de heerlijke warmte die in de kasten hing, nog steeds niet zo warm als in het kasteel, maar het was al vele malen beter dan de gure kou die buiten hing. Met haar rug naar de planten toegekeerd sloot ze de deur weer. Pas toen ze zichzelf had omgedraaid merkte ze de zwartharige jongen op en als verstijfd bleef ze staan. Wat.. wat deed hij nu weer hier? Ze kende hem niet, heel vaag zelfs. Hij was ook een vuurmagiër, meer wist ze niet van hem. "W-wat doe je hier?" Zei ze dan ook, even verbaasd om het feit dat ze hier een andere persoon zou aantreffen. Dat had ze niet verwacht. Rode blosjes vormden rond haar bleke wangen, maar niet omdat ze zich ergens voor schaamde. Als Raziaan had ze warmte nodig en het had veel kleur uit haar gezicht getrokken toen ze een hele tijd door de kou had moeten lopen.

Wah sorry een beetje kort en super laat D:

Opeens hoorde Drake voetstappen achter zich. Hij snoof en vroeg zich af hoe het kon, want hij had niemand achter zich gehoord. Er had niemand op het pad gelopen toen hij het kasteel verliet om naar de kassen toe te lopen. In eerste instantie draaide hij zich echter niet om. Hij liep een stukje verder waar de plantjes stonden die hij nodig had. Zijn ogen begonnen te glinsteren toen hij zag wat hij nodig had. Het waren niet de stinkbessen, maar wel iets anders waar hij op gehoopt had. Het stond duidelijk wat verborgen en viel totaal niet op tussen de rest. Alleen een jongen met ervaring wist ze er met gemak tussen uit te pikken. Alleen op dat moment hoorde hij een meisje praten, waarscheinlijk was ze dus door de deur heen gekomen. "W-wat doe je hier?" hoorde hij achter zijn rug terwijl hij nog steeds gefascineerd naar de plantjes keek. Hij plukte wat blaadjes en rook er aan. Er kwam een schaapachtige grijns op zijn gezicht, jup.. dit was de goede. Met een blaadje in zijn hand keek Drake om en grijnsde naar het onbekende meisje. ''Well hello deary. Uhh, ik ben gewoon aan het tuinieren, of mag dat ook al niet op deze school?'' Hij stapte tussen de struiken vandaan met een handvol van het plantje. Uit zijn jaszak pakte hij een boterhammenzakje. Daar deed hij de blaadjes in en hij dacht aan het moment dat ze bruikbaar waren. Dat ging Hayden erg leuk vinden wanneer hij vertelde aan haar dat ze wietplanten in de kassen hadden staan. ''Maareh, ik denk dat ik deze even moet mee nemen voor grondig onderzoek.'' sprak Drake rustig, hij wilde al langs haar heen lopen om de kas te verlaten. Hij kon straks mooi warm bij de open haard gaan zitten met een verse joint, misschien wilde Zean ook. Drake wist dat hij niks meer wilde weten van drugs, maar deze was anders dan dat serum. Het was voor de lol.

_{In de deur opening bleef ze staan, haar helderblauwe ogen op de zwartharige jongen gericht. Het was duidelijk dat het bruinharige meisje hier niemand had verwacht. Er waren namelijk geen lessen gepland en meestal waren de leerlingen nu binnen. Het koude weer buiten was dan ook niet bepaald weer waarvan je kon genieten, al was Ziva blij met elk beetje frisse lucht dat ze kon krijgen. Vooral nu ze de leraren zowat probeerde te ontwijken. Haar kijkers volgden iedere beweging die de jongen maakte. Hoe hij naar een bepaald plantje was gelopen, er even kort naar staarde en alle brutaliteit in zich had om er zelf iets vanaf te plukken. Ze trok een wenkbrauw op, alsof ze hem daarop oordeelde. Hij begon te praten en het stond haar al meteen niet aan wat hij tegen haar zei, maar besloot stil te blijven. Hij leek haar niet bepaald zo'n gast die ze meteen moest afkatten, hij leek gevaarlijk. Ziva, zoals altijd, wantrouwde hem al meteen. Ze ontspande haar gezicht en trok het in een soort plooi, al was het allemaal maar voor de schijn. Ze had geen zin om met hem te praten, maar toch kon ze het niet laten toen hij het blaadje in zijn tas stopte en zei dat hij dit maar mee moest nemen voor nader onderzoek. No shit, dacht hij dat ze zo stom was? Voordat hij de deur ook maar even kon openen, sloeg ze een arm voor hem en de deur, deze tegen iets aanleunend, zijn weg blokkerend.
Voor een kort moment bleef ze daar zo stil staan, haar rug gerecht en haar helder blauwe ogen strak op de jongeman gericht. "Wat is dat?" Zei ze, haar blik even kort op zijn tas richtend, doelend op het blaadje dat hij in een boterhammenzakje had gestopt. Zo dom was ze nou eenmaal niet, ze wist wel heel goed wat hij daarin had gestopt en stiekem voelde ze zich machtig dat ze dit nu van hem wist. Het was altijd handig om de verboden geheimen van een persoon te weten, ze zou het altijd nog in haar voordeel kunnen gebruiken. De opgetrokken wenkbrauw zakte uiteindelijk weer, haar blik strak op de jongen richtend en zijn weg versperrend. Al zou hij haar gemakkelijk aan de kant kunnen duwen, maar zo gemakkelijk zou hij niet van haar afkomen. Ze was snel, misschien niet zo sterk als een man kon worden, maar had wel hier en daar wat kracht in zich. Ze was nou eenmaal niet een doorsnee meisje. Haar verleden had haar sterk en bitter gemaakt, haar alerter gemaakt dan anderen.}

Drake keek naar het plantje in zijn hand, met pretoogjes bij de ideeën wat hij er mee kon doen. De jongen had in de gaten dat er ook een meisje binnen gekomen was in de kassen, dat vond hij een minder plezant iets. Het was nu niet echt de perfecte timing voor haar, zijn houding was daarom ook niet erg vriendelijk. De plantjes deed hij in het zakje en al snel stapte hij de struiken weer uit. Ze keek hem wantrouwend aan en Drake zou niet anders verwachtten, als ze wist wat de planten waren zei het genoeg over hem dat hij ze net geplukt had. Natuurlijk was ze niet achterlijk, maar hij hield ervan om met mensen te spelen. Hoe reageerde ze op bepaalde situaties en waarom deden ze dat? Toen hij de struiken uit gekomen was, keek Drake haar rustig aan maar er lach een kleine dreiging in zijn vuurkleurige ogen. Hij zag hoe helder blauw die van haar waren en hij vond het eerlijk gezegd best mooi. Niet dat de jongen dat ooit zou toegeven. Ach, hij had geen tijd voor dit trutje die zich duidelijk had verveeld en naar de kassen was gelopen. Drake wilde verder met zijn mini projectje van de planten, dus liep hij langs haar heen. Alleen nog voordat Drake de deur door kon lopen zag hij hoe het meisje de deur had dicht gegooid door er met haar hand tegen aan te slaan. Drake keek wat beduusd op met beide handen omhoog zodat die er niet tussen kwamen. Ze leunde tegen de deur aan zodat zijn weg nu geblokkeerd was. Zijn ogen versmalde en zijn blik werd geniepig. ''Dus je wilt me hier houden mopje?'' vroeg hij met zijn mondhoek krullend. Hij stapte iets dichter naar haar toe met een scherpe grijns op zijn enge smoel. ''Are you sure about that, I warn you. You don't want to get your hands Burned.'' Hij grinnikte even en zette zijn elleboog tegen het raam aan met hand op zijn kin waar hij een klein stoppelbaardje had zitten. ''Or do you?'' er flikkerde een lichtje door zijn ogen heen, het was duidelijk dat hij plezier had in dit spelletje. "Wat is dat?" vroeg ze. Drake keek naar zijn zak waar de wiet in zat, hij glimlachte. ''Dat?'' Hij haalde het er weer uit en keek er even naar, maar als ze er naar zou grijpen griste hij het op tijd weg. ''Dat is, hoe zullen we het noemen? Ehm.. een pleziertje voor mij.'' Hij haalde een hand door zijn haar en keek naar het zakje.

_{De jongen leek duidelijk zin te hebben in een of andere spelletje en wantrouwend vernauwde Ziva haar ogen. Ze had geen zin in domme spelletjes, maar als hij die met haar ging spelen dan kon hij het net zo fel terug verwachtten. Haar kaken klemde ze op elkaar toen hij begon met spreken, zowat haar Personal Space binnendrong. Zijn elleboog had hij tegen het raampje aangeleund, om zijn kin vervolgens op zijn hand te zetten. Ze kon vanaf hier de fonkelingen in zijn ogen zien en het liefst stapte ze gewoon uit de weg, maar ze beet fel door. Zo had ze dat altijd gedaan, ze was immers een persoon geweest die zich altijd gemakkelijk in de problemen had gebracht. Na de dood van haar vader dan en alle dingen die eromheen gebeurd waren. Mensen hadden haar zo gemaakt, het was geen bewuste keuze geweest om zoveel te veranderen. Ze had geen keuze gehad. Zijn woorden stonden haar alles behalve aan. Mopje. Hoe durfde hij haar zo te noemen? Alsof ze hem niet aan zou kunnen en haar hele lichaam schreeuwde ernaar om deze jongeman eens flink een lesje te leren. nadat hij was uitgesproken en had gezegd dat hij haar moest waarschuwen, want als ze zo bleef staan dat hij haar hand zou verbranden. Een van haar mondhoeken trok ze speels omhoog. Goh, dacht hij dat dat haar juist bang maakte? Ze wist nu wie hij was. Ene jongen met de achternaam Burned, zijn voornaam kwam haar niet zo een twee drie op. "I wouldn't do that if I were you," Zei ze, haar personal space doorbrekend en zelf wacht dichterbij komend. "You wouldn't want a thorne in your eye, wouldn't you?" Ze trok een wenkbrauw op en keek hem uitdagend aan. Als hij een spelletje met haar wilde spelen, dan speelde ze dat net zo hard terug mee.
Met haar lichaam nog steeds tegen de deur aan en haar hand nog steeds zo gepositioneerd dat ze de deur volledig blokkeerde voor hem en hij niet naar buiten zou kunnen zonder eerst langs haar te komen, bleef ze hem uitdagend aanstaren. "Een pleziertje, mhm?" Zei ze, haar blik even op het boterhammenzakje gericht waar de blaadjes in zaten. "Ik zou eerder zeggen een verwoesting van je lichaam, maar.. meningen verschillen." Ze keek weer omhoog naar de jongen, haar blik vertoonde nog steeds diezelfde uitdagende glans. Ze wist alles behalve zeker of hij de moed in zich had om zijn vuurmagie toch op haar te gebruiken en het liefst had ze hem gezegd dat ze dan wel iets heel anders van hem terug zou verbranden, maar dat zou te ver gaan en ze wist dat haar vuurmagie haar zowat in de steek had gelaten dus ze zou die wederdienst niet eens kunnen laten zien aan de jongeman.}

_{De blik in haar ogen, haar hele houding om precies te zijn, liet de jongen zien dat ze niet zo gemakkelijk uit de weg te werken was. Haar verleden had haar sterk gemaakt, sterker dan men misschien van haar postuur zouden denken. Met een felle, uitdagende blik bleef ze de zwartharige jongen dan ook aanstaren, zoals ze vroeger had geleerd van de bende Novanen om hard te zijn. Het was een feit dat de dame een verschrikkelijk jeugd achter haar rug had, maar ze moest toegeven dat ze er misschien sterker uit was gekomen dan ze anders zou zijn geweest. Minder naïef, slimmer, altijd een stapje voor op haar tegenstander. De jongen ging gewoon door, maar zijn woorden drongen niet echt tot Ziva door. Ze maakten haar niet bang, zoals de meeste meisjes misschien wel moesten huiveren als zo'n jongen voor hen stond en zijn woorden zo gevaarlijk uitsprak dat je bijna dacht dat het de werkelijkheid was. Helaas voor hem had ze erger meegemaakt en de uitdagende blik in haar kijkers verdween voor geen seconde. Ze maakte het echter nog dikker door naar lichaam wat dichterbij te verplaatsen, in de hoop hem wat ongemakkelijk te kunnen maken of terug te laten deinzen of wat dan ook - zelfs al zou hij zijn woorden werkelijkheid maken zou ze uiteindelijk toch van hem winnen. Ze trok een wenkbrauw op, om haar uitdaging nog wat duidelijker te maken. "I dare you to do that," kwam er als een gevaarlijke fluistering uit. Haar helderblauwe ogen waagden zich geen enkele seconden van de ogen van de jongen los te maken. Nee, ze was niet bang voor deze jongeman. Ze wist precies wat de consequenties waren voor het gebruik van magie op een medeleerling en ze zou het tegen hem gebruiken als dat nodig was. Daarnaast leek hij haar eerder een man van woorden en niet daden, iemand die zijn woorden niet snel waar durfde te maken. Ze kon het niet laten om dit nog redelijk amusant te vinden, als hij dacht haar te kunnen plagen, dan zou ze hem tonen dat zij tot hetzelfde in staat kon zijn.
De jongen wist haar echter voor een milliseconde uit haar huisje te slaan, toen hij begon over een onderwerp waar de dame nog helemaal niet over na had gedacht op het moment. Ze herstelde zich van de verbaasde blik in haar ogen en een bijna onheilspellende zuinige glimlach verscheen op haar gezicht. "Mhm," ze hadden immers geen woorden nodig om haar verdere intenties duidelijk te maken. Een instemmend geluidje, alsof ze het helemaal met hem eens was, verliet haar mond en ze keek hem met een lichte frons aan. Maar god, als hij maar niet dacht dit verder te kunnen brengen. Ze was tot alles toen in staat, maar niet zoiets goors als dat. Niet met hem, een simpele creep die niet veel beters te doen had dan wat wiet roken en ladies versieren. "You may call me miss Thorne, honey." Antwoordde ze nog op zijn vraag wat haar naam was, de honey erachteraan toevoegend om het effect wat groter te maken, hij was immers niet de enige die hier in staat was om zo'n woorden te zeggen. Mopje, liefje, nee, ze viel er alles behalve voor. "En wie mag deze gentleman wel niet zijn?" Ze kwam nog dichterbij, om het kleine beetje ruimte dat nog tussen hen zat te overbruggen en misschien nog maar een - hoogstens twee - centimeter van hem verwijderd te zijn.}

Drake keek het meisje met een triomfantelijke grijns aan. Hij hield er wel van als meiden wat weerstand tegen hem gaven en dit was er zeker eentje, niet zo makkenlijk manipuleerbaar als de rest. Hij hoefde in de kroeg weinig moeite ervoor te doen als hij er zin in had, maar deze hier had zo te zien minder dezelfde gedachtes als dat hij had. "I dare you to do that," Drake schoot in de lach terwijl hij haar aankeek, ze had geen idee wat ze zei. Het was duidelijk voor Drake dat ze hem uitdaagde en hij vond het maar al te leuk ook. Misschien had hij toch even moeten vragen wat haar naam was want hij wilde zeker weten wanneer hij haar misschien zo eens onverwacht kon opzoeken. Misschien vond ze het wel leuk een onverwacht bezoekje van hem? Of dan toch niet. Drake had zijn elleboog nog steeds tegen de deur aan staan en eigelijk zou hij wel willen weten wat ze dacht. Ze mocht hem niet, dat was nu duidelijk.. alleen Drake wist dat ze een bepaalde gedachte had en misschien zou hij er ooit achter komen? Een van haar conclusies die niet zo heel erg klopte als ze dacht. Toen hij zijn voorstel vertelde zag hij snel haar ogen groter worden, ze was verbaasd dat hij het tegen haar had gezegd, maar Drake maakte er totaal geen probleem van. Het was voor hem een leuk spelletje dat hij nu leek te winnen. "Mhm," het glimlachje op haar gezicht liet Drake even grinniken. Een instemmend geluidje.. Drake glimlachte en kwam dichter naar haar toe. Toch moest hij haar naam vragen, want dat was wel zo netjes voordat hij met haar in bed dook. "You may call me miss Thorne, honey." Drake grijnsde even, leuk dat ze zichzelf niet helemaal prijs gaf. ''Ghehe, I gues that I reather use the name T'horny.'' grinnikte Drake. Hij keek haar aan en genoot van de situatie. Nooit verwacht dat hij in deze omstandigheden zou komen. "En wie mag deze gentleman wel niet zijn?" Drake slikte even en draaide zijn ogen. ''In tegendeel tot jou mening.. mag je gerust mijn naam weten. Ik heet Drake Burned, noem me maar Drake.'' Nu kwam ze heel dichtbij en Drake voelde zijn ernstige drang van het jongens lichaam. Hij beet even op zijn lip, nu was ze nog hoogstens twee centimeter tussen hem en haar verwijderd. Drake bracht zijn vrije hand omhoog, zacht en lieflijk streelde hij haar nek en zette de palm van zijn hand tegen haar wang. Nu bracht hij zijn hoofd naar voren en zette zijn lippen op die van haar. Zijn hoofd schuin zodat hun neuzen niet zouden botsen leunde hij tegen haar aan en draaide dr rug tegen de deur die ze had geblokkeerd. Zijn handen lagen half masserend nu om haar nek heen terwijl hij de zoen voortzette. De rest van zijn lichaam bracht hij ook tegen haar aan terwijl hij zwoele bewegingen maakte in zijn lichaamstaal.

<sub>Drake. Dat was zijn naam. Drake Burned. Ze glimlachte zachtjes bij de woorden die hij uitsprak, de naam van deze zwartharige jongen in haar hoofd prentend. Voor het geval dat ze hem nog eens nodig had, of hem gewoon even bij naam moest noemen tegen iemand anders. Desondanks dat ze haar zaakjes liever zelf af handelde, wist je maar nooit wat er ging gebeuren en het was altijd wel handig om een troef achter te houden die ze uiteindelijk kon gebruiken wanneer ze dat nodig achtte. Haar hart sloeg een slag over op het moment dat de jongen zijn hand op haar nek legde. Ze was lichamelijk contact al een hele tijd niet meer gewend. De enige personen die haar ooit als kind een knuffel hadden gegeven waren haar ouders, waarvan ze haar moeder niet eens meer goed kon herinneren en haar vader niet meer bij haar kon zijn vanaf haar zevende jaar. Alles in haar lichaam schreeuwde er dan ook om, om van deze jongen vandaan te gaan. Hij deed het allemaal zo soepel, te soepel voor haar mening. Hij was er zo verzekerd in dat ze bijna zeker ervan kon zijn dat hij wel vaker met meisjes flirtte. Wie weet wel veel vaker dan zij zou kunnen denken. De hand eindigde uiteindelijk op haar wang, waarna haar helderblauwe ogen voor een moment in zijn kijkers bleven hangen, voordat ze ze sloot om de jongen te zoenen. Hij was een totale vreemdeling voor haar en dit was niet wat ze normaliter deed. Het voelde dan ook vrij ongemakkelijk, maar ze probeerde er het beste van te maken. Haar handen had ze bijna onbewust op zijn rug geplaatst, waarschijnlijk om gewoon wat houvast te hebben tijdens de kus. Met een soepele, kleine draai zorgde de Drake jongen ervoor dat ze met haar rug tegen de deur aanleunde, terwijl hij haar nek masseerde met zijn handen en bewegingen maakten die het meisje ergens teveel waren. Van geen fysiek contact tot zoiets was haar nog nooit gebeurd. Als hij maar niet te ver ging.

Wah sorry, dit is echt kort</sub>