Toestemming van Savador

Mudly liep met kalme passen over de gangen. Hij moest eigenlijk toestemming van Savador hebben om even naar huis te mogen. Hij wilde al langer dit doen maar iedere keer kwam er iets tussen. Hij had ze bezig gezien en nu wilde hij het zelf ook. Mudly liep kalm verder en keek toen naar de deur van het kantoor. Kalm hief hij zijn hand. Hij wilde kloppen maar wachtte. Wat als die Savador echt zo'n norse en gemene man was als hij hoorde. Nee, dat kon niet. Hij moest inmiddels wat socialer zijn dan de mensen zelf zeiden. Hij klopte kalm op de deur. Hij had een brief gekregen maar hij wilde het wel even doorgeven. Hij was er enthousiast over maar liet dit niet zien. Gina had er ook niet over te horen gekregen. Kalm klopte Mudly op de deur. "Sa....Master Savador, kan ik u even spreken..." vroeg hij kalm en op een toon waarin duidelijk op te maken was dat hij zich beleefd opstelde. Hij wist niet wat hij kon verwachten en hij bleef altijd beleeft tegen mensen die wat autoriteit had.

Savador zat onderuit gezakt in zijn bureaustoel. Zijn voeten rustten onder het bureau op een laag krukje, dat eigenlijk bedoeld was voor leerlingen die naar zijn kantoor werden gestuurd. Over zijn buik heen lag Saethion doodstil te genieten van de strelingen over zijn paarse schubben die Savador hem gaf. Op de hoek van het bureau lagen nog stapels papieren die hij eigenlijk tegen het eind van de dag nog geordend moest hebben, maar hij was er niet aan begonnen. Puur omdat hij er voor vandaag geen zin in had. In plaats daarvan had hij wat tijd voor zichzelf genomen. De rest kon wachten. 'Dit moet ook gebeuren, Saethion,' mompelde Savador wat afwezig. 'Wat tijd voor onszelf.' Hij staarde met een lege blik voor zich uit terwijl hij onophoudelijk over het lange slangenlijf bleef strelen. Hij pakte Saethion voorzichtig op en bracht zijn kop dicht bij zijn gezicht. De kille snuit drukte hij zacht tegen zijn voorhoofd terwijl hij zijn ogen sloot. 'Ik kan me geen beter dierlijk gezelschap voorstellen,' zei hij zacht. Savador hoorde Saethion na die woorden zacht tevreden sissen, even later gevolgd door kleine tikken van zijn gevorkte tong die tegen zijn voorhoofd sloeg. Hij opende zijn ogen en siste met een zwakke glimlach zachtjes terug. Opeens werd de stilte verbroken door geklop op de deur. Savador hief zijn hoofd met een ruk op naar de deur en legde Saethion weer te rusten over zijn buik. Hij hoorde de stem van een jongen achter de deur, met de vraag of hij hem even kon spreken. Met een grimmige blik bleef hij een aantal seconden naar de deur staren voor hij antwoord gaf. Waarom moest dit nu weer plaatsvinden op zijn 'vrije middag'? 'Dat ligt eraan over wat,' zei hij nors terug. 'Binnen.' Savador nam de moeite niet zich op te richten om wat fatsoenlijker over te komen.

Mudly keek op toen hij ineens een wat norsere stem te horen kreeg dan verwacht. Was hij dan toch zo als de leerlingen zeiden. Hij schudde zijn hoofd. Dat kon gewoon niet waar zijn. Hij deed de deur langzaam open op het moment dat hij geboden werd naar binnen te komen. "Goedendag, Ik wilde u kort ergens over spreken..." zei hij beleefd. Hij pakte de brief uit zijn zak en keek naar Savador. Hij wierp het netjes op de bureau voor Savador. "In de brief staat dat ik uitgenodigd ben op een opleiding..." zei hij kalm. "En mijn ouders vinden het goed als ik daar heen ga. "Het is 2 dagen in de week dat ik dan niet de lessen hier kan volgen..." zei hij kalm. De rest was hij wel van plan om mee te volgen. "En ik wilde u vragen wat u er van zou vinden. U hebt immers de leiding hier..." zei hij kalm. Hij keek even kort naar de slang maar al snel weer naar Savador en wachtte netjes op antwoord. Hij wilde namelijk niet onbeleefd overkomen. De verhalen rond Savador deed hem herinneren aan zijn oom. Maar die was anders. Alleen al qua uiterlijk. Toch was de oom overleden en had Mudly hem altijd beleefd aangesproken. Hij vond namelijk dat ieders gedrag een rede had. En mocht Savador zo gemeen zijn, dan had dat vast een reden.

Savador liet zijn koude blik snel over de jongen gaan toen hij binnenkwam. In één oogopslag kon hij zien en voelen dat het een waterrat was. Daardoor zakte hij bewust wat meer onderuit in zijn stoel. Maar ondanks dat het weer zo'n enge clown met waterkrachten was, had hij de jongen nog niet eerder gezien. 'Ja, dat had je al gezegd,' antwoordde hij nors op de eerste zin van de jongen. Zijn gouden ogen volgden emotieloos de brief die voor zijn neus op zijn bureau werd geworpen. Daarna ging zijn ongeïnteresseerde blik weer richting de jongen toen hij begon uit te leggen. 'Het is een sociale gewoonte je allereerst voor te stellen voor je me een heel verhaal aan mijn neus komt hangen,' reageerde Savador als allereerst nadat de jongen was uitgesproken. Hij ondersteunde zijn kin met een hand, dat nogal onverschillig overkwam. Zijn blik viel op Saethion, die de jongen met zijn turkooisgekleurde ogen in zich opnam. 'Kion vi pensas, Saethion?' vroeg hij zacht in het Raziaans. Saethion was van nature immers een slangenras van Razen. 'Zullen we deze waterrat toestemming geven?' Saethion begon venijnig met de ratel aan zijn staart te ratelen, maar de strenge blik in zijn ogen was op het randje van afkeur en instemming. '...Demandi..sss,' leek de slang tussen zijn sissen door fluisterend te antwoorden. Savador keek de jongen weer aan. 'Wat voor opleiding?' vroeg hij op aanraden van Saethion.

Mudly keek op toen hij werd gewezen op zijn sociale gewoonte. "Verontschuldig me..." zei hij zacht maar niet brutaal. Hij keek naar Savador. Hij twijfelde of hij nu nog zich moest voorstellen. Hij keek kort van Savador naar de slang en terug.. "Mudly, cassiaanse artiest..." zei hij kalm. "Volg hier les..al had u dat vast begrepen..." zei hij nog steeds kalm. Ineens merkte hij op dat Savador wat tegen de slang zei. Hij keek daarna naar Savador die ineens een vraag stelde. "In de brief staat dat het een medische opleiding is." zei hij kalm. "Ik wil studeren voor een dokter of assistent in een ziekenzaal..." zei hij kalm. Daar had hij de keuze nog niet in duidelijk. Hij wilde eerst weten of hij de titel dokter wel aankon. Hij keek daarna kort even schuin naar de grond. Waterrat had hem geraakt maar hij ging er niet op in. Het leek hem niet verstandig.

Savador reageerde niet toen de jongen zich verontschuldigde. Hij bleef hem met een norse blik aanstaren maar trok lichtelijk een wenkbrauw op toen hij zich voorstelde. 'Hoe griezelig,' uitte hij gewoon zijn gedachten wanneer de jongen, Mudly, zei dat hij een Cassiaanse artiest was. Zijn blik viel weer op de brief op het antwoord van Mudly op zijn eerdere vraag. Savador slaakte een zachte zucht terwijl hij de brief opensloeg, alsof het allemaal teveel moeite was. Zijn gouden ogen gleden langs woord van woord, van regel naar regel. 'Een medische opleiding, wel wel,' zei Savador op een wat spottende toon. Hij staarde Mudly vanover de brief weer onhartelijk aan. 'En jij denkt dat te kunnen met jouw.. niveau?' Saethion siste iets zachts waardoor Savador moest proesten, en even leek het erop dat er een sarcastische grijns op de bek van het dier stond. Savador herstelde zich alweer snel maar staarde nu met een wat afwezige blik peinzend voor zich uit. 'Spoedig zal de ziekenzaal overladen zijn met medische waterratjes. Dat gaat een hel voor me worden als ik me er in de toekomst moet laten behandelen,' mompelde hij er zacht achteraan, te zacht om duidelijk verstaanbaar te zijn.

Mudly keek naar Savador die ongestoord zijn gedachten uitte. Mudly ging er niet op in. Hij herkende het van thuis. Zijn blik ging toen weer terug naar Savador. "De opleiding zelf zou me niet uitnodigen zonder eerst te kijken naar wat ik kan..." zei hij kalm om de woorden van Savador overbodig te maken. Niet dat hij Savador de les las integendeel. Kalm keek Muldy naar Savador die ineens proestte. De slang had iets gezegd maar zelf begreep hij het niet. Mudly keek naar de slang en zuchtte kort onhoorbaar. Hij had liever iemand anders. Kennelijk waren de verhalen waar. Of Savador was nu nog mild. Hij had verschillende verhalen gehoord over Madeline. Die waren voor hem fijner om aan te horen. Hij vermoedde dat als hij Madeline nu voor zijn neus had dat hij anders behandeld werd. Hij zag het al voor zich. De blonde vrouw die met een vriendelijke blik de brief las en hem glimlachend toestemming gaf. Hij zag Madeline wel als een zorgende vrouw, die kinderen graag over hun toekomst zag nadenken. Hij had de verhalen gehoord dat zelfs de klungelige leerlingen een kans bij haar kregen. Savador was het tegenovergestelde. Mensen belachelijk maken, het was bij hem geen optie om te falen. Hij keek kort naar een willekeurig punt in de kamer. "Mag ik vragen of ik uw toestemming heb?" vroeg hij kalm en zachtjes. Hij wilde hier snel mogelijk weg. De spottende en beledigende toon die Savador tegen hem uitsprak maakte hem woedend en verdrietig tegelijk. Van zijn niveau? Dat was een lichte aanval op zijn afkomst en mede zijn ouders. Die waren verzorgers in een cassiaanse dierentuin. Ze waren de rijkste niet en veel konden ze niet betalen. Mudly wilde door dit te gaan doen ook wat verdienen om hun te ondersteunen. Hij voelde zich licht verantwoordelijk. Dat deed hij van jongs af aan al. Op het moment dat hij de shows voor geld gaf. Vele kinderen vonden hem gek en een freak. Maar hij verdiende er geld voor zijn ouders mee.

Savador plukte nadenkend aan een zwarte haarlok en hoorde Mudly's woorden. Plotseling liet hij zijn vuist met een luide bons op zijn bureau neerkomen en staarde hij de jongen met een kille blik aan. De lepel in de theemok op de hoek van zijn bureau rinkelde ervan. Maar het volgende moment streek hij kalm wat haren uit zijn gezicht en richtte hij zijn volle aandacht weer op Saethion. Dat joch leek het te wagen hem te verbeteren, maar hij had geen zin om zich erover op te fokken. Savador keek weer van zijn slang op toen Mudly's vraag de stilte verbrak. Gezeur van leerlingen, daar had hij toch zo'n hekel aan. 'Mits je het niet verpest voor jezelf. Twee dagen per week aan die.. opleiding verspillen waardoor je lesstof mist, en dan alsnog falen is zielig met een hoofdletter Z. Je zorgt er maar voor dat je het missen van twee dagen school waardig genoeg maakt. En laat me geen mislukkingen ontdekken, of ik hef het onmiddellijk op. Doordat je van Cassia komt en falen in je aard zit, zal je extra je best moeten doen om te slagen in je opleiding én hier op school,' sprak Savador nors in één adem.

Mudly schrok en voelde zijn hart even goed kloppen toen de vuist enorm hard op de tafel werd geslagen. Hij keek kort weg. De woorden deden hem knikken. Hij had toestemming. Maar de woorden van Savador waren nu genoeg. "Stop..." zei hij eerst zacht. "STOP!.." riep hij daarna uit. "Ik kom misschien van Cassia, maar dat wil niet zeggen dat falen in mijn aard zit! Kijk maar naar Shadranen! Die zijn lang niet allemaal perfect. U bezit net zo goed slechte karkater-eigenschappen! En u laat er voldoende zien!." riep hij uit. De woede en verdriet die zich hadden opgestapeld kwamen er allemaal ineens uit. De tranen stroomde licht over zijn wangen. Hij liep toen weg. Hij sloeg de deur dicht. Hij zou Savador eens laten zien dat hij beter was dan hij dacht. Mudly onderschatten was wel het slechste wat hij kon doen.

Savador streek met lome bewegingen over Saethions schubben terwijl hij nonchalant de nagels van zijn vrije hand bekeek, alsof die veel interessanter waren dan Mudly. Hij hief zijn hoofd een moment later echter met een ruk op en staarde hem fel aan. Lichte ongelovigheid was in zijn gouden ogen gemengd met razernij. 'Wat?!' siste hij op een hese, dreigende toon. Had hij dat goed gehoord? Durfde dat joch hem wéér op zijn vingers te tikken? Savador was al langzaam overeind gekomen, trillend van woede. Behalve dat Mudly hem gebood te stoppen, stond hij nu zijn bloedeigen ras te beledigen. Niemand sprak zo onrespectloos over Shadranen! Maar het stelde hem tevreden Mudly even later in huilen uit te zien barsten. Zijn woede maakte er zelfs plaats voor een valse grijns. Savador plofte weer neer in zijn bureaustoel nadat Mudly de deur had dichtgesmeten en hij nu alleen in zijn kantoor was. 'Oeps,' zei hij op een suikerzoete toon. 'Ik geloof dat ik te ver ben gegaan.' De sarcastische grijns achter zijn vingers die hij quasi-beschaamd tegen zijn lippen had gedrukt, verraadde dat het alles behalve gemeend was. Savador kon het moment daarna nog moeilijk zijn lachen inhouden. Huilende leerlingen, hoe fantastisch!

PROFILE MAGICIAN

» Say hello! [+Savador]
» Savador!!!
» Write me Up - Savador, Reá
» Savador?
» With Savador.

Toestemming van Savador

Toestemming van Savador

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen