Mudly liep met een tweetal boeken over het veld. Het was mooi weer en perfect om wat te gaan lezen. Hij liep naar een boom die wat schaduw bood en klapte een boek open. De voornaamste soorten magie die herstellende effecten hadden waren woud, water en licht. Mudly bezat een van deze elementen. Hij glimlachte. Kalm las hij door een Cassiaans boek. Mooie letters sierde de kaft: Aqua Mystica. Mudly glimlachte. Geschreven door zijn eigen leraar in water-magie. Hij kon het niet geloven. Maar hij had het weten te vinden in het bibliotheek. Hij had maar 1 deel bij. Rustig bladerde hij het door. Ineens stopte hij. Laat water zacht oplichten. Hij was ineens geïnteresseerd. Hij las kalm door. Hij glimlachte. Dit soort uitleg herkende hij wel. De duidelijke taal, de goede omschrijving. Typisch iets voor Shong. Mudly glimlachte. Het was alsof hij in 1 keer uitleg een baby informatie genoeg kon geven om het te laten lopen. Mudly glimlachte. Langzaam en voorzichtig legde hij het boek naast zich. Hij had het in gedachten genomen en zorgde voor wat water. Hij maakte een bol tussen zijn twee handen. Langzaam stond hij op en ging wat van het boek weg. Hij had een waarschuwing gelezen. Teveel energie kan het water uit elkaar laten spatten. Mudly concentreerde zich. Hij keek naar de bol en langzaam leek het lichter te worden. Maar op een gegeven moment begon de bol te golven en schoot het uit elkaar. Mudly werd licht wat naar achteren geduwd. Hij slikte even. Nogmaals. Zelfs de beste magician is laag begonnen. Hij verzamelde het water opnieuw. Opnieuw probeerde hij het water licht te laten geven. En langzaam werd het lichter. Maar opnieuw spatte het uit elkaar. Hij wilde nu niet opgeven. Het zou zijn shows alleen maar meer kleur geven.

Kataro rende over het grasveld. Naast hem rende een wilde jonge wolven pup. Het was niet de eerste keer dat Kataro met het jonge wolfje speelde. Ze waren goede vriendjes geworden. Deshas haatte wolven. Deden hem teveel denken aan Ferost zei hij altijd.
Kataro deed een wedstrijdje rennen met de jonge wolf. Kijken wie van de twee sneller was. Kataro's aandacht werd afgeleid door een jongen verderop. Hij was met iets van water magie bezig zag hij. Daardoor lette Kataro niet op en struikelde over de wolf heen. Samen rolde ze door het gras. De grassprieten kriebelde in Kataro's neus en hij nieste even, haast tegelijk met de wolf. Zijn kleren zaten onder de groene gras vlekken en sprieten staken zelfs uit zijn haar. ''Kom we gaan even kijken'' grijnsde hij vrolijk tegen de wolf terwijl hij weer overeind sprong. Alsof de wolf hem kon verstaan maakte hij een soort raar blaf geluidje en huppelde vrolijk achter Kataro aan. ''Pardon, maar mag ik vragen wat je doet?'' vroeg Kataro nieuwsgierig aan de jongen.

Kalm keek Mudly weer naar zijn handen. Hij vormde een bol van water. Opnieuw een poging. Het water gaf nu veel feller licht. Hij glimlachte. Hij wist het nog onder controle te houden. Hij had eindelijk gevonden wat hij fout deed. Glimlachend keek hij naar het grasveld en zag nog een jongetje vallen op de grond. Hij grinnikte even. Ineens liep het jongetje richting hem. Hij glimlachte. rustig liet hij het water om hem heen zweven in de vorm van een bal. De vraag deed hem knikken. "Natuurlijk..." zei hij kalm. "Ik was een beetje aan het oefenen met mijn magie..." zei hij kalm. De bol zweefde naar de grond. Nam de vorm aan van een jonge wolf. Mudly probeerde wat hij net had geoefend in praktijk te brengen. Langzaam gaven de ogen wat zwak licht. Hij hoopte dat het goed zou uitpakken. De ogen die er uit zouden spatten zouden niet echt het geweldigste in zijn show zijn. Gelukkig wist Mudly het licht wat te versterken zonder dat het water uit controle raakte. De waterwolf liep naar de wolvenpup en begon het licht uit de dagen. Mudly glimlachte. "En jij was lekker aan het rennen..." zei hij glimlachend naar Kataro. Met zijn vrije hand plukte hij voorzichtig wat grassprieten uit het haar van Kataro.

Kataro volgde de bol water met zijn hoofd tot hij niet verder kon en bijna opnieuw onderuit ging. Hij keek de jongen weer aan toen hij vertelde wat hij aan het doen was. Kataro keek met een brede grijns toen de jongen de bol water in een wolven pup veranderde. Het kleine wolfje dat bij hem stond snuffelde nieuwsgierig aan de waterwolf. Hij begon vrolijk om de waterwolf heen te springen. Kataro grinnikte zachtjes. ''Ik wou dat ik dat kon'' zei hij zachtjes tegen de jongen. Hij keek hem weer aan toen hij zijn laatste woorden hoorde. ''Wij waren een wedstrijd aan het doen. En ik was aan het winnen'' grijnsde Kataro trots. Bij die woorden haalde de kleine wolven pup hem onderuit alsof hij wou zeggen dat hij aan het winnen was. Hij gaf Kataro al gauw een lik over zijn wang om aan te tonen dat hij het niet kwaad bedoelde. Kataro ging nog licht na lachend weer overeind zitten met de pup op schoot.

Ineens werd de lucht om de twee jongens heen wat vochtiger maar ook kouder. Te koud voor de zomer eigenlijk. Celebrian stond plots achter Kataro. Haar haren waren vandaag zo wit als sneeuw met kleine blauwe plukjes ertussen als ijskristallen en haar ogen ijsblauw en koud. Maar haar glimlach was warm. Op haar wimpers lagen sneeuwvlokken. ''Weet je broer dat je hier bent Kataro?'' vroeg ze zachtjes. Haar stem klonk net zo zuiver als zilver dat tegen ijs aan tikt. Als Celebrian sprak vormde zich kleine mist wolkjes. Celebrian was geen slecht persoon al deed haar ijzige uiterlijk mensen dat wel vaak denken. De reden dat ze zoveel met ijs had was omdat het een vaste vorm was. Ze kon wel ontdooien maar dan zou ze niet lang op het land kunnen blijven. In haar vloeibare vorm moest ze wel het water in. Ze glimlachte even kort naar Mudly. Ze had hem een keer eerder ontmoet als ze het zich goed herinnerde.

Mudly keek glimlachend naar Kataro en ging wat door zijn knieën zodat hij op ooghoogte kwam. "Jij zult vast ook dingen kunnen die ik niet kan..." zei hij glimlachend. Hij hoorde de woorden van Kataro die er op volgde. En niet veel later werd hij ook nog eens onderuitgehaald door de wolvenpup. "Hij denkt er kennelijk anders over." zei Mudly. Ineens voelde hij de lucht kouder worden. De vochtigheid was ook niet echt gedaald. Hij ging overeind en ineens stond Celebrian voor zijn neus. Hij glimlachte wat ongemakkelijk. Het was altijd een eer om de legendarische magician van jou magie in levende lijven te zien. Mudly had Celebrian al eens eerder gezien bij het meer. Ook toen voelde hij zich nerveus. Alsof hij een examen moest afleggen zonder er enige stof voor te hebben gehad. Hij keek daarna naar Kataro. Celebrian kende kennelijk Kataro al. Hij glimlachte en liet de wolvenpup weer een bol worden. Kalm liet hij het in de buidel lopen die hij bij had. Daarna ging zijn blik naar Celebrian. Hij zweeg. Hij wist niet wat hij zou moeten zeggen.

Shong liep op een kalm tempo over het grasveld, gekleed in een soort hemelsblauwe livrei van een dunne stof. Het verwisselen van zijn gebruikelijke Cassiaanse uniform was ook wel nodig geweest met dit warmere weer. Om zijn borst droeg hij een stevige soort heupzak gevuld met water, waar hij af en toe met behulp van magie als een doorzichtige waterslang wat uithaalde om de planten en bloemen en ander groen op het grasveld van water te voorzien. Dat deed hij maar al te graag vrijwillig. Op zijn schouder rustte een kleine gifgroengekleurde gekko. Eigenlijk was het zijn watergeest Ocelot, die uit de waterspiegel was gekropen en een vaste vorm had aangenomen. En misschien had Shong dat maar beter niet kunnen laten gebeuren. Ocelot zat al de hele tijd te klagen over de hete zon. 'Het is warm. Wat zeg ik? Het is héét! En niet zomaar heet. Bloedjeheet!' begon Ocelot weer luidkeels te zaniken. 'Een goedendag,' groette Shong met een brede glimlach boven het gezeur uit, doelend op het gezelschap waar hij op stuitte. Hij herkende één van de jongens als Mudly. Zijn spectaculaire watervoorstellingen kon hij zich maar nog al te goed herinneren. De andere blonde en wat kleinere jongen kende hij als Kataro, maar ondanks dat hij wel ouder dan hem was, was hij ongeveer net zo groot. Pas nu kon hij het behoorlijke temperatuurverschil echt voelen. Ocelot kennelijk ook, want de gekko hield zijn woorden binnen en begon zwijgend zijn oogleden te likken. Natuurlijk, dat moest hoogst waarschijnlijk door Celebrian komen. Door haar kleine uiterlijke verandering had hij haar niet direct herkend. Schande! Shong maakte zo snel een buiging dat Ocelot zich vloekend moest inspannen om zich extra stevig aan zijn schouder vast te kunnen houden. Het water uit de waterzak liep daarbij per ongeluk over zijn schoenen. 'Vrouwe!' zei hij naar adem happend zodra hij weer overeind kwam. 'Het is me een eer uw nederige aanwezigheid opnieuw te mogen aanschouwen.' Met een beschaamd gezicht probeerde Shong zijn natte schoenen aan het gras af te vegen. Terwijl hij dat deed merkte hij de wolvenpup op, op de schoot van Kataro. Hij ging glimlachend door zijn knieën om het beestje te kunnen aaien. 'Wat lief. Is die van u?' vroeg hij vriendelijk aan Kataro, waarna hij ook hem een aai over zijn bol gaf. Ocelot mompelde iets tussen het likken door dat sterk leek op 'vlooienbaal'. Shong lette er niet op, want zijn aandacht ging alweer uit naar iets anders. Hij zag zijn eigen boek in het gras liggen. Het was niet moeilijk te raden wie het momenteel uit de bibliotheek geleend zou kunnen hebben. Zijn vrolijke blik ging direct naar Mudly. 'Mijn beste jongen!' riep hij overenthousiast uit. 'Ik dacht dat mijn boeken langzamerhand hun succes verloren, maar nee..!' In een paar waggelende stappen stond Shong bij Mudly om hem kort te omhelzen, maar hij kwam niet hoger dan zijn middenrif. Ocelot werd daarbij platgedrukt. Hier werd hij nu vrolijk van; om te weten dat er nog steeds lezers van zijn boeken waren.

''Ik moet ook nog veel leren hoor'' grinnikte Kataro op de woorden van de jongen. ''Mijn naam is trouwens Kataro'' stelde hij zichzelf nog voor. Toen de lucht om hen heen kouder werd had hij al zo zijn vermoedens wie er achter hem stond. Hij keek om en zag Celebrian staan. Haar vraag deed hem even schuldbewust glimlachen. Hij lachte eigenlijk meer als een boer die kiespijn heeft. ''Wilt u het hem niet zeggen mevrouw Celebrian. Deshas word razend als hij hoort dat ik er weer stiekem tussenuit ben geknepen'' zei hij. Eigenlijk moest hij Vrouwe zeggen tegen Celebrian maar hij kende haar al zo lang. Nog voordat ze de Vrouwe van het Water was had Kataro haar een keer ontmoet. Hij was toen met zijn broer mee die destijds zelf nog in zijn opleiding zat voor Heer der Duisternis. En sindsdien noemde Kataro haar eigenlijk altijd mevrouw Celebrian al was ze niet eens getrouwd. ''Heeft u trouwens ook al een opvolger gekozen?'' vroeg hij plotseling aan Celebrian. Deshas wou met hem toch nooit over zijn collega's praten. Kataro keek op toen Master Shong ook aan kwam lopen. ''Hallo Master'' zei hij met een brede grijns tegen Shong en zwaaide hem even tegemoet. ''Nee hoor. Hij is niet van mij. We spelen alleen veel samen'' zei hij toen Shong vroeg of de wolf van hem was. Hij grinnikte zachtjes toen Shong de jongen omhelsde. Niet om hem uit te lachen. Hij grinnikte meer gewoon omdat hij vrolijk was.

Mudly keek glimlachend Kataro. "Mijn magie is ook nog vol met geheimen. Ik zelf kan lang niet alles met water..." zei hij kalm. "Noem mij maar Mudly..." zei hij kalm. Op het moment dat Kataro tegen Celebrian begon te praten keek hij glimlachend rond. Hij hoorde de woorden ineens van een bekend iemand. Hij keek opzij en zag Shong staan. "Goedendag Master.." zei hij kalm. Kalm richtte Mudly zich op de natte schoenen die door de buiging overgegoten werden met water. Hij lichtte zijn hand wat op waardoor het water er licht van af ging en op de grond viel. Mudly knikte kort naar Shong. Zijn blik ging even naar Celebrian. Hij keek naar Shong toen hij ineens wat luider tegen hem begon te praten. Hij glimlachte. De omhelzing deed hem even grinniken. "Het is een van de duidelijkste boeken. Er staan dingen in die je misschien niet helemaal sterker maken, maar het is altijd mooi om dingen te leren die met watermagie te maken hebben..." zei hij kalm. Hij glimlachte en keek ineens naar het dier op de schouder van Shong die bijna geplet werd. "Wow..." zei hij ineens. "Heeft u een watergeest?" vroeg hij ineens. "Ik krijg die pas met mijn 18e verjaardag.." zei hij kalm. Hij had die vaker gezien en was benieuwd wat voor een hij kreeg. Kalm ging zijn blik naar Ocelot. Hij glimlachte. "Ook niet het meest gezellige geestje of wel?" fluisterde hij tegen Shong en glimlachte. Hij had hem nog wat horen klagen en het beest vlooienbaal horen noemen. Een glimlach verscheen weer en rustig keek hij weer naar Celebrian.

Celebrian ging op haar hurken bij Kataro zitten zodat de zoom van haar blauwe jurk nat werd door het gras dat door de lage temperatuur om haar heen vochtig was geworden. ''Het spijt me Kataro maar ik ga geen dingen voor Deshas verzwijgen dat weet hij. Hij is een gewaardeerde collega, tenminste voor mij. Je weet dat hij het geen prettig idee vind als je zelf door de school ronddwaalt als je geen lessen hebt'' zei ze zachtjes. Maar dat werd gevolgd door een kleine glimlach. Maar als ik hem zeg dat je bij mij was zal hij er denk ik minder bezwaar tegen hebben'' glimlachte ze. Ze ging weer staan toen Shong aan kwam lopen. Toen hij een buiging maakte glimlachte ze even naar hem. Ze bleef zwijgen totdat Kataro haar nog iets vroeg. ''Nog niet Kataro. Een opvolger moet speciaal zijn weet je. Je kunt niet zomaar iedere magican aannemen als opvolger. Hij moet leiderschapskwaliteiten bezitten en goed om kunnen gaan met lastige situaties en de verantwoordelijkheid die het met zich meebrengt om ergens Heer of Vrouwe van te zijn. Ik wil goed over mijn keuze nadenken'' zei ze tegen hem. Ze keek weer op toen Shong Mudly omhelsde. ''Prijzenswaardig om te zien dat u kennis op meerdere vakken doorgeeft'' zei ze tegen Shong toen ze erachter kwam dat hij dat boek geschreven had.

Mudly glimlachte licht. "Euh, Shong, zo kan hij wel weer..." zei hij vriendelijk en glimlachte. Hij volgde kort het gesprek van Celebrian en Kataro maar bemoeide zich er niet mee. Ineens hoorde hij de woorden van Celebrian. "En op wat voor manier..." zei hij op een trotse manier. "Het is een compliment waard dat Shong zo kan uitleggen dat zelfs een jong iemand als Kataro het kan begrijpen..." zei hij kalm. Hij glimlachte. Shong was een goede leraar naar zijn gevoel. Kalm keek hij weer naar Shong die hem nog steeds zijn armen om hem heen had geslagen. Hij zweeg. Kalm keek hij naar het stel en zijn ogen sloot hij voor een kort moment.

Shong glimlachte Mudly dankbaar toe toen hij het water over zijn schoenen verwijderde alsof het niets was. Hij kon ook niets vriendelijkers van hem verwachten. Hij keek met glanzende ogen naar hem op toen hij verderging over zijn boek. 'Nietwaar?' zei hij met een brede grijns. Dat was precies de reactie die hij wilde bereiken met het schrijven van de boekenreeks over watermagie. Hij liet Mudly even later beschaamd los. 'Wel lief spelen, hoor,' drukte Shong Kataro op het hart na het horen van zijn woorden. Hij glimlachte er vriendelijk bij, om het niet te streng over te laten komen. Zijn blik ging daarna naar Ocelot toen Mudly het onderwerp veranderde in watergeesten. 'Dan zult u nog even moeten wachten, jongeman. Een watergeest hebben is iets om een grote verantwoordelijkheid over te nemen.. en andersom. Uw ouders zullen u er niet voor niets één pas op uw achttiende levensjaar geven,' legde Shong vriendelijk uit. Ocelots ogen gingen bol staan van woede toen hij Mudly's opmerking hoorde. 'Wat! Hou me tegen! Hou me tegen zeg ik, want ik zal je wat vertellen. Ik ben boos nu!' gilde de gekko terwijl hij over Shongs arm heen schoot. 'Het is een wat vurig kereltje, inderdaad. Dat moet ik toegeven. Maar ik kan u verzekeren dat alle watergeesten grote leiders in het leven van watermagiërs zijn, hoe onvolwassen of naïef ze zich ook gedragen.' Shong pakte Ocelot met een kalme glimlach op bij zijn staart en zette hem net zo makkelijk weer terug op zijn schouder. Zijn kalme houding maakte even plaats voor ongemakkelijkheid toen Celebrian tot hem sprak. Hij kon de lichte blosjes op zijn wangen niet tegengaan. 'Ik.. ik doe het graag, Vrouwe. Het is mijn werk. Nu doe ik het dubbelop, door kinderen zelf kennis door te geven in persoonlijke vorm als leraar voor de klas,' zei Shong zacht terwijl hij zijn wijsvingers verlegen tegen elkaar aantikte.

Kataro luisterde nieuwschierig naar Master Shong en Mudly toen ze het over het boek van Master Shong hadden maar werd even boos toen Mudly hem jong noemde. ''Ik ben helemaal niet jong. Ik ben al driehonderd twaalf'' zei hij en sloeg boos zijn armen over elkaar. Maar omdat hij nog zo klein en onschuldig eruit zag, zag het er alleen maar schattig uit in plaats van boos. Maar hij had daar wel zijn punt gemaakt. Hij was ouder dan Master Shong en Mudly samen. Hij keek even naar Celebrian toen de twee even later over watergeesten begonnen. ''Heeft u ook een watergeest mevrouw Celebrian?'' vroeg hij nieuwsgierig aan haar. Als dat zo was dan had hij die nog nooit gezien. Dat maakte hem alleen maar nieuwsgieriger.