Op haar sofa zat ze dromerig voor zich uit te kijken. Ze had de zachte stoel altijd vlak bij het raam staan en vond het heerlijk om daar met opgetrokken knieën weg te dromen, kijkend over het school terrein. In haar hoofd speelde zich grote, lange en fantasierijke verhalen af. Als je haar in de ogen keek zou ze terug kijken, maar ze zou je niet kunnen zien. Een echte dagdromer die het heerlijk vond om zich in die wereld los te laten. Gelukkig wist ze altijd weer terug te komen en wist ze hoe ze die 'eigen wereld' kon gebruiken voor het schrijven van verhalen en tekeningen. Daarom lag er nu dus ook een tekenblok op haar knieën en een potlood was een soort standaard element in haar handen. Ze vond het heerlijk, prachtig om te zien hoe je met simpele lijnen zoveel betekenis aan een blad kon geven. Als je de magie van het verbeelden had, de fantasie was je al heel ver. Wanneer je de techniek voor goed tekenen bezat, waren dat twee elementen die samen hand in hand liepen. Skyler knipperde even met haar ogen en keek naar haar papier waar wat losse krabbeltjes op stonden geschetst. Ze legde het potlood naast haar op het bijzettafeltje en nam de kop warme chocomelk ervoor in de plaats. Ze keek naar de bruine vloeistof met een weemoedige glimlach. Ze mist de hand op haar schouder van haar moeder wanneer ze Skyler de chocomelk gaf, in plaats van de ze hier nu alleen zat. Ze schreef haar moeder elke week, dol enthousiast over wat ze allemaal had meegemaakt en had gezien. Ze miste haar familie wel erg, maar daar was even niks aan te doen. Ze moest hier haar best doen en wie weet wat voor goede vrienden ze hier zou leren kennen? Ze voelde de warmte van de mok in haar handen en genoot daarvan. Buiten begon het alweer koud te worden, de bladeren kleurde bruin en de diertjes waren druk met het verzamelen van eten in het bos. Alles kreeg een andere verschijning in de herfst, een andere sfeer en gemoedstoestand. Het werd kouder en daar hield Skyler niet van, waardoor ze nu dus genoot van de warme drank die door haar keel gleed. Ze had vrij vandaag en een heerlijk rustige bezigheid als deze vond ze perfect om die uurtjes mee op te vullen.

Skyler was een meisje apart, ze hield van school, van leren en nieuwe dingen weten. Dat kwam door haar onbedwingbare nieuwsgierigheid, en leergierigheid. Wanneer het een onderwerp betrof wat ze interessant vond, was het voor Skyler logisch om daar meer over te weten te komen. Daarom had ze gevraagd aan de kunst leraar, of ze vandaag les van hem kon krijgen. Het was namelijk zo dat ze de eerste les had gemist, omdat ze toen nog op reis was en er dingen tussen waren gekomen. Ze vond het vreselijk dat ze het had gemist, precies dat vak wat haar passie was. Ze deed een van de lokken haar achter haar oor, deze was rood gekleurd. Het haar van Skyler was net zoals zij zelf namelijk nogal erg...apart. Het was geverfd in alle kleuren van de regenboog en maakte het plaatje af bij de blije ogen en een beetje hippie achtige kleren. Ze stond op van haar stoel en liep rustig naar het aanrecht waar ze de mok op neer zette en ook even een paar slokken water uit de kraan nam. Toen ze weer naar haar slaapkamer liep, om haar tekenboek te pakken stopte ze even bij het bed. Ze keek er op neer met een warme glimlach die pure liefde uitstraalde. Op het bed lag een grote maine coon, grijs met witte borst en zwarte strepen. De kater hief zijn kop op en liet een lage mauw horen. De ambere ogen leken te weten wat ze ging  doen, leken haar bijna veel plezier te wensen. Ze gaf hem een kust op zijn voorhoofd en kroelde in zijn vacht, waardoor hij een hard gespin liet horen. ''Tot straks Storm, slaap lekker nog vandaag.'' genegen keek ze naar haar vriend. Daarna keek ze naar de klok en de reactie van Skyler was duidelijk wat stresserig. Ze moest opschieten om op tijd te komen. Snel greep ze haar tekenspullen bij elkaar en gooide die in de tas die haar moeder voor haar had gehaakt.

Even later kwam ze aan bij het lokaal en keek wat verlegen naar binnen, drukte haar bijpassende regenboog tas tegen zich aan. Ze was vrolijk en opgewekt, maar in haar houding zat ook wat onzekerheid omdat ze niet precies wist wat ze kon verwachten, wat gingen ze dan doen? Ze opende de deur en liep het lokaal binnen, keek met grote ogen rond. Haar mond zakte even open. Dit was werkelijk zo'n heerlijke plek... overal stonden schilders ezels, kwasten, verf, doeken, gemaakte schilderijen, pottenbak gerij, glas in lood, kiramiek, ze zag een opslag van papier en potloden en zoveel meer prachtige spullen die haar ogen lieten glinsteren. Haar handen jeukte en ze wilde eigelijk alles tegelijk al gaan doen en zoveel mogelijk maken, in elkaar zetten, het heerlijke gevoel van de kwast over het witte doek voelen. De kleuren combinaties met goede concepten en uitwerkingen. De ramen gaven de ruimte nog meer dynamische ervaringen. Het licht dat reflecteerde op het ijzeren stuk van de kwast, de geur van ammoniak, verf, houtskool, zoveel zoveel! Skyler keek haar ogen uit en snoof de heerlijke lucht op. Enkele minuten stond ze vol bewondering en smachting, passie en liefde naar de spullen te kijken. Het was voor haar een wonder om zoveel van dit soort spullen bij elkaar te zien en dat er zelfs de mogelijkheid was om dit allemaal te mogen gebruiken! Er stond een grote big smile op haar gezicht en als je het haar had gevraagd, had je die lach ook met geen enkele mogelijkheid meer van haar gezicht af gekregen. Opeens hoorde ze voetstappen en draaide zich toen om, een lieve vriendelijke uitdrukking van Skyler kwam de vreemdeling tegemoet. ''Goe- goedemiddag meneer! Ik, ik wist nog niet of ik naar binnen mocht.. maar ik, ik kon het ook echt niet laten! Wat een prachtige spullen heeft u hier, ik kan niet wachten totdat de les begint, gaan we al beginnen?!'' aan alles in haar kon je zien dat ze er zin in had en dat ze zoveel mogelijk wilde weten met al het geduld van de wereld. Het was nog net niet dat ze rondjes rende van blijdschap door het lokaal. Het was een tikkeltje kinderlijk, maar dat was ook een van haar eigenschappen om zo af en toe over te komen. Niet dat het heel erg was, ze had het in vlagen. In ieder geval wilde ze van start en haar handen jeukte van de inspiratie.

Met grote bewonderende ogen keek Sky door het lokaal, een grote grijns stond op haar gezicht getekend. Het was een plek waar ze zich al helemaal thuis voelde en de geuren van verf en oud papier haar neusgaten binnen dringen. Ze zette haar tas op een van de tafeltjes, waar wat spulletjes uit kwamen, zoals een rollend potlood. Net op tijd wist ze het te grijpen, voordat het van tafel af zou rollen. Ze schrok een beetje, maar werd ook gelijk vrolijk toen ze Master Harvey binnen zag stappen. Het was een wat oudere man met baard en zag er best verzorgd uit. Hij keek haar al snel lachend aan, zijn gezicht stond warm en vriendelijk wat Skyler al snel een goed gevoel gaf. Haar gezicht straalde toen ze hoorde dat ze direct gingen beginnen. De tas pakte ze op van de tafel en zette die ernaast, met haar armen losjes in haar zakken luisterde ze geïnteresseerd naar de leraar. Sky grinnikte over het feit dat hij inderdaad geen uitgebreide introductie hoefde te houden, ze knikte bevestigend. Haar ogen schoten toen even snel langs de tatoeages van de man, nieuwsgierig naar de tekeningen en hun betekenis. Dat vond ze prachtig aan tattoos, ze hadden bijna altijd een betekenis. Iemand liet niet zomaar iets wast permanent was op zijn huid zetten, alleen met extra pijn was dat er af te krijgen. Ze hoorde wat hij vroeg en glimlachte, al snel liet ze zich op de stoel bij het tafeltje zakken.

Skyler grabbelde even in haar tas en pakte daar een potlood en een dummy uit. Haar dummy was haar veel waard, een leeg boekje met goed tekenpapier waar ze al haar notities, krabbeltjes en tekeningen in kwijt kon. Ze had er een laag witte verf overheen gegooid, en daarna met kleuren weer ingevuld. Ze sloeg het open met haar potlood in de aanslag. Ook Harvey had een pen gepakt waarmee hij begon te draaien en zijn woorden benadrukte. De vraag vond ze erg leuk en haar brein ging gelijk aan het werk, wat eerst een kleurrijke warboel was begon nu te stromen en begon zich naar de mond te vervoeren in woorden. ''Als ik denk aan kunstenaars, dan denk ik aan mensen die mij altijd hebben verbaasd en het prachtig vinden om de realiteit op de proef te stellen. Ik vind Salvador Dalí geniaal, zijn schilderingen zijn gewoon bizar. Veel kleuren en andere dimensies die je zelf niet zou kunnen verzinnen.'' Ze keek hem lief aan en liet haar gedachten de vrije loop. Daardoor schoten haar nog wat inspirerende kunstenaars haar te binnen. ''Daarbij ben ik erg fan van Esher. Zelf ben ik erg slecht in rekenen en wiskunde, maar deze tekenaar blijft me elke keer verbazen met de vreemde dimensies die hij in zijn schilderingen brengt. Qua schilder techniek vind ik het pointillisme van Vincent van Gogh ook erg mooi om te zien, kleuren in overvloed.'' Ze wreef over haar kin en keek even rond. Ze dacht na over welke schilders ze nog meer kon. Ze kon er wel nog een antal opnoemen en vurig over vertellen, dat wilde ze ook en zou bij elke schilder kunnen beargumenteren wat ze zo leuk aan de schilderijen vond, maar ze wilde ook niet te hooghartig over komen, of hem helemaal overrompelen met alles. Ze wilde zichzelf en bescheiden blijven zoals haar moeder haar altijd har geleerd. Dus ze krabbelde even in haar dummy, een onafgemaakte tekening met wat notities op de andere bladzijde lag voor haar. Opeens bedacht ze zich iets. ''Oja. Ik zit trouwens heel vaak onder de les en uitleg te tekenen, alleen U moet dan niet denken dat ik niet oplet. Het is voor mij juist zo dat ik me dan beter kan concentreren. Tekenen maakt mijn hoofd namelijk rustiger, zodat ik beter naar uw verhaal kan luisteren.''