Het was stil op de etage van de duistere magiërs. Het was doodstil. Vele leerlingen waren rond dit uur buiten in het donker zichzelf even ontladen van de opgebouwde energie die ze de dag hadden gehad. Voornamelijk Shadranen deden dat. Er was echter een Shadraan in de gehele etage dat op zijn bed lag. Zijn ogen gesloten en zijn adem kalm. Hij zag er misschien kalm uit, maar was het alles behalve. De laatste tijd was zo heftig geweest. Lightning had zijn verkering verbroken. En toen hij dacht dat Noëla dichter bij leek te zijn, was er toch iets anders. Hij had haar nooit mogen wegsturen, maar het kwaad was al geschiedde. Het was kalm weer buiten en de winter begin zijn koude intrede langzaam te maken. Zwijgzaam stond Fwinn op terwijl hij rustig zijn hand liet glijden naar het nachtkastje. Een zijden breed lint pakte hij er van af. Het was zwart gekleurd en hij bond het vast langs zijn oren over zijn ogen. Gezien zijn ogen blijkbaar een wit vliesje hebben gekregen verborg hij ze liever. Als mensen wilde weten dat hij blind was, was dit de beste optie. Hij bond het stevig vast achter op zijn achterhoofd en deed zijn haren over het gedeelte van de knoop, zodat het uit zijn lichaam leek te groeien. Zwijgzaam liep hij met een kalme pas de etage af. Sinds de trainingen van Celia was hij veel bekwamer met zijn blindheid omgegaan, maar dat betekende niet dat hij soms nog moeite er mee had te accepteren dat hij zijn passie niet meer kon beoefenen. Sterker nog, hij kon het niet accepteren, maar hij was minder zwak dan voorheen. Mensen keken langzamerhand weer uit met het kribbige karakter dat hij had. Sinds hij zich weer kon verweren waren de pesterijen al minder geworden. Fwinn had laatst een bepaald gebouw ontdekt en had het al vrij snel herkent als grote open ruimte. Het was niet ver van de school af en het leek aardig op een arena. Zwijgzaam liep Fwinn het grasveld over in een rechte lijn naar zijn bestemming.
 

Eenmaal in het midden van het veld van de arena was Fwinn in een strakke maar krachtige houding gaan staan. Zijn ogen nog steeds geblinddoekt. Hij mompelde een spreuk. ‘Summon: Tenebris Gemini!’ sprak hij met krachtige stem en in een krachtige explosie van magie zaten er ledere riemen om zijn rug met daarin twee katana in hun schede in een gekruiste teken. Met een behendige beweging draaide hij het eenmaal om zijn pols om een defensieve houding aan te nemen. ‘Summon: 12-men-squad’ mompelde hij met een zachte stem. Een tiental zwarte vlekken in een klok om hem heen verschenen en borrelde in een zwarte blubber omhoog om een man met een zwaard te vormen. ’12 minutes to kill those bloody bastards…’ mompelde hij. Met zijn ogen leeg tegen het doek gericht rende de twaalf personen op hem af in rechte lijn. Fwinn greep de handvat van een katana en trok hem er uit en gooide hem in felle beweging in de lucht. Uit het niets verdween hij, om de zwarte silhouettes in een kleine cirkel beduusd te laten staan en om zich heen te kijken. De zwaard die in de lucht zijn dode punt bereikte kreeg uit het niets Fwinn die het vast hield. Dat was de kracht van deze tweelingzwaard. Ze konden naar gelang naar de hand teleporteren, en zo kon ook Fwinn er naar toe gaan. Eenmaal boven de personen liet hij zich weer vallen en landde met een voet op het gezicht van een van de mannen om zijn zwaard er krachtig doorheen te slaan. De man klapte uiteen. Met een snelle haal had Fwinn zijn tweede katana naar zijn rechter hand geflitst en deze sneed de kop van de tweede er af. Het ging vrij snel, maar Fwinn wist de slagen met gemak te blokkeren en terug te slaan. Maar deze spreuk bevatte een adder onder het gras: met iedere persoon die je doodde werd de rest van de groep sneller en slimmer. Maar ook deze wist Fwinn na een kwartier uit te schakelen. Hij wilde zijn beide katana weer opbergen toen hij ineens een paar voetstappen hoorde. Zijn ogen verstrakte zich en in een ferme ruk draaide hij zich om. Hij wierp de katana die hij had recht op de persoon af die zich achter hem bevond en in de stenen voeg vlak naast de persoon kwam de katana met luid kabaal tot stilstand terwijl de punt er deels inzat en in een rechte lijn zou blijven hangen. ‘Wie gaat daar!’ sprak hij met een kille en vragende stem. ‘Probeer je maar niet te verstoppen, ik zie je toch wel..’ sprak hij met een kille toon terwijl zijn hand naar de handvat van zijn tweede katana ging om hem ieder moment tevoorschijn te pakken.

[open voor 1 karakter]

Liam was weer verveeld en had besloten om wat meer te gaan verkennen. Natuurlijk had hij wel huiswerk, maar wie had daar nu zin in? Hij had al wel wat meer rond gelopen maar niet echt duidelijk gekeken en bekeken. Een plaats had hij toch wel erg interessant gevonden naast het krot en dat was iets dat leek op een Arena. Toen hij er de eerste keer was was het leeg en niet in gebruik. Etend van een broodje met vleeswaar er op liep hij naar de arena toe. Ondanks dat het buiten niet al te warm was had Liam zich vrij zomers gekleed. Hij droeg een wat weide zwarte broek die tot net over zijn hiel viel en alleen de neuzen van zijn laarzen bloot lied. Ook droeg hij een shirt met lange mouwen die tot zijn handen zijn armen bedekte en een sjaal bedekte het meeste van zijn nek. Het shirt had een wat diepere hals waardoor als hij de sjaal af deed je gedeeltes van een paar littekens kon zien die hij had. Van een afstandje hoorde hij gevechtsgeluiden en keek wat vreemd op. Niet wetend of iemand aan het oefenen was of aan het vechten was begon hij sneller te lopen en keek vanaf de ingang naar de jongen die in het midden aan het oefenen was. Hij zag de mannen een voor een verdwijnen en terwijl hij toe keek at hij zijn broodje verder op. Met wat bewondering keek hij naar de technieken en houdingen die de jongen aan nam, maar ook naar zijn tegenstanders. Doordat hij aan het observeren was zag hij dat de houdingen en tactieken van zijn tegenstander steeds moeilijker werden en met meer en meer intresse keek hij toe. Hij herkende de jongen vaag, ergens had hij hem ooit gezien, maar zo goed was hij niet met het onthouden van mensen en gezichten als hij hem of haar maar een of  twee keer gezien of gesproken had. Tenzij er iets gebeurd was of dat hij iets gedaan had, dan onthield hij het meestal wel beter. Nadat de jongen klaar leek te zijn besloot hij om wat dichter bij te gaan en vroeg zich af of hij verder zou trainen of nog een ronde zou beginnen. Als dat zo was wilde hij dat wel van dichterbij bekijken. Echter kwam hij abrupt tot stop toen hij iets op zich af zag vliegen en zijn hoofd net naar achteren deed om het mes te ontwijken. Hij zag een paar haar puntjes naar beneden vallen die net afgesneden waren en keek naar zijn eigen ogen in het mes. "I’m not hiding.”  zei hij rustig nadat hij hem aan keek. Hij zag dat hij een blinddoek voor zijn ogen had en hem dus niet kon zien. “My name is Liam. I saw you training and I was impressed of your style.”  gaf hij eerlijk toe. Hij trok het mes uit de muur uit en liep naar Fwinn toe. “Sorry if I scared you.” Hij draaide het mes in zijn handen en pakte het bij het blad vast met de botte kant naar de binnenkant van zijn hand. Met het handvat naar Fwinn toe stak hij het naar hem uit wachtend tot hij zijn blinddoek omhoog of af zou doen en het aan zou pakken. “I didn’t wanted to interrupt your training. I just wanted to look closer.”

~X~  Als ik mag :3  ~X~

Fwinn ontweek de aanvallen alsof hij ze van verre aan zag komen. Zelf deed hij de tegenaanval snel en behendig uitvoeren net zoals hij met de trainingen van Celia had uitgevoerd. Zijn mond had een grimas gevormd tijdens het trainen. Het was heerlijk om de opgekropte woede van de week er uit te laten in een paar rake klappen tegen onlevende wezens. Fwinn was tegen de laatste aan het vechten. De twee zwaarden klapte tegen elkaar terwijl Fwinn een van zijn katana in zijn holster had en met twee handen de kracht van de tegenstander in bedwang hield. Met een stap opzij verdween zijn katana in het niets en was weer in zijn holster op Fwinn zijn rug getransporteerd. Fwinn maakte een snelle bewegingen waardoor de andere katana uit zijn holster in zijn hand flitste en vervolgens stak hij hem in de achterhoofd zonder al te veel moeite. Terwijl de persoon uiteen klapte in zwarte bolletjes en vervolgens tot stof verging gleed zijn hand over de schede van het langerekte zwaard. Ineens hoorde hij voetstappen. Uit reflex voelde hij de magie in de omgeving aan. Een vuurmagie-bron op zes uur van hem. Hij draaide zich in een ruk om en wierp het zwaard op dusdanige wijze dat hij gemakkelijk te ontwijken was. Met krachtige stem vroeg hij wie er liep. De katana stak loodrecht in de muur en Fwinn hoorde de stem van de persoon voor hem kalm spreken. ‘Dan had je inderdaad beter je best moeten doen..’ sprak hij met een ondertoon die aangaf dat hij eigenlijk geen behoefte had aan bezoekjes van wie dan ook. ‘Mij? Bang maken?’ sprak hij een retorische vraag waar de spot van af droop als een smeltende gletsjer. Hij merkte dat de persoon nu recht voor hem stond en zonder een hand op te lichten verdween de katana uit de handen van de man en kwam tevoorschijn in zijn holster op de rug van Fwinn. Zonder zijn blinddoek een centimeter te laten verschuiven was zijn hoofd recht gericht op Liam en met een paar stille minuten was Fwinn met een minachtende gedachten tegenover de persoon gaan staan. Hij had de tijd gebruikt om de persoon te analyseren. Zijn magiebron vertelde hem dat hij best wat getraind had maar toch een leerling bleef. De magie straalde op dusdanige wijze uit dat hij best wat spiermassa had en daardoor was de frequentie van de magie die uit iedere persoon kwam lager. Als een soort gloeiende aura zag hij de persoon tegenover hem, maar hij zag verder alleen een zwart beeld. ‘Je wilde wat dichterbij kijken?’ kwam er quasi-verbaasd uit. ‘Om vervolgens me in de rug een trap te geven en me voor weet ik veel wat uitmaken?’ sprak hij kalm. ‘Je zult niet de eerste zijn die het doet.’ sprak hij met kille ondertoon en draaide zijn rug naar Liam om een paar stappen van hem af te zetten. Hij draaide zijn hoofd over zijn schouder naar de persoon die zich zojuist er bij had gevoegd. ‘You wanted to look closer, hmmm?’ he said thinking. ‘Wat zeg je er van als we nog een ronde trainen? Maar ditmaal met 24 man?’ sprak hij kalm en draaide zijn ogen naar Liam. Zijn gezicht een vermakelijke grimas. ‘Als je goed gekeken hebt weet je wat de training zo lastig kan maken. En alleen trainen is hoe dan ook een saaie bedoeling.’ Sprak Fwinn met een vermakelijke ondertoon. Hij wilde ten opzichte van de persoon voor hem duidelijk maken dat zijn blindheid geen belemmering was. Hij zou zich bewijzen, kostte wat kost! ‘Dus wat zeg je? Are you in?’ sprak hij met een vermakelijke ondertoon. De 24 heeft hij zelf regelmatig maar net niet gehaald en was eerlijk gezegd benieuwd naar de persoon en wat hij in zijn mars had.

Liam verontschuldigde zich naar de jongen toe die hij duidelijk gestoord had in zijn training. De reactie die hij terug kreeg op zijn verontschuldiging was wat bot, maar hij lied het voor wat het was. Hijzelf zou ook niet al te vrolijk zijn als zijn training verstoord werd. Liam lied de andere jongen doen wat hij wilde. Hij reageerde niet op zijn spottende woorden en keek hem enkel droogjes aan. Hij was hier niet om ruzie te maken, nog was hij hier om expres te gaan vechten met de ander. Zijn nieuwsgierigheid had hem hier heen getrokken, meer niet.
Vriendelijk bood hij de jongen zijn katana terug aan. Al had hij verwacht dat hij zijn blinddoek af zou doen en het aan zou pakken, gebeurde dat echter niet. De katana verdween uit zijn hand. Wat verbaast staarde hij naar zijn nu lege hand toe. Nog steeds verbaast keek hij de jongen terug aan die de blinddoek nog op had. Zijn blik werd bozer toen de ander hem meteen beschuldigde dat hij hem iets zou doen. "Waarom zou ik dat doen?!" zei hij geïrriteerd. "Ik heb niks gedaan en ik ben ook niet van plan om je wat aan te doen. Waarom zou ik dat sowieso doen?? Ik heb er geen rede voor!" zei hij wat fel terug ondanks dat de ander al zijn rug naar hem toe had gedraaid. "Ik wilde serieus dichter bij kijken om je style te zien. Ik heb zo nog nooit iemand zien vechten... Geesh, ga niet gelijk het slechtste uit." mopperde hij door. Met een geïrriteerde blik keek hij toe hoe de ander zich weer terug omdraaide. Even dacht hij dat hij hem aan ging vallen, maar tot zijn verbazing bood hij aan samen te trainen. Liam draaide zijn hoofd kort weg en dacht het aanbod door. "Sure. Ik doe mee." zei hij met een knik. Hij rekte zich een klein beetje op en lied zijn vlammen op zijn schouders los. Sinds het toch training was had het voor hem geen zin om zijn oncontroleerbare vlammen in te houden. Ze zouden hoe dan ook tijdens het trainen er uit komen, dus hij kon ze beter al los laten. Nadat hij wat gerekt had maakte hij een snelle beweging met beide handen en had een lang dun werp mes in zijn hand. Ondanks dat het werp messen waren kon Liam er net zo goed mee vechten als dolken. Alba had hem in verschillende messen getraind dus hij had een redelijke variatie die hij kon doen met messen. "Zolang je mij niet raakt vind ik het best." Zei hij met een kleine grinnik in zijn stem, al meende hij het wel. Zelf had hij ook een paar keer blind getraind, maar dat was hem niet zo goed afgegaan toen. Liam had alleen nog steeds niet door dat de ander daadwerkelijk blind was en niet alleen nu niks kon zien door die blinddoek. "Wat is je naam trouwens?" vroeg hij daarna rustig en bekeek de ander even. Hij had hem wel een paar keer in de gangen zien lopen of in de eetzaal zien zitten, maar echt meer had hij hem nooit echt gezien.

~X~ Sorry dat het zoooooooooo lang duurde ;-;  forgive me?? ~X~

Fwinn had de zwaard naar hem toegeworpen met angstig grote precisie. Hij had zijn giftige blik toegeworpen terwijl zijn ogen hem aankeken. Het witte vliesje verdween automatisch wanneer hij zich naar Liam had gedraaid. Het was een gewoonte voor hem geworden om die illusie op te wekken die zijn witte waas voor zijn ogen verborg. Het erge was nog wat er achter de witte waas verborgen ging. Fwinn zijn mond had zich in een grimas getrokken toen de kerel nog uitviel tegen hem. Hij had het verdorie tegen een Sathandiai. Misschien wel een uitschot volgens zijn vader, maar hij bleef familie. Fwinn zuchtte even. ‘Ik ben het gewend om in de rug gestoken te worden, ik had niet verbaasd opgekeken,’ sprak hij enkel wat rustiger. Fwinn zijn ogen waren gesloten terwijl zijn blinddoek nog steeds opbleef. Fwinn zag dat een energie zich vormde op de schouders van de man. Het had dezelfde golvingen als hij had gezien in de arena. Vuurmagiër. Zijn blik zag het dunne langwerpige voorwerp dat Liam ineens in zijn handen kreeg. Hij negeerde zijn zin dat hij hem niet moest raken. ‘Laten we zeggen dat ik prima kan richten met de blinddoek,’ was zijn enige reactie. Fwinn maakte een zegel met zijn handen alleen vormde het nu twee keer. Hij legde zijn handen op elkaar om de opgeslagen magie in bedwang te houden. ‘Ze noemen me, Fwinn,’ sprak hij kalm. Hij grijnsde en sloeg zijn handen op de grond. In een cirkel om hun heen kwamen vierentwintig van de zwarte mannen te staan. Fwinn keek over zijn schouder richting Liam die met zijn rug naar hem stond. Zijn grijns was tevreden, de laatste keer dat hij dit had gedaan was een lange tijd terug. Hij voelde aan de grond dat de voetstappen dichterbij kwamen. De eerste waren het makkelijkst. Ze waren praktisch lomp genoeg om recht op je zwaard af te lopen. Fwinn had de twee katana weer naar zijn handen getransporteerd. En verdedigde zichzelf dusdanig op het moment dat ze op de helft waren. Nu begon je te merken dat de patronen van aanvallen ingewikkelder werden en boven het niveau van een gemiddelde leerling kwamen. Het was vaak dat deze silhouetten zich zeer snel kunnen aanpassen, sneller dan je normaal een vechtstijl aanleert. Fwinn keek op toen hij een aanval op Liam zag komen. Hij wierp zijn katana krachtig naar hem toe. Vlak achter zijn heup schoot de katana langs en Fwinn transporteerde zich naar deze katana, waardoor hij verassend snel achter Liam stond. Hij blokkeerde de bijl met zijn katana en hield die met een arm in bedwang. ‘Ik denk dat je ondertussen wel begrijpt dat deze spreuk zichtbaar moeilijker wordt met iedere gevallen man?’ sprak hij kalm en grijnsde kalm terwijl hij met zijn andere katana aanviel wat de silhouet wist te ontwijken. Fwinn keek over zijn schouder. ‘Ik ken je misschien niet volledig.’ Sprak hij kalm. ‘Maar ik vertrouw je op een goede teamwork.’ Sprak hij met een tevreden glimlach en knikte toen hij zich weer richtte op een paar aanvallen die gericht op hem kwamen. Fwinn stak vlak bij Liam een katana in de grond om vervolgens op een afstand verder te vechten en de situatie voldoende in de gaten te houden.

Liam had zijn werpmessen al klaar voor als ze zouden komen. Ondanks dat Fwinn zei dat hij prima kon vechten met de blinddoeken op ging hij hem toch in de gaten houden voor de zekerheid. Als hij zo bang was om in de rug gestoken te worden, waarom zou hij het dan niet bij hem doen. Al dacht hij er zo over, hij lied het niet zien. Hij was voornamelijk gefocust op de tegenstanders die zouden komen. Wat verbaast keek hij naar de zegel die Fwinn maakte waarna hij zich soort van voorstelde. Fwinn sloeg zijn handen op de grond en Liam keek naar de tegenstanders die op kwamen. "Mijn naam is Liam. Nice to meet you Fwinn." Zei hij met een glimlach en lied zijn messen een keer in zijn handen rond draaien dat hij zin kreeg in het gevecht. Eindelijk wat actie, dacht hij in zijn hoofd terwijl zijn ogen zich op de tegenstanders fixeerde.
De tegenstanders kwamen naar hun toe gelopen en Liam deed een paar stappen naar voren toe. Hij stak zijn lange dunne messen eenvoudig in fatale plekken bij de tegenstanders. Zijn ogen en oren hielden de genen om hem heen ook in de gaten. Liam was er niet een van laat ze maar op mij af komen. Hij was er eerder een die er midden in ging staan en dan wel keek hoe hij het overleefde. De eerste paar had hij zo dood, maar langzaam aan begonnen ze te blokkeren en wat meer terug te vechten. Liam had er nog niet veel moeite mee, maar begon de moeilijkheid wel te voelen. Zijn gezicht stond strak en serieus. Hij hield iedereen sterk in de gaten. Zijn voetenwerk was snel terwijl hij lenig en behendig ontweek.
Wat later in het gevecht dat de druk meer opgevoerd was was hij bezig met twee voor zich. Hij merkte er eentje achter hem. Hij stak bij een van de twee voor hem het mes in de keel waarna hij zijn mes omdraaide en zijn arm naar achter wilde slingeren, maar moest zich stevig inhouden doordat Fwinn plots achter hem stond. Door de plotse verandering in het veld was Liam kort zijn ritme kwijt. De tweede voor hem viel weer aan en Liam was net te laat met tegen houden. Het wapen van de ander maakte een snede op zijn hand tijdens het blokkeren. Liam fronste door de pijn waarna hij hem hard in zijn borstkas stak. Kort knarste Liam met zijn tanden door ze zelfverzekerdheid die Fwinn had. "Ja, ze beginnen knap lastig te worden.'  Zei hij licht geïrriteerd. Liam gaf daarna toch een knik. " Als je goede teamwork van mij verwacht, moet je alleen niet plots dicht bij me komen, ik had je bijna geraakt." waarschuwde hij hem. Al vechten hij nu niet op volle toeren, hij was wel nog steeds flink bezig en was licht begonnen te zweten. Hij schoof met zijn voeten opzei om een aanval te ontwijken toen hij tegen Fwinn zijn katana aan kwam. "Oi, Ik vind het niet erg om met je te vechten, maar hou je wapens bij je. Je belemmerd me."  Liam had namelijk zijn aanvallende tactiek veranderd naar blijven ontwijken totdat hij een opening zag om ze zo neer te halen. Zo leerden de tegenstanders ook minder van zijn aanvallen die tegen hem gebruikt kon worden. De snee op zijn hand was ondertussen redelijk wat gaan bloeden waardoor bijna heel zijn hand onder het bloed zat en ook rond om hem heen lagen wat bloed spetters op de grond. Zelf had hij weinig last van het bloed of de snee. Hij was ergere pijn gewent en dit was daar praktisch gezien niks bij, dus vocht hij gewoon door.