Every day is Helloween..[Ike]

Het was een donkere nacht. Toch was het niet zo heel koud, gezien het nog altijd midden in de zomer was. Het enige geluid wat te horen was, waren de krekels met af en toe een uil tussen door. Tussen de bomen door was een schaduw te zien. Deze leek te zeven boven de grond. Ook leek de schaduw wel licht blauwe lichtjes bij zijn hoofd te hebben. Er was ook een spookachtig geluid te horen. Alsof het met de wind die lichtjes door de bomen ging werd meegenomen. "Ooh..how I love apples...apples are the best..if you have an apple..give it to me..and I will put you too a rest.." Dit was de zin de continue herhaalt werd. In het maanlicht was de vorm soms te zien. Het had de vorm van een mens..maar toch ook weer niet. Het had lange vleugels en lange vingers. Dit was niemand minder dan Nocte O'Lentarin. Pas heraangestelde adviseur van de vrouwe van het licht. Nocte stopte even en keek omhoog naar de bomen. Ja..het duistere bos lag er even spookachtig bij als altijd...Oh how he missed that...De geuren die hij rook had lang niet meer geroken. De geur van zijn thuis in deze wereld..het duistere bos. Hij knikte even, en vervolgde zijn pas en gezang weer. Grappig, want eigenlijk meende hij het maar voor een gedeelte. Nooit zal hij iemand vermoorden..niet nog eens. Zeker niet na wat zijn meesteres met hem gedaan had. Nee, dat liet ie nu echt uit zijn hoofd. Al vond hij zijn nieuwe uiterlijk dat hij daardoor had gekregen wel zeer leuk. Het suitte hem meer..en nu zou iedereen echt bang voor hem zijn, en zouden ze hem serieus nemen...Was het in zekere zin een beloning van zijn meesteres geweest? Dat wist de demoon niet.
Toen rook hij een geur...deze geur was walgelijk..de walgelijke geur van een..lichtmagiër...wat deed die hier rond dit tijdstip? Dat was voor de demoon ook een raadsel. Wacht..hij rook nu ook iets aangenaams in de geur..Donkere magie? Aparte combinatie...De geur kwam dichterbij rook ie. Hij besloot zichzelf onzichtbaar te maken om ze te kijken wie het was. Misschien was het wel een leerling..Niet veel later zag hij een figuur door de bomen. Ja hoor..het was een mensen jongen. Hij kwam dichterbij. Hehehe..dit ging leuk worden. Hij zweefde tot vlak achter de jongen. Toen verscheen hij achter deze "Going somewhere...hehehehehe"

_{Hij was na zijn laatste les (die absurt laat was afgelopen) direct het duistere bos in gegaan. Het vinden van de open plek waar hij altijd heen ging was niet moeilijk: Zijn obstakel baan stond er nog steeds, onder één van de grotere bomen aan de rand van de open plek. De witharige jongen gooide zijn tas een paar meter van zijn creatie vandaan en plofte neer in een kleermakerszit. Met een zakje broodkruimels uit zijn zak wist hij al gauw een eekhoorn te pakken te krijgen. Billy de Eekhoorn, aka de eekhoorn die Ike nu al drie maanden lang aan het 'trainen' was om zijn hinderbaan uit te lopen.

Billy wist al over het bruggetje en door de holle tak te komen, maar de geïmproviseerde wipwap was nog steeds te lastig voor hem. Ike gaf echter niet op: Hij bleef de eekhoorn aanmoedigen en beloonde hem met broodkruimels, zelfs als Billy er alweer niet overheen gekomen was. Ach, een wipwap was ook heel eng. Het was begrijpelijk dat Billy er moeite mee had.

En zo had Ike zijn kostbare uren verspild, totdat het te donker was om Billy te trainen zonder een zaklamp. Drie keer raden wie een menselijke zaklamp was: Ike! Hij had zijn hand iets geheven en scheen zo het obstakel bij. Billy was nu eindelijk over de wipwap gekomen, maar hij vond het volgende obstakel, dat bestond uit twee takjes met een leegte ertussen waar hij overheen moest springen, nogal lastig. Een plotseling gezang, zachtjes met de wind meegedragen en creepy. as. fuck. bereikte plotseling Ike's oren en deed de jongen opschrikken. Met wijd opengesperde ogen keek hij rond. Weer! Hij kon niet horen wat er gezongen werd, maar wat hij wist was dat het hem de kriebels gaf... Ook leek de jongen nu pas te realiseren dat het al nacht was en dat hij maar eens terug moest naar het kasteel.

Met een enigszins ongemakkelijk gevoel gaf hij Billy dus een aai en stond hij op. Met zijn hand als zaklamp gebruikend zocht hij naar zijn tas, die hij al vlug vond, en ging hij op weg terug naar de school. Het griezelige gezang bleef aanhouden en creëerde rillingen die over zijn ruggengraat liepen. Was dit altijd 's nachts in het bos? De laatste keer dat Ike hier 's nachts geweest was, was toen hij hierheen geslaapwandeld had, maar hij was zeker dat er toen geen gezang was... Wat het ook was, van hem mocht het best stoppen. Zeg maar, nu.

En stoppen deed het. Ike's ongemakkelijke gevoel verdween echter niet, maar dat werd waarschijnlijk veroorzaakt door het zwarte.... ding dat achter hem hing. Hij had niet door dat iets hem achtervolgde, behalve dan misschien het nare gevoel dat verdubbeld was in de afgelopen vijf minuten. Het creepy gegiechel achter hem deed Ike dan ook opspringen. Met grote ogen draaide hij zich naar het ding, was hem zo ongeveer een hart verzakking gaf. Door de schrik verzwakte het licht dat hij uitscheen even en deed de jongen geen moeite het weer te feller te laten branden. Jezus, what the fuck was dat!? "What the --" bracht Ike geschrokken uit. "Jesus fuck! W-What... Who are you?"

; {{ Oh shit, iets te lang geworden o:}

Wat waren mensen toch voorspelbaar..altijd weer dezelfde soort reacties als ze hem zagen..Hij kon de angst al ruiken in deze lichtmagiër. Heerlijk....Nu kon hij de naam ook ruiken van de jongen. Ike...wat een vermakelijke naam...het rijmde ook op zoveel dingen. Hike..lookalike...psych..Ooh..de leuke dingetjes die hij met de naam kon doen...Dat was het leuke aan mensen..ze hadden altijd een naam..iets waarmee je ze ongelooflijk mee kon sarren...en zo niet, dan kon je ze altijd nog sarren met hun magie. "Zeggen we niet meer hallo..of is dit de nieuwe manier van begroeten van mensen geworden Ike..hehehehe" zei hij op zijn altijd even tergende toon. Misschien was dit ook wel echt de nieuwste manier van begroete geworden, wist hij veel. Misschien was dit wel de gebruikelijke begroeting van een mens jegens een demoon geworden..er zouden zoveel dingen veranderd kunnen zijn in de korte tijd dat ie weg was..maar daar ging Nocte niet van uit. Zoveel kon er nou ook weer niet gebeurd zijn..."Maar om allereerst antwoord te geven op jou vraag..mijn naam is Nocte O' Lentarin...demoon en adviseur van de vrouwe van duisternis..Je hebt zeker geen appels of wel..hehehe" Think about it..het was zijn eerste mens die hij in jaren zag..dit zou nog wel eens een interessante expierence kunnen worden..

_{Het... ding... leek zich ontzettend te vermaken, wat Ike nogal irriteerde. Was het echt zo grappig? Hij kon het wezen amper zien in het duister van de schaduwen die de hoge bomen wierpen, maar wat hij zag had hem flink angst aan gejaagd. Iets wat hij niet graag toegaf. Hij zou dit dan ook nooit hardop zeggen, en waarschijnlijk zou hij het ook niet meer denken, maar het bleef een feit. Zijn hartslag klopte iets sneller en hij leunde weg van het zwarte wezen, verontwaardiging en verwarring duidelijk van zijn gezicht af te lezen. Het ding bleef vrolijk doorgaan over hoe het niet beleefd was dat hij geen 'hallo' gezegd had. Nou, het was ook niet bepaald beleefd om achter hem aan te zweven en dan met een creepy ass voice in zijn oor te blèren, maar Ike hoorde je ook niet klagen.

Het duurde even voordat Ike doorhad dat het wezen zojuist zijn naam gebruikt had, en tijd om er een opmerking over te maken kreeg hij niet; Het ding stelde zichzelf vrolijk voor met al zijn titels en namen, antwoord gevend op Ikes vorige vraag. Hij vond het antwoord echter niet zo interessant. Verbazing vulde zijn cyaankleurige ogen en met deze verbazing duidelijk in zijn stem hoorbaar zei hij: "Hoe -- Hoe weet jij mijn naam?" Misschien was het een stalker. Misschien had hij al achter hem aangezweefd voor dagen en had Ike het nu pas door. "Nee, laat ook maar. Ik hoef het niet te weten." Hij schudde zijn hoofd en deed nog een stap bij het ding vandaan. Of hij appels had? Nou, nee. Yuck, alsof Ike fruit en gezonde dingen zou eten zoals appels. Een ongemakkelijk gevoel kroop over zijn ruggengraat, verspreidde zich door zijn aderen. Alsof er iets mis zou gaan, maar het enige dat mis was, was dit vreemde ding dat zichzelf een Demon en een Adviseur noemde. Demon? Adviseur? Ike had gelezen over Adviseurs; Hun taak was de Legendarische Magiërs bij te staan. Wat zou zo'n wezen op een school doen? Waarom verdeed het zijn tijd door met Ike te praten? Als je het de jongen vroeg, had dat totaal niet gehoeven.

"Een demon?" ging de jongen toch verder. "Demons bestaan niet." Hij snauwde het wezen, Nocte, toe. Onbehagelijk. Er was een steekje los bij dit ding. Meerdere, waarschijnlijk. "En ik heb geen appels. Zelfs als ik ze had, zou ik ze aan jou niet geven!" Hij deed zijn armen over elkaar, alsof dat de demon weg zou houden, en bekeek het nog een keer kort van top tot teen. Definitely, een steekje los.}

Muziek
Nocte deed zijn hoofd even scheef. Waarom stelde het mens de vraag dan..als deze er toch geen antwoord op wou? What a waste of air...Echt mensen zijn raar...then again..demons as well..maar mensen zijn raar op een gewone manier..the normal kind of weird...the boring kind...
Geen appels? Jammer..nu, als Nocte zijn lied van eerder zou volgen dan zou Ike nu niet emer leven..maar Nocte was dit niet van plan. Dat was niet zijn stijl. Nee, dode mensen zijn niet leuk..levende zijn veel leuker..
Demons zijn niet echt? Nu stond Ike al helemaal iets te wachten. "Nee natuurlijk ik ben niet..." Hij zweefde naar Ike toe. Deze zou nu vast de warmte goed kunnen voelen die altijd om de demoon heen hing "Echt.." vervolgde hij op zachte toon. Hij zweefde om Ike heen. "Nee, ik ben eigenlijk een Illusie..een creatie geschapen door je eigen brein..." Nocte stopte totdat hij weer bij Ike gezicht was. "Kijk maar..nu zie je me..." Toen werd Nocte 1 met de duisternis. Zijn 6 lichtblauwe ogen verdwenen met hem. "En zo niet meer.." de stem leek nu van alle kanten te komen. Hij verscheen achter Ike. "Ik ben dus inderdaad een derdegraads illusie..gemaakt door een Shadraan die hier achter ene paar bomen staat..zijn lach niet weten in te houden...hihihi...HAHAHAHAHAHA..." Nocte's stem was weer normaal, voor zover deze normaal te noemen was. Enkel de lach leek overal vandaan te komen. "Oh wat dom..de illusie zelf kon zijn mond niet houden...nu zullen zijn meesters vast-" boos zijn en hem bekogelen met..Vanachter de boom kwamen opeens drie donkerpaarse bollen tevoorschijn. Deze mistte Ike net aan. "..boos zijn...hehehehe" Hij zweefde weer tot voor Ike. "Dus nee..ik ben inderdaad niet echt...hehehehe..."

Het zwart met blauwe ding kwam langzaam op Ike afzweven en hoe dichterbij hij kwam, hoe warmer Ike zich voelde. Het duurde even voordat de jongen doorhad dat deze hitte afkomstig was van de niet-demoon. What the fuck... Het ding begon om Ike heen te zweven en meteen behoedzame blik bleef hij naar het ding kijken. Hij kreeg de kriebels van dit wezen. Bah. Hij moest terug naar de school, en snel. Maar het zag er niet naar uit dat hij hier snel weg zou komen. Dit ding leek veel te veel plezier te hebben. Toen het opmerkte dat hij een illusie was die Ike's eigen brein gecreëerd had, rolde de jongen ongeduldig met zijn ogen, maar ergens voelde hij toch lichte angst. Misschien was het waar. Misschien was dit ding een upgrade van de stem in zijn hoofd, die nu luider was dan eerst. De jongen schudde het idee echter van zich af en hield het zwevende iets goed in de gaten. Het ding stopte vlak bij Ike's gezicht, waardoor de jongen naar achter boog. Het voelde alsof hij boven een brandend pitje gebogen stond... Zo ziet hij hem, en zo... niet! Foetsie! Geschrokken sperde Ike zijn ogen open terwijl hij wild om zich heen keek. Huh..? Waar.. Waar was het? Ongemakkelijk schoten zijn ogen om zich heen. En zo zie je hem niet meer. De stem leek van overal te komen, overstemde de stem in Ike's eigen hoofd. Ongemakkelijk draaide de jongen zich om, op zoek naar waar de stem vandaan kwam. Hij kon echter niks behalve duisternis zien. God, dit was niet goed. Hij wilde weg hier... Door zijn ongemakkelijkheid merkte Ike niet eens dat het wezen achter zich verscheen, behalve dan dat hij een onaangename hitte voelde. Pas toen het begon te praten keek Ike met een ruk om, en toen hij die zes gloeiende ogen daar zag sprong de jongen geschrokken achteruit. Hoewel het ding zei dat hij een illusie was, geloofde Ike er geen snars van. Nee, hij was gewoon aan het trollen.

De bulderende lach die overal klonk deed Ike geschrokken naar achter springen. Hè bah. Hij opende net zijn mond om iets te zeggen toen het wezen doorging. Iets over hoe dom het was van een illusie om zijn mond zo open te trekken. Zijn meesters... Holy crap! Plotseling schoten drie paarse duisterballen Ike's kant op. De jongen sprong met een geschrokken kreetje weg en keek met wijd opengesperde ogen naar de plek achter de bomen, die geheel in schaduwen gehuld ging. Boos. Nou, die stomme meester was niet het enige wat boos was! Het ding zweefde weer naar Ike toe en concludeerde dat hij dus inderdaad niet echt was. De woorden werden beantwoord met een vuile blik. "Ugh! Weet je wat, het kan me geen snars schelen of je echt bent of niet! Van mij mag je nu weer verdwijnen, en dan voor goed! Laat me met rust, jij creep!" sputterde Ike geërgerd en hij draaide zich weg van het ding om met brede passen weg te benen. Grrrr.

PROFILE MAGICIAN