Hallo

Ik ben weer eens aan het schrijven geslagen xD
Dit keer aim ik wel om het verhaal ook echt af te maken en evnt. een beoeknserie ervan te maken.

Nu, is enkel de proloog dat wel xd
Anywayz, enjoy ;D

Spectrom
Proloog

Een donkere grotgang. Aan het plafond hingen om de zoveel meter stalactieten die een groenig schijnsel aan de gang gaven. Niet veel later klonken er harde, echoende voetstappen door de gang. In het lichte schijnsel was te zien dat er twee personen rende. Het waren twee jonge mannen. De achterste droeg een vrouw op de rug deze had kort blond haar, een bril op, en had een rode oorbel in zijn linkeroor. De voorste had kort bruin haar, en een litteken op zijn linkerwang, en droeg een klein pakket van dekens. “Sneller!” riep de jonge man met het pakket in zijn hand. Er was een paniekerige ondertoon in zijn stem te horen. “Ja, jij moet niet iemand op je rug dragen Alexander..” zei de persoon die de andere persoon droeg met een geïriteerde ondertoon. “Ugh...Laat mij dan zelf lopen...ik kan het prima..” zei de vrouw op de rug zwakjes er was een licht accent te horen. “Nee Lune, jij moet nu zoveel mogelijk rust houden.” Zei de jonge man die de vrouw droeg, terwijl hij recht voor zich bleef kijken. “Hmpf..mannen..” zei de vrouw die Lune heette enkel. De jonge man die Lune droeg zuchtte. Toen vulde de gang zich met een suizend geluid, en ging er een lichtstraal vlak langs het drietal. Verderop in de tunnel zorgde deze voor een kleine explosie echter was deze blijkbaar niet groot genoeg om de grotwanden te beschadigen. Het drietal haptte naar adem, en Lune keek achterom. Even lichtte haar ogen felwit op. “Ze zijn 100 meter achter ons.” zei Lune. “Nee he..hoe lang is het nog Alexander?” vroeg de jongeman die Lune droeg. “Hou vol, we zijn er bijna Roy.” zei de jongeman die Alexander heette. Weer vloog er een suizende straal langs de drie. Ook deze zorgde voor een kleine explosie. Niet veel later ging het drietal een bocht om. “Lune, hoe ver zijn ze?” vroeg Roy na een tijdje. Hij behin lichtelijk te hijgen. Weer keek ze achterom, en gebeurde hetzelfde met haar ogen. Haar blik werd ernstig. “Desaek...80 meter.” Roy slikte, en keek naar Alexander, die nog steeds voor hem liep. Alexander had Lune gehoord, maar zijn uitdrukking veranderde noet. Nog even...ze waren bijna bij de Caeluedron...Echter, begon Alexander moe te worden..en hij wist dat Roy dit ook werd..zeker omdat Roy extra gewicht moest dragen. Achter hen was vaag geschreeuw in een andere taal te horen. In het groenige schijnsel waren de achtervolgers te zien. Drie gecapete figuren. Alle drie houden ze een gouden oog boven het gat waar het gezicht was. De gezichten waren enkel niet te zien. Alexanders gezicht uitdrukking werd iets geruststellender toen ze aan het einde van de gang een grote kluisdeur zagen. “De poort is in zicht!” zei hij om de andere twee achter hem zijn gewaarwoording door te geven. “Lune, zeg het wachtwoord!” Toen ze dichterbij deze kwamen. Lune zuchtte. “Een alsjeblieft misschien..” Toen stak ze haar hand uit richting de deur. “Raedwôr!” Even was er een vaag wit schijnsel te zien. Toen ging de deur uit zichzelf open. Net op dat moment kwamen er drie starlen die de hele gang vuldde op het drietal af. Roy keek pm en zag toen de drie stralen. Zijn blik veranderde naar doodsbang. “Shit shit shit! Sneller!” schreeuwde hij. Het drietal rendde door de deur. Toen het drietal door de deur was stopten de twee mannen, licht nahijgend. Echter waren de stralen nog steeds te zien. De twee mannen keek ernaar met grote angst. Toen stak Lune weer haar hand uit naar de deur. “Gruetá!” De deur sloot toen met een klap, en de drie waren in het pikkedonker. Achter de deur was precies op dat moment een oorverdovende knal te horen, wat ertoe leidde dat er stof van het plafond kwam. “Alexander, maak eens licht, ik heb mijn handen vol.” Was de stem van Roy te horen. Een instemmend geluid van Alexander was te horen, het pakket van dekens deed hij in 1 arm, en knipte toen een paar keer met zijn vingers. Toen ontstond er een kleine vlam in de palm van zijn hand. “Doe voorzichtig met dat vuur Alexander..zeker zo dicht bij haar..” was de stem van Lune te horen. Nu was in het pakket van dekens goed een slapend gezicht te zien van een baby. “Dat ze door die herrie heen heeft kunnen slapen...echt een kind van haar moeder.” Zei Roy met een grijns. Lune gaf een kleine schop aan Roy vanaf zijn rug. “Auw! Hey het was maar een grapje..” zei Roy met een grijns.
“En hopelijk gaat ze niet de humor van haar vader hebben later..” zei Lune met een licht plagelijke toon. Ondertussen was de vlam van Alexander naar de dichtstbijzijnde toorts gegaan, en gaf deze een rode gloed over het vertrek. Er was een groot aparaat te zien, dat met veel buizen vast zat aan een grote cirkel die veel van een spiegel weg had. Bij het apparaat was een bedieningspaneel te zien, en naast de cirkel een hendel. Het drietal keek even naar het apparaat. “De Caeluedron...wat is het lang geleden dat ik dit heb gezien...” zei Lune. Alexander keek naar Lune. “Goed, hiervoor hebben we onze beide handen nodig, dus is het goed als jij en je kind anders even tegen de muur gaan zitten?” vroeg Alexander aan Lune. “Zal wel moeten he..” zei Lune met een glimlach. Toen liet ze zich voorzichtig van de rug van Roy afglijden, en liep naar Alexander, en paktte de baby voorzichtig van hem aan. Toen ging ze tegen de wand vlakbij het apparaat aanzitten. Roy kwam erbij staan, en glimlachtte. “Nu pas kan ik haar echt goed zien..” hij knielde bij Lune.wat is ze toch mooi..” Lune keek naar Roy, en toen weer naar de baby glimlachtte toen ook. “Ja..dat is ze zeker...” Toen was er nog een knal tegen de deur te horen. Dit bracht ze weer in de kamer. “Focus! Hierna hebben jullie al de tijd om jullie kind te bewonderen. Nu moeten we eerst hieruit zien te komen.” Roy knipperde even met zijn ogen en kniktte. “Je hebt gelijk.” Hij keek naar het aparaat dat de Caelaudron heette. Toen was er weer een knal achter de deur te horen. “Goed, laten we allereerst snel het protaal aazetten.” zei Alexander. Roy knikte en liep naar het bediengspaneel, terwijl Alexander naar de hendel liep. Alexander keek afwachtend, terwijl Roy ene paar knoppen in druktte, toen lichtte een scherm op bij het apparaat waar allemaal ingewikkelde berekeningen op stonden. Weer was een knal te horen. Nu was er een buts in de deur. “Sneller, ze zijn er bijna doorheen!” Hoorden ze Lune roepen. “Nee..ik heb meer tijd nodig..” hij murmelde wat scheldwoorden, terwijl hij driftig een paar keer op een knop druktte. “Oke Alex, haal de hendel over op 3...” Alexander kniktte. “1...2....3!” Roy haalde een hendel ober, en Alexander de zijne. Toen was er uiteindelijk een lichtgroen schijnsel in de cirkel te zien. Toen haalde Roy een andere hendel over, en er verscheen een toetsen bord met daarop verschillende tekens. Roy haalde een papiertje tevoorschijn en keek erop. Toen tikte hij op vier tekens, en haalde toen weer een hendel over. “Oke, coördinaten zijn ingesteld.” Roy sneldde toen naar Lune. Alexander volgde hem, en pakte toen de baby van Lune weer over. Daarna hees Roy Lune op zijn rug na haar een vlugge kus te hebben gegeven. Op dat moment was er weer een knal, en toen was er een gat in de deur. De twee voorste figuren gingen door het gat terwijl de achterste iets schreeuwde in een andere taal. “Snel!, een gezamelijke Ward!” riep Roy toen. Toen, spreed het drietal de armen, behalve Alexander, want die had maar 1 hand vrij. Toen verscheen er een pulserende lichtblauwe Bol om het apparaat heen. De bol werd afgekapt door de muur. Ondertussen werden er vele stralen tegen de bol aangeschoten. Tot nog toe leek de bol te houden. De die de bol op hielden hadden ook zichtbaar moeite. “Alex, jij eerst! Jij hebt Ruby!” zei Lune. Alexander keek naar Lune, en glimlachte licht. “Leuke naam.” Lune glimlachtte. “Vantevoren afgesproken. Ga nu!” Alexander knikte, en ging toen langzaam richting het portaal, terwijl hij zijn hand ophield. Hij was zo in concentratie dat hij bijna Ruby liet vallen. Hij had het optijd door, en kon net voorkomen dat ze viel. Echter, verzwakte de bol hierdoor wel, en was er een straal door de bol heen tegen het bediengspaneel gekomen. “Fack!” Hoorde hij Roy zeggen. Toen zag Alexander het portaal achter zich wat verzwakken. “Alexander, ga! We redden onszelf wel” Hoorde hij Roy zeggen. Alexander draaide zich om naar Roy. “Nee, ik ga niet zonder jullie!” Roy en Lune glimlachtte tergelijkertijd. “Het komt wel goed, de Caeluedron kan veel hebben.” Alexander keek even bedenkelijk. Toen knikte hij. “Goed, ik geloof je.” Hij stapte achteruit, totdat hij bij het portaal kwam, dat nog aan het stotteren was nu. Hij keek toen weer naar Roy en Lune. Hij glimlachtte nu ook. “Tot aan de andere kant.” Hij zwaaide, en stapte door het portaal.

Een flits, wat vage afbeeldingen. Toen een harde klap en veel dingen die op hem vielen. “Urgh...” Alexander opende zijn ogen. Hij lag op zijn zij tegen iets aan.Om hem heen lagen verschillende dingen. Hij was in een middelgrote ruimte. “Ruby..” hij keek naar de baby in zijn hand. Deze sliep nog door. Hij zuchtte opgelucht. Ruby mankeerde gelukkig niets. Toen keek hij om zich heen. Duisternis. Enkel tegenover zich zag hij een klein licht schijnsel. Pas nu zag hij dat het een deurkier was. Hij rolde zich voorzichtig over. De deur werd toen geopend. Er stond een oudere man in de opening. “Wat voor een herrie wa-“ Toen zag ie Alexander en Ruby. Zijn blik was lichtelijk verward en hij krabte op zijn hoofd. “Hoe...” Alexanders gezicht klaarde op. “Geen tijd voor uitleg. Kunt u mij zeggen waar ik ben?” De man keek even bedenkelijk. “Wel..u bent in mijn vooraadkast op de Herengracht in Amsterdam meneer..?” De man keek even vragend. Alexanders gezichtsuitdrukking veranderde naar bezorgdheid. “Amsterdam...waar ligt dat?” De man liep naar Alexander toe. “Meneer, mag ik vragen waaro-“ “Beantwoord mijn vraag eerst...” Hij stond langzaam op, en liep naar de man. “Waar.ligt.Amsterdam?” De man krabte op zijn hoofd. Duidelijk niet wetend wat hij hiermee aanmoest. “In Noord-Holland..Nederland..meneer u bent zelfs in de hoofdstad van dit land...” Toen liep Alexander langs de man, en keek uit het raam. Hij zag gebouwen die hij niet kende..een lucht die totaal anders was..rare dingen op vier wielen op de straten...nee..hij was niet in Spectrom aangekomen..maar waar dan wel?