Ronde twee, ze zat erin. Voor de tweede keer zou ze zich moeten gaan bewijzen om door te mogen naar de volgende ronde; de halve finale. De ronde die Aislin zeker wel zag zitten. Want dat betekende winnen en winnen was leuk. En leuk was goed! Maar winnen was niet het enige waar Aislin voor meedeed, de gevechten zelf konden ook hartstikke leuk zijn. Zeker als je tegenover goeie mensen stond kon je een halve dag aan pret verwachten. En pijn, misschien, maar pijn was fijn. Natuurlijk het deed, weetje, zeer, maar eh, achteraf kon er meestal wel om gelachen worden, toch?
Nog even trok ze haar oversized T-shirt wat rechter en verder over haar blote beven heen toen ze ging staan. De aankondigingen begonnen, bijna showtime. Showtime tegen een bekende, een lid van de dork-squad. Vriend tegenover vriend, wat een drama dat had kunnen veroorzaken. Maar dat deed het niet, want daar was ze Aislin voor. Die zag alleen maar mogelijkheden om meer lol hierin te krijgen. Nou maar hopen dat ze Aubree hier wat in mee kon trekken.
Haar naam klonk, de deuren opende, het was tijd. Haar ‘wapens’ werden gepakt voordat de schaars geklede meid het ‘slagveld’ op wandelde. Haar moment om weer te gaan stralen was aangebroken.

Gehuld in slechts haar grote, zwarte shirt (en natuurlijk ook dingen die eronder zitten, maar dat zie je niet) en twee grote waterpistolen in haar handen wandelde het zwartharige meisje op haar blote voeten door het verwarmde zand, recht op haar tegenstander af. “Heya Bree!” Aislin had er duidelijk veel meer zin in dan haar lichtharige tegenstander. “Ik heb ook puppy’s meegebracht.” Haar typische Aislin-grijns verscheen na die woorden.
Aubree wilde beginnen, ondanks dat ze niet leek te springen om het komende gevecht. Aislin had haar mond open getrokken om er een opmerking over te maken, maar er werd niet op woorden gewacht. Met een open mond keek ze toe naar hoe de waterstraal op haar afkwam en haar in het midden van haar borst raakte. Zo zat er plots een donkere vlek op haar shirt, lekker begin. Maar, ze was voorbereid gekomen.
“Oh nee… nou ben ik nat.” Haar toon maakte het duidelijk dat ze het helemaal niet erg vond, ze wilde haar plan uit gaan werken. Haar domme idee wat je eigenlijk nauwelijks een plan kon noemen. De waterpistolen werden op de grond gelegd, waarna het meisje haar shirt met gekruiste armen over haar hoofd uittrok. En poef! Bikini-Aislin. Met haar donkerblauwe bikini stond ze daar nu, middenin de arena, alsof ze nu al weer klaar was voor de zomer.
Het shirt werd op de grond geslingerd en haar waterpistolen werden er weer vanaf geraapt. “Weetje, met al die serieuze shit en het gejammer van andere mensen, vind ik dat er best wel wat losser gedaan mag worden. Wat dacht je van een waterpistolen gevecht, Bree? Geen magie, geen gekras of gebijt, gewoon dom met waterpistooltjes schieten en een beetje losser worden, hmm? Als we het zat worden kunnen we elkaar altijd nog af gaan maken met magie, wat zeg je ervan?” Wat een twist, een waterpistolen gevecht. “En wie weet, misschien wordt je met wat water in het zonnetje nog wat bruiner.” Dit was vast niet waar het publiek op had zitten wachten. Maar ja, ze hadden nu een Aislin die in bikini rondliep. Het mannelijke aandeel kreeg (soort van) fanservice, dus ze mochten niet gaan klagen.
Het pistool in haar linkerhand liet ze laag hangen, maar die in haar rechterhand trok de dual-wielder omhoog en richtte ze op Aubree haar gezicht. “Je kan wel wat fun gebruiken.” En bam, Aislin haar eerste schot werd afgevuurd. “Phiew phiew!”

---
She's my riot girl
She's no minor threat
She's been bruised and bled
She's hanging on by a thread

Haha! Het ‘gevecht’ (wat je nu eigenlijk niet echt meer een serieus gevecht kon noemen maar laat me dromen) was dan nog niet officieel begonnen, maar Aislin had ergens al overwonnen; ze had Aubree aan het lachen gekregen. Het begon misschien wat ongemakkelijk, maar uiteindelijk kon je wel zeggen dat het een gemeende lach was geweest. Hoeha! Missie geslaagd! Of nou ja, één van de missies was geslaagd. Tiktiktik, laat maar doortellen die exp, ze wilde een leveltje omhoog.
Maar dat leveltje omhoog moest nog even wachten bleek al. Haar eerste schot was mis geweest, helaas. Geen ‘phiew-phiew’ voor Aislin, daarvoor moest ze nog eventjes wat beter haar best gaan doen. Het was dan wel een vriendschappelijk en sullig gevecht nu, ze wilde nog wel gaan winnen. Ze bleef nou eenmaal fanatiek en competitief ingesteld, dat veranderde ook in deze situatie niet.
Maar, er was een tweede onderdeel waarin ze geslaagd was geraakt; ze had Aubree meegekregen in het aangepaste gevecht. Geen magie, gewoon wat gekut met waterpistooltjes en dom gedoe. Perfect!
“Geen bikini!? Ach Bree, trek gewoon je shirt uit, no shame! Ooit van het begrip ‘#yolo’ gehoord? In m'n eentje met bijna niks aan rond hupsellen is lang niet zo leuk als het lijkt!” Kom ooooop, ze had haar zo ver gekregen dat ze mee ging doen in het waterpistolengevecht, als ze Aubree nou ook zo ver zou krijgen dat ze een kledingstuk uit kon trekken, dan zou ze zich écht een winnaar voelen vandaag. “En je wordt naaaat en dat zand plaaaaakt en dan wordt je zwaaaaaar en trek gewoon uit die zooi!” Ze bleef volhouden, ze wilde die extra fanservice! “Doe mee en doe de onderbroekendans!”
Maar Aubree deed (nog eventjes, misschien? Ja? Nee?) niet mee met de onderbroekendans. In plaats daarvan maakte ze zich klaar voor een nieuwe aanval. Eentje die Aislin niet wilde ontwijken, maar juist wilde blokkeren met een tegenaanval. Eén van haar eigen waterpistolen werd op de supersoaker van Aubree gericht, waar ze af zou wachten tot de waterstraal afgevuurd zou worden. En precies op dat moment zou ook Aislin de trekker overhalen en haar waterstraal recht tegen die van Aubree schieten, zoals ze dat ook altijd met echte kogels deden in die actiefilms. Ze had altijd al eens willen zien hou dat er in het echte leven uit zou zien. Nou moest het dan maar even met water gebeuren, maar je moest ergens mee beginnen.
En daar werd de eerste trekker overgehaald. Tijd om te schijnen! Aislin trok haar trekker ook naar achteren, of tenminste, deed poging tot, maar kwam daarbij tot de ontdekking dat het kreng bleef hangen. Gepanikeerd sloeg ze een paar keer tegen het plastieken apparaat aan, Puffoonse scheldwoorden schreeuwend tegen dat domme ding. En ondertussen kwam die ‘gevaarlijke’ waterstraal steeds dichterbij. “Neeeeeeee fuck a duuuuuuck!” en spetter-spetter, daar kwam nog een hoos water vol over haar heen. Goed gedaan Aislin, 10/10 voor jou vandaag! Wat een faal.
Fronsend tuiten het natte meisje haar lippen. “Dat gebeurt nou nooit in die actiefilms…” gromde ze zachtjes tegen zichzelf. Wat een anticlimax. “Bree, dude, je bent te goed in mensen nat maken!” Met een frons en een pruillipje (vreemdste combinatie ooit) schoot ze met haar andere waterpistool op haar tegenstander, zonder dat ze eigenlijk echt goed richtte. Waar zou het water nu terecht gaan komen? De spanning was om te snijden –kuch kuch-.

---
She's my riot girl
She's no minor threat
She's been bruised and bled
She's hanging on by a thread

De kracht van het enthousiasme was een mooi iets. Iets waar slechts weinige over beschikte en wat enkel ten goeden gebruikt mocht worden. En natuurlijk gebruikte ook Aislin die krachten enkel voor de juiste doelen in het leven. Zoals mensen meetrekken in een waterpistolen gevecht en ‘fuck you’ tegen het systeem te zeggen. Want daar had je zo een gave voor, toch? Ja, daar had je zo een gave voor. En wat een gave het was. Als ze nou net zo goed was geweest met haar luchtmagie, dan zat ze nu allang bij de Puffoonse luchtmacht. Dat zou toch eens wat wezen.
Maar voor nu hoefde ze zich daar niet op te focussen. Was het genoeg om die speciale ‘gave’ te gebruiken op Aubree, die toch ook wel vatbaar leek te zijn voor Aislin haar gekke gedrag. Zelfs Aubree had ze aan kunnen steken en aan het lachen kunnen krijgen. Hehe, wat was het toch een mooie gave om te hebben. Mensen mee trekken en zo gelukkig kunnen maken. Het maakte haar zelf gelukkig!
Toch was het nog niet helemaal genoeg voor Aislin om Aubree enkel aan het lachen te krijgen. Natuurlijk, het was allemaal heel leuk en aardig, maar ze stonden nog steeds tegenover elkaar in een fucking arena. Aislin was veel te fanatiek om enkel genoegen te nemen met wat geschaterlach en natgespetter. Winnen stond nog steeds op haar ‘to-do list’ voor vandaag, dus al dit geklooi van haar kant zou niet echt op iets uit gaan lopen. Step up your game girl.

Met wat gemopper en geklaag had Aislin haar nieuwe poging afgevuurd, zonder eigenlijk te doen wat ze had moeten doen; moeite ervoor doen. Doen. Wat was het kind eigenlijk ook een vreselijke verliezer. Maar dat zou vanzelf wel weer bijgeschaafd worden, als de twee dames eenmaal bezig waren. Dan zou Aislin wel weer vergeten dat ze eigenlijk een beetje chagrijnig was en weer mee gaan in de gekte. De kracht van het enthousiasme bleef nooit lang afwezig in het meisje.
En ta-da, inderdaad, daar kwam de vrolijke mafheid van het meisje alweer om de hoek kijken. Door wel meerdere factoren, waardoor alles opeens heel erg snel leek te gaan. Ten eerste, het leek erop dat haar ‘aanval’ eindelijk zou gaan raken, whoohoo! Ten tweede, iemand van bovenaf had een handje naar haar uitgestoken en er met wat speciale krachten (vreemde krachten, maar hé, Aislin hoorde je er niet over klagen) voor gezorgd dat Aubree haar zuster in bikini was geworden. Meer whoohoo! Haar aanval was raak en Aubree kwam neer op de grond! Wh- wacht. Waarom lag Aubree op de grond te gillen en te creperen van de pijn? Het was toch maar water? Fronsend staarde het donkerharige meisje voor enkele momenten naar haar gillende tegenstander, proberend te verwerken wat er zojuist was gebeurd. Verward en moeizaam kwam haar blik los van het krijsende meisje, waarna haar blik op haar waterpistolen kwam. Zonder dat het haar verder nog wat kon schelen liet ze het ene ding op de grond vallen, zodat ze met haar nu vrije hand de andere, waarmee ze haar aanval had afgevuurd, kon voelen. Maar haar vingertoppen hadden nog geen seconde op de gevulde tank gelegen toen ze die geschrokken weer terugtrok. Holy fucking tering! Die shit was gloeiend heet, what the fuck! Ook het andere waterpistool viel nu op de grond, terwijl Aislin in de snelste sprint die ze kon trekken naar haar gevallen tegenstander toe stoof. Met een slide kwam ze tot stilstand bij het bleke meisje en liet ze zich naast haar op haar blote knieën vallen. Haar armen kwamen in een houding alsof ze zich om haar heen wilde slaan, maar ze bleven lichtelijk trillend in de lucht om het meisje heen hangen. Ze wilde haar gerust stellen, zich verontschuldigen en het beter laten worden, maar ze wist niet hoe. Ze durfde haar niet aan te raken, straks maakte ze het alleen maar erger! Wat moest ze doen!? “Fucking shit…” fluisterde ze met een trillende stem. Dit was niet de bedoeling geweest. Hoe had dit kunnen gebeuren?
En opeens wist ze het.
De bezorgdheid en radeloosheid was opslag uit haar gezicht geslagen. Het had ruimte gemaakt voor woede en haat. En dat maakte een uitdrukking die Aislin niet vaak liet zien. Woest kwam het meisje weer omhoog, blik omhoog gericht naar waar die ‘geweldige’ organisator zich hoogstwaarschijnlijk vol zat te proppen als een werkelijke keizer. Motherfucker. “JIJ! Jij hebt dit gedaan, SON OF A WHORE! FUCKING TWISTED LITTLE FREAKSHOW! FUCK YOU!” Met haar arm sloeg ze een scherpe windvlaag zijn kant op, gestuurd vanuit haar woede waardoor hij slordig en roekeloos was. Maar het kon haar niet schelen of hij raakte of niet, haar woede maakte op het moment even niet uit. Aubree maakte wel uit.
Aislin boog zich wat naar Aubree toe, handen naar haar uitgestoken, maar nog steeds durfde ze het meisje niet aan te raken. Ze bleef voorzichtig met verwondingen. “Bree, dude, fuck dit! Kom op, ik breng je naar de ziekenzaal. Fúck dit!” Ze had er opeens helemaal geen zin meer in.

---
She's my riot girl
She's no minor threat
She's been bruised and bled
She's hanging on by a thread

OOC: Dices gebruikt voor Nocte, wat eigenlijk meer anger dan echt een attack is, maar wat doe je eraan :'D Also, ik stel me voor dat Nocte like, redelijk hoog zit in een apart gedeelte, like, nog wat hoger en luxer dan het publiek, ya know what I mean. Dus daarom Aislin haar coördinatie. Als het niet klopt, just let me know.~

Wat zo leuk had moeten worden was nu uitgelopen tot een ramp. Het plan was geweest om grappig met z’n tweeën een nep-gevecht te houden. Iets waar ze met plezier en domme acties beide in op konden gaan. Maar nu?
Dit was niet oké meer. De grens was bereikt en er was met een grote sprong overheen gegaan. Dit ‘gevecht’ was over, ze zouden gaan.
Na Aislin haar luchtstoot –die verassend genoeg ook nog raak was- begon Mister X aan zijn preek. Iets over regels. Regels die gebroken waren. “Wees maar blij dat het nog enkel regels zijn en niet je botten,” gromde het meisje, meer tegen zichzelf dan tegen meneer mysterieus. Het publiek liet met een klaagzang van zich horen, wat Aislin alleen maar pissiger maakte. Maar ze stortte zich niet op het verstandloze publiek. Haar aandacht bleef gevestigd op Aubree, die trillend naar haar probeerde te grijpen, houvast probeerde te vinden bij de persoon die eigenlijk haar vijand had moeten voorstellen, maar had geweigerd om naar dat systeem te luisteren. Ze had geweigerd en met haar act praktisch gezien gewoon een middelvinger naar die organisator opgestoken. Twee vrienden tegenover elkaar die elkaar dan helemaal naar de klote zouden gaan slaan? Nope! Maar het had allemaal niet mogen baten. Ze werden hiervoor bestraft. Of beter gezegd; Aubree werd voor haar plan bestraft en zat nu met de blaren op haar huid te creperen van de pijn. Allemaal omdat het haar een goed idee had geleken om het gevecht wat om te gooien. Godverdomme. Dit was haar schuld!

Iemand uit het publiek stond op, brulde zijn afkeer tegen het gedrag van de meiden. Schreewde erbij wat hij van het water vond. ‘Máár kokend water’!? Wat een stelletje klerelijers! Als ze een watermagiër was geweest had ze allang het kokende water tegen een paar koppen aan gesmeten. Kijken of het dan nog steeds ‘maar’ kokend water was. Maar helaas, ze was geen watermagiër. En dat was ook zeker niet iets waar ze zich op het moment mee bezig moest houden. Het bleef namelijk niet bij alleen maar wat geschreeuw van die gozer, hij ging nog even een stapje verder, tegen alle verwachtingen in. Alsof hij ziek in zijn achterhoofd was riep hij vuur op, op boos op Aislin af te vuren, alsof dat haar zou gaan motiveren om haar zwaargewonde vriendin nog verder af te ranselen. Met grote ogen staarde het meisje naar het gevaar dat haar naderde, te stomverbaasd over wat er gebeurde. Ergens kon ze er niet bij met haar hoofd, dat iemand uit het publiek dit echt aan het doen was. Het maakte het onmogelijk voor haar om snel genoeg te kunnen handelen en het vuur van zich af te blazen met een tegenaanval, ze stond door de verbazing aan de grond genageld.
Maar haar redende engel was dichtbij, voor een keer.
Ze greep zich klemmend vast aan haar arm, mompelde iets met een stem die op zichzelf al pijnlijk genoeg klonk. En toen kwam de grond opeens dichterbij. Het plotse gewicht dat aan haar hing trok haar mee naar de zanderige vloer. Aislin verzette zich er niet tegen, die was te druk bezig met te relativeren wat er allemaal gebeurde. Vlak voordat ze op de grond terecht kwam voelde ze de hitte van de vlammen langs haar blote huid scheuren, boos en agressief, maar meer dan dat konden ze haar niet raken. De aanval was mis, maar het had niet veel gescheeld. “Fucking títs! Bree, dude, you saved my ass.” Ergens klonk het meisje weer wat vrolijker, blij dat de aanval haar niet geraakt had, maar ook dat Aubree nog wakker genoeg leek te zijn om door te hebben wat er aan de hand was. En dat was een goed teken, toch?
“Bree?” het meisje haar ogen schoten naar de witharige toen ze geen reactie van haar kreeg. Maar daar zou geen antwoord meer uit komen. Die had het zwarte gewaad voor haar ogen gekregen en kon letterlijk niet meer. “AUBREE!” Weer wakker geschud sprong het meisje omhoog, handen naar haar gevallen vriendin uitgestoken. Voorzichtig schudde ze haar heen en weer –voor zover dat kon- in een poging om haar weer bij zinnen te krijgen, maar zonder succes. Godver…
Mister X trok zijn bek weer open. Góh, hij kon toch nog wel een beetje zien met zijn ogen. Nou, ze had gewonnen hoor, wat fan-fucking-tastisch! Alsof dat haar nog kon interesseren. Aubree moest naar de ziekenzaal en wel nú! “Go. FUCK YOURSELF!” schreeuwde het meisje nog naar de klootzakken die haar gedrag tegen hadden gesproken, waarna ze zich haastte om naar de ziekenzaal te gaan. Wat een blijde overwinning.

---
She's my riot girl
She's no minor threat
She's been bruised and bled
She's hanging on by a thread