Damn, urgh, why.

Met een charmante grijns op haar mooie gezichtje had ze de deur van The Jolly Jester opengeduwd, en was met zelfverzekere, elegante maar toch jongensachtige stappen, verder gelopen, even kort zwaaiend op een groepje jongens dat ze kende, en de 'aanvoerder' van het groepje zwaaide terug, maar lalde er onzin tussendoor. Hij zag er bijzonder dronken uit. "Olietjeh!" riep hij met een grote grijns op zijn gezicht. "Kom zitten!" Hij klopte op zijn schoot, maar ze wimpelde hem af. Het wit-roze harige meisje liep gewoon door, maar voelde een hand op haar heup en een arm over haar rug. Niemand wist zijn naam, iedereen noemde hem gewoon Kïto. Hij greens en stonk verschrikkelijk naar alcohol. "Maar waarom niet lieffie?!" lalde hij. Oli trok zijn hand van haar af en duwde hem in zijn gezicht. "Blijf eerst nuchter, Kïto." Ze glimlachte hem sarcastisch toe en liep verder, maar hoorde een klap achter zich, en daarna voelde ze hoe ze haar evenwicht verloor. Ze schreeuwde niet, ze gilde niet, ze maakte geen geluid terwijl ze viel. Haar gezicht raakte onzacht de grond en ze voelde hoe twee handen haar enkels omklemde. Kïto was duidelijk gevallen, en besloot om Oli vast te pakken tijdens zijn val. Het meisje schopte haar voeten los, draaide zich om en ging zitten, om een mep in de jongen zijn gezicht te geven. "Sukkel!" bitchte ze. Ze hees zich op en negeerde de leider van het groepje verder. Oli spuwde nog éérst in zijn gezicht, om vervolgens naar de bar te lopen en daar op een kruk te zitten en de man achter de bar te wenken. "Gewoon, iets, met alcohol, liefst sterk genoeg," Het maakte niet uit wat hij gaf, ALS hij maar wat gaf. Ze legde haar hoofd op haar aren neer en zuchtte. Waarom trok ze toch van die stomme types van aandachtzoekers aan. "Roos-wit poppie, vangen," Oli keek op, zag de man haar drank over de bar schuiven. Ze schoot met haar arm naar voren, stoote niet bepaald zacht tegen de persoon naast haar zijn arm op, maar ving haar drinken wel. Ze nam een slok, keek naar de jongen, en beet op haar lip. "Oh, het spijt me, ik, nou .." Ze lachtte een beetje beschaamd. "Je zag wel wat er gebeurde,"

+Zach

Zack was normaal niet de person die nog zich naar de Jolly Jester zou begeven, alles herinnerde hem aan één bepaald persoon, de gebeurtenis van haar overlijden was in zijn hoofd geprint en elke keer hij langs een bepaalde bekende plek kwam, kwam het beeld weer voor zijn ogen. Maar hij moest er ooit overkomen. Het was nu vier maand geleden en nog steeds had hij het er lastig mee. Zijn emotieloze ogen keken rond, speurend naar een bepaald plekje, en hij vond het. Er zat een koppel elkaar te knuffelen en even werden zijn ogen groot toen hij zichzelf er aan herinnerde dat dat de exacte plek was waar hij ooit dronken was geworden met... haar. Hij wilde er dolgraag gaan zitten, maar het was bezet, dus zocht hij naar een open plekje. Uiteindelijk zat hij op een barkruk, met een glas cola in zijn handen, afwezig staarde hij naar de rij net afgewassen glazen die blinkten dankzij de lichtinval. Hij hoorde vaagjes op de achtergrond een dronken man schreeuwen maar daar gaf hij geen aandacht meer aan, hij was toch dronken en daarbij kraamde deze man seksistische onzin uit. Een lichte zucht verliet zijn lichaam en iemand stootte tegen hem waardoor zijn ogen kort even groot werden en hij naar achter deinsde en terwijl zijn glas losliet. Zijn glazige blik ging richting het meisje naast hem dat beet op haar lip en ze dronk van haar drinken. "Oh, het spijt me, ik, nou .." excuseerde ze zich. "Je zag wel wat er gebeurde,"

“G- geen probleem,” mompelde hij zachtjes, niet echt wetend hoe hij hierop moest reageren, hij was immers het niet meer gewend om tegen mensen te spreken, het was al twee maand geleden toen hij zijn mond nog eens opendeed tegen een random persoon. “H- het was niet jouw schuld... Ik had een ander plekje moeten zoeken..”
Nadat hij het witrozig- harige meisje had aangekeken voor een paar minuten, wendde hij zijn blik af, ze had wat weg van een bepaald persoon die hij ooit liefhad, hij onderdrukte de emoties zonder enige moeite en raapte alle moed weer bij elkaar om tegen het meisje te spreken, het was nu of nooit. “Ik... Mijn naam is Zack..” begon hij zachtjes om het ijs te breken, niet echt wetend hoe hij weer een degelijk gesprek moest opstarten.

“G- geen probleem,” hoorde ze hem zacht mompelen, en ze moest glimlachen om zijn reactie, ze had een iets 'stoerder' antwoord verwacht van hem, maar ach, wat gaf het. Ze verborg haar glimlach achter haar mouw, deed alsof ze haar mond afveegde, en liet haar ogen door het café dwalen, over de groepen mensen en Kïto die met een bloedneus op tafel lag. Hoofdschuddend keek ze hem aan, en zag nog net een gozer zijn handen onder zijn oksels zetten en hem op tillen en buiten dragen, terwijl hij de dronken jongeman probeerde recht te houden. H- het was niet jouw schuld... Ik had een ander plekje moeten zoeken..” Ze keek van het duo terug naar de jongen, en fronste, want hij was wel de laatste die zo iets zeggen moest, hij zat hier eerder, toch? Net toen ze haar mond wou openen om antwoord te geven op wat hij net gezegt had, begon hij ook weer te spreken, dus sloot ze haar mond en luisterde gewoon naar wat de jongen te zeggen had. “Ik... Mijn naam is Zack..” Opnieuw sprak hij zacht, maar het maakte haar niet uit, als hij dat wou dan deed hij dat maar. Ze glimlachte naar hem. "Aangenaam, Zack, ik word Oli genoemd, afkorting van mijn naam, en .." Het meisje zweeg, want wat maakte hem dat allemaal uit, zolang hij wist hoe hij haar noemen moest was het goed. "Gewoon Oli." Maar nu ging haar aandacht terug naar wat de jongen gezegt had over ergens anders zitten. "Maar je moet niet zeggen dat het mijn schuld niet is, dat is het wel, jij zat hier al eerder." Oli glimlachte vriendelijk en nam een nieuwe slok van haar drinken, waarvan ze geen idee had wàt het was, het was lekker en proefde goed. Haar ogen dwaalde even over de jongen, maar niet te lang om het gevoel te geven dat hij aangestaard werd. Hij leek sympathiek, maar wel verlegen, of hij had problemen waardoor hij afstandiger was tegenover mensen. Buh.

“G- geen probleem…” was het zachte gemompel dat uit Zack’s mond kwam, elke seconde zag hij het dode levenloze lichaam van Rhine voor zijn gezichtsveld, wat ervoor zorgde dat hij helemaal niet meer goed functioneerde wat spraak betrof. Zijn lege ogen keken naar het meisje, dat leek te glimlachen. Haar ogen volgde hij richting een dronkaard die op de tafel lag al bloedend, zijn ogen verwijdden zich zodra het beeld van de man vervaagde en veranderde in een fragiel postuur van een blond meisje dat haar polsen had overgesneden. Tranen gleden geluidloos over zijn wangen en zijn ogen bleven wijd open gesperd naar de bloedende man kijken.
Zijn ogen wendde hij af en hij besloot zijn aandacht ergens anders op te fixeren en de tranen weg te vegen zolang ze ze niet had gezien was alles prima in orde.. “Ik... Mijn naam is Zack..” Het meisje reageerde meteen door te zeggen dat ze Oli genoemd werd en het een afkorting was van haar echte naam, maar dat ze gewoon Oli genoemd wilde worden. "Maar je moet niet zeggen dat het mijn schuld niet is, dat is het wel, jij zat hier al eerder." Zei ze en Zack schudde zijn hoofd. “Ik... ik ben niet echt gewend meer aan dit soort plekken, sorry..” begon hij zachtjes “Oli... Oli is een mooie afkorting.”
Ze dronk van haar drinken en ook Zack besloot een kleine slok te nemen van de vloeistof die in het glas voor hem stond. Zolang hij maar niet weer herinnerd werd aan die ene onfortuinlijke ochtend, die ochtend waar alles misliep, ging het best nog prima met hem, alleen was hij een compleet wrak.

PROFILE MAGICIAN

» Too Damn【C O M P L I C A T E D】;;
» Well damn you. {Kael}
» Damn. [&RYAN] [M]
» It's the same damn life
» Feeling so damn lonely.

Damn, urgh, why.

Damn, urgh, why.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen