(Missie) The Warmth Within - Kriss & Drake

Durback - Cassia

Temperatuur: -16 ºC

Team:

Het was koud; de vallei die gemarkeerd is als het ontmoetingspunt is bedolven onder een dik pak vers sneeuw; struiken en bomen zien wit en er hangen zelfs ijspegels aan de takken. Een paar meter van de ontmoetingsplaats huppelde er een sneeuwhaasje rond, vrijwel niet zichtbaar. Durback was alles behalve een Noord-Cassiaanse trekpleister, dat was zeker: behalve dat het steenkoud was, was het ook nog eens uitgestorven. In de wijde omtrek was er geen mens te bekennen. Een goede gelegenheid voor het typische Noord-Cassiaanse klimaat om de macht te grijpen.
Met zijn armen over elkaar stapte er opeens een donker figuur achter een dikke eik tevoorschijn. Hij was gehuld in een dikke zwarte wintermantel en scherp afgetekend tegen de heldere sneeuw. Savador had het team voor deze eerste missieuitvoering een kwartier lang in de kou laten wachten voor hij uiteindelijk op kwam dagen. Het kwam allemaal nogal laconiek over hoe hij zomaar even doodleuk achter een boom vandaan kwam alsof hij daar al die tijd gestaan had; zoals ze van hem gewend moesten zijn. Zijn goudgele ogen bestudeerden de twee leerlingen met lichte spot. Hij was niet blij om ergens in een afgelegen besneeuwde vallei op het barre Noord-Cassia te zijn met twee leerlingen die hem niet aanstonden. Met Drake voerde hij continu een machtsstrijd en Kriss wilde hij beschouwen als een nietig insect op zijn windshield, terwijl ze ondertussen een kampioen was geworden in het bloed onder zijn nagels vandaan halen.
'Goh.' Er was weer eens te spreken over een eigenaardig toeval dat juist die twee zich hadden opgegeven voor een teammissie. 'Tweedledum and Tweedledee zijn ook weer van de partij. Heuglijk.' Zijn warme groet werd in een zichtbaar wolkje over het landschap gedreven. Op hoop van zegen dat ze net zo bedreven waren in het voltooien van missies dan het onder de huid zitten van een onschuldige leraar. 'Hier verderop bevindt zich een grot die van binnen volledig bestaat uit ijs. Die is één van de weinige plaatsen waar zich zeldzame Raziaanse stalactieten vormen, ooit in de solide aarde gestopt door een rondreizende geleerde Raziaan, in de hoop ze zo te kunnen verspreiden,' hij besloot ter plekke met de uitleg van de missie te beginnen om geen verdere tijd te verspillen. 'Dit was mogelijk op Cassia door Capped Amethysts die in deze grot leven; kleine paddestoel-achtige wezens die enkel en alleen leven om grotten van binnenuit te verwarmen. Voor de Raziaanse stalactieten, die alleen stand kunnen houden in een warm klimaat, was dit ideaal. Door de extreme Noord-Cassiaanse weersomstandigheden werden de Capped Amethysts vatbaar voor de kou en ernstig ziek. Jullie doel is om de drie Capped Amethysts te vinden en de spreuk Tender Warmth op ze toe te passen, zodat hun innerlijke vlam weer aangewakkerd wordt en ze hun werk om de Raziaanse stalactieten in leven te houden weer kunnen oppakken.'

Gedurende de missie zal Savador de hogere plaatsen opzoeken om het proces van het team in de gaten te houden, en op de achterhoede te hulp snellen als support wanneer dit nodig mocht zijn. Voor nu geeft hij slechts een korte uitleg over de bedoeling van de missie. Daarna is het aan het team om dit doel te behalen.

Het was hier verdomme koud zeg! Drake stond klappertanden tussen de sneeuw en ijs, met ogen vol afgunst. Waarom had hij zich hier ookalweer voor opgegeven? Binnesmonds stond hij op zichzelf te schelden, hield zijn armen om elkaar heen terwijl de damp uit zijn mond dreef. Een siddering van kou gleed lang zijn ruggengraat en kippenvel op zijn huid. Zijn bekende zwarte jas met witte bondkraag kwam goed vanpan en hij had een broek van extra warme stof aan. Met capuchon op stond hij te wachten en te tieren. Dus, waarom had hij zich hier voor opgegeven? Het was ijs en kou, nat en snachts zo donker dat je vrijwel niks kon zien. Er was geen klimaat waar hij een vreselijkere hekel aan had, dat dít! Tja, nood vergt de middelen hoor je vaak en een prijs voor iets wat je wilt, zal betaald moeten worden. Magic always comes with a price. De voorwerpen die op het beloningslijstje stonden, lieten de ogen van de jongen glimmen en glanzen. Hij had er voor gestaan en kijkend naar de kleine items, te gebruiken in gevechten en normaal gebruik leken heb prachtig om te hebben. Vooral het permanente mes zou een perfect kerst cadeau voor hem zijn. Op zijn manier kon Drake ook de kerst vieren. Hoogstwaarschijnlijk zou hij komende kerstavond een pub induiken, om aan het einde van de avond een meisje mee te lokken, zodat hij een prachtige kerstnacht zou hebben. Maar ach, dat waren zijn zaken.

Op het moment wenste hij dat deze taak zo snel mogelijk voorbij zou zijn.
Drake stond hier niet alleen. Naast hem stond een ander meisje, rood haar en lieflijk glimlachje. Hij kende haar amper, Drake had haar enkel eens gezien dat hij door de gangen van de school liep, of in een van de ramen zat die uit het schooltrein uitkeken. Hij kon in zijn herinneringen zien dat ze vrolijk door de gangen liep, of dat ze in de klas zat wanneer hij langs liep. Hij had nooit gedacht met haar hier te staan, wachtend op die slang. Onder zijn capuchon keek hij haar aan en vroeg zich af of zij het voor dezelfde reden deed als hij, of zat hier mee achter? Ze stonden hier nu een klein tijdje en Drake vond dat het nu wel lang genoeg stil was geweest. Hij liet zijn handen met zwartleren handschoenen in zijn jaszak zakken. Geluid van sneeuw terwijl hij zijn voet verzette en zijn kin licht optilde, zijn ogen niet volledig open keek hij haar nauwlettend aan. ''Hello Miss, what brought you here... in the cold?'' Drake zijn lip krulde ietwat. ''If you need something,.. or someone to warm you up? Only ask..'' Drake wilde verder praten toen hij opeens een zwaar contrast zag opduiken. De jongen keek om en zag zijn hoofdmeester aankomen lopen. Zo te zien was hij achter een boom vandaan gekomen. Het had zo lang moeten duren? Drake zag de man gehuld in zwart op hen afstappen met het gelaat van de slang die hij altijd zou verachten. Vanaf het eerste moment dat hij die klas binnen wandelde, voor de les die bij deze missie hoorde, zagen beide in elkaar ogen dat ze altijd een dominantie strijd zouden hebben. Het gezag van Savador en Drake die daar tegenin vocht, omdat gezag iets was waar hij in elke vorm lak aan had. ''Saffie! Heb je het eindelijk kunnen vinden? Het duurde wel zeg, misschien had je een kaart moeten kopen voor je eigen missie?'' Drake luisterde daarna verveeld naar de uitleg van Savador, nog steeds geprikkeld doordat het hier zo koud was. Na de uitleg keek hij het meisje even aan. ''Well, okay than. Zullen we dan maar naar het ijsstulpje om het te halen?''

“Sjezus, waar blijft die vent,” mompelde ze mopperend in zichzelf. Daar stonden ze dan, bibberend en klappertandend, in de sneeuw. Een plek waar zijzelf, en vermoedelijk haar teamgenoot, niet erg graag lang wilde blijven. Want magische tegenpool enzo. Ze had gehoopt dat ze ergens bij zo’n blokhut ofzo zouden ontmoeten. Zoals ze altijd moest doen als ze hier op vakantie was. Wanneer ze een of andere tour of wandeling hadden gepland in de omgeving. Waar ze dan rustig konden wachten bij de openhaard, warme chocolade in de hand. Allemaal heel relaxed. Maar nee hoor. Meneertje bromsnor moest zo nodig in de middle of no where afspreken. En ze dan vervolgens ook nog laten wachten ook! Dat zou ze niet zomaar ongestraft voorbij laten gaan. Hij moest blij wezen dat ze zich hadden opgegeven. Hij wilde toch zo graag dat hij van die perfect getrainde leerlingen had? Nou deed ze eens iets goeds voor haar studie, liet hij ze zo staan! Kriss wierp even een blik op de jongen naast haar; Drake, die erbij stond als een verkouden marmot. Ze had zich nog niet voorgesteld, maar ze wist wel wie hij was. Hij scheen goed bevriend te zijn met haar broer en ze had wel het een en ander over de jongen gehoord. En nu zat ze bij hem in het team voor de belachelijkste missie waar ze ooit van gehoord had. Een stel verkouden champignons opwarmen. Nou nou, dat ging moeilijk worden hoor. Ze was in ieder geval blij dat ze met hem in het team zat en hier niet alleen stond te wachten tot die zure mopshond door de sneeuw hun kant op kwam schuifelen. Als hij überhaupt zelf kwam. Misschien had hij wel een of ander onbelangrijke tussen persoon gestuurd die de weg kwijt was geraakt. Of nog erger.. haar broer…

Echt koud had ze het natuurlijk niet. Ze had een klein beetje ervaring met deze weersomstandigheden, dankzij die leuke vakanties, dus had ze zich goed warm aangekleed. Kriss was gekleed in een donkerrode winterjas die, net als haar zwarte thermo-broek, strak om haar lichaam aansloot en haar mooie zandloper figuur toch wist te accentueren onder die dikke laag warme kleding. De sneeuw onder haar voeten was inmiddels al helemaal plat getrapt door het heen en weer wippen op haar stevige snowboots. Haar gezicht werd voor de verandering eens niet omlijst door haar vurige korte rode haar, maar door een dikke bondkraag, en haar mond en neus zat verstopt achter een warme wollen sjaal. Enkel twee losse lokken haar deinde zachtjes langs haar gezicht in de wind. De rest zat in een knotje, verstopt in haar capuchon. Ze bukte zich even om wat sneeuw bij elkaar te rapen en er gedachteloos een bal van te vormen. Haar rood bruine ogen langs de rij bomen aan het rand van de kleine dicht besneeuwde vallei gleden, opzoek naar een teken van leven, toen Drake haar opeens aansprak. Enkel haar ogen wende zich even op de jongen, want ze had duidelijk niet echt behoefte om te kletsen, toen haar wenkbrauwen van verbazing omhoog schoten. Een vermakelijke gegrinnik klonk vanachter haar sjaal vandaan terwijl ze hem nog steeds een beetje verbouwereerd aanstaarde. Nog steeds met de koude klomp ijs tussen haar in handschoen verstopte handen nam ze hem eens goed in zich op door hem van top tot teen te bekijken. “Jij hebt lef,” grijnsde ze vervolgens, wat alleen te zien was aan haar ogen. “Don’t worry sweetie, I will.” Knipoogde ze toen geamuseerd.

Op hetzelfde moment als Drake werd haar aandacht getrokken door iets donkers dat tussen de sneeuw opdoemde. Daar had je hem dan eindelijk hoor. Haar wenkbrauwen trokken zich geërgerd samen boven haar ogen. Had hij daar nou serieus al die tijd achter een boom gestaan? What an idiot. Ze had al die tijd nog steeds de sneeuw in haar handen aan lopen knijpen tot een mooie ronde stevige sneeuwbal en ze kreeg een ideetje. Ze gaf de bal een slinger die recht op Savador af stoof en uiteen patste tegen zijn brede borst. “Das je straf om ons zo te laten wachten!" riep ze vreselijk brutaal en veel te familiar naar hem waarna ze toch snel even achter Drake glipte, die veel langer een breder was dan haar. Maar haast meteen kwam ze weer achter hem vandaan en keek de zwartharige jongen met grote ongelovige ogen aan. Toen barstte ze in lachen uit wat tot ver door de vallei echode. “Saffie?! Noemde je hem nou Saffie!?” schuddebuikten ze naast Drake, en schoof ondertussen haar sjaal naar beneden. Nog lachend keek ze nu naar Savador op, die inmiddels bij hen was komen staan en iets over een stel tweedles mopperde. “Dat je dat zo toelaat, Saffie,” schatterde ze vol in zijn gezicht. “Het verbaast me echt dat je zelf nog bent opkomen dagen, Saffie. Ik had verwacht dat je mijn broer ofzo hier voor op zou laten draaien. Dit is nou niet bepaald je natuurlijk habitat he, geen wonder dat je verdwaald bent geraakt,” speelde ze een beetje plagend in op Drakes opmerking. “Gelukkig heb je ons nog kunnen vinden, he Saffie.” Haar gelach had plaats gemaakt voor haar oude vertrouwde brutale grijns, die groter werd bij elke demonstratieve Saffie die ze zei. Daar ging ze nog een hoop plezier mee beleven in de toekomst.
Savador begon zijn uitleg over wat de twee te doen stond en verrassend genoeg luisterde Kriss wel aandachtig, met nog steeds een provocerende grijns op haar mooie gezichtje. Zoals ze dus al dacht. Een paar champignons opwarmen. Wat was er zo moeilijk aan dat dit door twee personen moest gedaan worden?
“Sure,” antwoordde ze Drake glimlachend. “Ik ben Kriss, trouwens.” Ze stak haar handen in haar jaszakken en begon maar met lopen, hoe sneller ze hier klaar waren hoe beter.

[Not sure hoe ik verder moest dus maybe een beetje nutteloze post ^^' Let's see where this ends, shall we?

]

_{Hij was nog maar net aan komen lopen, of hij werd al om zijn oren geslagen met allerlei behoorlijk koddige geestigheden. Fijn, het eerste wat je kunt krijgen. Begrepen ze dan niet dat hij ze zo onbewust harder maakte door ze met een temperatuur van onder de zero in de kou te laten rillen? Dat hij een poging deed ze immuun te maken voor vrieskou? De drempel te verlagen voor hun verplichte survival-skills terwijl hij zich ergens klaarmaakte in een warm après skihutje, met een hete kop thee? Op dat laatste kon niemand hem beoordelen, vond hij: als hij, als leraar in charge, op het begin al aan kwam schuifelen als een grote ijsklomp viel er al geen missie meer uit te voeren.
Daar had je het dus al. 'Saffie'. Zijn herenschoenen gingen automatisch van hun benende, autoritaire pas over naar weifelende kleuterstapjes tot hij volledig tot stilstand kwam, zijn schouders ingezakt als die van een koddige oude hond en de blik in zijn halfdicht geknepen ogen onbeweeglijk, maar starend gericht op de twee leerlingen voor hem. De een stond voldaan grijnzend heen en weer op zijn benen te zwaaien, en van Valnor liet een sproeiregen van speeksel in een blafgelach neerdalen op de sneeuw en zijn neus terwijl drie kilometer verder onschuldige vogels verschrikt opvlogen uit boomtoppen. Hij knipperde alleen loom met zijn ogen als hij zijn blik nors van de een naar de ander liet flitsen. Een spiertje in zijn kaak spande zich zichtbaar aan en hij sloot daarbij even zijn ogen om met alle moeite zijn woede binnen te houden, want de lol kon niet op met de lyriek over die belachelijke verkleinvorm van zijn naam. Not blinkered at all. Such ghastly approximations. 'Seriously?' was met nadruk over zijn hele gezicht uitgeschreven. The little spitfire. Maar houd je in. Laat maar weer waaien, die winden van jeugdige komedie. Laat maar over je heenkomen, die uitverkochte duo-sitcom die in heinde en verre volle zalen trekken.
Zijn gelaat leek echter ieder moment in tweeën te kunnen splitsen door de verschrikkelijke uitdrukking op zijn gezicht. De sneeuwbal die tegen zijn borst terecht kwam spatte dof uiteen
Met een snibbige uitdrukking op zijn zure gelaat bracht hij een arm omhoog en veegde in een starre beweging de sneeuw van zijn borst, zonder zijn blik van Kriss los te scheuren. Hij lachte zich dood. 'I could remove ninety percent of your beauty with a wet Kleenex,' spuwde hij in haar richting. 'Erg toevallig dat je het onderwerp over je broer nu nét ter zake brengt, trouwens. En, even tussen haakjes - ' voegde hij er op een zoet toontje aan toe, zijn vingertoppen vroompjes voor zijn borst tegen elkaar gedrukt. 'Ik denk dat Mr. van Valnor er niet tamelijk blij mee zal zijn als hij te horen krijgt dat zijn zusterlief en zijn beste maatje er eigenhandig voor hebben gezorgd dat hij terug mag gaan naar Razen om daar een nietszeggende carrière te beginnen als baywatch op een nudistenstrand. Dropped in the ladder of society, like a hot brick.' Bij 'dropped' zwenkte hij zijwaarts met een heup en stootte tegen de boomstam naast hem, zodat er door de impact een flink pak sneeuw van de takken naar beneden daalde en bovenop Drake neerplofte. Er was geen enkele geldige reden waarom Drake het over zich heen kreeg in plaats van Kriss, maar ze moesten allang weten dat hij een zwaar oneerlijke, koudhartige zak was. 'Then again kan er ook een charmerende kant aan zitten om bejaarde badgasten van een schuimstroompje te redden, laten we dat vooral niet vergeten.'
Hij begon vervolgens zijn uitleg alsof er nooit iets was gebeurd, zijn vingertoppen nog altijd tegen elkaar geplaatst en zijn lippen zoetjes iets getuit terwijl hij sprak, want dat was immers waar ze hier voor op Cassia waren.}

----

(Missie) The Warmth Within - Kriss & Drake SYFm3Pm

!!!!:

Savador draaide zich na zijn uitleg om en beende met ferme passen en ruisende mantel weg. His part was done here. Het was nu aan hen, en hun kennis in vuurmagie. Hij zou zich alleen nog laten zien zodra ze de missie hadden voltooit, en wanneer hij te hulp zou moeten schieten. Ze hoefden alleen maar zijn naam te roepen. Na het vertrek van de lange man was er even alleen nog maar de gierende wind te horen over de Cassiaanse vlakte - tot er vlakbij de eik opeens sneeuw van onder werd omgewoeld en er iets blauws en glimmends tevoorschijn kwam. Ogen op tentakels plopten open en dicht en namen Drake in het vizier. Het blauwe huisje lichtte even fel op voor er ijspegels recht op de jongen werden afgevuurd. Vanachter Kriss dook een tweede slak op, die dwars door de sneeuw naar haar toe bewoog alsof hij door water zwom. De buikpotigen waren opgeschrikt door de trillingen in de grond van de neergevallen sneeuw en hier absoluut niet blij mee!

Drake keek het meisje aan, hij glimlachte even. “Jij hebt lef,” Drake grijnsde en vond haar nu al leuk. “Don’t worry sweetie, I will.” Drake grinnikte. ´´Okey, wat jij wilt. Je kunt altijd later tegen me zeggen, mocht je me nodig hebben. Uiteindelijk kwam die knorrepot opdagen, Drake keek Savador verveelt aan, er lag spot in zijn ogen. De opmerking van het meisje liet hem grinniken. “Saffie?! Noemde je hem nou Saffie!?” schaterde ze uit. Drake lachte met haar mee. ''Ik heb hem nooit anders genoemd, dame. Daarbij vind ik die bijnaam veel leuker.'' “Dat je dat zo toelaat, Saffie,” Drake grijnsde om de brutaliteit van haar, hoe ze hem bespotte. Drake mocht haar wel en dat stond in zijn ogen te lezen, er waren namelijk pretlichtjes in verschenen. Opeens begon ze over haar broer, wat Drake niet helemaal kon volgen. Wat hij eruit op maakte leek haar broer dus een soort hulpje te zijn van Savador? De jongen fronste even. Hij hoorde ook de woorden van Saf, die er op in gingen dat ze Valnor heette en dat ze van Razen kwamen. Nu hij allemaal puzzelstukjes naar zich toegeworpen had gekregen, kon hij alleen nog niet het plaatje zien. Nu hij haar naam hoorde, die ze enthousiast tegen hem zei, verscheen er een grote grijns op zijn gezicht. Hij herkende de naam, en wist heel goed waarvan. Het had alle puzzelstukjes bij elkaar gelegd. Drake keek naar Kriss alsof ze een mooie vogel was, er stond iets in zijn ogen wat voor Drake beteknde dat hij open was voor een goede vriendschap. ''Kriss, zeg je? Je broer noemt mij vaak bij de naam patato, maar ik denk dat Drake op dit moment beter van pas zal komen.'' zei Drake. Hij pakte Kriss haar hand, gaf er een lief kusje op. ''Dayé is een van mijn beste vrienden madam Valnor.'' Kriss had een sneeuwbal tegen Savador aan gegooid, maar daar wilde Saf natuurlijk zijn wraak voor. Drake wilde net wat gaan zeggen, tot er opeens een laag sneeuw over hem heen viel, dat op een tak had gelegen. Drake zijn humeur sloeg om, iets wat voor hem kenmerkend was. De sneeuw op zijn hoofd en schouders smolt en het liefste wilde hij deze man de hele huid vol schelden, maar net op tijd wist hij zich te bedenken. ''Ook wel erg zielig dat wij dit klusje voor je moeten opknappen, savadorie nog aan toe.'' zei Drake met een plagende grijns op zijn smoel. Hij negeerde de uitleg van Safje, maar luisterde ook met half oor, omdat hij niet in de problemen wilde komen. Uiteindelijk kwam het er op neer dat hij weer weg zou gaan. Drake draaide arrogant met zijn ogen. ''Ga maar weer terug, warm jezelf eventjes op, je zult wel kou gevat hebben.'' zei Drake met een zwaar sarcastische toon.

Uit het niets vielen de overmaatse slakken aan. Eentje kwam op hem af, schoot een ijspegel naar de jongen toe. Drake reageerde snel door een vuurschild op te trekken. Het ijzige ding smolt door de vlammen, waarna Drake naar Kriss keek met alerte ogen. ''We moeten samenwerken bij deze dingen.'' Drake Vuurde wat fireballs af op een van de slakken, die gelijk de grond in schoot. ''O shit..'' want nu wisten ze niet meer waar hij was gebleven. Opeens kreeg Drake een idee. Hij keek even Savador aan, kon het niet uitstaan dat die les hierbij nog zou helpen. Drake balde zijn vuisten tegen elkaar en concentreerde zich. Hij stuurde daarna zijn energie de grond in. Deze grond was veel kouder, dus dit keer was de fire trap moeilijker. Alleen deze techniek kon hij wel gebruiken om de slag te vinden. Ja, daar zat hij. Drake bewoog zijn hand naar rechts, liet de fire trap ontploffen en de grond kwam omhoog met de slak. ''Snel Kriss, dat ding is vast buiten westen, hoop ik. Gebruik tender warmth, dan neem ik het op tegen die andere.''

Een hoog kortje meisjeachtig kreetje van verontwaardiging klonk toen Savador haar beledigde. “How dare you! You just try and see what happens!” gekrengd sloeg ze haar armen over elkaar en staarde hem fronsend aan, haar lippen lichtelijk getuit. Dat was gewoon gemeen en totally uncalled for!! Ze had alleen een sneeuwbal tegen hem aan gegooit! Zoiets kon hij verwachten in deze omgeving. Niet dat het waar was. Kriss was prachtig! (uhum ego much XD) Maar ze voelde zich zwaar beledigd. De eikel.
Ze bleef hem boos aanstaren zelfs toen hij over haar broer begon. Ze richte haar wijsvinger op en wees naar de nu ongeïntresseerde uitdrukking op haar grimmige gezicht. “Can you see me not caring? I don’t give a flying f*ck Saffie. Mijn broer weet zich prima zelf te redden hoor,” Zei ze hooghartig. Hij kon dreigen wat hij wilde, ze zou zich niet door hem uit de tent laten lokken. Opeens werd ze door Drake bij de hand genomen, die daar een zacht kusje op drukte. Een zelfvoldane grijns maakte plaats voor de arrogante grimmigheid en ze wees Savador naar Drake. “Kijk, dat is nou een echte heer,” en ze wierp hem een wijsneuzige boze blik toe. Drake daarin tegen kreeg een van haar lieve glimlachjes als bedankje. Natuurlijk kreeg Drake de volle lading sneeuw, want zo’n rotzak was hun mentor ook wel weer, in plaats van Kriss – wat ze stiekem altijd heel leuk vond. Niet om Drake, maar om Savador die het niet bij haar deed. Niet wetend dat de donkere man ieder meisje zou besparen en zij daar niet speciaal in was (?). Maar Drake was een echte Raziaan en liet de sneeuw in no time weer van zich af smelten. Kriss moest daar toch wel even om glimlachen en stak haar arm om haar nieuw gevonden vriend. Savador gaf vervolgens zijn uitleg en smeerde hem natuurlijk gauw weer. Fine with her! Ze hadden zijn hulp toch niet nodig.

De vurige dame keek even om zich heen, opzoek naar de grot waar ze hun missie moesten voltooien, toen de twee opeens werden aangevallen door een grote slijmerige slak. Drake reageerde vreselijk snel maar de slak leek net zo snel te wezen en dook terug de sneeuw in. Het gebeurde allemaal zo plotseling dat Kriss geen idee had van de tweede slak, vlak achter haar, tot een geluid haar opschrikte en ze achteruit sprong. Vuurballen werkte niet, wat Drake al had weten vast te stellen, dus ze probeerde het maar op een andere manier. Met het beetje luchtmagie wat ze bezat wist ze een windvlaag te vormen en de slak van zijn pad af te blazen. Het leek te werken, want even vloog de slak met een flinke slinger en een hoop poedersneeuw door het koude luchtruim. Het kwam met een doffe smak in de sneeuw terecht en groef zich direct weer in. “Shit!” nu was ze hem kwijt. Drake had ondertussen de andere slak weten weg te blazen, en Kriss wilde kosten wat het kost weten hoe het hem geflikt was, maar daar was nu geen tijd voor. Verwilderd keek ze zoekend om zich heen. Waar was dat stomme beest?! Opeens plopte het op uit de sneeuw, precies tussen haar benen. Ze gaf een gil, sprong weg en gaf het beest instinctief een trap tegen het ijsblauwe huisje, wat niet het gewenste effect had waar ze op hoopte – de slak die 5 meter verderop geschoten werd – maar een luide krak gevolgd door een barst in het bevroren schildje. “Kutslakken!” Ze rende van het beest weg, richting Drake, en zette haar voet precies op een spiegelglad stuk ijs, verborgen onder een dun laagje sneeuw. De grond onder haar voeten zwiepte weg en de roodharige viel met een harde smak op de harde ijskoude bodem. Een velle pijnscheut stak door haar schedel van de klap, gevolgd door een pijnelijke en harde kreun waarbij de tranen in haar ogen sprongen. Met haar gehandschoende handen greep ze naar haar neus, waar het rode bloed uit gutste en de witte sneeuw bevlekte. Die kleenex was nu toch wel erg van pas gekomen dacht ze zuur. Het was maar goed dat ze gevallen was, anders hadden de afgevuurde ijspegels van de slak haar vol tussen de schouders geraakt. Vloekend in haar handschoenen, die haar halve gezicht bedekte om het bloeden te stoppen, probeerde ze overeind te krabbelen. “Mee komen!” riep ze commanderend naar Drake, duidelijk niet in de stemming voor tegenspraak van zijn kant, en ze maakte dat ze weg kwam. Ze ploeterde zo snel als ze kon door de sneeuw, zoekend naar een teken van die verdomme grot. Hij had gezegd ”Hier verderop,” dus waar dan? Was het zo moeilijk geweest om het gewoon aan te wijzen? Of was dit gewoon een vorm van vermaak voor hem. Ze was woedend. Opeens herkende ze de donkere ingang van de grot en wenkte ze Drake. “Daar!” Wees ze met haar ene hand die onder het bloed zat, terwijl de andere nog dicht tegen haar pijnlijke neus gedrukt zat.

(Sorry for the lateness en hoop dat ie zo goed is ^^' )

Swift Snails:

De ijspegels van Swift Snail #1 werden door Drake afgeweerd door een vuurschild. Swift Snail #2 werd ondertussen tollend de lucht in geblazen door Kriss. De vuurballen van Drake misten Swift Snail #1 op een haar na, waardoor het wezentje zichzelf vlug in de sneeuw ingroef. Ook Swift Snail #2 verdween onder de sneeuw. Even bleef het stil en was er alleen het ruisen van de gure wind over het witte landschap te horen, tot de twee slakken plotseling weer opduiken uit de sneeuw. Kriss deelt een harde trap uit en raakt Swift Snail #2, die een paar meter van de twee uit de buurt glijdt en hulpeloos op zijn kant valt, volop tegen zijn huisje, waar een barst in komt. Het heeft echter weinig effect. Intussen voert Drake een Fire Trap uit op Swift Snail #1, die verzwakt door de impact van de aanval roerloos in de sneeuw blijft staan. Ter verdediging staat Swift Snail #1 op het punt om een tegenaanval uit te voeren. Het huisje van de slak licht blauw op, maar hij lijkt er veel moeite mee te hebben en er lang over te moeten doen om zijn aanval op te laden. Swift Snail #2 weet zich vlug te herstellen van Kriss' trap en glipt haar achterna. De slak verspert met tientallen ijspegels de ingang van de grot, en gebruikt de gelegenheid van Kriss' val om een kleine regen van smalle ijspegels als naalden op haar neer te laten dalen.

- Swift Snail #1 is verzwakt
- Swift Snail #2 heeft een barst in zijn huisje, waardoor zijn aanvallen mogelijk minder accuraat zijn.

(de acties van de monsters en/of aanvallen raak zijn worden bepaald door Fate
Ik heb voor nu jullie acties er maar in verwerkt)

PROFILE MAGICIAN

» Bijles Tender Warmth || Kriss
» Bijles Tender Warmth || Kriss, Jiu, Rayet, Andrew
» (Missie) The Warmth Within - Wren & Moyra
» (Missie) The Warmth Within - Ryan, Night & Syrax
» [Missie] Bring her back [Moyra, Kriss en Aleister]

(Missie) The Warmth Within - Kriss & Drake

(Missie) The Warmth Within - Kriss & Drake

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen