Alice zuchtte en keek naar zichzelf. Dit was een ramp. Dit was een absolute ramp. Ze zou haar mascara niet kunnen dragen omdat ze ging zwemmen en het dan uit zou lopen. Maar wacht eens. Grijnzend haalde ze een mascara te boven die volume gaf én waterproof was. Daardoor kon ze dus gaan zwemmen en nog steeds een beauty zijn. Ah, wat was ze toch een genie! Ze bracht de mascara aan zodat haar ogen mooi opgemaakt waren en deed de handdoek van haar lijf. Ze had een witte bikini aan die mooi bij haar haren kleurde. Haar huid begon gelukkig al een beetje bruin te worden, maar het was nog steeds niet het gewenste resultaat en dat viel te wijten aan haar melkwitte haren. Dankzij haar haren was haar huid ook niet erg bruin en was haar huidtype te zwak voor de zon zonder dat ze zichzelf flink insmeerde. En dus deed ze dat waar, wel met een zucht weliswaar. Ze sloeg de lange handdoek om haar lijf, knoopte deze vast en liep vervolgens naar beneden toe. Ze kwam voorbij een groep jongens gewandeld en luisterde hoofdschuddend hoe ze naar haar floten. Aandachtstrekkers. ‘Zie ik eruit als jullie mijn aandacht verdienen?’ vroeg ze bitchy aan hun. Ze knikte tevreden toen de jongens te beduusd waren om een antwoord te geven en rustig maakte ze zich uit de voeten. Ze rilde toen haar voeten het gras raakten en zuchtte. Dadelijk zou er een rups zitten of zo. Het idee liet haar al sneller hobbelen, naar het meer toe. Ze gooide de handdoek van haar af zodat haar slanke lijf onthuld werd, ging op de grond zitten en liet voorzichtig haar benen in het water glijden. Ze hapte naar adem toen haar lijf in het water gleed en moest even wennen aan de kou. Ze zuchtte dramatisch toen ze merkte dat haar haren nat werden en wreef ze uit haar gezicht. Hopelijk zag ze er nu uit als één of ander nat model en niet als één of andere natte poedel. Kalm begon ze zwembewegingen te maken en speelde wat met het water. Dankzij haar jongste zusje, die een cursus watersturen in Cassia volgde, kon ze ook wat bewegingen met het water doen. Geen grote, maar haar bedoeling was dat ze dat hier zou leren van een leerkracht zodat ze haar jongste zusje weer wat bij kon leren. God, wat miste ze haar. Haar broer, oudere zus en ouders konden oprotten, maar haar jongste zusje was het belangrijkste wat ze had. Denkend aan haar zusje had ze niet echt in de gaten waar ze zwom. Ze had dan ook niks in de gaten van het feit dat ze in de buurt van wier aan het zwemmen was. Wier dat bewoog. Wier dat haar vast kon pakken. Denkend aan haar zusje maakte ze wat kringetjes met haar hand en ze wilde net naar een ander plekje zwemmen toen ze iets om haar enkel voelde. Net toen ze onder water wilde kijken wat het was, voelde ze een ruk aan haar enkel. Ze slaakte een luide kreet, maar ging al onder water en in de paniek die opkwam, wist ze niet precies wat ze moest doen om zichzelf te bevrijden. Ze begon haar enkel wild heen en weer te bewegen, maar het leek net alsof ze steeds dieper in het water ging. Zwarte vlekjes begonnen voor haar ogen te verschijnen en ze merkte dat haar spieren steeds minder wilde doen dan wat zij van ze verlangde. Was dit het einde?

Terwijl de zwarte vlekjes zich rond haar ogen begonnen te verzamelen, besefte ze zich dat ze makkelijk had kunnen voorkomen dat ze tot dit stadium verzeild was geraakt. Ze beheerste, dankzij haar jonge zusje die een cursus watermagie volgde, voor een deel de Cassiaanse kracht. Dat betekende dat ze een koepel van water om haar hoofd had kunnen doen zodat ze adem had kunnen nemen. Maar haar spieren waren nu te zwak en hadden te lang zonder lucht gezeten om ook maar iets te kunnen doen. Bovendien wist ze niet eens of ze dit soort dingen wel kon. En dus verliet het bewustzijn haar bijna toen ze opeens iets om haar middel voelde. Wat het ook was, het kwam haar redden, want ze gingen naar boven en niet meer naar beneden. Zwakjes – en in een reflex – sloeg ze haar armen om de hals van haar redder. Haar hoofd zakte vermoeid achteruit en deze keer namen de zwarte vlekjes haar volledig over. Ze voelde koude over haar heen gaan en voelde een zware druk op haar borstkas. Het volgende moment stak ze haar handen naar voren om haar belager van zich af te halen, steunde ze op haar armen en hoestte water op. Ze spuugde het water uit en hield haar hand op haar borstreek terwijl ze met haar andere hand al het water en het bijkomende slijm van haar mond veegde. Gatverdamme. Slijm. Gelukkig was het die van haarzelf, want anders zou ze gewenst hebben dat haar redder haar gewoon had laten verdrinken. Haar redder. Ze opende haar paarsige ogen en richtte deze naar voren. Haar redder, die ze voor haar belager had aangezien, bevond zich recht voor haar en Alice wist niet goed wat ze moest doen. Aan de ene kant wilde ze hem een snauw geven omdat ze zichzelf te trots voelde om dankbaar te zijn, maar aan de andere kant had ze geen andere keus dan dankbaar zijn omdat ze zonder hem er waarschijnlijk niet meer was geweest. Ze besloot voor de gulden middenweg te gaan. ‘Bedankt, maar ik had het zelf ook gekund, hoor,’ sprak ze luchtig. Ze ging nu volledig overeind zitten en kneep haar natte haren uit terwijl ze naar hem keek. ‘Ik beheers watermagie. Vroeg of laat had ik heus wel een koepel van lucht om mijn hoofd kunnen maken, dus je hulp was niet bepaald nodig geweest.’ Haar lippen trokken zich samen tot één streep. De jongen hoefde heus niet te denken dat zij zichzelf niet kon redden, hoor. Ze was misschien bijna verdronken geweest, maar het was niet dat het haar zwak maakte. Ze kuchte even luchtig. ‘Ik raakte verstrikt in wier. Of iets greep me vast. Kan de beste overkomen.’ Weer die luchtige toon, maar eerlijk gezegd wist ze zichzelf totaal geen houding te geven.

Ryan redde de meid die vastzat aan wier en bracht haar naar boven. Hij voelde hoe haar armen om zijn hals gingen en hij fronste, hij hield er niet van om aangeraakt te worden op zo’n plekken.  om dan met zijn handpalmen tegen haar borstkas te drukken, voor het water uit haar longen te krijgen terwijl hij het woord verdomme bleef mompelen tot ze uiteindelijk zijn handen wegduwde en luid begon te hoesten en er water en slijm uit haar mond kwam. Ryan trok letterlijk zijn neus op bij het ranzige zicht en hij fronste terwijl zijn amberkleurige ogen over haar lichaam gingen, niet om haar te bewonderen, maar eerder om te checken of er nog wat anders mis was. Maar blijkbaar niet. . ‘Bedankt, maar ik had het zelf ook gekund, hoor,’ sprak ze luchtig en Ryan trok zijn wenkbrauw op. Ze zat er half dood te gaan en nu ging ze zo uit de hoogte doen? Wel, dat kon hij ook. “Oh ja tuuurlijk, want je was niet half buiten bewustzijn in dat water he? Neuh, helemaal niet,” waren zijn sarcastische woorden terwijl er stoom van zich afkwam, wat duidde dat hij zichzelf aan het drogen was op dit exacte moment, met een neutrale/geïrriteerde expressie op zijn gelaat.

‘Ik beheers watermagie. Vroeg of laat had ik heus wel een koepel van lucht om mijn hoofd kunnen maken, dus je hulp was niet bepaald nodig geweest,’ zei de make-up pop en hij keek verveeld naar het kind terwijl hij zijn hand door zijn haar liet gaan, zijn amberkleurige ogen op haar gericht. “Want het komt niet in je op dat die luchtbel uiteindelijk zal verdwijnen en als je dan nog niet met je harses uit dat wier bent, je zowat dood bent,”zei hij geïrriteerd terwijl hij snoof. “Je bent niet een van de snuggerste mensen die ik al ben tegengekomen hier make-up ding,” waren zijn woorden terwijl hij nog steeds zichzelf aan het verhitten was om zo zichzelf op te drogen. “Volgende keer kom ik toekijken of gooi ik je er zelf weer in kind, eens zien hoe je het er vanaf brengt, idioot.” Ryan was alles behalve vrolijk nu, zijn lichtbruine haren waren ondertussen gedroogd en de stoom verdween rond zijn lichaam. Zijn amberkleurige ogen waren nog steeds op haar gericht, maar vrolijkheid was er niet in te bespeuren.

‘Dat viel wel mee,’ zei Alice en ze rolde met haar ogen. Zo bewusteloos had ze nu ook weer niet in het water gelegen. Ook van haar kwam er stoom af. Het voordeel aan van Nova komen was dat ze zichzelf makkelijk kon opdrogen, evenals dat Razianen dat konden. Ze vroeg zich af of dit een Raziaan was, want opgefokt was hij al wel. Ze fronste toen de nattigheid haar eindelijk verliet en ze sloeg haar armen over elkaar heen. Ze hoestte nog wat water op, maar zorgde dat ze ver uit zijn buurt bleef door wat naar achteren te kruipen zodat de ruimte tussen hun weer groter werd. Ze rolde met haar ogen en bestudeerde haar nagels terwijl ze de onbekende jongen maar wat liet razen. Want daarom was hij waarschijnlijk ook een Raziaan. Omdat hij raasde. Snapte je hem? Haha. Niet leuk. Ze fronste haar wenkbrauwen, stond op en zette vervolgens haar handen in haar zij. ‘Excuse me,’ bracht ze uit met een handgebaar. ‘Er zijn meiden die véél meer make-up dragen dan ik. Het enige wat ik draag is mascara, kattenkop die je bent.’ Ze hield er niet van als er direct vooroordelen over haar waren. Stomme zak. Ze stak haar middelvinger naar hem op. ‘Well, little mister Sunshine, je had me ook gewoon kunnen laten verdrinken in dat water. Je had me niet eens hoeven redden. Dus doe niet zo dramatisch, ja?’ Ze deed haar hoofd opzij met een zacht hm-geluidje en begon haar haren schoon te knijpen. Ze liet wat warme lichtstralen in haar hand verschijnen en liet deze als een soort van föhn over haar haren glijden. Haar haren voelden direct al wat warm aan. Het voordeel met deze tactiek was dat haar haren niet zo gemakkelijk zouden breken als dat ze het met een föhn en wilde kambewegingen zou doen. Het duurde dan ook niet lang voordat haar lange haren golvend over haar schouder vielen en ze sloeg deze over één schouder terwijl ze met haar paarse ogen naar de norse zak keek. ‘Ik denk dat als ik achteraf de keuze had kunnen maken dat ik toch liever verdronken was dan dat ik gered was door jou,’ zei ze en ze slaakte een dramatische zucht. ‘En kan je niet wat vrolijker kijken? Het lijkt net alsof je de hele tijd stront onder je neus hebt zitten.’ Hé, als hij vooroordelen over haar had, mocht zij ook wel iets terug doen. Niet dat ze dat anders niet zou gedaan hebben, maar goed. Schijnheiligheid was één van haar vele specialiteiten.

Ze rolde met haar ogen toen ze zijn opmerking herhaalde in haar hoofd. Ze wist dat ze knap was. Dat moest gewoon zo zijn, want anders zouden heus niet zo veel jongens voor haar vallen. Ze duwde de onzekerheid die diep in haar binnenste borrelde weg. Nee. Dat deel zou ze voorgoed opsluiten. Heel het onzekere en aardige deel van haar moest voor eeuwig opgesloten worden. Als mensen je beter leerden kennen en je werd bevriend met hun, werd het des te beter voor ze om misbruik van je vertrouwen te maken en je te breken. Net zoals haar rotmoeder bij haar had gedaan. Dat stomme verwaande mens. Ze richtte haar paarse ogen strak op hem. ‘Nou jij hebt anders ook geen hoofd om u tegen te zeggen, hoor,’ zei ze. Met andere woorden: hij was zo lelijk als de nacht. Maar als hij echt zo slim was, zou hij daar zelf wel achter komen dat ze het zo bedoelde. Natuurlijk waren er nog altijd domme mensen op deze wereld die dachten dat ze een compliment maakte. Niet dat ze ooit zou toegeven dat ze hem niet héél lelijk vond, maar goed. Ze trok niet erg geïntimideerd zijnde haar wenkbrauw op toen hij met het steentje begon te spelen. En hij dacht dat hij haar met zoiets kon intimideren? Boehoe. Nu was ze écht bang. Kinderachtige verrekte kattenkop die hij was. Maar wacht, die kreeg hij terug. ‘Ik hou mijn bek niet, niet voor jou,’ zei ze pissig tegen hem. Vervolgens creëerde ze achter haar rug een lichtstraal. Ze strekte haar handpalm naar voren en strekte haar vingers steeds verder uit zodat er een lange zweep tevoorschijn kwam. Niet dat hij dat echt zou merken, want ze hield haar hand immers nog altijd achter haar rug. Misschien zou hij het uiteinde van de zweep zien als hij lang genoeg was, maar tegen die tijd zou het al te laat zijn. Nee, niemand bedreigde haar zomaar op die manier en kwam er ongeschonden mee weg. Het boeide haar niet dat hij wonden had over zijn bovenlijf en het boeide haar ook niet dat er waarschijnlijk iets mis was met hem, het enige wat ze nu wilde was dat knappe gezichtje van hem eerst bewerken voordat hij dat met haar kon doen. En wat was een betere manier dan lichtmagie gebruiken? Juist, niks. Met een snelle haal zorgde ze dat de zweep stevig in haar handpalm zat. Vervolgens trok ze het ding naar voren en zorgde dat het uiteinde naar zijn gezicht vloog. Als hij geraakt werd, kon dat aanvoelen als een schaafwond waar veel te veel jodium in gegoten was. Pitsend en gemeen, dus. Precies zoals haar karakter nu was. ‘Ik zou de volgende keer maar twee keer nadenken voordat je mij bedreigt, kattenkop die je bent,’ siste ze hem toe terwijl ze de zelfgemaakte lichtzweep weer naar achteren hield. Ze liet hem niet verdwijnen, want ze was er vrij zeker van dat hij haar nu ging aanvallen. Maar dat maakte niet uit. Ze was er klaar voor.

Een korte grijns gleed om haar lippen toen ze hem geschrokken zag kijken naar zijn bebloede kaak. Ze had het nu ook weer niet bedoeld om het zo hard op zijn kaak neer te laten komen zodat er meteen een heuse wonde verscheen, maar hij had er zelf om gevraagd door zo met dat steentje te bewegen. Het had haar zenuwachtig gemaakt en haar snelle reactievermogen opgewekt. En natuurlijk ook haar drang om te laten zien dat zij de baas was en niet hij. Ze fronste haar wenkbrauwen toen ze hem zag grijnzen. Vervolgens kwam hij naar haar toe en ze wilde haar hand weer naar boven brengen om hem opnieuw te slaan met de zweep – omdat ze serieus dacht dat hij haar nu ging aanvallen voor wat ze hem had geflikt – maar dat bleef uit. Haar hart schoot in haar keel toen ze recht in zijn ogen keek en hij voorover boog. Ze haalde kort adem toen ze zijn zachte hand op haar huid voelde en haar pupillen verwijdden zich verbaasd zijnde toen hij haar zoende. Wat. Ze maakte een verbaasd geluidje, maar merkte dat ze grijnsde en kuste hem terug. Ze had geen idee waarom ze dit deed. Het ene moment kon ze hem vermoorden en het andere moment waren ze aan het zoenen. Gevoelens? Nee, dat zeker niet. Het was meer dat ze dit voor de lol deed. Ze zou het zielig vinden als hij wel gevoelens had, maar ze nam aan dat hij dit ook voor de lol deed. Ze moest toegeven dat hij niet slecht was in zoenen en dat het was aangenaam voelde. Ze herinnerde zich echter dat zijn handen zijn gezicht hadden aangeraakt en dat het bloed nu waarschijnlijk ook op haar wang zat. Met die gedachte in haar hoofd – als een soort excuus om dit niet langer te moeten laten duren voordat hij doorkreeg dat ze het eigenlijk niet zo erg vond – week ze van hem af door hem aan zijn borstkas achteruit te duwen. Ze probeerde weer een kille blik in haar ogen te krijgen. Het was lang geleden dat een jongen haar nog zo aangeraakt had. Meestal drukten ze hun lippen gewoon heel heftig op de hare, maar deze jongen had zijn hand echt langs haar wang laten glijden. Hopelijk had ze geen zachte blik gekregen hierdoor, want dat zou pas echt afgang zijn. ‘Nu zit mijn wang vol bloed. Dankjewel,’ sprak ze en ze rolde met haar ogen. Haar ogen gleden naar hem en ze ging met haar vinger zuinig langs haar mond. ‘Je mag het er ook weer afhalen.’ Haar stem had deze keer iets uitdagends. Haar paarse ogen twinkelden voor heel even, maar daarna probeerde ze weer die ijzige blik te krijgen. Ze mocht hem niet laten merken dat hij goed kon zoenen, damn it!

Alice deed haar uiterste best om niet te tonen hoe erg ze wel niet onder de indruk was van zijn zachte kus. Als jongens haar kusten, waren dat van die vieze, snelle zoenen waar ze helemaal niet van onder de indruk was en waar ze ook moeilijk ‘u’ tegen kon zeggen. Ze lieten hun handen dan meestal snel over haar lichaam glijden, al snel glijdend naar de plekken waar ze op uit waren. Deze jongen pakte het heel anders aan. Je zou bijna denken dat hij haar behandelde alsof ze zijn vriendin was die hij al jaren liefkoosde. Zo zacht en teder kuste hij haar. Als ze hem op het eerste zicht had moeten beoordelen op vlak van lichamelijk contact, had ze toch eerlijk gezegd verwacht dat hij precies zoals die andere jongens was. Maar dat viel dan wel mee. Ze deed haar best om de neiging te onderdrukken om haar ogen te sluiten toen hij het bloed wegveegde. Ze luisterde naar zijn woorden en rolde met haar ogen, maar voelde haar hart even opspringen. ‘Natuurlijk, schat. Veel suc… hm!’ Haar woorden gingen over in een gesmoorde kreet van verbazing toen hij haar weer kuste. Ze wilde hem van zich afduwen zodat ze hem ongelijk kon geven, maar hij had zijn handen op haar onderrug geplaatst. Ze verwachtte min of meer dat ze naar haar kont zouden glijden of naar de sluiting van haar bikinitopje, maar dat was niet het geval. En dus vouwde ze haar handen ook maar netjes tegen zijn borstkas aan. Ze huiverde kort toen hij zijn tong langs haar lippen voelde gaan. Ondanks dat dit een spelletje was, kon ze er wel van genieten als ze eerlijk moest zijn. Ze liet dit maar vaag merken door haar arm om zijn nek te slaan en haar hand plat tegen zijn borstkas te leggen, recht op de plaats waar zijn hart moest zijn. ‘Fuck,’ zei ze nog tegen hem vlak voordat ze haar lippen van elkaar liet wijken om hem de toestemming te verlenen. Ze hield haar eigen hoofd al een beetje schuin zodat hun lippen precies tegen elkaar pasten. Omdat hij haar al om toestemming had gevraagd, gleed haar eigen tong naar het puntje van de zijne toe. Plagerig liet ze haar tong eerst langs het puntje van de zijne glijden om vervolgens naar de onderkant te gaan. Daarna trok ze zich lichtelijk terug en hield haar lippen op slechts een kleine afstand van de zijne terwijl ze zorgde dat ze zachtjes tegen zijn lippen ademde. Hij had de keuze of hij die korte afstand wilde overbruggen of niet. Maar als hij dat deed, wist ze vrij zeker dat zij niet de enige was die het lekker vond.

Het was plagen geweest. Op een lichtelijk gemene manier vragen of hij verder wilde gaan. In elk geval wist ze zo wel waar ze aan toe was. Ze ging namelijk echt niet haar lippen op de zijne drukken en zo een blauwtje op lopen. Dat deed ze enkel als ze zeker was dat ze iemand in de pocket had, maar met deze jongen wist ze dat nog niet zo zeker. Hij was een mysterieus type en als ze eerlijk was, waren dit soort afstandelijke types altijd diegenen waar ze vroeger voor viel. En hard ook. Dan werd ze verliefd en dan werd haar hart meerdere keren gebroken. Dat was ook het moment waarop ze koos om zichzelf te isoleren voor liefde. Om het geen toegang meer te verlenen tot haar hart. Voor nu waren jongens enkel nog speeltjes voor haar. Ze wilde nooit meer verliefd worden en nooit meer een relatie krijgen, want dan werd haar hart toch altijd gebroken. Als ze dit soort dingen deed waren er gevoelens voor een korte periode en kon ze het daarna weer van zich afzetten, maar als ze weer dat domme meisje werd en verliefd werd op iemand, werd ze vroeger of laat toch weer gekwetst en dan werd ze weer dat kwetsbare meisje die ze niet wilde zijn. Ze sloot haar gedachten af toen de jongen zijn lippen op de hare drukte. Zijn tong drong haar mond binnen, maar het was niet echt dat ze hem zou hebben tegengehouden of zo. Gewillig liet ze haar tong ook om de zijne glijden en voelde haar adem versnellen toen hij afstand van haar nam. Ze had het misschien niet direct in de gaten, maar ook haar expressie was wat verzacht. Als ze dat in de gaten zou krijgen zou ze het zo snel mogelijk weer verharden, maar voor nu was ze te veel bezig met de jongen en met haar eigen gevoelens om dit soort dingen in de gaten te hebben. Ze liet haar paarse ogen zijn amberkleurige ontmoeten en glimlachte. ‘It was good I guess,’ zei ze met dat lichtelijk arrogante ondertoontje van haar, maar haar ogen verraadden genoeg: het was zalig. Nu stond ze even in een dubio. Zou ze verder gaan? Dit betekende allemaal niets, maar… ze had geen idee. Wilde ze dit soort dingen wel doen? Ze had het vaker gedaan, maar ze wilde nu ook weer geen naam krijgen op deze school. Als ze die al niet gekregen had. En bovendien wat maakte haar die vooroordelen nu uit? Het was niet dat ze haar kenden en dat zouden ze ook nooit doen. En dus richtte ze haar paarse ogen weer op de jongen. Kort liet ze haar handen naar beneden glijden tot deze op zijn heupen lagen. Terwijl ze één hand liet zakken liet ze haar paarse ogen zwoel in de zijne glijden. Het duurde niet lang voordat ze weer een zweep had gecreëerd in haar andere hand, maar dat was deze keer niet om hem pijn te doen. ‘Niet schrikken,’ grinnikte ze nog voordat ze de top van het zweepje kort over zijn rug liet glijden en het daarna weer liet verdwijnen. Om uit te testen hoever hij wilde gaan – omdat hij daarnet de afstand had overbrugd had en ze aannam dat hij he toch wel lekker vond – liet ze haar lippen naar zijn hals glijden en begon hem daar zachte kusjes te geven.

Ze was hem nog maar pas aan het kussen toen ze voelde dat ze opgetild werd. ‘Hm!’ reageerde ze verbaasd en ze sloeg snel haar benen om zijn middel heen. Ze sloeg haar armen om zijn nek en liet zich zo dragen. Ze grijnsde toen ze in de bosjes neergezet werd, de gedachten aan spinnen en andere vreselijke insecten die zich daar mogelijk bevonden proberend te negeren. ‘Goed idee,’ zei ze grijnzend, maar toen herinnerde ze het zich weer. Ze moest het ergens in haar handdoek hebben liggen, precies voor dit soort gevallen. Ze had het altijd bij zich en ook nu zou het van pas komen. Dus terwijl meneer zijn shirt uitdeed, griste zij half uit de bosjes haar handdoek, rolde deze wat om en greep de verpakking die daar op lag. Ze gooide het achteloos een beetje naast zijn shirt omdat ze nu wel andere zaken had om zich op te richten. Ze keek bewonderend naar zijn borstkas en grijnsde toen ze opgetild werd. Ze spreidde haar knieën een beetje zodat ze makkelijker op hem kon zitten en legde haar handen tegen zijn borstkas toen ze gekust werd in haar hals. Haar ademhaling versnelde en een kreun verliet haar mond. Ze sloot haar ogen genietend en legde ondersteunend een hand in zijn nek. Hoe vaak had hij dit al wel niet gedaan? Hoe veel ervaring had hij hier al wel niet mee? Ze kon wel concluderen dat hij echt één van de betere was die ze had gehad. Nog nooit had ze iemand meegemaakt die haar zo had benaderd. Meestal waren het altijd van die eikels die meteen wilden doen waar ze al naar verlangden en zonder het op te bouwen de daad deden. Soms deed het dan voor haar een beetje pijn en dan kon ze er dus al niet meer van genieten. Maar deze jongen bouwde het op, liet haar verlangen naar meer en lokte een lichamelijke reactie bij haar uit die ze zelf niet voor mogelijk hield. Ze had de verpakking in zijn zicht gelegd zodat hij deze kon pakken als hij het wilde. Het kon haar niks schelen wat hij nu wel niet van haar dacht. Ze had het juist gehad en daar draaide het om. Plus ze wisten beiden dat dit een spel was waar geen of tenminste toch tijdelijke gevoelens bij betrokken waren. Toch moest Alice eerlijk toegeven dat ze geen mannen had meegemaakt die haar dit hadden laten voelen. Het was intens, maar op de één of andere manier zo heerlijk. Ze duwde hem zachtjes van zich af, grijnsde naar hem en trok vervolgens haar eigen shirt uit die ze gauw had aangedaan om zichzelf een houding te geven toen ze had staan ruziën met hem. Hierdoor werden haar mooie rondingen zichtbaar. Voorzichtig liet ze haar handen even langs zijn wonden glijden, maar ze stelde er nu geen vragen over. Misschien later. Haar vingers volgden de littekens en voorzichtig boog ze zich voorover om er een zachte kus op te geven. Daarna kwam ze weer naar boven en begon hem in zijn hals te kussen terwijl ze haar handen plagerig tussen zijn dijen liet glijden, precies op die plek waar het gevoelig voor hem was. Ze legde haar handen echter zo dat ze zijn gevoelige plekje nét niet helemaal aanraakte.

Tijdens het moment dat ze hem in zijn hals aan het zoenen was, merkte ze dat ze de hele tijd aan het glimlachen was. Ze had geen idee waarom. Dit was anders dan bij andere jongens. Leuker. Plezieriger. Eindelijk eens een jongen die ook rekening hield met haar gevoelens. Deze jongen was dus niet zo’n enorme eikel zoals ze in het begin had gedacht. Maar zij was ook niet zo’n bitch zoals de meeste mensen denken, dat had haar omgeving gewoon van haar gemaakt. Niet aan denken nu. Tijdens het zoenen nam ze tijd om zijn lichaamsgeur in zich op te nemen. En deze rook verrassend lekker. Ze schrok toen hij haar wegduwde en keek hem aan. Misschien vond hij het toch niet zo lekker, hoewel zijn kreun van daarnet haar wel anders liet denken. Hij vond dit, net zoals zij, waarschijnlijk ook heel erg lekker. Ze fronste kort met haar wenkbrauwen toen ze zag dat hij rode wangen had. 'Schattig hoor,' fluisterde ze, maar lang had ze niet tijd om daar naar te kijken. ‘Hm!’ bracht ze uit toen hij haar ruw begon te zoenen. De passie van daarstraks was weg, maar Alice besteedde daar geen aandacht aan. Ze zorgde dat ze haar knieën zo zette dat ze echt met haar schoot in de zijne gleed waardoor haar bovenlijf tegen de zijne werd gedrukt. Ze hield haar handen ondersteunend in zijn hals terwijl ze hem ruw terug zoende. Omdat ze wist dat het meestal een goed effect had liet ze haar ene hand over zijn rug glijden. Ze zorgde dat ze haar nagels gebruikte en volgde daarmee de lijn van zijn rug. Ze drukte haar nagels natuurlijk niet hard in zijn vel, maar wel genoeg om het hem te laten voelen. Het was echter de bedoeling dat het als plezierig werd ervaren en niet als pijnlijk. Je kon het een beetje vergelijken als toen met dat zweepje. Ze trok zich voorzichtig terug van zijn kussen en keek naar zijn wangen. Zou hij dat bij andere meisjes ook hebben of was zij de eerste bij wie hij dit had? Zonder er verder over na te denken pakte ze zijn gezicht vast met twee handen en drukte teder op elke blozende wang een kus. Ze liet haar paarse ogen weer in de zijne glijden. Wauw. Dit was echt wel heel anders dan wat ze gewend was. Bij andere jongens was het hup die kleren uit, één keer ruw zoenen en dan maar wachten tot hij zijn pleziertje had gehad. Bij deze jongen was het vol… passie? Ja, dat was het enige woord wat ze hiervoor kon bedenken. Nadat ze hem gekust had op zijn wangen liet ze haar blik even verward naar zijn borstkas glijden omdat ze de actie van haarzelf niet zo goed begreep, maar om zichzelf een houding te geven duwde ze zichzelf wat omhoog zodat haar schoot des te meer steun zocht in de zijne. En dat moest hij vast wel voelen. Sensueel boog ze naar voren tot bij zijn oorlel. ‘Alice is de naam, als ik dat al niet gezegd had,’ fluisterde ze en ze beet kort in zijn oorlelletje. Ze trok zich terug en legde haar armen om zijn nek waarna ze wachtte tot hij de volgende stap zou zetten. Of nou ja, ongeveer, want stiekem bewoog ze met haar heupen zodat hij het dààr weer zou voelen.

Een lichte glimlach ontstond om haar lippen toen ze merkte dat ze hem helemaal in de pocket had. Er was niets overgebleven van de boze jongen die voor haar had gestaan minstens een half uur geleden. Die harde uitdrukking, die boos kijkende ogen en die kwade woorden. Ze waren allemaal weggegaan. Maar ja, zij kon niet al te veel klagen, want ook haar attitude was helemaal verloren gegaan. Ze was ook van haar stuk gebracht door deze jongen. Ook haar blik zou waarschijnlijk wel verzacht zijn. En ook zij zei dingen die ze normaal niet zo snel zou zeggen. Ze rilde toen hij zijn naam zei. Zijn volledige naam. Misschien was het een karaktertrekje, want zij zei haar achternaam niet zo snel omdat ze niet herkend wilde worden als de dochter van die bitch van een moeder die ze had. En als de zus van Blake, de anorexia-achtige meid. Of David, die achterlijke, lompe, arrogante kerel. Maar ze wilde wel herkend worden als Alice Castle door Avenue Castle, haar jongere zusje. Haar blik gleed naar hem en ze grijnsde toen ze zag dat ze zijn zwakke plek had gevonden. Ze begon lichtelijk te twijfelen over het feit of hij hier wel bekend mee was, want hij deed niet erg veel. Hij nam niet erg veel initiatief. Wie weet was dit echt wel zijn eerste keer. Er ging een korte huivering door haar heen bij het idee dat zij dan zijn maagdelijkheid zou ontnemen. Ze kon haar eerste keer niet eens meer herinneren, maar die was waarschijnlijk niet half zo fantastisch als zijn eerste keer. Als zijn eerste keer met haar zou zijn dan toch, want daar was ze nog steeds niet zeker over. Ze wilde niet al te arrogant zijn over haar kunsten, maar het was duidelijk te zien dat hij het echt lekker vond en ervan genoot. En dat feit liet haar grijnzen. Ze haalde sissend adem toen hij zijn handen over haar heupen liet glijden en sloot even genietend haar ogen. Jeetje. Ze deed één oog open om te zien of hij verder iets ging doen, maar dat leek hij niet van plan te zijn. Toch wist ze dat hij het wilde. Dan moest zij het initiatief maar nemen, hè. Kort gleden haar handen naar de zijne. Ondanks dat ze het heel lekker vond, haalde ze toch zijn handen van haar heupen af. Daarna begeleidde zij ze naar het punt vlak onder haar boezems. Vervolgens liet ze haar eigen handen langs haar rug glijden en begon de touwtjes van haar bikinitopje los te trekken. Ze trok ze net zo zodat er één klein rukje aan nodig was om ze los te maken. Ze hield op zodat haar bikinitopje al iets losser begon te hangen en grijnsde naar hem. ‘Je denkt toch zeker niet dat ik alles voor je ga doen, hè?’ fluisterde ze vervolgens in zijn oor. Plagerig liet ze haar lippen langs zijn oorschelp glijden en streek er plagerig langs met haar hoektand. Daarna trok ze zich terug en liet zonder pardon haar hand zakken op zijn zwembroek. Heel zachtjes kneep ze daar met haar hand, om er vervolgens zacht masserende bewegingen te maken zoals hij had gedaan bij haar heupen. Gewoon om hem op te winden en hem hopelijk tot actie te doen laten overgaan, want ondanks dat ze een dominant type was, wilde ze wel eens zien of deze stoere bad boy ook het initiatief kon nemen.

Alice trok haar wenkbrauwen op. Steeds als ze dacht dat ze wist wat er ging komen, gaf de jongen haar een reactie die ze niet verwacht had. Ze had gedacht dat hij precies wist hoe hij dit moest doen. Dat hij zijn handen nu naar boven zou laten glijden en haar boezems zou masseren zoals ze menig andere jongens had zien doen. Sommigen deden het ruw, anderen deden het zachtjes en weer anderen zochten precies de plekjes op die ze fijn vond. En als ze dan dacht dat het toch een lieve gozer was die aandacht besteedde aan zijn gevoelens, kwam er al snel een einde aan die gedachte als de werkelijke daad begon. Dan bleek ze weer met een beest mee te zijn gegaan. Maar Ryan was geen beest. Tot nu toe nog niet. Ze had geen idee hoe hij zou reageren als hij uiteindelijk zou krijgen wat hij wilde. Dat ze het hier stiekem in de bosjes deden zei voor haar gevoel al heel wat. Ze had echt gedacht dat hij één van die dominante boys was die precies wist wat hij moest doen, maar dit bleek tegen te vallen. Nou ja, tegen te vallen… Alice kon eerlijk gezegd zeggen dat het haar niet erg irriteerde. Dat ze het zelfs schattig vond. Ze had zin om zichzelf voor haar hoofd te slaan, want nog nooit had ze een jongen als ‘schattig’ benoemd en ze had ook zeker niet verwacht dat dat zou gaan gebeuren. Maar toch was het gebeurd. Ze kon het ook niet helpen. Ze deed dit puur voor haar plezier en er waren zeker geen verliefde gevoelens bij betrokken – wat naar haar idee ook niet kon als je elkaar maar een half uur kende, maar schijnbaar zaten er van die schijnheilige mensen op de wereld die nog steeds in liefde op het eerste gezicht geloofden – maar ze kon niet helpen dat ze zich bij Ryan anders voelde dan bij de meeste jongens die haar in hun bed wilden hebben. Bij Ryan leek het zo… oprecht. Ja, dom uitgedrukt natuurlijk. Een glimlach gleed rond haar lippen toen haar bikinitopje naar de grond zakte en haar redelijk grote boezems hun vrijheid kregen. Ze sloeg echter verbaasd één arm voor haar boezems toen ze zag dat hij een bloedneus had gekregen. Plotseling drong het tot haar door: zijn onhandigheid, zijn blozende kaken en zijn aarzelende bewegingen. Hij was nog maagd. Hij had dit nooit eerder met een meisje gedaan en zij was de eerste, ook al leek het uit zijn bewegingen alsof hij echt al tientallen meisjes in zijn bed gehad. In het begin leek dat toch zo, maar nu moest ze eerlijk toegeven dat hij meer aan het stuntelen was dan dat hij echt goed bezig was. ‘Nah, I think it’s kinda cute,’ zei haar heldere stem tegen hem. Er klonk geen spottende toon door in haar opmerking en haar ogen keken hem haast oprecht bezorgd aan. Ze draaide wat met haar hand tot ze een klein beetje water van het meer naar haar gelokt kreeg en hield dit voor Ryan. Zachtjes liet ze het water vermengen met het bloed van zijn neus. ‘Gewoon je neus dichthouden.’ Ze deed het hem voor door haar duim en middelvinger precies op het stukje te leggen van zijn neus waar je het bloed het beste kon afsluiten en kneep vervolgens. Daarna liet ze haar hand weer zakken en wachtte tot hij het van haar overnam. Ze spoelde haar handen met water en wreef kalm met haar hand door zijn bruine lokken. ‘Dat kan iedereen overkomen. Niks om je voor te schamen,’ zei ze kalm terwijl haar paarse ogen hem indringend aankeken. Waarom reageerde ze zo? Ze nam aan dat het kwam door de schaamte die op zijn gezicht te lezen was. Ze merkte ook dat ze deze jongen toch niet zo erg haatte als ze in eerste instantie had gedacht. En dan merkte ze ook weer dat ze beiden waarschijnlijk hun zwakke kant aan elkaar hadden laten zien: hij zijn beschaamdheid en zij haar zorgzaamheid. Ze sloeg haar armen kruiselings voor haar boezems zodat hij niet afgeleid zou raken en leunde comfortabel op zijn schoot tot het weer beter met hem ging. Ze boog zich grijnzend naar zijn oor toe. ‘Don’t be ashamed. It can happen to everyone.’ Ze drukte een zacht kusje op zijn wang en boog zich weer naar achteren.