Ze liep vrolijk door de gangen van de school en het kleurijke haar danste op haar schouders. Ze liep vrolijk naar de bibliotheek. Toen ze daar was aangekomen keek ze met grote ogen omhoog naar alle boeken die stonden opgeborgen, verstopt en bedekt met stof. Skyler lachte en kon niet wachten om zich te vergaren aan al die prachtige verhalen, ze vond het heerlijk om te lezen en zichzelf te verliezen in die heerlijke verhalen waar ze van hield en waar ze zo graag in wilde leven. Elk nieuw avontuur, elke nieuwe wereld en alle fantasie die erdoor vrij kwam. Ze vond het heerlijk. Een wit, bruin en blauwe sjaal hing om haar nek. Haar regenboog tas hing zoals altijd om haar schouder en ze liep regelrecht naar de fantasy afdeling. Ze zag andere leerlingen zitten lezen, maar was te verlegen om andere mensen naar goede boeken te vragen. Daarbij wist ze zelf ook dat het vervelend kon zijn als iemand haar stoorde terwijl ze zat te lezen, losgerukt uit die wereld. Ze besloot een random boek te pakken. Het was groot en dik, in mooie goude letters stond de naam 'Narnia' Skyler glimlachte en ging in de hoek zitten op een zachte soa. Ze begon met lezen en raakte al snel verzijld in het verhaal. Toen ze even opkeek zag ze een ander meisje die ook heerlijk zat te lezen, maar er viel Skyler iets op naar mate dat de tijd streek. Ze zat erbij te tekenen. De ogen van Skyler begonnen te glinsteren. Alleen ze wilde het meisje niet storen. Ze besloot verder te lezen. Even later, opgezwiept in het verhaal, er totaal ingezogen, wist ze zichzelf weer los te rukken. Toen ze weer in haar eigen wereld terecht kwam keek ze glimlachend op. Tot haar teleurstelling zag ze dat het meisje al weg was, ze had het niet in de gaten gehad. Sky sloeg het boek dicht en haalde haar schouders op, hopelijk kwam ze het meisje later nog tegen. Het boek had haar te pakken, waardoor ze het in haar tas liet zakken en opstond om daarna naar haar slaapkamer te gaan. Het was zo heerlijk rustig nu in de school. Ze vond het fijn dat ze sfeer nu zo kalm was, de tijd was erg snel gegaan. Het was al laat in de middag. Een vriendelijke blik naar mensen die ze tegen kwam op de gang. Ze liep de wentel trap op en keek ondertussen door de ramen naar buiten. Op het moment dat ze de trap op liep, bleef ze nu even stil staan. Met samengeknepen ogen keek ze geconcentreerd naar beneden, dat moest het duistere bos wezen. Alleen dat was niet wat haar opviel. Ze zag twee figuren over het veld sjouwen, vlakbij de grens. Skyler zetten haar hand tegen het glas. Was dat een draak? Was dat echt.. haar hart maakte een sprongetje, o jee.. die had ze nog nooit gezien! Ze draaide zich onmiddellijk weer om en stoof naar beneden, haar tas die achter haar aanvloog. 

Toen ze buiten was en haar wolle jas had gepakt liep ze razend nieuwsgierig naar de bosrand toe. Tot haar verbazing hoorde ze het geluid van bouwen, ze volgde het geluid en keek nieuwsgierig om zich heen tot ze uitkwam bij een prachtige boom. Wauw.. gewoon, wauw. Je zag dat er om en in de boom vanalles werd gemaakt en gecreerd. Skyler keek er met grote ogen naar. Het liep met gekruiste armen er opaf en keek verbaasd omhoog. Ze hoorde getsommel en het geluid van voetstappen. ''Hallo? Hallo? Ben jij de maker van deze prachtige, magische hut?''

Uiteindelijk bleek het tóch niet zo leuk te zijn om te timmeren. Thuis had ze altijd vol verwondering toegekeken hoe haar vader de dakgoot repareerde, hopend dat ze ook zou mogen helpen. Nu ze echter zelf bezig was bleek het een rot karwei te zijn. Het meisje scheurde haar jurk, sloeg op haar duim, liet van alles vallen en viel zelf bijna uit de boom. Toen de zon uiteindelijk onder was had ze één mistroostig muurtje, dat al bij de kleinste windvlaag wiebelde. De diertjes die ze had weten over te halen brachten het er niet veel beter vanaf, ze speelden nu tikkertje met Isabelle.
Jacey zoog op haar knalrode duim terwijl ze naar de horde dieren keek. Misschien moest ze maar terug gaan, naar haar kamer met een kop warme chocomel. En dan de volgende ochtend terugkomen om te zien dat er geen plank meer overeind stond.
Ze wilde net opstaan toen een stem haar oren binnen drong. ''Hallo? Hallo? Ben jij de maker van deze prachtige, magische hut?'' Even staarde ze naar de krakkemikkige muur, maar van beneden leek dit zeker heel mooi, met een paar gaslampen die in de boom stonden en alle vogels die met spijkers speelden.
Het meisje stak haar hoofd door een 'raam' en zag een meisje met haar in alle kleuren van de regenboog. "Jazeker!" Riep ze breed glimlachend naar beneden. Jace hoopte dat het meisje beneden zou blijven, zodat dit in haar ogen altijd een magische boomhut zou blijven.

Sky liep met rustige passen over het bospad tot ze geluid hoorde. Geluid van gerommel en getimmer. Ze keek omhoog en zag in de schemer dat iemand in een boom bezig was met het maken van een boomhut. Een warm gevoel bekroop haar, een soort vertrouwd gevoel. Toen ze jong was had ze altijd hutten en schuilplaatsen gemaakt, daar haar eigen hoekjes van gemaakt om heerlijk te tekenen onder het genot van een chocomelk. Skyler trok haar jas beter om zich heen en keek met een warme glimlach omhoog. Misschien was het nog niet een volledige hut, maar het idee dat iemand de vindingrijkheid en fantasie had, het leuk vond om er een te maken maakte haar eigenlijk al blij. Het gaf de hut een magische tint. Iemand die naar aanleiding van een boek, een tekening maakte van een boomhut en die vervolgend echt wilde maken. Dat moest wel een leuk iemand zijn, was de mening van Skyler. Waarscheinlijk was het vor Sky zelf alleen maar bij een groot schilderij gebleven, maar deze persoon zette kracht bij haar idee en realiseerde die. Skyler riep naar boven, razend nieuwsgierig naar de persoon die zich er bevond. Opeens zag ze het hoofd van een meisje door het geïmproviseerde raam steken, Skyler grinnikte bij het zien van een grote smile op het gezicht van de vreemde. Skyler had letterlijk jeukende handen en zou het prachtig vinden om ook te helpen bij deze hut, alleen ze wist niet of ze omhoog mocht komen, dus bleef ze even staan en dacht na. ''Ziet er mooi uit, vind je het misschien leuk dat ik je kom helpen? Ik weet niet of ik nog iets weet van het hutten bouwen uit mijn kindertijd, maar ik ben sowieso gek op schilderen.'' Skyler keek er nog steeds nieuwsgierig naar tot ze zich iets bedacht. Ze voelde aan haar tas, waar nog altijd het boek in zat en wat tekenspullen. Ze had ook een pakje koekjes in de tas zitten, die ze eerder die dag had verzameld in de grote zaal. Ze keek vrolijk weer naar het meisje op en grijnsde lief. ''Ik heb ook koekjes bij me!'' riep ze vrolijk. Ze voelde de wind door d'r haren strijken, het was koud. Het zou de komende tijd ook alleen maar kouder worden, nu het herfst was. Skyler hield niet zo van de herfst en de winter. Het waren koude, vieze natte maanden, waarbij je niet veel buiten kon doen. Al had ieder seizoen zijn schoonheid, want ze hield van de kleuren van de bomen, hoe de bladeren veranderde en dat je door de bergen bladeren heen kon rennen en dollen. Daarbij was de winter goed voor sneeuwballen gevechten, schaatsen en lang avonden bij het haardvuur.

Srry voor de late reactie >.<

''Ziet er mooi uit, vind je het misschien leuk dat ik je kom helpen? Ik weet niet of ik nog iets weet van het hutten bouwen uit mijn kindertijd, maar ik ben sowieso gek op schilderen.''
"Leuk! Dan kan jij de hut versieren!" Ze voelde zich een klein kind, blij om het kleinste ding en vol met gekke ideeën. En toen daar ook nog eens koekjes op het spel kwamen, werd het alleen maar beter. Natuurlijk was cake beter geweest, maar ze kon niet ontkennen dat koekjes welkom waren.
Blijkbaar had iemand anders ook gehoord dat er koekjes waren, want even nadat het meisje haar mond sloot, stormde een zwart figuur de open plek op en viel over een boomwortel. Een meisje was recht op haar gezicht gevallen, en lag daar nu zachtjes te kreunen. "Gaat het?" Riep ze naar beneden, ietwat verrast door het plotse bezoek.

~De hut gaat later trouwens kapot, so that you know :3

Skyler keek omhoog naar de boomhut, en zag het meisje. Ze was vrolijk, gewoon het idee om nieuwe mensen te ontmoeten vond ze erg leuk, wie weet was ze ontzettend aardig. Sky hoorde de wind door de bomen waaien en de takken geluid maken. Ze trok haar jasje wat beter om zich heen omdat het ook fris begon te worden. Opeens hoorde ze voetstappen uit de bossen vandaan komen, nieuwsgierig keek ze om naar de vreemde, maar voordat ze die gene goed en wel kon zien of begroeten, zag ze hoe ze op haar snufferd viel. Lange zwarte haren zwierde door de lucht, een vreemde die zo te zien niet had gezien waar hij liep. Skyler keek verbaasd op en snelde zich naar de persoon toe om te kijken of alles wel goed ging. ''Oh jee, gaat alles wel?'' vroeg Skyler met bezorgde stem terwijl ze bij de vreemdeling neer hurkte en keek om te kijken of alles goed was. Ze hoorde op hetzelfde moment het geluid van het meisje boven, die vroeg of alles goed ging. Skyler keek even omhoog, waar ze haar hoofd nog steeds uit het raampje zag hangen. Het was best een mooi gezicht die boomhut met het silhouet van de takken en de kleuren ervan. Het viel Skyler op dat de outfit van de persoon erg netjes was, een soort pak met strakke schoenen. Dat was niet zomaar, waarscheinlijk was ze dus heel wat van plan geweest. Ze zag ook iets wat leek op bloemen en in haar hoofd begonnen er al snel ideeën te komen van wat er gaande was. Ze werd er nieuwsgierig van en dat was een van de sterkste eigenschappen van Sky. Ze wilde meestal zoveel mogelijk over alles weten, als het haar interesseerde. Soms had het haar in nare situaties gebracht, omdat de nieuwsgierigheid dan eerder op bemoeizucht had geleken. Dat terwijl ze het er helemaal niet mee bemoeide, ze vond het gewoon leuk om dingen te horen. Het was voor haar leuk om te luisteren naar de verhalen van mensen en hoe ze op dingen konden reageren. Ruzies bij haar op school vond ze altijd een soort 'interessant'. Niet omdat ze zo nodig zich ermee wilde bemoeien, maar omdat ze zich erg trok naar de psychologie. Hoe reageerde mensen op situaties en waarom reageerde ze zo, het was altijd vreemd. Vaak zag je een zelfde situatie voorkomen, maar iedereen reageerde er anders op waardoor elke situatie anders leek. Dat was erg leuk voor haar om meer over te weten, niet om iemand ermee te kwetsen of dergelijk. Het luisteren naar verschillende gesprekken in de aula, was niet het sluwe afluisteren waar mensen een hekel aan hadden, het was voor haar het doorgronden van de mens zelf. Het complexe iets dat we het dagelijks leven noemen, kan voor iedereen anders zijn.