- ALGEMEEN -

Naam: Niamh Oleastro
Roepnaam: Niamh
Bijnamen: Nia, Ni, Nini, Olé, Ollie
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 198 jaar, leeftijd is stopgezet toen ze 17 jaar oud was.
Geboortedatum: 16 maart
Sterrenbeeld: Vissen
Afkomst: Razen
Gesproken taal/talen: Spaans/Raziaans – Frans/Novaans – Drie verschillende dialecten die gezien worden als drakentalen(al beheerst ze deze niet al te best in haar tong, kan ze de taaltjes wel goed schrijven) Ook heeft Niamh enkele dialecten geleerd van Gren, Erd en Cassia, hoewel ze de dialecten zeker niet goed beheerst en slechts een paar uitdrukkingen kan gebruiken.
Magie: Vuur en Licht.
Magiegebruik: Met haar grote afkeer voor het pijnigen van mensen is Niamh veel meer gericht op een defensieve vorm van magiegebruik, mocht ze tegenover iemand komen te staan.  Ze houdt niet van vechten, hoewel ze dit wel kan. Ze focust zich liever op het gebruiken voor goede dingen, zoals het vermaken van mensen. Zo heeft ze ook wel vaker op spontane avonden op Razen met wat eigen vuurwerk gespeeld, gewoon om mensen te kunnen vermaken en te laten lachen.

Vuurmagie: Vuur is destructief en verwoestend, maar Niamh heeft volledige controle op elke vlam die vanuit haar hand gestuurd wordt. Niks wordt er verwoest, tenzij zij het wilt. Dus inderdaad, niks wordt er verwoest, omdat ze een hekel aan verwoesting heeft. Voor zo een gevaarlijk element gebruikt Niamh het verassend passief-agressief. In plaats van om het te gebruiken om mensen mee te branden en te pijnigen, gebruikt ze vaak eerder muren van vuur, om mensen af te schermen en in een hoek te drijven, weg bij haar, zodat ze geen gevaar meer kunnen vormen.

Lichtmagie: Tijdens haar verblijf op Nova heeft Niamh een extra studie gevolgd, gericht op lichtmagie. Met wat extra hulp van Francis heeft ze het voor elkaar gekregen om op een universiteit terecht te komen, waar ze meer dan blij waren om het gedreven meisje wat bij te brengen over de –toen nog- vreemde magiesoort. Hier heeft ze geleert hoe ze energie moet sturen en kan besparen, hoe ze lichtflitsen en kleuren kan manipuleren en heeft ze zelfs een klein beetje geneeskunde gehad. Hier heeft het meisje echter veel moeite mee, waardoor het zelfs vandaag de dag nog steeds op een redelijk laag niveau ligt. Ze heeft de studie dan ook afgesloten met een onvoldoende voor dit vak. Getalenteerd of niet, zelfs Niamh heeft moeite met dingen en heeft nog veel te leren.

Combinatie vuur en licht: Niamh ziet graag gekke dingen en vindt het altijd geweldig om zelf met creatieve ideeën te komen. Zo heeft ze tijdens haar verblijf op Nova niet alleen lichtmagie geleerd, maar heeft ze zichzelf ook geleerd haar primaire magie, met haar nu secundaire magie te combineren. Hierdoor kan ze bliksem creëren en aansturen, de magiesoort die ze toch wel het meeste gebruikt. Door wat extra energie van haar lichtmagie te gebruiken kan ze makkelijker en sneller bliksem creëren, waardoor deze vorm van bliksem maken makkelijker is en minder energie verbruikt. Wat voorheen een onmogelijke taak voor haar was omdat ze het moeilijk vond om haar energie op de juiste manier te verdelen is dankzij de extra studie mogelijk geworden. En met wat extra gebruik van haar lichtmagie, kan ze deze stralen andere kleurtjes geven, wat ze graag doet wanneer ze bezig is met oefenen. Gewoon om er letterlijk haar eigen ‘tint’ aan te geven.

Extra’s
Hitte: Een klein trucje die ze van haar broertje heeft geleert is met hete lucht te spelen. Ramiro, veel meer gedreven in luchtmagiegebruik door de genen van zijn moeder, heeft zijn grote, onzekere zus op deze manier het eerste zetje kunnen geven in deze techniek; hitte gebruiken om te kunnen zweven. Met de hete lucht drukt Niamh zichzelf omhoog en kan ze haar lichaam voor een bepaalde tijd in de lucht houden. Echt lang houdt ze dit natuurlijk niet vol, maar het kan zeer goed van pas komen wanneer ze wat verder moet springen, of wat meer omhoog wilt komen.

Teleportatie: Eigenlijk een redelijk simpele truc die Niamh geleerd heeft op de universiteit op Nova. Met lichtsnelheid kan ze zichzelf met energie teleporteren over kleine afstanden heen. Hoe groter de afstand, hoe meer energie het vergt. Voor haar eigen voordeel gebruikt ze dit meestal dus om echt kleine, beperkte afstanden af te leggen, bijvoorbeeld wanneer ze iets moet ontwijken.

- UITERLIJK -

Uitstraling: Als je haar zo zou zien, zou je zeker niet verwachten dat Niamh iemand van legendarische rang is. Omdat haar leeftijd op zo een vroeg moment in haar leven al is stilgezet oogt ze natuurlijk jong, waar ze voorheen ook altijd al problemen mee had. Ze lijkt meer op een studente van 16 jaar oud, waardoor mensen nog wel eens met ongepaste disrespect op haar in gaan. Daarbij straalt ze qua houding ook niet bepaald de grote, machtige magiër uit. Eerder iemand die niet goed weet wat ze moet doen, hoewel hier wel vastberadenheid in terug te vinden is. Je moet gewoon goed kijken, dan zie je die ene vonk in haar wel.
Kledingstijl: Per periode past Niamh haar kledingstijl aan. Ze houdt zich niet als de meeste LM’ers vast aan een bepaalde lijn waar ze zich het prettigst bij voelt omdat het haar herinnerd aan ‘die goeie ouwe tijd,’ maar kleed zich in mode die op dat bewuste moment door anderen veel gedragen wordt. Dit kiest ze uit door middel van modeblaadjes te volgen, zodat ze hierin niet achter gaat lopen. Ze gelooft ook dat ze op deze manier wat beter tot het volk spreekt, omdat ze zichzelf presenteert in iets wat herkenbaar is.
Echter kiest ze niet altijd de juiste modeblaadjes uit, waardoor ook in deze periode, haar kledingkeuze niet geheel ‘geschikt’ te noemen valt. Zo kleedt ze zich in deze periode als een typische tiener die net door de pubertijd gaat. Rebels zou hiervoor wel een goede woordkeus zijn. Daarbij gebruikt ze ook felle kleurtjes, waar ze ook steeds meer van is gaan houden. Ze vindt het ergens wel bij zichzelf passen, maar niet iedereen deelt die mening natuurlijk. Iemand met haar status en dan zo een kledingstijl wordt door sommige wat ordinair genoemd.
Lengte: 1 meter 68.
Gewicht: 66 kilogram. Dit houdt Niamh nauwlettend in de gaten, omdat ze nogal onzeker is over haar bouw en haar gewicht.
Bouw: De bouw van Niahm is niet heel erg bijzonder. Ze is niet al te lang, komt niet boven het gemiddelde, heeft verder niet echt rondingen die al te goed zichtbaar zijn. Ze is niet te dik, maar ook weer niet super slank, eerder ‘gewoontjes’. Ze traint regelmatig en houdt zichzelf wel fit, maar doet dit niet intensief genoeg om echt een spierbundel te zijn. Ook wordt ze niet snel veel slanker, helaas voor haar, want ze is nou eenmaal wat steviger gebouwd. Daarbij heeft ze voor het mooie net iets te dikke bovenbenen, waar ze zich vaak genoeg voor schaamt.
Gezicht: Niamh heeft een typische ‘babyface’. Haar gezicht is niet verfijnd met scherpe lijnen en prachtige, vrouwelijke afwerkingen. Ze heeft wat bollere wangen en grote ogen, waardoor ze altijd veel jonger oogt dan ze eigenlijk is. Natuurlijk is dat logisch voor een LM, maar zelfs voor haar onsterfelijkheid was dit een punt van irritatie voor Niamh. Ze haat het dan ook dat ze hier voor altijd aan vast moet zitten en vindt zichzelf zeker geen knap meisje. Haar uiterlijk maakt haar gewoon wat onzeker. Ze probeert haar ‘lelijke’ trekjes wat weg te stoppen achter make-up (wat ze trouwens ook gebruikt omdat ze het gewoon leuk vindt), maar ze is nou eenmaal zeer kritisch op zichzelf.
Haarkleur: Van nature is Niahm brunette, maar ‘om met haar tijd mee te gaan’, verft ze dit in deze tijdsperiode nog wel eens in de gekste kleuren. Nu heeft ze haar haar paars-roze geverfd.
Haarstijl: Stijl, maar door haar bliksem wat piekerige plukken die graag in het rond springen en overeind staan. Niamh veranderd haar haarstijl vaak, of tenminste, doet hier poging tot, afhankelijk van wat er in de tijdsperiode ‘in’ is. In deze periode bindt ze het vaak op en houdt ze het redelijk kortgeknipt. Nu komt het tot net voorbij haar schouders.
Kleur ogen: Bruin in de kern, wat uitloopt naar groen.
Littekens: Niamh heeft niet echt bijzonderheden op gebied van littekens. Ze heeft wat kleine tekentjes permanent op haar huid staan, maar aan geen van alle hangt een bijzonder verhaal. Het zijn allemaal over het algemeen gewoon onhandigheidjes geweest, tijdens bijvoorbeeld het koken of een trainingssessie waar iets te enthousiast gehandeld werd.
Tatoeage(s)/Piercing(s): Een tatoeage staat zeker op Niamh haar wishlist, maar ze twijfelt hier nog teveel over. Het is en blijft permanent, maar aan de andere kant lijkt het Niamh een mooi idee om een kleine tatoeage te laten zetten, voor elke 50 jaar die ze heeft geleefd. En elke tatoeage symboliseert dan een hoogtepunt uit die halve eeuwen. Echter weet ze nog niet zo goed wat deze tatoeages zouden moeten worden en waar ze deze wilt plaatsen. Want ja, ze twijfelt veel.
Piercing daarentegen zijn een makkelijkere keuze geweest voor haar. In beide oren heeft ze twee gaatjes laten schieten en voor deze periode heeft ze er ook eentje in haar neus laten zetten. Wanneer ze zaken en dergelijke moet onderhandelen laat ze deze natuurlijk wel uit.
Afbeelding: Click~

- PERSOONLIJK -

Likes: Dansen – Schrijven – Magie beoefenen – Passievolle/creatieve mensen – Felle kleuren – Dieren – Vliegen – Pasta – Veranderingen – Mensen helpen/gelukkig maken – Nieuwe mensen leren kennen – Goede gesprekken – Zomers – Zonsopgang/ondergang – Nachtbraken – Technologie – Sterren kijken
Dislikes: Geweld – Mensen pijn moeten doen – Haar gezicht – Dik worden – Stereotypes – Politiek – Ochtenden – Koffie – Dierenleed
Angsten: De toekomst – Oorlog – Grootheidswaanzin – Van mensen afgesloten worden – Terug schieten in een depressie
Hobby’s: Praten – Niamh is iemand die veel van mensen houdt. En daarbij vindt ze het vooral geweldig om goeie gesprekken met ze aan te gaan. Niamh heeft vaak veel te vertellen en doet niks liever dan haar passies en gekke verhalen over iemand uit te storten –als die persoon ervoor open staat natuurlijk, ze wilt niemand forceren. En luisteren op haar beurt doet ze dan natuurlijk ook graag. De pretlichtjes in iemand zijn ogen zien terwijl verhalen over passies en creaties gedeeld worden is voor Niamh één van de mooiste dingen om te zien in het leven. Een goeie prater, maar dus ook een goeie luisteraar. Niamh is gewoon een prettig persoon voor gesprekken.

Vuurdansen – Wellicht is het een beetje hypocriet van Niamh, aangezien dit iets is dat typisch uit Razen komt en ze geen groot fan is van stereotype-gevallen, houdt ze énorm van vuurdansen. Ze houdt van het maken van de bewegingen terwijl ze haar vuurmagie op verschillende manieren aanstuurt en gebruikt. Het vermaakt mensen, zorgt ervoor dat ze haar magie voor iets goeds kan gebruiken en het houdt haar fit. De perfecte hobby!

Schrijven – Een hobby waar Niamh zich nog wel eens op richt voor het slapen gaan, omdat het een rustgevende werken op haar heeft; schrijven. Ze schrijft heel erg graag over magie en hoe je bepaalde delen goed met elkaar kan combineren voor leuke, creatieve effecten. Dit houdt ze niet alleen bij voor zichzelf, maar ook voor anderen, mochten ze haar om tips vragen. Het combineren van magie wordt natuurlijk steeds groter en breder, dus waarom hier geen trucjes over bijhouden? Wellicht dat ze al deze verhalen ooit bundelt en uit gaat geven als een volledig boek, maar daar is ze voorlopig nog niet zeker over.

Geaardheid: Ze heeft werkelijk (nog steeds) geen idee. Hier en daar zijn er wel wat interessante figuren geweest, waar ze door haar onzekerheid natuurlijk nooit echt op af durfde te stappen. De figuren waren zowel mannelijk, als vrouwelijk. Maar door al haar twijfels heeft Niamh nooit echt een idee of ze de persoon gewoon héél erg graag mag, of dat ze echt verliefd is op deze persoon.
Partner: #nope
Familie:
- Cayo Oleastro - Vader – Overleden op 72 jarige leeftijd aan een hartaanval
Trots en passievol, met een verlangen om mensen tevreden te stellen en gelukkig te krijgen. Zo heeft Niamh ook wat van die trekjes van hem overgenomen, maar gelukkig heeft ze zijn trots bij hem gelaten. Hij was altijd een harde werker en dat heeft hij ook zeker aan Niamh en Ramiro doorgegeven. Enkel met talent kan je er niet komen, die fout heeft hij eerder gemaakt. En dat wilde hij zijn kinderen besparen. Misschien zelfs te graag.
Soms kon de man wat opvliegerig uit de hoek komen wanneer dingen niet gingen zoals hij dat wilde. Het was immers nog steeds een Raziaan, was gewoon de aard van het beestje. Een echte control-freak. Dit werd in de loop van de jaren wel wat minder. Kinderen zorgen er wel voor dat je meer geduld opbouwt. En ook omdat hij hartproblemen begon te krijgen moest hij wat rustiger aan doen met zijn temperamentvolle karakter. Die te hoge bloeddruk heeft hem zo wat problemen opgeleverd.

Idoya Herrera/Oleastro - Moeder – Overleden op 89 jarige leeftijd in haar slaap
Idoya was als Puffonse wat rustiger en kalmer in haar manieren van doen. Het is dan ook geen groot raadsel van wie Niamh haar geduld heeft. Hoewel Idoya in zekere zin heus wel een vurig karakter had, keek ze vaak toch wat meer de kat uit de boom, dan dat ze direct handelde.
Hoewel veel Puffonse vaak plezier en gekke dingen uit willen halen, was Idoya zeer gedisciplineerd opgevoed en heeft ze dit deel van haar opvoeding doorgedragen bij haar kinderen. Bij de ene ging dit net wat beter dan bij de ander. Eerst de dingen die je moet doen afmaken, misschien zelfs nog wat extra’s eraan doen, waarna je pas dingen die je leuk vindt mag gaan doen. Eerst werk, de rest komt later wel. De vrouw was altijd gewend om veel te werken voor de familie en droeg veel lasten op haar schouders in haar jeugd, waardoor die gewoontes moeilijk af te leren waren en de kinderen zekere delen ook oppikte.

Donna Oleastro - Tante – Overleed op 65 jarige leeftijd aan hartproblemen
Het jongere zusje van Cayo. Donna was altijd meer het feestbeest van de twee. Vuurdansen, schaars kleden, mensen uitdagen met haar vurige temperament, Donna was een vrouw die niet veel schaamte kende. Terwijl Cayo altijd druk bezig was met het beoefenen van zijn magie, richtte Donna zich liever op het jong zijn en het genieten van haar jaren.
Met een baantje als vuurdanseres bij een zeer succesvol vijfsterrenrestaurant, waar ze elke avond wel een show neerzette, vulde zij goed de rol van excentrieke tante voor haar nichtje en neefje. Met haar zeer uitbundige karakter probeerde ze beiden bij te brengen dat je het leven beter zonder schaamte door kon brengen en dat je je niet teveel aan moest trekken van wat anderen zeiden en dachten. De vaak schaars geklede tante maakte hier zeker een goed punt, maar Ramiro nam dit punt wat beter over dan Niamh. Echter naam ze wel haar emotionele kant over en heeft ze het aan Donna te danken dat ze haar emoties zo uitbundig toont.

Isbel Nievez/Oleastro - Aangetrouwde tante – Overleed op 53 jarige leeftijd door zelfmoord
Een goede vriendin van Cayo, die zo via hem Donna heeft ontmoet en zo uiteindelijk met haar een relatie kreeg. Cayo en Isbel deelde de interesse voor vuurmagie, waarin Isbel misschien nog wel net ietsjes verder ging. Dit zakte echter wat weg toen haar relatie met Donna verder ging en ze als volwassenen wat gerichter op alles moest zijn.
Isbel was nooit een grote kinderfan, maar ze ging wel altijd netjes mee met Donna wanneer ze haar nichtje en neefje ging bezoeken. Meestal hield ze zich wat afwezig van de kinderen gezien er geen klik met haar was. Dit veranderde echter toen Niahm een groot talent voor vuurmagie begon te ontwikkelen. Isbel probeerde haar hiermee te helpen en pakte haar eigen magie zo ook weer op. Ze draafde hierin wat door en wilde enkel maar verder en verder in de magie gaan, om wellicht Niamh haar plek in te nemen. Zij had immers toch ook een enorm talent? Ze pushde zichzelf zo te ver, waardoor haar eigen vlammen haar uiteindelijk verschroeide en haar leven ontnamen tijdens een training met Niamh.

Broers/Zussen:
Ramiro Oleastro - Broertje – overleed op 93 jarige leeftijd in zijn slaap
Al vanaf zijn geboorte was het duidelijk dat Ramiro heel anders in elkaar stak dan Niamh. Hij was veel onrustiger en vroeg altijd om veel meer aandacht, waardoor Niamh al redelijk vroeg moest leren om meer op zichzelf te kunnen zijn. Echter konden de twee het meestal wel goed moet elkaar vinden en liepen ze door hun jeugd heen zonder al teveel ruzies. Natuurlijk gingen ze wel door het nodige gekibbel in de pubertijd, maar dat hoort er nou eenmaal bij.
Ramiro, wat rebelser en minder het focus-kind toen Niamh steeds meer haar vuurmagie moest beoefenen, ging vaker uit en zocht veel contact met mensen om zich heen. Zo nu en dan, als Niamh de stress even niet meer aankon, nam Ramiro zijn oudere zus mee naar wat vrienden en kon ze daar altijd haar verhaal kwijt. Zo heeft Niamh verassend veel diepgaande verhalen met de vrienden van haar broertje gevoerd.

Karaktereigenschappen: Onhandig – Zenuwachtig – Goedhartig – Passievol – Bij de tijd – Twijfelachtig – Hartelijk – Getalenteerd – Loyaal – Leert snel – Scherp – Creatief – Emotioneel – Betrokken – Open – Oplettend – Gemotiveerd – Bemoeizuchtig – Nieuwsgierig – Chaotisch – Angstig – Opgewekt – Schuldcomplex – Spontaan – Enthousiast – Energiek – Afhankelijk
Karakteromschrijving:

- Creatief en Onderzoekend -
Als een zeer creatief persoon is Niamh altijd opzoek naar gekke ideeën en originele plannetjes. In haar hoofd draaien haar raderen continu om op dit soort ideeën te kunnen komen, want volgens Niamh is bijna niks wat het lijkt. Hierdoor heeft ze dus ook een beetje een afkeur voor mensen die zich aan het stereotype van hun planeet houden. Niamh is nogal anti zwart-wit en probeert graag door dit soort dingen heen te breken. Zo kan ze misschien nog wel eens wat kortaf tegen mensen met ‘standaard’ persoonlijkheden en ideeën reageren.
Hierdoor heeft ze echter wel een goed oog voor detail en pikt ze heel snel dingen op. Omdat dit soort dingen haar snel opvallen let ze graag goed op alles om haar heen en onderzoekt ze veel dingen graag met de grootste nieuwsgierigheid. Ze is immers zeer leergierig en staat altijd open voor nieuwe dingen.

- Volger en Leider -
Niamh had ouders die haar nogal pushde toen haar enorme talent voor vuurmagie werd ontdekt. Omdat ze wilde dat ze dit doorzette, maar hierin ook het beste voor haar wilde, waren haar ouders vaak de personen die beslissingen voor haar maakte, in plaats van dat Niamh voor zichzelf moest denken. Het was niet eens alsof haar handje bij alles vast gehouden werd, ze had in veel zaken gewoon niks te zeggen. Hierdoor is het soms nog steeds wat lastig voor haar om zelfstandig keuzes te maken. Vaak wordt ze hierin dan ook zenuwachtig en gestrest, omdat ze snel het gevoel krijgt dat ze iets fout gaat doen. Om zo snel mogelijk van dit gevoel af te kunnen komen én om mensen niet te lang op haar te hoeven laten wachten, maakt ze hierdoor dus nog wel eens overhaaste keuzes, die vaker niet dan wel goed blijken te zijn. Ze geeft zichzelf hier vaak niet goed de kans en de tijd voor. En dat helpt zeker ook niet mee aan haar schuldcomplex.
Ze is zich hier wel bewust van, dus probeert ze zichzelf hierin te verbeteren. Ze wilt dit soort zaken doorzetten en zich ontwikkelen, hoe klein de stappen soms ook mogen zijn. Zelfkennis is de eerste stap naar succes.

- Chaotisch en Opgewekt -
Net als vuur lopen gedachtes en ideeën continu als een grote chaos door Niamh haar hoofd heen. Hierdoor is ze vaak wat onrustig en kan ze soms spontaan van het ene op het andere onderwerp vallen, omdat er op dat moment juist een ‘geweldig’ idee in haar opkomt. Het is vaak lastig en soms wordt ze ook heel erg moe van zichzelf, maar door haar enthousiasme trekt ze hier vaak genoeg mensen in mee. Maar niet iedereen is hier natuurlijk vatbaar voor en vinden het vaak genoeg vreselijk irritant wanneer ze van de hak op de tak springt.
Niamh is ondanks wat gebeurtenissen in het verleden een opgewekt persoon en ze probeert, ondanks dat dit soms best lastig kan zijn voor haar, over het algemeen overal wel iets positiefs in te zien. Ze moet zichzelf hierin nog wel eens overtuigen en een manier om dit te doen is om op een bijna overdreven manier emoties te tonen. Zo overtuigd ze niet alleen zichzelf, maar ook anderen. Het is een beetje haar manier van afleiden en overtuigen geworden. Zo merken mensen niet snel wanneer er iets mis is en vallen ze in sommige zaken sneller over te halen. Hierdoor komt ze soms nogal als een beetje een druk kind over, maar alles om de schone schijn op te houden.

- Mensenliefhebber en Zenuwlijer  -
Al van jongs af aan had Niamh een grote liefde voor mensen. Ze is een typisch mensen-mens en kan, ondanks dat ze soms misschien wat introvert over komt omdat ze redelijk snel in de stress schiet, zeer goede gesprekken met ze voeren. Voor een zenuwachtig type is ze een zeer goede prater, zelfs in grote groepen. Als Legendarische Magiër is dit natuurlijk haar taak, maar Niamh ziet dit zeker niet als een verplichting. Ze houdt van mensen en ze trots maken en wilt niks liever dan haar volk gelukkig krijgen. Ondanks dat ze soms misschien wat ongemakkelijk kan worden van complimentjes, krijgt ze deze toch graag haar kant op van de mensen om haar heen. Het is toch immers een teken dat ze wat ze doet, goed doet. En die bevestiging kan ze wel vaker gebruiken.
Maar, wanneer de druk op de ketel te hoog wordt, kan Niamh heel snel terug in een ineengedoken meisje schieten. Ze blijft toch zeer vatbaar voor stress en dit is vooral goed te merken wanneer mensen heel erg veel van haar beginnen te verwachten. Ze streeft ernaar om mensen trots en gelukkig te maken, maar is te bang om te falen wanneer dit teveel tegelijk wordt. Hierdoor probeert ze vaak snel dingen af te handelen, waardoor ze chaotisch wordt in haar doen en laten. Een echte schat naar mensen, maar een echte stressbal wanneer verwachtingen te hoog liggen.
Door haar liefde voor mensen is één van haar grootste angsten dan ook om volledig buitengesloten te worden van de mensenwereld. Ze heeft mensen om zich heen nodig en heeft er een hekel aan om alleen te zijn. Ze kan wel alleen zijn, maar wanneer dit te lang duurt voelt ze zich er zeer ongemakkelijk en soms zelfs ziek door. Ze heeft het gevoel nodig dat ze ergens bij hoort, dat ze nodig is voor iets. Dat haar bestaan niet voor niks is en dat ze goed voor iets is.

- Emotioneel en Overgevoelig -
Met haar tante hierin als groot voorbeeld, is Niamh zeer emotioneel betrokken. En dit laat ze vaak dan ook graag merken. Met veel gebaren en duidelijke tonen in haar stem laat ze vaak aan mensen merken hoe ze zich bij bepaalde zaken voelt. Ze is zeer uitbundig in het tonen van haar emoties en kan soms zelfs een beetje te vocaal zijn. Hierdoor laat ze zich nog wel eens te vaak meeslepen in dingen, maar ze kan zich hierdoor ook goed in mensen verplaatsen. Op deze manier relativeert ze zaken snel beter dan andere mensen. Daarbij trekt haar enthousiasme mensen vaak mee en kan ze vaak genoeg een goede klik met veel personen vinden.
Ondanks dat Niamh soms zeer overgevoelig kan zijn, zijn zaken als bijvoorbeeld commentaar echter delen waar ze niet gevoelig voor is. Ze ziet elke vorm van commentaar en kritiek wel als feedback wat ze graag met zich meeneemt. Ze sluit zich hierin meestal af voor gemene tonen en valse woorden, zodat ze enkel de positieve dingen hieruit wilt kunnen halen. Zo maakt ze het nog best moeilijk om een ruzie met haar te krijgen.
Áls ze ruzie krijgt kan je wel wat drama verwachten van haar kant. Niamh heeft ze grootste hekel aan ruzie en is zeer sfeergevoelig waardoor dit soort zaken haar snel aangrijpen.

- Artiest en Vredeliefhebber -
Op het gebied van gebruik van magie houdt Niamh het graag redelijk onschuldig. Je hoeft geen grootse, epische gevechten van haar te verwachten, want het meisje heeft de grootste hekel aan enkel het idee alleen al dat ze iemand pijn moet doen. Wanneer mensen dit van haar verwachten schiet ze dan ook meteen in de stress.
Nee, Niamh gebruikt haar magie liever voor goede dingen, zoals bijvoorbeeld voor het maken van een show. Zo is ze al verschillende keren cirusartiest genoemd, maar ze ziet dit maar als compliment. Het maakt mensen veel gelukkiger wanneer ze haar magie voor dit soort zaken gebruikt, dan wanneer ze het doet om te vechten en mensen te laten lijden, dus als dat haar een circusartiest maakt, neemt ze die titel graag.
Wanneer de tijd aanbreekt dat ze haar magie wel moet gebruiken voor gevechten of dergelijke, zal Niamh dus hoogstwaarschijnlijk wat terughoudend zijn. Vechten is slecht en hoort niet bij haar rang in haar ogen, maar als het écht moet voor haar volk, zal ze hierin natuurlijk makkelijker over te halen zijn. Ze zal het nooit vrijwillig doen, maar als het moet, dan moet het.

Geschiedenis:
Wanneer je in aanmerking komt om opvolger van één van de Legendarische Magiërs te worden, is dat natuurlijk een grote eer. Voor vele magiërs is het al een natte droom als je door zo een machtig persoon enkel opgemerkt kan worden. En Cayo leefde volop in deze droom. Van jongs af aan was hij een getalenteerde magiër en wilde hij niets liever dan iedereen trots maken. Samen met een goede vriend, Francis, oefende hij dagelijks met vurige passie. Cayo worstelde zich een weg omhoog en werd éindelijk opgemerkt door de persoon waar hij de grootste bewondering voor had. De Legendarische magiër, dé Legendarische magiër was onder de indruk van zijn vaardigheden en uithoudingsvermogen. Samen met Francis werd hij in de gaten gehouden en kwam hij in aanmerking voor opvolger. Hij was echter nog een twijfelgeval, maar de troste, arrogant geworden jongen nam deze informatie al lang niet meer met zich mee. Hij zag enkel nog maar zijn doel, waardoor hij oogkleppen op kreeg voor hóe hij zijn doel moest bereiken.
Het was dan ook een zware klap toen hij te horen kreeg dat hij toch geen opvolger zou worden. Zijn laatste handelingen lieten hem egoïstisch en arroganter lijken dan hij was, waardoor hij toch niet geschikt genoeg leek. In plaats daarvan kreeg Francis de rang van opvolger en werd Cayo aan de kant geschoven. Allemaal door zijn eigen ambities.
Het nieuws trof Cayo zwaar. Hij was teleurgesteld. In de wereld, in Francis omdat het voelde alsof hij in zijn rug gestoken was, in de grootste magiër dat hij niet zijn volle potentie had gezien, maar vooral in zichzelf. Al die jaren had hij zich gestort op het worden van opvolger. Maar nu het plots verdwenen was wist hij op slag niet meer wat hij met zichzelf aan moest. Hij zat al dik in de 20 en had verder geen opleiding voor een beroep gedaan. Simpel werk doen weigerde zijn trots te accepteren, want daar was hij veel te getalenteerd voor.
Uiteindelijk, na een poosje in een zelfmedelijden-fase gezeten te hebben, leek Cayo toch een richting te vinden die hem aansprak; leraar. Met wat simpel werk waar hij geld mee verdiend had (trots kan met de juiste hoeveelheid tijd toch omgebogen worden) had hij zichzelf op de opleiding gekregen en studeerde hij leerkracht vuurmagie. Een opleiding die hem meer aansprak dan hij in eerste instantie had verwacht en die verrassend goed verliep. Op deze school was het ook waar hij Idoya ontmoette. Ze zat op dezelfde school, maar volgde een andere opleiding. Er was een klik tussen de twee en na ruim een halfjaar waren ze een stel. Twee jaar nadat ze afgestudeerd waren trouwde ze.
Cayo was weer hersteld van de teleurstelling van zijn leven. Hij had het allemaal weer goed opgepikt en stond weer als een trotse vent overeind. Hij kreeg een baan bij één van de betere universiteiten van Razen, was gelukkig getrouwd met een prachtige vrouw en herstelde het contact met zijn oude vriend, Francis, weer. Beide mannen waren natuurlijk druk bezig met hun leven, maar ze schreven brieven naar elkaar en wanneer ze daar de kans voor kregen brachten ze elkaar een bezoekje. Oude vriendschappen zijn de beste vriendschappen.

- Kindertijd, 0 tot 12 jaar -
Niamh was het eerste kind van Cayo en Idoya. Een klein, schattig meisje met de ogen van haar moeder het neusje van haar vader die werd geboren op het randje van de lente. Ze was geen lastig kindje, gelukkig voor de onervaren ouders, maar ze was ook zeker niet de makkelijkste. Ze was redelijk normaaltjes, voor zover een baby dat kan zijn. En dat was maar goed ook, want ze moesten zich goed voorbereiden op het kind dat nog zou gaan komen.
De jeugd van Niamh was redelijk rustig en normaal. Haar ouders waren liefdevol, voedde haar goed op en zorgde ervoor dat ze naar een goede school toe ging. Het enige excentrieke aan haar jeugd is wellicht dat ze een extra ‘oomfiguur’ zo nu en dan over de vloer kreeg; Francis. Als nog altijd goede vriend van Cayo bezocht hij natuurlijk met interesse huize Oleastro, bijsternieuwsgierig naar zijn eerste dochter. En hij was werkelijk gék op haar. Al vanaf vroege leeftijd straalde Niamh zoveel positieve energie uit dat Francis gewoon verliefd was op het kindje(verliefd in een lieflijke zin, no pedo). Tot zijn spijt kon hij de familie niet heel erg vaak bezoeken, maar wanneer het kon, deed hij dat natuurlijk graag. Niet alleen om zijn goede vriend weer op te zoeken, maar ook om te zien hoeveel Niamh weer gegroeid was. Wanneer hij aanwezig was praatte hij veel met het kleine kind, die haar uitgebreide zegjes toch wel van hem heeft opgepikt. Zo groeide ze ook op met een grote interesse voor magie, omdat Francis ook vaak genoeg begon over zijn oefeningen met vuur.
Op 6 jarige leeftijd kreeg Niamh er een broertje bij. Het was een blijde gebeurtenis, maar zorgde ook voor de nodigde drukte in huis. Niamh was niet zo een lastig kind geweest, maar Ramiro was echt een tiran. Hij vroeg continu om aandacht, huilde soms voor geen enkele reden en was heel slecht in alleen zijn. Elke minuut die hij sliep was een zegen. Hierdoor eisde Ramiro alle aandacht van de ouders op zich, waardoor Niamh meer moest leren om zichzelf te vermaken. Speelgoed was voor een bepaalde tijd goed en leuk, maar Niamh werd door de verhalen van Francis gedreven. Zijn wilde verhalen over vuurmagie, wat hij er allemaal mee kon en de prachtige dingen die hij soms creëerde om vol trots aan haar te laten zien. Hij had haar interesses voor vuurmagie aangewakkerd en met al die momenten dat ze zichzelf maar moest vermaken ging het jonge meisje proberen of zij ook van die leuke trucjes kon doen. Helaas, dat kon ze niet. Maar ze was een doorzettertje, net als haar vader. Opgeven zat er dus niet bij.
Ze oefende zelf voor een jaar lang met haar eigen ideeën en probeerde hitte aan te sturen vanuit haar gevoel. En plots lukte het, ze wist een vlam in haar kleine hand te maken. Het was klein en simpel, maar voor Niamh gaf het het gevoel alsof ze jarig was. Ze was zo blij en trots op zichzelf, dat ze alleen maar meer wilde oefenen. Ze wilde immers net zo als Francis worden!
Magie leek haar op jonge leeftijd al goed te liggen. Eerst oefende het meisje in stilte op haar eigen kamertje, waardoor haar ouders voor zo een drie jaar nergens vanaf wisten. Maar toen haar moeder haar een keer zag oefenen was dat ‘stiekeme’ spelen met vuur natuurlijk afgelopen. Zulke vaardigheden op zo een jonge leeftijd ontdekken was, zéker in die tijd, buitengewoon. Cayo werd ingelicht, die er natuurlijk direct werk van wilde maken. Hij ging opzoek naar scholen die zich richtte op magie, het beste van het beste zou alleen voldoen voor zijn talentvolle dochter. En ondertussen werd het contact tussen hem en Francis nóg hechter. Opeens zag hij een manier om zijn oude droom op een bepaalde manier toch nog te verwerkelijken. Zijn dochter moet succes vinden waar hij had gefaald.

- Tienerjaren, 12 tot en met 17 jaar -
Op 12 jarige leeftijd werd Niamh naar een nieuwe school gestuurd, speciaal uitgezocht door haar vader. De school stond bekend als één van de beste scholen voor kinderen die hun talent wilde ontwikkelen op vuurmagie gebied, dus dit was perfect voor het jonge meisje. Hiervoor moest ze echter nog wel een intake doen, om te bewijzen dat ze wel thuis hoorde op deze school en het niveau niet te hoog voor haar lag. Ze kreeg een week om zich hierop voor te bereiden.
In die ene week kwam er ontzettend veel op het jonge kind af. Plannen werden gemaakt om te verhuizen, mócht ze aangenomen worden en natuurlijk moest ze extra veel gaan oefenen met haar magie. Daarbij adviseerde haar ouders haar om alvast afscheid te nemen van haar vriendjes en vriendinnetjes, zodat ze dat in elk geval al achter zich kon laten. Het meisje stond onder zoveel stress en was zo bang voor alles. De hele wereld leek opeens op haar dak te vallen en alles leek van haar af te hangen. Dit had natuurlijk een negatief effect op haar, waardoor ze deze week één van de meest vreselijke momenten van haar leven kan noemen. Ze sliep slecht, verloor haar eetlust en kon zich niet concentreren op het gebruiken van haar energie. Deze negativiteit werden teruggekaatst door meer negativiteit. En op de dag van haar intake blunderde het meisje zo hard, dat ze niet aangenomen werd. Bang om het nieuws aan haar ouders te vertellen en de teleurstelling in hun ogen te zien vertelde Niamh het slechte nieuws met een bibberend stemmetje. De familie was teleurgesteld, maar stelde het meisje gerust dat dit echt niet het einde van de wereld betekende. Ze zouden simpelweg verder zoeken en nog een keer proberen bij een andere school.
Nog drie keer probeerde de familie om Niamh op een vuurmagie-gerichte school te krijgen. En bij de vierde keer was het meisje eindelijk net zeker genoeg om haar blunders wat te minderen. Ze kwam tijdens de intake nog steeds om van de stress, maar nu wist ze het wat beter te verbergen. Ze had het immers al vaker gedaan rond die tijd.
Zodra het meisje aangenomen was lichtte Cayo Francis natuurlijk in. Die moest continu op de hoogte gehouden worden zodat hij alvast warmgemaakt kon worden voor het idee dat hij in zijn hoofd liet groeien.

Aangenomen op haar nieuwe school begon er een nieuw leven voor de hele familie; de verhuizing kon eindelijk plaatsvinden, er werd afscheid genomen van vrienden met valse beloftes dat ‘er nog wel contact gehouden werd,’ waarna Niamh en Ramiro hun geboorteplaats achtergelaten werd. De stress werd voor Niamh wat minder, maar verdween zeker niet volledig. Zeker door de tranen van haar broertje, die vol verdriet afscheid van zijn vriendjes moest nemen, bouwde bij haar een schuldcomplex op. Want het was toch haar schuld dat ze nu moesten verhuizen?
De familie hun nieuwe leven begon in een drukke stad, At’kaz, op zo een 6, 7 kilometer afstand van Niamh haar nieuwe school vandaan. De eerste twee weken waren vooral wennen aan de nieuwe woning, voornamelijk door de rommeligheid in huis met alle spullen die nog goed ingericht moesten worden, maar er viel verassend goed aan te wennen. De stad was groter en in de streek woonde natuurlijk veel meer mensen, waar de familie redelijk snel goede vriendschappen mee op kon bouwen. Cayo vond snel weer werk op een andere school, Ramiro werd ook al snel weer op een nieuwe school gezet en zelfs Idoya begon weer met solliciteren, nu beide kinderen gedurende de dag op school moesten zitten. En ook Niamh haar nieuwe schoolleven zou snel beginnen.
Hoewel het begin zeker zwaar was en er veel mensen van de opleiding afvielen, pikte Niamh alles verassend snel op. Ze begon steeds meer te wennen aan haar nieuwe situatie en ze begon weer de positieve dingen te zien. Vuurmagie bleef toch één van haar grootste interesses en ze leerde hier zoveel! Tijdens het avondeten deelde ze dit graag met de familie, waarbij haar ouders vaak genoeg het voorstel deden om Francis over haar nieuwe vaardigheden te schrijven. En enthousiaste Niamh schreef natuurlijk graag vol trots naar ome Francis over de nieuwe trucjes die ze geleerd had. Zo schreef het meisje bijna elke week naar de opvolger, die, wanneer hij daar de kans voor kreeg, met dezelfde hoeveelheid aan enthousiasme terug schreef. De dingen gingen alleen maar beter zo.

Jaren vlogen steeds sneller voorbij en Niamh groeide uit tot één van de beste studenten van school. Omdat ze bij sommige vakken zo voorbij de rest stoof kreeg ze zo nu en dan extra lesstof, of soms zelfs onderwerpen van een jaar boven het hare, zodat de leraren haar toch nieuwe uitdagingen konden blijven geven. Zo nu en dan bleef het groeiende meisje wat hangen bij bepaalde zaken, maar dankzij haar oplettendheid en haar enorme talent duurde het nooit lang eer dat ze hier weer voorbij was. Ze begon een echt pronkstuk te worden.
Nog steeds schreef Niamh Francis geregeld, maar dat werd natuurlijk wat minder nu ze ouder was. Maar wanneer ze een nieuwe vaardigheid had bijgeleerd lichtte ze hem natuurlijk direct erover in.
Cayo hield ook sterk contact met Francis, maar niet alleen om de vriendschapsband sterk te houden. Hij schreef vaak genoeg over Niamh, over hoe geweldig ze het deed op school, hoe ze elke leerling voorbij schoot en ze echt een pronkstuk was. Hij begon in een brief zelfs over hoe hij vond dat ze nog wel getalenteerder dan zij waren op die leeftijd. De leuke berichten begonnen steeds meer opschepperijen te worden, maar het was allemaal deel van Cayo zijn plan. Als grap voegde Cayo aan het einde van één van zijn brieven de tekst ‘wellicht dat ze ooit je opvolger kan worden,’ zelfs toe, waarop Francis met een grappende ‘misschien’ terug reageerde. Een onschuldig grapje, niks meer. Maar een grap was alles wat Cayo nodig had.
Steeds vaker verstuurde Cayo brieven naar Francis, over hoe geweldig het eigenlijk zou zijn als zijn dochter in zijn voetsporen verder kon treden. Over wat een geweldige opvolger ze eigenlijk zou zijn en hoeveel ze maar bleef groeien en ontwikkelen met haar magie. De brieven werden steeds aandringender van zijn kant, waardoor de antwoorden van Francis steeds korter werden, waarna hij soms zelfs geen antwoord stuurde. Die werd het gezeur een beetje zat, maar Cayo zou het plan niet laten varen. Daarvoor was hij nu te dichtbij gekomen.

Cayo wilde zijn laatste zet gaan maken, maar niet vanuit de woorden van een brief. Hij zou Niamh meebrengen naar Francis, om hem te verassen met een bezoekje in het weekend zodat ze hem zou kunnen laten zien wat ze allemaal kon. Zich onbewust van de situatie stemde Niamh hier natuurlijk opgewekt mee in. Het was al zo lang geleden sinds ze Francis voor het laatst gezien had, ze wilde hem graag gaan bezoeken!
Ze deden een halve dag over de heenreis, maar uiteindelijk kwamen ze in de namiddag aan. Francis was blij verast om de twee te zien en nodigde de twee met een brede glimlach uit in zijn huis, waar ze direct aan mochten schuiven voor het avondeten. Met al het nieuws en de vele gesprekken liep het avondeten uit tot diep in de nacht, waarbij enthousiasme van elke kant naar iedereen toe vloog. Voor uren bleven de drie over van alles doorpraten. Maar dat aantal werd kleiner toen Niamh steeds meer moeite kreeg om haar ogen open te houden en wat weg begon te zakken aan de tafel. Jammer genoeg moest ze de tafel verlaten en werd ze meegebracht naar de gastenkamer. De volgende dag zou er tijd genoeg zijn om verder te babbelen. En toen waren er nog maar twee.
Tussen de twee volwassen mannen verliepen gesprekken wat rustiger en stiller, maar de twee vrienden hielen elkaar goed aan de praat. En toen Cayo vond dat het moment goed genoeg was, kaartte hij dat ene onderwerp aan; Niamh als opvolger. Eerst wilde Francis hier niks van weten. Ze was te jong en Cayo was teveel bezig met pushen. Hij was een control-freak. Wat geïrriteerd door het gedram van zijn vriend, maar ook door zijn vermoeidheid wilde Francis de tafel verlaten en naar bed gaan, wat de avond wat onaangenaam af zou sluiten, maar Cayo hield hem nog éventjes tegen. Hij stelde voor dat Niamh hem in de ochtend wel dat dingen zou laten zien en dat ze hem zou verassen met wat ze allemaal kon. Ze zou hem zo wel kunnen overtuigen. Francis verliet de kamer zonder er verder iets op te zeggen.
Het ontbijt verliep wat stroef tussen de vrienden, maar toen Niamh zich erbij voegde verliep het allemaal weer wat soepeler. Het tienermeisje was namelijk nog lang niet klaar met vertellen over van alles en nog wat, dus ze voorkwam dat er ongemakkelijke stiltes vielen. Na het ontbijt mocht ze die verhalen deels waar gaan maken, Cayo stelde voor dat ze Francis een demonstratie zou geven. Francis was hier eerst wat terughoudend over, maar Niamh haar enthousiasme wist hem hier al snel weer in mee te krijgen. Buiten liet Niamh wat dingen zien de ze geleerd had. Met prachtige vlammen om haar heen demonstreerde ze wat vuurdansbewegingen die ze geleerd had van haar tante en liet ze Francis zien hoe goed haar controle over de hitte was. De vlammen leken geen moment uit haar beheersing te vallen, hoe wild ze ze ook liet bewegen en hoe groot ze ze ook maakte. Niamh liet meerdere vaardigheden zien en wilde alleen maar verder gaan door haar opgewektheid. Francis was, zondemeer, zeer onder de indruk om het zestienjarige meisje. En dat viel van zijn gezicht goed af te lezen door Cayo.
Hiermee werd het bezoek echter afgesloten. Francis gaf aan aan de twee dat hij erover na zou denken om Niamh opvolger te maken, maar dat hij voor nu nog niet zeker was, voornamelijk omdat ze nog zo jong was. Dit was voor het eerst dat Niamh iets over het worden van opvolger te horen kreeg, maar voordat ze hier iets tegen in kon brengen, nam haar vader het woord en zei hij dat ze zouden vertrekken om op tijd thuis te kunnen zijn. Het weekend was alweer bijna voorbij.
De reis terug was ongemakkelijk. De hele reis was het stil tussen vader en dochter. Niamh reageerde nergens op, gaf geen blijde reacties om mooie dingen die ze zag of wat dan ook, ze zat vast in haar gedachtes. Gedachtes over opvolgerschap, vragen over hoelang dit al speelde, hoeveel haar vader wist en zij niet, hoelang hier al over na werd gedacht en waarom ze dit nu pas te horen had gekregen. Het hele idee dat zij opvolger zou worden maakte haar alleen maar zenuwachtig.

Thuis gekomen durfde Niamh er eindelijk haar mond over open te trekken, waarbij ze hele simpele antwoorden op haar vragen kreeg. Ze zou een goeie opvolger zijn wegens haar talent en haar positieve instelling, ze kon het aan, ze stond al zover boven veel mensen qua magie op haar jonge leeftijd. Ze zou het ver gaan schoppen volgens haar ouders, ze moest hier alleen goed in gestuurd worden. En dat was wat ze aan het doen waren. Ze gaven aan dat dit de hele reden was dat ze al die tijd zo hard getraind had en zo hard voor school gewerkt had. Dat ze verhuisd waren voor de nieuwe school en magie nu haar leven was. Het verhaal klonk raar in haar oren, ze wist niet goed wat ze ervan moest denken. Haar ouders kwamen nog met het verhaal dat Niamh er vroeger zo van droomde om net als Francis te zijn en dat ze dat nu waar kon maken. Overrompeld door alles wat in dit ene weekend op haar af was gekomen, hield het meisje maar haar mond en zou ze braafjes verder gaan met haar school. Voor hetzelfde geld zou het allemaal niet doorgaan, wie weet?
Haar vader liet het echter niet bij een ‘misschien’ zitten. Hij wist dat hij er bijna was, hij hoefde nu enkel nog maar de laatste passen te zetten in de juiste richting. Hij wachtte twee weken tot hij Francis een brief stuurde. Het einde was in zicht. Dit was de meest uitgebreide brief die hij in tijden naar zijn goede vriend stuurde; 3 pagina’s lang, alles over één onderwerp. Hierin omschreef hij hoe met Niamh de zaken besproken waren en ze zich op het opvolgerschap begon te richten, maar dat ze nog maar anderhalve jaar school had. Als Francis haar hierin zou laten hangen in twijfels en misschiens, zou het oneerlijk naar haar toe zijn. Dan zou ze niet meer weten waar ze zich op zou moeten richten, zou ze geen beslissingen maken en zou ze altijd maar blijven afwachten. Dan was ze geacht om in diezelfde onzekerheid en wanhoop als hem te zitten, al die jaren terug, toen Francis zijn opvolgerschap van hem afgenomen had en hij niet meer wist wat hij met zichzelf aan moest. Met ‘vriendelijke groeten’ sloot hij de brief af en wachtte hij. Voor acht maanden wachtte hij geduldig af, tot er plots een brief in de bus gelegd werd. Een brief van Francis, die na het lange overdenken eindelijk akkoord was gegaan. Cayo had gewonnen, hij mocht Niamh volgende week brengen voor haar onsterfelijkheidspreuk, áls ze hiermee instemde.
Een week later stonden ze bij hem op de stoep. Niamh, wat twijfelachtig en terughoudend over de hele zaak was omgepraat door haar ouders en had hier uiteindelijk toch maar mee ingestemd. Het was voor een goede zaak, ze zou hierin haar magie voor iets goeds gaan gebruiken, haar volk helpen. Nobeler kon haast niet.
Zo was het meisje 17 jaar oud toen haar leeftijd stil werd gezet. Na nog wat gebabbel, voornamelijk tussen Cayo en Francis, vertrokken vader en dochter weer naar huis. Voor de komende periode was het dus school afmaken en daarna zou haar nieuwe training beginnen. Het was werkelijkheid nu; ze kon niet meer terug.

- Trainingsperiode, 18 tot 40 jaar -
Op 18 jarige leeftijd slaagde Niamh met vlag en wimpel bij haar opleiding. School was voorbij en na een korte pauze waarin ze tot rust kon komen en zich wat kon voorbereiden zou haar nieuwe training beginnen. Het echte werk.
Tijdens haar kleine vakantie had Niamh hier gemengde gevoelens over. Aan de ene kant was ze hier best opgewonden over, want ze zou allemaal nieuwe dingen gaan leren en zoveel nieuwe mensen ontmoeten met dezelfde passie als zij. Aan de andere kant was ze ook zwaar zenuwachtig. Wat als ze toch niet goed genoeg was en ze achteraf toch niet geschikt genoeg was voor de rang? Wat als haar niveau alsnog veel te laag was? Dan zat ze vast aan haar onsterfelijkheid en was het allemaal voor niks geweest. Haar nervositeit om wat zou gaan komen groeide met de dag.
Een maand vol spanning kroop voorbij, waarna de tijd was aangebroken voor haar training om te beginnen. Idoya hielp haar met inpakken, waarna ze vertrok naar de plek waar (potentiele) opvolgers een training volgde. Haar hart bonkte zowat in haar keel, ze was misselijk en had nauwelijks haar ontbijt weg weten te werken, maar toen ze eenmaal aan was gekomen en haar nieuwe omgeving wat had bekeken zakte haar spanningen langzaam weg. De omgeving zag er prachtig uit, beschikte over een prachtige bibliotheek gevuld met boeken over vuurmagie (en meer) en er waren genoeg buitenterreinen waar geoefend kon worden. Misschien zou het allemaal zo slecht nog niet worden.
Maar dat was het wel. De training begon de volgende ochtend vroeg en al snel kwam Niamh erachter dat ze de jongste was in de groep. Mensen keken wat op haar neer als nieuweling, maar besteedde niet teveel tijd aan haar. Ze was immers maar een groentje, een broekie. Wat voor een bedreiging kon zij nou voor ze betekenen?
En ze hadden gelijk. Zeker de eerste paar weken was Niamh geen enkele vorm van dreiging voor de andere hun geliefde rang. De trainingen waren zo zwaar door het hoge niveau waar zij gewoon nog lang niet lag door haar leeftijd en haar gebrek aan ervaring dat ze oefeningen weinig tot niet kon halen. Elke dag eindigde met veel vermoeidheid en zware spierpijn, waarbij ze na de training meteen vermoeid op bed neerplofte en direct in slaap viel. Hierdoor kwam ze vaak ook niet aan avondeten toe, waardoor ze haar lichaam ook niet goed sterk hield voor de trainingen. Ze ging er alleen maar op achteruit en de stress die erbij kwam hielp haar ook zeker niet op weg. Ook de mensen om haar heen deden geen moeite om een hand naar haar uit te steken; dat zou toch alleen maar een verspilling van tijd zijn? Die kleine zou vanzelf wel opgeven.
Sommige weekendjes ging Niamh terug naar huis, om haar familie weer te kunnen zien en bij te praten. Veel werd er echter niet bijgepraat, omdat het meisje vaak veel te moe was en veel teveel opzag naar het begin van een nieuwe week. Vaak sloot het meisje zich op in haar kamer, haar vertrouwde terrein, waar ze haar spanningen en frustraties eruit probeerde te huilen. Ze was zo bang dat ze het allemaal niet zou redden. Haar ouders (en zelfs Ramiro, die geen enkel verstand van vuurmagie had) probeerde haar hierin ondanks alles te steunen en advies te geven, maar het leek geen effect te hebben. Niamh leek niet vooruit te gaan qua niveau en ging er alleen maar op achteruit qua gezondheid. Ze werd steeds bleker en magerder door slechte nachtrusten en omdat ze zo slecht at. Dit kon zo niet langer. Dit moest stoppen.
Stoppen op een andere manier. In plaats van dat haar ouders Niamh zich volledig terug liet trekken voor opvolgerschap, maakte ze een nieuw plan voor haar: elk weekend zou ze thuis komen, geen uitzonderingen. In de ochtenden mocht ze lekker uitslapen, in de middagen zou ze extra gaan trainen met of Cayo, als hij tijd had, of met Isbel, haar tante. Beide waren zeer gedreven op gebied van vuurmagie en het waren bekende gezichten. Hiervoor zou haar angst voor falen wellicht wat minder zijn en ze zou wat makkelijker problemen aan kunnen kaarten. Wanneer de trainingssessies over waren mocht ze mee met haar broertje naar vrienden voor wat afleiding, of kon ze in de woonkamer met haar moeder wat gaan kletsen, maar zichzelf opsluiten in haar kamer was niet meer toegestaan. De tijd van tranen was over.
Zoals met elk begin was het moeilijk. Niamh was moe van alles en voerde alles uit met tegenzin, maar ze deed het toch. De eerste vijf weken was afzien, maar het begon haar wat meer te liggen. Het uitslapen voor die twee dagen was heerlijk, de trainingssessies verliepen steeds soepeler omdat ze zich steeds meer op haar gemak begon te voelen en de afleidingen die haar broertje en moeder gaven waren precies wat ze na afloop nodig had. Het meisje begon haar leven weer wat beter op te pikken en ook de trainingssessies die ze doordeweeks kreeg begonnen steeds makkelijker te verlopen. Eindelijk leek ze wat meer in de buurt van het nodige niveau te komen en kon ze dingen eindelijk een beetje bijhouden. Het had even geduurd, maar eindelijk voelde Niamh zich op haar plek. En bij het zien hiervan was iedereen zeer trots op haar.

Hoewel haar niveau na zes jaar zwoegen bijna op dezelfde lat lag, bleven Niamh haar weekendes bestaan uit trainen met haar tante, Isbel. De tante waar ze vanuit haar jeugd eigenlijk nooit bijster veel contact had leek zeer gedreven te zijn in het oefenen met vuurmagie. Maar dit was niet alleen maar om Niamh goed op weg te helpen. De intenties begonnen misschien wel zo, maar het ontwikkelde zich op negatieve manieren. Isbel begon weer een oude obsessie te ontwikkelen, wilde beter worden, wilde meer en ze pushde haar lichaam alleen maar verder. Wat als zij nou ook in aanmerking voor opvolger kon komen via haar nichtje? Waarom niet? Ze had het talent, de vaardigheden, was ouder, wijzer, had wat meer ervaring. Waarom Niamh wel en zij niet? Ze ontwikkelde geen haat voor haar nichtje, zeker niet. Het was eerder een helder moment voor Isbel. Een helder moment die haar uiteindelijk gek heeft gemaakt en haar einde heeft betekend. Tijdens een trainingssessie wilde ze net dat ene stukje verder gaan. Het stukje wat volgens Niamh te ver ging, ze waren al zo lang bezig geweest, ze was moe, het was laat geworden, training was over voor vandaag. Maar Isbel was nog niet klaar. Ze wilde meer controle, ze wist dat ze het kon! Maar haar vlammen stemde hier niet mee in. Haar obsessie en gekte zorgde dat ze de controle over haar eigen vlammen verloor, die haar letterlijk met huid en haar begonnen te verslinden. Niamh, zwaar in shock door het gruwelijke beeld wat ze voor zich te zien kreeg, stond vastgenageld aan de grond, niet in staat om haar tante te helpen en de vlammen weg te sturen. Pas toen dat idee in haar op kwam was het helaas al te laat voor Isbel.
Niamh was gebroken sinds die dag. Haar schuldcomplex kwam weer terug, het was haar schuld, ze had moeten helpen, ze had nooit in moeten stemmen met die trainingen, ze had moeten stoppen, dit moest het einde zijn. Voor een lange tijd trok het meisje zich terug en weigerde ze voor een lange tijd om ooit nog magie te gebruiken. Het kon alleen maar verwoesten.

Het meisje kwam in een depressie te zitten. Ze ging niet meer naar trainingen toe en hield zich afgesloten van de wereld. Ze wisselde verder geen woord meer met wie dan ook, kwam alleen haar kamer uit om te eten en om naar de badkamer te gaan. Haar ouders probeerde haar hieruit te slepen, huurde psychologen in en probeerde alles wat ze konden doen, maar het meisje hield zich afgesloten van iedereen. Ze ware nu werkelijk machteloos.
Voor een jaar lang bleef dit zo. Voor een jaar lang liet Niamh niks van zich horen. Op een dinsdag middag zat ze plots echter aan de keukentafel, kop warme thee tussen haar handen geklemd, wachtend tot er iemand thuis zou komen. Idoya was de persoon die haar dochter aantrof. Voorzichtig begon de bezorgde moeder een gesprek aan te gaan met haar dochter, die met een raspende stem vroeg of ze ook thee wilde. Ze moesten praten, hoe moeilijk dat ook voor haar was.
Niamh begon eindelijk over haar gevoelens en de beelden die ze zag, maar dat ze niet langer zo wilde leven. Echter, wilde ze ook niet terug naar hoe het eerst was. Ze wilde zélf inbreng krijgen over de zaken, ze was nu een vrouw van bijna 26 jaar oud, ze had het recht om zelf dingen te kiezen. Het drammende gedrag van haar ouders moest stoppen, zéker dat van haar vader. Ze hield van beide zielsveel en ze wist heus wel dat ze het beste voor haar wilde, maar dit was niet de juiste manier om dat te laten blijken. Ze was dankbaar voor de steun die ze kreeg, maar niet voor het constante geduw in haar rug. Het afgelopen jaar had ze veel nagedacht en dingen beredeneerd, waarbij ze nu eindelijk voor zichzelf op durfde te staan. Ze zou uit die depressie komen, maar dan moesten haar ouders haar hierin helpen. Helpen met vrijheid en ruimte.
Idoya hoorde het verhaal aan en stemde hier als bezorgde moeder natuurlijk direct mee in. Ze was al lang blij dat haar dochter eindelijk weer wat vooruitgang leek te boeken. Er zat weer leven in het meisje.
Bij de thuiskomst van Cayo viel er een zware stilte. Een reactie bleek al snel moeilijk te geven, gezien hij blij wilde zijn, maar de twee dames aan tafel zeker niet erg blij keken. Er moest nog een gesprek komen, een gesprek tussen vader en dochter.
Niamh herhaalde veel delen wat ze ook aan haar moeder had verteld, maar vulde zo nu en dan wat zaken aan om wat extra de nadruk op dingen te leggen. Cayo probeerde soms een woord tussen haar verhaal te krijgen, maar zijn dochter gaf hem hier geen kans voor. Zij was aan het woord, hij had maar te luisteren. Toen Niamh haar zegje over gewenste vrijheid en ruimte had gedaan stond Cayo in eerste instantie met een mond vol tanden. De zo vurige Raziaan kon niet op tegen zijn plots zo sterke dochter, die nu voor het eerst echt voor zichzelf op kwam. Dus natuurlijk zou hij haar meer ruimte en vrijheid gaan geven. Wat voor een monster zou hij zijn om zijn eigen dochter dat af te nemen? Hij had al genoeg gedaan.

Francis werd geïnformeerd over de situatie, die opgelucht was dat het beter met het meisje ging. Hij zei dat ze haar tijd mocht nemen om weer terug te komen en wenste haar nogmaals veel beterschap. Tenminste, áls ze nog terug wilde komen. En Niamh zei ja. Dit was het pad waar ze nu op stond, dus kon ze net zo goed vooruit blijven lopen.
Ongeveer nog een jaar later na wat persoonlijke hulp en genoeg geneestijd keerde Niamh weer terug voor de trainingen. Het verliep eerst weer wat stroefjes, maar ze kwam hier na wat tijd vanzelf weer goed in te liggen. De trainingen gingen verder en zij werd langzaam maar zeker steeds beter. Haar manier van magie gebruiken was vanaf dat punt echter voorzichtiger geworden. Ze wilde het enkel nog voor iets goed gebruiken, nooit voor iets slechts.

- Volwassenheid, 40 tot 127 jaar -
Eindelijk begon Niamh weer te stralen met haar magie. Ze begon mensen weer voorbij te vliegen, ondanks dat ze jonger en onervarener was. Het was zeker niet haar intentie, maar op deze manier heeft ze vele potentiele opvolgers weggejaagd en op laten zeggen. Blijkbaar was het voor sommige best demotiverend om haar zo aan het werk te zien.
Het ging op gebied van magie veel beter met Niamh en ze bleef er ook in groeien, maar op emotioneel gebied bleef de vrouw wat moeilijkheden ondergaan. Het zijn van een opvolger is niet niks en het zorgde dat ze een hoop te voorduren kreeg. Mensen om haar heen werden ouder maar ze bleef zelf onaangetast door de tijd. Mensen werden ziek en zwak, terwijl zij sterk en gezond bleef. Zeker het ouder worden van haar ouders en broertje zorgde ervoor dat ze soms nogal in een negatieve bui schoot. Ze had enkele jaren geleden al de begrafenis van haar tante, Donna, gehad, maar dit was toch anders. Haar ouders begonnen hun einde te naderen. Zeker haar vader, die steeds meer last van hartproblemen begon te krijgen leek niet meer lang te hebben. Maar hij had er zelf vrede mee. Hij had een mooi leven geleid en kon met trots zeggen dat hij prachtige kinderen op de wereld gezet had. Het was goed zo voor hem.
Voor Niamh was het echter nog niet goed. Het was dan ook een moeilijke periode voor de veertiger toen haar vader kwam te overleiden. De persoon die altijd zoveel invloed op haar had gehad en eigenlijk best veel van haar leven voor haar besloten had was opeens weg. Hij was weg en zij zou hier blijven, voor nog een lange, lange tijd.
Niamh bleef sterk en hield zichzelf goed, ze moest haar vader trots blijven maken en goed presenteren. Mensen trots en gelukkig maken was haar roeping nu, ze mocht niet gaan falen omdat er iets over haar heen was gekomen wat toch wel onvermijdelijk was. Maar toen ook haar moeder een ruimte twintig jaar later ‘ging’, werd ze toch wel even angstig. Ze had jaren geleden dan wel aangegeven dat ze zelf keuzes wilde gaan maken, maar zelfs toen hadden haar ouders haar nog enkele kanten op gestuurd en raad gegeven. Nu stond ze er opeens alleen voor en moest ze de schouder om op te leunen voor Ramiro zijn. De wereld voelde opeens heel veel groter toen ze zich zo alleen voelde. Het hele idee dat ze zelf alles op eigen houtje moest gaan regelen was angstaanjagend.

Haar training ging gewoon verder, maar het viel te merken dat ze door de nieuwe stress slechter presenteerde. Francis, normaal zo druk en onrustig door alle zaken die hij moest afhandelen, maakte tijd om dit bij Niamh aan te kaarten. Hij wilde haar steunen en weten wat er aan de hand was. Ze had duidelijk hulp nodig.
Een vloedgolf aan opgekropte gevoelens en verdrietigheid stroomde er bij Niamh in de vorm van verwarrende woorden en tranen uit. De arme vrouw, nog altijd een bang meisje in veel opzichten, was zo radeloos en bang voor de toekomst, ze wist zich geen raad met zichzelf. Mensen om haar heen stierven, verdwenen, maar zij bleef hier. Zij bleef hetzelfde en er veranderde niks voor haar. Wie kon weten hoelang het nog zou duren voordat Ramiro zijn tijd op was? Dan was ze echt helemaal alleen! Francis liet haar uithuilen op zijn schouder voordat hij zijn wijsheden en advies met haar deelde. Ze zou het allemaal gaan leren, dit maakte haar sterker, ze zou er doorheen komen. Ze moest het gewoon leren en de pracht van het leven weer in gaan zien. En vooral; dat het oké was om verdrietig te zijn en te huilen van tijd tot tijd. Ze was onsterfelijk, ze was een opvolger, ja, maar ze bleef menselijk, ze mocht nog steeds fouten maken. En dat mocht ze nooit meer vergeten.
Francis zijn advies hielp en na een paar weken was Niamh er weer redelijk bovenop. Vanaf dat moment was ze echter wel wat vaker afwezig van de trainingen, om wat meer tijd met haar broertje te kunnen spenderen. Tijd kon haar lichaam niks meer aandoen, maar was zeker nog wel van belang voor persoonlijke redenen.
Ramiro was 93 jaar oud toen hij weggleed in een vredige slaap, dezelfde manier zoals zijn moeder was gegaan. Een prachtige manier, op een prachtige leeftijd. Niamh was verdrietig, huilde op zijn begrafenis, maar raakte er niet depressief om. Zijn tijd was geweest, ze had er vrede mee. En hij had gezegd dat hij dat ook had gehad. Ze zette haar training door met een sterker hart en vloog al lerend verder door de jaren heen. Eens in de twee weken bezocht Niamh de graven van Idoya en Ramiro om ze goed bij te houden. Cayo kon ze alleen maar bezoeken in haar gedachten, gezien hij gecremeerd en uitgestrooid was.

- Nieuw leven, 127 tot 190 jaar -
Vrienden en familie stierven, maar Niamh bleef doorgaan. Als opvolger van Francis, nu echt Heer van het vuur, was het onder andere ook Niamh haar taak om nieuwe, potentiele opvolgers te begeleiden bij trainingssessies en de goeie eruit te pikken. En daarbij kwam natuurlijk ook dat ze de rotte appels ertussen weg moest halen. Opgewekt en vrolijk gaf ze lessen aan nieuwe opvolgers, waarbij ze voor zichzelf natuurlijk ook nieuwe oefeningen probeerde te verzinnen. Haar leven verliep goed op deze manier.
En toch, begon Niamh zich ergens een klein beetje te vervelen. Het was alsof ze in een looping vast zat, haar dagelijkse routine bleef hetzelfde. Wakker worden, wassen, ontbijten, training, lunch, training, avondeten, laatste paar aantekeningen maken, naar bed, herhaal vanaf punt 1. Hoe langer, hoe meer het dagelijkse leven een sleur begon te worden. Voorheen was ze altijd zo druk bezig geweest met het proberen om in dit ritme te komen, onderging ze continu problemen wanneer ze ergens gewend aan begon te raken en bleef ze op die manier gedreven om die problemen te kunnen overwinnen. Maar nu, nu ze eindelijk dat doel bereikt leek te hebben en het ritme te pakken had, begon het haar uit de keel te hangen. En op dit moment vond ze dat het tijd werd voor iets nieuws. Verandering moest komen.
Niamh stapte niet uit haar training, er valt volgens haar altijd wel wat te leren, hoe goed je ook bent in iets. Echter vond ze het tijd dat ze wat meer van het leven ging bekijken en zich wat meer street-smart ging maken. Ze was een opvolger, iemand die over een aantal jaar aan de top moest staan van- en voor haar planeet, maar om dat vol te kunnen houden moest haar kennis wel een beetje verrijkt worden. Het zou op dat punt niet alleen om het belang van haar eigen planeet draaien, maar ook om die van anderen. Zij zou ook verantwoordelijk moeten zijn voor het behouden van de balans van Kovomaka, dus kon ze zich maar beter gaan verdiepen in de zaken rondom de andere planeten. Haar trainingen werden afgerond, iemand anders kreeg de leiding over de nieuwe, potentiele opvolgers en hun training en Niamh begon met inpakken. Haar eerste bestemming zou Nova zijn.

Voor haar eerste ‘afwisseling’ had Niamh voor de planeet gekozen die het dichts bij Razen lag, zodat haar eerste tripje met een shuttle niet te lang zou duren. Stel je voor dat ze eerst naar Shadra was gegaan en meteen ziek was geworden? Dan had ze die elle lange reis af moeten leggen terwijl ze zich te belabberd zou voelen om mensen ook maar aan te kijken. Gelukkig voor haar; de reis verliep voorspoedig en ze werd niet ziek. De reis werd zelfs nog leuk gevonden ook. Het was de eerste stap naar vernieuwing en verandering in haar leven. Dit viel onder één van haar eerste, zelfstandige stappen. Een keuze die ze op eigen houtje gemaakt had, zonder het woord van haar ouders. Eerst was ze er wat angstig over, maar het was zeker geen onwelkome wending.
Per planeet wilde Niamh haar bezoek zo ongeveer tien jaar verblijven, zodat ze op die manier ruim de tijd had om alles goed te kunnen onderzoeken en zichzelf goed wegwijs te maken. Ze wilde zichzelf hierin voldoende tijd en speelruimte geven, de tijd waarin ze zichzelf op zou laten jagen was immers voorbij. Zo was het ook op Nova het idee dat de 135 jarige dame zo een 10 jaar zou slijten. Maar dit liep toch wat anders. Toen Niamh een ruime negen jaar de planeet had onderzocht en de cultuur in zich had opgenomen vond ze het een onaangenaam idee dat ze over een aantal maanden alweer moest vertrekken. Ze was wijzer geworden over de planeet en de gewoontes van de bevolking, ja, maar er was nog een onderdeel waar ze graag wat meer over wilde leren; het magiegebruik. De planeet was zo wonderlijk en pracht, het was echt een plek waar Niamh verliefd op geworden was. Ze had veel gezien en geleerd, maar wilde toch nog wat meer leren op gebied van energie. De Novanen staan hier natuurlijk bekend om en Niamh ondervond hier al voor een lange tijd wat problemen in. Het idee om hierin een studie te gaan volgen op de planeet zelf kwam in haar op, maar dit durfde ze niet aan te geven tot ze een ruime 9 jaar op de planeet had ‘gewoond’. Eerst raadpleegde ze Francis hierover en vroeg ze wat zijn idee hierover was, waar hij met vol enthousiasme op reageerde. Hij bood haar zelfs aan om nog een extra goed woordje te doen bij een universiteit, waar ze extra lessen mocht gaan volgen onder speciale begeleiding, speciaal voor haar niveau. En dit nam Niamh natuurlijk met beide handen aan. Zaken hierover werden geregeld en opgezet, waardoor Niamh aan het begin van een nieuw schooljaar direct mocht beginnen met extra lessen.

Het begin van deze nieuwe lessen was, zoals dat met bijna alles in het begin is, zwaar. Niamh stapte erin zonder ooit maar iets van lichtmagie beoefend te hebben, maar toen ze eenmaal een weekje bezig was, bleek dat ze dit al snel oppakte. De focus lag dan wel op een simpel onderwerp, het kwam snel naar voren toe dat Niamh talent en aanleg hiervoor had. Een aanleg die haar ook heel veel zou gaan helpen met haar vuurmagie. Tijdens deze lessen werd voornamelijk gefocust op energieën en hoe dit het beste gebruikt kon worden voor besparing en voor uitputting van de tegenpartij. Het duurde twee jaar voor Niamh om dit onder de knie te krijgen, waarna ze zich eindelijk ‘officieel’ in mocht schrijven op de opleiding en mee mocht draaien met de echte lessen, als eerstejaars. Haar ware identiteit bleef hierbij natuurlijk geheim.
Op een aantal onderdelen liep Niamh natuurlijk nog steeds achter. Ook het schoolleven na zoveel jaar weer opnieuw instappen was even wennen. Vooral ook omdat schoolsystemen door de jaren heen zeker wat veranderd en aangepast waren sinds de tijd dat zij voor het laatst in de schoolbanken had gezeten, maar de dame paste zich prima aan. Ze hield van de veranderingen om zich heen, ze vond het een teken van vooruitgang.
De opleiding werd gedaan met plezier en interesse, maar door de achterstand in niveau had Niamh moeite om het bij te houden. Sommige dingen pakte ze heel snel op, maar bij onderwerpen zoals geneeskunde bleef ze vaker vastzitten. Zo heeft Niamh voor zichzelf dan ook gekozen om een jaar over te doen zodat ze alsnog een kleine inhaalslag met lichtmagie kon maken. Het bleef nog wat lastig, maar ze heeft geleerd om energieën en dergelijke beter te gebruiken en op te sparen.

Voordat de dame haar tocht over de planeten voort zette keerde ze voor een paar jaar terug naar Razen. Hier sorteerde ze voor zichzelf wat van haar gemaakte aantekeningen en notities die ze kon gebruiken bij haar volgende tocht. Ook nam ze in deze tijd het moment om de oude trainigsgronden weer eens te bezoeken en om te zien hoe het hier met de wat oude bekende, maar ook met wat nieuwe gezichten ging. Voor een paar maanden begon ze weer aan haar routine waarin ze wat trainingen volgde en het allemaal voor zichzelf weer even herhaalde. Tijdens haar verblijf op Razen focuste ze zich echter voornamelijk op informatie van de anderen planeten, het onderzoek daarnaar en naar welke planeet ze als beste als volgende naartoe kon trekken. Nadat ze voor drie weken weer op Razen was verbleven, viel haar keuze op Erd.
Met het vervolg van haar tripjes had Niamh deze keer een wat ruimere tijd uitgerekend. Per planeet zou ze minimaal 15 jaar besteden aan haar bezoek. Zo een 12 jaar aan hoofdzakelijk onderzoek en de overige 3 zou ze wat ‘persoonlijker’ verder gaan. In deze jaren zou ze onder het volk haar onderzoek voort zetten, zodat ze het allemaal van wat dichterbij kon zien en haar onderzoek wat ‘echter’ zou worden. En deze beslissing viel zeker niet tegen.
De ruimte die ze zichzelf had gegeven voelde eerst wat onwennig, gezien ze altijd het gevoel had dat dingen snel en rap geregeld moesten worden. Het was wat onwennig, maar het was zeker iets waar ze graag aan wilde wennen. Ze voelde zich meer op d’r gemak in de tijden dat ze wat ruimer beslissingen kon maken en de dingen wat beter kon laten bezinken. Het was lastig om dit daadwerkelijk uit te voeren (en nu nog steeds heeft ze hier moeite mee) maar ze leerde het in langzame stappen, in haar eigen tempo. In het ruime tempo waar ze Erd wat beter leerde kennen. En hoewel ze niet eenzelfde soort klik met de planeet had als met Nova, is Niamh zeker van de planeet gaan houden. Het is wat grof in gewoontes en manieren, maar het is zo gevarieerd en heeft zulke interessante mensen. Daarbij kwam natuurlijk ook de technologie. De geavanceerde technologie van de planeet zorgt ervoor dat mensen en gewoontes zich continu aanpassen en veranderen, op razendsnel niveau. En Niamh vindt het prachtig.
Na een ruime 15 jaar werd het weer tijd voor haar om te vertrekken. Deze keer keerde ze echter niet terug naar Razen om de nieuwe informatie te verwerken, ze trok direct door naar de volgende planeet; Gren. Met haar nieuwe documenten ingepakt vertrok de dame naar de groene planeet, waar ze voor het eerst kennis zou maken met de vredelievende ‘boomknuffelaars’, zoals ze door zowel de Razianen, als de Erdse genoemd werden. Ze had er in elk geval hoge verwachtingen van. En die verwachtingen waren terecht geweest, want de planeet was werkelijk prachtig en de bewoners verwelkomende de Raziaan met open armen. Ook hier spendeerde Niamh zo een 15 jaar voor haar onderzoek en verdieping in het universum. Na deze 15 jaar trok ze verder naar haar volgende gekozen planeet, eentje waar ze wellicht wat meer problemen zou gaan ondervinden op gebied van magie. Volgende halte; Cassia, planeet van het water en de handel. Ze was benieuwd.
Het bezoek op de waterplaneet kwam echter wat vroegtijdig aan een einde; Niamh kreeg een oproep van Francis. Een bericht gestuurd met nood. Francis was afgetreden en verzocht Niamh om zijn positie over te nemen. Het was een grote eer en Francis geloofde dat Niamh het aankon, maar de paniek sloeg bij haar toe. Opeens leek het allemaal heel erg ‘echt’ te worden. Ondanks dat ze de afgelopen jaren zo positief en ‘goed’ geleefd had, schoten de twijfels weer terug en voelde de dame zich plots weer heel erg klein en zwak. Ze was hier nog niet klaar voor, leek spontaan te vergeten wat haar rang in zou houden en wat ze hierin zou moeten gaan doen. Ze had nog niet overal goed onderzoek naar gedaan, had hier toch nog teveel tijd voor genomen en had sneller moeten handelen. Niamh nam Francis zijn aanbod niet aan en schoof het door naar de volgende opvolger; Lilith. Zij stond hierin veel sterker in haar schoenen en nam dit aanbod aan, zonder dat ze er verder in discussie over ging. Wellicht dat Lilith er misschien zelfs een beetje blij om was dat Niamh deze rang aan haar had afgestaan. Het leiderschap leek haar in elk geval goed aan te staan. De vrouw was daarin gewoon veel trotser dan Niamh, die trillend van de stress zichzelf bleef vertellen dat ze nog niet klaar was voor de verantwoordelijkheden. Ze moest meer leren en ze moest de dingen opnieuw anders aan gaan pakken.

- Laatste stap, 190 tot 198 jaar -

Het bezoek op Cassia werd snel afgerond, waarna Niamh weer terugkeerde naar Razen. Het werd tijd voor haar om de zaken van háár planeet goed op een rijtje te zetten en zichzelf écht klaar te stomen voor de rang waar ze al zoveel jaren voor bezig was. Ze had Francis teleurgesteld en had hem laten vallen toen hij haar had verzocht om zijn lasten van hem over te nemen. Hij had het niet zo naar haar gebracht, maar Niamh heeft tot op de dag van vandaag nog steeds het gevoel dat ze hem hierin gekwetst heeft. Ze moest het goed gaan maken en ervoor zorgen dat hij weer met trots naar haar kon kijken, zoals hij dat soms tijdens wat trainingssessies had gedaan. Ze wilde hem laten weten dat ze geen verkeerde keuze was geweest. Ze kon dit, ze moest het zichzelf enkel nog wat meer laten geloven. En daarvoor had ze nog net wat meer tijd nodig.
In haar laatste paar jaren op Razen voor die tijd besteedde Niamh haar dagen voornamelijk aan het bijwonen van vergaderingen en regeringszaken van de vuurplaneet. Ze hield alles netjes bij en zette zichzelf ertoe om hierin wat gemakkelijker te worden door ook haar ideeën en meningen erin te mengen. Ze moest het aan kunnen om voor het volk te gaan speken en om andere mensen ervan te overtuigen dat zíj het bij het juiste eind had. Ze moest tegenover andere mensen met een hoge rang kunnen staan, zonder direct in elkaar te duiken en haar argumenten te vergeten. De tijd van wegduiken en verstoppen moest nu over zijn, ze was bijna 200 jaar oud, ze moest dit nu wel eens aan kunnen!
Haar persoonlijke actieplan werkte, in grote lijnen, maar ze kon haar aard natuurlijk niet volledig uit zich trekken. Niamh is en blijft een nerveus typetje, die nou eenmaal wat sneller gestrest raakt wanneer er veel verwachtingen op haar schouders rusten. Ze heeft het door de jaren heen minder kunnen laten worden, maar oude gewoontes kan je natuurlijk nooit volledig uitroeien. Maar voor waar ze nu staat is ze er toch redelijk tevreden over. De bescheiden dame is toch wel een klein beetje trots op zichzelf dat ze het zo voor elkaar gekregen heeft.

Hoewel ze zelf ingeschat had dat ze er nog wel wat meer tijd voor zou hebben, brak het aftreden van Lilith toch nog redelijk snel aan. Zéker voor Niamh haar gevoel was het allemaal erg snel gegaan. Lilith liet de rang open voor haar liggen en wilde de verantwoordelijkheden nu op haar schouders droppen. De dame werd er nog steeds wat gestrest om, maar deze keer was ze er klaar voor. Ze had zich beter voorbereid, had zich verdiept in zaken en had meer zelfvertrouwen in zichzelf. Deze keer was ze er klaar voor en was ze bereid om de lasten te dragen, ze zou mensen trots gaan maken. Haar spullen werden zo snel mogelijk ingepakt en de officiële regelingen werden afgehandeld op Razen. Niamh stond vanaf die dag officieel geregistreerd als Legendarische Magiër van Razen.
Ze stond wat steviger op haar benen nu en ze zou het aan kunnen. Niet dat ze het idee heeft dat ze alles zal weten en geen hulp nodig zal hebben, ze zal ongetwijfeld veel bij haar collega’s en adviseurs gaan rondhangen om raad en dergelijke te vragen, maar ze duikt er niet meer vol zenuwen in. De titel voelt misschien nog wel wat zwaar, maar ze weet wat ze moet doen. Ze is er klaar voor.
-

Extra:
- Niamh kan niet schelden. Ze is hierin net een klein kind en ziet het als iets slechts én zwaar overbodigs. Ze gebruikt hiervoor echter wel vervangede, onschuldige woorden.
- Niamh praat héél veel. Tegen anderen kan ze nauwelijks haar mond dichthouden, maar ook wanneer ze alleen is kibbelt ze een eind heen tegen zichzelf. Daarbij komt ook nog eens dat ze vaak net iets te snel praat
- Niamh is vegetarisch.
- Ze had vroeger twee vogeltjes; Kiko en Spaghetti.
- Sinds een jaar heeft ze een torenvalk; Maca. De nam is afgeleid van het woord ‘macaroni’.
- Niamh houdt teveel van eten (vooral pasta!), maar zit hiermee altijd in tweestrijd omdat ze onzeker is over haar gewicht.
- Vind dat vechten geen essentieel onderdeel van een LM hoort te zijn. Wil liever haar magie gebruiken om mensen te helpen en voor het ‘goede’.
- Niamh heeft nog steeds contact met Francis. Ze bezoekt hem nauwelijks tot niet, omdat ze hem zijn rust gunt, maar ze schrijft hem vaak genoeg nog wel brieven. Op deze manier kan ze toch haar zegje naar hem doen, maar verplicht ze hem niet om terug te schrijven. Echter doet hij dit elke keer weer, wat haar altijd weer blijft verbazen.