Yori had twee dagen ‘vrij’ genomen door zich ziek te melden. Ze had door de missie alles weer op rolletjes lopen op Gren. De kinderen, en Riku, hadden de misschien goed uitgevoerd. Hierdoor had zij nog meer vrijetijd gekregen. Ook scheelde het haar een hele boel omdat zij dit keer de bende niet hoefde op te lossen.

Ze lag lekker in haar bed op Starshine. De eerste dag deed ze niet veel meer dan eten, drinken, een lang bad namen en lekker slapen. De tweede ochtend verveelde ze zich al te pletter. Ze had de ochtend gevuld met koffie drinken, lezen en oefeningen doen. Het was een feit, ze kon niet goed stil zitten niets doen. Ze wilde actief blijven en besloot daarom ook even te rekken en te strekken. Ze wilde niet de hele middag ook zo spenderen omdat het toch heel mooi weer was buiten. Mocht het nieuws ook kloppen dat zou dit het laatste mooie dag zijn van het jaar. Ze besloot om zich aan te kleden in gewoon simpel alledaags kleding. Een spijkerbroek, dubbel laag shirtje en gympen moesten de truc wel doen.

Haar gympen maakte niet veel geluid terwijl ze naar de grote zaal liep. Soms hoorde je enkel de zool kleven aan de grond door de noppen eronder maar het maakte haar niet veel uit. Ze was allang blij om uit dat muffe hok te zijn, misschien toch een idee om het stof vrij te gaan maken een dag, want echt gebruikt leek het niet. In de grote zaal was het echter haast leeg, maar ze wist al snel waarom toen ze de klok zag. De lessen waren van start gegaan, enkele zag je nog rennen om een les te halen maar enkele bleven stomweg zitten. Met een zucht ging ze op een van de banken zitten in het zonlicht en begon van de warmte te genieten. Je hoefde niet altijd buiten te zitten om van zon te genieten toch?

Eerder had ze haar tas laten staan in de kamer waar ze nu toch even van baalde. Haar spullen zaten daarin die ze nu best wel bij haar had willen hebben. “Hmm~” Ze genoot van de zon waar ze nu in zat. Armen achter haar hoofd terwijl ze rustig bleef zitten. Ze voelde verschillende soorten magie door de ruimte heen gaan. Woud, aarde, water, lucht, vuur, duisternis en licht magie. Ze gooide haar haren opzij en ging lekker lui en onderuitgezakt achterover zitten. Benen over elkaar heen geslagen terwijl de ogen gesloten bleven. Een ander persoon kwam haar kant in lopen. Een woud magiër, ongeveer haar niveau… Interessant. Dat kon maar bij een persoon passen die op dat niveau kon zitten. “Master Norwood?” Vroeg ze rustig terug een hand ging van achter haar hoofd vandaan en pakte zijn hand aan. “yoruichi shihoin. Nice to meet you. Maar de meesten noemen me Yori inderdaad..” Haar stem was ook rustig en bleef nog kort zitten met gesloten ogen naar de zon toe. Tot ze deze rustig opende haar gouden ogen reflecteerde het licht enkel maar goed. “Licht is nice eh?” Vroeg ze en keek hem beetje speels aan via haar ooghoeken, een glimlach sierde haar lippen en ze keek kort terug naar het licht. Ze leek er geen enkele moeite mee te hebben om er tegen in te zien, of nu veel zag kon ze ook nu niet echt zeker zeggen. “ Ik geniet van een dagje ‘vrij’” glimlachte ze vrolijk. Ook zij had wel eens een keer zin in een dagje vrij. Ze keerde zich naar hem in plaats van het raam. “wat brengt jou hier?” Ze was nieuwsgierig geworden naar de andere persoon waardoor ze naar hem toe gedraaid was, maar een volgend moment zat ze toch als een kat voor zijn neus. Ze vond het op deze manier prettiger. De gouden kattenogen keken naar hem terwijl ze de poot likte. Ze wachten nog steeds op een antwoord van hem.

Ze poetste haar poot schoon, na dit volgde toch al snel de andere poot. Ze had hem verbaasd zien kijken, toch al die reacties leuk te vinden keek ze hem terug aan. “Dat is inderdaad erg collegiaal.” Haar stem was echter vervormd en klonk nu meer als een man. De gouden ogen keken naar Norwood toe die wat bleek te doen terwijl diens ogen gesloten waren. Yori vroeg zich enkel wat of hoe, maar wist er zelf geen antwoord op. “Wat is daar te lachen om, Master Norwood?” Vroeg ze rustig en rekte zich even uit. Nadat ze uitleg had gekregen waarom Norwood even niets te doen had ging er toch wat oortjes recht overeind naar hem draaiend.  “Weet je zeker dat ze altijd even veilig zijn? “ Begon ze haar zinnen, vernauwde ze haar ogen en sluipte via de tafel meer naar hem toe om op diens schouder te springen, als een kleine kat ging dat nog wel. Ze had zelf geen volgroeide katten vorm, maar ook bij lange na geen kitten. “Er zijn vele gevaren hier in en rond de school. De slagen van de hoofdmeester, het donkere woud en dan heb je Nocte nog. “ Ze hield een pauze en bleef rustig zitten. “Wat zullen we doen vandaag?”  vroeg ze toen maar gewoon wat random.