Real Life Consequences [ Closed ]

Ze rook na drie douches nog steeds naar die godvergeten whisky. Was het nu echt nodig geweest twee flessen van dat spul over haar hoofd heen te smijten? Chagrijnig keek ze naar haar gezicht in de spiegel van de gezamenlijke badkamer. Lullig was het geweest, ontzettend lullig. Dat ze het zelf ook had gedaan, over de hoofden van alle aanwezigen nog wel, vergat ze voor het gemak even. Aubree was moe, ze had een kater en ze stonk naar sterke drank.
Hel, ze wist niet eens hoe ze terug was gekomen op haar etage, laat staan hoe ze voor elkaar had gekregen op tijd wakker te worden voor de – ahem – meest geweldige straf die haar leraar watermagie had kunnen bedenken: het schoonmaken van het zwembad. Want wat is nu een betere straf voor een stel idioten dan het schoonmaken van een zwembad vol Kelpie Weed?
Met een klap smeet ze de deur van de badkamer achter zich dicht. Vanuit de bedden van haar kamergenoten kwam een protesterend gekreun. Pissig verontschuldigde ze zich voor het feit dat ze om half acht op moest staan, aangezien ze om acht uur ’s ochtends met een stel mensen die ze op een feestje had ontmoet het zwembad moest gaan schrobben.

Dank de goden dat ze er als een van de eersten was. Nu had ze nog een keuze in wat ze wilde gaan doen. Het meisje wierp een blik op de schoonmaakspullen, pakte toen een emmer met sop en een vijftal sponzen.
Ze begroette de mensen die langzaam het bad binnendruppelden niet, keek ze niet eens aan. Haar ogen deden pijn en in praatjes had ze al helemaal geen zin. Met de emmer in haar ene hand en de sponzen in haar andere wandelde ze naar de achterste hoek van de badruimte, waar ze de sponzen in het sop gooide en ze daarna, met het kleine beetje watermagie wat ze in haar kater-staat kon gebruiken, op de rand van het zwembad smeet.
Op haar commando begonnen de sponzen te schrobben, terwijl ze zelf tegen de muur zakte en haar hoofd in haar armen verborg. Stiekem hoopte ze dat ze gewoon de hele rand kon schoonmaken en dat de rest dan klaar zou zijn met het verwijderen van het Kelpie Weed.

voor: de Dorks.

Nobody said it was easy

But no one ever said it would be this hard

Hij had zich geamuseerd op het feestje, totdat iemand het nodig had gevonden om een drank over hem heen te gieten met behulp van watermagie. Hij was geschrokken, had voor een moment met opengesperde ogen voor zich uit gestaard voordat hij zijn magie had gebruikt om zichzelf zo snel mogelijk droog te krijgen. Water. Hij haatte water en toch was hij nu onderweg naar het zwembad. Het feestje was wel leuk geweest en hij had zich wat laten gaan op het moment dat hij over de schrik heen was gekomen. Of hij veel had gedronken? Nee, hij wilde net echt beginnen toen ineens alle drank uit de flessen was gehaald. Riku had willen protesteren, maar was toch stil naar achteren gelopen toen hij merkte dat het een leraar was die alle drank had weggenomen. Niet dat hij echt bang was van een leraar –hij zou hem toch onmogelijk kunnen straffen. Hij was meer bang om het feit dat die leraar op de een of andere manier met Ronodan in contact zou kunnen komen. Hij had zich dus netjes naar de toren begeven van zodra gezegd werd dat iedereen hem moest smeren en had met veel moeite de troep uit zijn haren en van zijn lichaam af gekregen. Niet dat het er moeilijk afging, het had gewoon een uur geduurd voordat hij de moed had gevonden om onder de douche te gaan staan.
Waarom hij dan juist naar het zwembad ging terwijl hij bang was van water? Gewoon omdat elke leerling die daar aanwezig was geweest straf had gekregen en hij wilde gewoon nog eens lachen. Sinds hij hoger in rang was dan een leraar, kon deze hem niet dwingen om het zwembad proper te maken. Hij was dan dus ook niet van plan om te helpen, ging alleen maar toekijken hoe anderen het zwembad mooi maakten met een geweldige kater. Dit kon hij gewoon niet voorbij laten gaan. Al die chagrijnige gezichtjes en al de valse beloftes dat ze nooit meer gingen drinken. Hij verheugde zich er al op, ondanks al het water dat daar aanwezig was.

Stilletjes opende hij de deur en stak zijn hoofd om de hoek heen zodat hij naar binnen kon kijken. Een grijns krulde zich om zijn lippen toen hij alleen Aubree zag staan. Ze zag er niet erg vrolijk uit, iets dat alles alleen maar leuker zou maken. Snel glipte hij de ruimte in om daarna plaatste te nemen tegen de muur, zo ver mogelijk van het water af. “Last van een kater, snoes?” Hij kon het gewoon niet laten om die opmerking te plaatsen toen hij zag hoe Aubree langs de muur naar beneden gleed en haar hoofd tussen haar armen verstopte. Hij moest toch voorzichtig met haar zijn aangezien ze water kon besturen. Hopelijk wist ze niet al te veel van zijn waterangst af.

_{Oh god. Waarom. Half voorovergebogen slofte de jongen richting het zwembad. Acht uur was veel te vroeg. Hij had wat, vijf uur slaap gehad? Zo iets. Zijn wekker had hem om half acht wakkergebiept, waarna hij nog half slaapdronken zijn kleding aangetrokken had. Hij had eigenlijk in zijn pyjama willen komen, want fuck it, maar toen hij zich herinnerde dat zijn pyjama bestond uit een paar boxers besloot hij zich toch maar aan te kleden. Vandaar dat hij dus in een donkergrijze spijkerbroek, een wit hemd en een blauw jasje op weg was. Hij had (thank god) de choco cake uit zijn haar gekregen, en hoewel hij nogal stonk naar alcohol, wist Isaiah dat hij het slechter had kunnen treffen.

Met halfdichte ogen kwam de jongen aan bij het zwembad. Er waren twee andere. Wit haar en wit haar. Drie keer wit haar, dus. Het meisje, dat in elkaar gezakt zat tegen een muur in het verre einde, herkende Isaiah als Aubree. Ze waren een team. De andere jongen, die zo ver mogelijk van het water af leek te staan, herkende Isaiah maar vaagjes. Hij wist dat hij er de vorige avond ook geweest had, maar had maar weinig met hem gesproken. Nou. Oké. "G-Goeiemorgen," mompelde de kleine jongen tussen een lange gaap door. Hij slenterde vermoeid en met ontzettende hoofdpijn naar de rand van het zwembad en greep daar een van de grote zeven op. Vervolgens liep hij naar Aubree (ze waren een team) en bleef hij iets van haar af staan. Wat lui stak hij de zeef die aan een stok zat in het viezige water en begon afwezig te zeven. Hij was wel echt een pro in zeven. Of zo. "Heuy. Gaattie?" Met een wat bezorgd fronsje keek Isaiah naar de zittende Aubree. Whisky Princess...}

Is it something that she might've just missed
Is it something that she can hit with her fists?
Light the fuse
and if you're ready come on
-----

Haar kater was niet groot. Ze had zat erger te lijden gehad in het verleden. Maar damn, leuk was anders. Vroeg opstaan na slechts een paar uur geslapen te hebben was zeker niet Aislin haar idee van ‘lol’. En ze vond nog steeds de cakeresten in haar haren tijdens het borstelen! Dat was niet de plek waar je cake wilde vinden, laat staan in de ochtend, na de 4e douchebeurt! “Cake… waarom heb je me verraden… ik dacht dat we iets bijzonders hadden…” jammerde het vermoeide meisje, op weg naar het zwembad.
De gangen waren zo akelig stil en rustig, dat het bijna aanvoelde alsof ze door de set voor een horrorfilm slenterde. Ze zat ook eigenlijk wel in een horrorfilm, zwembaden schoonmaken suckte gewoon ass! Maar, het was beter dan een hele dag in de kerkers spenderen, het soort straf waar hoofdmeester rotkop wel erg van leek te houden. Hier deden ze tenminste nog iets en mochten ze weer vertrekken als ze klaar waren. Daar zouden ze een hele dag uit hun neus moeten vreten, terwijl ze maar moesten afwachten tot wanneer ze er eindelijk weer eens uit gelaten werden. Ja, dan toch maar liever het zwembad schoonmaken.

Eindelijk aangekomen bij het zwembad, zag het meisje eindelijk weer ander leven. Veel waren er echter nog niet aanwezig. En de mensen die aanwezig waren, die leken niet al te gezellig te zijn deze ochtend. Begrijpelijk. Zij was waarschijnlijk ook niet te genieten geweest als ze wat meer dan één slok alcohol op had gehad. Dat was haar geluk voor deze ochtend dan.
“Morning, Whisky princess, Booze master en Mr. Joker,” bromde het meisje, stem nog schor van hun wilde avond. Ugh… straks moest ze maar thee met honing halen of zoiets, want dit was werkelijke kwelling. Zachtjes wreef Aislin met haar hand over haar keel, alsof dat veel zou helpen. Ondertussen keek ze naar het equipment dat ze toegewezen gekregen hadden. Een wapen naar keuze, hmm… ze was altijd meer van de fighter-classes geweest… Haar keuze viel dus op de mop. Daar kon ze mensen ook altijd nog mee slaan, mochten ze de vervelende etter uit gaan hangen. En misschien andere dingen mee uithalen, als het echt nodig was…
“Zeg eh, witkop…” wacht… er waren drie witkoppen aanwezig… kut. Die mensen hier waren niet origineel! “Eh, ik bedoel, Mr. Joker, moet jij niet… weetje, belangrijkere dingen doen? Adviseurs shit? Je fucking baan, misschien?” gromde ze, terwijl ze op haar 'wapen' leunde. Ze wist wel waar zijn aanwezigheid op uit zou gaan lopen. Hij zou gaan lopen lanterfanten en lopen klieren, terwijl zij het werken moesten doen. Dat was niet oké.

---
She's my riot girl
She's no minor threat
She's been bruised and bled
She's hanging on by a thread

WORDS: XX || MOOD: XX || NOTES: XX

Niet eerlijk. Dat was het gewoon, niet eerlijk! Hij was in een stoned bui precies naar de verkeerde plek gelopen, op het verkeerde moment en precies toen, was de leraar ook nog binnen gekomen. Hij liep met zijn handen vloekend richting het zwembad, een plek die hij ook nog liever graag uit de weg ging. Hij was in staat om ruzie te maken, mensen uit te schelden en vele andere dingen, gemene dingen naar mensen te roepen. Haat dat hij wilde botvieren, toen hij de leraar zag binnen komen en zag zeiken, alles zag verpesten. Daar waren volwassenen voor, het verpesten van plezier. Ze zagen alles altijd zo ontzettend serieus. Ze moesten zeiken over het kleinste dingetje en begrepen werkenlijk helemaal niks. Hij had graag die watertrappeller een stoot voor zijn smoel verkocht. Alleen doordat Drake op dat moment niet helemaal bij zinnen was, had hij alleenmaar stom moeten lachen over het haar van de man. Dat hij er raar uitzag, ook was hij nog even wezen pingpongen met Allen. Hij had de groep een beetje ontmoet nu, ze bevielen hem, ze zagen er aardig uit. Feestende, rebelse nachtbrakers die lak hadden aan de regels. Ja, dat paste wel bij hem. Daarom liep hij nu door de gang, was hij onderweg naar die vreselijke plek. Hij had geen vrienden, mensen ontweken hem, begrepen Drake niet. Deze mensen waren zo chill geweest, ze hadden met hem gelachen en lol gemaakt. Het was jaren terug dat hij zo met mensen had gelachen en niet om mensen. Het grote voordeel was ook dat Lightning in deze vriendengroep zat. Hij vond haar erg 'interessant'. Nadat ze waren betrapt, had Lightning Drake naar haar kamer gelokt en het was kortgezegd een heerlijke nacht geweest.

Het zwarte jack hulde rond zijn schouders terwijl hij nu bij de deur van de zwembaden kwam. Hij slikte even. Zouden ze net zo chill zijn als gisteravond, of zou dat nu heel anders zijn? Zijn haar zat een beetje gel, rood shirt zwarte broek en schoenen. Toen hij binnenkwam, zag Drake dat er al wat mensen waren. Hij keek de mensen met een neutraal gezicht aan, al was het vriendelijker dan normaal. Zijn handen in zijn zakken, keek wie er waren. Aubree, die hij nog wel kende van een les. Gisteren een beetje met haar gepraat. Er waren ook twee jongens, Isaiah en Riku, een Adviseur. Ze hadden allebei wit haar en rode ogen, wat Drake met een glimlachje aan Gilbert deed denken. Het meisje had ook wit haar, best grappig. Hij had als enige ravenzwart haar dat afstak tegen dat van de anderen, behalve een ander meisje. Ook was Aislin erdus, ze leek wat volwassener dan de rest. Drake kende ze niet goed. Hij hoorde hoe ze met bijnamen aan het praten waren, dat kon hij zich niet meer herinneren. Hij ging erbij staan en grijnsde even. ''Drake Burned. The drug addicted Firefly.'' sprak hij lollig. Hij dacht even aan Allen, hij had gehoord dat de jongen er van hield om mensen in de maling te nemen, vooral Savador, dus hij mocht de jongen wel. ''Ik heb niet heel erg veel meegekregen van het feestje, ik was eh.. nogal in een erg leuke bui zegmaar. Alleen ik wil wel zeggen, van wat ik heb meegekregen, it was a hell of a party.''

Biepbiepbiep- Ruw werd zijn droom verstoord. Slaapdronken worstelde Allen zich onder zijn deken vandaan. Toen hij zijn ogen opende waren de beelden van de voorgaande nacht nog vers. Het meeste van wat er gebeurd was kon hij zich nog prima voor de geest halen, gelukkig, want deze herinneringen wilde hij voor geen goud missen. Het irritante geluid van zijn wekker legde hij het zwijgen op en de roodharige zakte weer terug in bed. Gewoon nog heel even.. Zzz.
Toen hij een hal uurtje later zijn bed uit rolde was de rest als het goed was al aan het werk. 8 uur toch? Ze hadden volgens de docent stipt op tijd moeten zijn, maar ja, wat wilde die doen? Hem nog een keer straf geven, waarbij hij gewoon weer te laat zou komen? Zo bleef je bezig.
Allen wist niet meer precies wat de bedoeling was van de straf, in zijn hoofd was het vertaald naar relaxen in het zwembad. Dus dat zou hij maar gaan doen. Hij trok een shirt over zijn hoofd zonder echt goed te kijken wat het was, maar het rook in ieder geval schoon. De jongeman had een lichte hoofdpijn en een enorme honger. Hij had dan ook dubbel gefeest, eerst kort in Oaks Field, waar het eerlijk gezegd doodsaai geweest was en dan nog een keer goed op een nogal ongebruikelijke plek; Midden op een gang van de woudmagie afdeling. Geen wonder dus dat hij zich even afvroeg of hij zich ziek kon melden. Dit vroeg om een klassiek kater ontbijt.

Zo gebeurde het dus dat de roodharige plaaggeest ongeveer een kwartiertje te laat het zwembad in stommelde. In zijn handen hield hij een dienblad met een groot glas sinaasappelsap (met een scheutje drank) en volgeladen bord eten. Gebakken eieren, knapperige bacon, worstjes en een kwak bonen. Nog wat stukken zacht wit brood en dat maakte het perfecte ontbijt. De jongen nam plaats op één van de bankjes langs de rand van het zwembad en stak zijn vork in een worstje. Daarmee zwaaide hij naar de aanwezigen. Met een grijns en volle mond begroette hij vervolgens de groep, wat hem niet echt beter verstaanbaar maakte. "Hrmmbl- Goeiemorfe, dorks. Wil iemand waf?" De jongen stak uitnodigend het bord uit. Het gros van de aanwezigen zag er een stuk minder levendig uit dan gisternacht en ook hijzelf was een tikkeltje minder springerig. Dat zou vanzelf wel beter worden als hij wat tijd had gehad om op te starten. Hij zag de schoonmaak spullen staan, de witharige drankdrager had een schepnetje vast. Ohja, dat was hun taak geweest, opruimen hier.

Toen pas viel zijn blik op het zwembad. Gevuld met groene slijmslierten. Alles dobberde maar rond en hij snapte meteen waarom het zwembad al een week buiten bedrijf was. "Ranzig. En dat moeten wij schoon gaan maken?" Hij nam vlug nog een slok van zijn drinken voor hij verder ging. "Zeg alsjeblieft dat er iemand plantenmagie heeft.." kreunde hij. Dat zou alles zo zó veel makkelijker maken. En hij vond het op zich prima om hier wat rond te hangen, hij zou mensen irriteren, plezier hebben, maar schoonmaken was absoluut niet zijn ding. Een paar mensen leken al aardig goed bezig en Allen zag zelfs de Riku dude zitten, hoewel die geen leerling was. Misschien kon die dit makkelijk voor hen oplossen door de zooi het raam uit te blazen. Nu hij er zo over nadacht kreeg hij gelijk meer ideeën: Al dat wier, konden ze dat niet gewoon in Safs kamer dumpen?

Jacey

♥ Wasn't it Beatiful when you believed everything ♥

Bonk, bonk, bonk.
Jacey werd niet gewekt door het pieperige muziekje van haar wekker. Het was de enorme hoofdpijn. Het gevoel dat een heel bouwvakkersteam bezig was haar hoofd te verbouwen, van binnenuit. Ze wierp een lome blik op haar wekker, half acht. Het kon geen kwaad om nu alvast op te staan. Maar haar hoofd deed zo'n pijn..
Met een zachte kreun legde Jacey haar arm over haar ogen. Het zonlicht dat door de kieren van haar gordijnen piepte, deed pijn. Het liefste zou ze gewoon blijven liggen tot haar kater over was, maar daar was iemand het niet mee eens. Een ruwe huid die over haar arm wreef, liet het meisje opschrikken. Wezenloos staarde ze naar boven, waar een roze babydraakje haar blik opgewekt beantwoordde. "Eh.." Ze moest het even verwerken toen de vorige avond tot haar doordrong. Het was allemaal begonnen met flesje draaien. Het meisje had niet mee mogen doen en had alleen door de gangen geslenterd, waar een jongen was opgedoken. Ze was in paniek geraakt en toen was er ineens een heel feest bezig. Daar had ze de draak gekregen van een soort zwarte kerstboom..

Met een versleten, bruine schoudertas sloot ze de deur zachtjes achter zich. Ze had een grijze joggingbroek en een donkerrood shirt aangetrokken, iets waar Jace normaal nooit mee buiten zou komen. Vandaag was echter een uitzondering. Het was vroeg, ze had een kater en ze was ook ruim een kwartier te laat. Alleen omdat ze het draakje niet alleen achter had kunnen laten.
Een zoetige geur steeg op uit de tas en het meisje tilde de flap van haar tas op. Het draakje dat er nog braaf, alleen zat de tas ook nog eens vol met bloemen in alle kleuren en geuren. Een beetje verward liet ze haar tas los en sjokte verder naar het zwembad.

Het eerste wat ze opmerkte was de geur van worstjes. Ze liet haar blik over het groene zwembad gaan en kwam uit aan de zijkant, waar de club zich had verzameld. Ze zag Aubree, Riku, de alcoholjongen en het taartmeisje. Een jongen met donker haar - die ze eigenlijk helemaal niet had gezien - stond net iets te vertellen toen ze zag waar de geur vandaan kwam.
De duivel zat op een bankje worst te eten en wat te brabbelen met volle mond. Hij die haar die vorige avond zoveel pijn en drama had bezorgt. Door hem was die snotaap er even van overtuigd dat zij zijn vriendinnetje was.
Jacey beet haar kiezen op elkaar en stapte inwendig vloekend op hem af, waar ze een gebakken ei pakte en zo in haar mond propte. "Zeg alsjeblieft dat er iemand plantenmagie heeft.." Oh nee, had hij gedroomd. Ze ging mooi niet al hun troep opruimen. Dan nog liever drie uur zwoegen dan dat zij alle moeite moest doen en de rest gewoon weg kon komen. De hoofdpijn zou het trouwens ook niet makkelijker maken. Stomme alcohol, dit zou de laatste keer zijn dat ze een druppel ervan zou drinken. Ze pakte de kan sap, sloeg hem achterover en zette hem iets te hard terug.
"Prrr.." Klonk het gesmoorde protest uit haar rugzak. Jacey voelde dat ze een beetje rood werd. Als een docent zou komen om hun te checken, zou ze erbij zijn. Huisdieren - want zo kon ze dit beest wel noemen, toch? - moesten in de kamers blijven. En ze mochten zeker niet in zwembaden..

~567 woorden holy shit O_O

Ze lag nog vredig te slapen. De wekker had ze wel opgezet. Die ging dan ook met een luid lawaai af en zorgde ervoor dat Lightning uit haar bed viel. Daar bleef ze nog enkele seconden vloekend liggen. Daarna draaide ze zich brommend op haar rug en ging rechtzitten. Ze grinnikt even nadat ze beseft dat Drake al weg is. Ach ze zal hem straks nog wel weer zien. Haar grijns werd breder door de gedachten van gisteren. Een heerlijke nacht. Geeuwend rekte ze zich even weer uit. Niet dat ze volledig wakker was. Nog lang niet. Eigenlijk was ze nog half aan het slapen. En was veel te lui om daar iets aan te doen. Naast het half slapen, hielp die kater van haar er nu ook weer niet echt. Met haar ogen meer dicht dan open strompelt ze naar haar kast. Deed die open en haalde daar twee dingen uit. niet echt kijken wat het is om dat ze daar te lui en te moe voor was. Daarna deed ze een van haar lades open op zoek naar een aspirine. Een diepe zucht was te horen wanneer ze besefte dat ze de laatste vorige week had gebruikt.

En aangezien ze nu niks aan haar kater kan doen ging ze uit haar kamer. Geeuwend wreef ze in haar ogen om beter te kunnen zien en de slaap uit haar ogen te wrijven. Lightning had een drukke avond en nacht gehad. En Light was sowieso al geen ochtend persoon dus haar drukke avond heeft haar vermoeidheid alleen maar erger gemaakt. Die stomme straf ook. Waarom moeten die in godsnaam ook altijd zo vroeg zijn. Wanneer ze eenmaal buiten was had ze niet eens door dat het nog frisjes was. Zo druk in gedachten zat ze. En had dan ook helemaal niet door dat ze eigenlijk in een pyjama zat: Een topje en een shortje. Voor de tweede keer wreef ze in haar ogen om te zien wie er allemaal al was. Hm allen kent ze, Riku. Die moet ze nog druk nemen van gisteren van die taart. En dan heb je Drake zoals ze had verwacht. Ze zwaaide als een begroeting. Ging dan ergens zitten en keek zwijgend toe. Alsof zij werkelijk gaat helpen op ruimen. Men moest haar wel beter kennen. Jep, riku deed ook niks. de luiaard. Lui zijn is voor de leerlingen. Niet voor Adviseurs, die horen hun werk te doen.

-such a Sunshine in the morning XD-

Ugh. Uuuuugh. Wat een vreselijke hoofdpijn en wat een luide kut wekker.
Met een gegrom dat veel weg had van een bulldog - nah, meer een chihuahua - hief hij zijn lange brede arm en liet zijn vuist neerkomen op het rinkelende apparaat op zijn nachtkastje - dat hij al drie keer gesnooze'd had. Waar een wekker normaal bezweek onder de kracht van een harde stoot, bleef deze wekker intact en was verdacht... sterk. Uiteindelijk deed Nathan alleen maar de zijkant van zijn hand pijn en moest hij een andere tactiek gebruiken. Zijn ogen gingen even half open voor zijn tactiek. Met een zwier van zijn arm blies hij de wekker van zijn nachtkastje - zijn nachtlampje ging ook lekker mee en knalde kapot op de vloer - en met een boogje vloog zijn wekker recht door zijn gesloten raam naar buiten. Het gerinkel nam langzaam af terwijl het ding naar beneden viel en een heel zachte schreeuw bevestigde dat de wekker neer was gekomen op een persoon.
Nate grinnikte alleen en sloot zijn ogen weer. Hij keerde zich nogmaals om en nestelde zich als een kat onder zijn warme dekens. Hij gaf geen ene ruk om zijn kapotte raam en bleef lekker liggen, ook al zou hij er uit moeten voor zijn... straf... FUCK. Nate sprong ietwat spastisch uit zijn bed en wou naar zijn kast toe strompelen, maar zijn deken zat om zijn benen gewikkeld waardoor Nate eerder face-first op de grond af suisde. Hij ving zich nog net op op zijn handen en trapte dramatisch met zijn benen om ze uit de lakens te krijgen. Hij smeet zijn witte pyjama shirt uit, wierp het ergens op de grond en trok een zwarte hoodie over zijn hoofd. Zonder sokken aan te doen, deed hij zijn obnoxious rode sneakers aan en rende hij zijn kamer uit.

Onderweg haalde hij even zijn handen door zijn haren en wreef hij alle troep van zijn gezicht. Terwijl hij in full hardlopers-snelheid door de gangen snelde, voelde hij zijn maag in opstand komen. Ugh, dat kreeg je van teveel alcohol benuttigen. Om eerlijk te zijn wist hij niet eens hoeveel hij had gehad. Nadat ze betrapt waren door de leraar watermagie had hij nog flink doorgezopen en vanaf dat punt was het allemaal een soort waas. Het was wel een gigantisch leuk feest geweest en hij zou het zo weer doen. Maakte niet uit dat hij nu een zwembad moest schoonmaken, daar zouden ze eventueel ook wat leuks van maken. Hoopte hij.
'SORRY, IK BEN TE LAAT!' riep hij uit toen hij de deuren die naar het zwembad leidden opende. Een groot gedeelte was al aanwezig en bezig met schoonmaken, anderen waren nog aan het discussiëren over wat er moest gebeuren. In zijn jolly lichtblauwe pyjamabroek met kleine draakjes stapte hij hijgend op ze af en pakte een stuk bacon van Allen's ontbijt toen hij dat aanbood. 'Thanks bro.' zei hij en keek even naar de rest. Aubree zat ineengedoken in het hoekje van de kamer, Riku de ''Adviseur'' zat bij haar, Isaiah zat daar ook bij en was aan het zeven, dan was er nog Aislin die een mop vasthield, Allen die nog zat te ontbijten, Jace die een kan sap achterover sloeg en Drake en Lightning die niks deden.
'Duuuuus... Wie gaat erin en opent het afvoerputje?' mompelde hij met volle mond en knikte naar het zwembad.

"Hrmn...." Nocte zweefde op een heel traag tempo door de gangen van Starshine. Onzichtbaar dat wel..want iemand zou hem toch zien..je zou enkel merken dat hij er was doordat je zijn hitte kon voelen..die nu erger dan gewoonlijk was. Vroeg opstaan..niet meer kunnen herinneren wat de vorige avond was gebeurd..waarom waren mensen zo verslaafd aan dat stomme drankje...dat was dan ook de laatste keer dat hij dat drankje op had.."Hmpf" hij keek naar een plantenbak die hij passeerde. Deze vloog spontaan in brand. Hij was echt niet in een goede bui vandaag..en dan ook nog eens van zijn meesteres te horen krijgen dat hij mee moest helpen met de straf..een zwembad schoonmaken..hij had wel wat betere dingen te doen..zoals appels eten..of Savador irriteren..Ach..gelukkig had ze niets gezegd over zijn magie gebruiken..dus misschien kon het nog wel eens leuk worden..kon hij lekker de taak van de anderen nog miserble maken dan het al was..

Eenmaal aangekomen bij de deuren, zweefde hij door deze. Toen rook hij de geuren in de kamer. Dezelfde geuren als gisteravond...wat een verassing..Hij hoorde net hij Nate iets zei. Toen verscheen hij achter deze. "Waarom jij niet Nate..jij bent degene die het voorstelde..." Toen zweefde hij naar Allen. "Ah..wat een geweldig idee..eten.." met een grumpy kop, pakte hij een heel brood, en stopte dat in zijn mond. Geen appel..maar wel goed vullend..

Haar eerste gezelschap was, of all people, Riku. Riku die, zoals ze gisteravond geleerd had voordat Kaede het feestje verpest had, een adviseur was en geen leerling. Een erg goeie was hij kennelijk niet, want hij was hier en niet bij… Hoe heette de legendarische luchtmagiër ook alweer?
Haar hoofd deed teveel pijn om daarover na te denken. Het werd alleen maar erger toen hij ook nog besloot te praten. ‘Hrmpf.’ reageerde ze, amper opkijkend, amper bewegend. De positie waarin ze nu zat zorgde voor zo min mogelijk licht in haar ogen en zo min mogelijk geluid in haar oren en dat wilde ze graag zo houden, zeker als er nog meer mensen zouden komen.
God, waarom had ze ook alweer gedronken? Ze kende zichzelf, ze wist dat haar katers erger waren dan twee pijnstillers en drie bekers water konden fixen. Aubree wilde naar bed en ze wilde er niet uit tot het kloppende gevoel in haar voorhoofd weg was, tot de pijn uit haar ogen verdween.
Die mazzel had ze echter niet, want in plaats van een bed kreeg ze Isaiah. Iets beter dan Riku – op z’n minst deed de jongen wat, in plaats van gewoon naar het water te staren, zoals de adviseur deed. Hij vroeg haar zelfs hoe het ging.
Haar antwoord was niet al te vrolijk. ‘Verschrikkelijk.’ bromde ze voor zich uit, haar woorden gedempt doordat haar gezicht zo verborgen was.

Met kleine beweginkjes van haar vingers liet ze de sponzen schrobben. Magie gebruiken kostte een stuk meer concentratie als je hoofdpijn had, zeker als je hoofdpijn had en dan ook nog moe was van een avond feesten.
Zo geconcentreerd was ze dat ze amper merkte hoe Aislin binnenkwam en een mop pakte. Pas een hele minuut na de “Whiskey princess” keek het witharige meisje op, alleen maar omdat het andere meisje iets zei over witkop. Ze had het niet tegen haar, dus bromde Bree maar een protesterend geluidje en ging ze verder met zichzelf zielig vinden en de zwembadrand schrobben.
Tegen de tijd dat Drake binnenwandelde tilde Bree de sponzen op door haar hand op te tillen en dumpte ze de dingen met een plons onder in het zeepwater, waarna ze ze naar een ander plekje liet zweven en ze daar verder liet schrobben. Op dit moment voerde zij het meeste werk uit, naast Isa die een beetje met z’n netje zat te scheppen.
De jongen stelde zich nog eens voor en zei iets over het feest. One hell of a party. Sure, het was een feestje geweest, maar op dit moment vond Aubree het meer een hel dan een feestje. Daar kon ze geen drugsverslaafde vuurvlieg bij gebruiken. Een iets wakkerder Bree zou misschien iets brommen over dat hij aan het werk moest, maar op dit moment wilde ze zo weinig mogelijk aandacht op zich gevestigd krijgen – en Drake’s temperament een beetje kennende zou dat wel gebeuren als ze wat zei.

Ah, daar was Allen al. De jongen die de ongelukkige ontmoeting in een feestje had verandert, de schuldige, de persoon waar ze boos op zou moeten zijn maar dat kon niet, ze had zelf maar weg moeten lopen. Hij had eten bij zich, bood het zelfs aan. Ze schudde haar hoofd, te moe om te eten, laat staan in staat om nu iets binnen te houden.
Zijn opmerking deed haar kijken naar de inhoud van het zwembad. Goed, het was niet echt schoon, maar de staat van het zwembad was niet zo slecht als ze had verwacht. De Cassiaanse had in wildere wateren gezwommen. Hahah. Grap. Yes. Ze lachte niet eens inwendig om haar grap. Daar was ze veel te moe voor.
Jacey en Lightning kwamen ook nog tevoorschijn – de een met een rugzak, de ander duidelijk niet van plan om mee te helpen met het schoonmaken. Ergens maakte dat haar ontzettend boos. Kom op, iedereen zat hier, ga je nu echt lui zijn en niets doen terwijl de rest wel gewoon werkt?
Ze zei er echter niets van – stond alleen op, leunde tegen de muur. Iedereen stond, nu viel dat zitten toch wel een beetje op.
Als laatste, en te laat, kwam Nathan het zwembad binnenstormen. Oh, je had ook Nocte nog, maar daar besteedde Bree expres geen aandacht aan. Demonen waren slecht nieuws. Dat was gisteravond pijnlijk duidelijk geworden. De jongen en de demon hielpen zich allebei aan het ontbijt wat Allen had meegebracht, maar uiteindelijk was het Nathan die de grote vraag stelde. Wie ging het water in?

Er viel een stilte. Langzaam keek Aubree haar medebestraften aan. Nathan was een luchtmagiër, dat wist ze, Drake had vuur, Lightning ging niets doen en Aislin had ook lucht, gokte ze. Wat Isaiah had wist ze niet, maar hij leek haar geen Cassiaan en ook Jacey en Allen bezaten volgens haar geen watermagie. Ze was de enige.
Wel, daar ging plan A. Plan “laat de watermagiërs al het water uit het bad sturen zodat de rest het wier uit het droge bad kan oprapen” wat ze niet in haar eentje kon uitvoeren, want hel, ze was Victoire niet.
Ze keek nog eens rond, maar niemand leek echt van plan om iets te doen. Dan… Dan moest ze dit maar doen. Dan moest ze maar gaan voor plan B. Onhandig stapte ze naar de rand van het bad, de rand die ze net had schoongemaakt. Haar schoenen schopte ze uit. Haar benen trilden terwijl ze de legging van haar benen afstroopte, waarmee ze haar bleke blote benen en zwarte boxershorts onthulde. Haar armen trilden terwijl ze de oversized sweater over haar hoofd trok, waarna ze alleen nog maar gekleed was in sportbeha en onderbroek.
Meer tegen zichzelf dan tegen iemand in het bijzonder mompelde ze. ‘They so owe me one.’

En toen nam ze een stapje terug, trok een sprintje en dook ze het vier meter diepe zwembad in, door de laag kelpiewier, naar de bodem. Het kostte haar lichaam tien seconden om de kieuwen op haar hals te openen, het kostte haar ogen iets langer om scherp zicht te krijgen.
Zwevend onder de laag wier, onzichtbaar voor de rest, zocht ze naar het putje. Daar. Vier schoolslagen brachten haar naar de hoek van het bad, waar ze ruim twintig seconden met de stop stond te worstelen voordat hij los kwam. Daarna maakte ze dat ze weg kwam, naar de andere hoek van het bad – ze wilde liever niet naar beneden getrokken worden.

Maar het was hier wel stil, stil en donker en de hoofdpijn leek hier minder dan boven water. Misschien moest ze hier nog wat langer blijven – ze kwam vanzelf boven, als het water wegliep.

Nobody said it was easy

But no one ever said it would be this hard

Het antwoord dat hij van Aubree kreeg, zorgde ervoor dat hij zachtjes grinnikte. Ja, hij was best blij dat hij zichzelf ingehouden had en niet al te veel drank naar binnen had gespeeld, anders zou hij waarschijnlijk net zoveel last gehad hebben van hoofdpijn als het witharige meisje. Riku zwaaide gewoon even toen er nog een witharige binnenkwam. Hij herkende de ander wel van het feestje, maar had niet echt met hem gepraat. Eigenlijk had hij maar met weinig mensen gepraat, maar het was wel fijn geweest. De volgende die binnenkwam, was dan weer wel iemand die hij persoonlijk kende. Zijn mondhoeken krulden om in een grijns toen hij de bijnamen hoorde, alsof hij die van zichzelf eer wilde aandoen. Het moment dat Aislin het woordje witkop zei, leek iedereen die in de kamer aanwezig was op te kijken. Natuurlijk keek iedereen op aangezien iedereen aanwezig, buiten Aislin, een witte haarkleur had. Dat ze het tegen hem had, werd al snel duidelijk toen ze de vraag formuleerde. “Al die adviseur shit zoals jij het zo mooi noemt is gisteren allemaal al opgelost en als er nog iets bij komt heb ik straks nog alle tijd van de wereld.” Riku sloeg zijn armen over elkaar heen terwijl hij Aislin aankeek. Pretlichtjes dansten op en neer in zijn rode kijkers terwijl hij zijn mond terug opende om iets te zeggen. “Daarbij wilde ik dit voor geen goud missen.”

De rest van het gezelschap van de vorige avond kwam al snel binnendruppelen, de een al wat vrolijker dan de ander. Riku pikte een worstje van het bord van de roodharige jongen die zo slim was geweest om ontbijt mee te nemen. Een laatkomer had een idee om het opruimen wat makkelijker te maken, een idee dat hij zeker niet ging uitvoeren. Iemand anders mocht in het water springen om het te laten leeglopen. In zijn ooghoek zag hij Nocte nog binnenzweven voordat Aubree ineens opstond en zich begon uit te kleden. Wat is zij van plan? Het antwoord op die vraag werd al snel beantwoord toen ze het water in dook, waarschijnlijk om het plan uit te voeren. De eerste paar minuten bleef Riku gewoon op zijn plek staan, maar toen het meisje na een tiental minuten nog niet boven was gekomen, begon hij toch wat bang te worden. Wat als ze verdronken was? Het was zijn taak om mensen veilig te stellen en het was niet goed voor zijn imago als er iemand in zijn buurt zou verdrinken. Voorzichtig schuifelde hij naar de rand van het zwembad om daarna een stukje naar voren te buigen, zijn rode oog tot een spleetje geknepen. “Eum guys, volgens mij is er iets mis. Ze komt niet meer boven.” Een vleugje bezorgdheid was in zijn stem te horen terwijl hij door het vieze wateroppervlak heen probeerde te kijken.

Hij werd door de ene witharige met een opgestoken hand begroet en kreeg van de andere witharige een gedempte 'Vreselijk' als antwoord op zijn eerdere vraag. Hm, nou, het leek niet dat Isaiah de enige was die lichtelijk vermoeid was. Lichterlijk. Heus niet ontzettend moe. Nee hoor. Net toen die gedachten door zijn witharige hoofd zoefde, moest de jongen gapen. Poeh. Acht uur was toch ook wel vroeg. Te vroeg. Maar... Het was ook wel zijn eigen schuld. Had hij maar niet moeten feesten en drinken en los gaan. Ah well, het was het op zich wel waard geweest. Hopelijk. Niet lang nadat 'Witharige die niet Aubree is' binnengekomen was, kwam een brunette binnen. Isaiah herinnerde haar vaag als een van de cake-fanaten. Zij begroette hen al brommend en het duurde even voordat de witharige jongen doorhad dat hij 'Booze Master' was. Vervolgens zei ze iets tegen 'Witharige die niet Aubree is' (shit, hij wist zijn naam wel... Wat was zijn naam ook alweer?) over... Adviseurs zaken? Wat? Met een frons op zijn jonge gezicht keek Isaiah naar de witharige jongen, die antwoordde dat hij al zijn 'Adviseurs shit' al gedaan had. Oh shit, dit was een Adviseur? Een echte, echte adviseur? Zo eentje die advies gaf aan legendarische Magiërs? Oh wow, dan zou Isaiah hem met respect moeten behandelen. Het bekleden van zo'n rang was niet niks, toch? Deze jongen kon dan dus wel wat!

Maar in zwembaden schoonmaken leek hij niet zo goed te zijn, want hij deed geen ruk. De volgende jongen die aankwam stelde zichzelf voor als 'Drug addicted Butterfly'. Uhm. Oké. Met een lichte frons keek hij naar de jongen, die opmerkte dat hoewel hij maar weinig van het feestje meegemaakt had, hij het toch wel gaaf had gevonden. Hm. Wie was hij dan? Isaiah kon hem om eerlijk te zijn helemaal niet herinneren... Ah well. Vlak na 'Drug addicted Butterfly''s aankomst kwam Allen aangesloft, die de geur van ontbijt met zich meebracht. Hem kon Isaiah nog wel herinneren; Allen had Isaiah de tas met drank gegeven en had vervolgens Jacey tegen die ene aangeduwd. Koi-nogwat. Ja. De jongen begroette het clubje met volle mond nadat hij was gaan zitten en aan zijn ontbijt begonnen was. Ontbijt... Isaiah hoorde zijn maag rammelen, maar hij zou later wel wat te eten halen. Hij had langer dan één ochtend zonder gedaan, dus dat zou prima moeten kunnen. Gewoon niet te veel aan eten denken. Allens vraag over iemand met Woudmagie besloot Isaiah maar te negeren; Hij vertrouwde zijn magiegebruik niet helemaal in zijn huidige situatie... Iets daarna kwam er een meisje die Isa zich ook maag vaagjes kon herinneren binnen. Ze droeg nogal korte kleding die Isaiah haar zelf nooit aangeraden had, zwaaide eventjes naar Adviseur Withaar en ging toen zonder de rest te begroeten stilletjes zitten. Wat..? Ging ze niet meehelpen? Vlak na haar aankomst kwam Nathan binnen rennen. Cake-fanaat 2. Hij droeg een komische broek en een zwarte hoodie, en pakte opgewekt wat eten van Allen's ontbijtbord. Wauw. Een grijns verscheen om Isaiah's lippen terwijl hij stilletjes toekeek en wat afwezig het water zeefde.

De vraag die de jongen vervolgens stelde deed Isaiah fronsen. Hij scheurde zijn blik van het nutteloze clubje af en keek even naar het viezige water. Oh bah. No way dat hij dat zou doen. Niet zo lang na zijn vraag kwam echter Kerstlichtjes aangezweefd. Hij merkte iets op over hoe geweldig het eten was, pakte een enorm brood en stopte dit vervolgens in één keer in zijn mond. Oh wauw. Misschien.. Misschien was dit dan ook een Adviseur. Dat zou kunnen! Hij was dan wel een heel, uh... interessant type.

Pas toen Bree iets mompelde over iets te goed hebben, keek de jongen om en zette hij lichtjes geschrokken een stap naar achter. Whut...? In alleen haar sportbh en donkere boxers stond Aubree aan de rand van het zwembad. Wat, waarom..? Maar toen zette ze een paar passen naar achter om een aanloop te nemen en dook het water in. Woah. ❝Aubree --❞ bracht Isaiah geschrokken uit, maar toen kwam de vraag die Nathan eerder gesteld had weer bovendrijven. Oh. Ze zou het putje eruit halen zodat dat bad leeg kon lopen... Dat was slim! In elk geval deed zij nog wat! Met een fronsje keek hij vervolgens weer naar het clubje dat daar nog stond. Met brede passen liep de kleine jongen naar de bak met netten, sponzen en moppen en greep hij er twee. Hij had zijn eigen zeef laten liggen. Vervolgens stapte hij op het groepje af en gooide met verrassende kracht één van de moppen op 'Drug Addicted Butterfly' af en eentje op dat ene stille meisje dat lui tegen de muur gezakt zat, in haar veel te korte kleding. ❝Denken jullie dat je niks hoeven te doen, of zo?❞ vroeg hij ze met een lichte blos op zijn wangen, hoewel hij niet alleen naar zijn twee slachtoffers keek. Nathan, Kerstlichtjes, Allen, Jacey, ze hadden nog niet eens iets uit die bak gepakt (Riku was een Adviseur dus tegen hem mocht Isaiah niet klagen). Nah ah dat Isa al het werk ging doen, of Aubree al het werk zou laten doen. Ze waren een Team.

Net toen de jongen zich echter omdraaide om met meer voorwerpen te gaan smijten, merkte Riku echter met lichte bezorgdheid op dat Aubree wel heel lang in het water bleef. En dat was ze ook. Isaiah's irritatie ebde weg terwijl hij met een fronsje naar de badrand liep. Het zwembad was langzaam aan het leeglopen, maar Aubree was inderdaad nog nergens te zien.. ❝Aubree?❞ riep hij wat bezorgd het water in, waarna hij met grote ogen omkeek naar de rest. Oh shit. Ze waren een team, maar... Isaiah had geen idee wat hij nu moest doen. Was alles oké daar onder water? Lichte paniek verspreidde zich door zijn lichaam. Wat nou als ze vast was komen te zitten door al dat wier? Oh shit, dat kon niet goed zijn. Ze waren een team....

; {{ Oh shit ik wist niet dat het mijn beurt was, sorry guys T^T

Is it something that she might've just missed
Is it something that she can hit with her fists?
Light the fuse
and if you're ready come on
-----

Voor even was het donkerharige meisje bang dat niet iedereen z’n kop zou laten zien, maar tot haar verbazing –in positieve zin natuurlijk- schoof iedereen langzaam naar binnen. Er waren een aantal laatkomers, maar dat viel te vergeven. Ze waren in elk geval gekomen! Om sommige gezichten werd Aislin wat vrolijker. En om andere, eh… niet zo zeer. Er kwam eerst een vaag joch bij, die iets vertelde over zichzelf op een toon waaruit het bleek dat hij zichzelf wel zeer interessant vond. Maar daar waren de meningen over verdeeld (en fucking serieus, ‘drug addicted Firefly?’ Fucking loser). Allen droeg echter een gezicht waar Aislin wel wat blijer van werd. Mr. Firetruck kwam binnen met ontbijt en leek ondanks de situatie toch nog vrolijk. Jacey de pedoaantrekker volgde niet veel later, ook geen onwelkom gezicht. En toen kwam er een gare chick bij de groep. Vaagjes kon Aislin haar gelaat zich herinneren, maar een naam kwam niet in haar op. Of nouja, niet echt een naam, eerder een term. Toen het meisje zag in wat voor een kleding en houding ‘het’ naar binnen stapte, was het eerste woord dat in haar opkwam ‘HOEEEEEEER’ (en ja, ook zo overdreven). Optimistisch als Aislin was, wist ze dat dat geval niet veel goeds beloofde. Hmm, inderdaad maar goed geweest dat ze een mop voor het schoonmaken had gepakt. Ze zag al een kandidaat die ze wellicht moest gaan meppen. Maar gelukkig bleef het zooitje niet negatief. Zelfs drukke Nathan, Aislin haar half-riviaal-half-vriend-figuur was een zowaar fijne aanschouwing. Maar dat kon er ook mee te maken hebben dat hij aan was gekomen in zijn zeer charmante pyjamabroek. Daar moest het meisje toch wel even hard om lachen. Wat een idioot!
Het stel idioten meldde zich één voor één. De schoonmaaksquad. Bekende gezichten –en minder bekende- verschenen, maar nu met een stuk minder vrolijk gelaat. De vrolijkheid van afgelopen avond/nacht was nu ver te zoeken bij het stel feestgangers. Feesten en lol hebben was nu wel het laatste waar ze over liepen te denken. Het was eerder gevloek en haat waar de meeste aan dachten. Maar ja, niks aan te doen. Gewoon maar de shitzooi accepteren en allemaal wat werk verrichten, wel zo eerlijk. Als ze allemaal een beetje meehielpen, was de klus zo gepiept. Maar daarvoor moest natuurlijk wel iedereen een poot uitsteken. Niksdoeners waren normaalgesproken al geen vrienden van Aislin, maar op een ochtend als deze zouden het haar vijanden worden. De normaal zo acceptabele meid had deze ochtend niet zo een lang lontje. En dat gedoe van Riku hielp voor nu ook even niet. “Klinkt alsof een baantje bij de supermarkt nog intensiever en opwindender is.” Oei, wat koud Aislin. Ze moest duidelijk nog goed wakker worden en weer wat opwarmen.

Taken werden langzaam verdeeld en op zich genomen, waarbij er bij één speciale taak even een ongemakkelijke stilte viel. “Wie gaat erin en opent het afvoerputje?” Jaaaaa… meestal was Aislin wel in voor een zwembeurt, maar nu? Haar niet gezien! Misschien wat schijnheilig, maar even deed het meisje alsof ze heel serieus en druk bezig was met dweilen. Misschien zou ze dan wat minder opvallen en werd ze niet uitgekozen. Ze wilde niet de lul zijn. Goddank bleek dat echter geen gevaar meer te zijn. Ze hadden zowaar een vrijwilliger! Nee maar, kleine Aubree kleedde zich uit, waarbij Aislin het toch niet kon laten om als grap even te fluiten tijdens die oh zo sensuele striptease. Ze begon al wat meer op te warmen.
Wat nieuwsgierig stapte Aislin wat dichterbij de rand van het zwembad –maar niet te dicht want sommige mensen hier vertrouwde ze niet- en probeerde ze tussen de groene snotzooi te turen. Maar niks. Golven klotste wat heen en weer, maar ze kon niet echt shit zien. Hmm, niet interessant zo dus, die kwam vanzelf wel weer boven drijven. Kon ze net zo goed maar weer zelf aan het werk gaan.
Maar toen stond hij daar; een gouden kans. Zo mooi, zo prachtig. Zelden in je leven kon je zulke, wáre perfectie aanschouwen! Maar Aislin was er getuigen van. Zij had het genot om het mee te maken. Maar vooral, om er misbruik van te gaan maken. Want kom op, dit was gewoon té perfect! Riku, zo dichtbij die rand, zijn billetjes perfect voor een harde klap waarmee ze hem zo in het zwembad kon knikkeren. Ik zeg; doen! Zachtjes stapte het meisje met kleine stappen dichterbij de lange, witharige gozer, mop in de aanslag. Ze had hiervoor maar één kans, dus het moest nu goed gaan. Deze perfectie moest ze met haar eigen perfectie gaan bewerken, geen ruimte voor schoonheidsfoutjes nu. Goed, nu stond ze wel perfect achter hem, maar niet precies achter hem. Net ietsjes schuin. Ja, dit zou zo gaan lukken. “Weetje,” begon ze, terwijl ze de mop horizontaal in haar handen nam. “Je hebt gelijk. Misschien moet je maar even gaan KIJKEN!” En op het laatste woord zwaaide Aislin de stok van de mop van zich af, waarmee ze zowaar een degelijke windvlaag creëerde. Een windvlaag die recht tegen Riku aanvloog en hem net dat ene, extra zetje zou geven. Dat ene zetje, die Aislin haar trommelvliezen hopelijk het genoegen zouden gaan geven om die heerlijke ‘plons’ te gaan horen. De ‘plons’ van overwinning.

---
She's my riot girl
She's no minor threat
She's been bruised and bled
She's hanging on by a thread

Whoop, alles ging weer lekker snel. Mensen stalen van her en der wat voedsel van zijn indrukwekkende stapel, prima was dat. Vaak waren mensen te lui of koppig om te ontbijten, terwijl een beetje lekker schransen je bui zo makkelijk kon verbeteren. Want wie kon er nou grumpy met een ochtendhumeur rondlopen na een heerlijk gebakken eitje? Je weet het wel, sunny side up.

Jacey kwam aan en ook haar bood hij met een plagerig lachje het bord aan. Stiekem was hij best benieuwd naar haar idee van wraak nemen. Benieuwd of het iets saais of interessants zou zijn. Beetje orgineel graag, als grappenkoning had hij al veel gezien. Dat ze zijn halve glas wodka-sap claimde was een beetje minder, maar die kleine shot alcohol zou Jacey vast minder chagrijnig maken. ''Ook een hele goede morgen, lieverd. Hoe gaat het met je man?'' Allen at vlug door, de rest was immers al bezig! Op een paar mensen na, maar zo te zien waren die ook helemaal niet van plan hun handen uit de mouwen te steken. Saaie slappelingen.

Dan werd de vraag geopperd die écht van belang was. Het afvoerputje. Ranzige planten. Hij had absoluut geen smetvrees, gebruikte de 10 seconden regel ruim als hij iets lekkers liet vallen. Maar een bad vol kledderige planten inspringen, daarvoor bedankte hij liever. Tot zijn verbazing was het Aubree die het water indook. De boekenwurm die bijna het feest van gisteravond ontvlucht was toen het druk werd? Wauw.

Bij nader inzien was het wel logischer, aangezien ze de Whiskeyprinses was en dat bevatte ook water, dus moest ze wel een Cassiaan zijn. Of een halfje. In ieder geval ging ze vlug kopje onder. Allen viste het laatste restje bacon van zijn bord en stak de sliert in zijn mond, alvorens ook overeind te komen. Zo. Hij rekte zich even uit, gapend, niet echt bezorgd om Aubree nu hij zag wat Aislin van plan was. Riku zou haar wel even redden. ''Ga ervoor, reddende ridder Riku!'' schalde door de ruimte. Dus kon hij even strekken voor hij ook naar de schoonmaakspullen slenterde. Sponzen, nee, schoonmaakdoekjes, nee. Dat was allemaal saai. Hij viste tussen alle zooi twee dingen tevoorschijn die hij herkende. Het leek op een plantenspuit, maar was gevuld met schoonmaakmiddel. Awyeah, hij was gewapend. Twee, omdat zijn houding dan net op een cowboy leek. Allen kwam richting de rest van het groepje dat al bezig was, keek even naar het zwembad en dan op Drake, die een zwabber op zich af had gekregen van Isaiah. ''Yo, jij, druggie, ik doe het spuiten deze keer wel, dan mag jij zwabberen.'' Perfecte taakverdeling, de zelfbenieuwde vuurvlieg moest het hier wel mee eens zijn. Zou dat zijn dierlijke vorm zijn trouwens?

Allen begon, zoals hij zelf voorgesteld had, een dunne laag schoonmaakmiddel over de beschimmelde, ranzige tegels en randjes te sproeien, af en toe een gaap de wereld in zendend. Het middeltje rook lekker fris naar citroen. Het was nog best prima zo.

Jacey

♥ Wasn't it Beatiful when you believed everything ♥

''Ook een hele goede morgen, lieverd. Hoe gaat het met je man?'' De hoofdpijn was weer een beetje afgenomen, maar dat maakte niet dat haar humeur verbeterde toen ze Allen's stem hoorde. Ze besloof dat het het beste was niet te antwoorden, en kauwde rustig verder. Iemand vroeg wie er het zwembad in ging, en als bij toverslag begon Aubree zich uit te kleden. "Eh.." Stamelde ze, niet goed wetend wat ze moest zeggen.
Tot haar grote verrassing sprong het meisje het water in. Ze had sowieso al geen vrijwilligers verwacht, maar Aubree ging haar verstand te boven. Het water bewoog zachtjes na, wat ook de enige beweging was die te zien was. Ze maakte zich echter geen zorgen, Bree was een watermagican en was daarbeneden op haar plekje. Helaas dacht Riku daar anders over. Terwijl het water in beweging kwam, boog hij zich over het zwembad. “Eum guys, volgens mij is er iets mis. Ze komt niet meer boven.” Deelde hij mee, waarop ook de drankenjongen mee begon te zoeken. Ze giechelde opgelaten toen het donkerharige meisje de jongen in het zwembad duwde, of tenminste probeerde. Jacey stond op, wankelde even lichtjes, en ging vervolgens op zoek naar schoonmaakspullen. Ze liep het halve zwembad door en opende een random deur. Het was een bezemkast, grotendeels leeg. Alleen in een donker hoekje stond een bezem, die Jacey pakte en meenam naar het zwembad, waar ze mokkend begon te vegen.

Ugh, Lightning haatte zo vroege ochtend. als het aan haar lag ging ze alleen pas in de namiddag lessen volgen. De ochtend bracht ze door in haar lekker warm bedje helemaal in haar dekens gedraaid. Het heerlijke warme gevoel bleef er dan. Nu was dat kalme gevoel helemaal verdwenen en is irritatie ervoor in de plaats gekomen. En je ontwijkt een geirriteerde Light toch liever aangezien ze dan nog opvliegeriger was dan normaal, iets dat al genoeg zei over hoe ze nu was. Zonder enige woorden aan het gezelschap te verspillen was Lightning aan de kant tegen een boom gaan zitten. Ze moest toch wel even kort grijnzen als ze Drake zag en aan hun nacht dat ze samen hadden gespendeerd. Je kun het light dus niet kwalijk nemen dat ze nog moe was van gisteren nacht. Ze hield wel haar ogen open om rond zich te kijken om zo te zien wie er allemaal al was naast Drake. Hm nocte... ugh, waarom was die gewoon niet weggebleven... Hij zal haar hoogstwaarschijnlijk later weer zwaar gaan irriteren, en dat nog zo vroeg in de ochtend. Deze dag werd met de seconde alleen maar erger.
Een lichte frons verscheen op het meisje haar voorhoofd toen ze iemand in het water zag duiken. Beter die ene dan Lightning zelf though, dus veel kon het haar niet echt meer schelen en keek toen verder op haar gemakjes rond. Riku was er ook. De witharige Adviseur, veel deed hij ook niet. Ze bromde wel even toen Isa tegen haar sprak. Lightning ving met gemak het gene dat haar toegeworpen werd. Op haar gemakjes stond ze recht en stapte vlak op hem af waardoor ze enkel centimeters van elkaar verwijderd waren. 'Dat dacht ik niet dear, dat weet ik zeker' sprak ze koeltjes naar hem. Hem uitdagen om er iets aan te doen. Jep, ze moesten niet verwachten dat Lightning vriendelijk ging gaan doen in de veel te vroege ochtend. Veel kon het haar trouwens ook niet veel schelen toen iedereen bezorgt werd op degene die blijkbaar al veel te lang onder water bleef. Het was haar eigen schuld. Moest ze maar niet in het water gaan duiken.

Zijn hangover werd er zo te voelen niet beter op. Hij was dan wel in volle snelheid naar het zwembad toe gerend, maar nu hij hier weer stond en de adrenaline begon te zakken, werd hij zich steeds bewuster van de hoofdpijn. Uiteraard was de oplossing voor een hangover een goed ontbijt en veel drinken, dus daarom stal hij af en toe wat van Allen’s ontbijt, propte wat bacon en hashbrowns naar binnen en een paar slokken sap.
In de tussentijd richtte hij zich op het zwembad, welke vol stond met kelpie weed. Hij wist niet waar de schoonmakers mee bezig waren geweest, maar dit was verre van schoon. Het leek wel alsof het zwembad maanden niet schoongemaakt was, ook al lag het vooral aan het snelgroeiende kelpie weed. Alsnog, dit was veel te veel om op één dag gegroeid te zijn. Dacht hij. Zijn kruidenkunde kennis hield daarbij zeg maar op.
Toen hij voorstelde dat iemand het bad in moest, hoorde hij Nocte’s onheilspellende stemmetje klinken. Hij keerde zich naar Nocte en hief zijn handen half in de lucht, zijn blik was van ‘’niet naar mij kijken please’’. ’EH NEE, mooi niet. Maar hé, waarom ga jij niet? Doe wat van je coole Deeehmaaang Triiiiickssss en los het water op of zo.’ Hij stootte een kort onverschillig lachje uit en stapte langzaam weg bij de demon voordat hij nog het water in geworpen zou worden.

Gek genoeg was er uiteindelijk wél iemand die het water in ging. Of nou ja, daar kwam hij pas achter toen diegene het water in dook. Aubree, die zich afzijdig had gehouden, stond plots op en begon zich uit te kleden. Haar schoenen gingen uit, daarna haar broek en vervolgens haar shirt en heel even dacht Nathan dat Aubree wéér dronken was, maar ze leek nuchter genoeg. En nou had Nathan misschien dat dunne lichaam al in volle glorie gezien (hue hue), hij voelde zich er toch behoorlijk awkward bij vanwege redenen die alleen hij en Aubree wisten. Hij rukte zijn blik van haar lichaam af en hield een hand voor zijn ogen, alsof er fel zonlicht op hem scheen. ’Kingston, wat de fuck ben je aan het doen. Ben je weer dronken of—‘ Hij viel stil toen Bree plotseling op het zwembad af rende en een sprong nam, waarna ze met een plons het water in dook. Aha, dus zij ging het uiteindelijk doen. Nate liep naar de rand van het zwembad toe en keek het zwembad in, al kon hij niet veel zien door het kelpie weed. Hij wilde best het kelpie weed gaan opruimen, dus moest hij maar wachten tot het zwembad leeg liep. Alleen Bree bleef wel… absurd lang onder water.
Nathan keek wat bezorgd naar de rest, Riku bleek zich druk te maken en Isa was ook niet al te rustig… Wacht, hij herinnerde zich iets. Nathan’s ogen gingen weer naar het bad en hij grijnsde even willekeurig. Ze had kieuwen. In het gevecht tegen de vuurdraak had hij ze gezien, ribbelige vormen in haar hals waarmee ze onder water adem kon halen. Dat was de reden dat ze zo lang onder kon blijven. Haha, en daar wist de rest natuurlijk niets van.
’Ze is inderdaad wel heel erg lang beneden!’ begon Nathan toen nep-ongerust en keek de twee met ietwat grote ogen aan. ’Ik denk dat iemand even erin moet, om te kijken of alles goed gaat!’

En jep, iemand ging er in. Aislin hield haar mop gereed achter Riku en met een bijpassende opmerking zwaaide ze haar mop rond als een honkbalknuppel, gepaard met een windvlaag die hij lichtelijk kon voelen vanaf zijn plaats. Hij barstte in lachen uit om de situatie en keek met een voldaan gezicht van het zwembad naar Ais. ’Nice one, Ais!’ zei hij met een grijns en dacht helemaal niet meer aan zijn hangover. Hij liep naar een emmer toe en pakte een mop uit de emmer, waarmee hij alvast de randen ging schoonmaken. Zijn ogen gingen even rond, kijkend naar de rest, en zag nog hoe Drake en Lightning niks deden. Lightning zat er nog steeds nutteloos bij en Drake was ook niets aan het doen. Daar moest hij even wat aan doen…
’Hey, dingetje!’ riep hij toen plots uit richting Drake en wandelde snel naar de jongen toe, zijn magie alvast warm. ’Ik bedenk me net, hè: katten houden niet van water. SAVE THE KITTY CAT, JUNKIE BRAIN.’ Met een motie dat veel weg had van een backhand-mep stuurde hij een windvlaag tegen de Raziaan aan, zodat hij met een mooi boogje het zwembad in zou vliegen. Hij grijnsde ondeugend en keek de jongen even na, waarna hij met wat gefluit verder liep. Oké, nu alleen nog Lightning…

Oh. Fuck. Nee. She did NOT just do that.
Ook al kende hij Isaiah amper, ze moest niet gaan lopen bitchen tegen anderen en weigeren om iets te doen. Oh, en ze moest niet gaan proberen om eng of intimiderend over te komen want dat was ze niet en uuugh, Nate kon niet tegen personen als haar. Ze was vanaf het begin al een chagrijnige zandzak en had niets anders gedaan dan zitten alsof ze een prinses was die niets hoefde te doen. Get off your high horse, god damn it. And don't touch Isa for fuck's sake.
Nate liep in een snel tempo op Lightning af en stopte een paar centimeter van haar af, richtte zich op als een soort bulldog (normaal was hij meer een chihuahua, nu stond hij echter in street-thug modus) en keek haar snijdend aan.
’Zeg, huppelkut, je hebt geen enkele reden voor die fucking opgeblazen houding van je, dus waarom steek je je ego niet in je snooch voordat ik er een stok in steek en je gebruik als een fucking mop? Ben je tenminste nog fucking nuttig.’ Hij hief zijn mop en drukte deze ruw tegen Lightning aan, bijna met de intentie om haar omver te duwen. ’Ga aan het werk, bimbo.’
You just don't touch Isa.

Nate is mad, yaaaay~
En eh, wees niet beledigd alsjeblieft want zo bedoel ik het niet D:

Drake zat op een van de bankjes, zag hoe er meer mensen de ruimte binnen stroomde. Ze hadden het er allemaal over hoe ze hier het beste de boel konden opruimen, wie er wel en niet het water in zou gaan en wat er allemaal gedaan moest worden. Drake was ondertussen op een van de bankjes gaan zitten en keek verveeld voor zich uit. Het was niet eerlijk, nee niet eerlijk. Hij had amper wat te maken gehad met dat feestje en toch kreeg hij er straf voor typisch hem weer. Hij vond het niet erg op zich , zo'n straf. Alleen dan had hij wel terecht lang van dat feestje willen genieten. Veel mensen gingen in op the drug addicted firefly, wat Drake alleen maar grappig vond. Mensen waren zulke leuke wezens.. ze konden allemaal zo anders reageren en meningen hebben, so strange and so interesting.

Drake wilde zeggen dat hij pas later op de avond bij het feest was gekomen, ''Ik was er p-'' maar hij brak zijn zin in het midden abrubt af, door de onverwachte wending die Aubree bracht. Zijn mond bleef daar in tegen wel half open staan. Oke.. ze klede zich half uit nu.. schoenen werden uitgeschopt en andere kleding werd op de grond gegooid tot enkel haar BH en onderbroek over waren. Drake had een (pervert) smile op zijn gezicht en kon hier zeker wel aan wennen. Hij vond het nu al een leuke vriendengroep, zeer zeker. Nu zag hij waarom ze het had gedaan, natuurlijk en nogal logisch. Ze sprong het water in en verdween tussen het groene wier. Meteen was het gezicht van Drake dus weer minder vrolijk. Opeens had hij in de gaten dat de jongen genaamd Nate tegen hem aan het praten was. ’Hey, dingetje!’ hoorde hij en Drake keek tegen hem op terwijl hij zat. Dat vond Drake minder, dus ging staan en rekte zich uit door de slaap die nog in zijn lichaam zat. Hij keek nog steeds naar het bad, waar het mooie meisje wel erg lang in bleef zitten. Drake keek er bedenkelijk naar. Hij wilde het net aan iemand gaan vragen tot Ais er al wat van zei. Inderdaad, iemand moest haar gaan helpen. Alleen Drake had niet het idee dat hij dat was, de gene die wilde helpen. Alleen Nate had daar zo te zien andere ideeën over. ’Ik bedenk me net, hè: katten houden niet van water. SAVE THE KITTY CAT, JUNKIE BRAIN.’ Opeens voelde Drake een hele sterke windvlaag tegen zich aanblazen, verbaasd en geschrokken zag hij de grond bij zich vandaan deinen, doordat hij in de lucht werd geworpen. Al snel kwam hij er scheldend achter waar hij in zou belanden. Met grote ogen keek hij naar beneden, zag het water op zich af komen. Net op tijd wist hij zijn ogen te sluiten, alleen zijn mond door de lange schreeuw niet. Daardoor werd zijn gehel waffel volgestopt met kelpie weed. Natuurlijk hoorde hier de fantastisch grote plons bij waar iedereen op had zitten wachten -maar niet voor zichzelf- Het water spatte over de badrand heen en Drake verdween tussen het groene spul. De kou, het water, hij kon zich nergens aan vastgrijpen of houvast aan vinden. Als een klein kind spartelde hij onder water wat rond, tot hij eindelijk de rust terug vond, daarna wist hij zo snel mogelijk naar de kant te zwemmen. Woest keek hij naar Nate, schold met Raziaanse scheldwoorden en vervloekingen. Het was zelfs ze dat het water rond hem hierdoor verdampte. Opeens kreeg de jongen een idee, waardoor de boosheid wat minder werd, wegslonk. Alleen hij liet zichzelf wel meer opwarmen. Het was zelfs zo dat hij zich losmaakte van de badrand en keek waar Bree was. Hopelijk kon hij haar vinden. Uiteindelijk gaf hij het op en kwam proestend boven. ''Bree!! Aubree, als je met kunt horen, ga het water uit! Ga nu het water uit, ik laat het verdampen zodat we niet alles eruit hoeven te scheppen! Ik wil niet dat je je brand!'' riep Drake naar haar, hopend dat ze hem kon verstaan. Hij zwom weer naar de badrand en keek omhoog naar de mensen die er stonde, een duivelse blik naar Nate gericht. Aan de andere kant had Drake het ook wel weer verdient en ondangs deze stunt, Drake vond hem minder erg dan Xaf ofzo. Iets in de jongen beviel Drake, het lef hebben om het water in te flikkeren. Geniaal. Als hij het bij iemand anders had zien gebeuren had je Drake kunnen oprapen van de vloer door het lachen. Hij wachtte tot het meisje uit het water zou komen. Drake was een halve plaageest, een tiran voor leraren, een vreemde jongen. Alleen hij wilde niet dat een -bijna- vriend of vriendin door zijn doen hele hoge brandwonden zou oplopen. Laat staan de problemen die hij er wéér door kreeg. Dit was al erg genoeg. En natuurlijk zat hier meer achter. Want het werd niks voor niks kelpie weed genoemd, Drake wilde dat met al het genoegen uittesten.

Haar plan was compleet in de soep gelopen, had ze zo’n dertig seconden nadat ze de stop eruit had getrokken gemerkt. Het water dat de afvoer in zou moeten stromen, stroomde niet. Het had heel eventjes gestroomd, maar daarna was een prop kelpiewier vast komen te zitten in de afvoer. Dat was op z’n zachtst gezegd jammer, maar het gaf haar wel meer tijd om onder te blijven. Onder blijven deed ze.
Hoe langer ze bleef, hoe meer haar lichaam zich aanpaste. De kieuwen op haar hals trilden, werden wijder, langer, groter in het geheel. Ze voelde de huid op haar rug protesteren toen haar ruggengraat zich begon uit te stulpen, alsof ze een rugvin kreeg. Zo groot had ze het nooit laten worden – zo groot kon het niet worden – maar hoe langer ze hier zou blijven, hoe groter en scherper de punten op haar rug zouden worden.
Ze knipperde, wachtte tot het vlies wat haar onder water scherp deed kijken over haar ogen gleed en keek. Het wier was een groter probleem aan de oppervlakte dan hier, beneden, maar ze zweefde alsnog tussen de slierten groen. Ze stak haar hand uit, vliezen tussen haar vingers, haalde een stuk wier naar zich toen en bekeek het beter. Kelpiewier, een verraderlijk plantje wat verantwoordelijk was voor de dood van meer dan één man, niet alleen omdat je erin verstrikt raakte voordat je het wist, maar ook omdat kelpies het graag aten. En een kelpie overleefde je niet, hoe snel of sterk of geweldig je ook was.

Haar hoofdpijn was vrijwel volledig weggeëbd toen ze het lichaam het water in zag vallen. Eerst de bubbels, de onduidelijke vorm van een lichaam, daarna het geluid van de plons pas. Geluid reisde langer, maar ook minder snel onder water. Ze kneep haar ogen samen, staarde naar het lichaam tot ze wist wie het was – Riku, de luchtadviseur. Vanuit het hoekje waar ze in zat kon hij haar waarschijnlijk niet zien, verborgen door wier en schaduwen, maar zij kon prima zien dat hij niet kon zwemmen.
In een zelfzuchtige bui (als hij hier beneden zou blijven dan zou hij alleen maar lawaai maken en ze voelde haar hoofd alweer protesteren) zwiepte ze haar armen omhoog, gaf net genoeg kracht aan een golf om de jongen het water weer uit te stoten, hopelijk de rand op. Ze trok haar klauwachtige hand terug, zich afvragend hoe lang ze nu al onder was. Haar onbewuste, ongecontroleerde transforamtie was nooit iets geweest wat zich aan de klok hield, maar met kieuwen, de stekels op haar rug en de klauwachtige zwemvlieshanden was ze al minstens tien minuten onder.

Een tweede lichaam werd haar heiligdom ingesmeten. Ze schoot naar achteren, verder de hoek in, als een opgejaagd dier. Drake was niet een jongen die ze wilde zien op dit moment. Ze wilde sowieso niemand zien, half dierlijk en met een kater van hier tot Shadra, maar hem al helemaal niet. Ze had niets met drugs, niets met mensen die er licht over deden.
Hij spartelde eerst ook en even dacht ze erover om hem het water uit te mieteren zoals ze dat bij Riku had gedaan, maar dat bleek niet nodig toen hij uiteindelijk zelf zijn lichaam onder controle leek te krijgen en naar de kant van het zwembad zwom. Hij bleef echter maar kort boven, dook weer onder. Hij zocht iets, haar waarschijnlijk. In de schaduwen, achter nog meer wier hield ze zich stil. Niemand hoefde haar zo te zien, zo naakt en zo... zoals ze nu was.
De jongen zwom weer naar boven, riep iets wat haar wel interesseerde, wat haar wel dwong het water uit te komen. Ze zette zich met haar voeten af van de bodem en rees snel naar het oppervlak, dwars door het wier heen.

Haar klauwachtige handen krasten over de rand van het zwembad waaraan ze zichzelf probeerde op te trekken. Haar hoofd doorbrak het oppervlak als tweede, groen wier als een kroon in haar witte haren. Wier plakte ook aan haar schouders, bleef hangen op de uitstekende gedeeltes van haar ruggenwervels terwijl ze zichzelf omhoog drukte, tot heel haar bovenlichaam boven was. Een slijmerige glans verborg de glinsterende schubben die op haar ribben tevoorschijn waren gekomen. Ze hees zichzelf het water uit, koud en nat en zich weer vreselijk bewust van de hoofdpijn, van het licht en van het lawaai.
Op handen en knieën zat ze op de badrand, keek maar twee seconden op en kotste toen een liter water of twee uit, haaientanden onthullend. Ze haatte het water wat ze inademde, wat niet in haar longen maar in haar maag terecht kwam. Mazzel dat ze niets gegeten had. De kieuwen trilden paniekerig terwijl ze weer normaal adem begon te halen.

Net zo trillerig hees ze zichzelf overeind, hief ze haar hoofd op en keek Drake recht in de ogen. ‘Ben je high of gewoon way over your head?’ begon ze zacht. ‘Dit zwembad is zo’n drie meter diep, vijventwintig meter breed en veertig meter lang. Ik weet niet hoeveel kubieke meter dat is maar het zijn er veel, en een kubieke meter is al duizend liter.’ Ze hoestte in haar hand, de klauwen reeds verdwenen en de vliezen slinkend. ‘Voor zover ik weet kan zelfs Lilith dat niet zonder een beetje moeite te doen. Laat staan dat jij het kan.’
Terwijl ze sprak wandelde ze terug naar haar trui, toen ze klaar was stuurde ze met een zwiep van haar hand al het water van zich af en trok ze het grote grijze ding over haar hoofd. Eenmaal gekleed (voor zover een trui telde als kleding) waren slechts haar dunne kieuwen over, die langzaam in haar huid verdwenen. Het wier in haar haren zat er nog, maar ze voelde nu niet de behoefte om die groene kroon eruit te vissen.
‘Anyway, het putje zit dicht. Wel, verstopt. Een prop wier. Dus eh, ik denk dat we moeten scheppen.’ Met die woorden zakte ze neer op een van de bankjes, hopend dat ze even een paar ademteugen mocht nemen voordat ze weer aan het werk gezet werd.

c:

Hij maakte zich zorgen en voor het eerst in zijn leven liet hij dat merken ook. Het zou helemaal niet goed zijn als er iemand om het leven zou komen als hij in de buurt was, zou bijzonder slecht zijn voor zijn reputatie. Daarbij mocht hij de meeste mensen –waaronder Aubree dus- wel en dat kwam ook niet erg vaak voor. Kijk, hij was zelfs niet de enige die zich zorgen maakte, Isaiah was ondertussen ook al naar de rand van het zwembad gelopen in een poging om Aubree te zoeken. Riku had zijn ogen tot spleetjes geknepen en tuurde naar het water. Op het moment dat Aislin iets zei, deed hij zijn ogen terug fatsoenlijk open en wilde zich omdraaien toen hij een harde windvlaag voelde opsteken. Voor een kort moment leek het alsof hij zijn evenwicht zou kunnen houden, hij geloofde zelf dat hij op zijn voeten zou kunnen blijven staan, maar na die paar seconden hoop kwam het water toch dichterbij. De adviseur had nog niet de tijd om zijn mond te openen en te schreeuwen voordat hij met zijn gezicht eerst in het water terecht kwam. Natuurlijk had hij er niet aan gedacht om zijn mond dicht te klappen waardoor er een hele lading water in zijn mond belandde.
Het duurde toch een aantal seconden voordat hij besefte dat hij in water was gevallen. Water. Vanaf het moment dat dat besef tot hem doordrong, begon hij wild te spartelen en kneep zijn ogen stijf dicht. Hij had verdomme nooit geleerd om te zwemmen en dan gingen ze hem het zwembad in kieperen. Daarbij wisten ze dat hij een waterfobie had. Riku probeerde te schreeuwen, maar in plaats van geluid dat naar buiten zou moeten komen, kwam er weer een grote hoeveelheid water in zijn mond, maar hij deed niet de moeite om zijn mond dicht te klappen. Op dit moment wenste hij wel dat hij een beetje watermagie kende zodat hij zichzelf uit deze situatie zou kunnen redden, maar hij had altijd geweigerd om een andere magiesoort te leren. Misschien was het niet zo makkelijk om hem te vermoorden, maar hij zou wel kunnen verdrinken als niemand iets ging doen.

De randen van zijn gezichtsveld waren langzaam begonnen met zwart te kleuren toen hij voelde hoe hij met een best hoge snelheid het water uit werd gekatapulteerd. Met een harde smak kwam hij op zijn buik op de harde grond terecht en kreunend bleef hij liggen. Hij had overal gewoon te veel pijn om op te merken dat het water langs zijn gezicht naar beneden stroomde en dat zijn kleren zeiknat waren. Pas toen hij het water dat hij had ingeslikt en voor een deeltje had ingeademd, hees hij zich zelf op handen en knieën zodat al het vocht vlotjes naar buiten kon. Zijn armen trilden onophoudelijk terwijl hij zichzelf overeind probeerde te houden en zijn rode kijker was stevig dichtgeknepen. Hij had niet eens door dat er ook al een tweede persoon in het water was geduwd, gaf er ook niet veel om. Op dit moment moest hij denken aan zijn eigen welzijn en als hij eerlijk moest zijn voelde hij zich gewoonweg verschrikkelijk. Misschien had hij toch gewoon weg moeten blijven.

Pas toen hij er zeker van was dat al het water uit zijn lijf was, keek hij –nog altijd best hard trillend- op en zijn blik rustte op Aislin van zodra hij haar gevonden had. “Jij… bent dood.” Een flinke windvlaag zorgde ervoor dat het meeste water van hem afwaaide. Zijn kleren kreeg hij niet direct droog, maar het meeste water was toch al van hem af. Zonder verder nog iets te zeggen, zakte hij terug door zijn armen en liet zich op zijn zij vallen, rolde zich terwijl op tot een bolletje. Hij durfde te zweren dat hij toch zeker een paar ribben gekneusd had aangezien hij recht op zijn elleboog geland was. Zijn elleboog en pols zelf waren ook niet helemaal in orde, maar als hij die arm met zijn andere hand omklemde ging het beter. Zo bleef hij toch zeker –nog altijd rillend- een volle minuut liggen voordat hij zich langzaam en met een van pijn vertrokken gezicht overeind duwde. Zijn rechterhand omklemde zijn linker onderarm nog altijd terwijl hij het laatste stukje van de conversatie tussen Aubree en de jongen die blijkbaar ook in het water was beland. Het leek hem inderdaad onmogelijk voor één vuurmagician om heel het zwembad te laten verdampen, maar zou ook zo traag gaan. Een idee vormde zich in zijn hoofd en voorzichtig schuifelde hij naar de enige roodharige jongen aanwezig. “Kan jij niet zo’n groot net maken met je lichtmagie zodat we maar een stuk of drie keer moeten scheppen om alles eruit te krijgen in plaats van honderd keer?” Het had volgens hemzelf toch ooit al eens een net van lichtmagie gezien. De mazen konden klein genoeg gemaakt worden zodat het wier er niet alsnog doorheen kon. Het was een voorstel, iets dat het schoonmaken misschien gemakkelijker kon maken als het lukte.

Er waren zoveel mensen dat Isaiah eigenlijk niet wist waar hij moest kijken. Gelukkig voor hem waren er maar een paar mensen die de aandacht echt trokken. De jongen zag er dan wel het best verzorgd uit (geheel gekleed, zonder ontbijt en daadwerkelijk bezig), hij was nog niet de snelste in deze vroege ochtend. Op het moment focuste de jongen zich echter op het meisje dat voor hem stond. Met haar korte broekje. Hoewel ze langer dan hem was en naar zijn mening veel te dichtbij ging staan (personal space, much?), keek de jongen koppig naar haar terug. Haar woorden waren niet erg cool voor hem, maar de 'dear' die ze eraan toevoegde deed woede in zijn lichaam kolken. Wie dacht ze wel niet dat ze was? Een prinses of zo? Als ze niet wilde werken, waarom was ze dan op komen dagen? Voordat de jongen zijn mond echter open kon trekken, deed iemand anders dat. Een lange jongen met een mohawk. Isaiah had hem stiekem een beetje eng gevonden, maar hij was er al snel achter gekomen dat Nathan eigenlijk een lolbroek was. Leuk gezelschap. De jongen spatte wat ruwe woorden uit naar Lightning, waarbij hij haar met wat zeer interessante termen omschreef. Nou. Oké. Isaiah keek met een licht fronsje op naar de jongen, maar besloot dat hij dit wel genoeg vond en keerde Lightning zonder een woord aan haar vuil te maken de rug toe. Nog geen seconde later werd Riku, die eerder nog het zwembad in gekieperd werd, er weer uitgeknikkerd. Met een frons keek Isaiah naar de doorweekte jongen. Huh. Had hij zichzelf het water uitgevist? Het zag er niet zo uit? Eigenlijk zag de jongen er een beetje zielig uit. Die was waarschijnlijk geen fan van water.

De volgende die doorweekt raakte was de vuurvlieg guy. Nathan duwde hem hoppa het water in, maar de donkerharige jongen wist zelf het zwembad uit te klimmen, Nathan uitscheldend met scheldwoorden waar de arme Isaiah nog nooit van gehoord had. Vervolgens dook hij er echter weer in, leek iets te zoeken maar klom toen weer de kant. Hij riep naar Aubree, waarna hij meldde dat hij het water zou laten verdampen. Dat bracht een frons op Isaiah's gezicht. Hij was nou niet bepaald de slimste, maar deze jongen was toch nog maar een tiener? Hoe zou hij in godsnaam in staat kunnen zijn zoveel water te verdampen? Blijkbaar was Isaiah niet de enige die dat leek te denken, want uit het bad verscheen iets dat Isaiah in de eerste instantie een 'monster' noemde. Toen hij echter Aubree herkende, gaf hij zichzelf een mentale uitbrander. Aubree was geen monster. Ze zag er wel interessant uit. Hij wist niet dat ze dit kon, but then again... Hij kende haar ook nog maar eventjes. Aubree merkte op dat dit bad niet bepaald klein was en dat het meer dan duizend kubieke liter water bevatte. Vervolgens vertelde ze dat zelfs Lilith het bad niet zomaar zou kunnen verdampen. Lilith? Was dat niet die Legendarische Magiërs? Isaiah had wel eens wat over haar gelezen, maar had zich nooit echt verdiept in de Raziaanse cultuur en geschiedenis. Misschien moest hij dat eens doen.

Aubree was echter nog steeds niet uitgesproken. Nadat ze zichzelf 'afgedroogd' had en een trui aangetrokken had, liet ze de groep weten dat het putje verstopt was. Een fronsje verscheen wederom op Isaiah's gezicht, waarna de jongen op zijn zeef leunde. De bijna droge Riku was de eerste die een voorstel deed. Hij vroeg Allen of de jongen niet een lichtnet kon maken. Een lichtnet? Kon licht dingen aanraken dan? Lichtjes ongemakkelijk keek Isaiah de groep even rond. Deze mensen wisten allemaal zoveel meer dan hij... Hij hoopte dat het op den duur niet in zijn nadeel zou werken. Hij mocht deze mensen best wel, maar echt helpen met ideeën kon hij niet. Hij moest slimmer worden... Maar slimmer worden was iets wat hij later wel zou doen. Nu moest hij gaan zeven. De jongen liep naar de rand van het zwembad, in de buurt van Aubree. De stekels op haar rug leken verdwenen te zijn en het enige wat nog 'vreemd' aan haar was, waren de kieuwen. Kieuwen. Dat was best wel gaaf. Hij stak wat twijfelend de zeef in het bad, waarna hij toch maar begon te zeven. Hij kon het wier alleen maar erger maken, en niet laten verdwijnen. Aan hem hadden ze dus eigenlijk niet, want als ze wind magie nodig hadden, dan zouden ze de adviseur wel vragen... Alles was Isaiah eigenlijk kon doen, was zeven. Meh. Alles wat hij kon doen was zeven. Zeven, zeven en zeven. "Um," begon hij voorzichtig om aan te geven dat hij iets wilde zeggen, "M-Misschien moeten we proberen het zonder magie op te lossen? Ik bedoel, ik weet niet wat jullie gedaan hebben, maar ik ben toch wel een beetje brak. Wie weet gaat er iets mis, en dan zijn we al helemaal de klos..." Hij voelde zich een beetje ongemakkelijk terwijl hij dit alles zo zei, dus keerde hij zijn gezicht snel weg en ging hij zeer 'enthousiast' het zwembad zeven. Misschien was zijn voorstel dom, maar voor zover hij gezien had, waren deze mensen (en hijzelf) in staat chaos te creëren door gewoon in één ruimte te zijn. Laat staan als daar magie bij kwam kijken... Wellicht was het laf, maar weetje... Better safe than sorry... E-En zo heel erg was het toch niet? Iedereen hier was best oké, dus wat tijd met elkaar doorbrengen was ook wel leuk, toch?

; {{ Yay shitty post :'D Sorry voor de laatheid!

Is it something that she might've just missed
Is it something that she can hit with her fists?
Light the fuse
and if you're ready come on
-----

Voltreffer! Die luchtmagiër die werkelijk een grote ramp was met haar eigen magiesoort had haar ‘tegenstander’ met een prachtig schot in de roos geraakt. En hoplakéat! Daar plonste hij het water in. Wat een prachtig geluid, als muziek in je oren. Nou was ze toch wel een beetje trots op zichzelf. Het was immers toch niet dat je altijd even makkelijk de kans kreeg om een Adviseur een zwembad in te kegelen. En het was ook nog met zijn eigen magiesoort gebeurt, double kill! C-c-c-combo breaker! Extra punten voor Aislin! Zelfvoldaan liet de ‘strijder’ haar wapen op haar schouder rusten, terwijl ze met een brede grijns het klotsende water nakeek. Hoeha! Dat kreeg je ervan als je ging lopen kutten en niets ging doen in haar bijzijn, dan werd je zelf dubbel hard gefuckt. Maar Aislin the justice warrior was nog niet klaar, er waren meer mensen die een bestraffing van haar en haar trouwe wapen verdiende. Ze moest verder op jacht gaan.
En het volgende slachtoffer werd al snel gevonden; de drugsverslaafde vuurvlieg. Die gozer had sinds hij naar binnen was gestapt nog geen ene fuck uitgevoerd, dus die verdiende ook wel een verfrissende duik. Dat zou hem vast wel wakker schudden. Met haar trouwe wapen in de aanslag naderde Aislin de lapzwans die nog steeds niet aan het werk was, klaar om hem de lancering van zijn leven te geven, maaaaaaar, iemand was haar al voor. Ze was duidelijk niet de enige met een lage acceptatie voor nietsdoeners. Gelukkig maar. Met een prachtig boogje werd het luie kreng het water in geknikkerd. Werkelijk een práchtig gezicht! Het was bijna alsof ze naar ballet keek. “En tien punten voor Nate!” Nee maar, het zwembad schoonmaken kon op deze manier toch nog best wel leuk zijn.

Voordat Aislin de kans kreeg om haar omgeving verder te scannen op een nieuw slachtoffer werd ze afgeleid door een waterstoot die omhoog gedrukt werd. Alsof er een kanonskogel afgevuurd werd. Nieuwsgierig keek het meisje naar het verzopen hoopje zieligheid. Het was geen kanonskogel, het was een half-verdronken Riku die dankzij de goedheid van Aubree weer uit het water was geschoten. Mazzeltje voor hem.
Wat voor Aislin een bron van vermaak was geweest, was natuurlijk het tegenoverstelde voor Riku geweest, die haar hierna ongetwijfeld weer terug zou gaan pakken. Hmm, opeens leek haar vorige zet niet meer zo tactisch verantwoord te zijn. Zeker zijn dreigement liet haar er wat anders over nadenken. Maar, het was al gebeurt, het enige wat ze nu kon doen was zich van hem afgezonderdheid houden en op die manier zijn wraakacties uitstellen.
Sneaky gleed Aislin weg, uit het zicht van Riku. Ze wilde nog niet dood, het leven was nog even te mooi. Voorzichtig en zo onopgemerkt mogelijk hobbelde ze achter Nathan aan, die nog een nietsnut had ontdekt. Ze moest haar mede justice warrior bijstaan en steunen! En daarbij kwam dat ze een grote bek tegen Isa op had gezet. De slettebak. Tijd om het hoertje aan het werk te zetten. Of correctie; ze was geen hoer. Hoeren werkte voor hun geld. En zij kwam nou niet bepaald als een werkend typetje over. Schuin achter Nathan bleef het meisje staan en luisterde ze grijnzend naar de woorden die hij gebruikte. Hmm, sommige van die woorden moest ze eigenlijk opschrijven want fuck het klonk grappig!

Oh jeetje, er woelde wat meer onrust in de groep. Terwijl Aislin zo druk bezig was geweest met het bestraffen van de nietsdoeners was Aubree weer boven water gekomen, letterlijk, als een soort… monster, ding? Nou ja, het zag er in elk geval cool uit. En monster Aubree ging even lekker los op Drake, die blijkbaar met een stom idee was gekomen om het water… te verdampen? Wat? Wilde die gozer hier tot volgende week nog zitten? The fuck man. Iemand hier had duidelijk een iets te hoge dunk van zichzelf.
Maar er volgde nog een onderdeel wat minder leuk was; verstopping. Het water viel niet meer goed weg te krijgen omdat het wier de boel een beetje aan het verkloten was. Lekker dan, moesten ze alsnog extra gaan lopen scheppen in die derriedrek. “Scheppen?” Jaaaaa, daar had ze dus nog steeds geen zin in hè. Dat mocht iemand anders gaan doen. Of misschien zelfs meerdere ‘iemand andersen’… Een brede grijns die niet veel goed kon voorspellen verscheen op haar gezicht. Ze had een idee. En een idee van Aislin betekende zelden iets goed. “Volgens mij hebben we twee vrijwilligers.”
Met haar vrije hand werd de belaagde bimbo die haar rare praatjes op Isa los had gelaten (Ais weet niet dat ze Lightning heet ok, bimbo is nu even een vervangende naam voor haar want ja, schaarse kleding en stuff. Don’t take it personal.~) greep Aislin haar bij haar bovenarm vast en trok ze haar mee richting Drake, Aubree en Isaiah. Naast het vuurjoch bleef ze staan, duwde ze mevrouw bimbo naast de vuurvlieg en ging ze achter het stel staan. Haar vrije hand werd op de schouder van de bimbo gelegd, waarna Aislin de hand waarmee ze haar mop vast hield tegen de rug van Drake duwde, zachtjes en voorzichtig. Ze wilde hem toch niet het water in duwen. Nóg niet althans. “Koppelaar Aislin verklaart jullie nu officieel; Man en schepper! En wie de man in deze relatie is mogen jullie zelf lekker uitvechten, later. Nou, hup hup, aan het werk luie pubers! Schep erop los en stel ons niet teleur, laat de boel stralen. En vergeet ook niet te glimlachen!” Haastig stapte Aislin naar achteren, trok ze Aubree en Isaiah een stukje met zich mee zodat die niet ook geraakt zouden worden, waarna ze dezelfde beweging herhaalde die ze ook op Riku had uitgevoerd. Opnieuw werd haar mop gebruikt om de lucht als klap tegen de gekoppelde putjesscheppers te duwen en ze het water in te lanceren. En nou maar hopen dat het nu ook weer net zo goed verliep als bij Riku en het zooitje raak zou zijn. Dan had ze dubbel zoveel punten verdiend!
Tevreden met zichzelf draaide het meisje zich terug naar de twee witkopjes. “En Breebree mag ondertussen even breakybreaky doen, want mensen die zich opofferen verdienen een kitkat.” Zachtjes tikte Aislin het meisje op haar schouder, brede glimlach op haar gelaat. Wat een team!

---
She's my riot girl
She's no minor threat
She's been bruised and bled
She's hanging on by a thread

Hope you guys don't miiiiiind en zo wel een pb is prima.~

Hij riep Riku nog een aanmoediging toe, maar aan de manier waarop die niet veel later het water weer uit werd gelanceerd was te merken dat dat tevergeefs was. Ohwell, can't be bothered.

Er was ook nog dat ene meisje, die nog stééds weigerde ook maar de illusie op te houden dat ze aan het werk was. Pff. Dat was niet alleen lui, maar ook best wel dom. Want zoals Allen al aan had zien komen namen wat mensen het initiatief om eens flink boos te worden. Lekker schijnheilig eigenlijk, aangezien de meesten bij lessen wegdoezelden, maar dit was anders. Een groepsklus. We're in this together. Wat maakt ons sterk; Teamwerk! Dat soort sentimentele shit.

Nu was Allen geconcentreerd bezig deze ranzige muur met dunne laagjes schoonmaakmiddel te besproeien, werd zijn zwabber-maatje het water ingeknikkerd. Nouja, het was ook wel terecht, want die Drake had ten eerste zijn geniale grap over spuiten en drugs niet opgemerkt, maar ook was hij gewoon compleet genegeerd door de ander! Dat was toch te stom voor woorden. Aso. Gelukkig werd hij wel kletsnat, dat was wel grappig. Maar Allen besloot dat die Drake toch wel wat beter z'n best mocht gaan doen, niet zomaar mensen te negeren. Want dat was echt een afknapper voor Allen, als zijn o zo leuke opmerkingen gewoonweg niet gehoord werden.

Allen luisterde met een half oor naar Nathan's woorden en hoewel het grappig klonk kreeg hij toch een frons op zijn gezicht toen hij zag hoe het maar door ging. ''Hey hey, beetje lief blijven jongens!'' gaf hij aan, hoewel het niet boos gebracht werd, dat was te serieus voor zijn bui nu. Allen hield gewoon niet van échte ruzie, tussen party people al helemaal niet. Hij keek Lightning aan, zo serieus als zijn sproetenkop zijn kon onder deze omstandigheden en exclameerde: ''Miss Sunshine, kom op, doe gewoon es wat! En anders ga je maar naar Callico toe om een aparte taak te vragen.'' Zo, The Almighty Allen has spoken. Dat was dat. Hopelijk.

Spray-spray-spray. Hij weigerde echt het zwabberen te doen. Of magie. Ugh. Magie was alleen leuk als het niet voor opruimen of andere saaie dingen was. ''Is het zwembadwater soms in jullie brein terecht gekomen da jullie zo dom doen?'' klaagde hij bij Riku en Drake. Spray-spray. ''Volgens mij kan jij net genoeg vuur scheppen om je joint aan te steken en Riku.. Er zijn toch al schepnetten? Het is trouwens veelste veel om te doen voor ons,'' bedacht hij zich. Spraaaay. Vorige keer had hij met zo'n soortgelijke opmerking Nocte zo ver gekregen om awesome shit te laten poefen, misschien kon Riku hen nu van dienst zijn. ''Zoiets kan alleen een hele sterke magiër zonder moeite oplossen. Maar, helaas, die hebben we niet. Dus dat wordt scheppen tot we verzuipen.''

[De volgorde van de acties is wellicht fucked up. Maar de boodschap is duidelijk, hoop ik xD]

PROFILE MAGICIAN

» [closed] Life of books
» Love - Deze Persoon Zou Geliefd Worden In Real-Life ♥
» Life is pain, life's not fair
» Life - Fuck My Life
» Not ours to take [closed]

Real Life Consequences [ Closed ]

Real Life Consequences [ Closed ]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen