Beetje benauwd

Martijn liep naar het grasveld. Overal waar hij keek zag hij bloemen en hoorde vogels fluiten. Hopelijk heeft Mimi het begrepen. Hij gaat in het gras zitten. De zon scheen in zijn gezicht. Martijn gaapte. Eigenlijk ben ik best wel moe. Hij ging liggen en viel in slaap.

Martijn werd wakker en keek Mimi aan. "Ik wilde even alleen met jou zijn." zei hij. Hij zag dat Mimi moest blozen. "Je bent een beetje tomaterig." Grapte hij zenuwachtig.

Martijn trok zenuwachtig aan het gras wat hij naast zich voelde. "Nou, jij vind mij wel interessant. En. Ik jou ook wel."zie hij en werd nog zenuwachtiger.

Martijn dacht even na. "Tuurlijk is zij mijn zus maar ze hoeft overal bij te zijn als je begrijpt wat ik bedoel." zei hij en gaf Mimi een knipoog.

Martijn keek voor zich uit. "Nee Kaja begrijpt het wel. Als we alles uitleggen vind ze het echt niet erg. Geloof me maar. Ze heeft een zware tijd achter de rug en ze ziet het liefst dat iedereen om haar heen gelukig is. Daar word zij nou vrolijk van." zie hij begripvol. Hij begreep waarom Mimi dat vroeg.

Martijn stond op en liep naar een boom. "Heel zeker weten doe ik het niet maar wat ik wel zeker weet is dat Kaja en ik jou alle twee heel graag mogen." Hij keek omhoog de boom in en zag een vogel op een nestje zitten. "Zo als die vogel daar op z'n nestje zit zo hebben mijn ouders ook altijd voor ons gezorgd en ons geleerd altijd je hart te volgen." Hij keek naar beneden en begon te huilen. Ik wil niet dat ze me ziet huilen! Dacht hij bij zich zelf en rende hard weer terug naar school.

Martijn hoorde Mimi achter zich aan komen. Hij begon nog harder te rennen. Nu zou hij het liefst willen dat Kaja er was om hem te troosten maar Kaja was er niet. De woede die in hem op kwam was zo erg dat hij als maar harder ging rennen. Hij hoorde een stem de tegen hem praatte. "Je kan niets goed doen. Je bent een nietsnut. Je verknalt alles. Je kunt nooit ergens iets van maken want je verprutst alles. Je verprutst niet alleen alles voor je zelf maar ook voor Kaja. Je zou goed voor haar zorgen maar waar is ze eigelijk? Je kan niets. Helemaal niets! Niets! NIETS!" Schreewde de stem. "Stop, hou op wie ben jij?" Vroeg Martijn zich af. Hij stopte en keek om zich heen waar kwam die stem toch vandaan? Ineens leek het of alles om begon te draaien. Wat gebreurd er? Maar nog voor hij er een antwoord op kon bedenken viel hij bewusteloos op de grond.

Martijn lag nog steeds bewusteloos op de grond. Hij kwam bij en deed zijn ogen open. Hij keek recht in de betraande ogen van Mimi. Hij zag haar glimlachen en gleed weer weg. Ver weg. Hij wilde het niet maar het gebeurde. Zo maar. Ineens. Hij voelde zich zwak en machteloos. Wat stond hem te wachten?

Kaja kwam aan op het gras veld. Ze voelde zich in de steek gelatne. Waarom gingen Martijn en Mimi nou in eens weg? Ze ging in het gras zitten nadenken. Naast haar was het gras plat gedrukt. Hier is iemand geweest. Misschien wel twee iemanden. Ze hoorde gesnik. Wie kon dat nou zijn vroeg ze zich af. Ze liep in de richting van waar het snikken vandaan kwam. Ze zag Mimi op de grond zitten. Ze zat geknield bij iets of iemand. ¨Waarom huil je?¨vroeg ze aan Mimi.

Kaja keek van Mimi naar het lichaam. Het was Martijn. Martijn die flauw viel. Anders was hij nooit zo. Hij gedroeg zich ook al zo raar. Ze knielt naast Mimi neer. "Laten we hem maar naar de ziekenzaal brengen daar kunnen ze meer voor hem doen dan dat wij kunnen." stelde Kaja Mimi gerust.

PROFILE MAGICIAN