GENERAL
REAL NAME: Agni  [ betekenis: Agni was de Hindoestaanse god van vuur ]
NICK NAME: Niro
AGE: 18 [ uiterlijke leeftijd ]
538 [ ware leeftijd ]
GENDER: Mannelijk
PLACE OF BIRTH: Vulkaan Agnyastra, Razen
LANGUAGE: Sanskrit // Oud-Raziaans, Kovomakaans, Spaans // Raziaans
MAGIC: Vuur en middelmatige beheersing over Aarde
ABILITIES:
Niro heeft als iemand van Raziaanse afkomst complete controle over vuur. Als een legendarisch wezen heeft hij toegang tot vrijwel alle vormen van vuur magie. Toch is er een specifiek kenmerk aan zijn magie-gebruik: Doordat hij van origine geboren is uit een vulkaan en aarde magie heeft bestudeerd, heeft hij beheersing over lava. De combinatie van vuur en aarde maakt lava. Hij kan uiteraard niet de hele grond in tweeën splitten, maar hij kan zeker wel de druk onder hem opvoeren en de grond als een vulkaan uit elkaar laten spatten zodat er lava omhoog komt. Ook kan hij zijn vuurmagie zo verhitten dat hij on the spot lava kan maken.
Het kost alleen wel veel energie. Al zijn spreuken kosten ontzettend veel energie. Dit komt doordat hij zijn energie kon halen uit de lava en vlammen van zijn vulkaan. Daardoor had hij altijd een overload aan energie en kon hij grootse dingen doen, dus hoefde hij zijn energielevels nooit te matigen – want het werd toch gelijk weer aangevuld. Nu heeft hij geen lava of vuur om zich heen en beseft hij zich dat hij vroeger veel te veel energie stopte in zijn spreuken. Hij probeert het te matigen, maar gewenning is moeilijk af te leren, soms kan hij met minimale energie niet eens een kleine uitbarsting creëren.

Agni kan zijn formaat aanpassen naar wil. Zo kan hij van 90 centimeter krimpen naar een salamandertje van maar 20 centimeter. Dit doet hij door zijn magma te controleren en het dichter op elkaar te bundelen. Ook stolt hij een groot gedeelte van zijn magma, waardoor zijn verkleinde vorm roetzwart is en compleet bedekt in steen, dus dan zijn er geen barsten meer waardoor je zijn core kan zien. Hij kan ook groter worden, hiervoor moet hij zijn core aanvullen met magma. Dit kan hij doen door gesteente te eten en het te verhitten tot het magma is. Hij heeft echter een limiet, hij kan namelijk niet veel groter dan 1,50 worden.

OUTER
ORIGINAL FORM: Als een personificatie van lava en vuur is de adviseur geboren in de vorm van een vuur salamander. Hij heeft geen fysieke vorm, organen of skelet. Zijn lichaam is gemaakt van magma en gestold lava. Eigenlijk is zijn vorm nog best te vergelijken met een vulkaan. In de core van zijn lichaam zit magma, gesmolten gloeiend gesteente. Om de core heen zit een laag van gestold magma, zwart gesteente wat overal barsten vertoond. Door die barsten heen kun je Agni’s core zien, een witgloeiende binnenkant. Zijn ogen zijn net zoals zijn core witgloeiend en hij heeft een rode gloed over zich heen hangen, kan zodoende prima dienen als een kampvuur.
Hij is ongeveer 90 centimeter in lengte en heeft een sterk en hard lichaam, ondanks dat het lijkt alsof zijn lichaam zo uit elkaar kan vallen door de barsten en de vloeiende magma binnen in hem. Het gestolde gesteende om zijn core heen biedt een goede bescherming tegen aanvallen. Hij kan behoorlijk hard slaan met zijn staart en met één beet je arm verschroeien, maar als je hem op zijn rug krijgt en zijn buik aanvalt is hij al snel uitgeteld.
REFERENCE IMAGE: 1

HUMAN FORM: Hier is hij in geforceerd omdat hij als vuur salamander niet bepaald over straat kan lopen of mensen kan aanspreken. Zijn menselijke vorm is een jongen die 18 jaar oud lijkt. Zijn haar is karmozijnrood en valt in steile plukken over zijn voorhoofd en oren. Het zit altijd warrig en ziet er nooit echt verzorgd uit. Hij verzorgt het ook nooit.
Zijn ogen zijn kenmerkend voor zijn ware vorm: ze zijn oranje en fel, net als stromend lava. Eerst waren ze net zoals zijn haar rood, maar hij wilde een stukje van zichzelf toch terug zien in zijn uiterlijk, wat resulteerde in oranje ogen. Als hij zijn magie gebruikt of een heftige emotie voelt, kunnen zijn ogen opgloeien.
Niro heeft verder een lichte huid die warmer aanvoelt dan de normale menselijke huid. Zijn lichaamstemperatuur kan oplopen tot 60 graden. Eigenlijk kan het nog veel hoger, maar dan zou hij mensen haast verbranden met zijn aanraking, dus hij laat het nooit hoger worden dan 50-60 graden. Hij is 1,79 meter, heeft een slanke maar een sterke bouw en heeft net zoveel kracht in deze vorm als in zijn ware vorm, maar ook weer in zijn menselijke vorm is zijn buik een zwakke plek. Daarom kruist hij ook vaak zijn armen over zijn bovenlichaam.
Niro’s kledingstijl is vreselijk. Hij heeft geen idee hoe hij zich moet kleden, wat kan leiden tot vreemde keuzes in kleding. Hij heeft in zijn verleden nooit veel aandacht besteed aan kleding en het verbrandde ook altijd tijdens zijn transformatie naar salamander, dus zijn kleding is absoluut niet van deze tijd en is erg onverzorgd. Scheurtjes, aangenaaide lappen, vale kleuren, opgedroogde bloedvlekken, hij ziet er eerder armzalig uit dan legendarisch. Hij heeft echter ook een andere reden voor het dragen van vodden: als hij verandert naar zijn ware vorm, verbrandt zijn kleding gelijk. Het is beter om oude en goedkope kleding te verbranden dan dure, want dat vindt hij zonde en verspilling van geld.
REFERENCE IMAGE: 1 2 3
FACECLAIM: Akashi Seijuurou // Kuroko no Basket

INNER
Voor een eeuwenoud figuur als Niro is het te verwachten dat de man heel veel over de wereld weet. Hij heeft immers eeuwen lang op Razen geleefd, zijn vurige ogen hebben alle wonderen en alle gruwelijkheden voorbij zien komen. Zo is Niro eigenlijk een erg wijs persoon, ook al kan het soms niet zo lijken. Hij heeft veel kennis over mensen, magiërs en mythische wezens en past zijn kennis ook toe in het leven.
Hij is ontzettend scherp door zijn kennis. Hij kan je leugens zien, je waarheden en je gevoelens. Het is lastig om tegen de roodharige te liegen en hij zal vaak ook adresseren dat je wat onrustig lijkt en het lijkt alsof je niet de waarheid spreekt – puur om iets uit te lokken.
Maar ook is hij, door zijn mensenkennis, iemand die zich vlug aan past aan anderen. Hij heeft een engelengeduld tegenover mensen – iets wat je niet verwacht van een wezen gemaakt van het meest explosieve materiaal ooit, maar dit komt grotendeels door zijn hoge leeftijd. Hij heeft zijn geduld moeten aanleren en is nu half niet meer zo explosief als vroeger. En omdat hij al zo lang meegaat, is aanpassing cruciaal voor hem geweest wat de reden is dat hij zo soepeltjes kan omgaan met anderen.

Al deze kennis en wijsheden zitten echter verscholen onder een vrolijk jasje. Niro is een opgewekt en energiek persoon. Hij heeft geen serieusheid over zich heen hangen en lijkt meer op een losbandige tiener. Hij is sympathiek tegenover anderen, lief zelfs, en hij heeft een warme persoonlijkheid waar hij mensen zo mee kan aansteken. In zijn ogen kun je vaak pretlichtjes zien, wat hem al een positieve uitstraling geeft.
Hij is – naast zijn adviseursrol - ook meer gericht op plezier en leuke dingen. Hij heeft 538 jaar pure hel aan moeten zien, dus hij weigert om bij de pakken neer te zitten en zijn oneindige leven miserabel en depressief te leven. Hij wil niet in het verleden leven, maar in het heden en hij wil er het beste van maken.

Ondanks zijn vrolijke houding kan hij echter ook een switch maken. Hij mag dan wel lol willen maken, maar wanneer hij serieus moet zijn, is hij serieus. Hij heeft niet voor niets gestudeerd voor zijn adviseurs-rol en zal zijn Legendarische Magician met goed advies bij staan als dat nodig is en zijn lolligheid even opzij leggen wanneer er een vergadering is.

Voor iemand als Niro is het ook moeilijk om met de tijd mee te gaan. Hij heeft veel ontwikkelingen gezien op Razen en weet dat het universum met de dag veranderd, maar soms kan hij het ook maar moeilijk bijhouden. Hij begrijpt in essentie hoe mensen zo wreed kunnen zijn, maar aan de andere kant vraagt hij zichzelf nog steeds ‘’Waarom?’’. Het is iets wat hij nooit helemaal zou kunnen accepteren, wat de reden is dat Niro vaak voor iedereen op komt en geweld tegen gaat. Hij heeft een afkeer gekregen tegen geweld en alles wat met oorlog en revolutie te maken heeft. Dit kan ervoor zorgen dat hij zich vaak gaat bemoeien met anderen en de vrede probeert te bewaren.
Een uitbarsting is moeilijk uit te lokken bij Niro doordat hij zich geduldig mogelijk opstelt. Hij kan dit een lange tijd volhouden, maar druk lang genoeg op zijn verkeerde knoppen en hij kan nog wel eens knappen. Ondanks dat Niro nog zo lief en aardig is kan hij zeker een gevaar vormen als hij daar toe uitgelokt wordt. Immers is hij nog steeds boos op de mensheid voor het ruïneren van het universum met hun haat en gruwelijkheden en die woede kan op dat soort momenten weer naar boven komen.

LIKES: Vuur, warmte, pittig voedsel, avontuur, draken, zingen van oude liederen, Erd, rotsachtige omgevingen, talen
DISLIKES: Ijs, water, kou, alleen zijn, negativiteit
FEARS: Water [ door het ijswater incident ], eenzaamheid [ it makes him sad ]

HISTORY
Vulkanisme is één van de oncontroleerbare rampen waar Razen vooral mee te maken heeft. Het is een natuurramp, iets waar slechts een Legendarische Magician zich mee kan bemoeien. Veel dorpen zijn gered van het vulkanisme door de aanwezigheid van de Legendarische Magician, maar ook hebben ze veel geleden. Een oorlog tussen de Magicians verstoort de balans van het universum, waardoor veel planeten kunnen lijden onder de rampen die normaal tegengehouden werden. Zo ook zijn dorpen en steden verwoest door de kracht van de vulkanen en de lava die mee kwam.
Deze erupties zijn echter niet altijd een negatieve factor. Ze kunnen rampzalig zijn voor de mensheid, maar ook kunnen ze wonderen creëren. Één van deze wonderen is de creatie van wezens, personificaties van vulkanen, lava, vuur.

Uit de Agnyastra vulkaan, die uitbarstte op één van de rode dagen van Razen, werd er een wezen geboren. Na jarenlange inactiviteit van de vulkaan was het tijd om te ontwaken, net zoals het tijd was voor het wezen zelf om te ontwaken.
Een klomp lava viel met een smak tegen de rotsachtige grond van de vulkaan, welke vuurrode lava lekte. De klomp lava bewoog, vervormde zich en stond op als een wezen gemaakt van pure gesmolten materie. Het had de vorm van een salamander, 30 centimeter in formaat en één van de zeldzame soorten salamanders.
Het wezen was bij de geboorte nog zwak, kon nog niet juist lopen en was niet ontwikkeld genoeg om te spreken. Het enige wat het wezen kon, was zijn honger stillen met de rotsen die hij één voor één door slikte.

Het enige wat het wezen deed waren instinctieve dingen. Het ging slapen, werd wakker, ging eten en ging weer slapen. Dat cyclus hield het wezen dagelijks aan, want het wist niet beter. Het was echter een goed cyclus, want het wezen groeide in formaat, werd sterker door het eten van rotsen en kon zich steeds beter bewegen. Het had geen moeder nodig gehad, immers lag zijn moeder recht onder zich: de vulkaan zelf.
Tot zijn instincten hem vertelden dat het tijd was om te bewegen, had hij zich de hele tijd in de krater van de vulkaan verborgen. Er kwam nooit iets of iemand in de buurt van de krater. Echter zag het wezen vaak genoeg wezens voorbij vliegen waarvan hij niet wist wat ze waren. Hij stond na twee jaar voeding op van zijn plaats en klom uit de krater met zijn ontwikkelde lichaam.
Wat hij buiten de vulkaan zag, was wonderbaarlijk. Er waren bergen, andere vulkanen en grote mystieke wezens die zich bij de bergen bevonden: het waren draken.

Niet wetend dat hij in het gebied van de draken was geboren, liep hij zo zijn vulkaan uit en toonde hij zich aan de buitenwereld. Het duurde niet lang voor hij opgemerkt werd door een draak, welke op z’n zachtst gezegd verbaasd was over de verschijning van de salamander. De draak wist niet wat hij met het wezen aan moest, omdat het wezen ook niet aanvallend leek en alleen maar bewegingen maakte die niets betekenden. Het wezen wilde zich uiten, wilde vertellen over hoe hij geboren was, wat hij was en waar hij vandaan kwam, maar het had nog geen spraak ontwikkeld. Uiteindelijk moest hij de draak leiden naar zijn vulkaan en met gebaren zijn situatie uit leggen. Het was moeilijk en de vuur salamander moest een hele hoop moeite doen om het zo goed mogelijk uit te beelden, maar uiteindelijk begreep de draak het.
Wat de vuur salamander vervolgens moest doen, wist hij niet. Hij had al die tijd zijn instincten gevolgd en zijn instinct vertelde hem nu dat hij niet zijn hele leven in een vulkaan moest wonen en rotsen moest eten. Als er meerdere salamanders om hem heen waren geweest, had hij zich wel raad geweten. Nu was hij de enige van zijn soort en hij had geen idee waar hij meer van zijn soort moest vinden. Daarom besloot hij contacten te leggen met de draken en zich te ontwikkelen voordat hij op zoek zou gaan naar zijn soortgenoten.

Zo leefde het wezen 125 jaar in het rotsachtige gebied. De salamander werd geïntroduceerd door de draak die hem gevonden had (genaamd Fahran) bij de andere draken. Hij was de ‘’odd one out’’, omdat hij dus geen draak was. Waarom hij zich bij hen voegde was grotendeels om van ze te leren, om beter en slimmer en sterker te worden. De draken konden dit gelukkig wel accepteren en ze namen het wezen aan hun zijde.
Het had echter geen naam. De salamander was opgestaan uit de vulkaan met geen enkel idee over wie hij was, wat hij was en waarom hij hier was. Hij was naamloos, maar het was ook irritant voor de draken om hem steeds ‘’salamander’’ te noemen. Uiteindelijk gaf Fahran hem een naam, afgeleid van de vulkaan waaruit hij geboren was: Agni, afgeleid van Agnyastra.
Agni leerde eerst taal van de draken, maar dit ging erg moeizaam. Immers was hij vocaal heel anders gemaakt dan de draken. Waar draken vocaler zijn, zijn salamanders stil en maken weinig geluiden. Hij moest goed luisteren naar de draken en de woorden nadoen. Er kwam echter weinig geluid uit zijn keel, het enige wat er uit kwam waren wat vreemde ‘’tchak’’ geluidjes of zijn naam, het enige woord wat hij toen uit kon spreken. Het duurde ontzettend lang voor hij de taal van de draken beheerst had.
Wat hij beter kon beheersen was zijn vorm. Hij begon beetje bij beetje te ontdekken hoe zijn lichaam werkte en hoe hij het kon aanpassen naar wens. Hij kon zijn core verbergen met gestolde lava, hij kon zich verkleinen, vergroten en op een gegeven moment kon hij zelfs klodders lava uit zijn mond schieten.
De jaren met de draken lieten hem steeds meer thuis voelen bij de machtige gevleugelde wezens. Hij wist dat hij anders was, maar hij werd geaccepteerd alsof hij zelf ook een draak was en hij werd altijd met veel vriendelijkheid en liefde behandeld. Agni was niet zomaar een wezen dat wilde leren van de draken, Agni hoorde bij de draken.

Maar toen kwam de val van het paradijs waarin hij opgroeide. 125 jaar lang hadden hij en de draken in vrede geleefd, maar toen leerde Agni de wezens kennen waar de draken hem voor gewaarschuwd hadden: de mensen. Eerst vond Agni ze maar vreemd, het waren wezens die rondliepen op twee poten en ijzeren voorwerpen vasthielden. Ze spraken een vreemde taal en leken wel boos op hen. Al vlug begonnen ze met de ijzeren voorwerpen te gooien, begonnen ze met vuur en aarde te schieten op de draken.
Agni had nog nooit zo iets meegemaakt. Door de vredige jaren had hij nooit nagedacht over wat zich buiten zijn wereldje speelde. Toen de draken fel terugvochten tegen de mensen begreep Agni waarom ze hem gewaarschuwd hadden voor de mensen: de draken werden één voor één neergehaald. De mensheid vond dat de draken gevaarlijk waren en voor veel oproer konden zorgen, dus begonnen ze de prachtige wezens te doden en aan hen te onderwerpen. Agni was bang, bang voor deze enge wezens, maar hij kon zich niet zomaar terug trekken in zijn vulkaan. Hij moest zijn vrienden helpen, dus hij ging het slagveld op. Hij smeet lava op de mensen, sprong bovenop een paar van die wezens om ze te verbranden, slikte de rotsblokken die rondvlogen door en vulde zijn energie weer aan om verder te vechten. Hoe meer draken vielen, hoe kwader Agni werd.
Uiteindelijk pakte Fahran Agni op met zijn poten en nam de salamander met zich mee. Hij vluchtte, vluchtte weg van de mensen. Een aantal draken waren overgebleven en als ze nog langer zouden vechten, zouden nog meer draken uitgeroeid worden. Ook de overgebleven draken vluchtten mee. Ze vlogen over het gebergte en vonden een plaats waar ze tijdelijk veilig zouden zijn.

Er waren erg veel draken gevallen. Toen ze aankwamen, waren er nog maar vijf draken. Samen met Agni verbleven ze in het gebergte, maar ze wisten dat ze niet lang veilig zouden zijn.
In de tussentijd kon Agni alleen maar denken. Hij begreep het niet, hij begreep niet hoe mensen zo wreed konden zijn tegenover anderen. Hij begreep niet waarom draken zo uitgeroeid moesten worden, als één van de soorten die juist geen kwaad wilden doen.
Vijf jaar lang verborgen de zes wezens zich in de bergen. Ze vonden grotten, gingen in kraters liggen, vlogen afgronden af en verborgen zich zoveel mogelijk van de mensheid. Het was lastig voor de draken, omdat ze nog steeds moesten jagen en geen rotsen konden eten, zoals Agni. Één van de draken sneuvelde doordat een grot instortte, een andere draak ging uit koppigheid ergens anders jagen en kwam nooit meer terug. Zo waren ze eerst met z’n zessen, toen waren ze nog maar met z’n vieren.

Uiteindelijk besloten de drie draken afscheid te nemen van Agni. Agni, wie niets anders wilde dan zijn vrienden bijstaan en met ze meevechten, was hier zwaar tegen. Hij wilde ze niet verlaten, wilde met ze meereizen en bij ze blijven tot er een eind kwam aan het drakenjagen. Maar de drie draken waren het er niet mee eens. Ze brachten Agni in gevaar en ze waren Agni’s wens niet vergeten. Ze wisten nog steeds dat Agni zijn soortgenoten wilde vinden en als ze op een gegeven moment gevonden zouden worden, zou Agni waarschijnlijk ook uitgeroeid worden. Daarom pakte Fahran Agni op en vloog met hem naar zijn vulkaan, waar hij de salamander verliet.
Agni kan zich nog steeds het moment herinneren waarin Fahran zich verontschuldigde en van hem weg vloog, zeggend dat hij moest leven, leren en liefhebben. Vanaf toen wist hij precies hoe een gebroken hart voelde.

Het was eenzaam. Het was zo eenzaam in zijn eentje. Hij was nog nooit echt alleen geweest. Hij had zo wel zijn momentjes gehad waarin hij niet bij zijn vrienden was, maar hij was nooit dagenlang alleen geweest sinds zijn geboorte. Het was pijnlijk om het gebergte zo leeg te zien, om geen draak meer te zien vliegen of het vertrouwde gegrom te horen.
Agni ging door een heftige periode met gevoelens van verdriet, woede, eenzaamheid, onbegrip. Hij begreep niets van de wereld en wist niet wat hij met zijn leven moest doen. Fahran had hem wel gezegd dat hij moest leven, maar hoe? Hoe kon hij toch iets van zijn leven maken?
Precies op dat moment herinnerde hij zich zijn wens weer. Hij wilde zijn soortgenoten ontmoeten, hij wilde vinden wie en wat hij precies was. Daarbij had hij nog een wens gekregen: hij wilde het universum leren kennen, meer weten over mensen en dieren en alles wat zich buiten zijn gebied bevond. Wie wist wat er aan de andere kant was?
Uiteindelijk verkleinde Agni zich van formaat, zodat hij een mini salamander was en keek nog één laatste keer om naar zijn thuis voordat hij koers zette richting waar zijn instincten hem brachten.

Het was zo onbekend, de bewoonde wereld. Tot zijn schrik zag hij mensen rondlopen. Zo veel mensen. Hij wist niet dat er zoveel mensen woonden op deze wereld en had niet gedacht om rare gestapelde stenen met daken te zien of tenten waar ze voorwerpen verkochten (waarvan hij niet wist waar ze voor dienden). Het was een compleet nieuwe wereld voor hem toen hij daar aan kwam en het enige wat hij kon doen, was toekijken.
Zo gingen de jaren voorbij. Hij was alleen maar aan het observeren, kijken naar hoe mensen functioneerden, hoe ze leefden en waarom ze leefden. In zijn verkleinde vorm kon hij overal in en uit kruipen. Hierdoor was het observeren van mensen heel makkelijk. Het was echter wel zo dat hij ze niet kon verstaan. Ze spraken een compleet andere taal en hij herkende geen enkel woordje van de vreemde manier waarop mensen spraken.  Om het te kunnen verstaan zou hij de taal van de mensen aan moeten leren, maar dit zou erg moeilijk worden in zijn salamander-vorm. Immers had het ook een eeuwigheid geduurd voor hij de drakentaal had geleerd.

Uiteindelijk besloot Agni nog verder te reizen. Hij kon dan misschien weinig van de taal verstaan, maar hij kon dingen altijd nog aan kijken. Hij hoefde niet precies te weten wat mensen elkaar vertelden. Hun houdingen en acties waren meer dan genoeg. Zo reisde Agni verschillende gebieden van Razen af.
Agni zag tijdens zijn reizen zo veel verschillende dingen. Hij zag hoe gelukkig sommige mensen waren, maar hij zag ook hoe hatelijk en wreed ze konden zijn. Hij zag families met kinderen die lachend over straat liepen, maar aan de andere kant waren er kinderen die met blauwe plekken en wonden rondliepen. In de zoveel jaren dat hij rond reisde op Razen zag hij revoluties, demonstraties, burgeroorlogen, maar ook momenten van complete harmonie. Het was vreemd hoe dingen zo konden om slaan. Agni was verward over alles, maar in ieder geval kwam hij tot een conclusie: de goedheden waren de wereld nog niet uit.

Toch was het niet zo alsof Agni nooit ontdekt werd. Hij was weliswaar een kleine salamander, maar hij was nog steeds zichtbaar voor de oplettende mensen. Zo had hij een paar keer weg moeten rennen voor een meisje dat aan het gillen was geslagen, een man die hem plat had proberen te meppen met een bezem en een kind dat hem wou gaan oppakken.
Die ene keer dat hij weer ontdekt werd, bracht hem in de problemen. Hij was het parlementsgebouw in geslopen, een plek waar de belangrijke mensen van Razen zaten. Hij wilde zien hoe die mensen waren, hoe ze eruit zagen en hoe ze verschilden in lichaamshouding van andere mensen – want immers kon Agni geen woorden verstaan, maar hij kon wel lichaamstaal herkennen.
Hij werd heel snel ontdekt, waardoor Agni als een gek probeerde te vluchten. Hij was uit paniek niet al te slim bezig geweest, waardoor hij met een vuurstraal tegen een muur werd gesmeten. Ze dachten dat het ongedierte daardoor zou sterven, maar wie wist dat Agni gemaakt was van vuur en die aanval slechts zijn gestolde huid eraf had geknald?
Agni stond dus zo weer op en probeerde weg te komen. De mannen hadden echter zijn gloeiende kern gezien en wisten dat hij één van de zeldzamere soort salamanders was. Meestal leefden de salamanders in een gebied waar veel vulkanisme was, maar Agni was zo ver weg van zijn thuis dat het vreemd was om een wezen als hem te zien in dat gedeelte van Razen.
Een ander detail: vuursalamanders waren uitstekende bronnen van energie.
Agni werd door een aantal bewakers omsingeld en kon eigenlijk geen kant meer op, zelfs niet in zijn kleine vorm. Uit paniek liet hij zijn gebundelde magma los en groeide hij tot zijn ware grootte. Hij begon zich tegen de bewakers te verdedigen en sloeg enkelen met zijn staart, schoot met klompen lava op ze. Hij was lastig te vangen, zeker omdat elk voorwerp van de bewakers gelijk smolt.
Tot ze met een dwangmiddel kwamen. Het dwangmiddel werd niet veel gebruikt, maar het was zeker een tool om vurige wezens mee te vangen en zelfs te doden. Agni wist niet wat hem overkwam toen een bewaker met een emmer kwam. Het volgende moment lag hij al lijdend op de grond, zijn huid overspoeld met water dat kouder was dan het koudste ijs. Cassiaans ijswater, perfect om een vuursalamander mee te vangen.
De damp kwam van Agni af, maar ook doofde zijn kern enigszins. Zijn lichaamstemperatuur mocht dan zo hoog zijn, Cassiaans ijswater kon dat gewoon aan. Zo wisten ze Agni uiteindelijk te vangen.

Maar hij werd niet gelijk als energiebron gebruikt. Een magiër zette een zegel op Agni, zodat hij veranderde naar een menselijke vorm.  In zijn salamander-vorm had hij nog altijd mogelijkheden om zijn magma-toestroom aan te vullen – want hij had zijn core zeer zeker nog, het was alleen wat zwakker. In een menselijke vorm zou hij vrijwel niets kunnen. Het was een veelgebruikte techniek om ongedierte zonder drama te temmen.
Zo doende veranderde de magiër hem naar een mens. Agni werd een jongen, eentje met karmozijnrood haar en oranje felle ogen als het vuur in hem. Het was zo ontzettend raar voor hem om plots een mens te zijn, om haar te hebben, om lange dunne vingers te hebben, twee benen te hebben waar hij op liep in plaats van vier – al liep hij niet echt, sinds hij vastgeketend zat.

De menselijke vorm van Agni was zwak, had geen puf over door het Cassiaanse ijswater. Zijn core was zwak, half gedoofd en hij kon geen magma meer aanmaken om aan te sterken. Het mensenvoedsel wat hij kreeg – terwijl hij opgesloten zat in een cel met boeien aan zijn armen – was niet de juiste materie om zijn core mee aan te vullen. Zo leed hij erg onder de verzwakking van zijn core, was hij nauwelijks bij bewustzijn en had hij het steeds ontzettend koud. Hij wist niet wat ze met hem zouden doen, waarom ze regelmatig langs kwamen om hem te checken en waarom ze steeds naar hem staarden alsof hij raar was.
De jongen ging door verschillende fasen heen terwijl hij daar zat voor wat voelde als een eeuwigheid. Hij was eerst doodsbang voor de mensen, daarna was hij verdrietig om zijn staat en om hoe hij zich zo slecht voelde en hoe hij zo alleen in het donker zat. Vlak daarna volgde woede om degenen die hem dit aan hadden gedaan en daarna kwam het moment om terug te vechten.
Hij gebruikte al zijn intelligentie om met een plan te komen om te ontsnappen. Hij verspilde geen tijd meer en de momenten waarop ze zijn handen losmaakten om hem te laten eten gebruikte hij voor oefening. Hij had als salamander misschien weinig beheersing over vuur, maar hij wist dat hij dat vuur kon gebruiken als energie toevoer. Zo richtte hij zijn handen op de fakkels die buiten zijn cel hingen en probeerde hij de energie van de fakkels te stelen. Het was moeilijk, de vlammetjes gaven nauwelijks toe, maar oefening baart kunst. Hij had twee maanden in complete wanhoop gezeten in cel en hij wist niet hoe lang ze hem nog daar zouden houden tot ze dingen met hem wilden doen. Hij oefende elke dag, probeerde de energie van de vlammen te vinden en deze te stelen alsof hij lava aan het stelen was uit een vulkaan. Elke gelegenheid waarbij ze zijn handen los maakten, gebruikte hij om zijn techniek te perfectioneren. Hij wist dat hij dit wel kon, want hoe anders was vuur van lava? Lava was een mix van aarde en vuur en sinds hij lava kon beheersen, zou vuur juist makkelijker moeten zijn.
Na drie maanden kon hij energie stelen uit de vlammen van de fakkels. Niemand had dit zomaar van een simpele vuursalamander verwacht. Niemand had ooit gedacht dat een vuursalamander zich zo goed zou aanpassen aan zijn menselijke vorm en zelfs in die vorm magie leren besturen. Oké, het was niet uitzonderlijk goed wat hij deed, maar hij oversteeg verwachtingen en het zou hem helpen om te ontsnappen.

Op het moment dat hij zijn energie en zijn core zoveel aangevuld had dat hij zich weer goed voelde, dat was het moment waarop de mannen besloten hem als energiebron te gebruiken. Ze haalden hem uit de cel en wilden hem sturen naar een plaats waar ze hem zouden gaan gebruiken, maar de jongen was klaar voor een gevecht. Met alle kracht die hij opgebouwd had, brak hij uit zijn zegel en veranderde hij terug in zijn ware vorm. De boeien smolten gelijk en hij ging in gevecht tegen de bewakers. Omdat ze deze keer absoluut niet voorbereid waren op zijn ontsnapping – en ook helemaal niet doorhadden dat Agni zich had aangesterkt – werden ze al snel verslagen door de salamander, welke al zijn woede los liet op de mannen. Voordat andere bewakers kwamen, smolt hij zichzelf een weg door een muur en ontsnapte uit de helse plaats waar hij meer dan een half jaar had gezeten. Hij verkleinde zichzelf en verliet de stad zo snel mogelijk.

219 jaar stond hij al op de wereld, maar nog nooit had hij zich zo in tweestrijd gevonden. Hij wist niet meer wat hij moest doen. Zijn droom was hem compleet voorbij gevlogen, zijn wensen en verlangens betekenden al niets meer. Hij was gehuld in complete angst, terreur en hij wilde niets meer zien van de dingen buiten zijn eigen gebied.
Dat was de reden dat hij terug ging naar zijn vulkaan. Het ooit zo mooie gebied was nu koud, grijs en verlaten. Geen draken meer in de lucht, geen rondvliegende vuurdeeltjes meer, niets van zijn paradijs was over. Het enige wat nog rechtop stond, was zijn huis. Zijn vulkaan. Hij kroop de krater van zijn vulkaan weer in en smolt zich een weg de vulkaan in, waarna hij terecht kwam in het centrale punt van de vulkaan: de plaats waar het magma zich verzamelde.
En daar viel de salamander in slaap voor een lange periode.

De periode waarin hij sliep en waarin de overactieve vulkaan een slapende vulkaan werd, duurde 173 jaar. Zijn slaap was echter geen normale slaap. Het was meer lucide slaap. Hij kon zich niet bewegen, maar de dingen die om hem heen gebeurden zag en voelde hij en hij kon ook denken. Zo was hij een hele lange tijd in gedachten verzonken, denkend over alles wat hem overkomen was en op welke manier hij nu verder moest. Zijn eerste idee was om voor eeuwig te slapen in zijn vulkaan, wat de reden was dat hij daar zat, maar in die jaren van slaap en eenzaamheid herinnerde hij zich plots weer iets: zijn dromen, zijn verlangens… Hij wilde nog steeds zijn eigen soort op zoeken, hij wilde nog steeds meer van de wereld zien en meer begrijpen. Hij wilde geen toekomst vol slaap en eenzaamheid en verdriet. Hij wilde… leven.

Iedereen was stomverbaasd toen de Agnyastra vulkaan uitbarstte na jaren van inactiviteit.

Op 392-jarige leeftijd begon Agni weer aan een nieuw hoofdstuk van zijn eeuwige leven. Hij reisde in verkleinde vorm weer rond de planeet en ging verschillende steden, dorpen en gebieden af. Deze keer was hij echter vastbesloten om meer te doen en meer te begrijpen. Hij nam zijn tijd om de gebieden weer even te leren kennen en zijn kennis op te frissen voor hij een poging deed om een zekere kracht op te zoeken.
Het was niet lastig om diegene te vinden. De draken hadden hem verteld over de Legendarische Magiërs en over de wonderen die zij konden verrichtten. Het enige wat Agni deed, was zijn instincten volgen. Overigens duurde het een hele tijd voor hij de Legendarische Magiër van Vuur had gevonden, omdat het niet zo heel makkelijk was om een machtig persoon te vinden op een grootse planeet zonder enige informatiebronnen – want nog steeds had hij last van de taalbarrière.
Uiteindelijk vond hij de LM van die tijd, maar hij wist dat het moeilijk zou worden om met hem te spreken. Hij kon immers geen mensentaal en hij vermoedde niet dat anderen zijn taal konden. Ook wist hij niet of de LM tijd had voor een vuursalamandertje terwijl hij veel belangrijkere dingen te doen had.
Toch liep Agni zo zijn verblijfplaats binnen en observeerde de magiër. Hij had roetzwart haar en felle rode ogen die net als vuur een hitte uitstraalden. Hij was zich aan het ontfermen over iets, tot de man zijn lichaamstemperatuur voelde. Het was ook niet moeilijk te missen, Agni’s temperatuur liep op tot in de duizenden graden. Gelijk draaide de zwartharige zich naar Agni toe.

’’Waarom kom je niet uit je schuilplaats?’’

Agni kon niets anders dan toch doen wat de man zei. Hij kwam uit zijn schuilplaats en liet zich aan de LM zien, welke toch wel geïnteresseerd was door zijn verschijning. Nu kwam het echter: Agni moest met hem praten. Er waren dingen die hij hem moest vertellen, maar het probleem was dat hij dat niet kon. De man had hier echter een oplossing voor en sprak een spreuk uit waardoor Agni zich plotseling verstaanbaar kon maken. Zijn woorden kwamen als de stem van een mens uit zijn keel en de man leek hem te kunnen verstaan. Dat was de eerste keer dat Agni echt direct tegen een mens praatte en het was niet eens zomaar een mens.

Agni’s verhaal stroomde als een lavastroom over zijn lippen terwijl de man aandachtig luisterde. Hij kreeg Agni’s hele verleden over de draken te horen, zijn ervaringen met de buitenwereld en de opsluiting… Uiteindelijk wilde Agni zijn soortgenoten toch vinden en meer van zijn leven maken. Het probleem was dat hij dat dus niet kon, omdat hij niet wist waar zijn soortgenoten waren en ook al leerde hij ze kennen: dan nog was communicatie een probleem want hij had nooit de taal van zijn eigen soort geleerd en dan was er nog het idee dat het hem misschien niet zou gaan bevallen. Hij had een compleet andere mentaliteit doordat hij met draken was opgegroeid. Misschien paste hij er niet eens tussen.
De man stelde zich uiteindelijk voor als Aidan en hij bood aan om het verloren wezen te helpen.

Aidan veranderde Agni in een mens, zoals jaren eerder was gebeurd door een boze magiër. Het was opnieuw weer een hele vreemde ervaring voor de jongen om een mens te zijn, maar Aidan verzekerde hem dat het nodig was. Hij kon niet als salamander rondlopen, omdat er nog steeds mensen waren die op zijn soort joegen en omdat hij anders lastiger zou leren. Aidan wou immers niet alleen dat de jongen taal leerde, maar ook andere dingen.
Zo gezegd zo gedaan. De jongen ging in leer bij een oudere man met wie hij een goede connectie kreeg. De man leerde hem talen te spreken, leerde hem lezen en leerde hem allerlei dingen over de wereld, zoals de roodharige had gewild. Om hem klaar te maken voor de ontmoeting met zijn eigen soort, leerde hij zijn dierlijke en menselijke vorm beheersen zodat hij niet constant gevaar zou lopen. Ook leerde hij enkele magische truukjes aan, zodat hij zich beter kon verdedigen. Het was een lang en intensief proces, maar de jongen was erg opgewonden en gemotiveerd om dit alles te doorstaan.

Het duurde jaren voordat hij klaargestoomd was, maar nog steeds was de roodharige nieuwsgierig naar meer. Hij was erg leergierig en nieuwsgierig en dit stelde Aidan ook erg tevreden.
Het enige wat hij nog nodig had, was een naam. Hij heette dan wel Agni, maar Agni was een naam die gegeven was aan zijn ware vorm. Hij was nu niet in zijn ware vorm, hij was een mens, dus hij had een menselijke naam nodig. Omdat hij moeite had met het bedenken van een naam bedacht Aidan er één voor hem: Niro.

Tegen de tijd dat Niro klaar was voor zijn ontmoeting met zijn soortgenoten riep Aidan hem nog even bij zich. Met volledige beheersing over taal en kennis over veel meer dingen dan vroeger zat Niro in zijn stoel, aandachtig. Aidan uitte zijn trots tegenover de roodharige, omdat hij zo hard gewerkt had en zich zo had moeten ontwikkelen om op dit niveau te komen. Hij had zoveel dingen geleerd en hij was geëvolueerd van een verward en verloren wezen naar een persoon met zekerheid en wijsheden. Ook gaf Aidan iets toe: hij had potentie in Niro gezien. Niet zomaar potentie, maar potentie om eventueel adviseur te worden. Hij had Niro nooit verteld waarom hij zomaar had besloten hem te helpen. Het was ook om zijn droom waar te maken, maar ook om te zien of hij uit zou groeien tot iemand die mogelijk Adviseur kon worden. Niro was hier verbaasd over en wist niet wat hij moest denken van de kwestie: Ging hij het doen of niet?
Aidan gaf Niro tijd om na te denken terwijl hij op pad zou gaan naar zijn soortgenoten. Niro pakte zijn spullen in en vertrok al snel naar het gebied waar hij mogelijk zijn familie zou vinden.

Het was een ontzettend lange reis en Niro wist niet of hij zijn soortgenoten ooit zou vinden, maar toen hij ze vond was hij behoorlijk verrast. Het was in een gebied met veel vulkanisme en compleet aan de andere kant van Razen. Het was eigenlijk een verlaten gebied, omdat er dus zoveel vulkanen uitbarstten en het gebied niets anders was dan rots en gestolde lava. Niro veranderde hier terug naar zijn dierlijke vorm en probeerde zijn soortgenoten te vinden. Velen van hen verscholen zich in de kernen van vulkanen, veilig tegen mensen die ze wilden gebruiken.
Ze voelden Agni’s aanwezigheid en een paar van de salamanders durfden naar boven te komen. Ze waren precies zoals Agni zich voorgesteld had: gemaakt uit vuur en lava, sommigen wat groter en massiever en sommigen wat kleiner. Ze begroetten hem respectvol en één van de oudste salamanders hield een gesprek met Agni over waarom hij hier was en hoe hij hier was gekomen. Het was een lang gesprek waarin Agni zijn hele avontuur uitlegde en uiteindelijk besloot de oudste Agni een korte tijd toe te laten tot hun plaats.
Nadat Agni een tijdje bij de salamanders had geleefd, merkte hij dat hij zich er niet fijn voelde. Zoals hij verwacht had, was er geen klik tussen hem en zijn soortgenoten. Hij was anders opgegroeid, had andere idealen, andere ideeën en een andere mentaliteit. Veel acties keurde Agni af en zijn soortgenoten keurden zijn acties af. Zo duurde het niet lang tot Agni besloot om weer te vertrekken. Hij had zijn soortgenoten eindelijk gezien, na al die jaren van dromen en zich hierop voorbereiden, en hij vertrok met teleurstelling.

Toen hij terug kwam, wachtte er nog een teleurstelling op hem. Aidan was afgetreden en er was een nieuwe LM gekomen: Francis. Niro besloot gelijk contact met Francis op te nemen en hem te vertellen over zijn hele band met Aidan en over zijn Adviseursrol die hij aan wilde nemen. Tijdens zijn reis had hij immers nagedacht en realiseerde hij zich dat dit een mooie kans was – hij had toch niets meer, dus waarom zou hij er niet het beste van maken?
Francis nam hem niet gelijk aan en wilde Niro eerst leren kennen. Het bleek dat Francis een erg aardige en positieve man was, iemand waar Niro met plezier bij was en wie hij met plezier zou adviseren. Het had niet lang geduurd voor ze elkaars vertrouwen wonnen. Zo werd hij de Adviseur van Francis, Legendarische Magiër van vuur.
Echter kwam er een eind aan Francis’ periode als LM en kwam er een nieuwe. Hij kende haar al enigszins, omdat hij vaak verscheen tijdens de trainingen tussen de twee dus het was niet moeilijk om contact met haar te maken. Met verdriet nam hij afscheid van Francis, zijn trouwe vriend voor 8 jaar lang, en zei welkom tegen de nieuwe Legendarische Magiër Lilith.

Helaas had Lilith haar Adviseur al gekozen, namelijk Kirara. Hierdoor was Niro tijdelijk van zijn rol ontheven en was hij tijdelijk geen Adviseur meer. Lilith, echter, verzekerde Niro ervan dat ze hem als haar Adviseur aan zou nemen als Kirara het niet meer wilde. Niro ging hiermee akkoord en besloot zich aan de zijlijn te begeven tot Lilith hem nodig zou hebben. Hij besloot te reizen, immers was reizen nog steeds één van zijn grootste hobby’s, maar hij was nog geen jaar verder en Kirara trad al af van haar positie.
Lilith vermeldde in een brief dat Niro naar Starshine mocht gaan en dat hij mocht beginnen als Adviseur van de Vrouwe van het vuur. En Niro stond klaar als Adviseur, vastbesloten om haar zo goed mogelijk van dienst te zijn.

EXTRA
- Niro is lichtelijk pyromaan. Hij kan nog steeds gehypnotiseerd raken door de pracht en praal van vuur en heeft vaak genoeg de neiging om iets gewoon in fik te steken. Hij heeft dit leren controleren door steeds hout te verzamelen en kampvuurtjes voor zichzelf te maken. Hier doet hij het maar mee, hij maakt het nog wel eens leuker voor hemzelf door er koper of iets dergelijks in te gooien. Toch wil hij nog steeds maar al te graag zien hoe bepaalde dingen branden – en tja, dan is plots het tapijt van de leerlingenkamer verdwenen.

- Niro loopt het liefst in zijn ware vorm rond, maar hij doet dit niet omdat hij weet dat hij daarmee voor problemen kan zorgen. Hij is een wezen van enkele duizenden graden heet, hij zal altijd hitte uitstralen en altijd dingen verschroeien zonder dat hij het wil. Het is makkelijker om als mens rond te lopen, dan verbrand hij tenminste niemand en kan hij mensen gerust aanraken.

- Als Niro verandert naar zijn ware vorm wil hij Agni genoemd worden. Hier heeft hij niet echt een reden voor, het is meer dat hij dat stukje van zichzelf niet wil verliezen. Agni was een naam die hem was gegeven door de wezens op Razen. Zonder hen had hij waarschijnlijk nooit een naam of een thuis of vrienden gehad. Hij wil echter ook Niro genoemd worden, want het was de naam die de Legendarische Magician van Vuur hem gaf. Hij is hem voor eeuwig dankbaar voor het bieden van de kans op een adviseursrol. Ter ere van de LM houdt hij zich vast aan die naam. Daarom maakt hij gebruik van beide namen: Niro voor zijn menselijke vorm, Agni voor zijn ware vorm.

- Niro heeft in zijn menselijke vorm dan wel de smaakpapillen en spijsvertering van een echt persoon, maar menselijk voedsel vult hem nauwelijks. Hij moet zeker vijf borden naar binnen werken voor hij zich echt voldaan voelt. In zijn ware vorm kan Agni echter zijn honger stillen door een paar rotsen te eten.

- Ondanks alle problemen met taal heeft Niro nu uitstekende beheersing over de talen die hij spreekt. Hij heeft geen accent, spreekt in volledige zinnen en kan zelfs in formele vorm praten. Schelden doet hij overigens ook, maar meestal scheldt hij in het Raziaans.